Heimskringla - 17.11.1926, Blaðsíða 4

4. BLAÐSÍÐA. ✓
HEIMSKRIN GLA
WINNIPEG 17. NÓV. 1926.
H?ímakvin0la
(Stofnutt 1886)
Kemar ðt á hverjam miVvlkndeffl.
EIGENDUH:
VIKING PRESS, LTD.
858 og 855 SAEGENT AVE.« WINNIPEG.
'I'oIhIml: N-6537
VerTJ blaTJslns er $3.00 árgangurinn borg-
i»t fyrirfram. Allar borganir sendist
THE VIKING PIiKfSS LTD.
SIGPÚS HALLD6RS frá Höfnum
Ritstjóri.
JAKOB F. KRISTJÁNSSON,
Ráðsmaður.
rtnnftskrlft tll blntlnlnn:
THB VIKING PRBSS, I.td., Box 3105
1'tanfiHkrlft tll rltHtJfiranMt
EDITOR IIEniSKRINGLA, Uox 3105
WINÍNIPEG, HAN.
“Heimskringla ls published by
The Vlklng Prenn Ltd.
and prlnted by
CITY PRINTING PIIII.ISIVIN'G CO.
853-855 Snrjtoní A ve.. VVInnlpeg. Man.
Telephone: .86 5357
I
v ■■ i.ii i ii~i 11---r —
WINNIPEG, MAN., 17. XÓVEMBER 1926
Bæj ars t j ór n a rkosn in g-
arnar og orkuverið.
Bæjarstjórnarkosning á nú fram að
fara. Lengi leit svo út sem Webb borgar-
stjóri ætti að verða einn í vali. Loks
komu verkamenn sér saman um það, á
fundi fyrir viku 6Íðan, að bjóða fram
sama manninn og í fyrra, Mr. Fred. G.
Tipping. ^
Mr. Tipping er lítt þektur. En það
voru einmitt aðalmeðmæli Mr. Webb,
Öþegar hann náði kosningu í hittifyrra,
móti ágætum og reyndum manni, Mr.
Farmer. Svo ekki ætti það að standa
Tipping í vegi. Þá er og Webb búinn
að sitja í borgarstjórasessi í tvö ár, en
í hittifyrra voru dagblöðin ásátt um,
að það væri eina ástæðan, en fullgild,
til þess að Farmer skyldi standa upp
fyrir þeim ókunnuga. Svo einnig af
beirri ástæðu ætti * Mr. Tipping að geta
verið vongóður.
Það þarf ekki að skýra þad nánar fyr-
ir lesendum Heimskringlu, hvílíkt óskap-
legt bull þessar ástæður og þvílíkar eru.
En þetta láta nú ensku dagblöðin sér
sæma að bera á borð fyrir borgara bæj-
arins, og mikill meiri hluti þeirra er nógu
vitlaus til þess að ana eftir því; að minsta
kosti voru þeir þa$ í hittifyrra.
En það er enn ástæða til þess, að bæj-
arbúar ættu að veita Webb lausn í náð.
í fýrsta lagi hefir maðurinn ekkert gert
annað en að smala ferðamönnum inn í
bæinn að utan og sunnan, og eta þeim
til og drekka, í samneyti nokkurra odd-
borgara bæjarins. Það getur ekki hjá
því farið, að þetta verði sett í samband
við það, að Mr. Webb er ráðsmaður á
einu stærsta gistihúsi bæjarins. Senni-
lega hafa bæjarbúar ætlað að kjósa
hann til þess, að sjá hag bæjarins borg-
ið fyrst, hvernig svo sem kynni að fara
um gistihúsið. Er það í almæli, að aldrei
hafi borgarstjóri verið jafnmikið að heim
an frá störfum sínum, og aldrei gagns-
minni né ráðlausari á ráðstefnum.
