Lögberg - 08.07.1891, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, MIÐVIKUDAGINN 8. JULI 1891.
(Framh. frá 3. bls.).
unnar. Ritarinn byrjar }>á sögu sína
með }>ví: „að Olafur Sigurðsson
lijet maður, vænsti piltur og hvers
manns hugljúfi. Hann hafði sezt á
stjórnarland, og f>ar með orðið skatt-
skyldur keisaranum. Ólafur átti eina
konu og eina kú. En svo finnur
hann f>að út, að hann geti ekki
lifað í J>essu landi, og hugsar sjer
að flytja burtu. Hann átti verk á
landinu, en af J>ví hann var blá-
fátaekur, J>á gat' liann ekki borgað
skattinn áður en hann fór. Þeir
alvitru í sveitarráðinu fá svo pata
af pessu að Ólafur sje farinn með
konuna, en jafnframt fylgdu pær
gieði írjettir að kyrin hafi hvergi
farið heldur hefði henni verið kom-
ið í geymslu hjá bónda einum“ og
svo framvegis. Svo’ mörg eru nú
pessi ritarans orð. Detta eru nú
ekki nema lítill partur, að eins
byrjunin af sögu ritarans, en jeg
nenni ekki að vera að taka meira
upp af henni orð fyrir orð til pess
að leiðrjetta }>að og sfna lesendun-
um fram á rjetthermi ritarans í
pessu máli. Með pví að segja J>essa
sögu og skyra svona nákvæmt frá
öllu, eins og ritarinn virðist vilja
binda sig við, liefur tilgangurinn
að líkindum verið sá, að sýna les-
endum Lögbergs fram á, hvaða rjett-
læti o<r samvizkusemi a^ sveitar-
stjórnin beitti við fátæka gjaldendur
sveitarinnar, pegar hún væri að ná
inn útistandandi sköttum. En í
pessu tilfelli, sem ritarinn tekst á
hendur að skyra frá, villist hann
svo hraparlega frá sannleikanum —
eins og stundum optar— að pað
eru lítil • líkindi til að hann nái
pessum tilgangi sínum, „pví aftur
hverfur lygi pegar sönnu mætir“.
Sannleikurinn í pessu lögtaks máli
er, að Ólafur pessi Sigurðsson hafði
tekið sem heimilisrjettarland S. A.
J of section 36, Township 22, 3,röð
austur, var búinn að skrifa sig fyrir
landinu (taka fyrsta rjett) búiji»
að byggja gott íveruliús, sömuleiðis
gripahús, og svo vinna talsverð
meiri verk á landinu; hafði verið
tekinn niður á matskrá sveitarinnar
með lausafje að eins, árið 1888,
en með landið ’89, og1 hafði par af
leiðandi verið gjaldskyldur til sveit-
arinnar í prjú ár, en ekkert borg-
að; hafði tvívegis gengið inn á
samningar um að borga, en í
hvorugt sinn efnt pá samninga;
var ungur, ómagalans og vel
vinnandi maður, og syndist vera
í allgóðum kringumstæðum, átti lag-
legt bú eptir pví sem gerist með
frumbylinga hjer í sveit, átti næst-
liðið haust fyrir pað vissa 9 (skrifa
i’g segi níu) nautgripi; af peim
gripum seldi hann fyrir pað vissa
5 (suma fyrir peninga út í hönd),
áður en hann fór, einn drapst af
slysum eptir að. hann var kominn
burtu, en prír munu hafa verið eptir
óseldir; tvó af peim var lagt lög-
hald á og átti að selja við opin-
bert uppboð fyrir skattskuld lians.
Konan veit jeg ekki til að hafi ver-
ið nema eic, enda verður pað pá
pað eina, að undanteknu nafninu á
manninum, í pessum parti sögunn-
ar, sem rjett er hermt frá.
