Heimskringla - 31.10.1923, Blaðsíða 4

4 BLAÐSIÐA.
HEÍMSKRINGLA
WINNIPEG, 31. OKTÓBER, 1923
HEIMSKRINQLA
ÍSM)
Kmwu tt 4 hverjani alttTlkaiteffL
Eigreodurs
THE VIKING PRESS, LTD.
ISI «ff 165 9ARGENT AVE„ WINMPBQ,
TaUdnli Jf-€U7
Teftt hUSelan er H.II irffaaffartn
tot fyrir fran. Allar bergaatr
riVaaiaBal MaSataa.
STEFÁN EINARSSON, ritstjóri.
H. ELIASSON, ráðsmaður.
Utaaiakrlft tii MaValaii
HeimMkrlngla Nrw* & PnblÍMhins Co.
Lessee of
THH TIKIJfO PRBSS, Ltl^ Bea IIT1«
Whaatpeff, Haa.
Tteaiakrfft tll rttatjlraaa
EDITOR HBINSKRIN6LA, Bex BIT*
Wiaalfeff, Maa.
The ‘Heimskringla” ls printed and pub-
lished by Heimskrlngla News »nd
Publishing CoM 853-855 Sargent Are.
Winnipeg, Manitoba. Telephone N-6537
WINNIPEG, MANITOBA, 31. OKT. 1923.
Gandreiðar nútímans.
Loftsiglingar eru ungar. Þær eru taidar
með nýjustu sigrum vísindanna. Og víst
er um það, að þær tákna stórt og merkilegt
spor á sigurfarar braut mannsandans. Um
“gandreiðar" er getið í fornum fræðum ís-
lenzkum. ’Minna þær á loftsiglingarnar nú,
t>ó margt kunni ólíkt með þeim að vera^
Völur og galdramenn settust á “seiðhjall
og frömdu seiða. Seiðkonur höfðu staf eða
töfrasprota og riðu sumar þeim um loft,
láð og lög að næturlagi. Kveldriður voru
þær 'kallaðar. Þó þetta væru galdrar nefnd-
ir, minnir það á loftsiglingar nútímans. Þeim
svipar svo mikið til galdra, þó í sjálfu sér
séu þær ofur eðlilegar og sýni ekkert frem-
ur en aukinn skilning manna á öflum náttúr-
unnar.
iLoftsiglingar fara fyrst að verða algeng-
ar og verulega eftir þeim tekið á stríðsárun-
um síðustu. Yfir blóðvellinum sveimuðu
flugvélar sem fuglar himins og skyndust
eftir bráð, sem grimmustu ránfuglar,
Seiðkonur til forna er sagt að hafi og
riðið mönnum langar leiðir gandreið. Voru
menn þeir er fyrir því urðu illa útleiknir og
olli það óbeit á gandreiðum yfirleitt. Það
var með öðrum orðum ilt verk. En íll þóttu
hermönnunum einnig erindi loftbátanna í
stríðinu. Má um það segja, að vitið hafi þá
eigi síður en til forna verið notað til þess
er miður skildi. Og hver veit nema að enn
meira ilt eigi af þessum nútíðar gandreiðum
eftir að stafa.
Að hildarleiknum ægilega loknum, var
farið að færa sér loftsiglingarnar í nyt á
skynsamlegri hátt.og affarasælh fynr mann-
kynið. I Evrópu ganga loftförin nú eftir
áætlun sem járnbrautir milli. ýmsra staða
og flytja bæði fólk og léttavarning.
Vestan hafs hefir flugferðum einnig verið
haldið uppi milli vissra staða af einstökum
mlönnum. En smávægilegt hefir starf þeirra (
fremur mátt heita til þessa og óákveðið. En
nú er að verða breyting á þessu. Banda-
ríkin hafa nú í hyggju að koma á póstferð-
urn með loftskipum yfir þvera álfuna, frá
New York ril San Francisco. Eru það um
3000 mílur vegar. Til þess er ætlast, að
loftförin leggi þessa leið undir fót á 28
klukkustundum, eða rúmum sólarhring. Og
þó verður staðnæmst nokkrum sinnum. Má
þetta skyndiferðalag í sannleika galdur
kalla og gengur seiði næst. En loftför þessi
ferðast ekki aðeins um daga; þau verða
einnig að ferðast á nóttunni, til þess að kom-
ast leið þessa á þessum í-kveðna tíma. Minn-
ir það á kveldriðurnar til forna. En nú eru
ferðalögin um hminvanginn ekki hættulaus
í myrkri. Er gert ráð fyrir að bæta úr því
með afarsterkum ljósum, sem loftförm
verða útbúin með. Sj'á mennirnir sem í
þéim eru með þeim hvað fyrir er í margra
mílna fjarlægð. En ekki þykir þetta nægja.
