Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 23.02.1901, Blaðsíða 6

30
Þjóðviljinn.
XV, 7.-8.

Hakarlaskipið „Arthur", er kom hér inn 15. þ.
m., eptir viku útivist, hafði fengið 64 tn. lifrar,
og var þó hafíshroðinn mjög til tálma, og sér-
Btaklega hafþokurnar, sem honum fylgja.
Alls staðar, hvar sem fseri var rennt, milli
Bits og Arnarfjarðar, segir hr. Jón Pálsson skip-
stjóri, að nægur fiskur, feitur og vænn, hafí
verið íyrir. _________
AflabrÖR-ö. Prýðisgóður afli hefur verið í
Bolungarvíkinni um undan farinn hálfsmánað-
artíma, matt heíta landburður marga dagana,
þar sem sexæringarnir hafa komið að sökkhlaðn-
ir, og á sumum þeirra róið fyrir seilum. Gæft-
ir hafa ög verið hinar ákjósanlegustu, svo að
mikið hefur borizt á land, nema gæftatregt síð-
ustu dagana. í fyrri viku urðu um 60 kr. hlutir á
sumum sexæringunum yfir vikuna, eptir blaut-
fisksverði, og jafn vel kvað hafa komið þar fyrir
20—22 kr. hlutir yfir daginn, og er þá vel.
1 öðrum verstöðum hér við Djúpið hefur
aflinn verið minni, og misjafnari, eptir beitu-
ráðum, en þó góðir róðrar einatt öðru hvoru,
unz aflatregt er orðið í Inn-Djúpinu síðustu
dagana. —
Úr Aðalvík er einnig að frétta mjög góðan
afla nú á þorranum.
Á mánudaginn í föstu-inngang (18. þ. m.)
skemmti sumt af kaupstaðarfólkinu sér ágrímu-
dansleikum, er haldnir voru á tveim stöðum:
í fundarhúsi Good-Templara og í bæjarþing-
stofunni, er gestgjafi Sölfi Thorsteinsen hafði
fengið léða í því skyni.
Það er siður hér þetta kvöld, að fólk geng-
ur þá grimu- og dular-klætt um bæinn, heilsar
upp á kunningjana, til að vita, hvort þeir
þekkja sig, og lætur ýmsum látum, sumir bún-
ir sem iðnaðarmenn, hermenn, „hjálpræðisdöm-
ur", eða jafn vel í öllum prests skrúða, og hafa
menn af því góða skemmtun.
Fiskiskip sokkið. Kútterinn „Ragnar", eign
Arna kaupmanns Sveinssonar, er lá mannlaus
hér á höfninni (i Sundunum), sökk aðfaranótt-
ina 22. þ. m. — Hefur að líkindum komið gat
á skipið, ef til vill af ísreki, því að veður var
ekki hvasst, að eins nokkur dólpungur i Sund-
Verður án efa afarörðugt, og kostnaðarsamt,
að ná skipinu á flot, þar sem það, auk 70 sk&
af kolum, lá með talsvert af grjóti, sem segl-
festu; líklega engin tök á því, fyr en kostur
verður á gufuskipum í vor.
Kvö*Idskemmtun var haldin bæjarþingstof-
unni hér í kaupstaðnum á öskudagskvöld (20.
þ. m.), og tóku um 100 manns þátt í henni. —
Fyrir kvöldskemmtun þessari gengust nokkrar
frúr og ungfrúr hér í bænum, og verður ágóð-
anum varið, til að kaupa stundaklukku fyrir
kaupstaðinn, til afnota almenningi.
Til skemmtana var þar haft, að fru R. Haf-
stein og ungfrú Gyðríður Þorvaldsdóttir léku á
„fortepíano". bæjarfógeti H. Hafstein las upp
sögu, eptir frakkneska skáldsagnahöfundinn
Ouy de Maupassant, er hann hafði þýtt, og siðar
um kvöldið brot úr kvæðinu „Bergljót", eptir
Björnstjerne Björnsson, er hann • einnig hafði
þýtt, og „Huldu-ljóð", eptir Jónas Hallgrímsson.
— Verzlunarstjóri Jón Laxdal, og frú hans, o.
fl. sungu nokkra „duetta" og „kvartetta".
Eptir það skemmtu menn sér fram eptir
nóttinni við dans o. fl.
f Einar formaður Sigurðsson.
Dó á ísaíirði 10. íebr. 1901.
Hrollur helkaldur
hjartað stingur;
get jeg ei hrært
gýgju ljóða.
Bæðst með áfergi
ras viðburða
á hjörtu manna,
og harma vekur.
