Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.05.1908, Blaðsíða 3

►
83
XXII., ‘21.—22.
ÞjÓBVLjiNN.
í rauo og votu, og hefir nú eigi getað
sýnt nein fylgiskjöl, að því er snertir 7
milij. rúblna, sem hann hefir látið greiða
sér úr ríkissjóði.
I marzrnánuði hurfu úr vörzlutn her-
stjórnarinnar í Kiew ýms skjöl um kast-
ala á landamærum Rússlands, og um breyt-
ingu á þeim, er senda átti til Nicolo.j
Nicolajeuitsch, stórfursta, og þykir líklegt,
að skjöl þessi hafi verið seld herst.jórn
einhvers annars ríkis.
Seint í marz voru í borginni Radom
á Pólverjalandi myrtir 5 leynilögreglu-
menn og 6 hermenn.
Þingið á FinDÍandi hefir lýst vantrausti
á stjórninni, og hefir hún því beiðzt lausn-
-ar, en fullyrt er, að Nicolaj keisari muDÍ
rjúfa þing, og veiti stjórninni því eigi
iausn í bráð.
Enskur kaupmaður, er var á ferð í
Rússlandi, Luxembourg að nafni, var ný-
lega tekinn fastur i borginni Odessa, rif-
inn upp úr rúmi sínu í gistihúsi því, er
hann var i og hafður í illu varðhaldi í
nokkra daga, unz bri zka konsúlnum tókst,
að fá honum sleppt. — Hann er nú kom-
inn til Lundúna, cg krefjast ensk blöð
þess, að stjórnin heimti skaðabætur af
Rússa stjórn, manni þessum til handa, og
er mælt, að máli þessu verði hreift á
þÍDgi Breta. — — --
Bandaríkin. I KaDSas réðu ræningjar
nýskeð á jámbrautarlest, drápu einn af
járnbrautarþjónunum, og rændu ýmsum
verðmætum rnunum, auk 1000 dollara í
peningum.
300 þús. verkmanna í kolanámum hættu
vinnu 31. marz, og kröfðust hærri launa.
Guatemala. Þar er nýlega lokið járn-
brautarlagningu milli Atlantshafsins og
Kyrrahafsins, sem talið er vist, að hafi
mjög mikla þýðingu fyrir rikið, að því
er verzlun og samgöngur snertir. — —
Panama. ÁgreÍDÍngur er risÍDn roilli
stjórnanDa í Panama og í Kolumbíu, og
hafa Kolumbiumenn sett setulið í borgina
Jurado, sem er á landamærum ríkjanna.
— Hafa Panama-menn leitað aðstoðar
Bandamanna, og eru jafn vel farnir að
búa sig undir ófrið.
Kaupmannahöfn 11. april 1908.
Danmörk. 6. þ. m. kviknaði í timb-
urbirgðum i borginni Næsted, ogbrunnu
þær til kaldra kola. Skaðinn metinn 100
þús. króna.
Eins og ritsímaskeyti munu þegar hafa
flutt fregn um, andaðist Lassen, fjármála-
ráðherra 6. þ. m., eptir fárra daga legu.
— Hann var fæddur 10. júní 1861, og |
var lengi ritstjóri Álaborgar Amtstíðinda; j
en þingmaður varð hann 1901. — For- I
sætisráðherra J. C. Christensen, sem jafn j
framt er hermálaráðherra, hefir nú bætt
á sig forstöðu fjármálaráðaneytisins fyrst
um sinn. — Sumir telja líklegt, að Neer-
gaard, foringi „móderatra“, verði skipað-
ur í það embætti síðar.
Á 2—3 vikum hefir alls verið kveikt
í á 35 stöðum í Kaupmannahöfn, og hefir
þó alls staðar tekizt að slökkva eldinn,
áður en stórtjón hafa orðið af. — Ovíst
er enn, hver, eða hverir, eru valdir að
íllverknaði þessum.
í borginni Svaneke á Borgundarhólmi
verður á komanda sumri haldin sýning á
ýmis konar iðnaði, og fiskiáhöldum. —
Noregur. 6. apríl brann verksmiðja i
Sulitjelma, og er skaðinn metinn lx/2 millj.
króna. — Við bruna þenna urðu um 100
menn atvinnulausir.
8. s. m. brann ritsímastöðin í Christ-
janíu til kaldra kola. — Hún var eign
ríkissjóðs, og eigi vátryggð.
Ráðaneyti Gunnars Knudsen’s, sem lík-
legt þótti, að strax yrði að fara frá völd-
um, hefir nú fengið fylgi meiri hluta
þings. — Einn ráðherrann, Heftye, hefir
þó sleppt embætti, og var Lowson, ofursti,
skipaður hermálaráðherra í hans stað. —
Svíþjóð. Jarðfræðingafundur verður
haldÍDQ í Stokkhólmi 1910, og er aðal-
fundarefnið, að ræða um járnforða jarð-
arinnar. — —
Bretland. 5. apríl þ. á. hrundu tvö
hús í Lundúnum, og hala þegar fundizt
9 lík, en tuttugu hlutu meiðsh, og óvíst
enn, hvort fleiri hafa eigi orðið undir
rústunum.
