Heimskringla - 23.11.1921, Blaðsíða 4

4. BLAÐSiÐA.
HEIMSKRINGLA.
WINNíPEG, 23. OKT. 1921.
HEIiVlSKRINQLA
(Stofnuö 1886)
Kemur fit & hverjnm miðvlkadegl.
Otsefentfur our eÍKendnr:
THE VIKING PRESS, LTD.
853 og 855 SAItGENT AVE., WINBÍIPEO,
Taisími: N-ööiiT
Verð blaÖHlus er $3.00 firKansurinn borj?-
Iwt fyrlr fram. Allar borgranir aendlert
rðösmanni blaðaÍnN.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstjórar:
BJÖRN PÉTURSSON
STEFÁN einarsson
IJtaiðakrlft tll UatialM:
THE VIKIJÍki PKESS, I.td., Boi 3171,
WlanlfPK, M.u.
VtaalakrlU tll rltatjðraaa
EDITOR HEUHSKRINGLA, Box 3171
Winalpra, Ha&.
The “Helmslcrlnela” Is prlnted aná pub-
lishe by the Vlklng Press, Llmlted, at
863 og 855 Sargent Ave., Winnlpeg, Manl-
toba. Telephone: N-6637.
WINNIPEG, MANITOBA, 23. NÓV. 1921
“Skuld heldur skyldi”
Á Sögu-öldinni var sá maður uppi úti á
Islandi er Einar ÞveræinSur hét. Hann var
bróðir Guðmundar ríka á Möðruvöllum. Is-
land var frjálst land á þeim tíma. En ýmsir
höfðu augast^ð á því, og einn |>ar á meðal
var Ólafur Haraldsson konungur í Noregi.
Einu sinni sem oftar sendi hann“'kveðju guðs
og sína, öllum höfðingjum og landstjórnar-
mönnum, allri alþýðu karla og kvenna, ung-
um og gömlum, sælum og vesælum”,og fylgdi
kveðjunni að hann vildi vera drottinn Islend-
inga, ef þeir vildu vera hans þegnar. Guð-
mundí ríka sendi konungur þau orð. að hon-
r1úm væri Ijúft í vináttu skyni að þiggja að
gjöf af hendi Norðlendinga útsker það er
Grísey heitir. En eyjan var alroennings eign
en ekki eign Guðmundar. Var því þing haft
um málið. Sýndist þá sitt hverjum og Guð-
mundur ríki áíeit vmáttu kontmgs meira virði
fyrir Island, en gagnið sem það hefði af
Gríiroey. Var þá leitað álits Einars Þveræings.
iHann svaraði: “Því hefi eg fáræðinn verið
um þetta mál, að enginn hefir mig aðkvatt;
en ef eg skal segja mína ætlan, þá hvgg eg
að þeir muni til vera hér, er ekki vilja ganga
undir skattgjald við ólaf konung og allar á-
lögur hér þvíh'kar, sem hann hefir við menn
jí Noregi; mumim. vér eigi það ófrelsi gera
einum oss til handa, heldur bæði oss og son-
um vorum og þeirra sanum og allri ætt vorri,
þeirri er þetta land byggir. Mun sá hér til
vera, að ljá konungi einskis fangstaðar á,
hvorki um landa-eign né um það að gjalda
Jiéðan ákveðnar skuldir er til lýðskyldu megi
metast. En um Grímsey er það að ræða, ef
þaðan er enginn hlutur fluttur, sá er til mat-
fanga er, þá má þar fæða her manns, og ef
þar er útlendur her og fari þeir með lang-
skipum þaðan, þá ætia eg mörgum kotbónd-
anum muni þykja verða þröngt fyrir dvr-
um” Að þessu var gerður góður rómur, og
erindi konungs var ekki sint; ríkisréttindum
og frelsi “eyjunnar hvítu” var borgið að
þessu sinni fyrir orð og tiliögur Einars Þveræ-
ings,
II.
Það er langt síðan að þetta skeði. En
Einar Þveræingur er enn í dag fyrirmynd
þeirra Isiendinga sem unna þjóð sinni. Okk-
ur Vestur-Islendingum ferst nú ef til vill ekki
um ást tii þess sem íslenzkt er að tala, en
eins fyrir það, var það nýiega á fundi ís-
lenzkra námsmanna í þessum bæ, sem sagan
af Einari þveræing fór oss ekki úr huga. Af
hverju? ísienzkan hér má heita nokkurskon-
ar útsker; hafið aðskilur það sker frá meg-
inlandinu — Islandi — alveg eins og Gríms-
ey. Einar áleit hættulegt að hleypa Ólafi
konungi á Iand í Grímsey' hann skoðaði það
sem sjálfsagðan hlut, að ef honum væri
hleypt inn í fordyrið, yrði þess skamt að
bíða, að hann kæmist inn í húsið sjálft.
