Heimskringla - 19.11.1930, Qupperneq 5

WINNIPEG, 19. NóVEMBER, 1930
HEIMSKRINGLA
R. BLAÐSIÐA
við vorum háttaðir í. Auðvitað var
Þetta vel meint og ein af erfðafest-
um fullkominnar gestrisni, en hér sá
Kristján ieik á borði. Eg var iag-
stur á aðra hliðina og sneri bakinu
áð honum, hann notaði því tækifærið
til þess að klípa mig ofuriítið í bak-
!ð, og eg rak upp skelli hlátur rétt
Þegar kerling hafði snúið sér frá
rúmi okkar, hún leit þvi undrunar-
full til okkar og sagði eg henni að
Það væri svo mikill galsi i karlinum,
sem með mér væri að hann hefði ver-
ið að kitla mig, en auðséð var að
svipur konunnar var ekki sannfærð-
ur- Við sváfum vel og eg vaknaði
við það að sólin skein á andlitið á
mér. Kristján hafði farið snemma
& fætur og voru þeir orðnir mestu
roátar hann og húsbóndinn. Þegar
eg kom tii sögunnar. Þarna sátum
við í veizlu um morguninn, og héld-
um svo okkar leið inn í höfuðstað
norðurlands.
Erindi okkar samferðamannanna
Lii Akureyrar og Oddeyrar var heið-
nriega og rétt afgreitt og við héljdúm
aftur heim á leið í góðri tíð, og varð
ekkert sérstakt sögulegt við þá ferð
framar. En það lærði eg af nánari
viðkynningu við Kristján Jóhanns-
son, að hann stóð í ýmsu verulegu
Þeim mönnum framar, að mínu áliti i
sem þó höfðu mest á móti honum.
Engum manni hefi eg orðið samferða
ð- reið yfir iandið, sem hefir auðsýnt
skepnunum meiri nærgætni en hann,
b*ði sauðunum og íestunum. Hvar
sem við komum, þar sem var fyrir loð
inn 0g góður hagi, þá varð að fara af
baki, spretta hnökkunum af hest-
unum og lofa þeim að hafa frjálsa
sund Hann skipaði okkur að taka
hnakkana af, sem þó fæstir gera,
þegar litla stund á að stanza, og
sagði hann að hestum væri það á
við væna visk af grasi, að fríska loft-
ið fengi að leika um bakið á þeiip,
og að þeir gætu velt sér. Þá var eg
þess ávalt minnugur, hvemig hann
kendi mér á sem réttlátastan hátt að
skilja og höndla þá dutlunga, sem
voru að því valdir, með einstöku
mönnum, að þeir reyndu að úthýsa
öðrum, þótt þeir sjálfir vildu láta
taka vel á móti sér. Endurminning-
in um einbeittni Kristjáns undir þess
um kringumstæðum, kom mér mjög
vel seinna á æfi minni. Að öllu öðru
leyti var Kristján hinn ákjósanlegasti
ferðafélagi, alltaf upphefjandi og úr-
ræðagóður
Einn var sá miðaldra maður í okk-
ar sveit, er gerði sér mikið far um
að semja vísur við ýms tækifæri, og
held eg að hann hafi aldrei gert sér
grein fyrir, að það mundi ekki vera
heiglum hent að ætla sér að kveða
til hrífandi eftirtektar frá því sæti
og til lofsverðar nautnar þeim mönn-
um, sem Kristján Jónsson var nýskeð
horfinn frá. Maður þessi samdi svo-
kallaðar "Sveitarvísur”, sem var i
því innifalið að yrkja eina vísu um
hvern bónda í sveitinni. Ein siík
vísa féli í hlut þess manns, sem eg
nú vil minnast á með fáum orðum.
Vísan er svona:
“Góður bóndi Guðmundur,
Grundarhól sem notar,
þokkahalur þreklyndur,
það er valinn búmaður.”
