Heimskringla - 09.04.1924, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 9. APRÍL, 1924.
HEIMSKllINGLA
5. BLAÐSIÐA
hönqungar og kúgun meðaldanna.
Þ«ð má svo heita, að skáldin taki
við af landvættunum, að verja
land og þjóð, verja þjóðlífið fyrir
alskonar uppskafnimgshæ'Lti, sem
nóg var af þá, ekki síður en nú.
Einnig varð hlutverk skáldanna, að
verja þjóðina fyrir alskonar draug-
um og djöflum, sem fólkið skalf af
ótta við á þeim dögum, «n varla
var svo magnaður draugur, að ekki
léti undan síga, þegar skáldin
þrumuðu stuðlaföll sín fyrir þeim,
jafnvel Kölska sjálfan kvað Kol-
beinn jöklaskáld niður i kolgrænt
hafið við Þúfubjarg. í þá daga var
Kölski þó upp á sitt Ibezta, og sjálf-
sagt ekkert lamþ viðureignar. Það
er sama sagan enn, góðskáldin
ökkar og listanfennimir, eru dýr-
mætasta eignim, sem við getum til-
einkað okkur sem þjóð, það er þvl
•meira en grátlegt, að sjá alla þá
svívirðingu, sem 'ILögjberg’'' er sí
og æ að burðaist með fil skáldsins
okkar mikla og góða, Stepbans G-
Stephanseonar. í staðinn fyrir, að
hljóta óskifta virðimgu og aðdáun
allra íslendinga, sem hann mtarg-
verðskuldar fyrir verk sín, er bann
•eltur á röndum af mjannskræfum,
sem eru langt fyrir neðan það, að
geta kallast •venjulegir “blaðasmáp-
ar”, Islenzkan a engin orð yfir þá;
hefir auðsjáamlega aldrei ibúist við
slfkum lúsablesum innan sinna vé-
banda, og kann því ekki að auð-
kenna þá mleð neinu.
Að endingu langar mig til að
minnast lítið eitt á argaþras “Lög-
bergs” ritstjórans út af ritlingnum
hans Gröndals heitins.
Það getur varla verið af góðum
toga spunnið, að fara nú að graf^
sifkt upp úr djúpi gleymskunnar,
og kemur illa heim við drengskap-
ar yfirlýsingar ritstjórkns um
sjálfan sig, sem hann kryddar rit-
gerðir sínar með- Það liggur í
augumj uppi, að við getum engan
veginn rekið harma okkar á
Gröndal, eftir þetta, hvað fegnir
serrf við vildum, og reiðir sem við
vtærum; en að vera að skammast
við saklausian mann, fyrir það, að
Gröndal skrifaði rit þetta, tekur
okki taii. Allar tilvitnanir og upp-
prentanir úr þeim bækling, eru því
aðeins til að gera ilt verra, og auka
sundrung og rifrildi, sem nóg var
þó til af. En sé það satt, sem eg
(hefi heyrt suma gizka á, að rih
s'jórinn vreri með öllum þessum
“nasablæstri”, að reyna að hrekja
Gröndai heitinn, úr því heiðurssæti,
»ein hann skipar i hugum og hjört-
um flestra íslendinga, hvar sem
þeir búa, þrátt fyrir har.s alþektu
gáskafullu og gamansömu orða-
tiltækja bœði ufn menn og mál-
efni, þá er hrett við að ritstjórinn
vinni þar fyrir gýg, hvað ákaft aem
að, ihanni dinglar rægi rófunni í
“Lögbergi”.
Þrándur í Götu-
Barnaborgir.