Það sama virðist þrátt fyrir alt mega segja
um Vestur-Islendinga. Þeir vilja vernda eftir
föngum útskerið sitt hér — íslenzkuna. Þjóð-
ræknisfél'agið er einn vottur þess. Félags-
skapur íslenzkra námsmanna hér er það
einnig, og vekur hann nú eftirtekt vora. Náms
mannafélagið er fáment en góðment og Iít-
ið þekt. Félagar þess eru annaðhvort flestir
fæddir hér í landi eða hafa komið hingað
rétt eftir að þeir komu upp úr skírnartrog-
inu. Ait sem þerr hafa numið hafa þeir num-
ið hér. Að öllum ytri kringumstæðum mega.
þeir kallast hérlendir menn. Þjóðlífið hér
blasir opið við þeim og þar heyja þeir Iífs-
glímu sína. Hvað væri beinna að halda. ep
að þetta fólk léti sig eingöngu skifta það
sem ber við á þessu meginlandi þeirra ? Virð-
ist það ekki nokkuð Iangt seilst út fyrir það,
og það sem eðlilegt er, að það skuli vera að
taka þátt í því að vernda úts'kerið, eins og
Einar Þveræingur, að leitas't við að nema og
halda við og þroska sig í íslenzkri tungu?
Vér urðum fagnandi og hissa er vér stóðum
námsfólkið að þessu á fundinum áminsta, og
vér tókum að raula:
Hugur einn það veit
er býr hjarta nær,
einn er hann sér um sefa.
Það eitt er víst að þó að margur sé hér
“Guðmundurinn ríki”, sem sœlastur væri ef
hanrr gæti selt útskerið fyrir vináttu konungs-
ins, sem hér er mest tignaður — auðinn, þá
verður það ekki sagt um námsfólkið íslenzka
hér. Það hefir auðsjáanlega erft anda Ein-
ars Þveræings, og það aetlar sér ekki að
hleypa því inn í fordyri þess sem íslenzkt er
sem líklegt er að leggja það að velli eða
grafa það. Fyrir þann íslenzíka anda ætti sá
félagsskapur að vera allrar þeirrar hjálpar
og aðstoðar aðnjótandi frá þjóðflokki vor-
um, sem hægt væri með góðu móti að veita.
Námsfólk hefir vanalega úr litlum efnum að
spila. Það eru fáir “Guðmundamir ríku” á
meðal þess. En það eru þeim mun fleiri E;n-
arar Þveræingar þar góðu heilli. Ekki er oss
mjög kunnugt um hvernig starfi félagsins
háttað eða hvað stórt það skoðar verksvið
sitt, að því er íslenzku snertir. Einhverjum
fátækum námsmönnum mun það hafa í husa
að hjálpa. Og hve mikilsvert það er,að styðja
íslenzka menn hér til náms, ef þjóðræknis-
andi sá glæðist og dafnar sem námsfólkið er
nú að hlúa að, verður ekki til aura metið.
Rækt og alúð við alt sem að einhverju leyti
styður /slenzka þjóðar-brotið hér vestra í
þjóðemisbaráttu þess, æitti hverjum Islend-
ingi að vera bæði ljúft og skylt að styðja á
einn og annan hátt.
Fáeinir molar
Úr ræðu Meighens í Winnípeg.
Andstæðingar núverandi stjómar hafa síð-
astliðið ár gert sér mikið far um að koma
ahnenningi til að trúa því, að stjórn þessa
lands væri óhæf og léti sig hag þjóðarinnar
ekkert skifta. Umbætur dittu henni ekki í
hug, sém þeir 'þóttust sjá að fjölmargar
iþyrfti að gera. Oss virtist iþessum umbótum
svo mjög hampað framan í þjóðina, að vér
komumst að J>eirri skoðun að réttast væri að
leggja þær fyrir þjóðina, til þess að hún gæti
þá bæði greinilega heyrt hverjar þær væru
og gæti gefið úrskrrð sinn um hvemig henni
litist á þær. Vér höfum fyfgst vel með í
kosningunum sem af er, en vér verðum að
játa, að þegar 'kemur til að athuga þessar
réttarbætur, sem andstæðingar stjórnarinnar
halda á lofti, vandast málið. Það er svo erfitt
að átta sig á hverjar þessar réttafbætur eru
k Út af láninu til Rúmeníu og Grikklands
hafa andmælendur vorir gert mi'kið veður.
