Lögberg - 11.11.1897, Side 5

Lögberg - 11.11.1897, Side 5
LOGBERG, FIMMTUDAGINN 11, NÓVEMBER 1897. 5 aöi er stafaði af styrjöldurn við ýms ötlönd, sem Cuba komu alls ekki við, nema að f>ví leyti sem eyjan var hluti af hinu spanska ríki. Eptir að pessi skuld var komin ii, fór hön auðvitað vaxandi. Árið 1868, í byrjun 10 ára ófriðarins milli Spánverja og Cuba- manna, var skuldin orðin $7,630,000. En eptir að peitn ófriði lauk var stríðskostnaðinum og/msu fleira bætt við skuldina, svo árið 1886 var skuld- in látin heita $124,000,000, og árið J 891 var hún talin að vera $168,500,- C00, piátt fyrir að fram að pví ári var báið að borga $115,336,804 upp f böfuðstól og leigur. í byrjun pessa yfirstandandi ó- friðar var Cuba-skuldinpví $168,5000,- 000. Hvað mikil hún er nú orðin, er ekki hægt að segja með vissu. I>að er að minnsta kosti óhætt að fullyrða, að pessi ófriður kostar Spánverja $10,000,000 á mánuði að meðaltali. í síðastliðnum marzmánuði stóð pað í opinberum skyrslum, að strlðskostn- aðurinn væri orðinn $200,000,000. Fram að miðjum októbermánuði sfð- astliðnum er óhætt að gera allan kostnaðinn $275,000,000. Leggi mað- Ur pennan kostnað við skuldina, eins og hún var í byrjun ófriðarins, pá er petta voðalega skuldasafn komið upp 1 $443,500,000. Þetta er „Cuba »kuldin“, sem eyjarskeggjar eiga að lúka sjer til frelsis! Þessa byrði ætla Spánverjar sjer að leggja á eyjarbúa, eptir að peir (Spánverjar) hafa látið ber sinn eyðileggja iðnaðog atvinnu- Vegi peirra á hinn grimmdarfyllsta hátt! Ef leigan af skuldinni verður 6 af hundraði framvegis, eins og hún kefur verið hingaðtil, pá nemur hún $26,610,000 4 ári. E>að er meiri upp hæð en allar árstekjurnar af eynni Voru áður en styrjöldin hófst, og auk þess má búast við, að eyjan komist ekki í pað ástand, sem hún var í fyrir öfriðinn, fyr en eptir fjölda mörg ár. F’æri skuldinni deilt með fólksfjöld- &uum á eynni, pá kæmi $162 á hvert Oef.—Þetta er byrðin,sem Cuba-menn tefðu mátt bera, ef peir hefðu gengið að kostaboði(?) Spánverja! f iuimtíu ára afmæli presta- skólaiiH. Prestaskólinn var stofnaður með konungsbrjefi 21. maí 1847 og ákveð- ið að hann skyldi taka til starfa hinn 1. dag októbermánaðar p. á.; fór Vígsla skólans fram degi sfðar, hinn 2. október, 1 hinum nybyggða latínu- 8kóla, en par var prestaskólinn fyrstu 4 árin, og fluttu peir ræður við það tækifæri Helgi biskup Thord- ersen og dr. theologiæ Pjetur Pjet- úrsson, hinn fyrsti forstöðumaður skólans, og eru pær prentaðar í „Ár- riti prestaskólans“ (Rvík 1850). Minningarhátiðin fór fram föstu- daginn 1. p. m., stundu fyrir hádegi, í húsi prestaskólans; voru par, auk kennara og lærisveina prestaskólans, viðstaddir landshöfðingi, stiptsyfir- völd, kennarar læknaskólans og lærða- skólans, formaður stúdentafjelagsins Bjarni kennari Jónsson og ymsir aðr- ir bæjarmenn, lærðir og leikir, alls um 60 manns, og tekur hin stærri kenslu- stofa prestaskólans eigi fleiri. Af eldri lærisveinum skólans voru par við dómkirkjuprestur Jóhann prófast- ur Þorkelsson, sjera Kjartan prófastur Einarsson í Holti, sjera Ólafur Ólafs- son í Lundi, sjera Ólafur Ólafsson f Arnarbæli og sjera Steindór Briem í Hruna. Að eins einn maður, sem ver- ið hafði við vígslu skólans fyrir 50 árum, var við á pessu 50 ára afmæli, öldungurinn Páll Melsteð sögu- kennari. Hátfðarhaldið fór fram með peim hætti að sunginn var á undan 1. kaflinn af minningarljóðum sjera Valdemars prófasts Briem, pá flutti biskup ræðu, pá var sunginn 3. kafli ljóðar.na, pá fluttu forstöðumenn læknaskólans og