Lögberg - 26.12.1895, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 26. DESEMBER 1805
Cauadafylkjunum, eða eiga fylkis-
búar að gera það sjúltir ? Sam-
bands újórnin liefur opt reynt að
dragavald úr hondum <'ntario fylk-
isins, en Sir Oliver Mowatt, leið-
togi frj^lslynda fiokksins þar, hefur
þibbast við og liindrað það. Mr.
Greenway gerir hið sama hjer í
Manitoba, og ber vonandi sigurinn
úr býtum. Kúgarar falla ætíð á
sinu eigin bragði, þegar til lengdar
leikur, og svo mun fara fyrir Ott-
awastjdrninni. Kúgunarlög hennar
verða vonardi steinninn sem hún
dettur um.
Fylkiskosningarnar.
Eins og nærri má geta, þáer
1 ítið ha?gt að segja af kosningastríð-
inu, sem fylkið er nú allt í einu
komið út 1. Lítið er enn ákveðið
hverjir sækja um þingmennsku
fyrir hin ýmsu kjördæmi. Hið eina,
sem muður getur sagt með fullkom-
inni vissu, að svo stöddu, er það‘, að
stjórnin verður endurkosin til valda
með miklum meirihluta. Blað eitt
hjer 5 fylkinu, sem fremur cr á móti
stjórninni, telur vút að destir, ef
ekki allir, ráðherrarnir verði kosnir
án þess nokkur sœki á móti þeim,
og hins sama er getið til um marga
þingmenn, sein stjórninni fylgja,
víðsvegar um fylkið. Auðvitað eru
til menn, sem gjarnan vildu sjá nú-
verandi stjórn fara' frá völdum,
ýmist vegna þess, að þeir búast við
að hafa af því persóuulegan hagnað
ef stjöruarbylting yrði, eða þá að
þeir eru, atvinnu sinnar vegna,
bundnir á klafa Dominion stjórnar-
innar, sem náttúrlega gerir allt, sem
hún getur, til að vinna á móti fylk-
isstjórninni hjer. Andstæðinga-
ílokkur Greenwaystjórnarinnar get-
ur því valla heitið að sje neinn til
hjer í fylkinu; að nu'nnsta kosti er
það fámennur, illa organiseraður og
höfuðlaus her. í hönd farandr
kosningaslagur er því ekki, eins og
vanalega á sjer stað, milli tveggja
pólitiskra flokka, heldur milli þessa
fylkis og Dominionstjórnarinnar, út
af skólamalinu, en Dominionstjórn-
inni fylgja að mál«m, í ofríkis yfir-
gangi bennar gegn Manitoba, að
sjá lfsögðu næst um allir þeir
kaþólsku, og svo þeir, sem vjer höf-
um áður bent á.
Blaðið Nor -Wester hjer í bæn-
um, ber sig illa út af því, að stjórn-
in skyldi ákveða kosningarnar svo
skyndilega og fyrirvara litið, vegna
þess, að andstæðinga flokkur hennar;
fái svo htinn t'ma, til þess að undir-1
búa sig til kosninga, Free Press.
hefur sörnu athugasemdina að gera,
og bætir því við, að það hafi verið
hreinn óþarfi fyiir stjórnina, því
hún sje svo hár $iss að verða endur-
kosin, hvað mikinn túna sem aptur-
haldsflokkurinn hefi’i fengið, til
undírbunings.
Vjer erum auðvitað á sama
máli og Free Press um það, að stjórn-
in er sjálfsögð að verða endurkosin.
Stjórnin er auðvitað viss um það
sjálf líka, og þurfti þess vegna ekki
að beita neinum brögðum til að
tryggja sjer völdin. Ákæra þessi
gegn stjórninni er líka, þegar að er
g4ð, mjög heimskuleg, því sje þessi
tími of stuttur fyrir andstæðinga
flokkinn, þá er hann það alveg eins
fyrir þann flokk er stjórninni fylgir,
því allur líður fjekk jafn snemma
að vita um hvenær kosningarnar
færu fram.
