Lögberg - 17.10.1895, Blaðsíða 5

LÖGiJERG FIMMTLDAGINN 16 OKTOBER 189£
o
^ and Burns are soothed at once with
k Perry Oavis’
PAIN KILLER.
It takes out the fire, reduces the inflam-
mation, and prevents blistering. It is
te quickest and most effectual remedy for
pain thatis known. Keep it by you.
J. LAMONTE,
..ER NÝBÚINN AÐ FÁ
MIKID AF NYJUM SKOFATNADI,
SEM VERÐUR SELT
FYRIR MINNA EN STORSOLUVERD.
Karltnanna, Drengja, Kvennmanna, Stdlku, og Barna Skótau. Allt keypt
r60 og 120 para sslöttum. Komið sem fyrst svo f>ið getið valið úr f>að bezta.
J. LAMONTE,
434 MAIN STREET.
Palace * Cloítiing * Store.
Yfir $20.ooo virdi af vöruiii J.W.Mackedie & Co
frá Montreal, sem við þurfmn að losa okkur við. Hvert $1 virði af þessum vör-
um var keypt með mjög miklum afs]ætti, og menn mega því reiða sig' á, að þeir
f a hjcr föt fyrir 40 pr. cent lægra verð en annarsstaðar í bænum. Nokkur dæmi
um verðlag: Þykk alullar föt sett niður úr $9.00 ofan í $6.25; regluleg Irish
Serge föt loerð úr $15,00 ofan i $9.00; be/.tu skozk föt úr $15.00 ofani $9.25.
Yfirliafllir af öllum mögelegum sortum. Nokkrar agætar „Irish freez“ yfirhafnir
færðar úr $17.00 ofan í $11.50. M jög góðar yfirhafnir færðar úr $12,00 ofan í
$7.15. Allt er epiir þessu. Komið og skoðið vörurnar.
THB PALACE CLOTHING STORE,
Móti Pósthúsinu.]
458 MAIN STR
hjelt f>ví fram, að maður hafi ekki ein-
asta rjett til að taka lífið af sjálfum
sjer, heldur að læknar hafi siðferðis-
legan rjett til að gefa S)úklingum
meðöl til að enda kvalir hans J>egar
ómögulegt sje að lækna J>á.
vil bæta J>ví við“, sagði hann, „að jeg
veit að læknar enda líf sjúklinga á
J>ann hátt“. Blaðið The New York
Sun flutti ritstjórnar grein út af pess-
ari „hræðilegu staðhæfing, og skoraði
á Mr. Bách að sanna mál sitt og láta
almenningi I tje fullkomnari uppl/s-
ingar um J>etta efni. Sun segist fyrir
sitt leyti ekki trúa „ákærunni sem
pannig hafi komið fram opinberlega“
frá Mr. Bach og skoraði á lækna í
landinu yfir höfuð að koma fram með
afdráttarlaus mótmæli gegn henni.
Mr. Bach skrifaði svo brjef til Sun og
endurtók í J>ví staðhæfingu sína um
að læknar hafi rjett til að gefa ólækn-
andi sjúklingum meðöl til að frelsa
J>á frá kvölum með J>ví að taka lífið af
J>eim. Út af J>essu brjefi segir Sun:
„Álit Mr. Bachs viðvíkjandi siðferðis-
legum spursmálum og lagaspursmál-
um er ekki pess virði, að J>ví sje gef-
inn gaumur; en staðbæfing hans, sem
varaforseta fjelagsins, að hann „viti“
að læknar endi líf sjúklinga viljandi
með J>ví, að gefa J>eim eitruð meðöl
tll að losa pá undan kvölum, er sann-
arlega J>ass virði, að bæði læknar og
J>jónar rjettvísinnar gefi henni gaum.