Guðmundur á Grundarhóli var ef
til vill ekki svo einkennilegur mað-
ur, en eitthvað hafði hann við sig,
sem gerir mér hann minnisstæðan.
Betty’n Jólakaka
2 bollar sykur
4 egg 1 bolla smjör
^ Pd 3hrcðded
Cocauut—-þur
%Pd Mixed Peel ....
chopped
^Pd Almonds
_ brytjab-ar
.* bolli nýmjólk
J flaska 6oz cherrie
J teskeiö vanilla
3 bollar Purity
Flour
2 teskeitiar baking
Powder
Set rjóma í smjör-
sykur, 4 egg sleg
in, cocoanut, peel
og almonds, helm-
*ng mj lsins, cherr-
ies, vanilla, mjólk-
ina, afgang mjöls
og lyftiduft. Bakib
í 1 klst. í 225° hita
Best fyrir
alla bökun
Uppáhalds jólakakan mín—
svo Ijúfeng, en þó svo auð-
veldlega búin til
(Úr "Bréfi til Mömmu”
eftir canadíska konu.)
“En hvatS tíminn lítSur fljótt, mam-
ma! Jólin á ný í nánd! Bob sagöi
eitt kvöldit5. “er ekki kominn tími til
að gera jólak kuna?” Eg tók til verks
o gbakaði hana í dag. Og hún er
hreinasta afbragð.
Bob segir að lukkan hljóti nú að
vera með mér, þegar eg baka, því
kakan sé miklu betri en hún hafi ver-
ið. Auðvitað er það engin lukka, það
er Purity Flour, sem uninn gerir (En
honum segi e gekkert um það).
Eg hafði alltaf þá hugmynd, að erf-
itt vœri a ðgera Fruit kökur, þar til
í ár, en í sjálfu sér er það hið sama
og með aðrar kökur. Kökugerðin velt
ur á því hve efnin eru hæfilega blönd
uð og þeim mun meira sem af smjöri
er i kökunni, þess vandasamari verð-
ur gerðin. En með varkárni, er þetta
allt yfirstíganlegt. Ofninn verður að
vera jafnheitur.
Eg er að vona að þú og pabbi heim
sækið okkur um jólin”.
Þ>ín elskandi Betty
3014
PURITV FtOUR
A product of Western Cinads Flour Millí Co.. Limited, Toronto. Winnipeg. Cilgary
L'tið eftir nafni félagsins á Purity Flour pokanum. Það er
trygging yðar fyrir því að varan sé gerð af félagi
er ábyrgist verk sitt.
SenditS eftir Purity Flour Cook Book, 200 bls., yfir 700 reyndar for-
skriftir; send með pósti fyrir 30c
þér seni
notiff
TIMBUR
The Empire Sash & Door Co., Ltd.
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
VERð
Skrifstofa: 5. gólfi, Bank of Hamilton
GÆÐI ANÆGJA.
Fishermens Supplies Ltd
PRICES REDUCED
EINEN—30-3 — 40-3 — 45-3 and 50-3 — SPECIAL EXTRA DIS-
LOUNT 10% off List.
®ea Xsland Cottoú—60-6 and 70-6 in 3% mest—This netting gave
Wonderful results on Lake Winnipeg -last Winter—SPECIAL NET
ASH PRICE—$2.95 per pound.
reductions on Sideline and Seaming Twine
KARGE stock in winnipeg
kets seamed to okder.
Write for price list or call and see us.
FISHERMENS supplies ltd.
