Lögberg - 21.10.1897, Blaðsíða 3

LÖQBERG, FIMMTUDAGINN 21. ORTOBER 1897.
3
Ymislegt.
Brezkur gufuskips-vjelstjóri nokk-
ur, hefiu nýle^ra feiifjið píi viðurkenn-
injru, að hann s<je ef til vill eini mað-
urinn, sein hefur verið bitinn af tví-
hyrudum höggormi í Vestur Afríku,
án pess að deyja af pví. Læknirinn
ljet hann alltaf drekka brennivín og
hellti „joði“ í sfirið. Blóðhiti hans
vaið 107, 3.
*
Mr. Harmsworth, sem borgaði
allan kostnaðinn við rannsókuir Jack-
Sons i Franz Josefs Landi, hefur lýst
yör pví, að hann ætli sjer að senda
tvö skip norður í íshafið á næsta vori,
og hafa menn stöðugt par norður frá
þaDgað til bægt verði að búa til
greiuilegan uppdrátt yfir allt það,
sem kannað verður umhverfis norður-
hoimskautið. Rannsóknar leiðangur
Jacksons kostaði $200,000.
*
Fjelag hefur nýlega fengið lög-
gildingu í New York-rlkinu, sem ætl-
ar sjer að grafa skipaskurð í gegnum
Flori da-skagann, og er höfuðstóll
fjelagsius $75,000,000. Dað hefur
fengið sampykki Tallahassee pings-
ings, svo pað virðist ekki óhugsandi
að skurðurinn verði grafinn; samt sem
áður sýnist pað vera í nokkuð mikið
ráðist, að leggia 75 millj. doll. í skurð
þennan, þegar litið er til þess,að Erie
skurðurinn kostaði að eins $51,000,000
og Suez skuiðurinn $101,000,000.
Höfundar þesaa fyrirtækis segja, að
skurðurinn mundi verða til hinna
niestu hagsmuna fyrir verzlun Banda-
Lkjanna. Skurðurinn á að verða 200
feta breiður, og það er búist við að
það þurfi 5 ár til að fullgera hann.
*
Brezkur vísindamaður, dr. H. B.
Guppy, er nýlega kominn til Napoope
ú Hawaii-eyjunum, eptir að hafa dval-
'ð einsamall í 23 daga uppi á Mauna
Foa, hinu merkilega 13,000 feta háa
eldfjalli. A meðan hann hafðist við
oppi á fjallinu, lifði hann að mestu
Jeyti á hrísgrjónum, brauði og kafli,
°g í vatns stað hafði hanu bræddan
tnjó. Talsvert Ijettist hann á þessum
23 dögum, en að öðru leyti var hann
Jafngóður eptir útivistina. Hann
tannsakaði eldgíginn á ýmsutn stöð-
Om, og tók með sjer allt það, sem
liann fann dlheyrandi grasa- og dýra-
fikinu. Eldgígurinn er 7 mílur að
Ommáli, og var hann, mest af þeim
tbna, sem doktorinn dvaldi þar, full-
Or af gufu. Einn daginn fjell klett-
Or niður í gfginn, sem var 300x1200
^et á stærð, og heyrðust drunurnar
af hans ferðalagi i 7 klukkutfma.
*
NAUÐSYNLEG FYBIESKIPUN.
Skeggrakarar og hárskurðar-
Oienn, í París á Frakklandi, eru skyld-
Ogir til þess, að fylgja vissum hrein-
lætisreglum við þá viunu, og lítur
lögreglan eptir því að peim sje strang-
lega fylgt. Satnkvæmt pessum
reglum, er peim uppálagt að brúka
nýsilfraðar hárgreiður. í staðinn fyrir
dupthnetti eiga peir að brúka verk-
færi, sem rnilur duftið jafnóðum og
pað er brúkað. Allt hár, sem tilfellst,
á að hylja st'ax með sagi og flytja
jafnóðum f burtu. I>eir eiga að þvo
sjer um höndurnar í hvert skipti þeg-
ar nýr maður sezt í stólinn hjá perm,
og öll verkfæri úr málmi, svo sem
skegghnífa, skæri, hárgreiður, hir
kiippur o. s. frv., eiga þeir að láta
liggja í sjóðandi sápuvatni, í 10 mfn-
útur, áður en þau eru brúkuð.
Til Ný-Islendinga.
Eins og kunnugt er, stóð jeg
fyrir því að höggva nýja braut frá
íslendingafljód til Fisher River á síð-
astliðnum vetri. Braut þessi liggur
öll í gegnum skóg og er mjög góð
yfirferðar, fyrir menn og skepnur, á
öllum tfmurn áisins og verður því
að sjálfsögðu notuð af öllum þeim,
sem ferðast norður með vatni.
