Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 18.12.1911, Blaðsíða 3

XXV. 56.-57.
Þjóðvilíinn.
223
Borgin Rouen, er Norðmenn færðu
ýmsar gjafir á þúsund ára hátíðinni, hafa
og áformað að gefa bænum Alasund líkn-
eski Göngu-Hrólfs.
Svíþjóð.
Látinn er í nóv. þ. á. Christian Lunde-
berg, fyr forsætisráðherra Svía.
Hann var hægrimaður, að því er
stjórnmálaskoðanir snerti. enda hafa þeir
og mestu ráðið í Svíþjóð til skamms
tíma.
Bretland.
I síðastl. nóv. lagði (xeorg konungur,
og drottning hans, af stað frá Englandi,
á gufuskipinu »Medina«, og varferðinni
lieitið til Indlands.
Fjögur herskip fylgja konungí alla
leið.
Brezka stjórnin hefir nú lagt fyrir
»parlamentið«, frumvarp mn aukningu
kosningarróttarins. — I f'rumvarpi þ«ssu
eru þó engin nýmseli um kosningai'rétt
kvenna, en Asquith (forsætisráðherra)
kvað hafa látið sér um munn fara, að
neðri málstofan geti þá bætt þar að lút-
andi ákvæðum inn í frumvarpið.|
Balfour, er lengi hefir verið foringi
áhaldsmanna og þá jafn framt formælandi
;þeirra í neðri málstofunni, hefir nú ný
skeð sagt forystunni af sér , eða ágrein-
ingur orðið milli hans og flokksins.
Var þá helzt um fjóra að velja: Long,
Ohamberlain, Carson og Bonar Law —
og varð hinn síðast nefndi hlutskarp-
astur.
Mælt er, að Asquit-ráðaneytið leggi
nú og fyrir þingið frumvarp um sjálfstjórn
Irlandi til handa, og þesg vænzt, að það
nái þá bráðlega fram að ganga, þar sem
skipun efri málstofunnar ler nú orðin
breytt, og því eigi þaðan þeirrar mót-
spyrnu að vænta, er milinn verði að falli
til lengdar.
Frakkland.
Likneski frakkneska skáldsagnahöf-
undarins Emile Zola var nýlega afhjúp.
að í Aix de Provence.
Emile Zola var fæddur í París 2. apríl
1840, og and&ðist 29. sept. 1902. — Hann
hefir ritað fjölda skáldsagna, sem þýddar
hafa verið, eða þá ýmsar þeirra, á fjölda
tungumála. — Hann átti og manna bezt-
an þátt i því, er Alfred Dreyfus fekk
rétting mála sinna.
Frú Langevin, kona frakknesks vís-
indamanns, er tóðu nafni nefiust, hefir
ný skeð stefnt manni sínum fyrír hjú-
skaparbrot, — telur hann hafa átt vin-
gott við frú Curie (fram ber: Kyrí(, efna-
fræðinginn nafnkunna, er árið 1903 fékk
Nobelsverðlaunin ásamt manni sínum
; (f. 1859, d. 1906), er þau, ásamt efna-
fræðinginum Becquerel, höfðu fundið
frumefnið »radíum«. — Frú Curie er
fyrsti kvennprófessorinn í París, og vek-
ur mál þetta þar því afskaplega eptir-
tekt. — En alsaklaus telja þau sig bæði
Langevin og hún.
Portugal.
Lar eru nýlega orðin ráðherraskipti,
og heitir nýi forsætisráðherrann Vascon-
cellos.
Konungsliðar láta enn all-ófriðiega í
norðurhóruðum Portugals, og voru menn,
er síðast fréttist, jafn vel hræddir um,
að eitthvað af herliði lýðveldisstjórnar-
innar kynni að skerast í lið með þeim.
Enn fremur hafa og konungsliðar hót-
að, að ráða á borgir, sem næstar eru
landamærum Spánar.
ítalia.
Afskapa veður á Sikiley í öndverðum
nóv. þ. á., sem ollu því, að nokkur hús
hrundu, auk þess er aðrar skemmdir urðu,
eigi sízt að þvi er telefónana og frótta-
þræðina (telegrafana) snerti. — Mælt er,
að fimm tugir manna hafi og beðið bana.
Að því er snertir ófrið ítala og Tyrkja,
vísast til þess, er segir á öðrum stað í
þessu nr. blaðs vor.s.
Þýzkaland.