lærða skólans og for- maður stúdentafjelagsins ávörp til prestaskólans, og sfðan flutti forstöðu- maður prestaskólans ræðu, og á eptir sunginn hinn 4. og síðasti flafli minn- ingarljóðanna. Söngnum styrði kennari skólans f tón og sálmasöng kand. Steingrímur Johnsen. Hinn 2. kafli minningarljóðanna var eigi sunginn af pví að lag vantaði, og eiga tónskáld vor par efni fyrir höndum. Landlæknir dr. J. Jónassen hafði skrautritað ávörpin frá læknasnólan- um og lærða skólanum, en skáldið Benedikt Gröndal ávarp stúdentafje- lagsins, er pað með gylltum og steindum stöfum, og er menntagyðj- an Apena máluð framan á.—Kirkjubl% Frjettabrjef. Selkirk, Man. 5. nóv. 1897. Herra ritstj. Lögbergs. Það er skaði, hvaðsjaldan frjettir eru skrifaðar hjeðan til Lögbergs, pvf í Selkirk eru fleiri íslendingar en I nokkrum öðrum bæ í Manitoba, að Winuipeg-bæ undanteknum. í Sel- kirk er nú talið að sje yfir 2,000 íbúar, og lætur nærri að priðjungur peirra sje íslendingar. Jeg ræðst pví í að senda Lögbergi nokkrar lfnur. Af hag íslendinga hjer er pað f fám orðum að segja, að peim lfður öllum heldur vel. Hjer er mikil at- vinna á sumrum, og einuig talsverð vinna á vetrum. Flest allar fslenzkar fjölskyldur hjer eiga húsin, sem pær búa í, og eru mörg peirra $1,000 virði livert. Þar að auki eiga flestir hús- feður hjer meira og minna af naut- gripum, og nokkrir eiga hesta, svfn og alifugla að auk. Hey er hjer vanalega í lágu verði, svo mönnum verður ekki eins dyrt að fóðra gripi sína og víða annarsstaðar í bæjum. Eldiviður er lfka mikið ódyrari hjer en í Winnipeg og matvæli eins ódýr og par, svo yfir höfuð er ódýrara að lifa hjer en f flestum öðrum bæjum. Fjelagslíf er nú gott og friðsamlegt meðal landa—betra en nokkru sinni áður. Kirkjulíf er hjer á góðum vegi, pó hægt fari, og allt útlit fyrir að pað komist 1 gott horf með tímanum. Hjer eru tvö kvennfjelög, og starfa pau meira að sínu leyti en önnur fje- lög moðal landa. Annað peirra hefur fyrir mark og mið, að hjálpa kirkju- málum áfram, en hitt að vinna að bindindismálum, lijálpa fátækum o. s. frv. Augnamið beggja er gott og hrósvert, og vonandi að peim verði báðum mikið ágengt, hvoru f sfnum verkahring.—Heilsufar er gott hjer f bæ, og minni veikindi hafa verið hjer í haust en undanfarin ár. Nú eru komnar um 15 milljónir af hvítfisks-hrognum f fiskiklakið hjeri svo nú verður pað ekki iðjulaust f vetur eins og næstl. vetur. Það er nú farið að veiðast nokkuð af hvft- fiski í suðurhluta Winnipeg-vatns, sem vigtar um og yfir 2 pund hver, og er pað vafalaust fiskurinn sem sleppt var í ána úr fiskiklakinu hjer fyrir 3 árum sfðan, pvf svo smár hvft- fiskur hefur ekki veiðst par áður. Ef að heppnast að klekja út pessura 15 millj. hrogna, sem nú eru komin f fiskiklakið hjer, pá ætti hvftfiskurinn að aukast að mun f suðurhluta vatns- ins innan skamms. Islands frjettr. Seyðisfirði, 21. sept. Dáin er húsfreyja, Steinunn Pálsdóttir, kona Hans Beck á Sóma- stöðum í Reyðarfirði, góð og merk kona. E>ann 18. p. m. andaðist að Ljóts- stöðum f Vopnafirði húsfrú Katrfn E>órarinsdóttir, kona Gunnars Gunn- arssonar bónda par. Hún var góð kona og umhyggjusöm móðir. E>au hjón áttu mörg börn, sem öll eru f ómegð. Seyðisfirði, 30. sept. ’97. Tíðarfar fremur kallt og óstöðugt. Afli lítill, pví sjaldnast gefur nú á sjó. Síldarafli lítill hjer eystra. Fjártaka eigi mikil, enda verð lágt, sem vonlegt er, eptir hinu lága verði á útlendum markaði. Seyðisfirði, 8. okt. ’97. Bœjarbhuni. Aðfaranótt p. 7. p. m. brann allur bærinn á Kirkjubæ f Ilró&rstungu til