Lögberg - 07.10.1897, Blaðsíða 3

LÖQBERQ, FIMMTUDAGINN 7. OKTOBER 1897.
3
Bendingar.
p. t. Ottawa, 1. okt. 1897.
H jrra ritstj. Lögbergs.
Það var svo stuttur undirbúnings
tími, sem jeg hafði til íslandsferðar
minnar í petta sinn, að jeg Ijot sitja &
hakanum að setja bendingar pær 1
Löfrb., sem jeg nú sendi og bið yður
að koma á framfæri.
Þeim, sem senda vilja vinum og
vandamönnum á íslandi peninga fyrir
farbrjef út hingað á næsta sumri, vil
jeg ráða til, að senda pá annaðhvort
peim mönnum sjálfum, ellegar herra
Sigfúsi Eymundssyni í Reykjavík, og
er pá áríðandi,að skrifa honum greini-
lega nafn og heimili pess, sem pen-
i iganna eiga að njóta. Llka hvert
peningarnir eiga að sendast, verði
peir ekki brúkaðir í fargjald, og gerir
herra S. Eymundsson ætíð beztu skil
á pví. Allan-línan er sú eina, sem
um pessar mundir sinnir útflutningi á
Islendingum, og pví vísa jeg með
petta til umboðsmanns hennar á ís-
landi, herra S. Eymundssonar. Ekki
er til neins fyrir neina, vini mína nje
mjer ókennda menn, að biðja mig að
lána nokkrum fargjald frá íslandi.
Jeg lief ekki peningaráð til pess, og
er pvf pað sama hver í hlut á. En
um leið skal jeg taka pað fram, að
sjaldan hefur verið meiri ástæða fyrir
fólk hjer að styrkja vini sfna og
vandamenn á íslandi til vesturfarar en
einmitt nú, pví ólíkt lætur í ári f
Canada og á íslandi uin pessar mund-
ir, og fullyrt get jeg, að margur er
bágstaddur heima og kæmi vestur ef
efni leyfðu.
Við petta tækifæri skal jeg líka
leyfa mjer að áminna menn um, að
skrifa optar kunningjunum heima.
J>.ið virðast vera æði margir, sem
skrifa að eins fyrstu árin, eða jafnvel
fyrsta árið, meðan hagur peirra stend-
ur sem lakast, en hætta svo, pegar
frain lfða stundir og kringumstæðurn-
ar eru orðnar góðar. Þetta er reynt,
af mörguin heima, að útleggja pann-
ig, að fólk vestra sje í svoddan fátækt
og eymd, að pað ekki vilji láta vini
sína heima vita neitt um sig. Upp-
l/singar, sem fólk heima fær svo, um
hag íslendinga vestra, verða pess
vegna opt og tíðum aðallega pessi
,,Þjóðólfs“-brjef og önnur álfka, sem
sbk blöð eru sjer úti um, og sjá allir
Vestur íslendingar hve sanngjörn sú
lýsing af högum peirra er. JÞað er
\ anpakklæti að láta slíkt standa ó-
mótmælt, en bezt verður pví mót-
mælt með pvf, að íslendingar vestra
standi f stöðugum brjefaskriptum við
menn heima. í>á vita menn hvernig
sakirnar standa, og blaða-slúðrið verð-
ur árangurslaust. Jeg pykist vita,
að pegar jeg kem lieim verði sögur
á gangi um raunir sem pað fólk hafi
ratað í sem með mjer kom að heiman
síðastliðið sumar. Reyndar^fjekk pað
allt góða atvinnu strax pegar pað
kom. Það var [yfir höfuð afbragðs
royndarlegt fólk og 'álitlegt, en pað
purfti ^ekki til, pvf eptirsókn liofur
alltaf, sfðau jeg kom að heiman, verið
mik 1 meðal bænda eptir vinnufólki,
pó atvinna í Winnipeg, við bygging-
avinnu, hafi verið með minna móti.