Loftförin leggja af stað frá New York
um hádegi. Sá hluti leiðarinnar sem þau
ferðast um á næturnar verður aðallega milli
Chicago og borgarinnar Cheyenne. Eru
það um 1000 mílur vegar. Um nætur verð-
ur vegaleið þessi Vörðuð mieð ljósum á 25
mílna milli bilí. Eftir Ijósvörðum þessum
þessum, þræðir kveldriðan leið sína í myrkr-
mu. I sumum bæjunum, svo sem Chicago,
Iowa City, T)maha, North Platte og Chey-
enne eru ljósvörður þessar afar sterklýstar.
Er ljósmagnið í þeim á borð við 600,000,
000 kertaljós. Snúast Ijóshylkin í toppi
varðanna og lýsa um 50 mílur vegar út frá
sér.
Þegar á allan þennan útbúnað er litið, er
ekki að sjá, að neitt hættulegra þurfi að
vera að ferðast að nóttunni en deginum í
loftförunum. Ef eitthvað kæmii fyrir svo að
loftbáturinn yrði að lenda, getur hann með
sínu eigin dreyfiljósi séð hvar lendingar-
staður er heppiiegur.
Þetta hefir nú Bandaríkja stjórnin á
prjónunum. Hvenær að þessu verður öllu
lokið og ferðirnar byrja, hefir ekki enn
verið gert heyrinkunnugt. En innan mjög
skams tíma, er gert ráð fyrir að það verði.
Þetta fyrirtæki Bandaríkjastjórnarinnar
er þýðingar mikið spor í rétta átt. Það
spáir svo fögru fyrir um notkun þessara af-
ar mikilsverðu flutnings áhalda á þjóðeigna
grundvelli. Það Jítið sem hefir verið átt við
að nota loftför mannkyninu til heilla og
þarfa, hefir til þessa og er enn gert af ein-
staklingum. En af því hefir bæði Ieitt, að
notkunin hefir verið kosnaðarsöm, og það
sem ennjþá verra hefir verið, ófullkomin og
ekki laus við hættu. Loftsiglingar eru of-
hættulegar til þess, að láta gróðrabralls-
mönnum þær í hendur, sem af ágimd til fjár
stjórna rekstrinum, en skeyta minna um
þægindi þeirra sem áhöldin nota, eða hætt
una sem því er samfara. Með aukinni notk-
uri þessara tækja, ætti rekstur þeirra ekki
að vera^ í einstakra manna höndum, heldur
þjóðarinnar.
H. G. Wells rithöfundurinn mikli hefir
skrifað greinar í nokkur blöð og tímarit um
loftsiglingar. Hann hefir verið að ferðast
með Ioftförum talsvert síðast liðið sumar á
meginlandi Evrópu. Hælir hann því mjög
hve holl og hressandi slík ferðalög séu. Hið
létta og tæra loft telur hann heilsulyf og
útsýnið úr loftförunum sem verði svo miklu
meira en menn hafi átt að venjast telur hann
víst að 'hafi andlega breytingu í för með
sér á manninn. Ennfremur telur hann alla
þá fegurð semi fyrir augað ber úr loftfarinu
að sjá mjög vekjandi listahæfileika manna.
Hvetur hann mjög til að auka notkun Ioft-
siglinga. I Evrópu segir hann að sá farar-
tálmi sé á vegi þess, að svo margar þjóðir
séu að keppa um reksturinn. Æskir hann
að landamærin séu numin burtu, og að eitt
alþjóðafélag sé stofnað til þess að reka slíkt
fyrirtæki sem loftsiglingar til almennra
ferðalaga. I Vestur heimi kveður hann ekki
þessar torfærur á veginum, enda býst hann
við að sjá notkun loftbáta þar koma fyrst
að heillavænlegum notum. Þar eru þjóð-
félögin stærri. Þar þarf ekki hvert þeirra að
keppa við 39 önnur þjóðfélög um að ferð-
ast stuttan spöl, eins og í Evrópu, í loftskip-
unum.
