Lögberg - 16.12.1891, Blaðsíða 6

LÖGBERG, MIÐVIKUDAGINN 16. DESEMBER 1891.
6
HEIMILID.
[Aðsendar greinar, fruniBamdar og J-vdd-
ar, .,em eeta lieyrt undir „Heimilið“,
verða teknar með fökkum, sjeiotaklega
ef 'þær eru um bíixkup, en eklti mega
|.œr vera mjiig langar. Ritið að eins
öðrumegin á blaðið, og sendið nafn yðar
og heimili; vitnskuld verður nafni y?.ar
lmldið leyndu, ef hjer óskið jess. Ut-
nnáskript utan á fess konar greinum:
líditor “Heimilið“, Lögberg, Box 368,
Winnipeg, -Man.j
Of-fóöu r.
(Þytt úr „Tlie Farmers Advocate“)
„Til allrar óhamingju álíta
flestir, að sfinngar-gripir megi til
að vera feitir. En er ekki tírni
kotninn til, að inenn hafni pessari
vitlevsu? Á sfningum, sern ætlað-
ar eru eingöngú íyrir feitar skepn-
ur, er sjálfsagt að pað, sem sifnt
er, sje feitt. Tilgangurinn með
pess háttar sfningar er, að skepn-
urnar hafi öll pau hold, sent mögti-
legt er að kortia peim í, og ao
svo sje skfrt frá, hvernig skepn-
unum var komið í pessi hold og
hvað pað kostaði. Alidyra' s/ning-
ar eru til pess að menn fái að
vita, hver kynferði best borga fóð-
ur sitt. En almennar syningar liafa
ekki siíkt augnamið. Ef svo væri,
væri engin pörf á alidýra sjfning-
um. Mögur skepna gefur manni
eins góða hugmynd um kynferði
eins og feit. I?að sem er á , móti
troð-gjöf peirri, er á sjer stað með
syningar-skepnur, er pað, að pær
eru stór-skeinmdar með lienni.“
Ofanprentuð klausa, sem tekin
er úr sveitablaði eiriu, er vjer fá-
uin 1 skiptum, sjfnir hjor um bil,
hvernig rnargir, sem rita í blöð,
líta á fóðrunar-málið. Augriamið
hvers blaðs, hvort heldur alinennt
blaf' eða tímarit um sjerstök efni,
er. eða ætti að vera, að kenna les-
endunurn, en ekki, eins og suniir
vnðast álita, srnjaðra fyrjr peirn.
Og ef dærna' rná af pví, livað bpt
nefur verið varað við of-fóðrau,
bæði í alinenuum biöðum og bún-
aðar-ritum væri sterk ástæða til að
álykta, að meiri hlutinn af naut-
gripum á raeginlandi Ameríku sje
of-fóðraður, og pví sje nauðsyn-
legt að vara við slíku. Eu í stað
pess að of-fóður eigi sjer stað, er
meiri hluti naiitgrijia iandsins of
luagur, jafnvel til að vera í heil-
iirigðu standi tii undaneldis. Vjer
heyrum ekki opt nefnt á nafn, að
skepnur, sem aldar' eru upþ undan
mögrum foreldrum, eru langt frá
eins mikils virði og ef foreldrarn-
ir hefðu verið í góðu standi um
getnaðartímann. Þetta er nú samt
sem áður tilfeliið, og pað sem
iandið tapar á þessu, er í sama
iilutfalli við pað, sem tapast á of-
fóðri, op dollarar eru á við eents.
Með hæfilegri virðingu fyrir Stutt-
hyrninga-kyninu, er Óhætt að stað-
liæfa, að ekki mundi hálft svo mik-
il eptirspurn eptir törfuin af pví
kyni. ef hið almei.na nautakyn
landsins væri haft í liæfilegum und-
aneldis-holdum. í>að’ eru engar öfg-
ar að segja, að minna en fjórði
partur ailra þeirra grijta, sem slátr-
að er í öllu landinu, er of feitur
til undaneldis. I>að er herfiiegasta
vitleysa að álíta. ,.að mögur skepna
gefi eins góða liugmynd utn kyn-
ferði eins- og feit.“ Eirin bezti bú-
kenmr af pvagsýruni í lilóðinu, og lækn-
ast hezt m»ð AyAx SarsapariUo. Lálið
ekki bregðast aö fá Ayers og enga aðra
og takið hana inn Jiangað tii (æssi eit.ur-
sýra er gersamlega út úr líkamannm
rekin. Vjer skorum á menn, að veita
þessum framhurði athygli:
„Fyrir hjer um hil tveimur árum
hafði jeg um nærfellt tvö ár þjáðzt af
gigt, og gat ekki gengið netna með
talsv'eróum kvölum. Jeg hafði reynt
ýins meðöl þar á meðal vatu úr öl-
keldum, en ekkert hafði mjer hatnað
sá jeg í Chicago-hlaði einn, að maðtir
nokkur hafði fengið hót á þessum preyt-
andi kvilla eptir langar þjániugar með
því að viðhafa Ayers Sarsaparilla. Jeg
rjeð þá af að reynu þetta meðal, tók
það regluiega inn nm átta mánuði, og
það gleður mig að geta sagt, að það
læknaði mig algerlega. Síðan hef jeg
aldrei fundið til þessarar sýki.“— Mrs.