Þetta fólk, sem að heiman kom með
mjer í sumar, lofaði mjer flest að
skrifa mjor áður en langt líði og
segja mjer af lfðan sinni og hvcrnig
pvf litist á sig hjer. Nokkrir hafa
pegar gert pað, en sumir skulda mjer
pá kvöð, sem jeg vona að peir lúki
áður en haustið er úti. En umfram
allt bið jeg petta fólk að vanrækja
ekki að skrifa^vinum og vandamönn-
um heima.
Utanáskript mín verður fyrst um
sinn: Reykjavík, c-o S. Eymundsson.
W. H. Paulson.
Frjettabrjef.
(Frá fjettaritara Lögb.)
Spanish Fork, Utah, 1. okt. ’97.
Ilerra ritstj. Lögb.
Síðan hjeðan var skrifað sfðast
hefur fátt sögulegt borið til tfðinda.
Þó má geta pess, að tíðarfarið hefur
í allt sumar verið hið inndælasta; sf-
felldir purkar, hitar og blíður. Nú
er svolftið farið að kölna, en samt hin
bezta tíð.—Uppskera og presking um
pað á enda, og reyndist uppskeran
hjer f góðu meðallagi. Verð á land-
búnaðar-afrakstri er líkt og í fyrra,
að undanteknu hveiti; pað hefur ver-
ið borgað betur fyrir pað í haust en
að undanförnu. Það er nú 75 cents.
Heilsufar er yfir höfuð að tala
gott, og hefur verið svo í allt sumar,
prátt fyrir hina miklu hita.—Fjenað-
arhöld og útlit yfir hið heila tekið er
allt í bezta lagi, og bfða menn pví
vonglaðir vetrarins.
PólitÍ8kar hreifingar eru nú mik-
ið litlar; að vísu fóru fram bæjar-
stjórnar-kosningar f haust, bæði hjer
í bæ og víðar, en peim fylgir ekki
eins mikið af pessum pólitiska hita
eins og stærri kosningum, og virðist
pað vera pakkavert, pví að pví fylgir
allajafna meiri friður og ekki eins
mikið umstang og staut.
Iðnaðar syning byrjar í Provo,
höfuðstað Utah ccunty’s, hinn 10. og
er pað hin fyrsta pessleiðis sýning,
sem haldin hefur verið hjer í county
síðan Utah byggðist. Sýaingin stend-
ur yfir í viku, eða til hins 17. og verð-
ur að öllum líkindum góð og merki-
leg, pvf forstöðunefndin sparar ekkert
til að svo verði, að undanteknu pvf,
að sýningar-skálinn verður ekki eins
fullkominn eins og vanalega gerist,
pví sjerstök bygging hefur ekki verið
reist fyrir sýainguna, heldur verður
gamalt heildsölu-verzlunarhús brúk-
að til pess.
A meðal landa vorra hjer ber fátt
til tíðinda. Þó er einhver hreifing á
gangi með að fara til ldaho, f peim
erindagjörðutn að nema par land og
stofua par ísl. nýlendu; en hvort
nokkuð verður af pví eða ekki, er
tæplega hægt að segja enn; vonandi
er pó, að eitthvað verði af fram-
kvæmdum f pá átt, pví jeg hygg aö
fátt sje nauðsynlegra fyrir landa vora
hjer, en að ná sjer f landblett, ef
kringumstæður leyfðu pað.
Tvær konur hafa látizt á meðal
vor f sumar: Guðrún, kona Magnús-
ar Einarssonar, 19. ágúst, á fimmtugs
aldri, og Guðrún, kona Magnúsar
Bjarnasonar, hinn 30. s. m., og var
hún á sjötugs aldri. Biðar dóu pess-
ar konur úr einhverri uppdráttarsýki,
sem stafaði af innvortis meinsemdum,
og pjáðust pær lengi áður en pær
dóu.—Innvortis veikindi af ýtnsu
tagi virðast pjá marga af lönduin vor-
um hjer, enda deyja flestir peirra, er
hjer látast, af svoleiðis sjúkdómum,
og erdialdið, að loptslag, vatn og
fleira muni valda peim, fremur en að
peir sje ættgengir, eða að menn flytji
pá með sjer að heiman. Læknar
vorir virðast ekki hafa pekking á
sumum peirra, og geta pvi mjög lftið
hjálpað peim, er pannig veikjast.
