Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.09.1910, Blaðsíða 3

XXIV., 41.—42.
JÞjóðviljinn'.
163
Fralikland.
Járnbrautarslys varð nýskeð á járn- |
brauöarstöðinni Soujan, rákust á tveir |
vagnar, og brotnuðu í mél. — 53. ungar
námsmeyjar biðu þar bana, en 65 blutu
alvarleg meiðsli.
Briand, forsætieráðherra Frakka, er ný-
lega trúlofaður ungri skúlku, 24 ára gam*
alli, dóttur meiri háttar verksmiðjueiganda
Spánn.
Síðustu blöð frá útlöndum geta þess,
að almennt verkfall hat’i átt að hefja í
borginni Bilbao 29. ág. þ. á.
16. ág. þ. á. rakst spaDekt eimskip,
„Martos“ að nafni, á þýzka eimskipið
„Elsa“, í greDnd við Tarifa á Spáni, og
drukknuðu 39 menn.
I þorpinu Huesoa hrundu nýskeð I
fimmtíu hús, er vatn hafði grafizt undir.
Eins og áður hefur verið drepið á i
-blaði voru, hefur Canalejas ráðaneytið haf-
ið baráttu gegn klerkavaldinu, og fer þó
eigi mjög frekt í sakirnar, vill að eios,
að trúarbragðafrelsi verði lögleitt, klaustr-
nrn fækkað, og ýriis eÍDkaióttindi þeirra
afnumin.
Gegn breytingum þessum hafa klerk-
ar risið mjög öndverðir, og taka karlungar,
•er koma vilja Don Jaime til ;íkis, í streng-
inn með þeim. svo að jafuvel hefur ver-
ið vænzt uppreiSDar á sumum stöðum,
einkum i baskisku héruðunum, norðarlega
á Spáni. — —
Portúgal.
Þar er þess vænzt, að klerkaliðar hefji
uppreisn, er minnst varir, til þess að
steypa frjálslynda ráðaneytinu frá völdum.
Nýsmíðað herskip „Vulcana“ að nafni,
sem kom frá skipasmíðastöðinni á Eng-
landi, flutti í þeirri ferð tollskyldar vör-
ur, sem námu um 100 þús. króna, og
varð uppvíst, að nokkrir liðsforÍDgjar áttu
vörurnar, og höfðu ætlað að skjóta þeim
undan tollgreiðslu. — Herdómi hefir verið
ið falið að fjalla um mál þetta.
María Pía, amma Manuéls konungs
var Dýlega dæmd, til að borga 90 þús.
krÓDa, er hún skuldaði, fyrir ýmis*
legt til kvennbúnaðar, sem hún hafði
tregðazt við að borga, otr hafði undir-og
yfirdómur sýknað hana, en hæztiréttur
komst að gagnstæðri niðurstöðu, með því
að enginn væri hafinn yfir lögin nema
konungurÍDn einn. — —
ítalia.
Mælt, er, að nýskeð hafi orðið uppvist
um íyrirhugað banaráð gegn Victori kon-
ungi Emanuel, og hafi samsærismeDnirn-
ir komið frá Argentínu til Svissaralands.
— Hafa ítalir því sterkar gætur við
landamærin, til þess að hafa auga á ferða-
mönnum, sem frá Svissaralandi koma.
I S;t 1 m-i-ílcin.
í Búlgariu vildi nýskeð það slys til, í
I grennd við borgina Sofia, að hermenn
sem voru að búa um tundurvél neðan
jarðar, fóru eitthvað ógætilega með hana,
svo að hún sprakk, og biðu níu hermeDn
baDa.
Með því að einatt má um þessar
mundir vænta þess, að ófríður kvikDÍ, er
minnst varir, hafa Búlgarar nýskeð dregið
60 þús. hermanna að landamærunum, er
að Tyrklandi snúa.
Síðustu fregnir frá Grikklandi herma
að Oeorg konungur, krónprinzinn gríski,
og kona hans, hafi ætlað sér, að bregða
sér á fund Nicolaj Rússa keisara, og er
eigi ósennilegt, að Kríteyjarmálið beri þar
á góma.
Kosningarnar til gríska þjóðfuDdarins
fóru fram 21. ágúst siðastl. og er mælt,
að Dra^rowíms-ráðaneytið muni beiðast
lausnar, áður en hann kemur saman, og
eigi talið ólíklegt, að Venezelos, foringi
griska flokksins á Krít, sem er einn þeirra
er kosinn hefur verið, taki þá við stjórn-
arformennskuDni.
