Heimskringla - 30.11.1921, Blaðsíða 4

Heimskringla - 30.11.1921, Blaðsíða 4
4. B L A Ð S I Ð A. H E I M S K R i N G L A. WINNIPEG, 30. NÓV. 1921. heimskrinöla (Stofnuft 1886) Kemur flt fl fcverjuna mM5vlkudcgrl. t/tgrefendur og elgcadur: THE VIKING PRESS, LTD. 853 og 855 SARGESfT AVE„ WINNIPEG, TaNími: N-ÖM7 --- X VerS blaSnins er $3.00 firírnnKurlnn b«rs- lst fyrir frain. Aiinr borRnnír sendlnt rfiSsmnnni biaSslns. Ráðslnaður: BJÖRN PÉTURSSON Ritstj órar : BJÖRN PÉTURSSON STEFÁN EINARSSON Utanðskrift tili biaSslait: THE VlKINki PKESS, Ltd„ B.x 3171, Wlnnlpeic, Man. UtanAnkrlft tll rltntjórann EDITOR HEIMSKRINGUA, B«x 3171 Wlnnlpes, Maa. The "Heimskringla" is printed and pub- lishe by the Viking Press, Limited, at 853 og 855 Sargent Ave., Winnipeg, Mani- toba. Telephone: N-6537. WINNIPEG, MAN., 30. NÓVEMBER, 1921. Síðasta orðið. Sctmbandskosningarnar sem nú liggja fyrir dyrum, verða um garð gengnar þegar næsta blað Hkr. kemur úr. Þetta númer blaðsins flytur því síðasta orðið fyrir kosningarnar. það hefir verið reynt að gefa sýnishorn af málum þeim er mestu varða í þessum kosningum. Þau mál hafa reyndar sum ver- ið önnur, en frá voru áliti hefði átt að vera. En þar sem þau eru Iögð fram og sett á dag- skrá af leiðtogum stjórnmálaflokkanna, var ekki um annað að gera, en að gera þeim sem sanngjörnust skil. Það þykjumst vér hafa gert, þar sem birtar hafa verið aðal ræður þeirra Meighens og Crerars því milii 'þeirra er stríðið aðallega háð hér vestur frá. King hefir haft svo hratt á hæli, þegar hann hefir farið um Vesturfylkin, að hann hefir ekki gefið almenningi kost á að hlýða á sig. Hér um slóðir hafa menn því orðið að sætta sig við óminn af ræðum hans í Queþec að mestu leyti. Efst á blað hafa tollmálin verið sett. For- sætisráð'herrann, sem venð hefir fyrsti tals- maður þeirra höfum vér oftast látið hafa orðið sjálfan um þau, en minna lagt til þeirra sjálfir. Hefir hann sett þau svo skýrt fram, að andstæðingar hans sjálfir, hafa mjög orð- ið að fara í kring um það mál, þegar til beinna mótmæla hefrr komið. Bezta sönnun- in fvrir því, að þerr haf i ekki fundið hald- góð andmæii gegn tollununi er það, að mö-g þeirra eigin þingma.ins-efiic eru tol'vernd- unar-menn. Það gildir eitt og hið sama hivað sagt er um frjálsa verzlun og kosti hennar, Þó tollarnir verði afnumdir, er enginn mark- aður hpinn í Bandaríkjunum sem stendur fyr ir afurðir bænda héðan. Bændur þar, eins og hér, hafa vörur á höndum sér í mjög stórum stíl 6g eigi síður leitandi að markaði fyrir þær en bændur hér. Og þó skrítið þyki |iér, eru það bændur suður frá, sem eru toll- vemdunar-mennirnir og það voru þeirra menn á þinginu í Washington sem komu síð- ustu tollunum á þar, Fordney-lögunum. Seg- ir það sig því ekki sjálft, þegar þeir semja slík Iög, að þeir ætli sér ekki að op'na þar markað fyrir útlenda bændavöru? Fyrir Bandaríkjunum vaka auðsjáanlega ekki önn- ur viðs'kifti við Canada, en 'þau, að ná hér í hráefni fyrir iðnstofnanir sínar, og hrúga svo iðnaðar-vamingi sínum hingað. Að öðru leyti eru þau lokuð Canada ems og öðmm löndum. Og nærri má geta, þegar þau verða að hlaða um sig tollveggjum, hvort Canada mundi lengi verða sjálfstætt í verzlunarleg- um, iðnaðarfarslegum og búnaðarlegum skilningi, ef það rifi niður sína tolla og segði Bandaríkjunum að hella yfir sig þeirra eigin iðnaðarvöm og Þýzkalands og Japans, sem þau geta ekki reist neina rönd við sjálfs vegna