Eptir mörg ár
FÆR EINN SJÓKLINOUR HEILSU SÍNA
OG KR^TTA.
Hafði bilað hjarta og gat ekki gengið
nema örkammt í senn. Hvernig
lífstraumuriun var endurreistur.
rjett. Hún var orðin mjög veikluð
og njartað sló ákaflega tftt. Læknii-
inn, sem stundaði baua, sagði að hún
hefði titrandi hjartslátt er stafaði af
veikluðuin taugum, og gaf henni pví
meðöl við pví, sein hún brúkaði í tvö
ár. En eptirpann tfma varð hún svo
slæm að hún varð að leggjast í rúmið.
Dannig lá hón í heilt ár og hafði enga
læknishjálp aðra en hjúkrun heimilis
fólksins. Samt batnaði henni svo að
hægt var að flytja hana til frænku
bennar, Mrs. J. Haucy, uálægt porp
inu Lancaster, og par var hún undir
læknis umsjón í prjú ár. Eptir pann
tíraa var hún svo próttlaus að hún gat
ekkert farið út, til að ganga nekkuð
hvað lítið sein var. Allann pennan
tíma kva'taði hún ijm f hjartanu.
Fyrir hjer um bil tveimur árum byrj-
aði hún að brúka Dr. Williams Pink
Pills, og frá peim tfina fóru taugarnar
að styrkjast. Sumarið 1896 fór henni
mjög mikið fram. Þegar leið á mitt
sumarið var hún orðin svo að hún gat
unnið og gengið eins mikið og kvenn-
meun yfir höfuð, og batinn virðist
vera svo fullkominn að Miss Fieher er
nú kominn aptur heim til sín. Þann-
ig gekk pað f pessu tilfelli. Veik-
indfn voru Orðin gömul og erfið viður-
eigner, en stöðug brúkan Dr. Willi-
ams Pink Pills gerði ótrúlega mikla
breytingu, sem Miss Fisher og vinir
hennar halda að væri
aðra að vita.
Dr. Williams Pink Pills lækna
með pvf að smjúgainn að rótum sjúk-
dómsins. Þær byggja upp og endur-
næra blóðið og styrkja taugakerfið,
og reka pannig sjúkdóm úr líkaman-
um. Vaiist allar eptirstælingar með
pvf að gæta vel að, að á hverri öskju,
sem pið kaupið stindi nafnið, Dr.
William’s Pink Pills for Pale People.
gott fyrir marga
Kvöl Eymd
Jfenn í öllum *lj<tlum fnUafyrir giytinni—
Allir eru því undirorpnir—tíovth Ame-
riean Rheumntic Cure lœJtnar alla.
Eptir Cornwall blaðinu, Frecholder.
Hið sama ástand mannlffsins er
mikið átakanlegra en lýsingar pær er
koma fram f skáldiögum. Ef maður
sæi lífið eins og pað er mundi maður
fá næga sönnun fyrir pvf, að menn
hafa miklu meiri áhyggjur, og hafa
við meiri bágindi og stríð að eiga en
heldur en virðist l fljótu bragði. Marg-
ir hafa við heilsuleysi að strfða pótt
lítið beri á. Þeir, sem pessir vesaling-
ar trúa fyrir málum sfnum, heyra opt
langar frásagnir um kvöl og pjáning-
ar, sem vihir opt og tfðum skilja ekki,
og sem læknar gefa ekki nákvæmar
gætur að. Miklarpakkir á pvf skilið
sá mikli vfsindamaður, sem fann upp
meðal, er bætir alla pá mörgu kvilla
er stafa af úttæmdu blóði og veikluðu
taugakerfi. Þúsundir manna hafa og
eru enn að bróka Pink Pills sjer til
bótar. Þær hafa siaðist próf hvað
eptir annað með miklum heiðri. Eptir
felgjaydi frásaga or eptir kvennmauni,
sem batnaði hjartveiki, er virtist vera
orðin ólæknandi. Mary Fisber, í
Lancaster township, Glengarry County
er ógiptur kvennmaður. Fyrir hjer
um bil átta árum fann hún til veiklun-
ar og ópægindum f kring um hjartað.