Tilgangur minn er, með línum
þessum, að draga athygli Ný-íslend-
ÍDga að því, að meðfrain braut þessari^
á milli íslendingafljóts og Fisher
River, þurfa að komaað minnsta kosti
3 greiðasöluhús,þannig, að eitt þeirra
verði 10 milur fyrir norðan íslend-
ingafljót, annað miðja vegu á milli
ánna og það þriðja 10 mflur frá Fish-
er River. Defr, sem ætla sjer að
halda pessi greiðasöluhús í vetur,
ættu, sem allra fyrst, að búa sig und-
jr pað með þvf, að koma sjer upp
húsum og fjósum. Heyi til vetrarins
er engin frágaDgssök að aka frá ís-
lendingafljóti.
Reynzlan hefur sýnt, að þeir
menn, sem stundað hafa greiðasölu
norður með Winnipeg-vatni, um und-
anfarin 5 til 6 ár, eru nú orðnir efnað-
ir menn. Eins og kunnugt er, hafa,
því rniður, engir íslendingar orðið til
pess, að hýsa ferðamenn og selja þeim
gieiOa, fyrir norðan íslenzku nýlend-
una. Jeg vildi nú að íslendingar
yrðu fyrri til, en aðrir, að taka að sjer
greiðasölu meðfram nýju brautinDÍ,
einkanlega vegna þess, að þar má fá
ágætar bújarðir, svo menn þyrftu ekki
að gefa sig við greiðasölunni ein-
göngu. Jeg skal með ánægju gefa
hverjum, sem óskar þess, allar þær
upplýsingar sem jeg get viðvíkjandi
brautinni og landinu meðfram henni.
Hessi nýja braut er nú, eptir að
hún er fullgerð, búin að kosta mig
$350 í peningum og liðugra tveggja
mánaða vinnu mína. Vitaskuld býst
jeg við, að fá mestan hluta þessara
peninga endurborgaða hjá fylkis-
stjórninni; en lndíánarnir, sem með
mjer unnu, hafa ekki fengið þá borg-
un, setn þeim ber með rjettu, vegna
pess að þeir unnu framúrskarandi vel
að brautargerðinni. Heir vissu að
tnjer var ómögulegt að borga þeim
meira en jeg gerði,en jeg lofaði þeim,
að jeg skyldi fara fram ð það við þá,
sem inestan hag hefðu af brautinni, að
þeir ljetu eitthvað af hendi rakna, og
að alit slíkt fje skyldi ganga til þeirra
sem verkið unnu. Jeg vildi þvl, allra
vinsamlegast, skora á fiskimennina og
alla þá, sem mestan hag hafa af braut-
inni og ætla sjer að nota haua, að
skjóta saman dálitlu fje handa þess-
um Iudfönum, sem allir eru fátækir
menn.
Að endingu skal þess getið, að
ef bein braut væri lögð frá suðurend-
anum á þessari nýju braut og niður í
Breiðuvík, þá mundi það stytta aðal-
veginn um 5 mílur. Sigurdson bræð-
urnir að Hnausa og Mr. B. J. Skapta-
son eru fúsir á að taka þátt í kostuað.
inum við að koma’ slíkri braut á, og
ef fiskimenn og aðrir, sem mest ferðast
meðfram vatninu, vildu einnig taka
þátt í þvf, þá ætti sú braut að geta
komist á innan skamms.
Staddur í Winnipeg, 13. októ-
ber 1897.
SlGUBMUNDUB SlGUBÐSSON.
llættulcs nýrnavciki.
Eini vegurinn aö ofslýra henni.
Þegar maður hefur komist í skilning
um það, að nj'rnaveiki er sprottin af því að
,.uric acid“ og kalkefni, serh er í líkaman-
uro, harðnar upp og myndar eins og smá
steina, þá er engin hætta á freðum um að
menn leiki sjer að þvl að talca inn nokkuð
annað en fljótandi meða', sem getur
smogið inn að þessum steinum og leyst þá
upp. Því pillur og púlver og þessháttar
meðöl geta aldrei læknað þvílíkan sjúk-
dóm að fullu. South American Kinney
Cnre reynist svo vel af því að það kemst
strax inn að rotum veikinnarog leysir upp
þetta harða efni. Það hregst aldrei.
Gamalmeimi ogaðrir
uias þjást af gigt og taugaveiklau
ættu að fá sjer eitt af hinum ágætu
Db. Owen’s Electeic beltum. t>au
eru áreiðanlega fullkomnustu raf-
mrgnsbeltin, sem búin eru til. t>að
er hægt að tempra krapt þeirra, og
leiða rafurinagnsstraumiun í gegnum
lfkamann hvar sem er. Margir ís-
lendingar hafa reynt þau og heppnast
ágætlega.
Menn geta því sjálfir fengið að
vita hjá þeim hvernig þau reynast.
