Heimskringla - 30.05.1928, Page 7

WINNIPEG 30. MAÍ, 1928.
HEIMSKRINCLA
7. BLAÐSIÐA
9<«y**Z*
Fljótasta og: áreióanlegasta meóal-
It5 vit5 bakverkjum og öllum nýrna-
og blöörusjúkdómum, er GIN PILLS.
Þær bœta heilsuna meö því aö lag-
fœra nýrun, svo aö þau leysi sitt rétta
verk, aö slgja eitrinu úr blóöinu.
60c askjan hiá lyfsala yöar.
136.
Athugasemd við “Send-
ing til Pálma.”
Aldrei hefði mér komið til hitgar
síðastliðið sumar, þá er ég sendi
nokkrar hringhendur til ritstjóra
Heimskringlu, að nein þeirra yrði
til að þyrla upp öðru eins ryki og
orðið hefir raun á, að tvær Iþeirra
hafa þeytt upp fyrir augum hr. Arm.
Björnssonar að Winnipe'gosis, eftir
skrifi hans að dæma er birtist í
Heimskringlu 25. apríl, og hann kall-
ar “Sending til Pálma.” Eftir' um-
mælum hans þar, 'ber svo að líta á,
að yfirleitt eigi ekki Vestur-Islend
ingar um auðugan :garð að gresja,
hvað hagyrðinga snertir, er slík
vísna afhrök hafi verið valin til
verðlauna sem orðið hefir raun á.
Hefir dómnefndinni í hans augum
algerlega fallist hendur; verðlaunin
fallið í grýttann jarðveg, eða jafn-
ve! meðal iþyrna, m.ö.o. brauðið ver-
ið tekið frá börnumtm. Kannast
hann þó við, að dómendur hefðu átt
að vera verkinu vaxnir, þar eð tveir
eru s'káld, og sá þriðji gildur menta-
maður, sem sé ritstjóri Heimskringlu,
enda hafa þeir vafalaust lagt aðra
merkingu i vísurnar eða vísuna en
hr. A. B., nerna ef svo beri að líta
á eftir skilningi A. B., að hugsunar-
villurnar hafi verið færri í iþessum
vísum en öðrum er að garði báru.
Eftir skrifi hans að dærna, þá eru
allir eitthvað við málið riðnir
sýnilega aumkunarverðir.
ber- A. B., en sjálfsagt er eðlilegast Og hugleiða, að af slíkra skrifum, sem ' fast við eigin kenningar og skoðanir að vita að þær standi á rökleysum
ekki erfitt að skilja hana, sem sólar-^hans, er saurblaðamenska til orðin.
lagsvísu.
I fyrsta lagi hr. Pálmi, sem hefir j “ En sleppum nú öllu gamni, og hug-
orðið fyrir svo hraparlegum vonbrigð-1 Nu SPH B.: “Hver er þessi leiðum í bróðerni vísuna sem helzt
um og algerlega unnið fyrir gíg 1 ta&rl hjúpur o. s. frv. Hefir hann; v;rg;sr vera orsök þessa Jóhannesar
meÖ aö veita verÖlaun fyrir annaö a^re* se® fjall eða fjöll ^júpuÖ iSko”spjalls, en þaö er visan marg-
I öðru lagi dóm-i kveIdroíSa? M sPyr hann: "Hve- j umrædda “Feðraslóðir fór að sjá.’
eins og þetta.
nefndin, sem svo
hafði tínt upp annað
ófyrirgefanlega jnær eru ve,,ir- grund‘r dimmblá Skulum við þá athuga hverja hend-
eins rusl úrjdÍuP?V Ja’ ekki vantar djúpsæina. jngu hennar útaf fyrir sig, eins
al-
og
Hér er
að
sorphaugnunt til verðlauna, en al- Heflr hann aldrei séð niður í dal- úháðri dómnefnd bæri að gera, og
getlega látið sér yfirsjást perlur botn Seffniml Wáföklíur-móðtt? Dverga- hlutdrægnislaust.
