Lögberg - 24.10.1895, Blaðsíða 3

BERGMTLiFIMLÖDAGINN 24 OKTOBER 189t
3
Lesid. lilid og latid efcKi viliasí!
HVERNIG stendur á því, að C. H. HOLBROOK & CO. selur meiri vörur en allar hinar búðirnar í C.ivalier til
samans ? Bað er ótrölegt, en samt er það satt. „Freight“-brjefiu s/na það. Hver er eiginlega ástaeðan ?
Hún er einfOld osr eðlileg. Faðir hans er til heimilis í St. Paul og hefnr stOðnða aðgæzlu á öllum kjörkaupum á
markaðinum. Hann hefur náleija lífstíðar reynslu við verzlunjvar liinn langmesti, velkynntasti og best pekktur
kaupmaður 5 þessu county á meðan hann rak hjer ve'zlan. Þir atleiðandi eru kaup hans mjög pjenanleg fyrir
pennan part bygðarínnar, pví hann veit mjög vel hvað menn hjer lielzt þarfuast. þar fyrir utan tekur hann mjög
mikið tillit til tízku og gæða hlutanna, sein er meir áríðandi en nokkuð annað í verzlunarsöxum.
Að telja upp öll pau kjörkauþ sem við getufh gofið ykkur, eða fara að liða þau sundur er næstutn því
ómögulegt. t>að tæki upp a’lt frjettarúm Lögbergs. Við ætlum bara að eins að geta um það helzta sein við höf-
um til að bjóða, t. d. öll ljósleit ljerept sem hafa verið á 6—7c. yardið nú fyrir að eins 3 cents. lnndælt, gott vetr-
arkjólatau, vanalega 25 til 30c. yardið, nú fyrir 15c. og allt annað kjólatan að því skapi.
AF KVENN- OG BARNA SKYKKJU.VI höfnm við mikið upplag, bæði vandaðar og með nyjustu sniðum.
KVENN LODYFIRHAFNIR OC SLOC af mörgum sortum með mjög vægu verði. Hað er þess vert að koma
og sjá þær. En mikið meira er það þó vert að hafa afnot af þeim þegar vindurinn blæs um Dakota-
sljetturnar og 40 gráður eru fyrir neðan Zero.
KVENN SKOR frá 50c. og upp. Yfir höfuð að tala höfum við mjög gott upplag af skóm bæði góðum og með
mjög lágu verði.
KARLMANNA OC D.RENGJA fatnaði höfum við yfir 1000 með mismunandi sniðum og gæðutn, allt frá
tl.50 til 125,00. Dað er meira upplag að velja úr en við höfum nokkurn tfma áður haft, og er vand-
aðri fatnaður en nokkurn tíma áður hefur verið seldur í þessu eounty fyrir sama verð.
KARLMANNA LODYFIRHAFNIR af dýrum frá Norðurhelmskauti allt suður að Miðjarðar-
að uudanteknuin Vísundaloðkápum (því þeir dóu allir við síðusto-forsetakosningu).
MATVARA er of billeg til að auglýsast. Við þykjumst gera vel að geta haft „Freight“ upp úr henni
Að eins eitt enn. Þjer góðu og gömlu skiptavinir: Munið eptir þvf, þegar einhverjir Prangarar
koma eins og úlfar í sauðargæru á peninga tímuin, með gatnalt og forlegið rusl, bjóða það með lágu verði,en ræna
yður svo á næsta hlut sem þeir selja yður; hlaupa svo burt með peninga yðar þegar lánstítninn byrjar, eða látast
ekki þekkja yður, þá gwtið að yður l tima. Verzlið með peninga yðar við þá menn som hafa góða og alþckkta
vöru. Menti sem kðnna að uieta verzlun yðar, vilja yður vel, og hafa, og eru reiðbúuir að ltjálpa yður á tíma
neyðariunar. Yðar reiðubúin,
G. H. H0LBR00K &G0., GAVALIER, N.D.
PER S. J. EIRÍKSON.