í fyrri grein minni .um ]>örfina
meðal munaðarleysingjanna í Balk-
anríkjunum og Litlu-Asíu, lagði eg
talsverða áherslu á bað, að mikíl
þörf væri á því, að leiða mentun
og menning inn á þessar fomu
stöðvar, ef þar retti nokkurn tíma
að verða varanlegur friður. Margir
munu ef ti'l vill kom'a mieð þá mót-
báru, að l>jóðir, til dremis eins og
Erakkar og bjóðverjar vanti ekki
menning og mentun, en þó Iberjist
þœr al'.at, á banaspjótum. Þjóðir
þessar hafi beint hæfileikum sínum
f ranga átt. Mentunin, sem líknar-
fltarfsemin innleiðir í hörmunga-
Plássin þar eystra, er grundvölluð
á bróðurkærleika, og áihrifunum er
t>eltt meðal tuga þúsunda af börn
hni, sem innan nokkra ára verða
Vaxnir menn og konur, svo framar-
t6ka sem þetta þarfa verk getur
baldið áfram-
^erksvið iíknarstarfsfélagsins
■^ear East Reilief” er injög víð-
'*'8eilf.t. Ijuiö’ nrer ytfír Grikkland,
^órm.oníu, suður Rússiand, Persíu
°8 Palestínu, þar fyrir utan eru
,)ráðabyrgðar líknarstofnanir í
^onstantinopel. Markmið félags-
lllx er að vinna eins mikið og umt
01« f
1 samoiningu við stjórn liinna
^Ptsu héraða, þar sem það^tarfar.
°nililvttinn af inntektunum geng-
11r tft Hfs framfæris þeirra 60,000
munaðarleysingja á þessum stöðv-
um. Þar fyrir utan veitir félagið
flo-rs.öðu 73 sjúkrahúsu.in, og hefur
37 lækna og 124 hjúkrunarkonur,
sem ferðast um neyðarplássin. Auk
ails þessa hefur hjálp verið vei'tt
aragrúa af landflóttafólki sein
annars hefði dáið- Sökum peninga
skorts, hefur ekki verið hægt að
veita líðandj fuliorðnu fólki hjálp
í seinni tfð, og^legið hefir við sjálft,
að þunft hafi að loka dyrum niun-
aðarleysingjahælanna.
Ti'l þeas að vinna svo yíirgrips
inikið verk, þarf ærið fé, en síðastl.
ár hafa inntektír félagsins rýrnar
stórkostlega, og stafar það af því,
að áhuginn, sem hörmungarnar
þar eystra vöktu 1922, hefur dofnað
Yegna ifjarlægðarinnar gleymist
fólki, að 60,000 munaðarlaius böm,
63% af hverjum verða ekki fær að
1 vinna fyrir sér, fyr en eftir átta til
i tóff ár eru algerlega komin upp
á miannkærleika vesturhluta heims-
ins.
Eg Ihefi áður getið ura munaðar-
! leysingjahæflið í Alexandropol á
i Suðúr-Rússlandi, hvar 15,000 um-
i komulaus börn kalla heimili sitt-
i Annað hæB, sem vert er á að minn-
ast, er kailað Fuglabúrið. W. G.
Clippinger, for&eti Oberon háskól-
ans í Bandaríkjunum lýsir því
| þannig: —
“Euglabúr hafa skjaldan meir en
uiiga en fugiabúrið, sem Near
Éást Keliof’ félagið sér um í Sidon
1 á Sýrlandi, hefir 407 xmga eða öllu
heldur þessa tölu ®f komungum
börnum. Búrið er mjög fallegt
heimili, sem eitt sinn tilheyrði
ríkri fjölskyfldu, sem yfirgaf það-
Lfknarstarfsfélagið leigði það fyr-
ir þessa munaðarleysingja.
Konan, rera gengur þessum litm
“íuglum” f móðurstað heitir Miss
Barie B. Jaekobsen. Hvað mikil
ábyrgð ijvf'ir ekki á henni. Með að
stoð innfætts fólks, fæðir, klæðir
og kennir þessum smælingjum-
Þegar þetta smáfólk er veikt, er
hún til taks nfeð meðöi og hjálp,
sem allar góðar mæður kannast við
öll þessi börn hafa mist alla sína.
Eina nótt var komið með hóp aí i
nýfundnum börnum á þette hæú,!