Auðvitað er það allt annað, setn
Creenwaystjórninni gekk til, ineð
að vinda svo bráðann bug að kosn-
ingunum. Eins og kunnugt er, verð-
ur Ottawa þingið kallað saman í
janúar næstkomandi, og þá hefur
Dominion stjórnin hótað, að búa til
þvinguuarlög, sem ónýti Manitoba
skólalögin frá 1890, og setja með
valdboði aptur upp hjer í fylkinu
kaþólsku skólana. Um J>að er deil-
an milli Manitoba og Dominion
stjórnarinnar og um það atriði eru
þessar kosningar.
Eins og allir geta sjeð, þá er
þetta vandræða mál mikið, og allt
annað en æskilegt fyrir þetta fylki
að verða fyrir slíkum, sífelldum of-
sóknum af Dominion stjórnarinnar
hálfu.
Nú leggur Manitoba stjórnin
þetta mál fyrir kjósendur fylkisins,
og allt kvílir nú á því, hverju þeir
svara, Komist stjórn'n að með litl-
uin meiri hluta, þá þykist Ottawa
stiórnin sjá, að margir hjer fylgi sjer
að málum gegn fylkinu. og liikar
hún þá ckki við, að beita við fylkið
sbium þvingunarlögum, Verði hún
þar á móti eudurkosin með afar
miklum atkvæðainun, þá er vonast
eptir, að Ottavva stjórnin leyfir sjer
ekki að beita sínum kúgunarlögum,
hvernig sem þeir kaþólsku pinta
hana út í það, með ógnan um mót-
spyrnu við nœstu alríkis kosningar.
Svona lítur Manitoba stjórnin á
þetta mál.og þess vegna var það, að
hún efndi nú til kosninga, til þess
að skýlaust álit Manitoba manna, á
þessu máli, yrði komið í ljós, áður
en Ottawa þingið á við það mál
það hefur þcss vegna afarmikla
þýðingu, ekki einasta að stjórnin
verði endurkosin, eins og auðvitað
er nú enginn vafi á, heldur hitt, að
sem allra flestir fylgi henni í þessu
máli.
Vjer efumst alls ekki um, að
fslendingar sýni nú, eins og að und-
anförnu, að þeir unna frjálslyndii
stjórn, að þeir fylla þann flokk, nnð
sínum pólitisku afskiptum, sem vill
verja land það, er þeir böa í, gcgn
rangbttum yfirgangi og kaþólskri
kúgun. Vjer sjáurn ekki heldur
hvers vegna þeir ættu annað að
gera, því kaþólskir munu þeir fáir
vera. það eru þv’ að eins þeir, sem
bundnir eru á Dominionstjórnar-
klafanum, og þó vjer vitum um
nokkra, sem þannig eru settir, þá
vonum vjcr að þeir sjeu ekki fleiri
en svo, að þeirra gæti l.tið, og að Is-
lendingar haldi við þessar kosning-
ar, eins og að undanförnu, þeim
heiðri, sem Jteir áður hafa áunn-'ð
sjer í þessu landi, fyrir viturlega og
frjálsmannlega framkomu í pólitík.
Margir leiðandi conservativar
hjer í bænum telja sjálfsagt, að allir
núverandi þingmenn Winnipegbæj-
ar verði kosnir mótmælalaust. þeir
segja að menn verði að taka á skyn-
seminni og leggja alla gamla flokka-
tilfinuing á hilluna, og Manitoba
ætti að svara Dominionstjórninni
upp á skólaináls afskipti hennar
skýrt og skorinort og lielzt allir í
einu hljóði, og sjá þá hvort hún hik-
ar sjer ekki við að beita ofbeldislög-
um sínum gagnvart fylkinu.
