Lögberg - 09.09.1891, Blaðsíða 3

LÖGBERG, MIÐVIKUDAQINN 9. SEPTEMBER 1891.
3
FREONBRJEF FRA LONÐUM.
í 30. nr. Lögbergs er sk/rt
frá láti stúlku peirrar sem varð
fyrir eldingu bjer í nylcndunni í
sumar jeg vildi skýra greinilegar
frá, hvernig paft atvikaðist.
Lriðjudaginn 28. júlí heldu
börnin heim til sín frá Brúar-skóla-
húsinu, og voru pær systradæturnar
og jafnöldrurnar. Gunnlaag Björg
sál. Guðjónsdóttir og Ingibjörg
Sveinsdóttir samferða af skólanum.
Nokkur rigning var og eldingar, er
á leið daginn; samt lijeldu pær
áfram, J>ar til pær komu á móts
við hús Simonar Símonssonar, stakk
J>á Ingibjörg upp á pví, að pær
færu þangað heiin; hin tók ekki
undir pað, og vildi víst halda áfram;
voru pær að tala siman, og var
rúmur faðmur á milli peirra. Ingi-
björg gekk á eptir, og sá hún allt
1 einu liina stúlkuna falla áfram á
grúfu, og hjelt liún, að hún hefði
fleygt sjer niður viljandi, og mundi
betra að verja sig eldinguum á
pann hátt. Hún fleygði sjer pví
niður á grúfu líka, og á meðan
hún lá par, fannst henni jörðin
vera á kviki, lyptast upp og nið-
ur; líka fannst henni jörðin
vera brennandi heit; en eptir lítinn
tíma fannst henni jörðin kólna, stóð
hún pá upp, kallaði til stallsystur
sinnar, gekk síðan til hennar og
lypti upp á henni höfðinu. Fann
hún pá, að hún var dáin, og setti
pá að lienni mikla hræðslu. Hún
liljóp svo heim í hús pað sem fyrr
er um getið, og var pá mjög utan
við sig af hræðslu. Samt gat
hún skyrt frá pví, að stallsystir
sín væri dáin. Gunnlaug Björg var
pá tafarlaust borin lieim og læknir
sóttur til að skoða líkið. Hann
áleit, að hún hefði dáið pegar er
hún fjell niður.
Daginn eptir, pegar börnin
komu á skólann, skjfrðu pau Birni
Björnssyni, skólakennara sínum,'frá
atbnrði pessum, og finnst mjer vert
að geta pess, livað annt liann ljet
sjer um petta látna skólabarn sitt.
Hann hætti kennslunni fyrir miðjan
dag, og fór pangað sem líkið var.
Eins og nærri má geta, fjell
foreldrum stúlkunnar mjög pungt
að missa barn sitt á svo sviplegan
hátt, en pað bætti nokkuð úr sorg
þeirra, hve margir íslenzkir og ensk-
ir menn sýndu hluttekning í harmi
peirra og stuðluðu að pví að gera
útförina sem virðulegasta. Prestur
okkar, sjera Hafsteinn, gerði sjer
ferð til p'eirra til að liugga pau,
en skólakennarinn gerði sjer allt
far um að útförin yrði hátíðleg, og
að skólabörnin tækju sem mest pátt
í henni. Iiann skipaði peim í tvær
raðir við húsið, sem kistan var í,
og ljet fjóra skóladrengi bera kist-
una milli raðanna. Svo gengu börn-
in næst á eptir kistunni, pegar hún
var borin út í vagnin, sem liún var
ílutt á til kirkjunnar. Sanaa tilhögun
var höfð við kirkjuna og eins pegar
kistan var borin til grafar. Mjög
vandaður blómkross var á kistunni,
og var liann tilbúinn og gefinn af
skólakennaranum og skólabörnum
hans. Jarðarförin fór fram 31. júlí.
Veitingar voru í liúsi heiðurshjón-
anna iierra Símonar Símonssonar og
konu hans Valdísar Valtysdóttur, og
aptur eptir jarðarförina við kirkj-
una hjá herra Jóni Björnssyni og
konu hans. Þetta mun liafa verið
einhver fjölmennasta jarðarfarar-sam-
koma hjer í byggðinni. Fólkið fór
á 12 vögnum með líkinu til kiikj
unnar, og bættist par margt . við.