Að Canada láni þessum löndum um $25,-
OOO.QOO þegar það er sjálft á þröminni,
þykir þeim fjarri öllum sanni. En svo stend-
ur á þessu láni, að það er alt í vörum veiít
og s'kiljum vér ekki í að andstæðingar vorir
viti það ekki, því þeir samþyktu það báðir á
þinginu, að veita það. Lánið er gctt og á-
reiðanlegrt og gefur góðar rentur. Oss þótti
ekki ómannúðlegt að veita það í vörum sem
vér höfum nóg af ,en þessar þjóðir skorti til-
finnanlega. (Heyr, heyr!). Það er auk þess
hagur fyrir þetta land einnig að veita það
og skiljum vér ekki í þeim mönnum sem sjálf-
ir áttu þátt í þessu á þinginU, að vera að
finna að því nú.
Járnbrautamálið er mikíll þyrnir í holdi
andstæðinga vorra. Hvar Mr. King stendur
í því vitum vér ekki enn, og mótmælir hann
þó þjóðeign járnbrauta daglega. Mr. Crerar
var með þjóðeign járnbrautanna, enda eru
þær nú að sýna, að hún muni farsælust. En
samt er hann á móti þjóðeign þeirra nú eftir
I að vera búinn að greiða a'tkvæði með því
að stjómin tæki járnbrautirnar yfir. Hann og
Mr. King eru á móti þjóðeign þeirra eftir því
sem vér komust næst, af því að þeir segja,
að eifthvað þurfi að gera!
TöIImálaflækja andstæðinga stjórnarinnar
á ekki sinn líka í sögu nokkurs stjórnmála-
flokks. Leiðtogarnir eru á móti verndartoll-
um, en þó getam vér nefnt 50 þingmannsefni
þeirra, sem eru gallharðir tollverndunar-
menn. (Og forsætisráðherrann néfndi marga
og hafði yfir orð þeirra um það efni). Hvað
mikið ætla nú leiðtogarnir að efna af lof-
orðum þeim áem þeir hafa gefið og skuld-
bundið sig til að framfylgja, iþegar ástandið
er þannið? Því getum vér ek'ki svarað. Getur
nokkur það sem hér er inni? Vemdartolla-
stéfna þessa lands er gömul og reynd. Allar
mögulegar breytingar má gera á henni á
þinginu eins og gert hefir verið einn áratug
eftir annan (Heyr!) Það er s'koðun vor og
'stefna í því máli.
Hughes forseti þingsins virðist í
einn af þeim ótrauðustu af öllum |
á þinginu að berjast fyrir friðar-!
hugsjóninni. Er sagt að hann vínni
nætur og daga að fram'kvæmdum J
hennar og minni þingheim óspart
á að leggja það í sölumar fyrir !
hana, sem siðferðisleg heimting sé I
á. Hann þreytist aldrei á að pré- |
dika það fyrir mönnum að tíminn I
sé aldrei hentari en nú til þess að
leggja eitthvað í sölurnar fyrir al-
heimsfrið, og þar sem ekki sé farið
nema fram á svo lítið í saman-
burði við það sem ætti að vera,
skilur hann ekki í að menn skuli
af alvöru geta sett það fyrir sig.
“Ef vér á annað borð ætlum að
hætta að smíða hersk.ip, þá hætt-
um nú þegar,” eru orð hans.
Vegna alvöm hans og hinnar
drengilegu framkomu á þinginu,
fer álit hans vaxandi með hverj- „ .
um degi, enda er hann hinn fær- °’ 1 ” oronto
asti maður.
Eflaust eiga fleiri eftir að láta
á sér bera á þessu þingi, en þessir
sem þegar eru taldir hafa til þessa
'helzt haft sig í frammi.
....Dodd’s nýmapillur eru bezta
nýmameííalið. Laekna og gigt,
bakverkf hjartabilun. þvagteppu,
og önnur veikindi, sem stafa frá
nýrunum. — Dodd’s Kidney PiUs
kosta 50c askjan eÖa 6 öskjur fyr-
ir $2.50, og fást hjá öllum IyfsöL
um eða frá The Dodd’s Medicine
Ont............................
