Heimskringla - 20.09.1933, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 20. SEPT. 1933
HEIMSKRING LA
7. SlÐA.
að reisa miskunnar borg og
réttlætis og fegurðar; hér er-
um við að reyna til að sýna ver-
öldinni á þessu fimtíu ára af-
mæli, hvað við höfum afrekað.
Og svo komið þið gömlu rakk-
ar, sem ættuð að vita betur og
skilja hvað við erum að gera
og spillið fyrir!”
Salem Cady var ekki við-
staddur hina miklu fimtíu ára
hátíð.
Ástæðan var sú, að honum
voru skamtaðir tíu dagar í
MISKUNNAR BORG
Frh. frá 3. bls.
til koma, að hann smiltraði og
flapraði líkt og hænsni. Hann
rakti slóð hans að pöllunum.
Hann kom þjótandi að Salem
með útrétta hönd og sagði:
“Sæli nú og blessaður, karlinn.
Eg hefi nýfrétt, að þú sért bú-
inn að vera lengi í Pribbleburg.”
“Það svo?” sagði Salem.
“Svo er sannarlega, bróðir.
Eg heiti T. Winton Golden. En
flestir sem þekja mig, kalla mig svartholinu fyrir að koma við
Tomma. Kallaðu mig Tomma! kjamman á Mr. T. Winton Gold-
Heyrðu nú til, karl minn. Eg en, með þeim hörmulegu af-
heyri að þú sért búinn að vera leiðingum, að tannvirki Mr.
hér lengi. Eg ræð fyri skrúð- Goldens ónýttust.
för hátíðarinnar og eg skal { Salem hafði aldrei setið {
segja þér, hvað eg skal gera, SVartholi fyr. Þar líkaði honum
karlinn minn. Eg ætla að sitja vel Henn fékk þrjár máltíðir á
þig í fyrsta flokks rúm í þeirri dag; en sællífi hafði hon-
fögru fylkingu! |um ehhi hlotnast í margt ár
Mr Ebenezer Murgelheim, fyrirfarandi. Og þó þröngt
væri um hann og þrjá aðra
Sappho hefir lofast til að útbúa ^egunauta á nóttunni, þá féllu
hjólatík með þakskýli, lifandi þejr honum vel í geð — þeir
eftirmynd af þeim sem gamla fyrStu sem hann hafði hitt fyrir
krakkadótið kom hér í, forðum f allmörg ár, sem álitu hann
daga. Sá farkostur verður sama vera með fullu viti
sem
sem alveg í farar broddi, tíu
Einn var stór blámaður, sett-
rúmum eða tólf fyrir aftan Mr. I . „ . .
. T , „ , , , , ur mn fyrir barsnuðar, sá tok
Noah Pnbble og rikisstjorann.
Og þessari skýlisreið ætla eg
þér að stýra.”
Mr. T. Winton Golden hætti
að tala yfirkominn af örlæti
sínu.
Það gekk ef til vill enn meir
yfir hann, þegar hann sá enga'
verulega hrifning á hinum lang- |
til eftir að slökt var og kvöldin
gerðust löng og mönnum í
steini fór að leiðast, og söng
blámanna grallara, söng —
“Þegar þeir festu Krist
á kross,
minn kæra Drottin, varstú
þar?”
Annar var írskur, hafði brotið
leita hross haus þessa óbreytta
verkamanns, út af þessum hús tií fjár. sá ^ð^huldufolks
frama og happi.
En Mr. T. Winton Golden var
þaultaminn til að halda sínu.
Enginn kunni betur til þess en
hann, að hugga ekkjuna og fá
fjölskylduna til að brosa að
reikningnum. Nú lagði hann
hönd aína, snotraða sem ,beat
mátti verða, á öxlina á Sal. Cady
og tísti í lágum hljóðum: “Eg
fyrir mitt leyti álít að þú sért
rétt eins góður og Noah Prib-
ble! Og svo eg segi þér deili á
hvernig fram fer, þá skaltu
mæta hjá hótelinu Pribble átta
þrjátíu hátíðar morguninn.