$tm |ljianíi
Brjefkafli fráNorðar-Dakota
19. Ol.tobcr 1895.
Heldur fátt til frásagna lijeðan
um þetta leyti árs. Annríkið er allt
of mikið fyrir frjettir—því fáir telja
nú annríki meðal frjetta, sem vert sje
að geta. Haustsamkomurnar, sem
ætfð eru drýgstar f íslenzkutn frjetta-
pistlum, ekki byrjaðar. Uppskera
þeirra fer nú í hönd.—Allt þess-
háttar bíður frostanna, svo hún geym-
ist „óspillt“ í þessu mikla íshúsi nátt-
úrunnar — miðsvetrarríkinu hjer, —
þessi andlega dýrindisvara, sem tslend-
ingar hafa þá á boðstólum : samkvæmi
„með dans á eptir“ —fyrir alla—til
dags, og málskrafsfund inni, fyrir þá
sem þjázt af því sem Englendingar
□efna trú’ jeg Mental Diarrhæa,
eptir einhverri franskri setningu, sem
jeg kann ekkert í, og tákna þessa út-
ferð af munni surnra manna á vorri
tíð.
Jú, vel á miutist, fyrsti dansinn á
a ð haldast í kveld, í norðurhluta
byggðar þessarar, þar sem þeir eru
tiðastir og víðfrægastir, setn intro-
daction þess, er vænta má síð.ir.
Aðalhugsun sumra ungra manna verð-
ur nú um tíma, að þeirra dansar og
annara dansar rekist ekki í bága nje
dragi hver frá öðrum—því fjemætir
eru þeir sumum—svo tíðir og nábýlir
eru þeir venjulega.
Uppskeran er ágæt. Segja mjer
hinir elstu menn þessa county’s
(Pembina), að ekki muni þeir hana
slika. Á hinum ljettustu sandlönd-
um er meðaltal allt að 30 bush. af
ekrunni. A „fjöllunum“ svo nefndu,
mun uppskeran einna bezt meðal ís-
lendinga. Uppskerumegn hefur ald-
rei verið hjer annað eins og nú, síðan
hjer byggðist. Á hinum fyrstu góð-
ærum var t. d. ekru fjöldinn uudir
ræktun langtum tninni en nú.
Hveitiverð er raunar sorglega
lágt, og vonin um verulega verðhækk-
un fremur óviss, þann tíma er flestir
verða að selja hveiti til lúkninga
skuldum sínum. Almennt munu
menn nú fá um 40 cent fyrir bush.
En stór bót er hjer í máli, að vinna er
mikil og löng og kaupgjald gott, frá
#1.50 til #2.00 á dag. Nauðsynjar
manna hafa einnig lækkað nijög í
verði hin síðari árin. Selja kaup-
menn margt ótrúlega ódýrt gegn
peningum. Hagur manna ætti því
að batna að stórum mun og skuldir
að minnka. Telja má eflaust að sú
hagsæld manna og góðærið hafi þau
áhrif á menn aliuennt, að þeir verði
fúsari, um leið og þeir verða færari,
til þess að leggja fram sinn skerf til
sa neiginlegra velferðarmála vor ís-
lendinga hjer í landi, hlynni að skóla-
málinu og ýmsum nytsömum fjelags-
skap liinna sjerstöku byggða. Það
er ekki víst að góðu árin hjá oss verði
8jö samferða eins og hjá Egyptum.
Þessi móðins „peningaspil14 fólksins
á vorri tið, dansar og þesshittar, ættu
að kenna oss að gera greinarmun hins
þarfa og óþarfa, þess sem er upp-
byggilegt og öðrum til góðs, og þe3s
sem niðurlægir og spillir og engum
er til góðs—kenna oss að hlúa að öllu
nytsömu, og gera það í dag, sem unnt
er, en geyma það ekki til morguns ;
—gera það i haust.
Jeg mau ekki eptir að neintt hafi
minnst á samkomu, er haldin var
norður í byggð, milli Akra og Hall-
son, 2. ágúst í sumar. Utan Winni-
pegbæjar hefur líklega engin 2. ág.
samkoma verið öllu betri. Það var
víst aðallega sunnud. skóla „pic nic“,
sem haldið var þennan dag, mjög
fjölmennt, þrátt fyrir annir. Ýmsar
góðar ræður voru fluttar og meðal
ræðumanna man jeg eptir sjera
Jónasi, Jóni Hörgdal og Þorleifi Jóa-
kimssyni. Margir aðrir töluðu, lásu
sungu eða ljeku sjer. Prestur flutti
nýtt kvæði. Söngur var mikill. Þar
„sungu eins og svanir“ þeir Jón Sig
fússon, Þórarinn Stefánsson og Gunn-
ar Hallson, auk skara af öðru söng-
fólki. Einhvern heyrði jeg segja :
j,Betri en fjórði júlí“—sem haldinn
er árlega eins og menn víta,—nú á
Olympus fjalli, þar sem goðiit halda
sínar samkomur, eins og öllum fróð-
um mönnum er kunnugt um.