þær, sem hann, eða hans að líkn! hallir’ Þ- e- steinar’ k,ettar’ &eta einn'
skáldgæðingar, ef einhverjir væru,!i& skiniö 1 aftanskininu í fjallabrún- ................
höfðu sent inn til álits. Hefir hann um- Um Tibrárvísuna þarf víst eigi a« ollum likindum att við það
auðsjáanlega borið harm sinn í hljóði aS e-VÍSa morgum orSum- Sjálfsagt Islendingur i framandi landi, segjum
ávalt síðan fyrri verðlauna sam-!er skilnirígur A. B. á henni ekkert her t landi, hafi fanð til Islands,
keppnina, en nú ekki getað þágað ’ óeWileSri en verðlaunavísunni. En °g er ekkert við þa hugsun fyrstu
sorg sina lengur í hel.
kunnugt mun það vera flestum meðal hendingar að athuga, nenia hve fá-
greindum mönnum, að tibrá er heit- tæklegur búningur hennar er. “Fór
Hvað hr. Pálma viðvikur, þá ber ari loftstraumur en loftið í kring að sjá” er óneitanlega léleg íslenzka.-
mynda og sést oft á vorin og getur þá eðli-, Minnir tilfinnanlega á ensku setn-
ég fullt traust til hans að
sínar eigin skoðanir, án þess að lega valdið snjóbráð.
þurfa að taka að láni aðra eins speki
og komið hefir frá penna hr. A. B.
inguna “went to see”
j Að næsta verðlauna—samkeppni, ef 2 “Færðist blóð i kinnar” Aður
j einhver vrði, ætti að miðast við hefi ég bent á vafasemi þessarar
Með dómnefndina býst ég við að eitthvert ákveðið efni, eftir skoðun hr. hendingar i "Sendingu til Pálma”,
hún hafi hvorki tíma, eða nenningu ! A. B. má vel vera að myndi affara- sem birtist í Heimskringlu um síðustu
til að athuga umntæli hans, og'sælla. j mánaðamót, og læt því naegja að
hvað sjálfan mig snertir, sem höfund! Mynd; þag efa)aust hæf:
vísnanna, þá læt ég skrif hans mér „ . ,
® ; hinu andlega hafleygi hans.
í litlu rúmi liggja, en vildi aðeins 1
um þau efni er hann ritar um, þá tómum. Hún nennir ekki að eltast
Igetur svo farið, að tvær grímur við þær, af því það er miklu þaagi-
renni á mann undir hinni miskunnar j legra, að láta við svo búið standa.
lausu rökfærslu hans. Og ef maður ^ Það er, til dærnis, viðurkent, að við
er algerlega staðráðinn i því, og norðurheimskautið búi menn við af-
deyja samur og maður hefir lifað,! skaplegan kulda, og þannig er það
undir hlífisskildi venjubundinnar ; i hugum flestra, þó athuganir Vil—
hugsunar, þá er bezt að leggja þar hjálms, og annara norðurfara, sýni
frá, er merki hans blaktir, til þess ag sanni, að þesi hugmynd sé alls
að komast hjá. skrásetningu til náms ekki rétt. Vér ölum allflestir þá
við háskóla hinnar Kurteislegu End-
urfræðslu (University of Polite Un-
learning) er hann veitir forstöðu.
Nlafn Villhjál’nrs Stefánssonar er
bundið við heimskautalöndin nyrðri
og rannsókn þeirra, og mun ætíð
verða. Bækur hans um það efni
fylla nú álklqga hillit og eru óvil—
ihöllum mönnum (úrs|Iitadómur um
flest það, er viðkemur norðurslóðum.
Þvi mun öllum þeim bregða í brún,
við að lesa síðustu bók hans (The lagt sér það verkefni, að sýna hvers-
Standardization of Error), sem hafa vegna þetta skipulag og þessi afstaða
fyrirfram skrásett hann sem mann ráíSi í vitund mannsins. Nafn hans
háðann einni hugtmnd: að kynna . titils-l8unni er fullina5áttrygging
hugmynd, að úlfar renni um í hópunv
til veiða, — önnur gróusagan til; að
strúturinn byrgi hausinn í sandinum,.
er hann veit sig í hættu — sem al-
gáðan strút ’hefir líklega aldrei hent.
—Og þannig hugsum vér hlutina, þó
flestir viti betur. Og höfundur kemst
að þeirri niðurstöðu, að vér hugsum
þannig af því vér kjósum að hugsa
þannig, oft móti betri vitund.
