Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 05.08.1910, Síða 6

146
Þjóbviljtnn
XXIV.. 36.-37.
hreppi 10. maí 1854. Foreldrar hans
'voro: Pétar bóndi Magnússon og kona
hane Hallfríðar Jónsdóttir, sem þá bjuggu
þar og kunn voru fyrir dugnað, gestrisni í
og annan rausnarskap.
A unga aldri fluttist Guðmundur sál.
með foreldrum sínum frá Melum og sð
Dröngum, og var þar hjá þeim, þar til
þau önduðust bæði vorið 1887. Þá reisti
hann bú að Dröngum, og árið 1890 kvænt-
ist hann Onnu Jakobínu Eiriksdóttur, er
lifir mann sinn. Þeim bjónum varð fjögurra
barna auðið, tveggja sona og tveggja
dætra, sem öll eru á lífi. Ennfremur tóku
þau til uppfósturs dreng af fátækum for-
eldrum, og er bann nú fulltíða maður og
vinnumaður ekkjunnar, fóstru sinnar.
Snemma var Guðm. sál. mannvænleg-
og efnilegur maður. Búsýslan lét bonum
vel, og métti bann teljast búhöldur góður,
bæði starfsmaður, meðan heilsan leyfði,
og reglusamur og stjórnsamur húsbóndi,
enda vel efnum búinD. Kaup hafði hann
fest á ábýlisjörð sinni, er hann haiði áður
mikið bætt.
Guðm. sál. var jafnan höfðinglegur
heim að sækja, manna gestrisnastur og á-
i-eiðanlegur í ölium viðskiptum. Ráðhollur
var hann einnig og eÍDlægur þeim, sem
leituðu aðstoðar hans.
Margra ára heilsuleysi veiklaði smám
saman krafta hans og dró úr framkvæmd-
uin hin síðari árum, enda þótt ráðdeildin
hóldist að mestu óskert til hins síðasta.
Vinnr hins látna.
Látinn er nýskeð í Arnartírði, Guð-
bjartur bóndi Kristjánsson á Borg, „Vel
efDaður bóndí, og vel metinnu, að því er
segir i bréfi til ritstjóra blaðs þessa.
Hann dó á sóttarsæng.
23. júlí þ. á. andaðist i Seyðisfjarðar-
kaupstað Olöf Einarsdóttir, móðir Einars
Th. Hallgrímssonar, konsúls á Vestdals-
eyri.
Hún var 95 ára að aldri.
18. júlí síðastl. andaðist að Ósi í Bol-
UDgarvík í Norður-lsafjarsýslu Ólafur
Gissurson, er þar hafði lengi búið.
Helztu æfi-atriða hans verður vænt-
j anlega getið síðar í blaði voru.
Hitt og þetta.
Miklu varið tii jólagjai'a.
Síðastl. jól varði „internatioual Harvester1*
félagið í Chicago alls 1 millj. og 500 þús. doll-
ara tii jólagjafa handa verkafólki sínu, enda
hefur það nítján verksmiðjur f Evrópu og Am-
eríku, og verkamenn alls 40 þús. að tölui
Gjafirnar til hvers um sig námu 10—3000
doiiara.
Ýms önnur félög, og bankar í Ameríku, verja
og til jólagjafa 5—25 þús. dollara árlega, og
nema gjafirnar tiðast 5—25 dollurum til hvers
verkamanns, eða meira, sé um þá að ræða, sem
umsjón hafa á hendi, eða yfirmenn eru.
A-j-S.
Stört hersbip.
Samkvæmt tillögu Genrge von Meyer’s, her-
I málaritara, hafa Bandamenn áformað að Játa
smíða herskip, sem að likindum verður stærsta
herskip í heimi.
Skipið verður 32 þús. smálestir, og á að kosta
18 millj. dollara.
Stóru orustuskipin, sem stórþjóðirnar, Bretar,
Þjóðverjar og Erakkar, hafa nýskeð látið smíða,
og nefnd eru „Dreadnougth11 (frh.: dreddnót, þ:
e. á Islenzku: óskelfandi) eru að eins litið yfir
20 þús. smálestir, og kosta að eins 10—11 millj-
ónir dollara. A-)-S.
Vel launað.
Maður nokkur í Galveston í Texas í Banda-
ríkjunum, Strnme að nafni, lagði 27. febr. þ. á.
Jíf sitt i hættu, til þess að aptra því, að sex
vetra gömul telpa May Jennings að natni, yrði
fyrir járnbrautarlest.
Faðir telpunnar, sem er auðmaður mikill,
gladdist svo yfir þvi er llfi einkadóttur hans var
bjargað á fyrgreindan bátt, að hann gaf mann-
inum eign, sem talin er einnar milljónar dollara
virði, og gefur af sór 70—100 þús. dollara ár-
legan arð. A-j-S.