í>eir, sem panta vilja belti eða
fá nánari upplýsingar beltunum við
víkjandi, snúi sjer til
B. T. Bjöenson,
Box 368 Winnipeg, Man
0. Stephensen, M. D„
526 Ross ave., Hann er aö finna heima kl.
8—10 f. m. Kl. i2—2 e. m. og eptir kl. 7 á
völdin.
joQBERG GEFUR
kaupendum smum, sem borga fyrirfram,
ema goda bok i kaupbœtir.
í>eim kaupeudum Lögbergs, sem góðfúslega vilja taka upp
þá reglu að borga blaðið fyrirfram, gefuin vjer eiiia af
eptirfylgjandi bókum alveg frítt, sem þóknun. Þessdr
bækur eru allar eigulegar og eptir góða höfuuda, og koita
að jafuaði ekki minna en 25 cents.
t>egar menn senda borgunina er bezt að tilgreina númerið
á bók þeirri, sem óskað er eptir. Bækurnar eru þessar:
1. Chicago-för mÍD, M. J.
2. Helgi Magri, M. J.
3. Hamlet (Shakespear) M. J.
4. Othello (Shakespear) M. J.
5. Romeo og Juliet (Shakesp.) M. J.
6 Eðlislýsing jarðariunar (b)
7. Eðlisfræði (b)
S. Efnafræði (b)
9. Gönguhrólfsrímur, B. Gr.
10. Islenzkir textar (kvæði eptir ýmsa
höfunda).
11. Urvalsljóð J. Hallgrímss.
12. Ljóðm. Gr. Thomsens, eldri útg.
13. Ritreglur V. Ásmundssonar
14. Brúðkaupslagið, skáldsaga eptir
Björnstjerne Björnson, B. J.
15. Blómsturvallasaga
16. Höfrungshlaup, J. Verne
17. Högni og Ingibjörg
18. Sagan af Andra jarli
19. Björn Guðrúu, B. J.
20. Kóngurinn í gullá
2t. Kári Kárason
22. Nal ogDamajanti (forn-Iudv, saga
23. Smásöeur hauda liöruum, Th. H.
24. Villifer frækui
25. Vonir, E. H.
26. Utanför, Kr. J.
27. Útsýn I., þýðiugar í bnudnu og
óbundnu máli
28. í örvænting
29. Quaritclrofursti
30. Þokulýðurinu
31. 1 Leiðslu
32. Æflntýri kapt.. Horns
33. Rauðir demantar
34. Barnalærdómsbók II. H. (b)
35. Lýsing íslands
Munið eptir, að hver sá sem borgar einn árgang af Lögbergi fyrirfram
vanalegu verði ($2) fær eilta af ofannefndum bókuin I kanp-
bætir.—Sá sem sendir fyrirfrain borgun fyrir 2 eintö/c, fær tviei*
af bókunum o. s. frv.
NYIR KAUPENDUR
sem senda oss $2 00, sem fyrirfram borgun fyrir næsta árgang
Lögbergs, fá eiua af ofaDgreindum bókum g'eflllS. Eun-
freinur fá þeir það sem eptir er af þessum árgangi (í 3 mánuði)
alveg frítt. Vinsamlegast,
Logberg Prtg & Publ. Co.
P. O. Box 585, Winnipeg, Man --
“NORTH STAR”-
BUDIN
Hefur það fyrir markmið, að hafa beztu vörur, sem hægt er að
fá og selja þær með lágu verði fyrir peninga út í hönd.
Jeg hef nýlega keypt mikið af karlmannaf itnaði, loðskinna káp-
um og klæðÍ3-yfirhöfnum, kvenn-jökkum og Capes, Dsengja fatnaði
og haust- og vetrar húfum, vetliugum og hönskum, vetrarnærfatnaði
sokkum o. s. frv.
E.infremur mikið af hinum frægu, Mayer rubber vetrarskófatnað-
sem er álitinn að vera sá bezti er fæst á markaðnum.
Sv’o höfum við líka mikið af áluavöru, Matvöru og leirtaui. Koin
ið og sjáið mig áður ea þjer kaupið annarsstaðar því jeg er viss urn
að þjer verðið ánægðir með verðið.
B. G. SARVIS,
EDINBURG, N.DAKOTA.
221
koma í litla húsið okkar“, sagði hertogafrúin, og
Vi)r hún eins gormælt og búast mátti við af konu,
Suui klæddi sig í dökkrautt ílanel tneð fjólulitum
sleinum á. En svo þagnaði liún og ljet ekkert á
sJer bera fratnar um kveldið, að því leyti að minnsta
kosti sem snertir þessa sögu.
