Heimskringla - 11.09.1929, Blaðsíða 1

Agætustu nýttzku lltunar og fatahretna-
unarstofa i Kanada. Verk unnlC & 1 degl
ELLICE AVE.i and SIMCOE STR.
Wtnnlpeg —t— Alan.
Dept. H.
XLIII. ARGANGUR
WINNIPEG, MIÐVIKUDAGINN, 11. SEPT., 1929
NÚMER 50
Svo fór, sem búist var við, að
Gardinerstjórnin varð ekki langlíf á
þingi. Var það þegar auðséð, er
forseti þingsins var kosinn úr flokki
conservatíva. Og á föstudaginn var
báru andstæðingar Mr. Gardiners
fram vantraustsyfirlýsingu á hendur
stjórri hans og var hún samþykkt nieð
34 atkvæðum gegn 27.
Eftir atkvæðagreiðsluna óskaði Mr.
Gardiner dr. Anderson til hamingju
sem fyrirsjáanlegum forsætisráðherra
hinnar nýju stjórnar. Skilaði Mr.
Gardiner síðan af sér embættinu t
hendur Newlands fylkisstjóra með
tilmælum uni það, að hann kallaði
dr. Anderson til þess að taka við em-
bættinu.
Þá er dr. Anderson hafði tekist á
hendur, að mynda ráðuneyti, skýrði
hann þinginu frá því og fór auðvitað
um leið venjulegum kurteisisorðum
um fyrirrennara sinn, enda eru þeir
gamlir skólabræður og góðkunningjar
persónulega þótt verið hafi í beisk-
ustu andstöðu stjórnarfarslega.
Dr. Anderson gat þess í ræðu sinni,
að í kosningunum í sumar hefði hann
lýst því yfir, að ef Gardinerstjórnin
félli, myndi hann ekki reyna að neyða
forystu sinni upp á hina sameinuðu
andstæðinga hennar, konservatíva,
framsóknarmenn og óháða. Hefði
hann haldið það lofórð og gefið
flokkunum alveg frjálsar hendur til
þess að velja eftirmann Mr. Gardin-
ers. Nú hefði valið fallið í sinn
hlut. Og vildi hann þá ennfremur
lýsa því yfir, að hann væri ekki sér-
lega trúaður á flokkssvipurva, og
myndi ekki krefjast þess af flokks-
bræðrum sínum, að þeir greiddu skil-
yrðislaust atkvæði með öllum frum-
vörþum, er stjórnin kynni fyrir þing-
ið að leggja.
trúar verkamanna í bæjarstjórninni
barist á móti því sem einn maður, að
Kildonan vellirnir yrðu teknir, og
fengu þeir sér til liðveizlu bæjarráðs-
mennina Boyd og Palmer, þrátt fyrir
bænastað og áskorun bæjarstjóra, Dan
McLean.
Frá Ottawa er símað 6. þ. m., að
eftir því sem skilríkustu fregnir
hermi, muni forsætisráðherrann, Mac-
Kenzie King, ekki láta ganga til kosn-
inga fyr en stjórnin hefir seíið fimm
ára kjörtímabil sitt á enda, eða ekki
fvr 1931. Er sagt að meðal annars
rnuni þetta hafa verið ákveðið með
hliðsjón af því, að eftir því sem nán-
ast hefir frétzt frá London, þá hefir
verkamannastjórnin í hyggju, að
halda alríkismót i Ottawa að sumri,
samskonar og var haldið í London
fyrir fáum árum, og sendi samveldin
öll„ er alrikið brezka mynda, fulltrúa
þangað.
Mjög snögglega breytti um veðr-
áttu vikuna sem leið frá ofsahitum
og þokum til kulda, rigninga og enda
snjókomu, víða hér norður og vestur
um og enda suður í Montana og Colo-
rado i Bandarikjununi. Indíánar hér
á norðurslóðum, er þykja enn for-
spáir um veður, hafa fullyrt við
blaðamenn i Pas, að veturinn muni
ganga óvenju snemma í garð og
verða óvenjulega snjóþungur svo að
annar eins hafi ekki komið til nokk-
uð margra ára. Telja þeir að gott
muni verða um grávörufeng í vetur.
Fregn, er barst blöðunum nú um
helgina, hermir að Bracken forsætis-
ráðherra rnuni leggja af stað til Bret-
lands i þessari viku og búist hann við
að vera um tvo mánuði í ferðinni.