Þótt þetta væri nú ærið nóg til þess
að hvíla Mr. Webb frá borgarstjóra-
áhyggjum, þá er þó enn ein ástæða til
þess gildari. Það er framkoma hans
gagnvart raforkuverinu, eða “Hydro’’,
sem kölluð er, dýrmætustu eign bæjar-
búa.
Strætisvagnafélagið hér, sem auð-
menn eiga, vill gjarna geta haft hendur
í hári “Hydro”, er það skoðar sem hættu-
legan keppinaut. Til þess á að nota að-
stoð Manitoba Power Company, sem líka
er eign einstakra manna. Borgarstjór-
inn hefir við 10. mann í bæjarráðinu,
gert alt sem í mannlegu valdi hefir stað-
ið til þess að framselja “Hydro” í hend-
ur þessara auðfélaga. Bærinn þarf
meiri orku innan fárra ára. En í stað
þess að bærinn komi sér upp orkuveri
öðru slíku sem “Hydro”, hefir borgar.
stjórinn og knapar hans í bæjarstjórn-
inni, felt þær tillögur hvað eftir annað,
jafnskjótt og þær hafa komið fram frá
fulltrúum verkamanna. Hafa þær ákveð-
ið, að bærinn skuli kaupa orkuna af
Manoitoba Power Company, að minsta
kosti fyrstu 11 árin. án. þess að nokkurn-
tíma væri hægt að fá nokkur veruleg
gögn fyrir vilja þeirra.
Hve lélegan þeir sjálfir hafa álitið mál-
stað sinn, sést bezt á því, að þeir hafa
neytt aflsmunar í bæjarstjórninni, og með
fullkomnu ofbeldi neitað, að leggja það
undir atkvæði bæjarmanna, hvort þeir
vilji reisa nýtt orkuver eða ekki. Er það
ærið hart fyrir bæjarbúa, að sjá þessa
fulltrúa sína þverneita sér um atkvæðis-
rétt í einhverju mesta vandamáli, sem
fyrir þá kemur. —
Dagblöðin eru að mestu þöglir þjónar i
auðvaldsfélaganna. Lítið eitt fann þó !
Tribune að því,, að fulltrúarnir 10 skyldu
neita bæjarbúum um atkvæði. Free
Press hefir þagað eins og kúskel, þang-
að til á föstudaginn, að lævísleg rit-
I stjórnargrein birtist þar, til þess að
I reyna að draga úr ummælum fyrverandi
bæjarfulltrúa McDiamids þingmanns, er
stóð sem drengur ,við hlið verkamanna.
fulltrúanna í sumar, að verja “Hydro”
fyrir árásum borgarstjóra og sveina hans.
Lýsti McDiarmid um'daginn í heyranda
hljóði framkomu borgarstjóra í þessu
máli, sem hinu mesta hneyksli. Mun Free
Press hafa þótt nauðsyn, að eyða áhrif-
um þeirra orða, en allir vita; að Sir
Clifford Sifton, sem miklu ræður um hag
Free Press, á mikil ítök í Manitoba
Power Company.
En svo nauðaléleg spil hefir “F. P.” á
hendinni, að hún ber fram þá bláberu
staðleysu, að borgarstjórnin (ætti að
vera “meirihluti borgarstjórnarinnar”)
hefði ekki séð til nokkurs, að ráðast í
að koma upp nýju orkuveri, af því aö
það hafi verið svo dauðans v/st, að bæj-
arbúar myndu greiða yfirgnæfandi meiri-
hluta atkvæða á móti því!
Þetta er fals og feluleikur við sann-
leikann. Hann er sem sé sá, að borgar.
stjórinn og hans menn voru frá upphafi
svo dauðhræddir við atkvæði bæ-jar.
manna, og svo sólgnir í sambandfð við
Manitoba Power og strætisvagnafélag-
ið, að þeir gleyptu við öllu, umhugsunar-
og skilyrðisiaust, sem félögin buðu þeim
að skrifa undir í samningsformi. Það
eina, sem verkamannafuUtrúarnir gátu
unnið á, var það, að bæjarráðið gekk þó
ekki að síðustu að slíkum afarkostum,
sem borgarstjórinn og félagar hans voru
reiðubúnir að gleypa við í fyrstu, og
munar það bæinn um $750,000.