Sindur
ÞaS hefir veriS lítiS púSur í
kosningunum til iþessa. En ef til
vill verSur nú ekki Langt þan.gaS
til aS menn fara acS segja Hvern
annan ljúga.
Afvopnunarþingið.
Það er tæp vika síðan afvopnunarþingið
kom samaín. Að spá nokkru um afdrif þess
eða árangxjrinn af gerðum þess, er því of
snemt. ** I : '
Mennirnik4 senj mest liefir borið á þar til
iþessa éru (yrst og fremst Hon. Balfour frá
Bretfandi. Hann var þar fyrsti maðurinn að
'koma fram með, athugasemdir við tillögur
Hughes. Heima á Englandi hefir frammi-
stöðu hans í þinginu verið misjafnlega tekið.
raun og veru. Þær fara svo mjög eftir því Stjórnin hefir hætt við skipasmíðar sínar sem
hve framorðið er dags þegar þær eru fluttar
af leiðtogunum og svo í annan stað hvar
landafræðin vísar til að þeir séu staddir,
sagði forsætisráðherra, og var hlegið að.
Andmælendur mínir segja að vér höfum
stjórnað eins og ungur, ófyririeitinn einvalds-
herra, höfum tekið völdin í trássi við vilja
fólksins eins og Lenin og Trotzky og höfum
stjórnað með álíka ráðríki og viti og Loð-
vík 14. á Frakklandi! (Hlátur) Völdin höf-
um vér fengið með sama hætti og Tascher-
eau fékk forsætisráðherra embætti sitt í
Quebec, og Mr. King hefir ékki sagt orð um,
og forsætisráðherra Drury í Onlario, sem
Mr. Crerar minnist ekki á að svipi neitt til
Lenins eða Loðvíks 14. Vér höfum, og ótal
fleiri, fengið embætti vor, allir sem einn,
með meira hluta þings-atkvæðum. Eru þess-
ar ákærur því ekki hálf barnalegar? (Heyr,
heyr!).
Hvaðan koma kosninga peningarnir? var
Meighen spurður. Það skal ekki gengið fram
hjá því atriði, svaraði hann. Það er eitt og
annað sem menn þurfa að vita og það eru
sumir sem upplýsinga þurfa líka við. En oss
þýkir Ieitt að verða að segja það, að
Ieiðingar strfðsins 'hafa gengið svo nærri fé
stjórnarinnar, að það er með naumindum,
að vér getum borið nauðsynlegan kostnað
við kosningarnar. Ef einhvern hér vantar að
hjálpa upp á sakirnar, höfum vér ekkert á
móti því. Stjórnin ber kostnaðinn eins og að J
undanförnu við kosningar, en vér vonum að ;
sá reikningur verði lægri en stundum áður,
því á öllum sparnaði þarf að halda. Að því
er bændaflokkinn snertir, getum vér gefið
þær upplýsingar, að Grain Growers félagið
hefir grætt 530% á sínum $100,000 höf-
uðstól og að $100,000 hafa verið lagðar til
síðu handa blaðinu Gr. Gr. Guide og til að
vinna þessar kosningar með, svo vér vitum
um. Quebec getur skýrt frá kosningafé Mr.
Kings betur en vér. En reikningar yfir þetta
verða eflaust birtir á sínum tíma, eins og !
vant er.
stendur og' virðist því sarriþykk tillögum
Hughes, en ekki mun það vera nema í aðal-
atriðunum. Blaðið “Westminster Gazette”,
| finnur það að framkomu Balfours, að hann
hafi með því að samlþyk‘kja ekki ti’llögurnar
! Umsvifalaust, gefið heiminum undir fót að
halda að Bretland sé andstætt takmörkun á
’sjóher eða hervaldi. En það segir blaðið
öðru nær en að vera það sem fyrir Bretlandi
vaki. Blaðið “Morning Post”, segir að Bret-
land þurfi á öllum sínum skipum að halda
Vegna viðskifta sinna við nýlendurnar og
önnur lönd og þajtkar Balfour fyrir að hafa
litið þeim augum á málið. Asquith er sagt,
að líti daufum augum á takmörkun sjóhers-
ins og Lloyd George hefir sagt, að Bretland
standi með sjóflotanum en falli án hans.