Sé ferðin aðallega til þess farin, að
kynna sér fyrirkomulagið á elli-
styrknum á Bretlandi, sem fé er fengið
til að nokkru leyti frá iðnrekendum,
en að nokkru leyti úr ríkissjóði. Hafa
mótmæli gegn skattaálögum, i sam-
bandi við ellistyrkinn hér borist stjórn
inni svo víða að frá bæja- og sveita-
stjórnum og ekki sizt héðan úr
Winnipeg, að fylkisstjórnin hefir á-
kveðið, að kynna sér sem itarlegast
hvort ekki væru aðrar leiðir farandi
til þess að hafa saman nægilegt fé
til ellistyrksins, en að setja alla skatt
byrðina á sveita- og bæjafélögin, þar
sem auðvitað þykir ekki viðlit, að
hverfa aftur frá ellistyrknum.
Ennfremur hermir fregnin, að for-
sætisráðherra muni dvelja um viku-
tima í Toronto, Montreal og Ottawa,
á austurleiðinni. I Ottawa mun for-
sætisráðherra hafa tal af sambands-
ráðuneyfinu, viðvíkjandi endurheimt
náttúrufríðindanna og iðnaðarfram-
þróun í norðurhluta Manitobafylkis.
neytinu, hefir hann í samráði við em-
bættismenn United Farmers of Mani-
toba, komist að einhverjum samning-
um um fyrirhugaða bóltöku brezkra
innflytjenda í Vestur-Kanada. Höfðu
embættismenn U. F. M. gefið Mr.
Thomas til kynna, að stórstreymis-
innflutningur brezkra atvinnuleysingja
hingað muni ekki verða þeginn með
þökkum, né að haldi koma, meðan
eins sé ástatt um landbúnaðinn og
nú er, og allra sízt ef þessir innflytj -
endur þiggi styrk til fararinnar eða
bóltökunnar. Annars hefir ekkert
verið gert uppskátt um samningsskil-
málana.
drápin, er banngæzlumenn hafa fram-1 nálT. hcFVarilSl
ið, séu “villimannleg, algerlega ólög
BANDARIKIN
Allmiklar sögur hafa gengið um
það undanfarið, að mi.kil skekkja, allt
að því $4,000,000, væri á reikningum
fjármálaráðherra í Saskatchewan.
Fékk Saskatchewanstjórnin því lög-
gilta yfirskoðunarmenn héðan frá
Winnipeg til þess að yfirfara reikn-
ingana upp til 30. apríl 1929. Höfðu
yfirskoðunarmennirnir lokið starfi
sínu fyrir stjórnarskiftin, og hermir
frétt frá Regina, 6. þ. m., að þeir
hafi ekkert fundið athugavert við
reikningsfærslu fjármálaráðherra, né
við fjárhagsástand fylkisins.
Frá The Pas er símað 6. þ. m., að
fullt og fast sé ráð gert fyrir því,
að farmlestir fari að ganga reglulega
eftir Hudsonflóajárnbrautinni, frá
því á morgun, 12. september, að þeim
degi meðtöldum. Hermir sama fregn
að farþegalestir muni geta farið að
ganga reglulega eftir brautinni i nóv-
embermánuði, ef nauðsyn beri til. —
“Eftir japl og jaml og fuður, Jón
var grafinn út og suður,” mætti segja
um hugmyndina um að taka Kildonan
svæðið, þar sem nú er vallknattar-
grundir, undir hina fyrirhuguðu ár-
legu sýningu í Winnipeg. Fór svo
þrátt fyrir áeggjan verzlunarráðsins
hér og beggja stórblaðanna, “Free
Press” og “Tribune,” að taka Kildon-
an svæðið til sýningarinnar, að bæj-
arstjórnin stútaði þeirri hugmynd með
9 atkvæðum á móti 8. Höfðu full-
Frá skóggæzluskrifstofunum berast
þær fregnir í vikulokin síðustu, að
tekist hafi að stemma stigu fyrir
öllum skógareldum i Manitoba, svo að
eigi sé ástæða til þess að óttast miklu
meira tjón en orðið er. Var það
mest að þakka rigningunum í vik-
unni sem leið, og kuldunum sem haf.t
gengið, svo að seint hefir þornað þar
sem rigridi til muna. Kom rigningin
fyrra mánudag mjög í tæka tíð til
Jiess að bjarga þorpinu Alalonton, þar
sem 100 manna eldvörður átti meira
en í fullu fangi að etja við eldinn,
er ekki átti eftir fjórðung rnílu til
þess að læsa sig í þorpið.