1{. Irving Dadge, 110 West 125 st., New
York.
„Fyrir einu ári síðan varð jeg sjúk
af gigtarhólgu og komst ekki út úr
húsi mínu sex mánuði. Þegar sýkin
i-jeuaði, var jeg mjög af mjer gengin,
ystarlaus. og líkaminn allur í óreglu.
Jeg hyrjaði að taka inn Ayers Sarsap-
arilla, og mjer fór þegar að hatn.t, þrótt-
urinn óx og innan skamms var jeg orð-
in allieil heilsn. Jeg get ekki borið
oflof á þetta vel þekkta lyf.“ — 3Irs.
L. A. Stark, Nashua, N. II.
Ayers Sarsaparilla
Búin til af
Dr. J. C. Ayer A Co., Loweil Mass.
Til sillu hjá öllum lyfsölum.
höldur og lieppnasti nautabóndi í
Canada — og ef til vill á megin-
landi Ameríku — hefur skrifað eins
°g fylgir: „L>að verður ekki iangt
pangað til að bóndinn, sem ætlar
að hafa sig upp, verður, ef hann
liugsar sjer að dragast ekki aptur
úr við samkeppnina og ætlar sjer
að lialda hiuta sínum á heimsmark-
aðinuro, neyðist til að liafa f/óða
f/ripi, vel fóðraða frá burðiþeirra
og stríðala />rf.“ Það má vera, að
rjett góður hagnaður hafi feng’st af
uautgripuni með gömlu aðferðinni
að láta pá fitnr. jafn-mikið á sumr-
in og peir Iögðu af að vetrinum;
en sjerhver maður, sem nokkurn
grip á, ætti að keppast við að ná
öllum peim hagnaði, sem hægt er
að liafa, og láta sjer ekki tiægja
minnsta hagnað. Hverjir liafa kom-
ið upp Stutthyrnirigakyninu, Polled-
Angus kyninu og öðruin lioldsöm-
um nauta kynferðum? Eru pað
-mennirnir, sem pykjast liafa eins
góða hugmynd um kynferði naut-
gripa, pegar þeir eru magtlr eins
°g pegar peir eru feitir? Auls ekki
J>að eru mennirnir, sem aldrei láta
sjást á byli sínu gripi í minni hold-
urn en þeir voru pegar þeir fædd-
ust — menn sem lieimta, að öll-
um gripum sínum fari fram dags
daglega unz peir komist í jafn
gott, ef ekki betra stand og beztu
írálags-gripir vorir. Getur nokkur
iesanda vorra sýnt eitt einasta dæmi
til pess, að menn, sem haldið liafa
gripum sínum á hungurstakmörkun-
um, liafi bætt nautakyn pað, sem
hann hafði, hið allra minnsta? Ef
pessu er svo varið, og um pað
parf enginn að cfast, hvar lendum
vjer weð pví, að ala upp gripi
undan ijelegum og mögrum for-
eldrum?
-x-
Upp að fimmtán ára aldrinum
purfa iiest börn tíu klukkutíma
svefn, og fram til tvítugs veitír
manni ekki af níu klukkutíma
svefni. Eptir pað, finnur liver og
einn sjálfur, hvað miktð hann þarf
að sofa; vanalega er það ekki
ininna en sex til átta klukkutíma.
*
Far aldrei sveittur inn í lier-
bergi til sjúkra, pví utn leið tog
manni kólnar draga svitaholurnar
í sí<t efnin í loptinu. Kom ekki
inn par sem næmir sjúkdómar eru
með fastandi maga, og sit ekki
milli sjúklingsins ög eldsins, pví
hitinn dregur útgufunina að sjer.
Ilráar næpur (turnips) skafnar
riiður lækna opt prálát sár þær
skulu iagðar við sem bakstur, og
skipt unr jafnóðum og pornar.
F. ÖSENBRUuGE
Hefur pá fínustu og beztu
skinnavöru í borg-
inni, frá liæsta
verði til
þess
læg-
sta.
320 Main Str
WlNNIPEG.
JOE LeBLANC
s iurmjög bllega allar tegundir af ieir
aui. Bollapör, diska, könnur, etc., etc.