Virðist Balfour því hafa átt úr vöndu að ráða
þar sem hann er af sumum talinn að hafa
gengið of langt með því að samþykkja til-
lögur Hughes í aðal-atriðunum, en aftur of-
skamt méð því að gera nokkrar breytingar
J á smærri atriðum þeirra. Það sannast því
fyllilega á honum:
Ymist of langt eða aftur of skamt
að áliti heimsins vér göngum.
j Bárón Kato frá Japan er annar sem all-
mikið ber á þessa daga á þinginu. Var það
éinkum Kyrrahafsmálið, sem dróg hann fram
í dagsbirtuna. Virðist sem hann ætli ékki í
því máli að fórnfæra miklu — frá hendi
Japans — fyrir friðinn. Þingið hefir nú beð-
ið’ eftir svari Japa, viðvíkjandi ýmsum at-
riðum í því máli; þegar því var farið að leið-
ast sú bið, spurði það Kato, hvenær það
mætti vænta svars þeirra. En Kato svaraði
að það væri sitt en ekki þeirra að fást um
það. Hann er eflaust kaupsýslumaður og
skoðar það fyrsta atriðið, að Japan græði
og nái ítökum yfir lands svæðum með þeim
samningum er gerðir verða.
Briand frá Frakklandi hefir ekki mikið
lagt til mála á þinginu, en eftirtektaverð
þykja orð hans þar; hann virðist svipað og
Kato, vera stjórnmála hagfræðingur fyrst og
fremst. Hann biður um að lóga ekki nema
sem allra minstu af landher Frakka.
Fyrirlesari noík'kur Segir, aS alt
það, sem snertir menn nokkuS í
þessum Iheimi, sé IfólgiS í þessium
þremur spurningum: Hverjum á
eg aS þjóna? Hvernig á eg aS
þjóna? Hvern á eg aS kjósa fyr-
ir lífstíSarfélaga? Þetta er tfrem.
ur laglega sagt, en standa menn sig
vel viS aS sleppa úr 'þessari spurn-
ingm: HvaS á eg aS eta ?
BlaSiS “Carpenter” gefiS út í
Bamdaríkjumim, segir: “Þegar
þinginu í Waslhington var sagt frá 1 viSmóti,
vai sagt ua
því, aS þaS vaeru 6 miljónir karla I
(þaS á ilíkri stærS. FélagiS
myndaSist 1915 leSá tveimur ár-
um eftir aS Eimskipafélag Istfands
var istotfnaS, ,og hefir tfamast svo
vel aS nú á IþaS IbæSi iþessi stór-
skip skuLdlaus og giíldan varasjóS-
aS auk.
FLestir voru fartþegar Svíar er
fara voru Iheim í kynnrs'för. Fliest-
ir innam miSaldurs og margir
fæddir hér ií álfu. Var fólk þetta
víSsvegar aS úr Bandaríkjiunum,
sunnan tfrá Floriida, vestan frá
hafi, frá Chicago og víSar aS.
Nokkrir voru rosknir, sumir gaml-
I ir, l'únir og slitnir og virtust naum-
ast eiga annaS eftir en aS 'hallast
í gröfma. AlLir voru iþeir glaSir
og var heimfarar 'hugurinn afar
sterkur hjá ölium. Var Iþetta hinn
ánægjulegasiti samferSahópur er
viS gátum óskaS okkur. Þeir voru
íslendinigar, eSa alveg eins. Yngra
fóLkiS glatt og fjörugt, fagurt og
frjálsmannlegt, eldra ifótfkiS nokk-
uS þunglamalegra en Iþægilegt i'
alvörugefiS og hafSr
og kvenna atvinnulaust í landinu,
virtist sem |þaS tæki sér þaS álíka
nærri og |því væri sagt, aS iþaS
væri 6 sinnum S fripónir tunna
af vatni í halfinu”.
KvenjþjóSiin ætti meS réttu
öH aS greíSa atlkvæSi á móti
stjórninni í samtandslWosningun-
um, því hún helfir aldrei veriS svlo
kvenlþjóSarinnar skiliS; þó hún
veitti konum atkvæSisrétt 1918,
var þaS meira hinum frjálslyndu á
þingi aS þákka, en stjórninni,”
segir Free Press.