En um fram alt leggur hann áherzlu á, að
loftsiglingar ættu að vera reknar sem þjóð-
eignar-fyrirtæki. Með því einu móti telur
hann mögulegt, að þær geti bráðlega orðið
mannkyninu til sannrar blessunar.
Víst er um það, að sigur mannsandans á
þessu sviði er mikill og merkilegur. Ennþá
merkilegra væri hitt, ef hægt væri að láta
mennina sjá og skilja það, að sá sigur á að
þýða heill og farsæld’ fyrir alla, en ekki að-
eins fáa, eins og til þessa hefir viljað brenna
við, í sambandi við sigurförina á öðrum
sviðum.
Yínbannsmálið í
Alberta.
Atkvæðagreiðsla í vínbannsmálinu fer
fram í Alberta-fyiki 5. nóvemiber næstkom-
andi.
Rúm sjö ár hefir vínbann verið í fylkinu.
Hefir eflaust meiri hluti íbúanna unað ,iþví
sæmilega. En jafnframt hafa nokkrir verið
óánægðir og mun það lengst sannast, að ilt
verði að gera ötlum til hæfis í senn.
Baráttan kvað vera orðin heit um málið,
enda er það eðlilegt, þar sem komið er svo
nærri úrslitadegi. Bannvinirnir gera það
sem þeim er unt að sannfæra íbúa fylkisins
um ágæti bannsins. En hófsemdarmennirn-
ir, svo kallar drýkkjuliðið sig, hafa efnt til
öflugra samtaka að sagt er, og eru fylking-
ar hvors flokksins inn sig hinar knálegustu
og ilt að sjá hvernig höfuðorustunni lýkur.
En atkvæðagreiðslan er undarleg. Svo
fínt er í sakir farið, að það er fernt sem
kjósendur eiga að velja um. Fyrst er að vín-
banninu sé haldið við eins og það er nú.
Annað er, að leyfa öl og bjórsölu aðeins.
Þriðja atriðið er um það, hvort stjórnin sjálf
ætti að selja öl. Og það fjórða er um það
hvort vín og áfengi af öllum tegundum skuli
ekki selt með eftirliti stjórnarinnar; er það
Stjórnarsala á áfengi eins og Viðgengst nú í
Manitoba og British Columbia.
!Um alt þetta eiga kjósendur að velja. Það
af þessu sem þeir kjósa helzt að gert sé að
lögum marka þeir með tölunni 1 ; það næst-
bezta, sem þeir álíta, með tölunni 2 og svo
framvegis. Það getur riðið meira á því en
margur heldur, að marka ékki nema við eitt
af þessum ákvæðum og er því einhlytast að
marka að minsta kosti 3 af þeim. Þó t. d.
fyrsta atriðið, áframhald vínbannsins, fengi
flest atkvæði með 1, getur það orðið á eft-
ir einhverju öðru atriði, þegar talan 2 eða
3 bætist við hið síðar talda. Þeir sem hlynt-
ari eru því banni en stjórnarvínsölu, en
fyrsta val sitt gefa bjórsölu, gera sjálfum sér
réttast til með því að merkja töluna 2, eða
annað val sitt við fyrsta atriðið sem um er
að velja, svo atkvæði þeirra verði ekki ó-
nýtt. En það er tilgangurinn með þessari
aðferð atkvæðagreiðslunnar, að atkvæði
hvers kjósanda komi til greina, eða með
öðrum orðum, að hver kjósandi njóti réttar
síns í málinu sem í þann svipinn liggur fyrir.
Mönnum 'hefir stundum sézt yfir þýðingu
þessarar aðferðar it. d. við útnefningar þing-
mannaefna þegar aðferð þessari hefir verið
fylgt, eins og bælndaflokkarnir gera víðast,
og því er sérstaklega bent á hana hér.
Eðlilega hafa kjósendur gert sér grein
fyrií hver afstaða þeirra er í þessum málum.