Lantlpurkun í au.sturhluta
Dauphiu.
A öðrutn stað í blaðinu birtum
vjer brjef til Lögbergs frá Mr. A. M.
Freeman, einum helzta bóndanum í
Grunnavatns-byggðinni, hvar í hann
skýrir frá, að Mr. Watsou, opin-
berra verka ráðgjafinn hjer í fylk-
iuu, hafi heimsótt íslendinga, sem
búa áþeim stöðvum (í Álptavatns og
Grunnavatns nýlenduuum), og að
nefndin, sem ko?in var ti! að fara til
Winnipeg til að sýna fylkisstjórn-
inni fram á, hve lífsnauðsynlegt
væri að þurka laudið á þeim stöðv-
um, hati fundið hann og fengið lof-
orð unt, að þetta yrði gert. Mr
Burrows, þingmaðuriun fyrir kjör-
dæmið (Dauphin), sem þegsar byggð-
ir íslendinga eru í, var í för með
Mr, Watson, og það er vafalaust
honum að þakka, að Mr. Watson
tókst þessa ferð á hendur til að sjá
landið, byggðirnar og kynna sjer
hagi manna og þarfir á þe3su svæði.
það gleður oss að rnálið er
komið í þetta horf, því vjer efumst
ekki um, að loforðið verði uppfyllt,
ef stjórninni endist aldur til að
framkvæma verkið. Og það, að
henni endist oigi aldur til þess, erurn
vjer heldur ekki hræddurum, því að
Greenwaystjórniu er svo vel þokk-
uð hjá miklum ineirihluta fylkisbúa
fyrir dugnað sinn, sparsemi og ein-
beittu stefnu í að halda fratu rjett-
iudum fylkisins, að það er enginn
vafi á, að enn fleiri þingmenn slcipa
hennar flokk eptir næstu kosningar
en nö er, og hefur hún þó um tvo
þriðjunga þingsins með sjer nú.
Oss hefur um nokkurn tíma
verið kunnugt urn, hve nauðsynlegt
er að þurka landið á þessu svæði, og
höfum lagt því máli allt það liðsinni,
er vjer gátum. En bæði liefur
stjórnin haft í svo mörg horn að
líta að undanfórnu, að húu liefur
ekki getað lagt fram nægilegt fje
til þessa, og svo var hún ekki búin
að koma sjer niður á verulegu land-
þurkunarfyrirkomulagi í þessum
parti fylkisins fyr en nú í sumar.
En nú er hún búin að því, og mun
því vinna að því ötnllega í framtíð-
inni, enda verður svæðið á milli
Winnipeg og Manitobavatnanna á-
gætt land, einkum fyrir kvikfjár-
rækt, þegar búið er að þurka það.
það gleður oss einnig, að ís-
lendingar í nefndum byggðum ætla
að styðja þingmannsefni frjálslynda
flokksins við nœstukosningar,ogsýn-
ir það hyggindi þeirra og sanngirni,
Jiað er enginn vafi á, að Mr. Bur-
rows býður sig uptur fram til þing-
mennsku, og vonum vjer að hann
nái kosningu meí^meiri atkvœða-
mun en síðast. Oss er kunnugt um,
að Mr. Burrows hefur látið sjermjög
annt um kjördœmi sitt, þó hann hafi
eigi á þessum tæpum þremur og
hálfu ári, er hanu hefur verið þing-
maður, komið öllum þeim uinbótum
í veik, sem liann vildí. Áður en
hanu varð þingmaður hafði svo som
engu fylkisfje verið varið í umbætur
í kringum Manitoba-vatnið, en síðan
hefur vegur verið gerður vestanvert
við vatnið, frá Westbourne (við
Manitoba Á Northwestcrn járnbraut-
inal norður til Kinosota og þaðan til
mjóddarinnar (Narrows) á Manitoba-
vatninu. Einnig hafa að lians til-
hlutun verið settarferjur á Ebbsand
Flow Lake og á rajóddina á Mani-
toba-vatní, og vegur lagður frá Dog
Lake norður til Fairford. — Ef Mr.
