Heimskringla - 05.07.1928, Blaðsíða 2

2. BLAÐSÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG 5. JÚLÍ 1928.
Spiritistar og annað líf
(Niðurl.)
Ef að þetta væri nú allt, sem vér
hefðum að segja fólki, þá væri það
stórt skref áfram og upp á við. A-
kaflega stórt og þýðingarmikið. Því
að þetta óþekkta atriði við dauðann
er mikilsvert, og svo hitt, að dauðinn,
slítur öll bönd manna á millum og
kastar skuggum á æfibraut vora. Er,
ef að vér vissum, að þeta væri allt
náttúrlegt og eðlilegt, og að vér
hefðum ekkert að óttast, og að bönd
ástarinnar og vináttunnar væru ekki
slitin, þá væri sannarlega þungri
byrði létt af herðum vorum.
En hvað þetta snertir, þá er á-
byrgð kirknanna feikna mikil, því
að kirkjurnar ættu einmitt að mæta
okkur brosandi með útbreiddan faðm
inn, og það er furða hin mesta, að
sjá hvað menn eru afskiftalausir, og
hugsanasljófir í þessum efnum, og
það sjálfir foringjar kirknanna.
Þeir ættu þó sannarlega að koma á
móti oss, með útbreiddan faðminn
þegaír við færum þeim óhrekjjandi
sannanir um líf mannsins eftir
dauðann. En öld eftir öld hafa
þeir orðið að liggja undir vantrúar-
mönnum, sem hafa krafist þess að
þeir bæru fram sannanir fyrir máli
sínu, en það gátu þeir ekki.
En nú komum við með þessar
sannanir, svo að þeir geta mætt vís-
indamönnunum á þeirra eigin velli,
en í staðinn fyrir þakklæti þá mæta
þeir okkur með kulda, og vilja ekki
hlusta á okkur, en sýna okkur kulda
og fyrirlitningu. En það gerir okk
ur lítið mein, af því að vér stönd-
um á vorum eigin fótum. En það j
er háski mikill fyrir kirkjurnar, sem
loka eyrunum fyrir andlegri hjálp og
(guðdómlegum innbliæstri, sem þessi
hin nýja opinberun Skaparans myndi
veita þeim.
En hvaðan kemur hún, þessi opin
berun, og hveritig? Hjún kemar
þannig, að við getum komist í sam-
band við vini vora, sem dánir eru,
og oftlega standa okkur ofar,'
og eru vitrari og fullkomnari
í lífinu hinu megin, en vér
erum hér; og oft eru þessir látnu
vinir vorir komnir svo langt á und-
an oss, í lífinu hinu megin, að þeir
mega englar kallasrt. Og einmitt
frá þeim hefir flóðalda mikil borist
til vor í heim þenna, og finnst oss
það allt vera undur fagurt, og mjög
skynsamlegt.
Við tökum alls ekki við þessum
fregnum með blindri trú. Við er-
um hvorki ofsamenn eða draumsjóna-
menn, því við vegum skeyti þessi
á vogarskálar vitsins og þekkingar-;
innar. En skeytum þessum ber öll- :
um svo vel saman. Og þó að við
oft verðum að játa að miðillinn, sem
tekur við skeytum þessum, liti þau
einhvernveginn með persónuleika sín-,
um og trú, þá eru skeyti þessi svo
samkvæm sjálfum sér, og svo göf-|
ugs eðlis og innihalds, að vér get-j
um ekki annað en álitið, að þau séu !
guðdómlqgur innblástur frá öðrum j
heimi, og alveg eins sannfærandi og;
nokkuð annað, sem þaðan hefir kom-j
ið fvr eða siðar.
Við höfum svo margar ástæður til
þess að sannfærast um, að þessi
skeyti séu í sannleika yfirnáttúrleg.
Fyrst er það, að þeim fylgja svo
mörg tákn, sem öll eru yfirnáttúr-
leg, og svo eru með þeim líkamleg
tákn, sem prófuð hafa verið af tug-
•um þúsunda hinna skörpustu rann-
sóknarmanna, og eru margir þeirra
nafnkunnir vísindamenn, og vildi ég
að hver, sem vill neita þessu, athugi
það vandlega, hvað hann sé að gera,
áður en hann leggur út í það.
Mikill hluti saonana þessara koma
frá sálarlegum fyrirburðum og eiga
ekkert skylt við andartrúarfundi, eða
myrkrið, sem stundum er á fundum
þessum. Og votta menn þeir, sem
þar koma saman, að þeir hafi séð
og talað við framliðna menn, sem
færðu þeim hinar skýrustu sannanir
fyrir því, að þeir væru menn þeir,
sem þeir hefðu þekkt í jarðlífinu.