Lífs höfund skilur
skatna engi,
eða þýðing i
æfitíðar.
En í anda
allir sjá
vonar-morgun,
að myrkra baki.
Fossar óvissa
alla vegu;
en að takmarki
óðum líður,
þegar hérvistar-
fortjald fellur,
og frelsistíð eilíf,
upp er runnin.
Nú ertu kaldur
á kistufjölum
öflugi Einar,
æruvinur;
skjótt var þér kippt
úr skatna flokki,
dugnaðarhetja,
hugum prúða.
Nú er skarð, fyrir
skildi, mikið;
vandfyllt er sæti þitt
vinur ijúfi,
fár mun hittast,
framt mig grunar,
jafnoki þinn
í þína stöðu.
Hart er harmastríð
í hugarinni;
ektamann bezta
ekkjan grætur;
og börnin ung
blíðan föður;
systkin og vinir
sáran trega.
Grátský í gegnum
gleði flytur,
gjöfin guðlega:
gullfogur V o n:
Vinir að síðar
vini finni,
á landi lífs,
i Ijósi dýrðar. ' t
40
Gamli maðurinn þagnaði snögglega, og það fór
auðsjáanlega hrollur um hann allan.
Hann herti samt upp hugann, og hélt svo áfram
máli sinu á þessa leið:
En svo .... eitt kvöldið .... kom hún þó .... hún
Bertha Keefeland, um sama leyti dags, og í svipuðu
veðri, eins og nú fyrir fjórtán dögum.
Hún kom inn til mín, og beiddist þess, að sér
væri áfhentur sandelsviðarkistillinn.
Vissulega hefði jeg þá heldur kosið, að sjá vofu
fyrir framan mig, en að sjá hana.
Jeg vissi ekki, hvað jeg átti til bragðs að taka.
Bæði gimsteinunum og gullpeningunum hafði jeg
fargað.
Mér var, sem sæi eg þá sjalfan mig í hegningar-
húsinu, og___já, samvizkulaus þorpari hefi jeg jafn-
an verið.
Jeg bauð henni inn í hliðarherbergið-----herberg-
ið sem næst er veitingastofunni, og sem eg einatt hefi
Og svo___og 8VO-----nú ja ja; jeg hefi þegar
sagt þér það.
Og þú hefur nú séð, hvernig hún hefur gengið hér
ljósum logum, þótt dauð sé.....
Hún á eptir að koma hingað einu sinni enn ..
.. . koma, til að sækja mig.
Við munum sjá hana korna hér inn í stofuna ....
sjá hana báðir, sannaðu til.
Hálft um hálft er jeg þegar farinn að vænta hennar".
^Vertu nú ekki að gjöra þér þessar ímyndanir",
anzaði jeg.
45
gamli maður, sem geymt befur kistilinn svo vel oglengi,
er nú látinn, að þér gætið hans sem vandlegast, þvi að
öll ábyrgðin hvílir nú hóðan af á yður.
En jeg vil láta yður vita, að í kistlinum eru
gimsteinar, sem eru mikils virði, og jeg er bláfátæk.
Haldið þér, að þér gerið það ekki mín vegna, að
líta sem bezt eptir kistlinum", sagði hún, og brosti.
„Jú, vissulega", svaraði jeg mjög alúðlega, „en ..."
Hún leit kviðafull til mín.
„En frændi minn minntist á gimsteina þessa, áður
en hann andaðist", mælti eg svo enn fremur, „og hann
sagði mér — sagði mér, að — að — að hann hefði
selt þá.
En hvort það var í ráði eða óráði, sem hann sagði
þetta. ungfrú Keefeland, skal eg láta ósagt".
„En hvers vegna skyldi hann þá hafa selt þá?u
spurði hún.
„Það veit eg ekki", anzaði eg hálf-stamandi.
„Öll frásögn hans um þetta var mjög óskýr og
ruglingsleg, svo að þar var jafn vel um apturgöngu að
ræða......en eitt er víst, að hann hefur arfleitt yður,
ungfrú Keefeland, að öllum tptirlátnum eigum sínum".
„Mig?«
„Já, nánasta ættingja hr. Kaspars Keefelands, — og
vona jeg, að það séuð þér", mælti eg. „En sé þessu á
annan veg farið, þá hefur vesalings gamli maðurinn leik-
ið hraparlega ílla á sig sjálfan".
„Jeg er nánasti erfingi Kaspars Keefelands", svar-
aði hún.
„Það gleður mig vissulega; þá er allt í reglu",
anzaði eg.