Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 05.02.1913, Blaðsíða 8

20
ÞJOÐVÍLJINN.
XXVII, 4.-5.
OTTO M0NSTED
dan$fca smjóriUá mr bc$t.
ÐiftjiA un_m________
JSóUty-’ Jngók\jrm „Hekla'mBm JmafbUf
8m)ðHtkið fwjlt múnungi5 fra 1
Ofto Mðnsted %■.
Koupmonnohðfn oa/frojum
i Oanmðrku.

KCNUNGL. HIRB-VERKSMIBJA.
Bræðumir Cloétta
m3?la”me8 aínnm rfðnrkenndn SjOk:<Slaðe-tesriTiatIiim, sem eÍDgÖDgu ern
bánar til úr
fínasta Kakaó, Sykri og Vanille.
Enn fremur Kakaópúlveri af t>eztu}tegund. Agætir yitnisburðir
frá efnafræðiarannaóknarstofum.
Hansen & Co.
í Frederiksstad
i Noregi
bafa á boðstólum beztu tegundir oliu-
fatnaðar og vatnsheldra dúka (Pressen-
ninger).
Vér notum einatt beztu efni, og hag-
feldustu gerð.
TBiðjið því einatt um olífatnað Hansen’s
frá Frederiksstad, því að hann er beztur.
r 11 e
North British Ropework C°y Ltd-
Kirkcaldy
Contractors to H. M. Goverment,
búa til
rússneskar 0g ítalskar
íiskilínur og tæri,
Maniia, Coces og tjörukaðal,
! allt úr bezta efni og sérlega vandað.
Biðjið því ætíð um Kirkcaldy
fiskilínur og færi hjá kaupmanni þeim,
■em þór verzlið við, því þá fáið þér það,
sem bezt er.
RITSTJÓRI OG EIGANDI:
Skúli Thoroddsen.
Prentamiðja Þjóðvijlans.
110
beiddi hana eigi neina um kvöldið.
Hún hafði *agt hitt að eins til þes*, að gera sér
eitthvað til erindi*.
En hvi hún hafði komið, skildigt henni þá ekki.
Henni hafði að visu tekiat, að gefa kenni bendingu
nm, hvað i vændum væri, en það taldi Mary sig nú að
ví*u fjr hafa grunað.
M*ry y*r nú uppi i herbergi *ínu, er hún gat því
ri# komið.
En í húsinu var allt sifellt i uppnámi, því að Lola
yar mikil fyrir sér, er hún hafði ásett sér að skemmta
*«r, — þótci og gaman, að vita sig geta látið allt standa
á þönum á herragarðinum.
Frú Barminster lát bana ráða, og ráðsmennskast,
■em hún vildi, — hóf jafn vel engin mótmæli, þó að
hún *æi, *ð Lola var farin að láta snikkara, sem fengÍDD
kafði verið i þorpinu, búa út leikhús i fordyrinu.
Og hvað sem Patrick lávarði kann nú að hafa sýnat,
kreifði hann heldur engum mótmælum, enda hafði htnn
og annað að hugaa.
Það var tvennt’ sem hugur han* var bundinn við.
Annað var það, að honum virtist móðir hans dag-
lega birtast i æ nýrri og nýrri mynd, sem hann þóttiat
eigi hafa rekið *ig á áðnr.
En hitt umhugaunarefni hans var það: í hvaða
■amb&ndi Mary, og látni maðurinn, hefðu getað ataðið.
Hann veitti ungu stúlkunni mjög nákvæma eptir-
tekt; en eigi *áu það aðrir, en móðir han*.
Honum var það alóskiljanlegt, hvernig á því gat
staðið, að unga stúlkan, sem rirtiat þó vera svo einlæg,
Og blátt áfram, gat verið bendluð við þenna leyndardóm.
111
Einn daginn, er hann sat, i ruggustói, i eiam horni
tordyrisins, og var að horfa á Lolu, er þaut út og inn»
óliku fjörlegri, en hún átti að sér, kom móðir hans, og
nam snöggvast staðar við hliðina á honum.
„Hver er niðurstaða þin orðÍD, að því er kemur tits
Mary?“ spurði hann.
Frú Barminster sneri sór undan.
„Mary verður hór kyr!- mælti hún siðan, eptir dá-
litla þögn. nJeg sagði henni, að eg gæti eigi veitt i»m-
þykki mitt til þess, að hán færi, og að eg byggist við,.
að kún tæki tillit tíl vilja mins!“
„Hvi má hún ekki fara?“ spurði Jávarðurinn.
Frú Barminster brosti.
„Jeg þarf hennar með!“ svaraði bún.
„Annars gleður það mig“, bætti bún við, „bveannt
þú lætur þár um bata þinn! Það befðirðu átt að gera
fyrir langa-löngu“. , ,
Patrick avaraði engu, en hallaði aór aptur á bak fen
atólnum, og móðir hans gókk þá brott, stillilega og
settlega.
Var honura það gleöi, eða þótti honum það leitt, aðr
Mary ekyldi vera kyr?
Hennar vegna gat hann eigi verið glaður!
„En var bann þá glaður ajálfs sin vegna?
Annað mál var það; — en út i þá sálma vildi hann
eigi fara.
Fám minútum aiðar kom Lola til hans, og lóæt vera
að leita ráða.
„En hvað það er fallega gert ai yðnr*, mælti hú»
þá og, meðal annars, „að leyfa mór að setja hór allt áL
annan endann, i þe**n*ga**la fallega hú*i“.