Salem Cady sagði ekki neitt
mjög hátt.
Mr. T. Winton Golden
forviða. Móðgaður líka og
meiddur. Hann mælti: “Þú ger-
ir það, sjálfsagt.”
“Nei,” sagði Salem Cady.
Þá kom berserks gangur á
sögur úr sínu landi. Og sá þriðji
Svíi stórvaxinn, hafði lostið
stýrimann vatna báts, svo að
hann hraut af stjórnpalli.
Fyrsta daginn eða svo gat
Salem varla áttað sig; þótti
skömm að vera í svartholi. Eft-
ir það undi hannyvel við að
mega tala við þessa greindu
stillingar menn.
En eitt kom fyrir hann, sem
hann hafði svarið, að aldrei
skyldi verða. Við biblíu ættar-
innar, hinn eina grip sem hann
hafði erft eftir Moses Cady í
í Barnard, hafði hann hátíðlega
lofað, að aldrei skyldi það
henda hann, að horfa upp á
skartförina hans Noah Pribble
var og ríkisstjórans og annara há-
tíðar haldara í Pribblebury.
En hér fór öðru vísi, því að
svo vildi til, að dýflissan var í
hinu fagurbygða ráðhúsi bæj-
arins við Pribble torg. Hér fór
Mr. T. Winston Golden, eins og skrúðgangan lijá, hin dýrðlega
eðlilegt var. Hann tók til orða Sögu Sýning, og varð að staldra
og hafði hátt. “Þessu mátti eg I við í þrjár mínútur, beint and-
búast við! Þið eruð hver öðrum | spænis gluggum parraksins.
líkir, þið gömlu búrar, þið vitið j Salem Cady hélt sinni hörðu,
aldrei hvað er borgaraleg rétt- 1 gífurstóru greip um járnstengur
vísi. Hér erum við að reyna til glugga tóftarinnar og horfði út.
Við honum blasti þjóðvarðar
fylking bærjarsins, sömuleiðis
hinir fornu heima höldar í sinni
fylking klæddir í blátt með silf-
ur prýði og með há-rauðar der-
húfur og lúðrasveitin Detroit-
Paris, þarnæst kom reiðar ferlíki
með borðalögðum stýrimanni
og þjóni, í því sátu tveir menn.
Það voru heiðursgestirnir, for-
kunnar ásjálegir með pípuhatta
og gljáskinns skó, í árdegis
flíkum. Salem gizkaði á að
annar væri ríkisstjórinn. Hinn
var mjög gildvaxinn og linur að
sjá af holdum. Hann hafði stór
gleraugu í svörtu silki bandi,
umgerðin var af pödduskel.
Þessi maður leit upp og þá
sá Salem að þetta var Noah
Pribble. Þeir höfðu ekki sést í
tuttugu og fimm ár.
Honum sýndist Noah vera
rjóður af völdum og sællífi-
svína sjóli. Hann var hvorki
skininn sólu né barinn veðrum
heldur búlduleitur og rauður
í framan sem af hitasótt;
hrukkur lágu frá augunum
eins og kongulóar vefur;
höndin sem hann hafði á
sætisbrúninni, var ekki laus
við að skjálfa. Skjálftinn jókst
þegar Noah lyfti hatti við hróp-
um og þá sá Salem að maður-
inn var bersköllóttur.
Noah leit upp aftur og nú sá
hann Salem við járngaddana, í
glugga tóftinni.
Salem horfði fast á hann.
Hann fann ekki til reiði heldur
aðeins fyrirlitningar fyrir þess-
um holdlinu höndum. Hann
þóttist varpa á manninn því
sem gömul raust og þreytt ork-
aði ekki að koma upp.
Sjómaðurinn sænski, er með
honum var innibyrgður gaf
honum undir fótinn: “Heldurðu
að þér mundi ekki líka að vera
þarna með burgeisunum?”
