Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 22.12.1900, Blaðsíða 2

186
Þjóbviljixn.
XIV 47.-48.
efni kvað hanD sér það, að Mac Kiriley
hefði orðið hlutskarpari við forsetakosn-
inguna í Bandaríkjunum, og mundi það
tryggja vináttusambaDd Breta ogBanda-
manna, en betur, en áður.
Tvö gufuskip rákust ný skeð á í
Bristol-sundi; sökk annað skipið, „Cityof
Vienna“, og varð að eins bjargað einum
skipverja, en 19 drukknuðu. — —
Bandaríkin. 6. nóv. fór fram
kosning kjörmanna þeirra, er forseta eiga
að kjósa, og hafa kosningarnar farið svo,
að Mac Kiriley verður endurkosinn, þar
sem 300 kjörmenn eru úr hans flokki,
en að eins tæpi. 150 úr flokki „demo-
krata“, er Bryan vilja kjósa.
Eins og vant er, hefur mikið gengið
á við kosningar þessar; í Kentucky er t.
d. mælt, að 6 menn hafi verið drepnir,
og má af því ráða, hver hiti hefur verið
í mönnum.
Sagt er, að Bryan hafi sífellt verið i
kosningaleiðangri, og hafi hann haldið
alls 600 ræður; Mac Kiriley tók aptur á
móti sjálfur lítinn þátt i kosningabarátt-
unni, en Roosevelt. fylkisstjóri i New
York, sem nú kvað verða varaforseti
Bandamanna, ferðaðist úr einni borginni
i aðra, fyrir hans hönd, og kvað hafa
haldið alls 500 ræður, i 350 borgum.
Eíds og áður hefur verið skýrt frá
hér i blaðinu, snerist kosningabaráttan
aðallega urn það, hvort Bandamenn ættu
að sletta sér fram í annara þjóða mál,
og leggja undir sig lönd og þjóðir, svo
sem Mac Kinley hefur fylgt fram, og er
svo að sjá, sem stefna þessi, „imperial“-
stefnan, hafi nú þvi miður orðið ofan á,
og er það smáþjóðunum Jítið fagnaðarefni.
Holland. Vilhetmina drottning, sem
er tvítug að aldri, er trúlofuð þýzkum
prinz, Hinriki frá Meklenburg-Schwerin,
og kvað nú áformað, að brúðkaup þeirra
fari fram seint í febrúarmánuði. Prinz-
inn er 25 ára, og sagður all-gjörvilegur
maður. — —
Þýzkaland. Þar eru ný skeð orð-
in kanzlara-skipti, Hohenlohe gamli, sem
orðinn er fjörgamall maður, 82 ára, far-
inn frá, en Btilow greifi, er áður var
sendiherra í Rómaborg, maður um fimmt-
ugt, kominn i hans stað. — Hohenlohe
hefur verið ríkiskanzlari, síðan 1894.
I Berlhi fór ný skeð fram þingmanns-
kosning, í þingsæti Liebknecht’s sáluga,
og var kosinn sooialistinn Ledebuur, er
hlaut 53,896 atkvæði af 65,832, er greidd
voru.
Hneixlismál mikið stendur yfir í
Berlín um þessar mundir. — Ríkur banka-
stjóri, Sternberg að nafni, hefur marg-
sinnis verið grunaður, og ákærður fyrir
skirlífisbrot, tælt smástelpur, yngri en 14
ára, til saurlifnaðar, og haft ýmsar eldri
konur sér til aðstoðar í þeim sökum. Er
svo að sjá, sem sumar telpurnar hafi ver-
ið ginntar á þann hátt, að Sternberg lézt
vera málari, og fékk þær til að sitja
fyrir sér alls berar. En í hvert skipti,
er rannsókn skyldi hefja, datt jaíhan
-botnirm úr rannsóknunum injög kynlega,
með því að fé virðist þá óspart hafa ver-
ið borið á lögreglumenn og embættis-
þjóna. Að siðustu virðist þó svo, sem
athæfi Sternbergs hafi keyrt svo úr hófi,
að lögreglumenn í Berlín vilji nú láta
til skarar skríða. En mjög gengur tregt,
að fá gögn í málinu, þar sem vitnin
segja sitt hvern daginn, og mörg þeirra
bera, að ónafngreindir menn, er þau eigi
þekktu, hafi ýmist hótað sér dauða, eða
boðið sér stórfé, ef þau höguðu vitnis-
burðum svo eða svo. — Stierstadter, lög-
reglumaður sá, er mest hetur gengizt
fyrir undirbúnings-rannsókninni, hefur
borið, að einn yfirmanna sinna, Thiel að
nafni, hafi boðið sér allt að 150 þús.
rígsmörkum, ef hann sæi um, að ekkert
yrði úr málinu.
Siðar hafði og æðsti embættismaður
leynilögregluliðsins í Beriín, að nafni
Meerscheidt Hullesen, maður af helztu ætt-
um á Þýzkalandi, kvatt Stierstddter á
sinn f'und, veitt honum þungar átölur
fyrir rannsóknirnar, og skipað honum að
hætta þeim, og hefur nú sannazt, að
Htillesen hefur verið virkta-vinur Stern-
bergs bankastjóra, og skuldar honum
of fjár.