Winnipegborg hefir verið það sífeld
hneisa, að hafa nokkyrntíma kosið Mr.
Webb í borgarstjórasæti. Hún ætti ekki
að auka. á hneisuna með því að kjósa hann
nú til þriðja árs. Heldur ekki ælti að
kjósa þá, sem honum hafa fylgt í morð-
tilrauninni við “Hydro”. Verkamanna-
fulltrúarnir eru “Hydro” einlægir, og það
eitt ætti að nægja nú. — Að því er til
íslendinga kemur, þá ætti ekki að þurfa
að eggja þá til þess að fá þó einn mann
í bæjarstjórnina, með því að kjósa Vict-
or B. Anderson, sem auk þess er greind-
ur maður og góður þegn. Þeir ættu ekki
að þurfa að brjálast af ofmetnaði, þótt
þeir ættu einn fulltrúa fyrir sig hér í
bænum, svo margir sem þeir eru, og
hæfileikum búnir. —
“What Price Glorv?”
Leikhúsin í New York skifta tugum.
Flest þeirra hafa léttmeti og rusl á boð-
stólum, eins og geta má nærri, þegar far.
ið skal eftir listasmekk og skilningi þess-
arar feiknalegu mannlegu mauraþúfu,
þar sem hrúgað er saman sex miljónum
óvalinna mana. En sum leikhúsin bjóða
mönnum titanlega ágæta list í orði og
leik.
Ekkert leikrit vakti aðra eins eftir-
tekt og aðdáun í fyrra, eins og nýsamið
leikrit “What Price Glory?”. Höfundur.
I inn er ungur Bandaríkjamaður, en meist-
ari í sinni list, eftir ritdómum að dæma.
Ef rétt er munað, tók hann þátt í styrj-
öldinni miklu. Mörgum, sérstaklega
þeim er heima sátu, fanst hún vera af
nauðsyn sprottin, og í augum þeirra er
hún heilög krossferð, umstöfuð dýrðar»-
ljóma skínandi afreksverka, og með þá
trú, að nokkru eða öllu leyti, buðu marg-
ir ungir menn fram líf og dýrmætt fjör,
þessum málstað til sigurs. Margir þeirra
breyttu um skoðun, þegar á vígvöninn
var komið. Þeir héldu að þeir gengju
til frægðarverka og hetjudáða, en fanst
sem hula félli frá augum sér, er á víg.
völlinn var komið, og þeir stæðu mitt á
sláturvðlli æöisgenginna vitfirringa, er
öllu þessu hefðu af stað komið nauðsynja
laust, leyst bömlurnar af einhverju ægi-
legu Juggernaut vagni dauðagyðjunn-
ar, sem nú ylti áfram, keyrður af óvið-
ráðanlegu og miskunnarlausu heljarafli,
og myldi alt líf í gras undir hjól sín, án
þess að nokkur einstök hönd megnaði
að stöðva, er það væri loks af stað
komið.
Höfundur þessa leikrits mun hafa ver-
ið einn af þessum mönnum. Leikritið er
til orðið af óviðráðanlegri þrá, — ei^js og
öl) mikil listaverk, til þess að svifta þetta
heijarafl þeim dularfulla dýrðarjón^a, er
um það hefir verið málaður, sýna það
og afleiðingar þess í allri sinni hryili-
legu og viðbjóðslegu nekt, eftirkomend-
um til viðvörunar.