Frásögn ritarans um mótspyrnu
og ummæli er bóndinn, sem kyrin
var geymd hjá, á að hafa liaft við
menn pá er tóku lögtskið, er liæfu-
laus ósannindi, en aptur á móti
hefi jeg heyrt sagt, að eptir að
bóndi pessi hafi veriö búinn að
heimsækja nokkra af byggðarbúum
— máske par á meðal fregnritann—,
pá hafi hann fengið pau sinna
skipti, að hann hafi verið staðráð-
inn í að verja kúna msð hnúum
og hnefum pegar hún ætti að tak-
ast frá honum til að seljast við
uppboðið, en pað kom ekki til
pess, pað fjell öðruvísi, par sem
liætt var við söluna og samningar
náðust við manninn. Að hætt hafi
verið við sölu á kúnni, eða rjett-
ara sagt gripunum, fyrir pá skuld
að kona Ólafs hafi lyst kúna sína
eign og fyrirboðið að taka hana,
eru ósannindi. Hún gat ekki fyrir-
boðið að taka hana, pví til pess
að viss partur af eignum hjóna
geti gengið undir nafni konunnar
eða annurshvors hjónanna, hygg jeg
að purfi að vera til löglega út bú-
inn skriflegur samningur, en í pessu
tilfelli mun pað ekki hafa átt sjer
stað.
Eptir reikningi fregnritans á
Ólafi að hafa borið að borga $22,-
75, en á að hafa samist um að
hann borgaði $8 að eins; hvorug
pessi upphæð er rjett.
Háðglósum og hrakyrðum gagn-
vart sveitarstjórninni og skrifara
hennar er ritarinn ekki neitt sj>ar
á í pessari sögu sipni, og vill víst
með pví leitast við að særa til-
finningar peirra, er par eiga hlut
að máli, og jafnvel leitast við að
gera pá hlæilega fyrir öðrum, og
er tilgangur hans í pví hverjum
peim auðsær, er nokkuð pekkir til.
En pví gat hann ekki látið hlut-
lausan mann pann, er hann tilgrein-
ir að hafi átt að halda uppboðið á
kúnni, (eða rjettara sagt gripunum)
mann pann er hann nefnir „Sól-
heimakong“; jeg skil hreint ekki
hvað sá maður hefur til saka unn-
ið, svo hann hafi purft að verða
fyrir ónáð ritarans, nema ef vera
skyldi pað að hann (ritarinn) liefði
grun um, að pessi maður kynni að
vera gamall mágur? sinn, pví pað
er gamalt orðtak „að köld sje mága
ástin“, ea veri pað nú sem vera vill.
XI.
nts á Ross Str. tilheyiandi ekkju
Páls heitins Wolters úrmakara fœst tii
leigu eða kaups með mjög sanngjörn-
nm kjörum. Ifúsið er lientugt sem í-
búðarhús, verkstefa og sölubúð. Enn-
fremur geta fylgl ýmsir innan liúss
munir hvort heiiiur til kaups eða leigu
Listhafendur snui sjer til hr. Árna
Priðrikssooar á Ross Str.
A. Haggart. James A. ross.
IIAGGART & ROSS.
Málafærslumenn o. s. frv.
DUNDEE BLOCK. MAIN 8TR
Pósthúskassi No. 1241.
ísiendingar getá snúið sjer til j>eirra
með mál sín, fullvissir um, að þeir lata
sjer vera sjerlega annt um að greiða
þau sem rækilegast.
N Ý R
V eggja-pappip
OG
GLUGGA-BLŒJUR
iUT Mjög billega ^j£S3
HJA
R LECKIE.
425 Main Str. - - Winnipe
NGREAT
ORTHER
RAILWAY.
Á hverjum morgni kl. 9.45 fara
The Great Northern Railway Trainin
frá C. P. R. járnbrautarstöðvunum
til Grafton, Grand Forks, Fargo,
Great Falls, Ilelena og Butte, par
sem nákvæmt samband er gjört til
allra staða á Kyrrahafsströndinni.
Samband er líka gjört í St. Paul
og Minneapolis við allar lestir suð-
ur og austur. Alveg tafarlaust til
Detroit, London, St. Tomas, Toronto,
Niagara Falls, Montreal, New York,
Boston og allra staða í Canada og
Bandaríkjunum.
Lægsta vcrd. Fljót ferd.
Áreidanlcgt suinhand.