Þeir hafa að sjálfsögðu myndað sér skoðan-
ir um þau, sem þeir eru ákveðnir í að fylgja
og á þaí svo að vera. 1 augum þess er þetta
ritar, er aldrei neitt á vínsölu að græða,
hvorki fyrir einstaklinginn, heimilið né þjóð-
félagið. Og góðu tímarnir sem lofað var
með henni í þessu fylki (Manitoba) eru enn
ekki áþreifanlegir í verkunum og virðast
ekkert líkt því vera í námunda. Heima til-
búningur víns heldur einnig sínu striki e.ftir
sem áður. Því böli átti nú samt heldur en
ekki að létta af með því að lögleyfa vín-
sölu. Eða með öðrum orðum: einn djöfull
átti annan út að reka. Þeirri glímu er hér
að minsta kosti ekki lokið og alveg óvíst
hvor yfir annars höfuð sverði stendur að
síðustu.
Sérstakt.
Eins dæmi er það ekki, að jafnvel óbil-
gjörnustu flokksblöð birti stöku sinnum
greinar frá andstæðingum sínum, að vísu þó
oftast með athugasemdum — virðulegast.
Hitt imin alveg sérstakt, að þau ráði menn
til þess að skrifa frá sjónarmiði andstæð-
inga sinna um þau rtiál er blaðið berst fyr-
ir. En þetta hefir nú blaðið “London
Spectator” gert. Ritstjóri þess er J. St.
Loe Strachey. Blaðið er eitt helzta mál-
gagn íhaldsmanna. En rjtstjóri þess hefir
ráðið mann er H. W. Massingham heitir, og
áður var ritstjóri eins svæsnasta málgagns
frjálslindaflokksins (The London Nation)
til þess að rita í blaðið greinar frá gagri-
stæðri hlið við stefnu blaðsins undir sér-
stakri fyrirsögn: “Hin hliðin”.
Ritstjórinn Iítur svo á, sem hann sé meo
þessu að gera sína brýnustu skyldu sem
blaðamaður. Lesendur blaða þurfa að sjá
báðar hliðar hvers máls, segir hann. En
sínar eigin skoðanir setur hann eins kröftug-
lega fram og honum er unt, og ætlast svo til
að lesendurnir dæmi fyrir sig sjálfir.
Á seinni tímum hefir vottað fyrir þessu,
sama hjá ýmsum blöðum, en svo langt hafa
þau ekki gengið, að ráða ritstjóra beinlínis
þess að halda framvhlið andstæðinganna.
Ymsa vega mun mönnum geðjast að þess-
ari hugmynd. T. d. höfum vér heyrt einn
ágætan flokksmann segja um mann í and-
stadðingaflokki hans, að hann gæti ekki tek-
ið í hendina á þessum grasbít. Maður þessi
var þó kærleiksríkur fyllilega á móts við það
sem aljnent gerist. Samt hafði “flokks-
fylgið” blindað hann svona. I blaði “hans
þ. e. blaðinu sem hann kaupir, gæti hann
tæplega tekið með góðu árás á stefnu flokks-
ins sem hann fylgir. Mjög hefir þetta þó
breyst á seinni tímum. Flokksfylkið hefir
dvínað. Menn hafa á einn og annan hátt
komist að því, að t. d. hinir algengari
stjórnmálaflpkkar hafa ekki þær stefnur sér
að baki, sem velferð alþýðunnar eða þjóð-
félagsins í heild sinni er neitt sérstaklega
komin undir. Stefnurnar í stjórnmálum
hafa reynst maðksmognar hver fram af
annari. Flokksfylgið hefir verið hugmynd,
en ekki veruleiki. Þeim sem þetta er orðið
ljóst, og hverjir eru það nú á tímum sem ekki
finna til þess, hlýtur að geðjast hugmynd
ritstjórans að blaðinu “London Spectator”.
ÖIlu frjálsari leið er vart hægt að fara og
beinni en þá er hánn hefir tekið upp til þess
að komast að sannleikanum. Og í hvaða
máli sem er, er það hann sem mestu varðar.
Ef þessi aðferð gæti orðið til þess, að efla
umburð-arlindi mianna á milli fyrir skoðana
mun þeirra, væri strax stór bót að henni.
Víðsýni hlyti að aukast við það og ástm til
þess, sem satt er og rétt að eflast. Lýgin
hefir íengi landlæg verið, þrátt fyrir góðar
hvatir margs manns, og það er vafamál
mikið, hvort að flokksfylgið blinda í einurn
og öðrum skilningi, hefir ekki verið vermi-
reitur hennar að talsvert miklu leyti.
Uppreisnin í Marokkó.