Ráðsmaður Playhouse leikhússins í:
Winnipeg ákvað að verða fyrstur til að
sýna þetta listaverk hér í Canada. Það
var leikið á mánudaginn í vikunni sem
'leið. Á þriðjudaginn var svo dæmt um
ieikritið og leikinn í dagblöðunum hér:
, Manitoba Frec Press (eftir aS hafa minst á
oröbragðið, sem vitanlega altaf hefir fylgt allr;
hermensku) :
“Menn verða að sjá þetta leikrit, eins og það
er leikið á Playhouse, til þess að meta það ao
fullu. Að suniu leyti hefir leikfélagið aldrei
sýnt betri leik. Arthur Behrens leikur höfuðs.
manninn svo, að menn munu minnast þess, sem
hámarks leiklistarinnar í vetur....”
Winnipeg Evening Tribunc: (
What Price Glorý”, hinn anieríski ^geöhrifa-
leikur (melodrama), var vel leikinn á Play-
house í gærkvöldi. Leikritið lýstur mann eins
opj “eldvatn”. Það lýsir dálitlum hóp ame.
rískra hermanna, fyrstu afblékking (disillu-
sionment) og skelfing þeirra við eldskírnina.
Þessa reynslu fengu Canadamenn á Frakklandi
30 mánuðum áður en rithöfundarnir í New
York vissu af því að stríð geisaði um veröld-
ina. Tilraunin, sem hér var gerð til þess að
i flækja Canadamenn inn í þetta var hlægileg.i
fjarstæð. Leikhússtjórinn, sem ábyrgðina ber á
lejknunt og þessum kjánalegu og óviðeigandi
tilvisunum um Winnipeg og St. Boniface, sýndi
með því jafnmikla heimsku og styrjöldin mikla
var. I þokkabót gekk hann fram fyrir leik.
tjaldið áður en leikurinn hófst, og lýsti því yfir,
að leikritið væri leikið hér nákvæmlega eins
og í New York. Hann átti auðsjáanlega við
það, að hann hefði verið svo lofsamlega áræð-
inn, að halda eftir í leikritinu fáeinum mergj-
uðum blótsyrðum. Hann hafði ekkert hugs.
að um ráðvendnina, sem í því felst, að halda
leiknum við upprunalega staðhætti, skapgerð og
þjóðerni. .
Þrátt fyrir þenna ágalla var leikur leikend-
anna sannfærandi, stundum hrífandi. Arthur
Behrens, sem lék Flagg höfuðsmann, skifti sér
ekkert af þessari skemmilegu tilraun, til þess að
flytja staðhætti til Canada; hann lék aðdáan-
lega hinn venjulega ameríska liðsforingja.
hryssing. Með köflum lék hann af hárri snild:
hann var liðsforingi allra hersveita í öllum
löndum, finnandi til með hverjum særðum
sinna manna, bölvandi heimskunni í þorskhaus-
unum og dauðýflunum í herforingjaráðinu. Aldrei
hefir maður í þessu félagi dregið aðdáanlegri
skápgerð. Dwight A. Meade var ekki nógu
þungur á metunum, sem yfir-liðþjálfirtn, en náði
sér n.iðri á því, sem broslegt var. Ralph Spra.
gue lék “konjakks-Pésa” ágætlega, og F.llen
Maher, eini kvenmaðurinn í leikritinu, gerði
hlutverki sínu mjög góð skil.
“What Price Glory” er engan veginn "stór-
fenglegasta styrjaldarleikrit, sem ritað hefir
verið”, en það er voldugt og sópar að því, og.
Playhouse.leikendurnir eiga lof skilið fyrir
þessa hrífandi leiksýningu, einhverja hina á-
gætustu í vetur. —"
* * ¥
Gott og vel, munu menn segja, en er
þetta svo markvert, að vert sé að hampa
því í langri ritstjórnargrein?
Máske ekki. En eftirleikurinn var það
skemtilegasta, eins og Holberg segir. Því
þrátt fyrir þessi lofsamlegu ummæli, í
garð. leikrits sem leikenda, er auglýst
daginn eftir (á miðvikudag), að leikritið,
sem ieikið var vikuna þar á undan, vqrði
leikið. Engin frekari skýring af hálfu
leikhússins. Og dauðaþögn í dagblöð-
unum.