I>að er bágt að skilja, hvers vegna
engir af meðlimum pingsins tóku
til máls og mótmæltu J>essu,
heldur ljetu þetta flakka mót-
mælalaust. Ef menn trúa pessari
8taðhæfing, mun J>að vekja ótta hjá
pjóð J>essa lands“. Svo skoraði Sun
á Mr. Bach að koma fram með upp-
ljfsingar um eitthvert sjerstakt tilfelli,
en J>að hefur hann ekki gert. Ýms
önnur blöð hafa tekið til máls um
J>etta efni, J>ar á meðal The Medical
Jiecord, og J>ar eð J>að er eitt helsta
lækna blaðið í Bandaríkjunum, má
álíta J>að, sem J>að segir, eins og
svar af hálfu læknanna. Blaðið segir
að J>að sje að vlsu satt, að læknar gefi
deyjandi sjúklingum meðöl til að
minnka kvalir, J>ví að J>að sje skylda
J>eirra að lina.pær og minnka ótta
peirra fyrir dauðanum, J>egar peirgeti
ekki læknað, en að halda J>vl fram,
útaf þessu, að læknar drepi sjúklinga
sína til að losa J>á við kvalir, bendi á
mjög litla dómgreind, eða pá að hún
sje misbrúkuð. Blaðið segir enn-
fremur, að það sje skylda læknanua
og rjett að gefa meðöl til að deyfa
kvalir; en að peir hafi ekki rjett til
að fl/ta fyrir dauða sjúklinga með
eitruðum meðölum fremur en J>eir
hafi til að nota hníf eða pístólu til
J>ess, eða tilvonandi erfingi eða svar-
inn óvinur J>eirra hafi til þess. Að
síðustu segir blaðið, að staðhæfingMr.
Bachs sje meiðyrði um lækna í heild
sinni —Blaðið ,Chicago Times
segir, að slíkt athæfi og Mr. Bach ber
á læknana, sje hlátt áfram morð fyrir
guðs og roanna lögum, og að pað
væri eins hættulegt að lækDum hjeld-
istslíktuppi hegningarlaust eins og
hverjum öðrum. Að f>að væri að
vanbrúka vísindin, og væri aumur
misskilningur á J>ví hvað væri mann-
kærleiki.
Lífsins bækub.
Mr. Hamilton W. Mabie ritaði
n^lega grein í „The Literary
Bulletin11, sem hljóðar eins og fylgir:
„Sá maður sem vill ná hinum
fullkomnasta J>roska af að lesa bækur,
ætti að lesa margar bækur, en J>að eru
til fáeinar bækur, sem hann má til
að lesa\ á meðal þeirra bóka, sem hann
J>arf að lesa, eru fyrstar og fremstar
J>essar : biblían, verk þeirra Homers,
Dantes, Shakespeares og Goethes.
Dessar bækur eru hinar æðstu lífsins
bækur, og eru aðgreindar í eðli sínu
frá bóknm er innihalda J>ekkingu
og fimleik. E>ær halda stöðu sinni
æfinlega, af J>ví að í f>eim er sam-
einað á hæsta stigi líf, sannleikur, afl
og fegurð. Þær eru vatnið, sem
reynslulækir einstaklinganna á ákaf-
lega miklu yfirborði hafa safnast sam-
an í; J>ær eru hin fullkomnasta opin-
berun J>ess, hvað Hfið befur fært í
skauti sínu og verið hinum helstu
pjóðum heimsins; pær setja oss í
samband við hjarta og sál mannkyns-
ins. t>ær færa lesendum sínum ekki
einasta nauðsynlega J>ekkiugu og,
sjeu J>ær rjett notaðar, hollar lífs-
reglur, heldur færa J>ær manni líf.
t>að er lífsmagn í J>eim, sem berst inn
í eðli J>ess, sem er reiðubúinn að veita
f>ví viðtöku. Þær hafa aptur og apt-
ur verið orsök til, að reistir hafa verið
stórkostlegir andlegir minnisvarðar
meðal J>jóðanna,eins og pær eru alltaf
að endurskapa hugsjónir og áform
hjá einstaklingum. Hvaða skoðanir
sem menn hafa um innblástur ritning-
arinnar, J>á kemur öllum saman um,
að afl hennnr, sem bókmenntalegs
verks, hafi verið óútreiknanlegt, vegna
J>ess, hve djúpt hún nær niður I lífið
og hvernig hún nær út yfir allt lífið.
t>að er nóg afl I biblíunni til pess að
endurlifga hrörnandi tímabil eða til
að færa nytt ljós og veita nyjan fram-
farahug J>jóðum, sem tapað hafa sínu
skapandi afli. Uegar Nýja Testa-
mentið kom fiam á sjónarsviðið á
grísku, eptir að Vulgata*) hafði
drottnað svo lengi, f>á átti f>að mjög
mikinn J>átt f J>eirri lífs uppvakningu,
sem vjer nefnum siðahót (Lúters), og
það, að gríska Nýja-Testamentið var
J>ýtt á hin ýmsu lifandi mál nútímans,
leysti úr böndum slíkt siðferðislegt
*) Svo nefuist hin latneska þýðing af
biblíunni úr hebreslui, sem rómversk-
kaþólska kirkjan hafði viðtekið.
sem ómögulegt er að
J mæla til hlýtar. Satna má segja um
i Illionskviðu.Odiseifsdrápu, „hinn guð
i sjónar]eik“ (Dantes verk), leiki
Shake.speares og „Fanst“ (Goethes),
að J>essi rit hafa komið af stað nýj' m
hreifingum og hafa auðgpð og aukið
líf margra J>jóða“.