Ýmsu var kennt um svo som, ofpreytu
kulda o. s. frv. og hefur pað að lfkind
um verið að ineira eða minna leyti
Chas, Cotton f Gananoque, hefur verið
maskfnumaður hjá Hathbun fjelaginu
næstum 20 ár, og fjekk opt mjög slæm
gigtar-köst, sem afleiðing af peirri vlnnu,
Hann reyndi mörg meðöl, sem honum
batnaði ekkert af. llann fjekk sjer South
Atnerican Itheumatic Cure, og honum fór
næstum strax að batna. Ein flaska gerði
hann góðan.
DR- DALGLEISÍI,
TANNLCEKNIR
kunngerir lijer með, að hann hefur sett
niður verð á tilbúnum tónnum (set of
teeth) sem fylgir:
Bezta “sett“ af tilbúnum tönnum nú að
eins $10.00. Allt annað verk sett niður
að sama hlutfalli. En allt með því verði
verður að borgast út í hönd.
Hann er sá eini hjer í bænum Winnipeg
sem dregur út tenuur kvalalaust.
Stofau er f Mclntyre Bloek,
410 IHain Strccl, Winnipcg.
TANNLÆKNIR,
M. C. CLARIÍ,
er fluttur á homiðá
MAIN ST. 03 BANATYNE AVE.
Globe Hotel,
146 Pkincess St. Winnipkg
Gistihús þetta er útbúið moð öl um nýja r,
útbúnaði. Ágætt fæði, frí baðherbergi og
vínföng og vindlar af beztu tegund. Lys
upp með gas ljósum og rafmagns-klukk-
ur í öllum herbergjum.
Herbergi og fæði j>l,00 á dag. Emst.aka
máltiðir eða herbergi yfir nóttina'i&cti
T. DADE,
Eigandi.
MANITOBA.
•
fjekk Fyrstu Ykrðlaun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýniriguiini,
sem haldin var f I.undúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
par. En Manitoha e «kki að eins
hið bezta hveitiland í heldur er
par einnig pað bezta kvikfjárræktar-
land, sem auðið er að fá.
- Manitoba er hið hentugasia
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
f, pvf bæði er par enn mikið af ótekn
um löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, bar sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manxtoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frískólar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Winuipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja-íslandi, Álptavatns, Shoal Lake
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum 1 fylk
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pvf heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera paugað komnir. í Manf
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru f Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
endingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina fsl. innflytjendum.
Skrifið eptir nýjustu upplýsing-
m, bókum, kortura, (allt ólieypis) ti
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister *f Agriculture & Immigration
WlNNIPKG, MaNITOBA.
Richards & llradshaw,
Slálafærsluiiicnn o. s. frv
Mclntyre Block,
WiNNrrKG, - - Man
NB. Mr. Thomas II, Johnson les lög h
ofangieindu fjelagi, og geta menn feng
hann til aS túlka þar fyrir sig þegar þörl ger
107
„Já, pví er pannig varið,“ sagði Alcxis.
„Ó! Ilvaða ástæða?“ sagði Etta.
„Ástæðan er ábyrgð sú, sem fylgir pví að bera
nafnbótina, sem pú vilt bera,“ svaraði hann.
llún brosti, og var ekki trútt um, að brosið lýsti
dálftilli fyrirlitningu.
„Ó! Jeg býst við pú eigir við bænda durgaua
pfna,“ sagði hún.
„Já. Þú manst líklega eptir, Etta, hvað jeg
sagði pjer áður en við giptumst—-viðvíkjandi bænd-
unum, meina jeg?“ sagði hann.
„Ó, já,“ svaraði Etta, leit á klukkuna, og skýldi
um leið dálitlum geispa með blævæng sínum.
„Jeg sagði pjer ekki allt saman,“ hjelt Alexis
áfram, „sumpart vegna pess, að pað var óparfi, en
sumpart vegna pess, að jeg var hræddur um, að pjer
mundi leiðast pað. Jeg sagði pjer að eins á óákveð-
inn hátt, að mjer væri umhugað um bændurna og að
jeg áliti pað góðvcrk, ef hægt væri að kenna peirn
að bera meiri virðÍDgn fyrir sjálfum sjer, viðhafa
meira hreinlæti, o. s. frv“.