En |því ekki aS segja hreint og
beint, aS vegna Iþess aS stjórnin
hafi veriS svo sanngjörn, aS veita
konum hin sjálífsögSu réttindi
þeirra, ættu þær aS greiSa
kvæSi á móti henni?
tæpast augun af hafiniu, til þess
aS tapa ekki af þegar sæist heim,
og stöku gamlir imenn er svo voru
áJitnir orSnir og hlerptir í andliti
aS naumast var mögulegt aS sjá
hvort Iþeir brostu. NorSankuldinn
f Wisconsin ákógunum og þögn-
in. mikla á fmmlbýlings áru-num
skíLiS-v eftir
,hafSi áreiSanlega
merki sín á |þeim.
. „ AflLmörgu af tfólki þessu kynt-
sannfrjals, aS hun e.gi atkvæSi mt viS á 5eiðinni> er varaSi um
at-
ÞaS, sem fyrir a'fvopnunarfund.
inum liggur, á aS vera þetta:
Hvort viltu heldur eilífan friS á
jörSimni eSa eilíf gjaldlþrot og
hörmungar? Og vitrustu stjórn.
málamenn vita ekki, hvernig þeir
eiga aS svara spurningunni.
Charles Lamb sagSi aS sér væri
ómögulegt aS ihata nágranna sinn
einn, sem otft gerSi hoinum þó ým-
islegt tiL ills, vegna þess aS hann
væri svo líkur sjálfum sér. — ÞaS
er meira en stjómmálamenn virS.
ast geta sagt.
Heiman og heim.
Frásögubrot og minningar úr
ísIandsferS
III
NORÐURLÖND.
1 1 daga. MeSal þeirra var prest-
ur frá CentervilLe í R. I. er Here—
níus hét. Raunar hét hann Larson,
en aS lærSra manna siS, tók hann
ser Iþetta latneska iheiti. Honum
samferSa var bróSir hans, bóndi
frá Kansas, og var Ihann óbreyttur
Larson. I 48 ár voru iþeir bræSur
búnir aS vera ií Ameríku og hafSi
Kansas bóndinn ekki tfariS heim í
ölU þau ár. Presturinn var ræSinn
og iskemtilegur og eldraiuSur þjóS-
ræknismaSur. SagSi hann -mér aS
Svíar heffSoi myndaS þjóSræknis-
félag og væri lögheirhili þess í
Götaborg. Héti forsetinn Lund-
ström og spurSi eg hann uppi
seinna, þó eigi gæti ©g náS tali
af honum. Deildir þjóSræ'knísfé-
lagsins sagSi Prestur aS stæSu
víSsvegar um Bandarfkin. LesiS
hatfSi hann alImikiS af fornsögun-
um, og sagSi hann aS þær IKiefSu
vakiS ihjá sér fyrst ást og virSingu
ti'I þjóSernis síns og þjóSar. Flaug
mér þá í huga aS undarlegur mátt-
ur fylgir fræSum iþeim. Enginn
má svo snerta viS Iþeim ifornu rit-
um, aS hann verSi jáfn rækt.ar-
lau's á 'dftir gangvart landi sínu og
! þjóS.. Verka þær jafnt á þjóS-
I ræknistilfinningar engilsaxneskra
I sem norrænna iþjóSa. — Vell féli
1 okkur saman og samdi um flest
i nema þegar til kirkjumála kom.
SkipiS “Drottningholm” sr eitt Sá var nú ekki aS riífa sundur
atf Iþessum meSal skipum sejn nú ! ritningarnar. Framfarir vildi hann
eru höfS í siglingum yfir Atlanjs-
haf. ÞaS er innan viS 1 4,000 tonn
aS stærS, kletfarnir hsldur þröng-
ir en aS öSru leyti vel frá þeim
gengiS. ÞaS er IþriSja skipiS sem
Sænska Ameríska línuskipafé-
.ek'ki viSurkenna aS væru miklar
í heiminum. Til dæmis væri skip-
iS “Drottningholm”, eSa *etf eg
vildi jafnvel tiltaka “Olympic”
sízt betra en örkin hafSi veriS.
ÞaS hefSi nú veriS skip, og dá-
LagiS hefir eignast. AnnaS skip samlegust sú þekking á þeim tím-
átti þaS samneínt þessu, en þaS
va,rS fyrir slysi og sökk áriS 1917.
ÞriSja skipiS heitir Stoikkholm og
um aS geta útbúiS þaS svo aS
állur sá sægur hefSi hatft nóg
tferkst loift. Eg hélt viS hann aS