Frá Ottawa er simað 6. þ. m., að
sambandsráðuneytið hafi ætlað sér að
koma sa«nan í gærdag til skrafs og
ráðagerða. Mun sérstaklega verða
athugað hverjar aðgerðir Kanada
skuli viðhafa eftir því hvernig fer
um tollhækkunina í Bandaríkjunum.
Effir því sem blaðamönnum hér í
Winnipeg hefir skilist á Rigiht Hon.
J. T. Thornas, innsiglisverði og at-
vinnumálaráðherra í brezka ráðu-
óhætt er að fullyrða að lengi hefir
ekkert vakið eins mikla athygli í
Bandarikjunum og greinar, er fyr-
verandi varadómsmálaráðherra Banda
ríkjanna, hin nafnkunna frú Mabel
Walker Willebrandt, hefir ritað um
átta ára starfsemi sína sem æðsta
vald vínbannsgæzlunnar í Bandaríkj -
unum, og i tilefni af henni. Hafa
greinar þessar birzt í ýmsum stór-
blöðum (til dæmis New York Times)
er öll birta í einu það er “Current
News Features, Inc.,” leggur þeim
til. Frú Willebrandt, er fyrir skömmu
sagði lausu embættinu, eins og Hkr.
hefir getið um, hefir sem ,kunnugt
er verið áKaflega “þur,” þ. e. a. s.
ákveðinn bannvinur, og varð hún
érstaklega kunn fyrir áskoranir sín-
ar til mótmælendakirknanna, að
ganga í forsetakosningabardagann til
iðs við bannmanninn Hoover á móti
andbanningum Smith. Þess meiri
furðu hefir þessi banngæzlusaga
hennar vakið, meðal flestra bann-
manna, og því meiri ánægju meðal
andbanningja, er telja, að hér liafi i
fyrsta sinni mikilsmetinn bannvinur
sagt sanna sögu af Bandaríkjabann-
inu, og þá um leið sú manneskja, er
allra manna bezt kunni deili á hinu
rétta um þessi efni. Fer hér á eftir
ágrip af því helzta, er í greinum þess-
um felst, samkvæmt áreiðanlegasta
tímariti' almennra frétta í Banda-
ríkjunum.
Pólitíkin cr “versta hindrunin á
vegi banngæzlunnar .... orsök i þeim
misfellum, sem á henni eru.” Og
"pólitík og brennivín eru eins ná-
tengd hvort öðru og bjór og salt-
kringlur.” Þótt frú Willebrandt
nefni ekki Boies Penrose heitinn á
nafn, einn helzta pólitízkan sauða-
hirði Bandaríkjanna, þá skilja þó all-
ir að við hann er átt, er hún getur
um að $250,000 í peningum hafi fund
ist í peningaskáp eins slíks hjarðmanns
við dauða hans, og gefur í skyn að
það hafi verið blóðpeningar goldnir
honum fyrir að eyðileggja bann-
gæzluna í Pennsylvaníu. Hún minn-
ist á náðunarbeiðni ýmissa stjórn-
málamanna fyrir hönd alræmdra vín-
sm'yggla, sem miljónamæringsins Geo.
Remus frá Cincinnati, er myrti konu
sína á almannafæri og slapp með það
fyrir kviðdómi, og La Montagne
bræðranna í New York. Segir frúin
að maður þurfi “að vera þybbinn
fyrir, til þes sað standast hin eitruðtt
áhrif pólitíkurinnar, sem gera vart
við sig alla leið að ráðuneytinu og
Hvíta Húsinu i Washington.”
Banngœzlumenn: Frúin ber þeim
það vitni, að af pólitízkum ástæðum
hafi verið skipaðir óhæfir, óþjálfað-
ir banngæzlumenn “jafn gersneiddir
ráðvendni og heiðarleik eins og vín-
smyglarnir sjálfir. Stjórnin drýg-
ir glæp gagnvart almenningi, þegar
hún nælir lögreglumerkinu á, og vopn
ar með byssu mann, sem enginn veit
hvað hefir að geyma, og stígur yfir-
leitt ekki í vitið, og lætur hann aldrei
ganga undir reglubundna þjálfun.”
Ennfremur segir hún, að sum mann-
leg, og gersamlega ónauðsynleg,” þótt
auðvitað taki hún það fram, að vín-
smyglarnir eru eru oft algerlega ó-
fyrirleitnir glæpamenn.