Ljómandi dagverðar og svefn-
vagnar fylgja öílum lestum. Fáið
yður fullkomna ferða áætlum. Prís-
lista, og lista yfir ferðir gufuskip-
anna yfir hafið. Farbrjef alla leið
Liverpool, London Glasgow og
til meginlands Norðurálfunnar selj-
um við með allra lægsta verði og
með beztu Gufuskipa-línum.
Farbrjef gefin út til að flytja
vini yðar út frá gamla landinu fyr
r $32,00 og upp.
J. F. "WIIITNEY, II. G. McMickan,
g. p. og t. a. Aðal Agent,
St. Paul. 376 Main St.
Cor. Portage Av.
Winnipeg.
VEGGJA PAPPSR
-OG-
GLUGGA - BLŒJUR.
_* __* _
* *
Komizt eptir prísum lijá okkur áður
enn pjer kaupið annarsstaðar.
_* __* _
* *
ínaers
345 Main St.,
Mwn&BHa
LJÓMIY9ÍMRAS.
Eptirmenn Best & Co.
Deir bafa nú gert Ijósmynda stofur
sínar enn stærri og skrautlegri en
áður og eru reiðubúnir að taka á-
gætustu myndir bæði fljótt og bil-
lega.
Baldwin k Illondal
.207 Sixth Ave., N., Winnipeg.
Farid til ga.^r-pg».'5 T» á Baldur
eptir timbri, lath, shingles, gluggum, liurðum, veggjapappír, saumavjel-
um, organs og húsbúnaði. Hann er og umboðsmaður fyrir HARRIS,
SON & CO.

t
Fire & Marine Insurance, stofnsett 1879.
Guardian of England höfuðztóll.............$37,000,000
City of London, London, England, höfuðstóll 10,000,000
Aðal-umboð ýyrir Manitoba, North 1 Vest Terretory oy Tritish Columbia
Northwest Fire Insurance Co., höfuðstóll.. .. $500,000
Insuranee Co. of N. America, Philadelphia U. S. 8,700,000
Skrifstofa 375 og 377 Main Stroet, - - - WINNIPEG.
HERMAN HOUSE
Market Square, WIN^IPEC.
ÁGŒTIS VÍN OG SIGARAR.
C. C. MONTGOIViERY. Eigandi.
Þetta hús hefur verið gert eins og nýtt. Mrs. B. R. (.ihllfllll, kona
Conductor Gibbons, sem hefur aðal-umsjón yfir fæðissölunni, qýður alla hjartan-
lega veikomna, sem kunna að meta ágætan matartilbúning og sanngjarnt verð
Hún mun með sinni kurteisi og lipurð reyua til að gera húsið vin»«lt.
MRS. B. R. GIBBONS.
NYIR KAIIPENDIIB ISAFOLDAR
NÆSTA ÁR (1891)
fá ókcvpis allt SÖGUSAFN ISAFOLDAR 1889 og 1890.
i 3 bindum, milli 30 til 40 sögur, einkar-skemmtilegar,
uni 800 bls. alls.
í Ameríku kostar Ísafold héðan af $1,50 um árið, ef borgað er
fyrir fram; annars $2,00—Nýir kaupendur purfa pvi ekki annað en leggja
H pappírs-dollar innan í pöntunarbréfið (registrerað), ássmt greinilegr
utanáskrift; J>á fá peir Sögusafnið allt með pósti um liæl, og blaðið
síðan sent allt árið svo Ótt sem ferðir falla.