þess að þau em knúin 'til að taka vörur af þeim upp í skuldir. Þetta er öllum Ijóst, sem augna-blrki verja til þess að at- huga málið. Og hóp liberála er hægt að benda á, sem láta sér ekki koma í hug af- nám tolla. Þessvegna fer leiðtogi þeirra einn- ig hægt í sakirnar en þvælir málið frá einni hlið í dag og annari á morgun, en aldrei í heild sinni á rökstuddum gmndvelli. Crerar fer af svipuðum ástæðum einnig undan í flæmingi í þessu máli. Z’nn vZrasti, bezti og iýðholiasli forseti Bandaríkjanna, Abraham Lincoln, sagði um tollmál: “Eg veit ekki mikið um tollmál. En það er eitt, sem eg veit. Þegar þessi þjóð kaupir iðnaðarvömr utanlands, fær hún vörurnar, en útlendingar fá peningana. En þegar þjóðin kaupir iðnaðarvörur heima, þá fær hún bæði vömna og peningana.” I sambandi við tollmál Canada mun chætt að segja, að meiri hluti þjóðarinnar líti sömu augum á þau og Lincoln lýsir í þessum lát- I lausu, en dagsönnu orðum. Eins ótímabært | og það er nú, að tala um afnám tolla, er bágt j að skilja, hvað fyrir þeim leiðtogum vakir, j sem settu þ^ð á dagskrá sína við þessar kosn- ingar. Enda má segja, að ekki einungis fylgi- fiskar þeirra, heldur og sjálfir leiðtogarnir, hafi kvknað við það og slakað á, þegar á átti að herða með það. Að kjósendur treysti því, sem þeir treysta ekki sjálfir, er ekki sann- gjarnt að ætlast til, þó sjálfstæði þeirra sé nú ekki meira metið en það af leiðtogum þeárra. Verndartollamáhð er svo einhhða, að það hefði verið skárra af stjórnarandstæðingun- um, að fara ekkert út í það við þessar kosn- ingar. Annað málið á dagskrá þessara kosninga er járnbrautamálið. King er á móti þjóðeign þeirra. En Crerar er með henm. En báðir hafa þeir, í æðinu, sem á þeim er, að gagn- rýna stjórnarrekstur þeirra, gleymt að leggja fram nokkra ábyggilegíb undirátöðu fyrir rekstri á þeim. Hvað eða hvemig þeir hugsa sér hana, veit enginn enn. Þeir sýnast báðir ráðþrota og vita efkki, hvað eigi að gera. Þegar landið tók. að sér járnbrautirnar, heldur en að íáta hætta að starfrækja þær, vom þeir báðir með því. En af því að verkefni það virtist fyrst í stað ætla að verða landinu dýrt spaug, þar sem varð að taka brautimar yfir, þegar verst stóð á, 'féll þeim a!Bur ketill í eld yfir því, og |>eir hafa engin ráð séð að kljúfa fram úr því. Núverandi stjóm gerði sitt bezta og tókst að sýna fram á, að vegur væri , út úr ógöngum járnbrautamálanna. Hún lét ' ekki buSast, þó sjórinn væri ekki spegilslétt- ur framundan, heldur stýrði sem frækilegast, þegar mest á reið. Árangurinn af því er nú sá, að sannað er, að jámíbrautimar geta vel borið sig, ef rétt er á haldið. En þá er spurningin: Hvomm er nú betur treystandi að fara með þetta mál fyrir þjóð- arinnar hönd; þeim, sem gefast upp við fyrstu ágjöf, eða hinum, sem 1 horfi halda, hvernig sem ýfir bátinn rýkur, og stýra í far- sæla höfn, í hvaða roki sem er ? Getur nokk- uð bamalegra verið en framkoma stjórnar- andstæðinga í þessu máli ? Hvað sem sagt er um gerðir stjórnarinnar, er ékki hægt að ineita 'því, að það spor, sem hún hefir stigið í jámbrautamálinu, er spor í rétta átt. Þjóðeign almennra fyrirtækja verður aldrei hrakin. Því meira, sem af þeim fyrirtækjum komaá í hendur þjóðárinnar, þess betra er það. Þegar rætt var um að Winnipegborg tæki yfir sporvagnarekstur bæjarins fyrir nokkrum ámm, setti sporvagna félagið afarhátt verð á kerfið. En jafnaðar- maðunnn, sem þá var í bæjarraðinu, raðlagði að 'kaupa af félaginu, hvað sem þuð kostaði. Þó það væri dýrt nú, yrði það dýrara seinna. Gróði sporvagnafélagsins á þeim 9 árum, sem liðin eru síðan, er meiri en s£imgöngutæki fé- lagsins þá áttu að seljast. Bærinn hefði því. nú getað átt alt kerfið skuldlaust, ef hann hefði þá keypt. Þetta er sannleikur um þjóð- eign flestra fyrirtækja. Það gerir ekki til, hvað fyrirtækin kbsta, því það er víst, að þau kosta margfalt meira síðar. Það þarf enginn að vera hissa á því, þó að Canada ætti járnbrautakerfi sitt skuldlaust eftir 10— 15 ár. Og hvað verður þá sagt um þá stjórn, sem færðist það í fang að taka þær yfir. Eitt af því, sem stjórnarandstæðingar hafa dregið inn í þessar kosningar, er eyðslusemi stjórnarinnar. Méð góðum og gildum rökum hefir verið sýnt fram á, að stjórnarrekstur- inn hefir, að undanskildum stríðskostnaði, verið minni en áður. Að færa stríðskostn- aðinn til sem kostnað við stjórnarrekstur, er óréttlátt í fylsta máta. En af honum stafa skuldir landsins nú. Jafnvel þó að sú skuld sé nú mikil, hefði hún engan veginn verið sár- tilfinnanleg, ef tímarnir að öðru ieyti hefðu ®verið góðir., En sú deyfð, sem er í viðskift- um öllum, er ek'ki stjórninni að kenna, heldur stríðinu. Þó Canada hefði engaji þátt tekið í stríðinu — sem flestir munu þó kannast við að það hefði sóma síns vegna illa getað staó- ið sig við —, hefðu tímarnir verið hinir sömu og þeir eru nú. Þeir hefðu eins náð til við- skifta landsins, þó Canada hefði algerlega dregið sig í hlé og ekki lagt neitt af mörkum til stríðsins. Þeir afar daufu tímar, sem nú eiga sér hlutfallslega stað í Canada sem í öðrum löndum, eru því ekki stjórn þessa lands, eða stj/óm nokkurs eins lands að kenna; þeir eru óumflýjanleg afleiðing stríðs ins, hér sem annarsstaðar, í hlutlausu lönd- unum sem hinum, sem þátt tóku í stríðinu. En það em þessir daufu tímar, sem nú iiggur fyrir öllum þjóðum að ráða bót á. Það get- ur engin ein þjóð. Það verða allar þjóðir að eiga þar hlut að máli. Ef King eða Crerar sjá sér fært, að jafna þetta ástand og kippa öllu í lag aftur á stuttum tíma, eiga þeir ekki einungis skilið að vera gerðir að þjóðhöfð- ingjum þessa Iands, heldur höfðingjum alls heimsiítá. En því miður er þeim það um megn, sem öcrum. Þá fer stundum minst á þrælatök þessarar stjórnar 1917. Ef sanngjarnlega er á iUið, ættu stríðsárin ekki að 'koma þessum kosn- ingum við né beinar afleiðingar þeirra. En þeir erfiðu tímar, sem þjóðin þá átti í, eru óspart notaðir af stjórnarandstæðingunum sem áklögun á stjórnina. Herskyld^n er meira að segja eina vopmð, sem sumir andstæðing- ar hennar hafa á stefnuskrá sinni nú við kosn- ingarnar. Um herskylduna er það að segja, að ,úr því að þetta land komst ekki hjá því að taka þátt í stríðinu með ríkinu, sem það heyrir til, var ekkert sjálfsagðara en her- skylda. Með henni gekk jafnt yf:r alla. Þátttakan í stríðinu hvíldi þá ekki eiugöngu á þeim, sem skyldu fundu hjá sérsLl að veita rílynu aðstoð; hún varð með herskyldunni jafnari og náði til allra jafnt. Öll fylki Can- ada, að einu undanskildu (Quebec), voru með þátttöku þessa lands í stríðinu. Quebec eitt hefir þá heiðurinn af að 'hafa verið hlut- „laust. Það sat heima vegna trúar-tengdanna sem það var í við Austurnki, sem barisi var á móti. Hefði það verið kallað til að bérj- ast með því landi, hefði að líkindum ekki staðið á því. Saga Canada sýnir, að þeir eru herskáir sem hverjir aðmr íbuar