þeim var skift niður í raðir á góif
inu rneðan verið var að lBa eftir
plássi handa þeim. Uimsjónar-
konan fór út nókkrar mínútur;
þegar hún kom aftur, voru alilir,
litliu aumingjarnir skriðnir sarnan
í eina hrúgu á gólfinu undir á-
breiðu, sem bar var; voru þeir hver j
ofan á öðrum skjálfandi af eftir-1
væntingu og hræðslu”
Nokkrar mflur utan hlið Jerúsal-
ems borgar er kiaustur ihiiis Heil-
aga Kross. Klanistrið á að vera á
blettiniun liar, som krosstréið á að
hafa staðið, og er l>að yfir 1000
ána gamalt. Nú er það heimili
400 barna.
Annað munaðarleysingjahæli á
þessum stöðvum er Sankti Jakobs
Klaustrið á fjallinu Zion.
I' hinni gömlu Nazaret-l>org, lief-
ur iíknarsta.rfsfélagið trésmíða-
skóla. Yfir sextíu immaðai lau.v
ir drenglr læra þar trésmlíði, undir
uinsjón “Near East Relief’.
Margar sögur má í letur færa,
sem gefa hugmynd um lás'and jN
þar austur rfrá- Persónulega sA-eg
fjölda af þessu iand.fló,1 tafölki, þeg-
ar eg vann við hjálparstarf á Erakk-
landi; sérstaklega þann tíma, sem
eg vann í borginni Marseiile við
Miðjarðarhafið. Það sem og komst
sérstaiklega við af var, að «já von-
leysis og hræðslumerkin á andlitum,
sem voru svo ung, að reynsla lífs-'
ins hefði ekki átt að skyggja þair á
barnslega gleði.
Dönsk missionera stúlka, ungfrú
Petorson, sem starfaði fyriir “Near
East Reliof”, fann einu sinn; ný-
fætt s'túlkubarn f slyirði. Litli lík-
aniinn var hulinn óhreinindum
hálfa þuml. að þykt. Enginn vissi
um foreklrana; þar vp.ru‘'efalaust
ein af þeim, mörgu, sem myrt voru
cða dóu úr hungri- Litla stiilkan
barðist langri baráttu, áður en hiúu
náði heilsu, en með títnanumi dafn-
aði hi'm vefl. Hjúkrunarkonan tók
hana að sér; nefndi liana “Yon”.
Nú er Von litla í Kaupmannahöfn,
liar sem hún á að ganga til menta.
Litli Arkshaag var fjögra ára beg
ar fóik hans flúði frá vSmyrna- Móð-
ir hans og faðir dóu á leiðinni til
Grikldands. Litli drengurinn hrakt-
ist mieð landflóttafólksstraumnum,
lifði á því, sem hann gat hrifsað
af mat hór og þar- Þegar komáð
var með hann á liiunaðarleysinga-
hælið, var hann þakinn sáruin og ’
kaunum. Hann var svo tortrygg-
inn og hræddur, að hann húkti út
í horni skjálfandi, og ef reynt var
að snerta hann, hrækti ihann og
skrækti, eins og vilt dýr. Það tók
ineir en miánuð, að gera honum
skiljanileg.t, að mannleg hönd getur
hlynt að og hjúkrað, ekki síður en
barið og lamið.
Saga er sögð af tveim litlum
drengjum 4 Aþenuborg, sem
ofan á annað burðuðust með nöfn-
in Sophocles og Pericles. Móðir
þeirra var ein af þeim, sem flúði
frá Smyrna. Hún var að deyja úr
tærinigu, en reyndi að vinna fyrir
sér með því að þvo gólf, Eitt kvöfld
heyrði maður er gekk framhjá voða
leg hljóð inni- Konan hafði mist
1
alla stjórn á sjálfri sér, og var að
igera tilraun til að fyrirfara drengj-
umnmi “Near East Relief félagið
tók þá að sér, og nú eru þeir smá-
saman að gleyma undir íhvaða á-
standi þeir byrjuðu fyrst að feta
braut lffsins.