Burrows verður endurkosinu erum
vjer vissir um, að hanu starfar af
enn meira kappi að frainförum kjör-
dæntis síns, því nú þekkir hann hvað
landið hefur í sjer og þarfir þess
miklu b<-tur en áður, og áhugi
hans, að koma Jtessutn hluta lands-
ins á góðan framfaraveg, liefur eðli-
lega mjög aukist við það.
Vjer vonum því að Islendingar
í Diuphin kjördœmi veiti Mr. Bur-
rows eindregið fylgi, þegar næstu
fylkiskosnitigar fara fram.
Globe Hotel,
140 Pkince.ss St. Winnipku.
Gistihús þeltu er útbúið með öllum nýjasta
útbúnaði. Ágœtt fæði, frí baðherbergi og
vínföng og vindlar af beztu togunú. Lj'st
upp með gas ljósum og rafmagns-klukk-
ur í öllum herbergjum.
Herbergi og fæði $1,00 á dag. Einstakar
máltíðir eða herbergi ytir nóttina 25 ets,
T. DADE,
Eigandi.
JOLA-
CJÁFiH
ÁGÆTAR VÖRUR -
MARGARTEGUNDIR
af
Postulini, Slifuvvoru,
Glasvoru, Lompum,
„Novelties”
“Fancy Goods” Etc.
Verð lægra en hið lægsta.
Óskað eptir verzlun ykkar.
PORTEí} & DO.
330 & 572 MAIN ST.
HÆSTA
VERD
- - borgað fyrir - -
HUDIR og
SAUDARGÆRUR
ALLSKONAR KJÖT selt me
sanngjörnu verði.
B. SHULEY,
Edinburg, N. Dakota.
0. Stsphsnsen, M. D„
öörutn dyruin norður frí norSvesturhorninu á
ROSS & ISABEL STRÆTUM,
verSur jafnan aS hitta á skrifstofu sinni frá ki.
9—ii f* m., kl. 2—4 og 7—9 e. m. dag hvern.
—Nælur bjalla cr á hurðinni.
Td.F.mON F. 346
197
náði sjer fljótt; en samt lýstihann ekki strax niðurí
turninn. Hann ljet augun aptur fáoin augnablik,
pví hann porði ekki að líta niður I turninn. Ea svo
lierti hauu upp hugann, lýsti niður í gatið og horfði
niður í turninn, og hann sá ekki betur, en að [>að
væri eins mikið gull í lionum og þegar hann var par
seinast.
Það, að fjársjóðurinn var enn í turninum, liafði
nærri eins mikil áhrif á kapteininn eins og að turninn
hefði verið tóraur. Hann varð svo magnprota, að
hann fann að hann gæti ekki haldið sjer uppi á turn-
inum, og renndi sjer því niður af honum. Þar sett-
ist hauu uiður með luktina við hlið sjer. Þegar hann
fjekk kraptana aptur—og kann hefði ekki getað
sagt, hvað langt leið áður en hann náði sjer—þá var
hið fyrsta, sem hann gerði, að gæta að, hvort hann
hefði eldspýtnastokk sinn á sjer, og pegar hann sá,
að hann hafði haan á sjer, slökkti hann á luktinni.
Hann vildi, sem sje, ekki láta verða vart við sig, ef
nokkur maðu" væri nálægur. Og nú fór kapteinn-
inn að hugsa eins ákaft og lljótt og nokkur maður
gat hugsað. Hmn vissi, að eiuhver hefði tekið gull
úr turninum; hvað mikið eða lítið gerði ekkert til.
Einhver annar en hann hafði náð í fjársjóðinn.