132 ITtlNCESS ST., Cor. William and Princess, Winnipeg.
l’HONE 28 071
Og það held eg, að hann hafi verið
frá hjartanu sá guðhræddasti maður,
sem eg, unglingurinn, þekkti, fyrir
utan mitt feðra heimili. Hann las
í hljóði stutta bæn og signdi sig,
fyrst þegar hann kom út á morgn-
ana, og ávalt á undan máltið, og þeg-
ar hann var kominn til að vera við
kirkju, þá reyndi hann að komast
hjá því að eiga mikið samtal við
menn á undan embættisgerð, og mun
hann hafa óttast óþægileg áhrif á
hugarfar sitt, sem hann hafði undir-
búið til sáningar. Hann var einn af
þeim mönnum, sem öllum er vel við,
hann var innilega greiðvikinn og gest,-
risinn og búmaður með afbrigðum,
eins og gefið er í skyn í vísunni hér
að framan. Hann var mjög vel lag-
tækur bæði á tré og járn, og svo sýnt
um það að gera óðar að hverjum hlul
sem eitthvað bilaði. Sonur hans er
stórbóndinn Guðjón Isfeld á Grund
í Minnisota. Eg hefi mikla löngun
tii að minnast á alla bændur, er eg
fyrst endurminnist á jörðum sínum
allt í kring í minni æskusveit; en
þegar eg finn að það meira barnsleg-
ur hugþokki en brýn ástæða, sem
veldur þeim kitlanda ,þá sleppi eg
því.
Þá verð eg þó að minnast á nokkra
nafnkennda menn í næstu sveitum.
sem atkvæðamestir voru á þessum
sama tíma Tel eg þá fyrstan merk-
isbóndann Pétur Jónsson í Reykja-
hlið. Það getur vel verið að mér
vefðist tunga um tönn, ef eg ætti að
rökstyðja sumar mínar barnslegu á
lyktanir. Eg hefi sjálfsagt verið bú-
inn að lesa Vatnsdælu einu sinni eða
oftar, eins og aðrar lslendingasögur,
annars veit eg ekki, af hvaða ástæð-
um eg hefi eignast þá hugmynd að
Pétur í Reykjahlið væri annar Ingi-
mundur gamli. En þegar eg seinna
fór að þekkja Pétur vel, þá sann-
færðist eg um ,að hann var einstak-
ur maður á sumum sviðum, og jafn-
framt sá forneskjulegasti maður, sem
nútíðar elztu menn áttu kost á að
sjá. Hann var stór maður, hár og
tilsvarandi þrekinn á alla Vegu; hann
var stórleitur og dásamleg samsvör-
un i andlitinu öllu. Það var eins og
andlitið væri að öllu saman lögðu
of mikið til þess að menn gætu al-
mennilega samþykkt að hann væri
fríður. Það var eins og niðurbælt
fjör blossaði annað slagið í augun-
um og þægileg glaðværð og þung al-
vara toguðust á í svipnum. Hann
var ekkert mera en í meðallagi gef-
inn ,en allt var trútt I hann spunnið,
og honum notuðust eigin hæfileikar
til hlítar, því að hann var auðmjúk-
ur í anda og viðurkenndi almáttinn.
Pétur var viðurkenndur snillingur í
að hjálpa konum á barnssæng. Fram-
an af hans æfi var litið um þekking-
ar slikra lækna og yfirsetukonur ó-
lærðar; kom hans frábæra lægni og
fúsleiki sér því mjög vel. I eitt skifti
var það að Pétur var á ferð í Norð-
ur-Þingeyjarsýslu, og fór hann eigi
all íangt þar frá, er kona lá á sæng,
og sem yfirsetukonur gátu eigi hjálp-
að. Hafði samt verið sent eftir lækni
inn á Húsavík, en lítil von var fyrir
að konan lifði svo lengi, að það kæmi
að liði. En þá fréttist að Pétur væri
staddur í nágrenninu; var þá strax
sent í veg fyrir hann og hann beð-
inn að reyna að hjálpa; og er hann
var kominn til sögunnar, þá hrá svo
við að barnið fæddist og allt breytt-
ist til eðlilegrar niðurstöðu og vel-
líðunar. Löngu seinna spurði eg Pét-
ur um þenna atburð, og um sannleiks
gildi sögu þessarar, og hvað hann
hefði gert. Hann sagðist ekkert hafa
getað gert í því tilfelli nema að biðja
fólkið að lofa sér að vera einum með
konunni dálitla stund; en þá sagðist
hann hafa kropið niður við rúm kon-
unnar og beðið guð af öllum sínum
mætti í auðmýkt og hjartans ein-,
lægni að láta' nú sín almættis áhrif
greiða úr þessum vanda, og lofa sér
að vera vitni að lífeðlis áhrifum hans,
og að geta notið þeirrar náðar ásamt
ástvinunum að gefa honum dýrðina.