480
að hreysi Guttersnipe gömlu — J>vi
að annað var ekki hægt að kalla
pað. Eptir að peir höfðu klifrað
upp stigagarminn, sem stundi og
brakaði undir þunga peirra, fóru
J>eir inn í herbergi Guttersnipe
gömlu; hún lá par í rúminu í horn-
inu og umskiptingurinn með svarta
hárið var að spila á spil við ræfla-
lega stelpu við borðið við ljósið
frá daufu tólgarkerti. Þær spruttu
báðar upp, }>egar ókunnu mennirnir
koinu inn, og umskiptingurinn ýtti
fýlulega brotnum stól til Mr. Cal-
tons, en hin stúlkan hrökklaðist út
í fjarsta hornið á herberginu, og
liringaði sig par niður líkt og hund-
ur. Órólegur blundur hafði sigið á
augu kerlingarinnar, en við hávað-
ann, sem varð, þegar J>eir komu
inn, vaknaði hún og settist upp í
rúminu; hún vöðlaðf fötunum utan
um sig og var svo voðaleg ásynd-
um að Calton hrökk saman. Allt
hvíta hárið á henni var laust og
lijekk ógreitt í hvítum flækjum
niður um herðarnar. Andlitið var
skorpið og hrukkótt, nefið bogið og
augun perluleg og svört, líkt og
481
í músum. Handleggirnir voru grind-
horaðir, berir upp að öxlum, og veif-
aði hún }>eim æðislega jafnframt
pví sem hún preif • í rúmfötin með
höndunum, sem líktust klóm. Flask-
an og brotni bollinn lágu við hlið
hennar; hún helti í bollann og saup
úr bonum áfergjulega. Henni svelgd-
ist, á nokkru af drykknum, og fjekk
hún svo ákafan liósta, sem hjelzt
við pangað til umskiptingurinn tók
bana og hrissti hana og tók boll-
ann frá henni.
„Bölvaður áfergju vargurinn“,
tautaði blessað barnið og leit í boll-
ann, „jeg held pú mundir drekka
Yarrerána }>urra.“
„Farðu til fjandans,“ tautaði
kerlingin veiklulega. Hverjir eru
petta Lizer?“ sagði bún svo, og
skyggði með annari skjálfandi hend-
inni fyrir augu sjer um leið og
hún leit á Calton og lögreglumann-
inn.
„Lögreglumaðurinn og spjátr-
ungurinn11, sagði Lizer í flýti. „Deir
eru komnir til pess að sjá pig
hrökkva uþp af“.
„Jeg er ekki dauð enn, livolp-
488
megin við girðinguna, sem hún átti
að fæðast. Ó, jeg hef sjeð hana
bruna áfram í silkikjólunum sínum,
eins og við værum ekki nema skít-
ur — og Sal hálfsystir hennar —
fjandinn hafi hana“.
Kerlingin var nú orðin uppgef-
in af árevnslunni og hneig aptur á
bak í rúmið, en Calíon sat agndofa,
og var að hugsa um þessa undar-
legu sögu, sem honum hafði nú
verið sögð. Hann furðaði sig ekki
svo rojög á pví, að það skyldi
koma upp úr kafinu, að Rósanna
Moore hefði verið frilla Marks Frettl-
bys; hann var ekki nema breyzkur
maður, og pað var ekki við því
að búast, að bann hefði verið öðru-
vísi en kunningjar hans á æskuár-
um sínum. Rósanna Moore hafði
verið lagleg, og hún hafði auðsjá-
anlega verið ein af þessum spilltu
konum, sem heldur kjósa taumlaust
frillu frelsi, en hið kyrrláta ófrelsi
giptra kvenna. Að pví er siðgæði
snertir er svo víða pottur brotinn,
að fáir geta nú á dögum kastað
fyrsta steininum, og pví varð Frettlby
ekkert lakari í augum Caltons fyrir
473
sjálfa sig“.
„Pað var gert í því skyni að
afstýra hættu, sem meira var um
vert“, svaraði Kilsip rólega. „Jeg
or viss um, að Moreland var ekki
drukkinn pað kveld. Harin sagði
pað að eins til að komast hjá ó-
þægilegum spurningum um pað, hvað
liann hefði pá tekíð sjer fyrir hend-
ur. Verið pjer viss, hann veit meira
on hann hefur látið uppi“.
„Gott og vel, og hvernig ætlið
þjer að hefja eptirgrennslanir yðar?“
„Jeg ætla að byrja á pví, að
leita að frakkanum“.
„Ó, pjer lialdið, hann hafi falið
hann?“
„Jeg er viss um það. Minn
grunur er þessi: Degar Moreland
fór út úr kerrunni á Powletts
stræti—“
„En hann fór ekki út úr neinni
kerru þar“, tók Calton fram í reiðu-
lega.
„Yið skulum samt setja sem
svo, að hann hafi gert það“, sagði
Kilisp rólega. „Jeg segi, að þegar
hann hafi farið út úr kerrunni, hafi
liann gengið upp Powletts stræti}