Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.10.1909, Blaðsíða 7

xxm., 4.5—49.
í> JÓÐY ILJIN N
183

7. Seyðisfjarðarskóla.................. 370 kr.
8. Skútustaðaskóla..................... 235 —
9. Víkurskóla i Skagafirði............. 200 —
10. Yopnafjarðarskóla................... 235 —
Gaulverjabæjar-söf'uuður
í Arnessýslu hefir sagt sig úr þjóðkirkjunni,
og kosið síra Runólf Runólfsson, sem prest sinn;
en sira Runólfur hefir áður verið prestur Islend-
inga í Vesturheimi.
Alþingistxðiudi
er húizt við, að full prentuð verði í lok þ. m.
(okt.i — Umræður neðri deildar, sem eru 125
arkir, eru þegar full prentaðar.
Pi-estakall veitt.
Árnesprestakall i Strandasýslu hefir verið veitt
Böðvari aðstoðarpresti Eyjólfssýni í Árnesi.
Óveitt piestakail.
Annað prestsemhættið í Reykjavik er auglýst
laust, og er umsóknarfresturinn til 15. des.
næstk. — Það veitist frá fardögum 1910.
Verzlunarskóli íslands
var settur í Reykjavik 1. okt. siðastl., og voru
þá komnir 52 nemendur, en von á nokkurum
síðar.
Sérstakra atvika vegna, fflytur blað vort
að þessu sinni inun nieiri sögu neðamnáis, en
vant er.
Væntanlega gefur blað voit þá umræðuin
uin ýms alnienn málei'ni að þvi skapi meiri
gauin síðar.
REYKJAVÍK 12. sept. 1909.
Tíðarfarið farið að verða haustlegt, og féll
snjór á fjöll, svo að þau urðu alhvit, um mán-
aðarmótin síðustu. —
Meðal farþegja, er komu með „Lauruu 29. f.
m. frá útlöndum, voru: Guðm. læknir Guðfinns-
BHHHMERKBHHUHHK'EK:g£KnrEne£»f»*HHHEHllE?*R«W»l
Otto Monsteds
danska srnjsörlíki erbezt.
Biðjið kaupmamiiim yðar um þessi merki:
,Söleyc jlngólfur4
,Hekl a‘ eða ,ísaf old‘.
son, Gunnlaugur læknir Þorsteinsson, lagaskóla-
kennari Jón Kristjónsson, úrsmiður Karl Bartels,
og Jón snikkari Halldórsson.
Dr. jur. Sylow, birkidómari á Priðrikshergi í
Kaupmannahöfn, var og í tölu farþegja með
„Lauru“, og fór með henni til Vestfjarða.
Hann er á ferðalagi þessu að eins sér til
skemmtunar og heilsuhótar, að því er mælt er.
Viðskiptaráðanautur Bjarni Jónsson frá Vogi
dvelur um þessar mundir i Kristjaníu, ásamt
konu sinni.
Kvennaskóli Reykjavíkur var settur 7. þ. m.
í nýju húsi, í grennd við Fríkirkjuna, og hafði
nokkrum bæjarbúum, konum og körlum, verið
hoðið, að vera þar viðstaddir. —
Verð á kjöti hjá „Sláturfélagi Suðurlands11
er um þessar mundir:
Sauðakjöt frá 40—60 pd...........á 23 aur.
Dilkakjöt „ 28—35 —...............«23 aur
Kjöt af veturgöœlum sauðurn
frá 22—39 pd.....................á 21 eyri
Kjöt af veturgömlu frá 25—31 pd. . „ 20 aur.
Dilkakjöt frá 18—21 pd...........„21 eyri
Rýrara kjöt..........,....„ 17 aur.
Convenirt Jedem!
4 Paar Schuhe nur K 7
Durch Stockung einiger Fabriken bin
beauftragt50,000PaarSchuhe
loszuschlagen, liefere jedern 2 Paar
Herren und 2 Paar Dam-
enscliniir'scliulie, neueste Facon,
elegant genagelte Sohien, Leder, schwarz
oder braun, Grrösse nach Nr. oder Mas9
tief iinterm Erzeugungs-
preis, alle 4 Paaie n ur Iv 7
pr. Nachnahxne.