Og stöðugt bað hann í fullri vissu
um bænheyrslu, þangað til fjölgaði,
án þess að hann snerti konuna. Og
oftar sagði hann að sér hefði veizt
náð til þess að komast í það sam-
band við almáttinn, sem hefði greitt
allan vanda undir líkum kringum-
stæðum. ------
Á Alþingi árið 1889 var fremur
róstusamt. Voru þar saman kömnir
margir af helztu hugsjónagæðingum
þjóðarinnar, einmitt þegar "Valtísk-
an” átti að gera innreið sína í land-
ið. A þeim árum voru nokkrir af
þingmönnum hagorðir, og sumir jafn
vel beztu skáld. Urðu þá i hnipp-
ingunum til nokkrar visur, heppi-
lega hugsaðar og gerðar, og er þessi
ein af þeim;
Isfirðingar monta mest
og miða allt við Skúla.
En Þingeyingar þæfa bezt,
og þar er Jón i Mula.
Auðvitað voru það ekki togþráð-
arplögg, heldur hugsanaplögg, sem
Þingeyingar voru álitnir að þæfa
bezt. Það var og mikið um það tal-
að, hvað Þingeyingar létu mikið yf-
ir sér á þeim árum. Þeir munu líka
hafa staðið mörgum sýslum landsins
framar á menningarbrautinni um
nokkurra ára skeið- Þeir höfðu með
sér margháttaðan félagsskap, er til
framfara mátti leiða, og nutu þar
fyrir utan leiðsagnar margra aldinna
ágætismanna, sem þó sízt af öllu
kenndu ofmetnað í nokkru, og tel eg
Pétur í Reykjahlíð einn meðal þeirra.
Síðar í minningarsögu minni fæ
eg tækifæri til að geta um nokkra
þá menn, sem, eins og sérstakar fyr-
irmyndir í mannfélaginu, mega ekki
gleymast; manna, sem langt fram í
ókomna tíð geta verið til öryggis og
leiðsagnar þeim, sem athuga og virða
rétt. Og sný eg mér þá að öðru um-
talsefni í bráðina.
Marga gamla menn setur hljóða
enn í dag, er þeir endurminnast þess
geigvænlega atburðar, sem á Norð-
austurlandi átti sér stað á annan i
páskum vorið 1874, þegar Dyngju-
fjöll gusu ösku þeirri í loft upp, er
fyrir hægum vindi barst alla leið til
Noregsstranda, og eyðilagði margar
góðar jarðir á Austuriandi í mörg ár.