Þessi sönnun kemur fram i mörgum
hundruðum bóka, og þúsundum
handrita, og verður það nokkuð erf-
itt að blása þetta allt saman burtu.
Sannanirnar eru þarna, og það sem
þær fræða oss um, er hið sama sem
við heyrðum af öndum hinna dánu
manna frá fyrri öldum.
Þetta er ein ásitæðan fyrir því, að
skoða þetta yfirnáttúrlegt, en svo
er annað, en það er það, að í aðal-
atriðunum ber þeim öllum saman.
Þessi skeyti hafa komið frá börn-
um, frá mentuðum mönnum, og um
eitt skeytið get ég borið sjálfur. En
svo vil ég benda á það, að þrjú eða
fjögur vitni í máli einhverju, sem
öllum ber saman, geta unnið málið
sem þau bera vitni í; en hvernig
stendur þá á því, að öll þessi þúsund
manrja, sem segjýa söguna sömu,
eru ekki tekin trúanleg? Þetta ætti
öllum mönnum að vera svo Ijóst,
sem dagurinn. En það er vanþekk-
ing, hugsunarleysi, og sljóleiki, sem
veldur þessu.
En aðal sönnuninn fyrir iþessari
hinni nýju opinberun er sú, að þetta
er hin náttúrlegasti, skyn-
samasti og mest huggandi skilningur
á lífi mánnsins og afdrifum hans,
sem nokkur maður hefir borið fram
fyr eða seinna.
En hvaðan kom hann ? Eigum
við að hugsa okkur að þessi litli
hópur óupplýstra manna, sem tóku
á móti hinum fyrsta inrtblástri, hafi
sjálfir fundið upp þessa skýringu á
alheiminum? Eigum við að hugsa
okkur að maður eins og Jackson
Davis, sem hafði álíka þekkingu og
hver annar meðal maður, hafi sjálf-
ur gert þesa uppgötvun, og var hann
þó tæplega bóklæs, þegar þetta gerð-
ist. Að halda þvx fram er flónska
ein og vitfirring.
Eru þá þrír prófsteinar eftir. Hinn
fyrsti eru merki þau, sem okkur hafa
verið gefin. Hinn annar er inni
hald skeytanna, hvort þeim beri öll-
um saman. Hinn þriðji er hið
vitsmunalega og skynsamlega eðli
allrar þessarar heimspeki.sem er fyr-
ir ofan mannlegt vit, að finna upp;
enda er hún ólík öllum öðrum heim-
spekiskerfum, sem gengið hafa á
undan henni. Það er skoðun mín
að þessir þrir prófsteinar séu nægi-
legir og að vér höfum enga afsökun,
ef að vér skoðum þetta ekki í hinni
mestu alvöru.
Vér skulum nú skoða það vand-
lega, sem vér höfum grætt við þetta.
Eg hef áður minnst á það, að ótti
við dauðann er alveg horfinn. Við
heyrum það frá þeim sem ganga Jeið
ina þá á undan okkur, að þó að
veikindin sem ganga á undan dauð-
anum, séu þung og erfið, þá er
dauðirtn scetur og þægiilegur; það
er rétt eins og þreyttur maður sem
leggur sig út af eftir þunga vinnu
og sofnar værum svefni, og er það
léttara fyrir hann, því að ether-aug-
un hans verða skærari og skærari,
en augun sem hann hafði í lífinu
verða jafnframt daufari og dauf-
ari. Og jafnframt því sem sjónin
líkamlegu augnanna dofnar, eftir
því skærist sjónin á ether-augunum,
og hann fer að sjá brosandi andlit
undanfarinna vina og kunningja.
Þeir brosa til hans og rétta honum
hendurnar, og taka á móti hanum
þegar hann losnar, og leiða hann
fourtu með sér til undanfarinna vina
Og kunningja.
En nú vil ég stansa snöggvast.
Hverjir eru þeir, þessir sem mæta
honum þarna? Ollum ber sarnan
um að það séu þeir sem elski okkur.
En ef að vér höfum ekki áunnið
okkur ást samferðamanna vorra í
lífinu, hverjir eiga að mæta okkur á
dauðastundinni ? Hverjir verða þar
að mæta grimma manninumi eða
eigingjarna manninum ? Eða mann-
inum sem lifir eingöngu fyrir sjálf-
an sig? Þar hinumegin eru engir
sníkjugestir. Valdið og auðæfin
eru þai horfin.