Þá svaraði Salem: “Nei, að
vera apaköttur og sýna mig
fjöldanum? Nei.” Honum fan&t
vindur leika um sig af úrsvölu
vatni, hann hugsaði til þess að
eftir fimm daga væri hann laus
aftur og mætti halda á hamri
Svo að hann leit glaðlega niður
á Noah og hóf upp hendina
svo sem til belssunar yfir hann.
En Noah hrökk við líkt og sá
sem væntir höggs. Hann ætlaði
að lyfta hattinum en kom hend-
inni ekki lengra en til gagn-
augans, svo datt hún.
Ríkisstjórinn ávarpaði Noah,
kallaði upp yfir sig, tók til
hans. Honum var sýnilega bylt.
Mr. Noah Pribble var skilinn
við.
Kristján Sigurðson, þýddi
ENDURMINNINGAR.
Eftir F. Guðmund*«on.
Kaupið Heimskringlu
Lesið Heimskringlu
Borgið Heimskringlu
Prentun
The Viking Press, Limited, gerir prentun smáa og stóra, fyr-
ir mjög sanngjaxnt verð. Ábyrgjumst að verkið sé smekklega
og fljótt og vel af hendi leyst. Látið oss prenta bréfhausa
yðar og umslög, og hvað annað sem þér þurfið að láta prenta.
Bækur og stærri verk gerð eftir sérstökum samingi.
THE VIKING PRESS LTD.
853 SARGENT Ave., WINNIPEG
&
Sími 86-537 f
Framh.
■ Iðjuleysi, leiðindi og skemtanir
Aldraðir íslendingar una iðju-
jleysinu illa, því víðast hvar er
ekkert á heimilinu að gera, eldi-
iviðurinn er sagaður og klofinn,
i og geymdur annað hvort í kjall-
Jaranum, eða í skúr við bakdyr
hússins, þó eru margir húsfeð-
ur sem kljúfa eldiviðinn sjálfir,
en þá ekki nema til þessa og
þessa dagsins, svo það getur
naumast vinna heitið. Daglega
þarf að skreppa í búðirnar eftir
kjöti, fisk eða smjöri, sem alt
er keypt nýtt og jafnóðum og á
þarf að balda, þá er og erindi í
aðrar búðir eftir kaffi, sykri,
brauði og ótal nauðþurftum,
eins og líka að koma þarf á
pósthúsið. Margir karlmanna1
eru með þeim ósköpum gerðir
að þeir nenna ekki að hreyfa
sig til smásnúninga, nema veðr-
ið krefjist karlmensku, en hitt
er líka tilfellið að konan verður
fegin að kasta yfir sig kápunni,
hlaupa út og reka sín erindi
sjálf, þegar hún getur komið
því við. Það er því eins og
maðurinn sé orðinn þýðingar-
laus, eða jafnvel þyngsti ómag-
inn á heimilinu. Honum finst
þetta sjálfum og honum leiðist
en vill ekki láta á því bera, og
líkar ekki þessi mikli hvíldar-
tími. Út verður hann að fara,
eins og til að sjá hvernig hinir
bera sig til. Hann vefur trefli
um hálsinn klæðir sig í skjól-
góða kápu, setur upp þykka
vetrarhúfu, og dregur kannske
upp vetlinga en vasarnir á káp- j
unni eru þó oftast látnir duga, j
því hendurnar eru gagnslausar,
nema þá eins og árablöð, en
ekkert liggur á, og ekki er
stefnt út úr mannabygðum.