Frá Hólsfjallabyggðinni eru Dyngju-
fjöll í suðvestur, og frá æskuheimili
mínu, Grímsstöðum, er á að gizka
30 til 40 mílur að þeim, í þá átt sem
sól vísar kl. 2 eftir hádggi. Klukk-
an sjö á mánudagsmorguninn voru
fjármenn komnir á fætur, þeir er á
beitarhús gengu. Véður var bjart
og kyrrt og mikið tunglsljós. öll
jörð var þakin etf snjó, sem nýlega
hafði fallið. Þeir, sem fyrstir komu
út gátu ekki um nein óvanaleg fyrir-
brigði á lofti eða láði, en litlu seinna
gat einhver um það, að allt suður-
loftið væri kolsvart, og fóru þá fleiri
að gefa þessu gaum, og jafnframt var
það athugað, að snjórinn var að
dökkna, og í staðinn fyrir að það
færi að birta af degi, þá»fór heldur
að skyggja að. Þá gekk faðir minn
út með hvítan disk og var stundar-
korn úti, og þegar hann kom með
diskinn aftur, þá var á honum þunnt
lag af fíngerðum gler- eða málmnál-
um, misjafnlega löngum, sumar þumj
ungur og jafnvel lengri, og marglitar,
og ekki grófari en fíngerðustu saum-
nálar. Brátt tók þó ýyrir þessa úr-
komu, en jafnframt þessu hafði fall-
ið niður smágerð aska, sem gerði
snjóinn gráan að ofan; en fljótlega
fór að hvessa á vestan og allt suður-
og austurloftið var kolsvart langt
fram á dag. Eftir fáa daga fórum
við að frétta, hvað fyrir hafði komið
í nágrenninu. öskufallið á efra Jök-
uldal 16 þumlungar á þykkt, og marg
ar góðar jarðir lagðar i eyði fyrst
um sinn að minnsta kosti. ösku-
mökkurinn hafði alltaf hreikkað en
líka þynnkað eftir því sem lengra dró
frá eldfjallinu. Margir bændur urðu
að troða sér niður i nálægum sveit-
um um nokkur ár, þangað til gras
var sprottið svo upp úr öskulaginu,
að aftur var kominn hagi fyrir skepn-
urnar. Ailar eru þær jarðir nú iöngu
byggðar aftur.
Mývatnsöræfi er sá heiðabálkur
kallaður, sem liggur norður frá Vatna
jökli, Herðubreið, ódáðahrauni og
Dyngjufjöllum, vestan naegin Jökuls-
ár á Fjöllum, upp af Kelduhverfi og
Axarfirði. Yfir þessi öræfi frá vestri
til austurs liggur þjóðvegurinn frá
Akureyri til Austfjarða, og á mín-
um uppeldisárum, eða áður en nokkr-
ar hringferðir 'á hafinu kringum
landið voru til, þá þurftu allir, sem
ferð áttu milli Austur- og Vestur-
lands, að fara þessa leið. Á þess-
um öræfum voru viða hagar góðir
fyrir fé og hesta, og úr öllum nær-
liggjandi sveitum létu menn hesta
sína ganga í þessum högum, þegar
ekki þurftj að brúka þá um lengri
tíma. Nú var það'oft miklum erfið-
leikum bundið að finna hesta þá, sem
notað höfðu frelsið vel til að þjóna
munni og maga samkvæmt aðsteðj-
andi tilhneigingum, þegar nú þurfti
að brúka þá. 1 einni slíkri hrossa-
leit, haustið 1874, gat leitarmaður
þess, að hann hefði komið að nýrri
gjá, sem lá út og suður öræfin í
stefnu af Dyngjufjöllum, og var
sprunga þessi hvergi víðari en svo
að hann gat stigið yfiT hana. Uró
þessar sömu mundir eru farnar að
koma fréttir úr öllum áttum í kring-
um okkur um jarðskjálfta, sem menn
hafi orðið varir við. Seint í október
þetta sama haust er annar maður í
hrossaleit á Mývatnsöræfum, og hef-
ir mikið stórfelldari sögu að segja
en áður spurðist- Hann hefir komið
að nýrri gjá, sem er svo við, að hann
gat hvergi stokkið yfir hana, og
hann hélt að gjáin væri fleiri mílur
á lengd, og suðurendinn á gjánni vís-
aði beint á'Dyngjufjöll, þennan vítis-
brunn, sem allir nú óttuðust frá því
á páskum næstliðinn vetur. Á hinn
bóginn urðu jarðskjálftarnir alltaf
tíðari og tíðari. Það er komið fram
að jólum og menn eru farnir að fyll-
ast hryllingi. Jarðskjálftarnir eru
orðnir svo harðir að híbýli manna
og skepna gera sig liklegust til að
falla ofan á hvað sem fyrir verður;
qg til að tryggja líf mannanna hvað
Mannsæfin öll
Alinn ósjálfbjarga, ætlað seint á fætur,
móður nákvæmd næmi, nærir hjartarætur.