Sjálfur þykist Sternberg vera sakleys-
ið sjálft,og telur málið allt sprottið af
hatri gamallar vinkonu sinnar, er hann
halði búið saman við, og er rannsókn
málsins enn mjög skammt komið, en
einatt kallaðar nýjar og nýjar stelpur til
yfirheyrslu, er i öðru orðinu látast kann-
ast við Sternberg, sem máiarann, en næsta
daginn breyta svo þeim íramburði sinum.
Á Spáni hafa Karlistar — er telja
JDon Carlos rétt borinn þar til konung-
dóms — gert uppþot í Kataloníu, og
viðar, og herlið verið sent á móti þeim.
Svo er að sjá, sem uppreisn þessi muni
nú þó bæld niður í svip, og hafa íjölda
margir aí foringjum Karlunga verið
teknir fastir, en sumum vísað úr landi,
og samkunduhúsum Karlunga i Madríd,
og víðar, lokað.-----
í J a p a n eru nýlega orðin ráðherra-
skipti, Jamagata farinn frá, en Ito hers-
höfðingi, sem frægur er frá ófriði Japana
og Kínverja, stýrir hinu nýja ráðaneyti,
og er hann sagður lítill vinur Rússa, en
hugsa fremur til bandalags við Englend-
inga, að því er tii austræna málsins
kemur. — — —
Kína-ófriðurinn. Það er, sem
íýr, að lítið rekur eða gengur enn þar
eystra.
Svo er að sjá, sem Kvang-Su, keisari
í Kína, vilji þó nú fyrir hvern mun, að
friður komizt á, og hefur hann þvi ritað
Vithjálmi þýzkalandskeisara Jangt og
elskulegt bréf, þar sem hann lýsir sorg
sinni ytir morði Kettelers sendiherra, og
friðmælÍ8t mjög við keisara. — Viíhjálm-
ur keisari, sem áður hafði talað mjög
borginmannlega um hefndir, hefur nú
og notað þetta tækifæri, til þess að draga
að mun úr tyrri ummælum sínum, og
svarað keisara aptur all-hógværiega.
Enn fremur hefur og Kinastjórn gefið
út ýmsa úrskurði, þar sem boðið er, að
refsa skuli harðlega ýmsum prinzum, og
hátt standandi embættismönnum, er lið-
sinnt haf'a „hnefámönnuin“, en óvist tal-
ið, hve mikið siikt má marka.
Mælt er, að luan prinz, einn af aðai-
forkólfum „hnefamanna“, hafi fiúið i
dularkiæðum til Mongolisins.
8umar sagnir segja og, að gamla
ekkjukeisaradrottningin, sem öil ráðin
heíur haí't i Kina, hafi látizt aí sorg og
gremju, en aðrir bera það til baka, og
færa það til sins máis, að hún hafi ný
skeð látið taka ýmsa menn aí' liti, er
ætluðu að hjálpa Kvang-Su keisara, tii
að flýja tii Pekiny.
tíendiherrar stórveldanna i Peking
kvað og ný skeð hafa birt Kina-stjórn
þessa friðarskilmála af stórveidanna hálfu:
a ð Ketteler sendiherra sé reistur minn-
ísvarði i Peking, þar sem hann f'éll, og
se á hann leti’að á iatinu, þýzku 1 og
kinversku, hve svivirðiiegt það morð
hafi verið, og hviiíka óbeit Eínastjórn
hafi á þvi ódæðisverki
að kinverskur prinz sé sendur tii
Þýzkalands, til þess að biðja Vilhjáhn
keisara fyrirgefningar.
a ð 11 nafngreindir prinzar, og hátt sett-
ir embættismenn, er „hnefamönnum“
haf'a fyigt, séu af lifi teknir, og að það
verði f'ramvegis látið varða embættis-
töpun í Kína, að vernda ekki út-
lendinga.
að fólag „hnefámanna“ só lögbannað.
að allur vop»na-innflutningur til Kína
skuli fýrst um smn lögbannaður.
ad sérstakur ráðherra verði skipaðut’
íýrir utanrikismálefni Kínverja, og að
sendiherrum stórveldanna sé heimilt,
að tala við keisara sjáifan, ef þörf
þykir.
a ð kastalar við Taku, og við Petschilí-
fióa, sóu rifnir niður.
að sendiherrar stórveldanna hafi her-
sveit sór til varnar fyrst nm sinn í
Pekiny, og að gæzluhersveitir frá stór-
veldunum sóu iátnar hata stöðvar fýrst
um sinn á ýmsum stöðum milli Peking
og sjávar, og l°ks
að Kinverjar greiði herkostnað og
skaðabætur, svo sem siðar verður ná-
kvæniar til tekið.
Kínverjum munu, sem von er, þykja
þetta harðir kostir, en trúiegast, að þeir
verði þó að gera sór þá að góðu.
Hvað samning þann snertir, er getið
var um i siðustu útlendu fróttum, að
Englendingar og Þjóðverjar hefðu gert
um Kinverska málið, þá er aðal-atriði
hans það, að sjá um, að Kínaveldi hald-
ist óskert að svo stöddu, og mun það
einkurn stýlað gegn ásælni Rússa, sem
sagt er, að mikill hugur leiki á, að ná í
Mandsjúríið, sem er norðurhiuti Kína-
veldis. — — —
í Annam i Asíu hefur fellibylur ný
skeð orðið 1600 mönnum að bana.
—---------------
i