Hann grunaði Ralph um þetta, einkum af því
að hann óskaði einlæglega að hann væri hinn brot-
legi. Ef hann het'ði getað trúað þessu, þá hefði
haaa verið áiægðar. Iljnura fannst, að það hlyti að
yera, að pilturinn hefði ekki getað fengið af sjer að
200
fundið fjársjóðiun, að hann segði frá honutn i Mexico
eða Bandarikjunum. Eu þrátt fyrir bættuna, sem
svertingjarnir þannig kynnu að stofna fjárstóð hans
í, kaus kapteinninn heldur að þeirhefðu venð meuu-
irnir, sein stolið hefðu af honum, en að aðrir menn
hefðu fundið hann. En hver annar gat liafa fundið
liann? Hver gat hafa komið þarna? Hver gat hafa
komist burt?
Það var að eins til ein skynsamleg getgáta um
þetta, og það var, að einn eða íleiri af flokki Rack-
birds hefðu ekki verið lieima, þegar ílóðið þvoði
fjelaga þeirra burt, og hefðu komið til baka, og þeg-
ar þeir hefðu verið að leita að fjelögum sínum hefðu
þeir rekist á hellrana. I>að var mögulegt, og þar að
auki mjög líklegt, að maðurinn eða mennirnir, sem
fundið höfðu steinturninn, væru enu þar í grennd-
inni. Strax og kapteininuin datt þetta í hug, bjó
hann sig undir að gera eitthvað. Þetta vár atriði
sem liann varð að ganga úr skugga um, ef tnögulegt
var, og það tafarlaust. Hann kveikti á luktinni —
því honum var ómögulegt að rata í kolníðamyrkrinu,
sem þarna var, þó hanu mað þessu móti gæfi ef
til vill einhverjum leyndum óvin færi á sjer—og
flýtti sjer allt hvað hann gat út úr hollrinutn, sem
vatnið hafði verið í. Ilann skildi luktina eptir hjá
skilveggnum og fór að raunsaka hellrana, sem skip-
brotsfólkið liafði verið í, með hlaðna pfstólu í
heudinni.
Ilann leit itic í fremsta hcrbergið, en stant
193
ina, og flýtt: sjer svo eptir sljettu sandfjörunni fyrir
norðan þá, þaugað til að hann kom að blettinum, þar
sem hann og hitt skipbrotsfólkið lenti, þegar það
fyrst kom að strönd þessari. Þar stanzaði hann og
litaðist um, og sá i huga sínum Ednu, þar sem hún
stóð í fjörunni, þegar hann fór, föl í andtiti en auguq
stór og dökk, og bakvið hana Mrs. Cliif, pilturinn og
svertÍDgjarnir tveir. Hann hafði ekki fundið til þess
fyr en þetta augnablik, að hann var einmana, en
nú ko yfir hann mikil löngun að hafa einlivern til
að tala við og sem talaði við hann, og þó hafði
hann talað við aðra þennan saina morgun cins mikið
og hann lysti.
Þegar hann gekk upp brekkuua, sem lá upp að
að fletinum fram undan hellrunum, brekkuna sein
hann hafði svo opt gengið upp og ofan á meðan að
þessi blettur var svo gott heimili hans, og á meðan
þar hafði verið líf og mantia inál heyrst, þá jókst sú
tilfinning, að ekki einasta væri þessi blettur nú yfir-
gefinn, heldur að hann væri sjálfur yfirgefinn og ein-
mana. Þegar liann vaknaði um morguninn, óskaði
liann eptir því mest af öllu, að það liði ekki meir en
ein klukkustund þangað til hann yrði einn eptir
þarna, en nú var eins og lijarta hans sigi niður af
þeirri tilfinniugu, að hann var hjer einsamall.
Þegar kapteinninn var að eins nokkrar álnir frá
steinmyndinni miklu á berginu, sigu brýrnar á hon-
um smátt og smátt.
„Þetta er rkejtingarlejsi11 sagði Lann viS sjálf