12. nóv. þ. á. héldu jafnaðarmenn —
þýzkir og annaraþjóðerna — »friðarfundi«
svo nefnda á tólf stöðum i Berlin.
A fundum þessum var ítalska—tyrkn-
eska ófriðinum mótmælt sem allra alvar-
legast.
Maður nokkur, Friedrich Hetzler að
nafni, verzlunarmaður í borginni Augs-
burg í Bajern; varð ný skeð uppvís að
því, að hafa dregið sér eigi all-lítið fé
frá eigendum verzlunarinnar, sem hann
var hjá. — Tókst honum þó, að komast
undan, — flýði í kvennbúningi, og hafði
16
En Atma hristi höf*ðið.
„Þó að jeg vildi gjarna vera kyr“, svaraði hún,
verð eg þó að fara béðan i dag! Faðir mi»n á von á
mér, 02 hver veit, kvað hann kann að hafa ákveðið?u
Hr. Warner virti Önnu vel fyrir aár.
„Skjátlist mér eigih, maalti ha»n, þá á eg tal við
ungfrú Studly, og verðið þér að fyrirgefa mér, að eg
kannaðist eigi þegar í »tsð við yður. — Jeg @r, eins og
þér vitíð, vinur föður yðar, og hitti hanD í kvöld, og
ekal eg því koma þessu öllu í lag tyrir yður, ef þir
viljið, og láta yður evo vita í fyrr»málið! Eruð þár eigi
ásátt með það?“
Að svo mælts, kvaddi hr. Warner, «n sendi mann
daginn eptir, er hafði meðferðis tvö bréf, sitt til hvorr-
ar af UDgu stúlkanum.
Maður þessi kvaðst heita Walter Damby, vera
staríemaður í Middleman’a-baDkanum, og vera vinur hr.
Wsrner‘8.
Hocum varð mjög Btaraýnt á (*anu, og ætlaði eigi
að gota slitið sig frá j.eim. Staidraði hann því við í
fjórðung kl. stundar, og »kýrði þeim frá ölln, er gerat
hafði í banksnum. og sera var kunnagt um.
Þegar hann kvaddi, gaf hann Önnu Stuldy ein-
•ennilega hýrt auga, og kvtðst vona, að hr. AVarner
notaði sig og eptirleiðis, til þas» að fara með skilaboð
til ungfrá Middleman.
Þ«g»r hann var farinn, brosti Grace, með tárin í
augunum.
rHonu leizt vel á þig, piltinHm“, mælti hún við
Önnu. „Þ*ð er leiðinlegt., að hacn skuli að eiue vera
aðstoðarmaðHr í bankanum!
5
á fótuin, og þegar kominn á fætur klukkan sex, og hafði
vanalega gengið sér til hressingar fram með ánni Thema,
áður en hann fékk morgunkaffið.
En þegar klukkan, morguninn, sem hér ræðir, var
orðin átta, og ekkert heyrðist til hans, hélt hún, að
hann hefði ofþreytt «ig á næturvinnunni, og því sofið
lengur, en hann var vanur.
Hún gekk því að hurðinni, og barði þar að dyrum,
eD gekk siðan burt aptur, er henni var eigi anzað.
Nokkru siðar barði hún þó aptur, ea fákk þá eigi
h»ldur noitt svar.
Hr. Froy — annar bókhaldaranna —, sem gekk
næstar bankastjóranum, er hr. Warner var fjarveraudi,
var nú kominn í bankann, og smeri konan sér þvi til hans,
og mælti»t til þess, ®ð hann færi með sér upp á herbergi
hr. Middlemans.
Hr. Froy var ófús til þess, enda var hann farinn að
eldast, og yfir leitfc latur til snúnÍDganna.
Kvað hann það ekki sitfc verk, að fara að vekja hr.
M.iddleman.
Það var því loks, er hann þurftí á lykliuum að pen-
ingaskápcum að halda, að hann fékksfc til þe»s, að fara upp
með konunni
Þjiu börðu nú enn að nýju að dyrum, en fengu ekkert
svar, — stoins hljóð inni í herberginu:
Hr. Froy, og konan, horfðu stundarkorn forviða hvort
á annað, unz hr. Froy tók iögg á sig, og lauk upp.
Þau læddust nú inn á tánum.
Það var dimmt í herbergimu, — gluggatjötdin fyir
gluggunura.
Bókhaldarina nara staðar rétt hjá rúminu, og kallaði;