landsins. Annað, sem mjög er hamast á stjórnmm fyrir, er meðferð hennar á Galizíumönnum 1917. En sú meðferð er í því fó'.gin, að það var gert að samningi við þá, að þeir tækju ekki með at'kvæði þátt í kosningunum 1917, fyrir þau hlunnindi, að vera veitt und- anþága frá þátttöku í stríðinu. Var það ó- mannúðlegt að veita þeim þessa undanþágu. þar sem þeir tilheyrðu þjóðernislega þjóðun- um, sem landið átti í stríði við? Ef Canada héfði átt í stríði við Island, og hefði sagt við okkur, að það vDJi ekki knýja okkur til að bera vopn á þjóðbræður vora, mundum ver ekki hafa álitið það hlunnindi, sem vógu i á móti atkvæðamissinum í stríðskosningunurr. I 1917? Veðrið, sem verið er nú að gera úr framkomu stjórnarinnar í þessu efni,, er á- i lfka sanngjarnt og vænta má af þeim, sem | hungra og þyrsta eftir því einu, að komast að völdum sjálfir. Þegar þessum utanaðkomandi áhrifum öL- um-----og eigin'lega óviðkomandi stjórn lands- Jns — et samt hrært saman við stjórnarverkn að hennar, verður samt sem áður ekki annað sagt en að núverandi stjórn hafi leyst hiut- verk sitj yél af hendi, sérstaklega ef tillit er tékíð til hinna mjög svo erfiðu tíma, er á skullu í hennar stjórnartíð af vóldum stríðs- ins. Það er ekki ómögulegt, að aðrir hefðu stjómað betur; af því er engin reynsla. En ef ékki hefði neitt verið hægt að finna að stjórnarrekstrinum, þó hann hefði ver;ð í höndum annara á þessum tímum, heíðu aðrir en þeir, er nú sækja á móti stjórninni, orðið að ha%haft þau völd, eftir allri framkomu þeirra að dæma í þessum kosningnm. Það er ekki einungis vafasamt, að þeir ’hefðu á þeim erfiðu tímum stjórnað betur, heldur er lítið útlit fyrir að þeir geti enn — að þessu öllu umliðnu — farið hönduglegar með völd en núverandi stjórn mundi gera. Núna 6. desember á bjóðin að velja sér stjórn. Á milii hverra á hún að velja? Annarsvegar er stjóm, sem reynd er að þvi, að ha'fa leyst vonum framar af hendi verK sitt á þeim eífiðustu stjómartímum, sern saga þessa lands getur um. Þjóðin í heild sinni, og þegar til alvörunnar kemur, er satt og sammála um það, eða á öðru virðist ekki bera. Hins vegar er um menn til leiðsogu að velja á komandi tíma, sern eins og korkur fljóta á straumi stundar-geðshræringa manna, en hafa ekki önnur eða gleggri atriði á dag- skrá sinni, landinu til velferðar, en þau, að eitthvað þurfi að gera! Þessu á þjóðin að svara af állri þeirri sann- gimi, sem hún á til, ko&ningadaginn 6* des- ember. ~T á munn í þetta s;nn, skal þó ekki út á það sett, því vér uimum blað- j inu sannmæia, eigi síður en hverj- um öðrum. / Vegna þessarar sundrungar í j liði stjórnarandstæðinga, sem í- j haldsflokkurinn gamli sé eflaust j orsök að, segir blaðið sé mjög' hætt við, að hinn vel hæfi og vél | þektá maður J. E. Adamson, sem mikið fylgi hafi í þessu kjördæmi, og sækir nú undir merki óháðra i framsóknarmanna, nái ekki kosn- j ingu. Ojæja! Með sínu mikla fylgi ....Dodd’* nýmapillur eru bezta . -----------------J ....JL/VUU Ð Iijrinnpuuui í kjördæmi þessu fél'l Adamson nýrnameSali'8. Lækna og gigt, þar við lítinn orðstýr í síðustu þakverk, hjartabilun, þvagteppu, kosningum. Þá sótti hann sem og jjnnur veikindi, sem stafa frá liberal. Nú sækir sá níikilhæfi j nýrununn. — Dodd’s Kidney Pills maður”, sem alla $ína tíð hefir, kosta 50c askjan eÖa 6 öskjur fyr- ir $2.50, og fást hjá öilum lyfaöl. verið liberal, sem óháður fram- sóknarmaður. Framsóknarflokk- e8a frá The Dodd’s Medicine urinn er bændaflokkurinn nefndur. Co Lt<j ( Toronto, Ont'............ , ji .. 1 m-i ' . 1 ■ i — ji- Bfaa -...— . ■ .....— Crerar veitir honum Ieiðsögu. En ekki er Adamson undir hans merkj um að sækja. Hann sækir heldur ekki undir merkjum Kings-liber- ala. En undir merki hvaða leið- toga sækir hann þá? Lögbergs. Adctmson, þessi mi'klli maður, sá sér ekkert færi á að ná útnefningu ist mikið vanta á það í almennings álitinu, að samleið iþeirr'a sé mögu- leg; Því er nú komið sem komið er. Lögberg segir að vér séum linir ~ —---------------c- j sókmnni í þessum kosningum- hjá neinum flökki. Hann má því þarf ,þa5 ag segja slíkt af þ ‘ 1 _‘ÍC f» Ucv'Xi'X «:r» fro m í f AT_ A. 1 A. • • • . / 1 * 1 ' -V * _____m ^ _ JVI að það eigi neitt sérlega mikið inni hjá oss. En hitt er það, að vér höfum ekki Iagt oss fram um það„ að prédika fólki vissa trú í þeim efnum. Það hafa flestir skapað sér einbverjar skoðanir í sitjórnmálum. Og hvernig sem málin við þessar kosningar, eða aðrar, koma heim við þær, mun alþýða manna veí fær um að dæma fyrir sig sjálf, með hvaða stefnu hún álítur far- safelast að greiða atkvæði sitt að heita að hafa 'boðið sig fram í for- boði þeirra og kjósenda, nema ör- fárra, sem hann gat skjallað upp í það, að mjaka sér af stað út í kosninguna. Þó að maður þessi, sem annan eins hringlandahátt hef ir haft í frammif “hafi erfiði en ekki erindi” upp úr krafstrinum, furðar víst engan á, sem vel þekk- ir hann — og þeir eru margir, seg- ir Lögberg. Öl'l hin þingmannaefnm, sem saejast ag greioa aiKvacoi sm au sækja, hafa náð útnefningu frá sjnni( Qg með hverjum ekki. einhverjum flokki, þó þeir flokk- --------o------- ar séu auðvitað misjafnir að vexti. I . Það hafa þau öll fram yfir þetta | Ol 13.rilir tVCÍF mikilmenni, sem Lögberg héldur ----- fram. Og þó ilt sé að sjá á milli, I { síðasta Lögbergi ér athuga- hvor þeirra Hay eða Bancroft j semcJ ger3 við grein um tollmál- verður hlu'tskarpari, því þá ætlum j m ,er birtist nýverið í Heimskringlu.. vér bezt taékifæri hafa, þá hafa g]a5jð 've’tir vöngum ýfir jþeim þeir báðir, Sig. Júl. Jóhahnesson. býsnmjj af þekkingarleysi, vit- og Dunn verkairíahnaþirigmanns-1 ]eysrim og ósannsögli er þar sé á efm, flokk á ba'k við sig, og annar (-jQj-ft f>orið fyrir Islendmga. Það að minsta kosti óbeinlínís fylgi er Lögberg sjálfu ekki fyrir beztu einnig, þar sem hann er eini Is- lendingurinn, sem býður sig fram, þó minna tillit sé nú tekið til þess í kosningum en áður. Vér höldum ekki neinu fram um það, hver kosnmSu muni na. En stórum iað baki 1 cV 1 . 'V • ' il _ 12l—_ x - 1 að nota slík slagorð, jafnvel þó á mótmælendur sína sé, því fólk- ið sem les blaðið hefir yfir dóm- greind að búa sem að minsta kosti stendur dómgreind Lögbergs ekki það lætur auðsjáanlega að líkum, að það veiki flokk andstæðinga stjórnarinnar, að svo margir sækja Samt þorir blaðið ekki að eisa við að mótmæla neinu er í þess- um greinum stendur utan einu at- J---------- - I uiii »,1 vmuni I á móti henni. En þegar Lögberg j rjgj Qg ,þag er málsgrein ein um gefur í skyn, að það séu stjórnar- te],ju — og vern<Jar tollana. Þó sinnar, sem komið, hafi. því til1 leiðar, að þeir eru svo margir, þá þykir oss skörin vera farin að fær ast upp í bekkinn. Þegar vér lásum þetta í Lög- bergi, sem heldur sig eitt segja eitt- hvað að viti, en alla aðra fara með vitleysu, oS gerðum oss grein fyrir því, að Edwards, eftirlitsmaður