Alþýðublaðið - 26.05.1960, Qupperneq 4

f BALLETTINN „Fröken
Júlía“ verður sýndur á Lista-
ifiátíð Þjóðleikhússins 14., 15.
og 16. júní n. k. og verða að-
eins þrjár sýningar. Ballett-
ínn er saminn eftir samnefndu
leikriti Strindbergs og er höf-
'undurinn Birgit Gullberg,
snjallasti balletthöfundur á
l'J'orðurlöndum um þessar
! anundir.
Þessi ballett hefur farið
1 uigurför um öll Norðurlönd
' að undanförnu og hefur auk
; jpess verið sýndur í Þýzka-
landi og nú síðast í New York.
Finnska sólódansmærin Mar-
aretha von Bahr hefur oftast
dansað aðalhlutverkið og dans
| ar hún það einnig hér. Von
, Bahr er talin einn þekktasti
sólódansarj á Norðurlöndum.
Sala aðgöngumiða á ..Frök-
en Júlíu“ er hafin fyrir
nokkru og er þegar mikið selt.
Óhætt er að benda leikhús-
gestum á það að tryggja sér
. 'miða í tíma því færri munu
komast að en vilja.
iiill
Ilillll
....
éúim

ii
Merkjasala
Krabbameins-
félags íslands
Tekjuafgangur
IJtgerðarféEags
Akureyringa
AKUREYRI, 24. maí. — Aðal-
ifundur Útgerðarfélags Akur-
Ritstjóra-
skipti
ÍSAFIRÐI, 19. maí. Ritstjóra-
ekipti hafa orðið við blað vest-
íirzkra Sjálfstæðismanna, Vest-
urland.
í blaðinu, sem út kom í dag,
er tilkynnt, að Matthías Bjarna
eon, framkv.stjóri, sem undan-
farin ár hefur verið ritstjóri
blaðsins, hafi látið af störfum
sökum mikils annríkis. Við rit-
stjóminni hefur tekið Guðfinn-
■ur Magnússon, erindreki Sjálf-
stæðisflokksins á ’Vestfjörðum.
Bé
eyringa var haldinn í gær-
kvöldi. Félagið rekur nú sem
kunnugt er fjóra togara, Kald-
bak, Svartbak, Harðbak og
Sléttbak. Togararnir fóru í 81
veiðiferð árið 1959 og var heild
arafli þeirra á árinu 15.214.460
kg.
Söluferðir á erlendan markað
voru fimm; mikið af aflanum
var tekið til vinnslu í hrað-
frystihúsi félagsins og eitthvað
fór af úrgangi í Krossanesverk-
smiðjuna.
Þegar búið er að reikna með
öllum afskriftum, nemur tekju-
afgangur Útgerðarfélags Akur-
eyringa árið 1959 kr. 121.005,67.
Stjórn félagsins skipa nú:
Helgi Pálsson, Jakob Frímanns
son, Jónas G. Rafnar, Albert
Sölvason og Tryggvi Helgason.
— G.St.
KRABBAMEINSFÉLAG ís-
lands hefur gert uppstigning-
ardag ár hvert að föstum
merkjasöludegi. Allar deildir
innan félagsins gangast fyrir
merkjasölu fimmtud. 26. þ m.,
uppstigningardag, til ágóða fyr
ir starfsemi sína. Krabbameins-
félag Reykjavíkur sér um sölu
merkjanna í Reykjavík, en
deildirnar á Akureyri, Vest-
mannaeyjum, Keflavík og Hafn
arfirði annast merkjasöluna
hver á sínum stað. Einnig verða
merkin seld á Akranesi og ísa-
firði, þó engar félagsdeildir
starfi þar. Krabbameinsfélögin
hafa' ekki haft merkjasölu síðan
árig 1956.
Aðalafgreiðsla merkjanna
verður í skrifstofu krabbameins
félagana í Blóðbankanum við
Barónsstíg, Réttarholtsskóla,
Langholtsskóla, skrifst. Rauða
kross íslands og Melanskólan-
um.