Vegna peningaskorts er það regla
lfknarstarfsfélagsins, að taka engin
börn, nema því aðeins að 'báðir for-
eldrar séu dánir, en oft er erfiitt að
neita um hjálp, sérstaklega þegar
ekkj er mögulegt fyri.r foreldrana að
fá atvinnu, eða þá, að þau eru
heilsulaus.
iSunnudagaskólar, ungmenuafélög
o. s. frv. hafa veitt þessu hjálpar-
starfj mikinn styrk með samskot-
um. samkomuim o- s. fr£ Einnig
með því að neita sér um ýmislegt
við og við svo sem á hreyfimynda-
hús. Eé það, sem þarf til þess að
fara einu sinn á kvikmyndasýn
ingu í Amerfku, kaupir meir en
eins dags fæði handa hjálp'ariauisu
barni — 17 cents ern nægilegt til
þess að kaupa eins dags viðurværi.
Brúkaður fafn.aður kemur sér líka.
vel. Fatabögglar sendir til “Near
East Relief, 151-5th Ave., New York
eru fljöriega sendir aus'ur yfir 'haf.
iSíðiastliðin tíu ár, hafa evo miklar
hörmungar dunið yfir heiminn, að
n\enn eru farnir að venja.st við að
heyra af eymd og sársauka- Fyrst,
þegar einhverjar nýjar hörmungar
dynja yfir, eru margir viljingir til
að leggja lið, en smásaman kólnar
áhuginn, og þeir, sem vinna við
líknarstarfið hafa erfiða toraut að,
ryðja. “Near East Relief, hefur alla
reiðu framkvæmt framúrskarandj
hjálpairstarf, en verkið er samit ekki
nema vel byrjað, þegar að er gætt,
að meira en. helmingurinn af þeim
60,000 munaðarieysingjum, som fé-,
flagið hefir undir umisjón sinni
verða ekki færir til þess að vinna
fyrir sér fyr en eftir átta til tólf ár.
Þörf tr á því, að þoir sem geta,
‘heyrj bænina um hjálp, sem borst
frá nágrenninu þar, sem sagt var
endur fyrir lönigu: “Það sem þið
gerið einum af m'ínum minstu
bra’fjnnm gerið bér mér”.
Thorstína Jackson.
ingar, sem hann segir: * >
“Segðu nú satt 'Túli” minn, því
nóg mun logið í mannlheimum”-
Sá lærdómóur er vér þaðan tekið
höfumt veitir oss djörfung til eftir-
fylgjandi ræðu.
Sú f “Hkr.” birta grein, við nafn-
ið Júneníus K., var af því handri.i
prentað er ritað var við nafnið Júl-
eníus T. Með því að breyting sú
liggur eigi hjá oss,. segjum vér oss
lausa allra mála, við ofangreint
hneyksli. En nafnið hefði með góðu
móti mátt vera “Ká-leníus Jú”, eða
“Joð-Kob” með því, að það er gerfi-
heiti en eigi lagalegt eða í bækur
skrifað-
En “Hkr.” kunnum vér ailar
þakkir fyrir villu þessa, þar eð vér
teljumi það ei til smámuna að hún
með sinní heppni hefir til þess orð-
ið, að framlbera og í ijós fleiða eitt
meistaraverk, og í annan stað, að
bömum mannanna hiefir veizt að
heyra skáldsins must, er með yíir-
gengilegum bylgjuslætti ruddist
gegnum hinar ýmsu rifur fjóssins,
.svo allir Æyltust undrun við gerfi-
leik orðanna, en vér vorum svo
gagnteknir og sundurmarðir af ótta
og skelfingu, að vér lögðustum til
svefns með brjóstþjakandi hjarta-
slætti.
\
irlprf ii
——
Júleníus K.
Af utanför til Svíþjóðar
og Noregs.
Eftir
dr. Jón Helgason biskup.
Framh.
Runólfsson
standa heldur hefir hvað eftir ann-
að orðið að gera við hana, og þá
verið gerðar ýmsar breytingar á
henni, síðast á árunuro 1832—80.
En þegar á heildina er litið, er þó
kirkjan sú hin sama og reist var á
döguoni þeirra össurar og Áskeíls
á 12. öld.