Maslt er, að Grikkir búi nú her sinn
8em óðast, ef í hait kynni að skerast, út
af Kríteyjarinálinu, og hafa þeir því bann-
að allau útflutning hrossa, ogeinniggert
ráðstöfun til þess að kaupa eitthvað af
hestum á Ungverjalandi
lyrlúr hafa nýskeð keypt tvö herskip
af Þjóðverjum.
I Djarbekír eyddist 1500 hús nýskeð
í jarðskjálttum.
Pýzkalan <1.
Þýzki krónprinzinn ætlar i næstk.
mánuði að bregða sér til Kína, Japans
og Indverjalands.
Um sex hundruð barna í Rínarhéruð-
unum hafa Dýskeð fengin óþekkta veiki,
sem veldur því að hárið dettur af þeim, sem
59
Masters gat nú eigi Jengur haldið að sér höndunum
sem aðgjörðarlaus áhorfandi, enda hefði eigi átt aðgeraþað
eitt eínasta angnablik, hvað þá heldur lengur.
Það var auðsætt, að maður, sem var farinn af drykkju
mátti sin einskis gegn heljarmenninu, þar sem báðir voru
jafn æðisgengnir.
Hór áttust tveir ójafnir við, og þó að Master hefði
megnustu óbeit á bvers konar drykkjuskap, skarst hann
þó í leikinn, tók skammbyssu upp úr vasa sínum, og
skildi þá.
„Jeg ætla rnér eigi, að fara í neinn bardaga, eða drepa
neinn“, mælti Englendingurinn, „en þessar aðfarir þoli
eg ekki! Komið yður burt, eða eg skýt kúlu í magann
á yður! Og þegar eg hleypi úr byssu, þá er eg vanur
■ að hitta!“
„Seinfari“ snautaði þá burt, tautandi eitthvað, og
ragnandi.
Skinnsalinn gekk og til veitingahúss, sár gramur
manninuin, sem svipt hafði hann skemmtuninni, að horfa
á viðureign þeirra.
Masters sneri sér nú að Kenen, Indíánanum, eem
lá meðvitundarlaus á jörðinni.
Blóðið lagaði úr ótal sárum, og annar handleggurmn
hékk nilnr máttlaus.
Drykkjuskapurinn hafði að visu afskrærat andlit
hans, en þó var svipurinn mikilfenglegur: augabrýrnar
miklar, augun stór, og tönnurnar hvítar.
Væri svo, sem sagt var, að hannn væri siðasti mað-
ur þjóðflokks þess, er hann taldist til, þá var endirinn
■eigi ólaglegur.
48
„í eldstónni“, mælti hann. „Þau voru orðin mín
eign, — eini heimanmundurinn, sem eg fékk með yður.
— Mér leist ekki á þau, og brenndi þau þess vegna, sem
og hárflétturnar, háu hælana, og allt hitt dótið. — En
farið nú upp, og lagið á yður hárið; en flýtið yður — jeg
bíð eptir kaffinu“.
,Hún varð orðlaus, og starði á hann.
En henni var runnin reiðin, þótt henni þætti það
kynlegt.
Hún gekk því inn, sem hlýðið barn, til þess að full-
nægja skipun hans.
Zoue kom upp til hennar, til þess að hjálpa henni
að laga á sér hárið, sem var skilið í miðju, eins og siður
var í sveitum.
Zoue setti og húfuna á hana, og vatt utan um hana
klútnum, og skreið síðan á hörrdum og knjám, til að leita
að hringnum; en Aldéle grót lágt.
Loks fann Zoue hringinD, og setti hann á fingurinn
á henni, en tók síðan i hendini á henni, og leiddi hana
fram í eldhús.
Þar var kalt, en nóg af koparilátum, sem voru svo
fáguð, að spegla mátti sig i þeim.
Með tárin í augunum, og bítandi fast saman vörun-
ura, bar Adéle, tiu minútum síðar — undir umsjá hálf-
bjánans — kaffið á bakka, og setti það á borð, sem stóð
fyrir utan húsið, því að þar sat húsbóndinn, og var\að
lesa í blaði.
„Svo lengi vil eg eigi þurfa að bíða aptur“, mælti
hann sti!!il?ga, án þes3 að 1,'ta upp.
En er hún setti bakkann svo hart á borðið, að rjóm-
inn ekvettist út um allt, leit hann upp, og gaut hún þá