•G-. Kapelusz Podgórze, Nr. 59. Umtaucsh
gestattet auch Geld retour. 1 Lederputz-
pasta wiid zugepackt gratis.
pflf Augiýsingum, sem birtast eiga í
„Þjóðv.“, má daglega skila á skrifstofu
blaðsins í Yonarstræti nr. 12, Reykjavik.
86
aði að fara að gefa, heyrðist hár hvellur í nokkurum
fjarska.
„Guð minn!“ mælti HopePeyneli. „Það var skamm-
byssuskot!“
„Hveilurinn var meiri, en svo, að um skammbyssu-
skot gæti verið að ræða“, mælti Thom. „En farðu nú
að gefa!“
„Þér hafið tapað!“ mælti Hope-Peynell litlu siðar,
og stóð npp af stólnum.
„Arinn sjálfur hafi yður og áhyggjur yðar“, mælti
Thom, og settist fram á rúmstokkinn.
Hann klæddist nú í snatri hálf-nöldrandi.
Glugginn var að eins faðm frá jörðu. „Jeg stekk
út um hann!“ mælti Thom, „þvi að þá geri eg engum í
húsinu ónæði. — Góða nótt!“
Að svo mæltu stökk hann út um gluggann, og hvarf
að vörmu spori.
III.
Vér förum nú ögn aptur í tímann í sögu vorri.
Avorsy var á gangi á blautum vegi, og raulaði
bæheimska visu.
Hann kunni ekki að hræðast, og hvað átti hann
svo sem að vera hræddur við?“
Lúðurþyturinn — því gat hann eigi neitað — kom
kynlega við.
Hann hafði látið Pál þjón sinn, fara á undan, til
þess að taka hendi til, viðra linlökin o. fl.
Ofurstinn, sem búist hatði við að einhverir óvæntir
83
„En hvað líður vofunni í sögunni yðar?“ spurði
Murray kapteinn.
„Jeg hefi heyrt sagt“, hélt Avorsy stillilega áfram,
„að um nætur, er tunglið skin giatt í skógunum í grennd
við Elben, þar sem Bertha á enn að likindum heima,
heyrist þar blásið í lúður. — Það er vottur þess, að andi
látna varðmannsins kaliar á ástmey sína; eins og einn
fuglinn kvakar til hins. — Sjálfur hefi eg eigi heyrt þetta
og legg engan trúnað á það. — Fari það norður og nið-
ur! Jeg hefi aldrei mætt neinni vofu, er eigi hörfaði und-
an byssukúlu“.
Varla ha‘ði hann sleppt síðasta orðinu, er skotið
heyrðist af skammbyssu fyrir utan gluggann.
Áhrifin urðu, eins og sá, er söguna sagði, hafði bú-
ist við. — Skotið, sem reið af, er sagan bafði hrifið huga
ábeyrendanna hvað mest, vakti mestu undrun, og þustu
gestir aliir þegar út að glugganum.
En Páll hafði gjört, sem honum hafði verið skipað
að lilaupa brott jafn skótt, er skotið var riðið úr byssunni.
Avorsy rak upp skellihlátur, og gerði þeim þannig
aðvart um, að hann hefði leikið á þá.
„Draugasaga á einatt að enda með hvelli“, mælti
hann. „Játið, að áhrifin voru góð“.
Hinir gátu eigi stillt sig um, að fara að hlægja. og
Gildershaw mælti: „Það var eigi ílla til fundið“.
Hann kveikti sér nú í vindli, og ofurstinn, sem einn-
ig hafði fengið sér vindil, stóð, og beið eptir eldspítunni.
En er hann hafði tekið við eldspítunni, og ætlaði
að fara að kveikja í vindlinum, heyrðist glöggt, þrátt fyr-
ir regnið og storminn. að blásið var úti fyrir í lúður.
Avorsy leit snögglega upp, og stórt, ör, sem var á.