kosninganna í kjördæminu, hefði t. d. útnefnt Dunn verlkamann, að Sveinn Thorvaldsson hefði útnefnt Sig. Júl. Jóhannesson, og að Hay hefði unnið að útnefningu Banc- rofts, þá gátum vér ekki annað en skelt oss á lær, svo afar vitleysis- leg virtist oss þessi staðhæfing er málsgreinin ekki öll tékin. Það yarð að slíta af henni og láta hana líta svo út sem við Canada sé átt, þegar um Bandaríkin var að ræða til þess að ná sér niðri að ein- hverju leyti, og er það miður fall eg aðferð, En sieppum tilgangi og meðöl- um og athugum það sem Lögberg segir um tekju og verndartollana í grein sinni. Tekjutollunum er þar enn haldið fram og þeir álitn- ir hollari fyrir þetta land en vernd- artollar. Ekki svo 'að skilja, seg- ir blaðið, að þeir séu léttari á al- menningi; en þar sem þeir eru I tekju tollar, græðir 'landið í heild icg viicicc —---------° i teKju touar, græoir lanaio í neuu blaðsms. Og að það géti komið J s]nni a þeim, þar sem það tapar noklkrum manni, að maður ekki: £ Verndartollunum. I nefni marga, til þess að trúa öðru. Hvernig blaðið kemst að þess jeins, er með öllu óskiljanlegt. 0g| an; m3Urstöðu, 'sjáum vér ekki, uEg sló þá á mitt lær”. I Lögbergi síðastl. viku er ritstjórnargrein um kosningarnar í Selkirk-kjördæmi. Blaðið fer metjandi^um munninn af stað og segir frá því, að það vaki mjög fyrir al- þýðu manna, að koma núverandi sambands- stjórn frá völdum og hafna hennar manni, Mr., Hay. En svo ógiftusamlega tekist til, i að ekki hafi verið unt að koma sér saman : um einn mann til þess að láta sækja a moti stjórnmni, og fyrir það glappaskot verði stjórnarmaðurinn líklegast kosinn. Vér vorum nú nærri 'farnir að trúa því, að Mr. Hay hlyti kosningu í Sélkirk-kjördæmi. En það er varla að vér þorum að halda því fram, úr því Lögberg geíur það í skyn. Þó að spámannsandinn sé vitaskuld stundum yfir því, hefir því oftar skjátlast í seinni tíð en stundum kom fyrir áður. En ratist því satt litlar eru sakirnar, sem til eru að! þar sem verndar-tollarnir einmitt bera á stjórnina ef ekki er hægt taka v;ð þar s,em ihinir enda og að grípa til annars en' þessarar r^a bót á því sem hinir tollarnir endileysu. ráSa enga bót á, héldur gera ilt Nei, það er sjálfum andstæðing- J verra Meg tekjutol'luin einum í um stjórnarinnar að kenna, að j Canada gætu Bandaríkin gumsað svona margir eru í vali 'ftá þeirra , þejm ósköpum af iðnaðarvöru inn hálfu við þessar kosningar. Þeir [ þetta land, sem nægði til þess hafa sameiginlega enga ákveðna, I dauðiota allan iðnað hér. Þetta ábyggilega stefnuskrá að bjóða. j Loma verndartollarnir í veg 'fyrir. Þo bæði bænda og verkamanna- j þerr vernda landið fyrir þvi að stefnap séu ákveðnar út af fyrir •sig, hafa leiðtogar þeirra við þess- ar kosningar ekki getað leitt hesta sína saman og valda þeir því sjálf- ir, meira en það, að stefnur þess- ar séu í eðli sínu svo fjarskyldar, eða að stjómarsmnar Játi sig það nok'kru skifta. Ef bændástefnan á leið með liberölum, hefði hún eigi að síður getað orðið verkamanna- stefnunni samferða. En það vírð- verða iðnáðaríega hjáleiga stór- iðnaðarins í andaríkjunum. Vilji brezkar nýlendur ek'ki koma upp iðnaði hjá sér, er iþeim nær að hlúa að iðnaði ríkisins sem nóga iðnaðárvöm hefir afgangs til að selja og sömuleiðis að láta það sitja að hráefnum þeirra. Sú leið er þeim opin; og það er engin á- stæða að gjanga jframhjá því í

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.