Embœttismcnn. Þó telur frú Wil-
lebrandt umsjónarmenn banngæzlunn-
ar á stjórnarskrifstofunum í Wash-
ington enn áfellisverðari en bann-
gæzluþjónana. Segir hún að "eft-
irlitið nleð banninu verði lengi að
ná sér eftir þann áfelli, er það fékk
í tíð Lincoln Andrews yfirhershöfð-
ingja, (vara-fjármálaráðherra, æðsti
eftirlitsmaður bannlaganna 1925—27)
....er skipaði i eftirlitsembætti menn,
er lundernis og allra orsaka vegna
voru algerlega óhæfir til starísins,
eins og hinir alræmdu skjólstæðingar
lians, Roscoe Harper; Frank Hale;
Walton Green, majór, og Ned M.
Green...... Eg get ekki hugsað mér,
að úr 100,000,000 manna þjóð, og
ef til vill 20,000,000, er trúa á bann-
lögin, sé ekki auðið að finna 4,000
menn, sem ekki er mögulegt að múta.”
Vínandi. “Veigameiri uppspretta
öllum öðrum er vínandi. setn á ólög-
mætan hátt fæst hjá félögum, er bera
utan á sér heiðarleikann og flagga með
stjórnarleyfi (fyrir vínanda til iðn-
reksturs).
Að sjá við þeim leka og setja undir
hann, er orðið því nær ómögulegt
Stefnu stjórnarinnar í því efni má
líkja við manns, er eys sem óðast
rjúpnahöglum á gólfið með annari
hendinni og burðast svo v;ið að tína
þau upp með hinni.” — Vínandafram
leiðsla til iðnaðar nam 50,000.000
gallónum 1918, en 90,000,000 gallón-
um 1928.
....Smyglun. “Næst niesta áfengis-
uppsprettan er smyglun yfir landa-
mærin. Ölöghlýðnir innflytjend-
ur leita ótrauðlega á hinn lága sið-
ferðisgarð landamæragæzlumanna.
Það þýðir ekki fyrir stjórnina að
berja bumbur og hafa í skriflegum
hótunum um það hvað hún ætli að
gera banngæzluna örugga. Vín-
smyglarnir kenna engrar hræðslu,
þótt Uncle Sam hrópi “gjugg í
borg.” Hinar ýmsu deildir eftirlits
ins liggja í innbyrðisáflogum og það
verður ekki sett undir þenna leka fyr
en þær læra að hugsa og vlnna sam-
ari.”
Drykkjuskapur. “Eg hefi aldrei
til þess vitað, að ekki hafi verið
mögulegt að ná sér í áfenga drykki,
svo að segja hvenær sem vera skal á
nóttu eða degi, hvort heldur er i
sveitahéruðum, bæjum eða stóiborg-
um. Mjög vafasamt er þó hvort
eins mikið er drukkið og menn skyldu
•halda. Þaö er álitið svo rösklegt og
dýrt, meðal sumra manna, að heita
* rná að pípur séu þevttar og k'.ukkum
klingt i hvert skifti sem drykkjar
föng eru framreidd.”
Yfirdrcpsskapur. “Margir rikis
þingmenn og öldungaráðs’nenn, sem
greiða bannlagaatriðum atkvæði sitt,
þverbrjóta stöðugt Volsteadlögin
Öldungaráðstnenn og þingmenn hafa
komið drukknir fram í þingsalnum.
Ekkert hefir vakið eins viðbjóð heið-
arlegra manna og kvenna, eins og
drykkfeldnir bannþingmenn.
Gangar og forstofur þinghússins
eru morandi af vínsmyglum. Vér
getu ekki búist við virðingu fyrir
lögunum, fyr en stjórnmálamennirn-
ir eru látnir hlýða þeim.”
LæknismeSöl. Meðul við öllum
þessum óheilindum kveðst frú Wil-
lebrandt þekkja. Telur hún þau i
þessari röð: 1) Elju, þrautseigju og
samvinnu,” til þess að yfirbuga hin
pólitízku áhrif. 2) Vandaðra úr-
val löggæzlumanna, reglubundna
þjálfun um lengri tíma til þess að
kenna þeitn hvernig þeir eigi að nálg-
ast sönnunargögn; hvenær þeir eigi
að taka menn fasta; hvenær þeir
megi skjóta. 3) Skipun eftirlitsem
í Danmörku.