Það er eins og heimsfrægur andi
sagði við mig einhverntíma: “Við
ílytjum ekki peningaveskin með okk-
ur þegar við komum hingað. Við
höfum verið svo önnum kafnir í
jarðlífinu, að við höfum vanrækt
það, sem mestu varðaði. Fyrir
svoleiðis mönnum er koman yfir um
eftir dauð|ann, sorgarfullur atburð-
ur. Þeir hafa þar ekkert að upp-
skera, því að þeir sáðu engu á
meðan þeir lifðu á jörðinni. Og nú
eru þeir farnir að uppskera það
sem þeir sáðu. Eg sný mér bráð-
um að sálum þeim á jörðinni, sem
eru lítt þroskaðar, þó að þær séu oft
hátt standandi að eignum og vitsmun
um. En nú ætla ég að snúa mér
að þeim, sem ég kalla meðal karl
og konu, og lýsa lífi þeirra þegar
þau koma yfir í annað líf.
Okkur er sagt, að þar gangi allt
ofur" náttúrlega til. Fyrst þegar
máðóirtin(n kemur yfir um, koma
vinir hans til að óska honum til
lukku og hamingiu, að vera laus
orðinn við jarðlífið. Og þá er
það, að hugur manna þessara, hvarfl
ar oft aftur til þeirra, sem hann
skildi eftir á jörðunni, og þá verða
þeir hans varir; minnsta kosti ber
hann fyrir sálarsjón þeirra, og heyr-
um vér oft um það getið........... En
svo líður þetta frá, og þá kemur
hvíldartími sálarinnar. Verður
timi sá skemmri eða lengri eftir því
sem hinn dáni maður þarfnast. En
þegar sá tími er liðinn, þá koma
vinir hans aftur til hans, og þeir
bjóða honum dýrðina, þessara hinna
nýju heima, og skýra fyrir honum
frá þeim, sem biða hans í hinum
nýju heimum.
Eg hef þegar getið um hið náttúr
lega og óbreytilega eðli hins komandi
lífs. Og fyrir sjónum hans verð-
ur hinn andlegi líkami manna, og allt
umhverfið, eitthvað þokukent og
óverulegt. En það er þó misskiln-
ingur. Ef að fólk sem lifði í
blýi eða járnþéttu efni, liti upp úr
blýinu, eða blýheiminutn, þá myndi
þeim sýnast þessi heimur vor mann-
anna, vera býsna þokukendur og ó-
verulegur.
En nú erum vér komnir að því,
er andinn eða sálin, laus við fjötra
líkamans, byrjar á hinu nýja ó-
þekta lífi í öðrum heimi. Það er
óskýranlega fagurt, allt sem vér sjá-
um, og sálin er svo yfirtaks lukku-
leg og ánægð, mikið lukkulegri en
hún nokkurntíma var í jarð-
lifinu. Hann eða hún er
nú hjá þeim, sem hann elsk-
aði á jörðunni. Heimilið hefir
verið búið undir komu hans, og það
hafa verið hendur hinna undan-
förnu ástvina hans, sem gerðu það.
Þess vegna er það nú alveg eins og
honum líkar bezt. Þar eru blóma-
garðar, aldingarðalr, skógarbllettir,
og rennandi lækir og yfir öllu hvíl-
ir gullinn ljómi. Og nú kemur að
því að hann er spurður að því
hvaða starf hann vildi helzt kjósa
Þótti honum það vera vandi mikill.
Var hann fyrst á báðum áttum,
hvort hann skyldi heldur kjósa,
söngfræði eða vísindi, og loks kaus
hann víjsindirtn sem aðaln!4ms|greiln
sína, en söngfræðina sér til hress-
ingar og hvíldar. Þar eins og hér
er létt undir með mönnum. Eru
þar lagðir til lestrarsalir, musteri
leikhús og söngskálar miklir. Og
eru allar þessar stofnanir langt á und
an þeim, sem nokkurstaðar sjást á
jörðu þessari.
Hvað börnin snerta sem deyja, þá
hafa þau þar yndislega leikvelli og
tilsögn og fræðslu um eitt og annað.
iMóðirin sem á að sjá á baki barn-
inu sem hún misti hér á jörðu fyll-
ist sorgar hér, en iþó að hún gráti
það hér, þá munu tár hennar þorna
et hún veit það að elskubarnið henn
ar hefir grætt svo óendaijlega mikið
við það, að fara til annars 'heims.
