Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi


Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 05.08.1910, Page 5

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 05.08.1910, Page 5
XXIV., 3G.-37. Þjóðviljinn. 145 tvo botnvöt'punga, er voru að veiðum í land- helgi, og fór með þá til Reykjavíkur, og var annar sektaður mn 1800 kr., en hinn um 2500 kr. Ur Arnarflrði (Barðastrandarsýslu) er „Þjóðv ritað: „Síðasti. vetur hefir verið hér með allra hörðustu vetrum, or menn muna til, og þegar sumarið kom, var engu líkara, en að tíðin, og veður-ógnin harðnaði. Síðari bluta júnímánaðar hefir verið fremur mild tið, og skepnuhöld orðin bærileg, þrátt fyrir hinu harða vetur, og vor. — Lambadauði þó all-mikill á stöku stnð. Afli á þilskip orðinn all-góður; en framan af vorinu. var ekkert næði fyrir skip við veiðar, vegna sífelldra storma, og moldbylja. Á báta hefir og verið all-góður afli, þó að óvanalega seint yrði byrjað; en nú erubátarnir, sem ganga héðan úr firðinum að eins fáir, því að allur tjölái manna úr sveitunum fer á þil- skipin. Grasspretta á túnum verður að líkindum afar- rýr, vegna ótíðarinnar í vor. Um fjörutiu tunnur af síld hafa fengist hér i lás, og hefir hún verið notuð til beitu.“ Hol'ðahverftslælínishérað. Frá 1. júlí þ. á. er Guðmudnur Tdmasson, Ball- grímssonar, settur læknir í Höfðahverfislæknis- hóraði. Lendingiu í Bolungarvik. Verkfrœðingur Þorvaldur Krabbe befir nýskeð skoðað lendinguna í BolungarvíkurvorzlunarstEð og komizt að þeirri niðurstöðu, að tök séu á þvi, að bæta hana, með tiltölulega litlum kostnaði ef hiaðnir séu smágarðar. fram í sjóinn, og hafð- ar vel ruddar varir milli þeirra. Til þess að gera fiskihöfn í Bolungarvík, er staðurinn sé mjög vel fallinn til, telur hann á hinn bóginn munu þuri'a eigi all-lftið té, Væntanlega verður þess eigi langt að bíða^ að lendingin verði bætt á fyrgreindan hátt, þar sem hér er um afnr-brýna þörf að ræða. Þjóðminningarhátíð. verður haldin i Isafjaiðarkaupstað 6. þ. m, (ágústj. Þar verður sungið, ræður haldnar, og fleira haft til skemratunar, leikinn fótknattleikur, þreyttar glímur, sund, kapphlaup o. fl. Mannalát. -o— ! Hinn 4. júní þ. á. andaðist að Flekku- j vík merkiskonan Guðrún Eyiólfsdóttir ! 85 ára. Gufrún sál. var fædd í Hrólfs- <, skála í Seltjarnarnesi 23. sept. 1826 I Hún misti fareldra sína i æsku og ólst i upp hjá móðurbróður sinum Sigurði sál. Ingjaldssyni og konu hans Sigríði Péturs- dóttur, og dvaldi hjáþeirn þangað til hún fluttist síðan að VatDsleysum ár 1849, giptist hún s. a. Jóni Þorkeissyni, og bjugou þau 3 fyrstu búskaparár sín í Miðengi hjá Vatnsleysu, og síðan allan 8inn búskap í Flekkuvík. Ár 1386 missti Iiún eiginmann sinn, og búskap brá hún 1898 og dvaldi síðan hjá, Guðmundi syni sínum og Jónínu konu hans, sonardóttur sinni. Þau hjón eignuðust 9 börn, 7 syni og 2 dætur sem báðar eru á lífi, önnur ekbja Magnúsar Magnússonar frá Tíðagerði, en hin ógipt. At' sonum hennar eru 2 dánir, anear dó í æ9ku, en hinn Guðrnundnr, sem hún dvaldi hjá, dó 8 desbr. I9t8. Aliír eru synir hennar, sem á iih eru, kvæntir: Eyjólfur óðalsbóndi á Þórustöðuæ, Þorkell trésmiður og bóndi á Gufuskáium og Jón og Egill eru í Ameríku. Guðrún sáj. var kvennskörungur, stjórn- söm á heimili og snildarbúkona, gestris- in og glaðlynd. Hún var kona vel greind og víða heima í bókfræði; rninnið ágætt. Húd var djarfmanoleg, en þó kurteis og skemmtileg í viðræðu. Hún var trúuð og batði óbilandi traust á guði. Hún var tryggur vinur vina sinna og hjálpsöm fátækum. Heimili þeirra hjóna var jafn- an talið eitt með efnaðri heimilum hrepps- ins, og orðlagt fyrir gestrisni. Ættingj- ar hinnar látnu óska að blaðið „Isafold“ birti einnií? ofanritaða andlátsfregn konu þesssrar. Á. Þ. Hinn 24. jÚDÍ þ. á. andaðist Jón Þór- arinsson, bóndi í Móakoti í Kálfatjarnar- hverfi, 40 ára að aldri. Foreldiar hans voru: Þórarinn Hróbjartsson og lngibjörg Eiríksdóttir, sem bæði eru dáin. Jón sál. var kvæntur Ástríði Ólafs- dóttur frá Höfða, var Ólafur sá sonGuð- mundar sái., er lengi bjó í EyvÍDdartungu í Lsugardal. Jón sál. eignaðist 1 dóttur með konu sinni, sem bsd er í æaku. Jóa sál. var ágætur sjómaður og formaður meðan heilsan leyfði, en fyrir all mörgum árum missti hann heilsuna, en vann þó sera optast með veikum mætti. Jóu sál. var stakur siðprýðismaður og vel látinn af öllum, sem kynni höfðu at honum. Á. Þ. Hiun 10. dag janúarmánaðar 1910 and- aðist að heimili sinu, Dröngum i Árnes- hreppi, bóndinn Guðmundur Pétursson fullra 55 ára að aldri. Hann var fæddur að Melum í Árnes- 33 Jeg er þrjótur og heimskingi! Ó! að jeg væri dauðr.r!“ Að svo mæltii hné hann niður í stól, greip hönd- unum fyrir andlitið, og fór að gráta. „Takið nú eptir“, mælti Harvey alvarlega, en þó eigi óvingjarnlega. „Mig langar til þess að spyrja yður að nokkru: Hafið þér nokkuru sinni framið líkt áður?“ „Nei, aldrei — aldrei!“ svaraði Frank. „Og jeg — jeg gi-t varla trúað því, að jeg hafi framið þenDa glæp! Mér virðist það ótrúlegt, og voðalegt til þess að hugsa! Marga galla hefi jeg! En ekki lyg jeg; — því megið þór trú«!“ „Reynið nú að jafna|yður“, mælti Harvey, „og seg- ið mér allt! En munið; að segja mér ab eins sannleik- ann, — allan sannleikann, en annað eigi. — Þér verðið að segja mér allt, sem er, eða þá segja mér alls ekkert! Geti eg treyst því, að þér segið mér satt, skal eg bjálpa yður, sé mér það mögulegt!“ Dale var þegar mjög fús á það, að segja æfisögu eíne. Það var sama gamla sagaD, sero margir ungu menn irnir hafa eð segja. Foreldrar hans höfðu dáið, er hann var mjög ungur, og ekki látið eptir sig eigur, er teljandi væru. Hann var UDgur, og léttúðugur, og vildi njóta lifs- ins, svo að féð eyddist vonum bráðar, og fyr en hann vissi af. En hann var orðinn vanur þvi, að lifa vel, og eyða miklu, og gat þvi eigi tabmarkað útgjöldin. Hann fór þá að taka Iúd, og tók einnig öðruhvoru "þátt í penÍDgaveðmálum. Að lokum vakneði hann svo við vondan draum, sá 26 Eina mínútuna eptir aðra hallaðist hann fram á hönd- ur sér í gluggakistunni, og faldi sig bak við gluggtjöldin Beið hann þess, að hann heyrði fótatak frammi á ganginum, að hann heyrði, að hurðinni væri lokið upp komið við tappann til að kveikja á rafrnagnslampaDum, og síðan gengið inn eptir gólfinu. Jafnskjótt er hann þeyrði, að lykli væri stungið í skráargatið á skúffunni, sem smaragðsteinarnir voru i, ætlaði hann að þoka gluggatjaldinu frá, og grípa þjófinn, er hann snerti, eða þriti til gimsteinadósarinnar. HoDum fannst tíminn lengi að líða, og heyrði ekk- ert hljóð, nema hund vera að gelta i tjarska, eða þá hóf- tak einhvers klársins. Hann var og við búinn, sð þjófurinn kæmi alls eigi þá nótt, og yrði hann því að gera sér aðra vökunóttina, eða ef til vill fleiri, en eína, því að eigi vildi hann hætta við hálf búinn leik. En hvað var þetta? Heyrðist ekki eitthvað marr frammi á ganginum? Honum heyrðist hann heyra þetta rétt í svip, og jafnharðan var orðin sama dauðakyrrðin, sem fyr. En nú var tekið hægt í burðina, og einhver kom inn i herbergið. Harvey faldi sig enn betur bak við gluggatjöldin, og bjóst til þess, að ráða á komumann, er minnst varði. En nú var dauðakyrrðin svo megn, að hann fór að efast um, að hann hefði heyrt rétt. Rétt 4 eptir heyrði hann þó, að hurðinni var lokið hægt upp, og að einhver kom íqd í herbergið. Svo varð enn dauðakyrrð, unz hann sá, að kveikfc var á eldspítu.

x

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi
https://timarit.is/publication/131

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.