(þýtt úr Th-; Literary Digest).
¥r *
.V.
Vjer álítúm fróðlegt, að láta les
endur vora sjá álit annara eins mrnna
og Charles Dana, ritstj. „New York
Sun“ (sem áður hefur komið í Li)g-
bergi) og Mr. Hamiltons W. Mabie
um gildi ritningarinnar til saman-
burðar við ýmislegt, sem borið hefur
verið á borð fyrir íslsnzka lesendur,
um hana, á seinni árum.
Ritstj. Lögb.
TIL KAUPENDA LÖGBERGS.
Sökum f>ess að peninga-innhei nta
í fiestum nýlendunum verður tölu-
vert seinni en undanfarin ár, liggur
oss sjerstaklega á J>ví að f>eir, hjer í
bænum og annarsstaðar, se;m mögu-
lega gætu, vildu lyfta undir bagga
með oss með J>ví, að borga blaðverðið
hið allra fyrsta.
Vinsamlegast,
Lögbekg Ptg. & Publ. Co.
EIMREIDIN.
Af J>ví að 1. árg. Eimreiðar-
innar (1500 eÍDtök) er nú útseldur
hjá mjer, en nýjar pantanir berast
mjer enn, vil jeg biðja útsölumenn
hennar í Canana að senda J>au eintök,
sem kynnu að liggja óseld hjá f>eim,
til herra bóksala H. S. liardal, 620
Elgin Av., Winnipeg, ef eigi eru lík-
ur til að f>eir geti selt f>au sjálfir.
1. hepti af 2. árg. kemur út í
marz 1896 og mun J>að sent öllum
J>eim útsölumönnum, sem þá hafa
gert mjer skil fyrir l. árg, og J>eim
sendur sami eintaka fjöldi og fyr,
nema J>eir hafi gert mjer aðvart um,
að J>eir óski annaðhvott fleiri eða
færri.
Nýjum útsölumönnum og kaup-
endum, sem hafa sent mjer pantanir,
neyðist jeg til að tilkynna, að jeg get
eigi sem stendur sent peim ritið.
Menn skulu J>ó ekki láta þetta fæla
sig frá að panta það, því hafi /eg
jengið nýjar pantanir upp á 300 ein-
tök fyrir 11. des. munjefr lála endur-
prenta allan 1. drg. og senda svo
hverjum kaupenda bæði lieptin í einu
lagi.
Khöfn, V., Kingosgade 15.—
27. september 1895.
Valtýb Guðmundsson.
TAKID EPTIR!
---o---
t>egar þið viljið fá hljóðfæri, svo
sem: Fíólín, Harmonikub, Guitars,
Banjos, Orgel, Pianos, og allskonar
Lórka, þá snúið ykkur til T Vm.
Anderson, sem er hinn eini íslenzki
umboðsmaður fyrir Evans Music Co.,
er selja allskonar hljóðfæii með lægra
verði og betri kjörum, en nokkrir
aðrir í bænum.
I>eir sem ekki liafa tækifæri til
að koma í bæinn sjáltir, geta sent
skriflegar pantanir, Og skulu f>ær af-
greiddar eins og mennn væru þar
sjálfir við.
Wm. Anderson,
118 Lydia Str. - - WINNIPEG.
I. M. CleghoPD, M. D.
LÆKNIR, og YFIRSETUMAÐUH, Etc
Út3>'rifaður af Manitoba læknaskólauum,
L. C. P. og S. Manítoba.
Skrifstofa gæstu dyr við Harrower &
Johnson.
EEIZABETII ST.
BALDUR, - - MAN.
P. S. Islenzkur túlkur við hendinahve
nær sem þörf gerist.
Tannlæknap.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
OLARBZE &c BUSH .
527 Main St.
Herald,’andans afl,
80
fyrir. Hann gat ekki skilið, ht'ernig vatnið gaþ
hafa ílætt burt, án þess að eitthvert þeirra hefði heyrt
vatnsniðinn.
Hann klifraði svo, með allmiklum erfiðismunum,
upp i rifuna og komst út. Þaðan sá hann landslagið
miklu betur en hann hafði áður getað sjeð það. í>ar
sem hann hafði áður verið, skyggðu hæðir og klett-
ar á útsýnið inn í landið. Hjeðan gat hann glögg-
lega sjeð landið alla leið frá fjöllunum niður að sjó,
og hann gat nú athugað hryggina fyrir sunnan miklu
betur en áður. Það voru þessir löngu klettahryggir,
sem höfðu skyggt á svo, að óvinir þeirra sáu þau
ekki, og hinumegin við þá hlaut gilið að vera, sem
Rackbirds höfðu haft bæli sitt í.