Ilalastjarnan.
Stöku menn í Bandaríkjunum kviðu mjög
komu fíriH«//’*-halrtstjörnurinar, 18. maí þ. á„ og
urðu þess jafn vel dæmi, að menn fyrirfóru sér,
tveim eða þrem dögum áður, en hennar var von.
Hræðsla þessi stafaði af því, að sumir stjörnu-
fræðingar, og vísindamenn, létu í ljósi, aðíhala
stjörnunnar væri svo mikið af eitruðum loptteg-
undum, að jarðarbúum gæti staðið hætta af.
Hafa frœðimenn þessir óspart fengið að kenna
á háði í blöðunum, síðan spádómar þeirra reynd-
ust tómur hugarburður: A-|-S.
REYKJAVÍK 5. ágúst, 1910
Tlðin hlý undanfarna daga, yfirloitt unaðs-
legasta sumarveður.
IÞað fórst fyrir, að þjóðhátíð vœri haldin hér
( i hænum 2. þ. m., svo sem venja hefur verið
27
Það var eitt af tvennu, að þjófurinn vissi eigi hvar
tappinn var, sem ýtt var á, er tendrað var rafmagns-
Ijósið, eða hann þorði eigi að tendra það.
Hann heyrði nú, að gengið var um gólfið í herberginu,
og hann gat eigi betur heyrt, en að skrjáfið sem heyrðist
væri í kvenDtnanns fatnaði.
Harvey hraut blótsyrði af vörum.
Honum hafði eigi komið annað til bugar, en að þjót'-
urinn væri karlmaður.
En nú varð að skera úr hvort sem þjófurinn var
karl eða kona.
Ljósglætan hvarf nú, með því að slokknað var á
eldspítunni.
En nú var kveikt á eldspítu að nýju, og síðan
heyrðist, að vísu óglöggt, að lykli var stungið í skráar-
gatið á skúfFunni, og dró Harvey þá gluggatjöldin burt,
en mundi þá eigi í svip, að borð, sem ýmislegt smádót
var á, stóð þar örskammt frá.
Gluggatjöldin komu við borðið, og veltu því um
koll.
Og áður en hann kom auga á kvennmaDninn, slökknaði
á eidspitunni, svo að í herberginu var níðamyrkur.
Nú var dauðakyrrð í herbergÍDU, unz hoDum heyrð-
ist, sem einhver drægi andann fljótt að sér, svo sem
væri hann utan við sig af hræðslu.
HanD heyrði, að eitthvað var ýtt við stól, og þótt-
ist skilja, að stúlkað væri að reyna, að þreifa sig áfram
til að komast út.
Hann stökk því frarn að hurðinni og tendraði raf-
magnsljósið í skyndi.
32
erÍDdagjörðum, að stela, og að hún hefði stolið hinum
smarögðunura.
Og — til þess að bjarga mér, vildi hún eigi segja
neitt sér til afsökunar.
Hún var hrædd um það, að vorkunnserni yðar yrði
minni, ef þér fengjuð að vita, að karlmaður ætti hlut að
rnáli.
En jeg heyrði til yðar, og sá á henni, að einhver
leiðinda misskilningur myndi hafa átt sér stað, þó að mér
veitti að vísu örðugt, að fá hana til að segja mér, hvað
gerzt h^fði.
Hún grátbændí mig, að fara eigi ídd til yðar.
En yður vildi eg þó fyrir hvern mun hitta, — kaus
fremur að fara í fangelsi — eða bíða bana, od að láta
yður ímynda yður, að hún hefði framið þjófnaðinn —
Jeg gat eigi hngsað til þess, að bezta og ástríkasta
systirin, sem til er í heimi, yrði að líða fyrir jafn létt-
líðarfullan þorpara, sem jeg er!“
Harvey hafði staðið alveg þegjandi i sömu sporun-
um, og starað á föla, og stamandi unga manninn.
Hann var alvarlegur á svipinn, en undir niðri var
hann þó engu að siður afar-glaður
Stúlkau, sem hafði vakið hjá honurn fyrstu, einlægu
ástina, var eigi að eins saklaus, heldur hafði hún og sýnt
svo mikla sjálfsafneitun, að hann — þótt honum geðjað-
ist eigi alls kostar að henni — hlaut að meta hana enn
ineira, en áður.
Allt í einu tók ungi Dale að baða út höndunum,
sýnilega all-armæðulegur.
„Æ, hr. Harvey!“ mælti hann. „Jeg á engin orð,
til þess að lýsa því, hvaða tilfinningar hrærast hjá mér!