Norðan megin við dómkirkjuna
er mikill og fagur trjálundur,
“Lundagard”, með eirmynd af tón-
skáldinu Otto Lindblad. En áföet
við Lundgard er Tegnérsiorgið
með inndælli standmynd af Esaj-
asi Tegnér, sem var prófessor í
Lundi áður en hann gerðist biskup.
Annað mefkasta húsið í Lundi er
'háskólabyggingin, þótt ekkj sé hún
•gömul, (frá 1882q, en háskóli hefir
verið í Lundi síðan 1668. Nú eru við
báskóiann 140 kenniarar og nálega
1500 stúdentar. Setja stúdentar
mjög svip á bæinn. Sjálf háskófla-
byggingin er mjög falleg bygg-
ing en ekki nægir tnin ein 'há-
skólanum. Hefir orðið að taka
ýmsair [aðlrar byggingar f háskól-
ans þarfir úti um bæinn. Fast við
Lundagard er mdkil og vönduð
ibygging, sem “Akademiska fören-
ingen” lét reisa 1851, en seinna
hefir verið stækkuð. Þar flara
tram allar samkomur stúdenba.
túi ,'þangaðl leiltatt '^ng héskkWifnn,
þegar hann efnir til fundarhalda,
sem þarfnast stærna húsnæðis en
háskólinn hefir ráð 4 — Kirkjur
eru þar þrjár auk dómkirkjunn-
ar.
II.
T/ie Oominion
Bank
HORNI NOTRE DAME AVE
og SHERBROOKE ST.
Höfuðstóll uppb.........$ 6,000,000
Varasjóður _______... ..$ 7,700,000
APar eignir, yfir ... .$120,000,000
Sérstakt athygli veitt viðskift-
um kaupmanna og verzlunar-
félaga.
Sparisjóðsdeildin.
Vextir af innstæðufé greiddir
jafnháir og annarsstaðar við-
gengst.
PHONE A 9253
P. B. TUCKER, ráðsmaður.
GIGT.
Merkllea. helniH-læknlnif gefln af
inauni er reyn«ll hann ajálfur.
AriíJ 1893 fékk eg slæma gigt.
Kvaldist eg af henni í 3 ár. Eg
reyndi hvert lyfiC á fætur ötJru.
En bati sá, sem eg hlaut viö
þatJ, var altaf skammvinnur. Loks
rakst eg á atJfertJ, sem læknatJi
mitJ metJ öllu og sjúkdómur minn
aldrei áreitt mig sítJan. Hefi eg nú
rátJlagt mörgum, ungum og goml-
um, atJfertJ mína og hefir árang-
uinrn ávalt feritJ sá sami og eg
sjálfur reyndi, hpatJ veikir sem
sjúklingarnir hafa verltJ.
Eg rátJlegg hverjum, sem litJa-
gigtar etSa vótJvagigtar kennir, atJ
reyna "heimalækningar atJfertJ’’
mína. Þú þarft ekki atJ senda eltt
einasta cent fyrir þatJ. Láttu mér
bara í té utanskrift þína og þór
skal sent þatJ frítt til reynslu.
Eftir atJ þú hefir reynt þatJ og ef
atJ þatJ bætir þér, þá sendirtJu mér
einn dollar fyrir þatJ. En mis-
skildu þatJ ekki, atJ nema þvi atí-
eíns atS þú sért ánægtJur metJ
læknlnguna, sem þatJ hefir veitt
þé'r, fer eg ekki fram á atJ þú
sendir borgun. Er þetta ekki
sanngjarnt? DragtJu ekki atJ
skrifa. GertSu þatS í dag.
Mark H. Jackson, No. 149 K. Durs-
ton Bldg., Syracuse, N. Y.
Mr. Jackson ber ábyrgtJ á, atJ hitJ
ofanskrátSa sé satt.