Brú P. O., 29. ágúst 1891.
Einn af Argyle-búendum, sem
viðstaddur var.
Hjónavíosi.ur Ísl. í Akgylebyggð.
22. júlí 1891 var Mr. Guð-
mundur Slmonarson og Miss Guð-
rún Jónsdóttir gefin saman í hjóna-
band í íslenzku kirkjunni í Ar-
gylebyggð af sjera Hafsteini Pjet-
urssyni.
30. s. m. var Mr. Friðfinnur
Jónsson og Miss Jakoblna Halldóra
Einarsdóttir gefin saman í hj-óna-
band af sjera H. Pjeturssyni í ís-
lenzku kirkjunni í Argylebyggð.
29. ágúst 1891 var Mr. Jijörn
Andrjesson og Miss Guðbjört7 Krist-
jánsdóttir gefin saman í hjónaband
af sjera II. Pjeturssyni. Vígslan
fór fram í húsi Mr. Skapta Ara-
sonar í Argylebyggð.
pví miður höfðu eugar fólkorustur
orðið nje stórkostleg vígaferli, og
enn síður var um neinar jarðabæt-
ur eða pilskipaútvegi að ræða, held-
ur einungis um nokkra fugla og
pöddur, sena sumt hafði verið að
velli lagt með stórkestlegu drápi,
en sumu hafði verið drekkt í brenni-
víni, og hafði allt petta fólk orðið
vel við dauða sínum og eigi mælt
æðru-orð. I>á stakk formaður upp
á að lækka tillagið niður í tvær
krónur, en allur pingheimurinn reis
öndverður móti pví með svo miklu
Ópi, að allt húsið ætlaði í sundur,
en eptir pað var sampykkt í einu
hljóði með bezta samk.omulagi, að
sækja til alpingis um jafnmikinn
ist.yrk lianda fjelaginu, sem áður
| hafði verið veittur. Var og talað
I um, að sumir fulltrúar sendi tillög
1 frá ýmsum fjelagsmönnum án pess
j að tilgreina pá, og pótti fundar-
mönnum pað óheppilegt. Af gild-
um ástæðuin var ekkert rciknings-
yfirlit framlagt, e»da er pað ekki
siður í svo ungum fjelögum; sam-
pykkti fundurinn pegjandi pað fram-
leggingarleysi, en reikningsyfirlit
verður par lagt fram pegar einhver
njr Alexander er búinn að höggva
sundur pá gordisku hnúta, sem pen-
ingapokar og gullkistur fjelagsins
eru reirðar ocr læstar með. Um
O
húsnæði varð eigi talað sökum mann-
fjölda, og loksins var sama stjórn
kosin aptur ásamt sijiirn endnrskoð-
urum í einu hljóði af öllum ping-
heimi, og kvöddust menn síðan all-
vinsamlega með handabandi og
hjeldu lieim til sín aptur, kúfupp-
gefnir og guðsfegnir að losast við
petta prælkunarerfiði.
Og er petta liinn merkilegasti
fundur, er haldinn hefur verið á
pvísa landf.
Hið íslenzka náttúrufkæsisejelag
Ársfundur var haldinn hinn 14.
p. m. í leikfimishúsi barnaskólans,
eptir að fundurinn hafði verið boð-
aður í ísafold, auglystur á uppfest-
um blöðum á götum bæjarins og
kunngjörður með boðlista öllum peim
fjelagsmönnum, sem menn vissu til
að væri lijer í bænum, rúmlega 40
að tölu. Fundurinn var prýðilega
sóttur, eins og vænta mátti, par
sem allt af er svo mikið talað um
ágæti og pyðingu náttúruvísindanna
— átta fjelagsmenn komu á fund-
inn, og lá við að leikfimishúsið
ekki rúmaði allan pann fjölda.