Færibandið í menningunni
EKKI hefur fjölbreytnin í erlendum bókakosii aukizt .við
stofnun Innkaupasamjbands bóksala. Þegar gengið er á milll
bókaverzlana og litið á erlendar bækur, sem þar eru á boð-
stólum lítur helzt út fyrir að þær séu fluttar inn í landið á
færiba-ndi og síðan deilt eftir þunga niður á verzlanirnar. -
Sjái maður í éinni verzluninni vasaútgáfu af bók, sem gæt£
iheitið „Dull Season“, eða ei'tthvað annað álíka merkilegt,
má allt eins ganga út frá því sem vísu að þessi sama bók fáist
í öllum verzlununum. Nú er vitað að árlega kemur ut míkið:
meira magn af bókum en nokkur leið er að fly-tja hingað
inn. Og ekki foatnar ástandið, þegar þannig er komið, að
■sarna bókin er flutt inn til að dreifa henni í allar verzlanir, í
stað þess að reyna að f jölga titlunum með því að forðast sens
mest að tvær verzlanir hafi sömu bókina, nema um sérstakt
verk sé að ræða. Þá er nokkuð undarlcgt, að þeir sem stjórna
þessum innflutningi, sem eru boksalar sjálfir, skuli'ekki flytja
inn meir af þeim fbókum, sem eru til umræðu í virðingarverð-
um, erlendum ritum hverju sinni, í stað þess^ að flytja inn
bækur sem nálgast að vera nytsamlegastar í einangrun á
veggi og ættu að seljast sem kílóvara, Bóksalar hafa maigs
að gæta þegar mennt og list er annars vegar og mættu öllunt
að sársaukalausu auka f jölbreytnina í innflutningi erlendra
bóka á kostnað gangslausra skemmtisagna, sém raunar eru
æsilegastar á sjálfri kápunni'.
Gleraugu handa afa
HALDIÐ hefur verið uppboð á óskilamunum, sem verið
hafa í vörzlu lögreglunnar. Uppboð þykja alltaf nokkur
skemmtun og margir fara til iað bjóða í gripina, og gæta þess
ekki í ihita bardagans, að þeir eru stundum að fojóðast til að
borga hærri upphæðir en þeim dytti í hug að foorga í notað og
nýtt verzlun, fyrir samskonar grip. Mætfi jafnvel álíta, a‘ð
'hægt væri að fá sæmilegt verð fyrir notaðar falskar tennur,
færu þær undir hamar, slíkur er íþróttaandinn á uppboðum.
Gott' verð fékkst fyrir ýmsa þessara óskilamuna, sem lögregl-
an seldi. Meðal annars var selt þarna dáHtið af gleraugum,
eins og almennt sjónleysi hefði gripið um sig á uppboðsstað,
eða þá að ihugur viðstaddra hefur beinzt að örvasa gamal-
mennum, sem hægt væri að gleðja með gleraugnagjöf. Nú
getur alltaf farið svo, að gleraugu, sem einhver hefur týnt,
og boðin eru upp, foafi' verið gerð ihanda mianni, sem hafði
fimm plús sex á vinstra auga og þrjá piús sex á hægra auga,
en væntanlegur notandi hafi enga sjón á vinsta augia, og rétt
skímu á þvf hægra, þá má alltaf láta huggast við það, að
'hann hafí þó laltént fengið gleraugun, sem hann vanhagaði
um. Hvað gleraugun snertir er nýtnin mikil og virðingarverð,
en 'hjólastellið, sem boði'ð var upp og selt á tíu krónur, ber
ekki neinu vitni, nema frekju og yfirgangi lögreglunnar, að
þún skuli hafa gripið svo folyðunarlaust fmm fyrir hendurnar
á sorphreinsuninni.
„Goff er að hafa gler í skó"
NJÓSNIR eru óumflýjanleg staðreynd, sem getur gerzt
frek til miannslífa. Leyniþjónusta ber nafn með rentu, nema
þá sjaldan að upp kemst um ei'nstaka atriði innan annars víð-
tækrar starfsemi. Stórveldi hafa mikla þörf fyrir njósnir og
raunar ekki fjarstætt að álykta, að þær séu að því leyti gagn-
legar, að því meiri' vitneskja sem fæst um herstyrk hvors
aðilans fyrir sig, því minni ihætta sé á að þeir rjúki saman,
þar sem engri' fáfræði er til að dreifa um veikleika eða við-
búnað þessa eða hins ríkisins. Alltaf er verið að grípa njósn-
ara og þykir það ekki neinum sérstökum tíðindum sæta,
enda eiga flestir jafnan leik í því efni. Það hefur því vakið
nokkra undrun, að Rússar skyldu verða jafn uppnæmir fyr-
ir flugi U-2 vélarinnar og raun ber vitni, Bandaríkjamenn
hafa gripið rússneska njósnara vestra, án þess að af því jhlyt-
i'st teljandi hávaði, eða fyrirmenn þeirrar þjóðar heimtuðu
afsökunarbeiðnir og annað ámóta. Skilsmunur er sá, að
þarna var flogið, og sú breyting á njósnaforminu kannski ó-
hjákvæmileg, þar sem langt er síðan fyrsta flugvéli'n var
smíðuð. Þegar fyrsti' njósnarinn var gripinn í bíl, hvort sem
hann hefur verið rússneskur eða bandarískur, veittf það af-
brotinu enga sérstöðu. Og forustumenn þjóða hafa yfi'rleitt
ekki gert mikið veður út a!f njósnum, enda ganga þar allir
á sömu glerskónum. —• I. G. Þ.
4 26. maí 1960
Alþýðublaðið