Alþýðublaðið - 15.06.1960, Blaðsíða 8

Heimurinn sam-
ur v/ð sig
í GRENND við New-
castle á Englandi fannst
fyrir skömmu fjöldagröf
frá víkingatímunum. í
henni eru lík kvenna og
barna, sem drepin voru af
víkingum um árið 1000.
En,ski forr>leifafræðínguír-
inn Rosemary Cramp fann
gröfina og er að rannsaka
hana nánar.
Fjöldagröfin er frá því
um árið 875 og eru flest
líkin hálshöggvin.
Fundur þessarar grafar
ófSji 'því, að enpka stór-
þlaðið Guardian í Man-
chester birti leiðara þar,
sem ritstjórinn veltir fyr-
ir sér lífsins gangi. Hann
kemst m. a. að þeirri nið-
urstöðu, að grimmd vík-
inganna sýrii nútímanum
að enda þótt harkan
grimmdin í veröldinni nú
keyri um þverbak, þá hafi
ástandið 875 verið sízt
betra.
\ 2'
? Hún: Sérðu, hvað
; vorið er fallegt?
• Hann: Samt er það
• ekki ,eins fallegt og
f þú.
• Hún: Finnst þér
• ekki yndislegt að vera
) til á vorin?
J Hann; Eg elska þig.
J Hun:---------
. Hann: Viltu kann-
J ski einhvern tíman
• verða konan mín?
1 Hún: Kannski ....
Venus
Moskvu
Drengurinn,
sem ekki
vildi tala
VINSÆLASTI keppand-
inn meðal sundfólksins í
landskeppni Englands og
Sovétríkjanna, var rúss-
neska stúlkan Ludmilla
Klipowa, það er að segja
hjá ljósmyndurunum. Þeir
eltu hana á röndum og tóku
myndr af henni í gríð og
SONUR hjónanna var
myndarlegt barn í alla staði,
og skýrlegur var hann til
augnanna. Það var aðeins
eitt, sem skyggði á; fjög-
urra ára var hann orðinn,
og aldrei hafði hann sagt
svo mikið sem ,,pabbi“ og
,,mamma.“
Hjónin fóru með hann til
frægustu sérfræðinga, bæði
sálfræðinga og lækna, — en
allt kom fyrir ekki.
Þau gáfu honum dýuustu
leikföng, sem völ var á, og
þau fóru með hann í
kvikmyndahús og á barna-
myndir.
Litli drengurinn sýndi
engin óánægjumerki og
þreifst vel.
Loks fóru þau til frægs
sálfræðings í fjarlægu landi
og báðu hann í guðsbænum
að hjálpa drengnum. Þau
bjuggu á dýru hóteli í borg
inni. Um kvöldið, þegar
verið var að borða, sagði
strákur skyndilega:
— Hvar er sykurinn?
— Það leið yfir móður-
ina, en faðirinn stamaði:
— Elsku drengurinn
minn, af hverju hefurðu
aldrei sagt neitt fyrr?
— Mig hefur aldrei vant-
að neitt fyrr, svaraði dreng
urinn elskulegi.
í vatninu var Ludmilla
lakari en ensku stúlkurnar
en sló þær alveg út á þurru
landi, og er ekki að furða,
þegar maður sér myndina
af henni.
dráttum
í.
Hann: Hvers
eltirðu mig?
Hún: Viltu
við mig?
Hann; Nei, é
S mér ekki við st
S Hún: Ef ég g
S íspinna fyrir ;
S minn, viltu þá
S við mig?
S Hann: Kannsl
S litla stund, ef
súkkulaðj
’ann . . .
utar
Allt
vegna
nefsins
AUSTURRÍSKUR bakari
hefur nýlega verið kærður
fyrir að hafa myrt þrjár
konur og reynt __ að myrða
tvær að auki. í réttinum
hefur hann gefið þá skýr-
ingu á athæfi sínu, að hann
hafi ætlað að halda áfram
að drepa þangað til að Iok-
ið hefði verið við að laga
nefið á sér. Nefið var sem
sagt orsök þess að hann
varð þjóðfélagsóvinur núm
er eitt í Austurríki. Hann
segist hafa dreplið |fýrstu
konuna af því, að hún hló
að nefinu á honum. 1947
langaði hann til þess að
verða mikill leikari, en
komst brátt að því, að hann
gat það ekki. Og þá ákvað
hann að verða mesti glæpa
maður Austurríkis. — Allt
vegna nefsins.
3 15. júní 1960 — Alþýðublaðið