„Svo þið eruð á leiðinni til Rússlands“, sagði
Vissili og hneigði sig fyrir gestum sfnum. „En jeg
^funda ykkur—jeg öfunda ykkur. £>jer eruð kunn-
á Rússlandi, Madame la Princesse‘iíí
Etta var alveg róleg, þó hann horfði einkenni-
^'ga á hana, og sagði:
„Já, jeg er dálítið kunnug þar“.
t>að sást nú ekki framar á lionum að hann þekkti
Gna, og andlit hennar var búið að fá sinn vana-
^ga lit.
„Rússland er fagurt land, þó fólk f hinura öðr-
'im Evrópu-löndum vilji ekki trúa því“, sagði Vassili.
»Og jarðeignir prinzins þar eru einhverjar hinar víð-
ktturnestu eignir í landinu, þó þær sjeu ekki hinar
^0gurstu. Það eru dýraveiðar miklar á eignum yðar,
eða er ekki svo, prinz?“
„Sjerlega miklar“, svaraði Alexis. „E>ar eru
*)'rr'ir, úlfar, hirtir og þar að auki auðvitað smærri
Veiðidýr, og einnig fuglar, t. d. skógarhænsn, rjúpur
°’ s. frv.—í stuttu máli: allt sem maður getur
^skað sjer“.
„Þjer talið seni veiðimaður, þegar þjer segið
JÞetta11, sagði Vassili liátfðlega. \
228
landinu, sem hann ljezt bera svo mikla ást til, þá
virtist hún fýlgja dæmi manns sfns og umboðsmanns
hans, brosti þægilega og gaf sig ekki útf að tala um
þær sakir.
I>að var ekki fyr en miðdagsverðinum var lokið,
og flokkur af ágætum hljóðfæra leikurum var að
leika lög eptir OfEenback og Rossini í stázstofunni,
bakvið vegg úr hávöxnum jurtum og blómum, að
Vassili fjekk tækifæri til að tala við Ettu einslega.
Hún óskaði sjálf hálfvegis eptir þessu tækifæri, og
beið eptir þvf með öndina f hálsinum, þó hún hyldi
áhyggjur sfnar með björtu samkvæmislffs brosi. Ef
hún hefði ekki hjálpað til þess, þá hefði Vassili ekki
fengið tækifæri til að tala einslega við hana.
„£>að er mjög vingjarnlegt af yður“, sagði hann
á fiönsku, málinu, sem talað hafði verið allt kveldið
fyrir kurteisissakir við hertogafrúna, sem nú var
sofnuð, „það er mjög vingjarnlegt af yður að láta
svo lítið, að heimsækja mig f hinu fátæklega húsi
mínu, prinzessa. Jeg fullvissa yður um, að jeg met
þá virðingu mikils, sem þjer hafið sýnt mjer með því.
£>egar þjer fyrst komuð iiin f stofuna—þjer hafið ef
til vill tekið eptir því—þá varð jeg alveg steini lost-
iun. Jeg—jeg hef lesið um það í bókum, að til sje
fegurð sem geri menn alveg agndofa. £>jer verðið
að fyrirgefa mjer—jeg er berorður maður. Detta
hefur aldrei komið fyrir mig fyrsj en í kveld“.
Etta fyrirgaf honum býsna viljugloga. Hún
gat fyrirgcfið mikið af beryrðum af þessari tegund.
217
„Jæja“, sagði Steinmetz undirgefnislega, „eÍDS
og yður sýnist. £>að er að vissu leyti ánægjulegt
að draga burst úr nefi Chauxville’s. Hann er svo
fjandi slingur“.
XVIII. KAPITULI.
í CHAMPS ELYSéeS.
„£>jer verðið að þiggja boðið“, sagði Steinmetz
við Paul Alexis. „£>að er ekki um annað að gera.
Við megum síður móðga Vassili en flest annað fólk í
veröldinni“.
£>etta tal átti sjer stað f gestastofunni í her-
bergjum þeim í Hotel Bristol f París, sem fengin
böfðu verið Paul Alexis og föruneyti hans til fbúðar,
og stóðu þcir Alexis og Steinmetz þar hver viö hlið-
ina á öðrum. Steinmetz hjelt á uppbrotnu brjefi í
hendinni og horfði út um glugganc, yfir á hið rólega
Place Vendome. Hinn nafntogaði, skarpi Parísar-
noröanvindur bljes um strætin og flutti með sjer
smá snjókorn, er festust ömurlega á norðurhlið súlu
einnar, sem nafntoguðust er fyrir það hve hæglega
liún er fellt niður og reist við aptur.
Steinmetz leit svo á brjefið, og ljek skrítið bros
um andlit hans. Hann hjelt þvf langt fiá sjer, eins
og hann tortryggði jafnvel sjálfan pappfrinn f þvf.
„Þ.ið or svo viugjarnlegt, svo afar-vingjarnlegt“j