Heilbrigði manna er ekki sem
bezt nú, þó sumartíðin væri mjög
heilnæm. Kighósti og taugaveiki
hafa stungið sjer hjer niður. Nokkrir
hafa dáið. Um suma þeirra hefur
„Lögberg“ þegar getið.
TIL KAUPENDA LÖGBERGS.
Sökum þess að peninga-innhei.nta
í flestum nýlendunum verður tölu-
vert seinni en undanfarin ár, liggur
oss sjerstaklega á því að þeir, hjer í
bænum og annarsstaðar, sem mögu-
lega gætu, vildu lyfta undir bagga
með oss með því, &ð borga blaðverðið
hið allra fyrsta.
Yinsamlegast,
Lögbero Ptg. & Publ. Co.
Seymour H«e,
RlarKet Square ^ Wlnnipeg.
(Andspaenis MarkaSnum).
Allar nýjustu endurbætur. Keyrsla ókeypis ti
og frá vagnstoðvum. ASbúnaíSur hinn bezti
John Baird,
Eigandi,
TAKID EPTIR!
---o---
Þegar þið viljið fá hljóðfæri, svo
sem: FíóiJn, Harmonikur, Guitars,
Banjos, Orgkl, Pianos, og allskonar
Lóðra, þá snúið ykkur til Wm.
Anderson, sem er hinn eini íslenzki
umboðsntaður fyrir Evans Music Co.,
er selja allskotiar hljóðfæri með lægra
verði og betri kjörum, en nokkrir
aðrir í bænum.
Þeir setn ekki liafa tækifæri til
að koma I bæinn sjálfir, geta sent
skriflegar jiantanir, og skultt þær af-
greiddar eins og tnonnn væru (>ar
sjálfir við.
Wm. Anderson,
118 Lydia Str. - - WINNIPEG.
Rieliards & Bradsliaw,
HliUafiursliniicnii o. s. frv,
Mílntyre Block,
WiNNrPEG, - - - Man.
NB. Mr. Thomas II, Johnson les lög hjá
ofangreindu fjelagi, og get i menn fengið
Itann til að túlka |>ar fyrtr sig þegar (örf gerist.
M. .1 CleghoPD, M. D.
LÆKNIR, og YFIR8ETUMAÐUR, Etc
Útskrifaður af Manitoba læknaskólanuru,
L. C. P. og S. Manítoba.
Sknfstofa gæstu dyr við Harrower &
Johnson.
EEIZABETII ST.
BALDUR, - - MAN.
P. S. Islenzkur túlkur við hendina hve
nær sem |>örf gerist.
Tannlæknar.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn #1,00.
CLAEKE <& BUSH
527 Main St.
HOUCH & CAMPBELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Mclntyre Block MainSt.
Winnipeg, Man .
°g
allt ai-id iizu Iti'ing'
fást allskonar tegundir af bezta
tóbaki, sígörum og pípum I
Army & Navy Tobaksbud
fyrir verð, sem á við tímann. t>eir
hafa ágætt reyktóbak í luktum ílátum
°g pípur af öllum mögulegum sortum
fyrir eins lágt verð og hægt er að
finna nokkurs staðar í bænum.
Komið og fáið ykkur rr k.
W. BROWN & GO.
. tó salnr og Simisa r.
537 Main Str.
í RAKARABÚÐ
M. A. Nicastros
áið þið ykkur bétur rakaða fyrir lOc
en antiarsstaðar í bænum. Hárskurður
25c. fyrir fullorðna, 15c. fyrir ung
linga. Tóbak og vindlartil sölu.
337 Alain Street,
næslu dyr við O’Connors Ifotel.
09
sat úti á fletinum og horfði út á sjóinn, sem var upp-
ljómaður af kveldsólinni, sagði Mrs. Cliff, að hún
óskaði að þau mættu taka rúmfatnað sinn og bera
hann út á flötinn og sofa þar um nóttina.
„Það er nógu þurt“, sagði hún, „og nógu hlýtt,
og ef að ekkert er nú að óttast, livorki af mönnum
nje dýrum, þá vildi jeg helst ald.*ei þurfa að fara
iun í hellrana aptur. Jeg var svo óttalega hrædd og
gerði mjer svo hræðilegar hugmyndir um djöfla í
mannsmynd, sem mundu brjótast inn á okkur á
hverri stundu, þegar við sátum skjálfandi þarna innt
1 hellrunum í berginu, að mig hryllir við að vera þar
inni. Ef jeg vissi að það ætti að drepa mig, viidi
jeg undir öllum kringumstæðum heldur láta drepa
mig hjer úti“.