Danska stjórnin sem tók við völd-
um eftir að vinstrimannastjórnin
hafði neyðst til að efna til nýrra kosn-
inga, vegna ósamkomulags við hægri
ntenn í hervarnarmálunum, hefir
eitt aðalmál á stefnuskrá sinni: af-
nánt danska hersins og stofnun land-
varnarliðs. Við kosningarnar náðu
socialistar og róttækir vinstrimenn
sem sé meirihluta í þinginu, og þeir
höfðu gengið til kosninga með þetta
mál sem aðal stefnumál.
Danmörk er fyrsta herríkið, sem
i alvöru hefir tekist á hendur fratn-
kvæmd þessa máls og því er eftir-
tektarvert að kynnast því, hvernig
t'orgöngumenn málsins hugsa sér að
koma því í framkvæmd. Hér fer á
eftir ágrip af viðtali vifr P. Munch
foringja róttæka fokksins og utanrík-
isráðherra í stjórn Staunings og segir
þar nokkuð frá málinu.
Hin fyrri jafnaðarmannastjórn
sócialista, undir forsæti Staunings,
hafði borið fram frumvarp um af-
nám hersins, árið 1924. Þessu frum
varpi gátu róttækir ekki gengið að.
en við samninga mili þeirra og sócia-
lista var það endursamið og í þeirri
mynd var það borið fram á fólks-
þinginu 1926 af báðum flokkunum og
samþykkt þar. En frumvarpið
strandaði í landsþinginu.
Samkvæmt frumvarpinu eiga út-
gjöld Dana til hervarna að lækka úr
43 miljónum niður í 17.5 miljónir.
Netnur þetta 10 per cent lækkun á
öllum fjárlögunum, en um 60 per cent
lækkun á fjárveitingunni til hers og
flota. Samkvæmt frumvarpinu á
að leggja niður öll vígi og víggirð-
ingar í Danmörku. Skipasmíða-
stöðvar, verksmiðjur og verkstæði
hers og flota, eiga að sjá fvrir þörf-
um þess litla herafla sem eftir verð
ur, en annars að vinna að friðsam-
legri framleiðslu. Herskyldu á að
nema úr lögum, en varnarliðið verð
ur eingöngu skipað sjálfboðaliðum.
Bannað er með lögum að hafa her-
mennskufélagsskap, þó kostaöur sé
að ÖUu leyti af einstakra manna fé.
Auk allra yfirmanna verður ár-
lega veitt viðtaka í varnarherinn
1600 nýliðum, og þeim kennd störf
lögregluþjóna og undirstaða í vopna
varð- og gæzluskip, 24 smá-gæzluskip
(tundurbátar og kafbátar), mælinga-
skip og vistflutningaskip. Ennfrem
ur teljast til flotans 24 flugvélar.—
Flotinn allur verður ekki nema 13
þúsund smálestir að stærð.
Saníkvæmt ákvæðum alþjóðlasam-
bandsins, eru öll þau ríki, sem í sam-
bandinu eru — og Danmörk er eitt
þeirra — skyld til að leggja fram
herafla til þarfa sambandsins hvert
að sínum hluta. Þegar Munch var
spurður hvort að hinar nýju tillögur
kæmi ekki í bága við samþykktir al-
þjóðasambandsins, neitaði hann þvi.
En ýmsir aðrir eru þar á öðru máli,
og þá ekki sizt vinstri- Qg hægrimenn
í Danmörku. — —
Frumvarp þetta verður lagt fyrir
fólksþingið i haust, og er varla vafi
á, að það verði samþvkkt þar. Öðru
máli er að gegna um landsþingið.
Þar eru þingmenn kosnir til átta
ára, og kosning þess er að sumu leyti
á valdi þeirra landsþingmanna, sem
frá fara. Konungur getur rofið
landsþingið ef sérstakar ástæður eru
fyrir hendi, til dæmis ef frumvarp
frá fólksþinginu hefir ekki náð sam-
þykki landsþingsins innan mánaða
frá því að það var samþykkt í fólks-
þinginu og ekki hefir náðst málamiðl-
un. eftir að frumvarpið hefir verið
lagt í hendur sameiginlegrar nefnd-
ar frá fólks- og landsþingi. Verði
frumvarp, sem þessari meðferð hefir
sætt, samþykkt á ný af fólksþinginu
eftir að reglulegar kosningar hafa far-
ið fram á milli og lancjsþingið vill
ekki enn samþykkja frumvarpið, má
rjúfa landsþingið og láta nýjar kosn
ingar fara fram til þess.