Samt er ekki erfitt að geta sér til um
áístæðuna. Þriðjudagskvökþð var “Sol-
diers’ night”, hermönnum sérstaklega
boðið. Hér í bæ er félag, sem kallað er
“The War Veterans”. Eru í því uppgjafa
hermenn, og þótt enginn sé þar heragi,
og allir eigi að heita jafnir, þá munu þó
herforingjarnir meiru ráða „en óbreyttu
liðsmennirnir, sem voru. Er vafalítið, að
félagið sjálft, eða einhverjir æðri herfor-
ingjar hafi heimtað af lögreglunni, að
banna sýninguna. Og lögreglustjórnin
er vitanlega þunneyrð í þarfir afturhalds
og ófrelsis, og skilur vel nauðsynina á
því að hlúa vel að hernaðarandanum;
vernda bjessaða alþýðuna fyrir ofurhryll-
ingi sannleikans.
Því miður gaf leikhússtjórinn lögregl-
unni snaga til að hengja hattinn á. TiL
tæki hans, að flytja staðhætti að sunn-
an hingað norður, var auðvitað gert í aug
lýsingarskyni, jafnheimskulegt og það
var smekklaust. Listaverk þurfa ekki
að fá markið flutt til þess að hitta það.
Auðvitað hefði lögreglan getað bann-
að flytja staðhætti hingað til Canada, þó
að hermenska og hernaðarlíf sé hér vit-
anlega með sama hætti og með öðrum
“siðuðum” þjóðum. Þá hefðu allir mátt
vera ánægðir. En hún var ekki sein að
grípa færið, er það gafst, til þess að
leggja fram sinn skerf, eftir sínu viti, fyr-
ir “kónginn og föðurlandið”.
Canadisk blöð finna oft sárt til þess,
hve ófrelsið og svartnættið sé að magn-
ast í Bandaríkjunum. Það er
satt. En nú gætu Bandaríkin
hæfilega bent á dæmisöguna og
ráðlagt oss að láta oss meira
hugað um séreign vora, bjálk-
ann, heldur en flísina þeirra i
Bandaríkjunum. Winnipeglög.
reglán á hönk upp í hrygginn
á þeim fjTir bragCið.
Nærri stáppar að manni finn
ist að komið sé aftur í miðald-
ir, þegar heimskan gerist svona
djarftæk. Verra verður þó ef
“War Veterans” og öðrum lík-
um félögum tekst að gerast
siðameistarar hér. Það er kom-
DODD’S nýrnapillur eru bezta
^ ... nýrnameðalið. Lækna og gigt,
mn timi til að fara að lita eft- . . . . , . _ 6,6 B '
bakverki, hjartabilun,. þvag-
ir athöfnum þeirra kumpána.
Enn um bæjarstjórnar-
kosningarnar.
ÞaS mætti vera undarleg borgara-
leg skyldutilfinning Islendinga í Wi.i
nipeg, ef þeir létu bæjarkosningarn-
ar sig litlu skifta. Þar er þó sérstak-
lega um þeirra eigin hagsmuni að
ræða. Alþýðuflokkurinn, sem ber
heill alþýðu fyrir brjósti, ætti aS
vera sá flokkur sem þeir hölluðu sqr
aS.
Þegar um hækkun ^ eSa lækkun
skatta er aS ræSa, ætti alþýSa manna
aS láta sig þaS máli skifta. Og nú
er þaS ljóst, aS hagsmunir bæj^rins
eru í hættu. Nú er meS klókindum
og undirferli veriS aS grafa undir.
stöSuna undan helztu þjóðeignar-
stofnun bæjarins. Hydro er sú stofn
un, sem reynst hefir vel og borgaö
sig ágpstlega. Hún hefir lækkað
verð á IjósUm úr 20c niSur í 2)4c.
teppu, og önnur veikindi, sem
stafa frá nýrunum. — Dodd’s
Kidney Pills kosta 50c askjan,
eða 6 öskjur fyrir $2.50, og fást
hjá öllum iyfsögum, eða frá
The Dodds Medicine Co-, Ltd.