Kapteinninn brosti og sagði: „Jeg held að Við
látum nú samt vera að fara úr hellrunum okkar sem
stendur. Hvað mig snertir, þá vil jeg halda áfram
að búa þar“. Og svo sagði hann þeim söguna um
steinturninn, sem haun hafði fundið.
„Og þjer álítið“, sagði Mrs. Cliff og teygði fram
hálsinn, „að það sje grafhvelfing eins og af gömltt
konungunum ?“
„Ef það er ekki, þá veit jeg ekki livað það er“,
sagði kapteinninn.
„Gröf einhvers kongsins“, hrójiaði Ralph.
„Mummia ! Og það mun vera þar myndaletur og
málverk. Ó, kapteinn, við sktilttm fara strax, og
106
skjögrandi þangað sem Mrs. Cliff var, lagði báðar
hendur á öxl henni og hvíslaði að henni: „Jeg i-
myndaði mjer það. Gull! Það er gull lnca-anna“.
Og svo seig hún meðvitundarlaus niður við fætur
eldri konunnar.
Mrs. Cliff vissi ekki, að það hafði liðið yfir Miss
Markham. Hún stóð þarna í sömu sporum og hróp-
aði upp yfir sig: „Gull! Hvað meinar þú?“
„Hvað er þetta?“ kallaði Ralph upp, „það lítur
út eins og ltunang scm orðið er að steini. Það er
ómögulegt að þetta hafi verið býflugnabú“.
Kapteinninn svaraði engu, en kraup niður við
brúnitta á gatinu, tók luktina úr höndum Ralphs og
ljet hana siga niður í gatið eins langt og hann gat,
sem.var að eins eitt eða tvö fet.
„Ralph“, sagði hann svo í hásum róm, um leið
og hann rjetti sig upp, „haltu á luktinni og farðu
frá mjer, þvl jeg verð að láta lokið yfir gatið aptur“.
Að svo tnæltu greip hann í handfangið á steinflís-
inni, lypti henni upp eins ljettilega og hún hefði
verið ketillok og Ijet hana falla niðttr í far sitt.
„Ilana nú, sagði hann svo, „farðu niður og við skul-
um flýta okkur burt hjeðan. Svertingjarnir geta
komið þegar minnst vonutn varir“.
Þegar Ralpli sá, að systir hans hafði liðið í ó-
tnegiu og að Mrs. Cliff hafði ekki tekið eptir þvf,
þá varð honum dálítið hverft við, en svo náði kapt-
einninn í ögn af vatni í polli sem var þar nálægt og
skvctti pv; í andlit bcnnar svo búil j'iiktjuöi við, svo
95
inn eptir hellirnum til að vita, hvað þar væri. Augu
hans voru nú farin að venjast myrkrinu þar inni, svo
hann sá brátt að hellirinn beygðist til vinstri hand tr,
°g þegar hann hafði horft inn eptir honum um hríð,
virtist honum að hellirinn vera miklu breiðari þar
fyrir innan og hærra upp undir þakið; en hann tók
ekki mikið eptir stærð hellirsins, því hann fór að
taka eptir einhverjum háum hrauk á miðju gólfinu,
sem hann sá að eins óglöggt fyrst, en sem smátt og
sinátt skírðist fyrir honum. Hann gekk í áttina
þangað eptirvæntingarfullur og horfði vandlega á
þennan hrauk, scm var í laginu eins og sívalur turn,
ljósari á lit en klettarnir í kring, og að minnsta kosti
10 fet á hæð.
Kapteinninn fór samt varlega, því að liann ótt-
aðist að það kynnu að vera gjótur eða holur í gólíið,
og komst þannig fast að hrauknum slysalaust og
snerti á honum. Þegar hann þreifaði á honutn,
fannst honum að haun finna samskeyti eins og á
vegg úr höggnum steini. Það var enginn vafi á, að
þetta var gert af manna höndum. Kapteinninn leit-
aði í vasa sínum að eldspýtu, en fann enga, og flytti
sjer því til baka fram í kerbergi sitt til að fá sjer
lukt, og svo mikill hraði var á honum að hann skildi
fötuna eptir. Hann hefði farið með luktina í fyrstu
ef nokkur olía hefði verið til nema það sem var í
kenni, svo það varð að spara ljósið. En nú vantaði
kapteininn ljós—og liugsaði því ekkert um eptirkom-
andi tluiaun. Eptir ciálitja 3tmnl koiu bauu til baka