I þessari bók hefir höfundurinn
I vísa til þeirrar umsagnar.
i 3. “Kappinn rjóður kyssti á” Kapp-
j inrí? Kappar vóru hernaðargarpar
stemma stigu fyrir það, að aðrirj En áður en hann setur upp gagn- kallaðir fyr á tímum, og stendur orð-
legðu ranga merkirígu í efni vísn-1 rýnis-gleraugun í næsta sinn, vildi >ð i sambandi við hreysti, og er nú
anna, eða aðhyllust skoðun 'hans. ég mpga ráða honum í bezta bróð- (notað í sambandi við mikið afrek,
Eg hefi aldrei gert ntikla kröfu sem erni sem einn af smælingjunum, að , sv° sem sund-kappi, eða glímu-kappi.
hajgyrðingur, og því síður sem skáld, þurka vel af þeint glýjuna setn verið Hvað er nú a döguni hreystilegt við
hef aldrei borist mikið á í þeint' hefir á þeim i þetta skifti, og gert slíkt ferðalág, sem við er átt í vts-
heiminum norðrið og taka málstað
fyrir því, að hugsuninn í bókinni sé
þess og túlka það. Því að þessi;
nýja bók hans (vér höfum tekið oss j skýr’ að hún sé vel framse«, að bók-
það bessaleyfi að þýða titil hennar,. 'u se skemtileg aflestrar og að hún
fremur lauslega, sem “Viðurkenning
vitleysunnar”) fjallar urn heimspeki-
legar bollaleggingar, til dæmis um er ti]lit til ag höfUndurinn sat
það, hvernig vitund mannsins tekur
Ef hann gerði það, mætti búast
við að hann yrði réttsýnni og sann-
gjarnari. Að m. k. gæti hann firrt
sjálfan sig þeim vanda að láta sínar
eigin hugsunarvilluf ríða tví- eða
sjón-
unt.
Gunnbjörn Stefánsson.
Á Glapstigum
I Heimskringlu frá 16. þ. m. birt-
ist árásargrein á mig, skrifuð af
einhverjum Jóh. Eiríkssyni “Sko?”
Ódýrasta, Heilsusam-
asta og Bezta Fæðan
Fyrir börn á uppvaxtarárum, og fullorðna einnig. Það
er ekki til betri eða næringarmeiri fæða en hrein,
geriisneydd —
CITY M/LK
Nú er hitarnir nálgast, hið jaína heilnæmi og hreinlæti er
viðhaft er við höndlun City Milk ætti að vera bezta tryggingin
'gegn sjúkdómum er surnar hitum fylgja.
Hin gullna fæðisregla, “Pottur af City Mjólk á dag,” á jafnt við
eldri sem ýngri og er þrautreynd með þeirri reynzlu er menn
hafa haft, því fjöri, hressingu og orku er hún veitir, börnum
hvarvetna um bæinn.

sökum hvorki opinberlega né eins- hann glámsýnann.
lega, en kröfu geri ég að nokkru
leyti að hafa dálítið vit á skáldsskap,
en það er betri vitnisburður en hra.
A. B. gæti með góðri samvizku gef-
ið sjálfum sér. Hann getur þess,
að á tímabilinu hafi blaðinu l>orist þHmennin'g. fyrir almennings
aðrar betri visur, sent þó hafi eigi
verið sendar inn í verðlaunaskyni.
Eftir dænii hans, þá hefðu þær ei'gi
þurft að vera neitt afbragð til að
þola samaríburð eða taka fram vísu
þeirri er verðlaunuð var. En þó að
ég gangi þess eigi duldur, að minar
vísur hafi sína galla, þá gæti é'g alls
eigi tekið orð hans trúanleg, að hinar
hafi tekið þeim neitt frarn, eftir
skilningi þeitn er hann auðsjáanlega
leg'gur í kveðskap. Vísuna “Klæðir
fjallið, o.s. frv.” væri hægt að skilja | Er mer sa&‘ að ma6ur sá se B- A.
á fleiri en einn veg, en alls eigi veg °g M. A. að nafnbót, þó ekki verði
slíkt ráðið af nefndu skrifi. Aftur
á móti virðist sem fhann sé áreiðan-
lega B. S. samkvæmt skrifinu, sem
til þess eins virðist skrifað, að “láta
bera á sér” ? og er sú tilgáta ekki
úr lausu lofti gripin, því hann er á
ferðinni í báðum blöðunum sömu
vikuna, sem hefir þær afleiðingar að
hann berar blygðun sina, sem skrif-
finnur. I tilefni af áminnstri grein,
rifjast upp i huga mínum atburður
frá unglingsárum mínum, sem mér
mun æ minnisstæður verða. Eins
og þeír landar hér í landi, sem ólust
upp á Islandi, munu kannast við, var
nautpeningur fóðraður í fjósum allan
hinn langa vetur, og ekki hleypt út
fyr en á vorin, þá gróður var kom-
inn. Var þá heldur en ekki fóta-
ferð á skepnunum og skople'g tiltök
sem vakti hlátur eldri og yngri. I
því sambandi er atburður sá, sem
áður er ai vikið, og nú skal greina.