Hann gengur eftir gangstétt-
inni, við kanske mætum honum,
og ávörpum hann, hann rankar
við sér og við sem hann
veit að erum í sömu súp-!
unni, viljum vita hvort hann I
hafi nokkuð að gera, já, svar-
ið er oftast það sama, hann
er að mæla gangstéttirnar og
allir vita hvað það þýðir. Hann
heldur áfram yfir að næsta
þverstræti; þar á horninu er j
knattleikastofa, hann gengur'
inn, til annarar handar er mað-!
ur eða kona sem selur kalda!
drykki; þó frostið sé milli 30 og J
40 gráður neðan við zero, eru,
altaf einhverjir svo glapsýnir að
villast þarna inn. Til hinnar
handar er rakarastofa, þar inn
er straumur af mönnum sem
ekkert hafa að gera, en borga ^
peninga fyrir að láta klippa hár
sitt og raka sig, þó centin séu
fengin hjá fátækri móðir, sem
er ráðalaus að kaupa á borðið.
Þá riöar hendin mín hættulega
ef eg raka mig ekki sjálfur seg-
ir hann í hálfum hljóðum, og
gengur inn í knattleikastofuna.!
Þar hanga menn í hvítum stíf- j
uðum skyrtum yfir knattborð-1
unum, áhyggjufullir og eru að ^
sigta og reikna eins og alþjóðar.
velferðin hvíli á þeirra höndum.!
Alt í kring eru menn sem eru j
að hvíla sig eftir útreikninginn !
og átökin og reykja vindlinga
Þar situr þ óeinn maður sér-
stakur, hann hefir ekki látið
raka sig, og ekki klætt sig úr ‘
vetrarkápunni svo hann er auð- ;
séð ekki kominn til að taka þátt
í knattleiknum; en hann er á- j
hyggjufullur, komumaður þekk-j
ir hann og tekur sér sæti við
hliðina á honum. “Hvað ertu j
að hugsa um,” segir hann? “Eg i
er að hugsa um höföingja ald-
arfarsins, hve slægvitur og
framkvæmdarsamur hann er,
eins í brunafrosti og steikjandi
hita. Hann er ekki af holdi eða
blóði, og þó hann sé bölvaðasta
flygsan sem flækist í heiminum,
þá er sem hann noti áhöld al-
stjórnarandans; liann gengur
um hugskot mannanna eins og
heimilisfaðir, og snýr þar öllu
við og nælir sínar fyrirskipanir
yfir boðorðin og þetta alt áður
Nafns pjöld |

Dr. M. B. Halldorson 401 Boyd Bldfc. Skrifstofusími: 23674 Stundai sérstaklega lungrnasjúk- dóma. Er ati flnna á skrifstofu kl 10—12 f. h. og: 2—6 «. h. Heimili: 46 Alloway Ave. Talnlml i 33158 G. S. THORVALDSON B.A., L.L.B. LögfrœSingur 702 Confederation Life Bldg. Talsími 97 024
————— j
DR A. BLONDAL
602 Medical Arts Bld*.
Talsíml: 22 296
Stundar sérstaklega kvensjúkddma
og barnasjúkdóma. — Ab hitta:
kl. 10—12 * h. og 8—6 e. h.
Helmlll: 806 Victor St. Slmi 28180
Dr. J. Stefansson
21« MRDICAL ARTS BLDO.
Horni Kennedy og Graham
Stnndnr etneönKii b n K*n n - eyrna
not- o#r kvorka-niflkdAmn
Er að hitta frá kl. 2.30—5.30 e. h.
Heimlll:
Talsími: 26 688
638 McMlllan Ave.
«2691
Dr. A. B. INGIMUNDSON
TannlBeknir
602 MEDICAL ARTS BLDG.
Sími: 22 296 Heimilis: 46 054
RAGNAR H. RAGNAR
Pianisti og kennari
Kenslustofa: 683 Beverley St.