k&lda kola. Menn komust allir lffs af, eu inni brunnu 7 kýr, allur eldiviður og matarforði, bæði kaupstaðarvara, sumarsöfnuður, kjötforði og slátur, föt og nokkuð af rúmfötum og innanstokksmunir o.m.fl. Bærinn var að mestu leyti ný- byggður, og einhver með reisulegustu og frfðustu bæjum f Fljótsdalshjeraði. Allt sem brann, var óvátryggt,og ætlaði sjera Einar, sen. var pessa nótt hjer niður á Seyðisfirði, að vátryggja bæði húsin og innanstokksmuni, og var einmitt kominn pessa ferð hingað til Seyðisfjarðar í peim erindum, svo pað stóð pannig að eins á einni nóttu. Skaðinn er pvf einhver mesti hjer á landi til sveita, er lengi hefur að borið, og mun fjárskaði muna nær 10 púsundum króna, pvf nýi bærinn einn kostaði full 6 pús. kr. Tfðarfar hefur verið um tíma hið blfðasta,pangað til í fyrri nótt, að hann kom á norðan moð bleytuslettingi og hvassviðri, sem nú er pó að lægja aptur.—Austri. Mikil taugaveiklun GKRIR SJÓKLIXGIN, SEM Ht?íí BjXlR, OPT NÆRRI VITLAUSAN. Ung st.úlka f Smith’s Falls tekur út undra pjáningar — Tveir læknar gefa hana upp—Dr. William’s Pink Pills bættu henni. Eptir „Smiths Falls New3H. E>að heyrist opt sagt frá pvf, að sjúklingar, sem f mörg ár hafa pjiðst og læknarnir voru búnir að gefa upp, fengu heilsuna aptur við að brúka hið heiuisfræga meðal Dr. Williams Pink Pills, en vjer efumst um að nokkur slfk frásaga sje jafn eptirtektaverð og sannfærandi eins og sagan af Miss Elizabeth Minnshull, sem heima á hjá bróður sfnum hjer f bænum, Mr. Thos Minshull, er vinnur f Frost & Woods Agricultural Works. Vjer höfðum heyrt um pessa undra lækningu, og eittsinn er vjer mnettura Mr. Minshull, spurðum vjer hann hvað satt sje í pessu. Hann svaraði: „Allt, sem jeg veit er pað, að tveir læknar höfðu gefið systir mfna frá sjer sem ólækn- andi. Nú er hún fullfrísk til að gera öll húsverk og getur gengið um eins og hún vill, og pað er mín hjartans sannfæring, að breytÍQg pessi hafi komið yfir hana við að brúka Dr. Williauis Pink Pills. Mr. Minshull sagði enn fremur:—„Systir mín er 20 ára gömul. Hún kom til Canada frá Englandi fyrir 10 árum, og var hjá sjera Cody, sem er Baptista prestur f Sorel, Que. í aprfl 1896 varð hún vesæl og smá-versuaði alltaf. Lækn- irinn par á staðnum stundaði hana f 5 mánuði. Hann sagði að hún væri altekin af taugaveiklan, sem hann gæti lftið átt við. Presturinn skrif- aði mjer pá viðvfkjandi heilsuleysi systur minnar, og ljet jeg hana koma til Smiths Falls, f peirri von að breyt- ingin gerði henni gott. E>dgar hún kom hing&ð var hún mjög máttlaus, og við sendum eptir læknir til að skoða hana. Hann gekk svo til henn- ar um hrfð, ineð litlum árangri, og um sfðir sagðist hann lftið eða ekkert átt við veiki hennar. Nú var systir mfn orðin mesti aumingi; hin miunsti há- vaði eða hreifing ónáð&ði hana, oghin minnsta áreynsla virtist ætla að gera hana geðveika. E>að varð allt af ein- hver að vera yfir henni, og eptir sum köstin liggur hún klukkutfmum sam- an eins og f dái. Degar jeg kom heim varð jeg að taka af mjer skóna við dyrnar til pess að húa heyrði ekki til mfn. Og iæknirinn sagði rnjer nú að hann gæti ekkert gert við hana fram- ar. Jeg ráðfærði mig nú við konuna mína,*og með pvf hún hafði mikla trú á Dr.Williams Pink Pills er hún h ifði heyrt mikið látið »f, pá afrjeð jeg nð reyna pær og vissi »ð pær mundu ekki gera hennf neitt illt. Læknirinu h •f«a,i ekkert á móti peira, en sagðist halda að pær gætu kannske gert henoi gott. í september árið sem leið fór hún að taka pillurnar, og áður en tveir btnk- ar voru búnir fór &ð