Hún skal verki vaxin, venja á skilningstækin
Rrjóstin skatti skila, skammt í bæjarlækinn.
Margt að skoða og skilja, skrítinn æðisgangur.
óhljóð ógn og skelfing, ómagafiálsinn iingur.
Vitið holdi vænna, vex í rýmra heimi.
Afhent áhöld notuð, efst og neðst í geimi.
Þrosknn holdsins þrýtur, þá er búið stærra.
Gróðinn, greindar kraftur, grennslast lengra og
hærra.
Margt á minnisspjöldum, mikill skilningsauki,
reynslan ljósum letruð, lærð af ýmsu hnauki
Efnið úr sér gengur, elliglöpin vitna.
Gnúast gáfnatækin, greindaráhöld slitna.
Vitsins vinnustæði verður að yfirgefa.
Hangir hoid á þræði, hiugur í tómum klefa.
Frá því fyrst í vöggu, fram að loka-stundu,
er umgjörð andans hrynur, örend niður á
grundu.
Viðsýn vitsins þroskast, vex úr öllum höftum.
Æðri áhöld hlotnast ódauðleikans kröftum.
Fr. Guðmundsson.
sem öðru'líður, þá leita nú bændur hafi verið lengra út og suður eftir
upp hvem spýtugaur, sem lauslegur gjánni en tvær til fjórar mílur. En
lafir til að reka undir baðstofuþök-
in; og ennþá kemur frétt af gjánni,
að hún er komin norður í gegnum
þjóðveginn, og bændur úi öllum nær-
liggjandi sveitum, sem eiga hesta á
Mývatnsöræfum, leggja nú af staS
eða senda sina duglegustu menn til
að ná hestunum. Allar fréttir bera
það með sér, að harðastir og átakan,-
legastir eru jarðskjálftamir á Gríms-
stöðum ,og faðir minn, sem hafði ein-
hvern veginn numið einföldustu reglu
til að mæla vegalengd á milli tveggja
ákveðinna staða, hann mældi nú af
hlaðinu á: Grímsstöðum að litlum
fjallhól, sem stóð á austurbarmi gjár-
innar, og var það rúm dönsk míla,
eða fjórar og hálf míla ensk. Það
var því ekkert spursmál um það, að
Grímsstaðir væru langnæsti manna-
bústaður þessari gjá, hvað sem fram-
tíðin ætlaði að af henni hlytist. —-
Alltaf versnuðu áhyggjuefnin. All-
an janúar og fram í miðjan febrúar
ieið svo engin mínúta, að ekki skylfi
sætið, ef maður settist niSur, og marg
ir komu þeir kippir inn á milli, að
óð héldum að baðstofan myndi hrynja
niður, og aldrei heyrði eg föður minn
skipa eins ákveðið og valdalega fyr-
ir öllum hreyfingum heimilisfólks
ins eins og eina nótt, er allir vökn-
uðu og hentust fram úr rúmum sin-
um, og hann skipaði öllu fólkinu að
standa fhst við skilrúmsveggina í
baðstofunni, og daglega voru reknar
stoðir undir hana, þó sterk væri.
17. febrúar 1875 gaus eldur upp
úr gjánni. Það var mjög hrykaleg
og geigvænleg sjón, fyrir okkur, sem
bjuggum svo nærri gosinu. Gjáin
var orðin svo löng, að hún hefir sjálf-
sagt verið um 20 mílur enskar; en
aldrei logaði upp úr henni allri í
einu og sjaldnast held eg að bálið
þegar maður bjó svo nærri, þá sýnd-
ist bálið svo geysilega hátt- Stund-
um logaði í öðrum endanum á gjánnf".