Mánudaginn 17. sept. rann upp
að^l-hátíðladiagimTnn. Kí. 7 um
morgruninn var klukkum hringt f fremstu sveitinni var biskupinn f
öllum kárkjuturnum bæjarins, og Lundi (“gamli” Billing, 6vlo nefnd-
eftir hringingunna voiru Jleikiin ur aðallega til aðgneiningar frá
sálalög frá báðum tumum dóm- J syni hans “unga Billing, sem er
kirkjunnar, af valinni sveit lúður- biskup i Vesteras, en þó réttnefnd-
(1106), Þorlákur
(1118), Ketill Þorsteinsson I t):7>'ísra- Veður var fremur dimt ur “gamli”, þar sem þamn hefir tvo
(1122) og Magnús Hinarsson UTn morgunlnn, og leit út fyrir.eða þrjá um áttrætt), Asamt dóm-
(1134 í tíð Össurar erkibiskups rifrnintrn, en með dagmálum fór ' klerkasamikundu, dómkirkjuráði
en Kængur Þorsteinsson (1152)’ að birta tíl- og varð besta veður | og bæði núverandi og fyrverandi
Og Börn Gilsson (1147) í tíð u,n <ta^,nn- Bœrinn var allur fán- j prestum við dómkirkjuna. í næstu
Áskels erkibiskups; enda taldist um íikreyttur’ ÞvI ofan á ait' *veit voru 20 htekupar (sex sænsk-
annað hátíðatiflefni hafði bætst ir, sjö danskir, tveir norskir, einn
það, að konungur Svfa, Gústiaf 5., íslenzkur einn, einn enskur full-
var væntanlegur til bæjairins til j trúi [erk^b'skupsins af Hanitira-
þá kirkja íslafids til Lundar-
erkiþiskupsdæmis.
En rúmum 40 árum efrir að erk-
s 611 hafði verið settur í Niðarósi,
varð Páll biskup .Jónsson að taka
vifgslu í Lunidi, af hendi Absalons
eikibiskups (1195q, með því að Ei-
ríkur erkibiskup ívarsson í Niðar-
ósj hiafði orðið iað flýja land fyrir
Sverri konungi. En þótt Eirí'kur
dveldist þá í Lundi,’ gat hann ©kki
sjalfur vei/tt landa sínum Páli
víg.sluna, því að hann var í þann
veg, að verða lilindui;, og fól því
Aþsaloni að veita Páli hana.
þess að taka þátt í hátíðahöldun-
um þennan dag.
Kl. 9.30 árdegis áttu bæði gestir,
sem boðið hafði verið sérstak-
lega, og eins aðrir, sem tækja þátt
í hátíðinni, að koma saman í söl-
um Iháskólans, allir í hátfðabún-
borg, einn, þýzkur og einn lettisk-
ur). En lestina ráku 225 sænskir
prestar. Meðfram götunum, bem
leið iá um, var múgur og miarg-
menni til að horfa é skrúðgöng-,
una, og alstaðar voru ljósmynda-
vélarnar á lofti. Svo var fyflkingin
:ngi, ibiskupar og aðrir kennimenn j löng, að þogar tremsta sveirin
fór
í embættisbúningj sínum. Var öll- kom dómkirkjudyrunum,
síðasta sveitin út úr háskólanum.
' uro hópnum skipað í sveitir, alls
* áfta, og í skrúðgöngu haldið til
Ein iítil moignnbæn tii
fyrirgefningar.
Með grátstafi biðjum vér heiðr-
að kraftaskáld, “Ká-K, Enn-N Júl-
íus” fyrirgofningar á stórfeidri
misvirðing við hans réttmæta , og
ifiglega nafn, eins og það er skráð
í árbóknrri Stefáns heitins Jóns-
pólirus.
IMisvirðingin eða hneykslið, ef
með því mióti, að í háttvirtu viku-
blaði “Hlkr” var til forna prent-
aður greinar-hnoðri frá voru hjarta,
undirskrifaður með eftirfylgjandi
ið Júleníus K., var af því handriti
legri líking við skáldsins naifn, vakti
f hans 'brjósti undrun svo mikla
og skeifing að hann tók að miæfla.