Ka-bylar í Marokkó, hafa enn á
ný gripið til vopna gegn yfirdrotn-
uiflim sínufn, Spánverjum og hafa
verið vopnaskifti milili peirra eíðan
í júnímánuði. Og nú eíðast hafa
Kabylar lýs yfir “heilögu stríði” og
vænta á hann hátt að fá trúbræður
sína til fylgis við sig. Eiga Spán-
verjar í vök að verjast og þykir í-
skyggilega horfa.
Koringi uppreisnarmanna í Mar-
okkó er Abd-ul-Krim, gamall hat-
ursmaður Spánverja. Ræður hann
yfir austurhiuta landsins, og það
er hann, sem á upptökin að núver-
andi ófriði. í Vestur-Mjarokkó var
helsti leiðtoginn ræningaforinginn
Raisuli. Hann hefir sig ekkert
frammi og er álitið að Spánverjar
hafi mútað honum tiil að halda sér
í skef jum.
Abd-ul-Krim hefir mikið lið og
vel vopnum búið. Þegar Kabylar
áttu í höggi við Spánverja fyrir
tveimur árum, náðu þeir mjög
miklu herfangi og vopnum og skot-
færum, sem þeir nota mú. — Einn-
ig er sagt að þeir hafi síðan flutt
inn mikið af hergögnlum, er þeir
hafi fengið hjá Erökkum, þar á
meðal nokkrar fluigvólar. Nýilega
tóku Spánverjar fast Hollenskt skip
sem hlaðið var þýzkum hergögnum,
er fara áttu til Marokkó. Sýnir
þetta, að Kabylar hafa verið iengi
að búa sig undir stríð.
Á Spáni eru mjÖg skiftar skoðan-
ir manna á Marokkó-málinu.
Yerkamanaflokkarnir hafa sent
stjórninni kröfu um, að Spánverj-
ar hverfi með her sinn burt úr
Marokkó. Stjórnin vi‘11 ekki ganga
svo langt, en forsætisráðherrann
og utanrfkis-, fjármála- og verzlun-
arráðherramir vilja, að Spánverjar
láti ,sér nægja að halda í valdj sín|u
strandiengjunni, sem þeir hafa nú,
og hægt er að verja án þess að
senda mikið lið suður yfir. 3>ví að
áliti stjómarinnar má ríkið ekki
leggja á sig þau útgjöld, sem leiða
munu af herför tiil Marokkó, og
ekki mundu verða undir % miljarð
pesetum á ári. En annar flokkur,
sem telur hershöfðingjania og her-
málaráðherrann innan vébanda,
telur ríkinu það ekki samboðið að
láta lundam Kabylum og vill ófrið
fyrir hvern mun. Og Abd-ul-Krim
er sama sdnnis. Hann vill ófrið og
ekkert annað. Hann treystir því
að Kabylar muni ávalt geta sigrást
á Spánverjum hversu mikið lið sem
þeir sendi til Miarokkó, og hann
sleppir aldrei neinu færi til að erta
spönsku stjórnina. Til dæmis var
nýlega gerð út nefnd frá Spáni til
að semja við hann um námurétt-
indi rtökkur og var hershöfðinginn
Oastro Girona, einn af helstu mönn-
um SpánVerja innan bersins, for-
ingi þessarar fam. Sigldi hann á
herskipi suður til Marokkó og
heiddist if^indar við Abd-nlLKrim.
En hann neitaði að koma á fund-
inn, og sendi einn manna sinna til
Spánverjanna með þá orðsending,
að ef Spánarkonungur vildi nokk-
uð við sig tala, þá yrði hiann að
koma sjálfur.
Um miðjan síðasta mánuð\var
ósamkomulagið orðið svo mikið
innan spanska ráðuneytisins, um
hvað *gera skyldi í Marokkó-málinu,
að for.sætisráðherra baðst lausnar.
Konungur gat komið á málamiðil-
nn milli ráðherranna, þannig að
stjórnin situr um sinn. Hefir yfir-
berstjóra Spánverja Weyler hers-
höfðingja, verið faiið að gera tillög-
ur um málið, og eiga þær að leggj-
ast fyrir stjórnina, eigi .síðar en í
október. En Ab-dul-Krim notar
þonnan tíma sem hann getur bezt,
og hefir nú hafið mikla sókn. Lið
Spánverja í Marokkó er aðeins lít-
ið og hefir hvað eftir annað farið
halloka. Höfðu Spánverjar skömmu
eftir miðjan ágúst mist yfir 200
liðsmenn og 20 herforingja.