Trúartilfinningarnar vakna og
og skerpast ákaflega mikið við alla
þessa dýrð, sem umvefur þessar ný-
fæddu sálir í öðru lífi- Og kærleik
ur hins nýfædda manns ^erður því
meiri og sterkari þegar hann fær að
sjá og skilja, hve óendanlega góður
Guð hefir verið; og ráðgátur lífs-
ins og hörmungar allar hafa verið
leystar. Og þó verður lífið jþarna
elcki tilbreytingarlaus guðsdýrkun,
eða tilbeiðsla. Menn verða að hafa
guð í hjarta sínu þar, eins og hér, en
lífið gengur þar áfram starfandi,
j framkvæmdarsamt lí.f í .friði og
frá þeim, í staðin fyrir að draga þá
að sér.
NirfiUinn er fastur við grtllið
sitt, og getur ekki um annað hugs-
að en það, hvernig hann geti ávaxt-
að það svo, að hann sjálfur hafi
mestan hag af, og hirðir lítið eða
ekkert um það, þó að hann féfletti
aðra. “Hver verður að sjá um sig”
er hans meginre^Ja, og samkvtemt
henni vilJ hann lifa og deyja. Enda
verður mörgum manninum það, að
þeir lifa sem nirflar, og devja sem
níðingar. En það væri fljótræði,
að hugsa sér að þetta líf mannsins
hér á jörðu væri hið eina líf hans,
því að vér getum, og verðum, að
búast við því, að lifa öðru lífi ein-
hverstaðar annarstaðar, á öðrum
hnöttum, eða í öðrum heimum, þar
sem viðhorf væri allt annað en hér,
og breytni mannanna önnur, og
mennirnir yrðu þar öðruvísi. Hvort
breytni yrði þar betri eða verri,
getum vér ekki sagt um. En væru
spekt, en fullt af ánægju og gleði.
Þetta er nú sýnishorn af lífinu
hinumegin, sem vér höfum fengið
skeyti um yfir '•hafið mikla, milli
þessa heims og annars. Hvort
finnst yður það nokkuð undárlegt
eða ónáttúrlegt. Eg vil benda yður
a það, að öll evolution eða þroskun,
fer fram hægt og hægt, og að sála
mannsins getur ekki breyzt allt í
einu, þegar hún hverfur úr líkama
mannsins, því að hún flytur með sér
allar sínar eftirvæntingar, venjur og
vonir, og mega menn því telja það
vist, að hún geti fullnægt þeim, þar
sem hún verður næst.
Er það rétt og sennilegt, að slita
listamanninn frá list sinni, eða bók-
amanninn frá bókum sínum. Ef að
menn gerðu það, þá yrði hann allt
annar maður. Viljandi viljum
vér ekki gera það. En því er nú
betur að við viljum ekki gera það.
Vér skulum ekki láta oss koma
til hugar, að þetta sé eini hnötturinn
sem skyni gæddár verur byggi. En
vér megum vita það, að mennirnir þe>r skarplega hugsandi menn, þá
eru einlægt að þroskast og full- ætti það að styrkja þá til góðra og
komnast, með hverri öldinni, sem göfugra verka. Því að hver sem
vér lifum á jörðu þessari. Vér hugsar út í það, ætti að geta séð
eigum alténd eftir eitt skrefið enn. þaíS, að hið illa fæðir af sér illt,
Og næsta skrefið er svo Iukkulegt j og hið góða gott, þó að molcíryk
skref að vér ættum að vera ánægð- jmannlífsins villi mönnum oft sjón-
ir. Við næsta skref fáum vér upp-
bót á lífi voru hér. Hið næsta
heimili vort verður hvíldarstaður,
eftir afstaðnar þrautir og þjáningar.
Vér getum sagt það með allan þorra
mannkynsins. 1 öðru lífi fáum
vér laun allra vorra þrauta og þján-
inga. Þetta segjum vér um allan j
þorra mannkynsins, því að þetta tal ;
sumra manna um það, að heimurinn j
sé svo vondur og ógrtðlegur, og
einlægt að sökkva dýpra og dýpra ^
í synd og skömm og svívirðingu,
það er allt saman bull og vitleysa.
Og þegar vér höfum dregið frá all-
ar syndir, sem orsakast af ástæðum
umhverfi, eða erfðum, þá verður
hin verulega svnd sem eftir verður,
ekki svo stórfengileg sem margur
ætlar. Og ég vil segja að allflest-
ir breyti furðanlega vel, eftir því
sem vitsmunir og ástæður leyfa.
hugsa.