Rjett fyrir neðan þar sem kapteinninn stóð, var
dálítið gil, hvorki mjög djúpt nje breitt, og af legu
þess í suðaustur var kapteinninn sannfærður um, að
það var efri parturinn af gilinu, sem Rackbirds höfðu
búið í. Ofurlítill lækur rann eptir gili þessu. Fyrir
norðaustan lá annar lágur klettahriggur, svo langt
sem augað eygði og rann saman við fjöllin, og fyrir
neðan hrigg þennan hlaut lækurinn að renna, sem
vatnið hafði myndast af.
Þegar þeir voru að leita að vatni, dýrum og
mannabyggðum, hafði engum dottið í hug að klifra
upp i þessa hrjóstugu og beru kletta. Eu kapteinn-
inn gat samt ekki ráðið þá gátu, hvernig vatnið
hafði runnið út úr skálinni. Hann gat ekki trúað,
að pað Uefði puunið eptir gilinu Ijtix neðan hanu,
92
þremur dögum lengur; ea nú, þegar við erum orðiu
tíu, verðum við bráðum vistalaus“.
„Jeg hef verið að tala við Maka um það“, sagði
kapteinninn, „og hann segir mjer, að Cheditafa hafi
skýrt sjer frá, að það sje gnægð af allskonar nauð-
synjum í forðabúri því, er Rackbirds áttu, og haun
stingur upp á, að hann og hiuir svertingjarnir fari
allir þangað suður að sækja vistir. Þeir eru vanir
við að bera þessar vistir, og ef þeir fara allir sex,
geta þeir komið með svo mikið, að það endist okkur
í nokkuð langan tíma. Jeg sje nú á Maka, að hann
langar til að fara suður þangað, síðan engin liætta
er þar á ferðum framar, og sannast að segja langar
m:g sjálfan til að fara. En þó það virðist engin
hætta vera á ferðum nú, vil jeg ekki yfirgefa ykkur“.
„Hvað mig snertir“, sagði Miss Markham, ,,þá
langar mig til að fara þangað suður. Mjer þykir
ekki eins gaman að neinu eins og að skoða mig
um“.
„Mjer þykir líka mjög gaman að kanna ókunna
stigu“, sagði kapteinninn, „en það verður betra fyrir
okkur að bíða hjer og vita hvað Maka hefur að segja
í frjettum, þegar hann kemur aptur, Ef Mr. Rynd-
ers kemur ekki bráðlega, má vera að við förum öll
suður þangað. Hvar er Ralph? Jeg vil ekki að
hann fari með svertingjunum“.
„Hann er þarna uppi á sjónarhæðinni, sem hann
kallar klettinn þarna“, sagði systir hans, „og er með
kíkiriua siuu(t<
85
sofandi og heyrðu ykkur hrjóta. t>eir ætluðu að
koma aptur, og ef þeir------“
„Og í gærdag braust vatnið niður gilið og
þvoði þá burt úr veröldinni !“ hrópaði Mrs. Cliff upp
yfir sig.
X. KAPlTULL
Þegar Horn kapteinn hafði heyrt sögu Cheditafa,
gekk hann burt frá hinu fólkinu, stóð svo kyr um
hríð og horfði niður fyrir fætur sjer, og hjelt enti á
bissunni eins og ósjálfrátt. Hann vissi nú að hætt-
an, sem hann hafði óttast, hafði átt sjer stað og vcrið
meiri en hann hafði nokkurn tíma ímyndað sjer. Ef
þessir Rickbirds hefði sótt að þeim allir í einu, eins
og þeir ætluðu sjer, þá mundi vörn hans eins hafa
haft lítið að segja; hún mundi hafa borist burt
eins fyrirstöðulítið og Rackbirds bárust burt af
vatnsflóðinu. Hvað það snerti, að hægt hefði verið
að tala við og gera samning við þorpara þessa, þá
vissi hann að það hefði verið gagnslaust að reyna það.
Þeir höfðu aldrei látið neinn sleppa lifandi burt til
þess að segja til bælis þeirra.
En þó hann gæti gert sjer fulla grein fyrir hætt-
unni, sem yfir þeim hafði vofað, þá gat hann ein-
hvern veginn ekki strax sett sig inn í þessa brcyt-
ingu á ástandinu. Andi hans hsfði verið svo niður
beýgður, uð Uann gat ekki stíajk uáð ejer aptut.