Spá því margir, að Marokkómál-
in eigi enn eftlr að baka Spánverj-
um mikil óþægindi og jafnvel koma
á stað deilum innanlands, sem geti
orðií? hættulegar fyrir stjórnskip-
un ríkisins.
Dodd’s nýmapillur eru bezta
nvrnameíSal ið. Lækna og gigt.
bakverk, hjartabilun, þvagteppu.
og önnur veikindi, sem stafa frá
nvrunum. — Dodd’s Kidney Pill*
kosta 50c askjan eÖa 6 öskjur fyr.
w $2 50, og fást hjá öllum Iyfsöl*
wn e?Sa frá The Dodd’s Medickoa
Co.. Ltd., Toronto, OnL
Batnandi tímar á Rúss-
landi.
Brezk verzlunarmálanefnd, sem
ferðast hefir um Rússland, hefir ný-
lega gefið skýrsilu sína um við-
skiftahorfur og ástandið í Rúss-
landi eins og það er nú, og hefír
útdráttur úr þessari skýrslu verið
birtur í “Daily Mail” og “Times".
Eormaður nefindar þessarar ler
bróðir núverandi forsætisráðherra
Breta, Standley Baldwin.
Nefnd þessi var boðin til Rúss-
lands af Krassin verzlunarmála-'
stjóra til þess að kynna sér ástand-
ið, og rannsaka hvort hægt væri að
byrja viðsikifti í nýjum iðngreinum.
Pekk nefndin að ferðast um eftir
eigin geðþótta og voru enýar höml-
ur á hana lagðar, og allar upplýs-
ingar fekk hún, sera hún æskti.
Baldwin álítur að árangur farar-
innar verði mikill. Nefndarmenn-
irnir kyntust persónulega flestum
ráðsitjómarmönnum. Segir Bald-
win, að þeir nefndarmennirnir hafí
orðið hrifnir af dugnaði þeim, sem
ráðstjórnin sýni í því, að koma
fjárhag ríkisins í betra lag og læt-
ur þá ósk í ljósi, að þýzka stjórnin
vildi taka þá sér til fyrirmyndar.
Segir hann að öll útgjöld ríkisins
séu iskorin mjög niður, en hins ve:g-
ar fari skattamir hækkan.di. og alt
sé gert til að kom-a jafnvægi á.
tekjur og ‘gjöld ríkisins. Tekju-
skatturinn nemur alt að 20%.
Krassin hefir það sérstaka starf
með höndlum að gæta þess lað inn-
fluttningur vöru yfirstigi ekki út-
flutninginn. Nýi gjaldmiðillinn
Rússneski, tchervonetz, sem svarar
til sterlingspunds, er að útrýma
pappírsrúblunum, en hann er
trygður sumpart með gulli og sum-
part mfeð verðbréfum. Engu er
eins mikiiil sómi sýndur eins og ak-
(uryrkjunni, en ,þó er því að eins
leyft að flytja inn landbúnaðarvél-
ar iað eigi sé halli á verzlunarvelt-
unni.
Baldwin segir, að mikil hiúsnæð-
isekla sé í Moskva, enda hafi fbúa-
tala borgarinnar þrefaldast. Eólk
gengur yfirleitt iilla iklætt, en hvergi
segist hann hafa séð vott sults eða
atvinnuleysis. — Verkalaunin eru
lægri an fyrir stríðið og fólk verð-
ur að vinna miklu meira en nokk-
urn tímia áður.
Flest atvinnufyrirtæki eru nú
rekin af einStaklingum, þó stjómin
hafi ekki að fuliu yfirgéfið kenn-
inguna um ríkisrekstur enn þá.
Kaffibús og leikhús eru altaf full,
svo að af því má ráða að fólk hafi
næga peninga.
Komuppskeran verður ágæt, sér-
staklega í Suður-Rússlandi, og
Baldwin dregur þær ályktanir af
reynslu sinni, að Rússiand sé sem
óðast að rétta við aftur.
— Lögrétta.
Strandvarnirnar
Norðanlands,
Viðtal við skipstjórann
á “Kakala”.
•A.
Urjú skip hafa gætt \ strand-
varnamna á síldveiðasvæðinu í
a(umar, tvö íslenzk, “Þór” og Kak-
alinn og eitt danskt, ‘Tylla”.
Þetta sumarið hefir strandvarslan
«