Eptir að mannpyrpingin hafði ruðzt
inn, pá tróðu menn sjer niður á
bekkina og hlössuðu sjer niður eins
og á póptur á áttæringi, en for-
maðurinn reið klofvega á bitani^m
og setti fundinn. Gat hann pess
fyrst, að í skyrslu fjelagsins væri
skyrt frá pví, sem gerzt liefði, en
FívV
FaHil (il
á Baldur
eptir timbri, lath, shingles, gluggum, liurðum, veggjapappír, sa.umavjel-
um, organs og húsbúnaði. Hann er og umboðsmaður fyrir HARRIS
SON & CO.
(5. W. MLESTONE.
Fire & Marine Insurance, stofnsett 1879.
Guardian of England höfuðztóll..$37,000,000
City of London, London, England, liöfuðstóM 10,000,000
Aðal-umboð Jyrir Manitoba, North West Terretory og British Columbia
Northwest Fire Insurance Co., höfuðstóll.. .. $500,000
Insuranee Co. of N. America, Philadelphia U. S. 8,700,000
Skrifstofa 375 og 377 Main Street, - - - WINNIPEC.
TIL ISLENDINGA.
V-jer búum til og seljum aktýgi af öllum sortum, búin til að
eins úr bezta leðri.
Vjcr höfum ýmsar fleiri vörur, par á meðal „IIardvöru“.
l>ar eð vjer crum Norðmenn, pá skoðum vjer íslendinga sem
bræður vcira, óskum peir sýui oss pá velvild að verzla við oss. Lof
um að sfna peim pá velvild að selja peim ódfrara en nokkrir aðrir.
_ Ci-ystivl, 15.
3E5.ya.xa.’ £3
B. G. í „ísafold“.
riutt i
IVIanitoba Music House
B. H. Nunn & (c.
Hafa flutt úr búðlnni 407 Main
St. (Teesbúðinni). Og 443 Main
St. í stóra, fallega búð, sem fjel.
er nýbúið að láta gjöra við.
að
482 MAIN STREET.
Næstu dyr við Blálr-búðina.
mí. h:. TsrxxnsrdNr & oo.
I5. O. Box 1407.
Munroe, West & Mather.
Málafœrslumenn o. s. frv.
Harris Block
194 IVJarket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meðal Islendinga, iafnan reiöu-
búnir til að taka að sjer mál þeirra, gera
fyrii: þá samninga o. s.frv.
\rRyaris, CmmtjrJienseJfael
Billegasti staSur í borginni að
kaupa sligvjel og skó.
Finir, saumaíiir Cordovan skór
fyrir hcrra $1.50
Fínir dömu “Kid-skór $I.OO.
„ „ „ Oxf. »Oo.
Ber.tu happakaup sem nokkru
sinni hafa átt sjer stafi í borginni,
RYANS,
492 Main Street.
SHERMAN HOUSE
Markct Square, WÍNþllPEC.
AGŒTIS VIN OG SIGARAR.
C. C. MONTGOMERY. Eigandi.
Þetta hús hefur verið gert eins og nýtt. IHrs. It. R. Rihhons, kona
Conductor Gibbons, sem hefur aðal-umsjón yflr fæðissöiunni, qýður alla bjartan-
lega veikoir.na, sem kunna að meta ágætan matartilbúning og sanngjarnt verð
jjún muu með sinni kurteisi og lipurð reyua til að gera húsið vinsælt.
M RS. B. R. GI BBONS.
Fred Weiss,
CRYSTAL,
NORTH DAKOTA.
Selur allskonar Jardyrkjuverkfæri vagna, buggie
allt tilheyrandi Vögnum, Plógum, &c.
Járnar iiesta og gerir yfir höfuð allskonar Járnsmíði.
. Munið eptir nafninu:
Fred Weiss,
CRYSTAL, N. DAKOTA.
624
og hafa við pað orðið skírari og
hreinni“.
„Við getum ekki reitt okkur
á neitt í pessum heimi“, svaraði
Brian og andvarpaði. „En eptir
allar sorgir og raunir liðna tímans
skulum við vonast eptir friði í fram-
tíðinni“.
„Friði!“
Hvítvængjaður már tók sig allt
í einu upp af fagurrauðu vatninu
og flaug hátt í hringum í loptinu
uppi yfir peim.