Það liorgar sig fyrir yður að líta inn
lijá honum, ef yð'ir vantar leirtau.
Joe LoKIiiuc,
481 Main St.
Scientific American
Agency for
Patents
TRADE MARKSV
DESICN PATENTS
COPYRICHTS, etc.
For information and free Handbook write to
MUNN & CO.. 361 Broadwat, New York.
Oldeat bureau for eecuring patents in America.
Every patent taken out by us is brought before
tne public by a notlce given free of charge ln the
|>'(irntific Amcticiw
year; $1.50 six months. ÁddreaV
FUhLlSHlfiRS, 361 Broadway, New
íkly, í
míjn;
m k.
NN & CO.>
j. j.
L. ». S.
1’axiixlEe knix*.
Cer. Main & Market Streets Winnipeg.
AS draga út tönn.......$0,50
Aö silíúrfylla tönn....-1,00
Ö1 læknisstörf ábyrgist hann affera vei.
FlULtt I
Manitoba Music House
H. H. Nunn & Co.
Hafa ílutt úr liúðínni 407 Main
St. (Teesbúðinni). Og 443 Main
St. í stóra, fallega búð, sem fjel.
er n/búið að láta gjöra við.
að
482 MAIN STREET.
Næstu dyr við Blair-búðina.
IR- SI. 3NTTJ3ST3sr Sc OO.
P. O. Box 1407.
VIÐ SELJUM
SEDRUS-
GIRBINGA-STOLPA C
sjerstakiega ód/rt.
Einnig allskonar
TIMBUR.
SJERSTÖK SALA
Á
A 'merilw/nskri, þurri
- fuLra.
X» JLxxx. Ati«3«3L.
á horninu á
Prinsess og Logan strætum,
Winnipkg.
GDDMUNDSON BBOS. * HANSON.
Hanroe. Wesl & MaUier.
Mdlafœrslumenn o. s. frv.
IlARRIS BlOCK
194 IVJarket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meffal ísiendinga, iafnan reiffu-
búnir til aff taka aff sjer mál þeirra, gera
yrir þá samninga o. s.frv.
JARDARFARIR.
SHornið á Main Notke DameeS
aLíkkistur og allt sem til jarð-
Barfara þarf.
ÓDÝRAST í BCENUM.
iJeg geri mjer mesta far urn, aðj|
Jallt geti fariS sem bezt fran
jviö jarðarfarir.
Telephone Nr. 413.
Opið tlag cg nótt
M HCUHES.
laiiadiau Padflc
jarnbrautin.
Hin
B i 11 e á? a s t a
S t y t s t a
B e s t a
Braut til allra staða
A u s t ii r
V e s t u r
S u (1 u r
Fimin til tíu dollars sparaðir með því
að kaupa farbfjef af okkur
Vestur u«l Iiali.
Colonists vefnvagnar með öllum lestum
Hafa nú stækkað búð sína og aukið vörubyrgðirnar svo að peir geta
selt viðskiptavinum sínum allt sem þeir parfnast með mjög sanngjörnu
verði. Vjer óskum að íslendingar komi og skoði hjá oss vörurnar og
spyrji um prísana áður en peir kaupa annarstaðar, og vjer iofum að
gjöra allt sem í voru valdi stendur til pess að allir verði ánægðir.
CUDMÖNDSON BROS. & HANSON,
CANTON NORTH DAKOTA.
FASTEIGNASöLU-SKRIFSTOFA
Vjer nöfum fjölda húsa og óbyggðra lóða til sölu tneð allra sann-
gjörnustu borgunarkjörutn fyrir vestan Isabell stræti, fyrir norðan C.
F. K. braut og suður að Portage Ave., einnig á Point Douglas. Nú
er bezti tími til að festa kaup á lóðurn og húsum. Því að allt bend
ir á að fasteignir stigi að tnun með næsta vori.
II. íilllljiíicll ífc Co. 415 MA1N STR WINNIPEG.
S. J. JÓHANNESSON (special agknt).
Fapbpjef til Evropu
Lægsta fargjald til Íslands
og Þaðan hingað.
Viðvíkjandi frekari upplýsingum, kort-
um, tímatöflum, og furbrjef-
' um, skrifl menn
eða snúi sjer
til
W. M. McLeod,
Farbrjefa agent, 471 Main St., Winnipku
Eða til
J. S. Carter,
á C. P. R. járnbiautarstöðvunum.
Robt. Kerr,
Aðalfarbrj efagen t
U00
ftillgreinilegf. Manngarinurinn Set
raknaði við í dimmunni; þar var
enginn ljósglampi að ofan, og hann
iiefur að iíkindutn ætt aptur á bak
og áfram eins og viliidtfr, án þess
að láta sjer koma til hugar, að
snúrart hjengi rjett fyrir ofan liöf-
uðið á honum; pví að liann gat
ekki vitað, livar hann mundi vera
niður kominn, og liefur svo dáið
blátt áfram af pvf að hann hætti
að eta eitrið og af vonzkuæ.ði út
af pví að hafa gengið í þessa giidru.