„Já, góði minn, jeg mau eptir pessu,“ svaraði
Etta dauflega og horíði á glófana á höndum sjer.
„Jæja, jeg hef ekki látið mjer nægja að hugsa
um petta síðastliðin tvö til prjú ár,“ sagði Alexis.
„Jeg hef reynt að framfylgja pessutn skoðunum
mínum. Við Steinmetz höfum haft aðsetur okkar í
Osterno í sex mánuði af hverju ári, í pví skyni að
koma pessutn málefuum í lag á jörðum tnínum. Jeg
yar mikið riðinn við — Góðgerða-bandalayid—“
204
láta svona auðveldlega undan harðstjóru pinni, að
grafa sjðlfa mig inn í riiiðju Rússlandi um hávetur-
inn“, sagði Etta. — „En, meðal annara orða, við
verðum að kaupa okkur loðklæði; pað verður fremur
gainan að pví. En pú mátt ekki ætlast til, að jeg
verði mjög nákunnug hinutn rússnesku vinum pfn-
um. Jeg er ekki alveg viss um, að mjer falli rúss-
neskt fólk vel í geð“—hún gekk til hans og lagði
báðar hendurnar á hið breiða brjóst hans og horfði
framan í hann—„ekki alveg viss—einkum rússneskir
prinzar, sem sitja á konum sfnum. Þú mátt samt sem
áður kyssa mig, en gerðu pað mjög varlega. Nú
verð jeg að fara og Ijúka við að klæða mig. Það
er nú komið svo, að við verðum heldur sein“.
Hún tók upp blævæng sinn og glófa, sem hún
liafði dregið af sjer aptur, liálf reið, af pvf peir pöss-
uðu ekki eins vel og hún vildi.
»Og pú ætlar að biðja Möggu að fara með okk-
ur?“ sagði hún.
Hann hjelt hurðinni opinni á meðan hún var að
fara út úr stofunni, alvarlegur og kurteis jafnvel í
utngengni við konu sfna.
„Já“, svaraðihann; „en hvers vegna vilt pú að
jeg biðji hana pess?“
„Vegna pess, að jeg vil að hún fari með okkur“,
svaraði Etta.
193
sfn fyrir. Jeg fmynda mjer, að pú eigir hana með
öllum rjetti“.
Það var Etta, sein sagði petta, um leið og hún
leit upp frá armbandi, sem hún var að fcsfa & sig, og
festi augun spyrjandi á mann sinn.
Þau höfðu verið gipt í mánuð. Þau höffu
eytt hveitibrauðsdögum sfnum — sem höffu
verið stuttir — f húsi vinar sfns, ikozks )á-
varðar eins, frænda Ettu, sem var ekki upp yfir
pað hafinu, að lána veiðihús sitt á Skotlandi með
peim pegjandi skilningi, að hann fengi eitthvað fynr
pað sfðar.
Paul Alexis svaraði einungis með pvf að brosa
og virtist ekki taka hart á hinum fjöruga, hvassa tón
f orðum hennar. Það má búast við, að kona, sem'er
fjörug f samkvæmislífinu, sje nokkuð beitt á heim-
ilinu. Það, sem menn kalla fjör utan heimilisins,
getur opt breyzt f gleps á heimilinu.
„Mjer finnst pað fremur skoplegt, að láta kalla
mig blátt áfram Mrs. Howard Alexis,“ bætti Etta við
með ólundarsvip.
Þau voru að búa sig í dans samkvæmi—hið
fyrsta, sem pau höfðu farið f sfðan pau giptust Þau
voru nýbúin að borða miðdagsverð, og Alexis hafði
fylgt heuni ejitir inn í stázstofuna. Hann haf( i
nærri barnslega gleði af að horfa á fegurð hennar,
sem var af peirri tegund, að hún tók sig bezt út í
skrautlegutu búningi. Hann stóð og horfði á hana,
tók nákvæmlcga eptir yndisleik liennar, hinum fall.