Lík 10 manna, er fórust við námuslys
1 Nontun Hiil, hafa nýlega náðzt upp úr
námunni. — — —
Belgía. Áformað er, að sýning verði
haldÍD í Brussel árið 1910, og verður í
því skyni reistur 636 álna hár tum, og
verður haDn því nær 160 álnum hærri,
eD Eiffelturninn i París. — Kostnaðurinn
er áætlaður 1,200,000 frankar. — — —
Frakkland. Þingið hefir nýlega veitt
2 millj. íranka hauda mönnum, er tjón
hafa beðið af vatnsfióðum á sunnanverðu
Frakklandi.
162
■örðugt, að gæta stillingar, og mæltist þvi tii þess, að það
færi brott, og varð það við þeiin tilmælum minum.
Jungfrú Dudleigh kom nú inn, og stóðum vér sið-
an öll stundarkorn, án þess nokkur mælti orð frá munni.
Loks heyrðist eitthvað í Marah. — Hún sperti
hnakkann hæðnislega, og ætlaði að fara.
En þa fann eg, að bloðið fór að streyma örara um æð-
ar mér, svo að jeg hljóp á eptir henni, þreif i hönd heDn-
ar, og héit henni rigfastri.
„Þú sleppur ekki“, mælti jeg, fyr en mál okkar er
útkljáð. — Hvernig stóð á þvi, að þú neitaðir, að láta
gefa þig saman við mig í dag? Var það af því, að þér
dytti það snögglega í hug, eða var það af því, að Edwin
Urquhart, sem stóð í mannþyrpingunni, gerði þér ein-
hverja vísbendingu?“
Hún kippti að sér höndinni, sem var isköld, horfði
■drembilega á mig, og sá jeg, að hún var hrædd við mig.
„Mér kemur Edwin Urquhart ekkert við“, mælti
hún dræmt. nJe6 hefi sagt þér, að mig langar ekki til
að giptast. Margri brúðurinni væri betra, að snúa aptur,
áður en hún gengur inn kirkjugólfið, en að steypa sér í
ógæfuna“.
Það vantaði minnst á, að jeg dræpi hana, en jeg
stillti mig þó.
Mér vnr það ljóst, að ðilu væri lokið, er okkur fór
á milli, bæði um tíma og eilifð.
Jeg sagði þó ekkert, en virti hana eigi þess, að
lita á hana, en hneigði mig og sneri til dyra.
Un í þessari svipan fannst mér þó, sem sverði væri
lagt gegnum hjarta mér, svo að jeg staðnæmdist hjá
henni, og hvislaði að henni:
151
„Og jeg —?“ tókj hún upp eptir mér, og horfði
svo einkennilega á mig, að blóðið hljóp fram í kinnar
mér.
rOg þú“, svaraði jeg hiklaust; „þú, sem hefir heit-
izt heiðvirðum manni, sem fús myndi leggja lífið i sölurn-
ar fyrir þig, seiri þú drepur, ef þú svikur bann“.
Hún stundi, rétti mér ósjálfrátt höndina, og í stað
glottsins, kom nú þýðlegur svipur í andlit hennar.
Jeg varð alveg utan við mig, þvi að þessu átti jeg
ekki að venjast.
Jeg tók í hönd henni, og þrýsti að henni með stök-
ustu viðkvæmni.
„Skilst þér það ekki“, mælti jeg, „að þú ert lífið í
hrjósti mér, og að til þess að njóta þín, vil eg gjöra allt,
þola allt, nema gjöra mér vanvirðu! Forlög mín eru á
þínu valdi. Marab! Ætlarðu að verða koaan mín?u
Húd þagði, dró að sér höndina, og stóð um hríð
hugsandi, sem i draumi; — en þann drauminn gat eg
ekki ráðið.
„Þú ert fsllegu, mælti eg enn fremur; „allt of fal-
leg fyrir mig, — en jeg ann þér. — Þú ert og tíguleg,
og myndir sóma þér vel, og vera prýði í fegurstu höll-
inni i Evrópu. — En um hallirnar tjáir nú ekki að hugsa,
en í húsi minu verður þér tekið fegins hendi, hve nær
sem er. — Höndur þínar eru óvanar vinnu, en ástin ger-
ir viununa létta, og í húsi mínu verðurðu virt, og rnikils
metin, og irmntu þá sannfærast um það, að ekkert í heim-
inum kemst i samjöfnuð við ást tveggja vera“.
Hún brosti fyrirlitlega, leit á höndurnar á sér, og
svo á œig.
„Jeg vil aidrei vinna“, mælti húu.