Þessi Styríu-náungi var öðruvísi
gerður — Iiann vildi ekki deyja/
Auðvitað hefði Set ekki dáið, ef
Júdit hefði ekki gefið honum inn
svefnmeðalið og stungið iionmn
parna niður — jeg er ekki alveg
viss um, gætið pjer að pví, að
hún kynni ekki að verða dæmd
fyrir óviljandi manndráp (verið pjer
ekki að fölna upp, maður) en liún
liefur nú þoiað svo miklar hörm-
ungar, að pað er ekki óhúgsandi,
að vægilega terði mcð baua farið.
Og nú held jeg, Mr. Varennes,
að við eiguin skilið að fá okkur
dálítið af arrakspún&i; jeg vildi
223
bara að vinur minn A- væri bjer
með okkur.“
XIX. KAPÍTULI.
Mál Júditar var ekki tekið
fyrir af nyju fyrir dómstólum, en
pessi nfi vitnisburður var lagður
rækilega fyrir innanríkisráðlierrami
og skömmtn síðar var hann aukinn
með skrifaðri yílrlýsing frá Styríu-
manninuin. Hann var orðinn preytt-
ur á fangelsinu, liafði sagt allt sem
hann vissi, og svo hafði honum
verið sieppt.
Og svo urðu úrslitin pau, að
eptir að stjórnin hafði tekið sjer
drjúgan tíma til að hugsaummál-'
ið, var Júdit aljranáðarsamlegast
náðuð af hennar hátign fyrir glæp,
sem liún hafði alls ekki drýgt, og
og utn morguninn, sem henni var
sleppt úr fangeisinu, varð einkenni-
legur og fallegur atburður fyrir
utan ffirigelsis-hliðið, og veitti jeg
par aðstoð mína með glöðu geðí.
I>ví aö þangað pyrptust húsfreyjur
og ungfrúr, fullvaxnir karlmenn og
226
liöndina og lirissti liana mjög vin-
gjarnlega.
„Ó,“ sagði hún, „pjer voruð
ekki svo afleitur, pegar allt kom
til alls, og nú ætla jeg að fyrir-
gefa yður, pó að jeg hjeldi pjer
væruð lygari, þegar þjer sögðuð,
að jeg mundi aptur tala við Júdit
sem frjálsa konu. Já, og maður-
inn minn er orðinn nokkuð sauðar-
legur út úr pessu. Jeg er nú að
hugsa um að verða bóndinn og
liúsfreyjan framvegis.11
Og hún kinkaði kolli eins og
heilmikið byggi undir pessum orðum,
og ruddist svo fram í fyrstu röð-
ina fyrir framan hliðið.
Vorið var meðal peirra sem
komið liöfðu til pess að sýna Judit
sóma, enginn dutlungafullur vorandi,
sem kvelur tnatin tneð smáskömmt-
um af blíðu, lieldur vorið sjálft,
blýtt, ilmríkt, gefandi mönnunum
allan sinn yndisieik—og með sín-
um ilmsæta andvara vermdi það
blóð gamia fólksins, og snart í-
myndunarafl ungiingspiitanna og
yngisstúlknanna, svo að ástin og
lífið sýndist strejma innan um og
219
öðrum svikabrellum; þeir fullyrti
afdráttarlaust, að Styríu-liændurnir
ætu krít, en ekki rottueitur, pví
að pað pótti ekki trúlegt, að nokk-
ur maður gæti að ósekju tekið inn
svo mikið eitur, að einir tólf raenn
mundu sýkjast af pvi, og prír menu
bíða bana af pví.
Þegar árið 1.822 gerði Dr.
Heiseh rottueitursát að umtalsefni,
og árið 1851 ritaði Tschudi mikið
um pað, og síðan hafa vísindaleg-
ar rannsóknir sannað, að JJedri er
ekki uppspuni lieldur greinilegur
sannleikur.
Samt sem áður lætur enginn
pað komast í liámæli, pegar liann
byrjar á pessu uppátæki. Menn
byrja á því 1 laumi, með vaxaudi
tungli, og með undarlegum hjá-
trúar-siðuni.
Fyrst er tekinn ofurlítill skammt-
ur einu sinni á viku, venjulega í
smurðu brauði, svo tvisvar á viku
og svo framvegis, pangað til eitur-
ætan er farin að taka skatnmtinn
inn daglega; pá er skammturinn
jafnframt stækkaður, pangað til svo
mikið cr tckið inu í hvert skijtti