Toronto, Ontario.
veröur margbreyttara. Sameign er
altaf að aukast og sambönd í iðnaSi
og verzlun aS verða almennari og
yfirgripsmeirjý Menn eru altaf aS
læra betur og betur aö vinna saman.
Og eftir að menn hafa lært aS vinna
saman, þur.fa menn aö læra að eiga
bæði vinnutækin og vinnuarSinn sam-
eiginlega.
AuSmenn þjóöanna hafa nú þeg-
ar — og sumir fyrir alllöngu — lært
að starfa saman, og eru nú óSum
aS auka sína sameign. Af þeim má
margt læra. En af því að þeir eru
ekki nema litið brot hverrar þjóðar
(svo sem 3—5%), veröur þeirra
sameign til ógaglts fyrir fjöldann.
AuövaldiS á rrteiripartinnl af auSi'
Hún hefir jhaft mikinn tekjuafgang, j hverrar þjóðar, sem meinar, að
sem rtotaSur hefir verið til aö líekka! fjöldinn á ekki nema lítinn part af
önnur útgjöld bæjarins, sem leitt hef | þjóðarauölegSinni. Er afleiSingin
ir af sér lækkun á alvnennum skött- 1 af því aö verSa mjög alvarleg. AuS-
um. HefSi prívat félag átt í hlut,' menn geta haldið til baka almennutn
þá heföu ljósin verið mörgum sinn- j nauösynja fyrirtækjum, þegar þeim
um dýrari og gróðinn af fyrirtækinu j sýnist, því þeir hafa fult vald yfir
runnið í vasa einstakra manna, en j peníngastofnunum landanna. OgJ
fólkið oröiö aS gjalda hte/rri ogl
hærrt skatta.
í sumum ríkjum Bandaríkjanna er
þjóðeign á rafmagnsleiðslu, og hefir
nýlega verið sýndur samanburður á
ljósaveröi í tveim ríkjum. Undir auS-
valdsstjórrt varS ljósareikningurinn
þeirra vald er oröiS svo ntikiS r
stjórnmálurð, aö þeir ráöa algerlega
aSalstefnum og störfum stjórnanna.
Þeir geta sett stríö af staö og komið
í veg fyrir þau, án þess aö ráðfæra
sig viS þjóð og þing1.
I»eir eiga dagblööin og flest tíma-
-62.00, en undir þjóSeign $14.00, fyr- j rit, ráða hagfræðisstefnum landann.i
ir sömu IjósaeySsiu.
Þjóðeign reynist alstaðar vel, þar
sem hún getur notiS sín fyrir uppi.
vöðslu auSmanna. Hér í Winnipeg
hafa 10 af ráSsmönnum bæjarins
svikið köllun sína og gengið í liö
með Strætisbrautafélaginu í aS ná
samningum við bæjarstjórnina um
að selja bænum raforku í 11 ár, og
koma honum til að hætta við að setja
upp aflstöö við Slave Falls. A þess-
um 11 árum borgar bærinn einni og
hálfri miljón meira til félagsins fyrir
orku, en hann hefSi þurft að borga
fyrir sína eigin aflstöð við Slave
Falls. Þetta er alvarlegt atriði og
ætti aS yfirvegast fyrir þessar kosn-
ingar. Verkamannaflokkurinn s.tend
ur á móti þessu, og verði hann í
meirihluta eftir þessar kosningar,
verSur þessum samningum riftaö.
AtkvæSi bæjarbúa verSur dómurin t
í þessu máli.
Allar stofnanir, sem eru til nota
fyrir almenning, ættu aö vera al-
mennings eign. Og allar náttúruaf-
bæði innan- og utanríkis, og geta meS
peningfemagni sínu haft alt eins og
þeir vilja aö mestu eða öllu leyti.
Og þetta heljarvald, sem þeir hafa
náð, gerir allan meginþorra fólksins
ómyndugan.