Phone 89 502
Albert Stephensen
A.T.C.M.; L.A.B. (Practical)
(Pupil of Miss Eva Clare)
Teacher of Piano
Tel. 62 337
417 Ferry Road
eu mennirnir sem eiga að vera
guði líkastir, verða varir við
það. Við hjónin kystum hvert
annað fyrir aðstoðina og fram-
kvæmdarsemina, að hafa slitið
sig upp úr íslenzku afdala hjá-
rænunni, og brotist til Ameríku,
og hér inn í borgina, þar sem
börnin okkar gátu strax farið
að ganga á skóla, og þar sem
við megnuðum að fæða okkur
og klæða og eignuðumst þar
fyrir utan, stórt og skjólgott
húsnæði. Og við kystumst aft-
ur og enn í brennandi kærleika,
til að staðfesta gæfuna og lífs-
gleðina, þegar börnin stigu af
bekk á bekk í barnaskólanum,
og útskrifuðust eitt eftir annað
úr áttunda bekk hans til að
hefjast upp í háskólann. Við
gátum ekki séð það, ,en við urð-
um þess þó vör að það var ein-
hver óþektur gestur farinn að
ganga um okkar hús og jafnvel
ráðstafa okkar eigum. En það
hlaut að vera af því að við vor-
um að eldast og okkar kraftar
að bila, og börnin þurftu meira
til sín, já, miklu meira, orðin
svo mentuð og þurftu að vera
svo fin og alt þurfti að færa
þeim upp í hendurnar. Móðir-
in ein hafði staðið á handiðna-
skólanum alla æfi, og aldrei
fengið frí hún hafði gengið
fram af taugunum sínum. Við
vissum ekki hvað það var, en
tókum upp á því að kenna hvert
öðru um yfirsjónir. Konan mín
sagði að eg hefði ekkert þarf-
ara að gera á vetrardögum en
að komast eftir hvert börnin
væru alla daga á skóla. Hún
skildi illa enskuna, en hafði ó-
ljósa hugmynd um að börnin
væru stundum að ýtast á um
einhver áhugamál sín, sem ekki
kæmi skólanum við. Eg hefi
lengi síðan í frístundum mín-
um sumar og vetur, vakað yfir
og rannsakað skólalíf barngnna.
frá byrjun. Skólagarðurinn
utan húsveggjanna, er að min-
Frh. á 8. bls.
W. J. LINDAL, K.C.
BJÖRN STEFÁNSSON
ISLENZKIK LÖGFBÆÐINOA*
á öðru gólfi
825 Main Street
Talsfmi: 97 621
Hafa einnig skrifstofur að
Lundar og Gimli og eru þar
að hitta, fyrsta miðvikudag I
hverjum mánuði.
Telephone: 21613
J. Christopherson.
Islenskur LögfraSingur
845 SOMERSET BLK.
Winnipeg, :: Manitofc*.
A. S. BARDAL
selur Iikkistur og annast um útfar-
lr. Allur útbúnabur sá bsitl.
Ennfremur selur hann sllskonar
mtnnisvarba og legsteina.
843 SHERBROOKE ST.
Phonei 86 607 WINNIPH
HEALTH RESTORED
Lækningar án lyfja
DR. S. G. SIMPSON, N.D., D.O., D.C.
Chronic Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset Blk.
WINNIPEG —MAlf.
MARGARET DALMAN
TEACHER OF PIANO
8S4 BANNING ST.
PHONE: 26 420
Dr. A. V. Johnson
íslenzkur Tannlæknir.
212 Curry Bldg., Winnipeg
Gegnt pósthúsinu.
Sfml: 96 210. Heimllis: SSS28
Jacob F. Bjarnason
—TRANSFER—
Baggaffe and Fnrnllnre Moi
762 VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annast allskonar flutnlnga fraiM
og aftur um bæinn.
J. T. THORSON, K. C.
telenzkur liÍKfræblnKur
Skrlfstofa:
801 GREAT WEST PERMANENT
BUILDINO
Siml: 92 756
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard —:— Sask.
Talalmli 28 88*
DR. J. G. SNIDAL
TANNLÆKNIR
«14 Someraet Block
Portaie Avenoe WINNIPK9
BRYNJ THORLAKSSON
Söngstjórl
Stillir Pianos og Orgel
Slml S8S45. 594 Alveratohe St.