Eitt vor þá beljunum var hleypt út
úr fjósinu, eftir hina löngu vetrar-
innivist, brugðu þær til fyrri vana,
og igönuðu um, og á allt sem fyrir
varð. I hópnum var kusi einn,
stríðalinn, og fór sá sérstaklega óðs-
lega. Safngryfja var í túninu, og
hafði þangað safnast svo mikið, að
býsna hátt var orðið í henni. Fyr
en nokkurn varði, bar kusa með
fjúkandi ferð að gryfjunni, og með
þvt að hann var þungur í rásinni,
og allt annað en liðugur 1 snúning-
um, ;gat hann ekki stöðvað sig, en
steyptist í ’gryfjuna. Hlupu piltar
á vettvang og burgu kusa. Meint
varð kusa ekki af íferðinni, að öðrtt
leyti en því, að hann ínisti annað
horn sitt og laskaðist eitthvað á
klaufum; þó ekki meir en svo, að
hann tók strax á rás, en heldur
þóttu daunillar drefjar í sporum
hans.
A svipaðann hátt hefir þessi Jóhann
es E. “Sko”? rokið út á ritvöllinn;
hefir hann sömuleiðis hlaupið af sér
horn og klaufir, og verður tæpast
með sanni salgt, að slóð hans sé að
mun geðugri. Enn skyldu menn og
MJÓLKUR SHERBET—Yndislegur svaladrykkur.
1 pottnr City Mllk, 1% l>ollt nf nykrl, vOkvl Or 3 IrniAnnni.
Hrær sykrlti og leraon safann saman, og hell í mjólkina.
Blandan vlrSlst hlaupa en jafnar sig vih frystingu. Hell
í venjulegan rjóma frystir, og fryst á vanalegan hátt.
CITY DAIKY LIMITED
“By Every Test the Very Best.”
SÍMI 87 647
unni ? Eg veit ekki betur en jafn-
vel sjúkir menn og konur ferðist
ntilli landa, og þegar maður hugleiðir
orðið í þessu sambandi, verður það
að hugsunarvillu; a minnsta kosti ó-
viðeigandi. “Rjóður”, er endur-
tekning annarar hendingar, eins og
Pálma og niarga fleiri hefir hneyxl-
að.
4. “Kyrtil móður sinnar.” Eg benti
á, að tnér þætti óviðeigandi og alveg
ólíkleg sú kveðja sonar, að hann
kyssti klæði móður sinnar, o!g fannst
eðlilegra að þau féllust í faðmlög
og mynntust! Leit í eiginn barm.
En nú skal athuga að ljóðmál er oft
líkingamál, og ber þá í þessu til-
felli að skoða landið sem móðurina,
og fellur þá “kappinn” flatur á jörð;
faðmar og kyssir hana, og er þá líka
skiljanlegt, að honum færist blóð í
kinnar, þó ekki væri nerna af þvi, að
láta sjá þann barnaskap, svo ég ekki
noti stærra orð, til sín, og viröist þá
ekki úr leið, að hugsa sér roðann
blygðunarkyns.
Nú vil ég mælast til, að þessi!
“Sko”spjalIa Jóhannes taki vísuna !
hending fyrir hending, eins og ég |
hefi gert, og sýni hið gagnstæða:'!
nefnilelga að vísan sé ágæt, og í alla!
staði gallalaus, og verSlaunaverð i
Geti 'hann það ekki, þá þegi hann |
siðan, eins og sagt er undir vissum
kringumstæðum. Því að öðrum
kosti geta ekki skrif hans skoðast
annað en ómerkingshjal.
A. Björnsson.
afstöðu til þessa og hins, svo sem
“rauðu kýrinnar’’ í túninu, og hvern—
ig og hversvegna vitundin viðurkenn-
ir Qg helgar hugmyndir og “stað-
reyndir” sem alls ekki þola nána
athugun. Hann leitast við að sýna
hvfcrnig, og hversvegna, vitundin
heldur fast við löngu úreltar hug-
myndir og bábiljur, >þótt hún hljóti
knýi til unihuigsunar. Og ekki ætti
það að rýra gildi hennar, ef tekið
við fætur James og Hugo Munster—
burgs við Harvard á sokkabandsár-
urn sínum. — Og gaman væri aö
vita hvernig þessum tveim lærifeðr-
um hans yrði við lestur þessarar
ibókar nú, væru þeir enn í heimi
lifenda.
—L. F.
