Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 23.04.1913, Blaðsíða 8

€4
þ;jóðviljjnn
XXVn, 1B.-16.
£%CLYlf>ÍZ£X amjörliit) «r be$*
Biftjéft umhQund&mar
.IngóÍFUr' MHekUx*«a«
Smjðrlikið fc*Jt «mun0i$ fnði
Ofto Mönsted *Yr.
Koupmannahöfn ogÁró^v
■» i Danmörku.

KCNUNGL. HIRÐ-VERKSMIÐJA.
Hansen&Co.
í Frederiksstad
i Noregi
hafa á boðstólum beztu tegundir oliu-
fatnaðar og vatnsheldra dúka (Pressen-
ninger).
Vér notum einatt beztu efni, og hag-
feldustu gerð.
Tdiðjið því einatt um olífatnað Hansen’s
frá Frederiksstad, því að hann er beztur.
TH E
North British Ropewoi k C°y L^-
Kirkeaidy
Contractors to H. M. Goverment,
biia til
Bræðurnir Cloetta
mæla með sínum viðurkenndu Hjól<<'>ln?lí'-tea,onílvi.m, sem eingöngu eru
bónar til úr
fínasta Kakad, Sykri og Vanille.
Enn fremur Kakaópúlveri af toezrtu'ltegund. Agætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknarstofum.
ri'issneskar og ítalskar
fiskiliimr og færi,
Manila, Coces og tjörnkaðal,
allt úr bezta efni og sérlega vandað.
Biðjið því ætíð um Kii-lcenlely
fiskilínur og færi hjá kaupmanni þeim,
sem þér verzlið við, því þá fáið þér það,
! sem bezt er.
I _______.
RITSTJÓRl OG EIGANDI:
Skúli Thoroddsen,
Prentsmiðja Þjéðvijlans.
174
mikla ákvörðun hún bsfði tekið, er hán f’ór alfarin frá
herragarðinum.
Hana iðraði þess þó eigi, að hafa farið þaðan. þótt
framtíðin væri henni halin.
Hefði hún hlýtt frú Barminster, og verið þar kyr,
fannst henni, sem það hefði verið rangt gc-rt af sér, þer
sem Patriek hafði sýnt hemi jafn mikla harðýðgi í orði.
Mary fylgdist nú með Lis inn í fátæklegt kaffísölu-
hús, og var þá að mnn máttfarnari, en hún hnfði vænzh
Lís gat eigi annað en blygðast sín annsð veifið,
er hún tjáði sig vingjarnlega í garð Mary, og það því
fremur, sem hún sá, að Mary grunaði ha.na sizt að íiln.
Hvað Leith og Mary gátu báfa átt saman að sælda,
vissi hún ekki. — En Leith hafði sagt berum orðuro, að
honum stafaði hætta af henni, og þó að hún væri þreytt
orðin, vildi hún þó eigi óhlýðDast skipunum hans.
Það var auðsætt, að Mery stóð ein uppi, vina- og
frænda-Iaus, og gat hún því gert Mary greiða, jafn framt,
þvi er hún hlýddi boði Leith’s.
Og þar sem Mary fmn sig eigi mæta öðru. en
hlýjum huga hiá henni, var það eðlilegt, að hún leitsði
ráða hennar, og hjálpar, og innti hana eptir, bvar hún
myndi geta fengið ódýra gistingu.
_Eigið þér alls enga vini, eða kunningja?" spurði
Lis, og bjóst þá hálft i hvoru við að hoyra, hvað hún
ætlaði fyrir sér
Mary hrissti höfnðið.
„Nei, jeg á eina vini“, svaraði hún, en tók sig þó
á aptur, þvi að henni datt þá allt i eÍDU Emily Prentice
i hug. „Jú, jeg þekki þó eÍDn kvennmann hérna í
Londonu, bætti hún því við. „En það er eigi til muna,
175
og þó að stúlka þsssi hafi að vhu boðið roér, að leita
sín, ef eg þyrfti hjálpar. vildi eg þó sizt þurta þess í
þetta skipti*.
Lís svaraði er.gu en vorkenndi Mary.
„Mér þykir leitt, að þér skulið vera svona einmanau,
mælti hún síðan. .London er slæmnr staður, eigi maður
þar engan vin, og þér virðist vera svo ung! Yiljið þér
ssgja mér, hvað þér ætlist nú fyrir?u
Mary roðnaði. — En hún var nú farin að hressast,
eptir að hafa drukkið kaffí, og borðað ögn af brauði.
„Jeg ætla að leits mér einhverrar atvinnuu, svaraði
hún, nJeg hefi notið góðs uppeldis, og blýt þvi að geta
fengið eitthvað að gerau.
Lis brosti.
„Allir ímynda sér það, og þá má leggja tólf, er
deyja úr hungri móti hverjum, er atvinnu fær, og baft
getur ofan af fyrir sér!“
M'!ry varð all-hugsandi.
Henni hafði þegar getizfc ve! að ungu stúlknnni, —
virzt hón gædd kvennlegri fegurð, þótt miðséð væri að
visu, að eigi væri hún af heldra taginu.
„Hvaða atvinnu stundið þér?“ spurði Mary, eptir
dálitla þögn.
Lís stokkroðnaði i framan.
„Já, jeg telzt til verkmanna stéttarinnaru, svaraði
hún. „ Jeg var herbergis-jungfrú, en hætti þeirri atvinnu,
þegar — þegar jeg giptist! Nú gæti eg heimilis mÍDs,.
og annast um manninn minn!u
„Hann er verzlunarerindsreki!u mælti hún síðan,
„og er því eigi opt heima. — Jeg get léð yður herbergi
sem nú er autt, ef þér þarfnist þess i einn eða tvo daga.