óg allt í einu datt eldurinn niður.
en þá heyrðust sogandi org og hrynj-
andi dynkir og óhljóð, sem fylltu
geiminn, en aðeins eina til tvær mín-
útur, og þá kom eldurinn upp í hin-
um enda gjárinnar, þó 20 mílur á að:
gizka væru á milli endanna. — Núi
hafði gjáin lengst svo norður, að ekka
var orðið lengra en sem svaraðí tveiiri
mílum enskum að Jökulsá á Fjöl/ -
um; og oft var um það hugsað aí'
þeim, sem næstir stóðu, hvað anra-
ars mundi á daginn drífa, ef Jökulsat
lenti i eldvellandi gjána, og kald"-
lyndir gárungar héldu, að það gæfs
áður óþekkta skemtistund. Annars
lá ógn og áhyggja eins og martröS
á geði alvarlega hugsandi manna.
orkan og hrikasýningarnar lýstu svo
átakanlega vanmætti mannsins, og
einlæg viðurkenning fyrir náttúrulög-
málinu varð að einskonar landnámi,
andleg sérei^n, sem stöðvuðu í eigin-
legu trausti á almáttinn. Menn sáu
glóandi kletta, sem voru fleiri faðm-
ar á hvern veg, kastast eins og kúlu
úr riffli, á logandi vegum lengst upp
í loftið, og falla svo til baka í fjölda
mörgum fossandi þáttum eins og
rennandi vatn úr loftinu, sumt ofan
í gjána aftur -og annað allt á báða
barma hennar, og hlóðst þar upp,
þangað til það rann af stað í allar
áttir og myndaði margra mílna langt
og bréitt hraun og hrúðurklessur á
Iagslétt hálendið. Að lokum hlóðst
það svo hátt upp í miðjunni, að það
seig samán og storknaði yfir gjána,
eftir að hafa logað og þreytt kraft-
ana hvíidarlaust í 2 mánuði.
Frh-..

i.
FUNDNIR
$100.000
Bókstaflega yrði $100,000 stung
ið í vasa borgara þessa bæjar ef
atkvæði er greitt með aukalögun-
um um fjárveitinguna til Hydro
hitunarkerfisins, er nemur $750,-
b00, á kosningadaginn 28. nóv.
n.k..
J. G. Glassco'1 formaður Hydro
kerfisins fullyrti þetta í umræð-
um um að færa út kvíar kerfis-
ins, ef lögin yrðu samþykkt. Töl-
ur þessar styðjast við það, að ef
við orkuna bættust 100,000,000 kw
frá Point du Bois plöntunni, þá
myndi Hydro kerfið hagnast af
því $100,000.
Þessa $100,000, segir Mr. Glass-
co að séu peningar sem gufuhit-
unarplantan mundi gefa af sér,
ef notað væri vatn það, sem nU
rennur til ónýtis í árplöntunni. —
Þessi lög hafa verið sniðin með það
í huga, að notfæra á sama hátt
Slave Falls plöntuna, með þess-
um sama tilkostnaði eða veitingu
þessara $750,000.
Svæðið, sem veiting þessi mundi
ganga til, er milli Portage Ave
og Assiniboine Ave., og Colony
og Sherbrook stræta. The North-
ern Develop félagið heldur sem
stendur leyfinu milli árinnar og-
Portage Ave. í nánd við Sherbrook
St. Éf lögin eru ekki samþykkt
mun þetta prívat félag koma fyrir
bæjarráðið að kosningunni aflok-
inni o gbiðjast leyfis um að byrja
á starfrækslu þessari sjálft.
Hydro kerfið hugsar sér að nota
þessa peninga á þrem til fjórum
árum, en mikinn hluta þeirra þó
1931, til þess að koma upp stöð
sem tengja mætti við plöntuna á
Rupert St. Með tímanum mundi
svo kerfið verða lagt suður og
vestur.
Aðal tilgangurinn með fjárveit-
ingunni segir Mr. Glassco að sé
sá, að færa sér í nyt þá orku, er
nú fer forgörðum í Slave Falis
plöntunni. Þessi aukastöð mundi
kosta h.u.b. $300,000.
FleyiH ekki burtu $100.000
Greiðið atkvæði með HYDRO’S
miðstöðvar hitunnr lögunum
á föstudaginn 28 nóvember
%