-x—
S K I F T I D
YÐAR FORNFÁLEGU HÚSGöGNUM
Skiftið óþörfum og úr sér gengnum húsbúnaði upp í
nýjan. Símið eftir matsmanni vorum. Fáið hæsta verð
fyrir. Þér getið látið gömlu húsgögnin ganga upp í
þau nýju.
Viðskiftatími
8:30 a.m.
til 6 p.m.
Laugardögum
opið til
kl. 10 p.m.
SfMI 86 667
J.A.Banfield
LIMITED
492 Main Street.
Húsgögn
tekin i
skiftum seld i
sérstakri deild
nteð góðum
kjörum.
Viðurkenning
vitleysunnar.
Þegar maður opnar nýja bók eftir
Vilhjálm Stefánsson, þá má maður
ganga að tvennu vísu: hún er spjalda
full af efni, er orkar til umhugsunar;
og hún er vel rituð. Maður mun,
af því að ntaður hlýtur, játa þetta1
um allt er hann ritar. Þriðja ein-
kennið á verkunt hans er hið óvenju- 1
lega sjónarmiö, og það, hve óháður
hann er því, sem heimurinn hefir
meðtekið og viðurkennt sem óhagg—!
anlega vissu.
Frá þvi, að hann fyrst lagði út, 1
til þess aö umbylta öl'lum hugmynd-1
um, er menn almennt gerðu sér um
norðurslóðir, og fram eru settar i
flestum bókunt er um heimskauta-!
löndin nvrðri fjalla, hvort sem það
eru skóla- eða alfræðibækur, hefir ,
hann verið i herferð gegn röngum
steiðihæfitigum, hversu rambyggiltegt !
vígi sent þær hafa átt sér í huga al- j
mennings. Ef maður þessveigna á
annað borð hnýsist í bækur hans, þá
verður maður að ganga að þvi með
öbundnum huga, en þó viðbúinn á-
felli. Þvi hversu ákveðinn sem
maður kann að vera í því, að halda
=«>
SENIOR SIX — VICTORY SIX — STANDARD SLY |
DODGE
ÆÐSTA ÞRENNING MOTORVAGNA
Lágir að verði — Háir að gæðum.
Fegurð, þægindi, mýkindi, traustleiki og orka, — allt er sameinað
i þessum nýju Dodge Sixes.
NÚ TIL Á MARKAÐINUM ÁN BIÐAR.
Sendir til vor í vagnhleðslutali daglega. (Sveita umboðsmenn
minnist þessa).
Komið inn á hinar miklu sýningarstofur vorar og skoðið þessa
sérkennilegu bila.
SENIOR SIX SPORTS MODEL — $2575.
(Með öllu tilheyrandi)
R'íkmannlegur og fagur bíll, sönn prýði í sjón og yndislegur til
afnota. — Bíll sent fyllilega jafnast við þá sem í förum eru á
skemtivegum álfunnar — vekur á sér eftirtekt — er sérstakur.
Honum fylgja tvenn hjól og tvennar aukagjarðir.
SENIOR SIX SEDAN — $2375...................
(Með öllu tilheyrandi)
Afar þægilegur og ríkmannlegur bill. Hlýðir hinni minnstu
snertingu, með nægilegum krafti hvernig sem vegir eru, fer
yfir allt sem fyrir er án þess maður kenni hristings eða ónota.
Einstakur bíll handa fjölskyldunni.
VICTÖRY SIX — $1675. — $1745. ,
(Með öllu tilheyrandi)
Frábreytinn að smíði og lögun — alveg nýr bíll að gerð, —Hjól-
grind og vagnklefar smíðað í einu lagi — eini billinn sem svo
er gerður. Victory er eitt í sinni röð, hratt, þægilegt og móð-
ins, áreiðanlega i því efni tvö ár á undan tímanum.
STANDARD SIX — $1375. — $1475.
(Með öllu tilheyrandi)
Bezta kaupgildi er enn hefir boðist í bilum. I þessum bil eru
stykki sem ekki finnast í öðrum bilum en þeini sem kosta $500.
meira. Vagninn allur úr stáli. Þaagilegur fyrir 5 - - og er
það kostur. Með hinum aflmikla Victory Motor. Grindin
vel yfir braut. Fóðrun vönduð, jafnt í Standard sem De Luxe.
Lipur, rennilegur, jafnast að sjón við miklu dýrari bíla — að
öllu hinn mesti bíll.
Sveitarumboðsmenn
Nú eru þessir bílar komnir og eru til. — Enn nokkur ákjósanleg
umdæmi óveitt.
ARCHIBALD - MARTIN MOTORS LIMITED.
Sýningarskálar 696 Portage