Felli Iandsþingið frumvarpið enn,
verða því að liða fjögur ár þangað
til að landsþingið verður rofið,, því
eiga næstu reglulegar kosningar að
fara fram. Og áður en frumvarp-
ið fær gildi á þjóðaratkvæði að fara
fram um það.—Vörður.
Hitt og þetta.
Eign ir Hjálprœðishersins
burði. Til sainanburðar má geta
þess, að nú eru árlega teknir 6800— n7r tor’n^' sk- ,<fi ''0sm"
7000 nýliðar í herinn. Nýliðaskól-
inn stendur samkvæmt frumvarpinu í
4 mánuði og eftir að skólanum lýk-
ur, verða þeir sem þar hafa verið
kallaðir til 10 daga heræfinga þrisvar
sinnum á næstu 12 árum. Allir
þessir menn fá kaup fyrir starfa sinn
og dvöl á skólanum. Kostnaðurinn
Eins og menn rekur minni til urðu
í fyrra miklar deilur um það innan
Hjálpræðishersins, hvort Bramrwell
Booth skyldi halda áfram að vera
foringi hans,—en hann var þó orðinn
óvirkur sakir veikinda — eða hvort
Varð það
úr að Higgins forstöðumaður hersins
í London var kosinn forseti. 1 vor
dó Booth og þegar arfleiðsluskrá hans
var opnuð kotn það í ljós, að hann
ihafði skipað konu sína„ dóttur og
málfærslumann sinn skiftaráðendur í
búi sínu, og fengið þeim umráð yfir
hinum miklu eignum hersins, sem
við þenna litla landvarnarher verður | skifta tu^um nli,jóna' Þef?ar William
-T, .... . , ... ; Booth dó, hafði liann fengið viðtak-
unt l'/c miljon kronur a ari. i
' andi foringja þessi uinráð í hendur,
Til varna á sjó verður varið nokkru í „ „ - , .
J . j en Bramwell Booth fær þau ættfolki
meiru, nefnitega tíu miljónum krona i ., , ■,
, , „ , .. , . isinu til þess að tryggja þvi raðin í
arlega. En hinn nyi herskipastoll a, , TT. . , . , .
& | hernum. Higgins forseti hersins
jafnframt því að vera sjóher, að ann- i '
. hefir samkvæmt arfleiðsluskranm ekk
ast eftirlit með landhelginni og enn- : , . '
. ° ert yfir eignum hersins að segia.
fremur að annast sjómælingar. F.nn- ; T ’ , , , , . , x ,
1 i Higgnrs heldur þvi fram, að þessi
fremur að konia framhja erlendum I D .,
| artleiðsluskra se ologleg, þvi að Booth
ríkjum við hátíðleg tækifæri.
Skipaflotinn verður samkvæmt
ætlun forgöngumannanna þessi:
a-
6
hafi þar ráðstafað fé sem hann ekki
átti. En sennilegt er, að erfingjar
Booths vilji ekki láta undan og er
þá óhjákvæmilegt, að málaferli verði
bættismanna án nokkurs tillits til út af því, hver ráða skuli út af eign-
flokksfylgis. 4) Rannsókn undir um um hersins.
sjón verzlunarráðuneytisins, á því Skiftaráðendurnir eru allir stækir
hve mikinn vínanda þurfi nauðsyn- andstæðingar hins núverandi yfir-
lega til iðnaðarframleiðslu og strengi hershöfðingja og munu hugsa sér að
lega takmörkun á vínandaleyfum nota umráð þau. sem þeir hafa feng-
samkvæmt þeirri rannsókn. 5) Sam ið með arfleiðsluskránni, til þess að
eining og samruna allra deilda banu gera Higgins stjórn hersins ókleifa,
gæzlunnar “í eina sameinaða gæzlu-
sveit við landamærin, skipaða úr-
valsmönnum, með jafn undursam-
'legri ábyrgðartilfinningu innbyrðis
og lögregluhestliðið fræga í Kana-
da.”
því að vitanlega getur hann ekki veitt
þessu mikla fyrirtæki forstöðu nema
hann hafi fjárráð þess. Að svo
stöddu hafa skiftaráðendurnir aðeins
látið fé af hendi til þeirra fyrirtækja,
(Frh. frá 4. bls.)