„Þetta er fyrirboði góðs“, sagði
hún og leit bliðlega framan í al-
varlega andlitið á manni sínum,
„fyrir pitt líf og mitt l(f“.
Hann laut niður og kyssti hana.
Stóra gufuskipið færðist hægt
og liægt út sjóinn, og par sem
pau stóðu á pilfarinu, með tengdum
höndum, og liressandi söltu goluna
blásandi í andlit sjer, fluttust pau
í áttrina til gamla heimsins og nýja
lífsins, og nóttin, sem var að detta
á, breiddi yndisleik sinn umhverfis
pau.
IÍND1U.
617
XXXV. KAPÍTULl.
Ástin sem liflr.
í lífi manna eru til svo rauna-
leg tímab’.l, að mönnum finnst for-
lögin liafa verið svo , ill við pá
sem peim er framast unnt, og pá
hugsa menn með heimspekingslegu
jafnaðargeði, scm menn liafa öðlazt
einmitt við sínar fyrri raunir, til
hverrar peirrar óliamingju, sem að
hönduin kann að bera. Fitzgerald
var pannig innanbrjósts — liann
var rólegur, en pað var örvæntiúg-
arinnar ró, sein á honum var —
honum fannst raunirnar, sem ltöfðu
hent liann árið á undan, ekki geta
orðið verri, og hann hugsaði til
pess, að pessi gremjulega saga yrði
gefin út, með kæruleysi, sem hann
furðaði sjálfan á. Hann vissi, að
nafn sitt og unnustu sinnar og
föður hennar látius mundi verða á
hvors uianus vörum, eu houum stóð
620
og pað loforð hjeldu peir drengi-
lega, pví að aldrei komst neitt upp
um atvik pau er leiddu til dauða
Olivers Whytes, og almennt hjeldu
menn að hann hefði lilotið að or-
sakast af einhverri deilu milli hins
látna og vinar hans, Rogers More-
lands.
En Fitzgerald gieymdi ekki
peim tnikla greiða, sem Kilsip iiafði
gert honum, og gaf honum peninga-
uppliæð svo mikla, að hann gat
verið öllum óháður alla sína æfi,
pó að liann hjeldi enn áfram sínu
gamla leynilögreglupjóns-starfi, að
eins af pví að hann unni svo heitt
geðshræringunum, sein pví starfi
eru samfara; menn litu ávallt til
hans með aðdáun, sem mannsins,
er ráðið hafði gátuna utn liansoin-
kerru morðið nafnfræga. Eptir að
Brian hafði livað eptir annað borið
ráð sín saman við Calton, komst
bann loks að peirri niðurstöðu, að
pað væri gagnslaust að láta Sal
Rawlins vita, að hún væri dóttir
Marks Frettlbys, pví að í erfða-
skránni var Madge með skylausum
orðuui arflcidd að eiguum haus, og
621
fjármunalega gat Sal ekkert á pví
grætt, en hafði að liinu leytinu
ekki fengið pað uppeldi, er sómdi
stöðu hennar sem dóttur pess manns,
Svo var málinu ráðið til iykta á
pann hátt, að Sal fjekk árlegar
tekjur, sem gerðu meira én að full-
nægja pörfum hennar, og var ekki
látin vita um faðertii sitt. En end-
urminningin utn liennar gamla iíf
lagðist mjög pungt á hana, og
liún varði öllum sínum kröptuni til
pess að frelsa fallnar systur sínar.
Með pví að hún pekkti út og inu
lííið í skrílgötunum, tókst henni að
koma frámunalega miklu góðu til
leiðar, og mörgum konu-veslingi
bjargaði Sal llawlins með sinni kær-
leiksríku viðleitni frá saurindum o”’
O
raunum ólifnaðarins.
Felix Rolleston varð pingmað-
ur, og pó að ekki væri sjerlega
djúp vizka í ræðum hans, voru pær
að minnsta kosti skemmtilegar; og
ávallt var framferði hans í pinginu
sómasamlegt, og var ekki hægt að
segja pað um alla sampingsmenn
lians.
Madge batnaði, pó seint geugi,