Þetta hryllilega ástand er að vekja
alþýöu til mótstööu, og er verka-
mannaflokkurinn i Manitoba ein. slík
tilraun alþýðu, til aö veita mótstööu
yfirgangi auömanna í þessu fylki.
Af ofanskráöum ástæðum er það
því nattðsyn og skylda alþýðu aö
veita þessum málurn eftirtekt, og! meö
atkvæöum sínum aS styrkja mótstöSu
kraft verkamannaflokksins.
GreiSið því eindregiö atkvæöi me5
þeint Anderson og Simpkin fyrir full-
trúa yöar í 2. kjördeild og meö Tip-
ping fyrir borgarstjóra.
StandiS saman, landar, og sýniS
meö þvi þaö pólitiska afl, sem í yð-
ur býr og þér eigið yfir að ráöa.
Margir undrast hvaS lítið er rætt
ttm bæjarntál í íslenzku vikublööun-
ttm. Þó hefir Hkr. oftast eitthvað
uröir — svo sem land, járnbrautir, | sagt um kosningaleytið, og jafnan þá
bankar, fiskiveiöar, skógartekja, ljósldregiö taum alþýðu, ekki sízt undir
og hitun bg vatnsleiösla, póstþjón-1 mÍVerandi ritstjórn, en Lögberg hef
usta,, skipalínur, kola. og málmnám ir annaöhvort þagað^eða básúnað loi
og vatnsáveita, þar sem hennar þarf! og dýrö yfir auSvaldssleikjumtiri er
viö; sömuleiðis allar vegabætur. Póst í kjöri hafa veriS, til aö berjast gegn
þjónustan er fyrir löngu orðin þjóð j alþýSuheill fyrir pyngjur auSmann-
eign, sumstaðar — eins og National j anna. A þaS víst að gefa góöfús.
Railways — þjóðbrautir; vegtigerSir j utn lesara til kynna, aS þaö sé auS-
tilheyra því opinbera, dg enn sem' valdsblað, rétt eins og allir kaupend-
komið er á WinnipCg sína eigin. vatnti urnir væru miljónamæringar.
leiðslu og ljósastofnun. 'Hefir a'.t! I þriSja sinn sækir nú Isléndingur
þetta reynst mjög vel. Bærinn á J um fulltrúastöðu t bæjarstjórninni,
sín eigiti stræti, en hann ætti lika, og þó hann sé starfsmaðvtr á Lög-
aS eiga ,sína eigin strætisvegi ogj bergi, þá hefir ræktarsemi blaðsins
vagna og aflstöövar, og sömuleiSis j aldrei náð svo langt að mæla með
sina gasleiðslu. En í staö þess að ; honum meö einu orði í því heiöarlega
auka við þjóðeignir bæjarins, þá er j 0gJ hágöfuga blaði. Islendingar hafa
nú veriS að ná í Hydro stofnunina,
og meS aSstoö sumra bæjarfulltrú-
anna, þeirra sem hlyntir ertt auS-
fyr sótt um sæti i bæjarstjórninni
og náS því, og hlotiö fylgi Lögbergs
þá, en nú, þegar Islendingur kemur
valdinu, og( meS trúu fylgi bæjar. j undir merkjum verkamanna, þá geng
stjórans, sem hefir reynst öllum ill-, ur þaö fram hjá honum með litils-
ur nema þeim ríku, sem hefir dregiS virSing; nefnir hann, ekki einu sinni
taum Strætisvagnafélagsins gagnstætt á nafn, hvorki nteS eða móti. Revnd
hagsmunum fólksins i heild sinni. | ar þarf enginn að furða sig á þessn,
ÞjóSeignin er alytf aö ryöja sér því svo hefir framkoma núverandi
til rúms í heiminum, og þörfin á ritstjóra Lögbergs ætíð veriS í garð
henni altaf aö verða meiri og meiri, verkamanna og þeirra málefna.
eftir því sem viöskiftalif, mannanna S. B. Benediktsson)...