En svo var mikill kraftur skálds-
ins orða, að öll börn um gjörvallan
heim, synir og dætur mannanna
urðu gagntekin af þeirra hel-
þrungna afli.
En nú vifljum vér fram bera og í i
s*aðfesta sannleikann í máli þossu. j
Hann hefir oss iærst með miklu!
námi, og festu við rás vora. Skal
hér haft oftir Gísla prófasti við
Svartaskóla orð nokkur til skýr-,
i
Mjjs a og merkasta byggingin í
Lunidi er að, sjálfsögðu dómkirkj-
an eða kirkja heilags Lárentíusar,
enda er húni mest og veglegust
allra húsa á Norðurlöndum í róm-
önskum stífl. Var Lárentfusar-
kirkjan upphaflega reist af Kaúti
konungi heigá (1085), er jafniframt
gaf þirkjuunni mikltar jarfð.'eignjir
á Skéni, er vera skyldu kirkjunni
tekjustóll. En þegar erkiþtóll
shafði verið settur á stofn í Lundi
þólti sú kirkja ekki nógu vegleg
dórokirkja, og var hún því stækk- j
uð. eða öllu heldur ný kirkja reist |
u'an um gömlu kirkjuna. Mun •
i
hafa, verið byrjað á því nálægt
1110. En þar sem kórstúkan var
að mestu leyti látin halda sér,
inuncti mega gera ráð fyrir, að
Jón helgi ihafi verið vígður í sömu
kórstúkunni og enn er þar, þótt
háaltarið, sem þá stóð þar, hafi
verið annað en nú er. Því að til
þess að ialt samtevaraði hvað öðru
í hinni stækkuðu dómkirkju, var
sott nýtt háaltari í kórinn og vígt
1145. Þeir Þorlákur og Ketill hafa
vaifaiítið verið vígði^ í leinhverri
annari kdrkju bæjarinis. En frá
1123 er tekið að nota kjallarakirkj-
una (kryptuna), því að það ár er
höfuðaltarí hennar vígt (og nokkru
síðar hliðarölturu sitt hvoru meg-
ini), og þar hefir að öilum líkind:
um Magnús Einarsson verið vígð-
ur; en þeir Klrengur og Bjöm Gils-
son, svo og Páll, fyrir háalta-ri
hinanr stækkuðu kirkju; því að
það var, sem fyr segir, vígt 1145,
og kirkja þá um leið þótt hvergi
nrerri vreri hún ]>á fullger. óbreytrt
hefir kirkja þessi ekkj fengið að
Afmælfisbajtnið — dóirfkirkjten
gamlla — var ljósum prýdd en
annað skraut sást þar ekkert,
dómkirkjunnar. í fárarbroddi gekk
yfirmarsl^álkur viA ^ hátíðahöld
þessi, hiáskólakdnnarinn dr.1 Eif- 1 ,enda gerðist þess ekki þörf, sto
raim) Briem, og tveir marskálkfar mikilfenglegt hús sem’ hún er log
aðrir ,sinn við hvora hlið hans. 1 (Framih. á bls. 8.)

"X*.
NU
ER
VERÐIÐ
W. Byron Scanlan
J. Frank McComb.
lægra eti nokkurntíma áður
Og vlti höfum melra úrval af fötum og yflrhöfnum fyrlr unga
menn.
Alt, sem er nýjast og bezt; á veröl, sem þér eruö ánægölr aö borga.
Föt og yíirhafnir.
$18.B0 til $35.00 og upp
Fötin eru saumuö af beztu klæöskerum í Kanada.
Auknar inntektir, lág leiga og lítil útgjöld, gera okkur mögul.gt
ati selja á lægra vertSi en nokkru sinn átSur.
GANGIÐ FRÁ HÁU LEIGUNNI
ÞAÐ BORGAR SIG
Scanlan & McComb.
GÓÐ FÖT — GOTT VERÐ LIPUR AFGREIÐSLA
ÁNÆGJA.
379V2 PORTAGE AVENUE.
NorSanmegin á milli Carlton og Edmonton.
\