þessum efnum.
En það skulum vér aldrei
okkur, að þessi heiniur, sem vér nú
lifum í, sé hinn eini heimur, sem
mannkynið eigi að búa í. Vér
vöxum og þroskumst með hverri
öldinni. Þó að vér rösum og föll-
um, þá rísa margir á fætur aftur,
og þó að menn liggi lamaðir á sál
og líkama, þá kemur samvizkan og
engillinn að hjálpa okkur fyr eða
seinna, og leiðbeina okkur, og vér
verðum ekki æfinlega jafn harð-
snúnir og illa hugsandi, svo að vér
getum ekki séð að okkur, og snúið
leiðinni á hinar réttu brautir, og
þegar vér förum betur og betur að
sjá og skilja hlutina og hugmyndirn-
ar, þá kemur styrkurinn og þróttur-
inn til hins góða, að hjálpa okkur
svo að við hverfum frá hinum vondu
vegum og gjörðum, og þá, þegar svo-
er komið, þá opnast augu mannanna
og þeir sjá og þekkja hið góða, sem
þeir eiga að elska, og hið illa, sem
þeir eiga að hata. Og þegar svo
er komið, þá geta menn sagt, að
baráttar sé unninn og sigurinn
fenginn.
S K I FT I D
YÐAR FORNFÁLEGU HÚSGöGNUM
Skiftið óþörfum og úr sér gengnum húsbúnaði upp f
nýjan. Símið eftir matsmanni vorum. Páið hæsta verð
fyrir. Þér getið látið gömlu húsgögnin ganga upp í
þau nýju.
Viðskiftatími
8:30 a.m.
til 6 p.m.
Laugardögum
opið til
kl. 10 p.m.
SÍMI 86 667
J.A.Banfield
LIMITED
492 Main Street-
Húsgögn
tekin í
skiftum seld i
sérstakri deild
með góðum
kjörum.
Sís
En vér getum ekki neitað tilveru
hins illa, sem vér sjálfir ættum að
geta ráðið við. Og fyrst rekum
vér oss á. sjálfselskuna, og eigingirn-
ina, sem er rótinn að flestu hinu
illa í lunderni voru, og svo er grTmd
in. Líkamleg grimd er ekki svo
almenn, en grirnd í huga, og ræðum
og umtali er mjög alrnenn, og flyt-
ur hún vanalega með sér sína hegn-
ingu, og svo kemur drambiið, sem
æfinlega kemur af miklu sjálfsáliti.
Vissulega er þóttafullur maður,
með miklu áliti á sjálfum sér, hin
fáranlegasta persóna; og þá er hið
dýrslega hugarfar hjá manninum
ekki hólsvert. Þeir sem það hafa,
geta stundum verið heppnir og fram-
kvæmdarsamir, en virðingu og elsku
góðra manna geta þeir ekki unnið
sér, og oftlega festa þeir fætur og
hendur í leiri jarðar, og sjaldan
verða þeir elskaðir af mönnum
þeim, sem þekkja þá. Þeir eru of
fastir við leirinn og aurinn, Og það
Tyee Magnesite
Stucco
OG
Eureka Iitað cement stucco
eru hvorutveiggja búin til hjá
I
i
I
i
ÍTYEE STUCCO WORKS
1
i
I
Fylgið reglum vorum við notkunina, og
mun árangurinn þá ekki bregðast.
Ef þér hafið ekki lista vorn, þi kallið upp
82 837, eða finnið oss að máli að
264 BERRY STREET,
Norwood, Man.
hrindir góðum og göfugum mönnum fiBiífiSfiSfiUiifiaiasifiæuiífiffiUiifiKæHiSfiSfiSfiaiaiæifiai
EIGIÐ ÞÉR VINI A GAMLA LANDINU
ER VILJA KOMAST TIL CANADA?
FARBRÉF
FRAM OG
AFTUR TIL
allra staða
í veröldinni
SJE SVO, og langi yður til þess að hjálpa þeim
hingað til lands, þá komið að finna oss. Vér
önnumst allar nauðsynlegar fráinkvæmdir.
ALLOWAY & CHAMPION, Rail Agents
UMBOÐSMENN ALLRA FARSKIPAFJELAGÁ
«07 MAIJÍ STRBET, WIBÍNIPEG SIMI 20 SOl
Efin hver umboliimatiar CANADIA.N NATIONAL sein cr.
TEKIÐ Á MÓTI FARÞEGUM VIÐ LANDGÖNGU OG Á LEIÐ TIL ÁFANGASTAÐAR
A