bóla á bata. Hún hefur alltaf sfðan tekið pær, og er nú lifandi vitni uin lækningakrapt Dr. Wi'.liams Pink Pills “ Mr. Mins- hull sparar ekki að hrósa meðali pvf sem hefur gert pessa undra breyting á heilsufari systur hans og honum pótti mjög vænt um að geta látið oss f tje ofanskráð&r upplýsingar, og skrif- aði fyrir hálft orð nafu sitt undir ept- irfarandi yfirlýsingu: — Mmiths Falls, 11. sept. 1897. Jeg lýsi hjer með yfir pvf, að frá- sögnin hjer að ofan um ástand systur minnar og hvað gott hún hafði af pvf að brúka Dr. Williams Pink Pills, er nákvæmlega rjett. Thos. MtNSHULL. J. H. Ross, vitnii Óteljandl Iíkamskvillar Bru beinlínit bomuir frd veikluðtt tnugn- berjl—Fljótlega útreknir af hinu Oreut South, Ameriean Neraine—Þrtð ttebnmr að fullu *g öttu. Nobla 'Wright, mjólkursali í Oiatigs- ville, segir: „Jeg leið i mörir ár af melt- ingarleysi og magakvefl. Nýrun og lifria gerðu mjer óþægindi, og leitaði Jeg tit margra lækna og reyndi ótal með'ii. Svo fjekk jeg mjer South American Nervine. Ein flaska gerði mjer mikið gott og sex flöskur .æknuðu mig alveg, og er jeg nd eins hraustur eins og jeg hef uokkru s<ani áður veriö. Það er undra meðal, ogmjer er ánægji í að geta mælt með þvi1'. Til Sölu f Ktldonan:—10 ekr- ur af laudi (rjett fyrir norðan Winni- peg) með góðum kjörum; enn fremui 8 kýr mjólkandi og nokkur geldneyti, 3 hestar, 2 vaguar, 2 sleðar, sláttuvjol, rakstrarvjel, plógur, herfi, „cultiva- ter“ o. s. frv.—Landið er allt piægt og umgirt. — Byggingar ájlandinu eru: íveruhús, 18 gripa fjós, hesthús, mjólkurhús, fuglahús og brunnhús yfir góðum brunni. — Listhafendur snúi sjer til undirskrif&ðs, munn'ega eða skriflega, SlGURÐAR Gu»!CUNI>SSON, Kildonan. Utanáskrift til mfn er: Box 585, Winnipeg, MaH. DR- DALGLEISH, TANNLCEKNIR kunngerir hjer með, að hann hefur sett niður verð á tilbúnum tónnum (set of teeth) sem fylgir: Bezta “sett“ af tilbúnum tðnnum nú aS eins $10.00. Allt annað verk sett ntCur að sama hlutfalli. En allt með þvf veiði verður að borgast dt I hönd. Hann er sá eini hjer I bænum Winaipsg sam dregur út tennur kvalalaust. Stofau er f Molntyra Bloek, 416 Alaiii Strcet, Wiimipcg. alveg eins og hann hefði verið purkaður af pví, og liún stóð parna náföl. Hún átti nú & að sjá^Paul og konu hans. Rjett á eptir opnaðist hurðin, og Etta komdnn 1 stofuna með pvf óbilandi sjálfstrausti, sern ein- kenndi hreifingar hennar og sem aflaði henni fjölda af óvinum meðal kvennfólksins. „Sælar verið pjer, greifafrú“, sagði hún með sínu yndislegasta brosi og tók í afllausu höndina, sem greifafrú Lanovitch rjetti henni. Katrfn stóð út við gluggann, og hataði hana Strax. Paul Alexis kom inn rjett að segja á hæla konu sinnar, og gat varla dulið leiðindin, sem hann fann til við pessar heimsóknir. Hann var engin sain- bvæmislífs-maður. Katrfn kom nú frá glugganum, og hún og Etta. hneigðu sig hátíðlega hver fyrir knnari. Etta veitti pvf eptirtekt, sama augnablikið, Lvað hún var ófrið og hvað finna mátti að klæðnaði bennar. Hún brosti með peirri algerðu meðaumkun, sem vel vaxnar konur hafa með konum sem vantar allt vaxtarlag. Paul heilsaði greifafrúnni með handabandi. Svo tók hann í hönd Katrínar, og var hún fsköld og skalf. Greifafrúin byrjaði tafarlaust að rugla við Ettu á frönsku. Prinzessa IIoward-Alexis byrjaði æfin- lega með pvl, að skýra vinum manns sfns frá, &ð hún skildi ekkert í rússneskri tungu. Paul og Katrfn voru pannig oins og ein útaf fyrir sig um stund. Þá 2Ö2 pá kemur proytan fram I andlitinu, en pau preytu- merki eru álitin að orsakast af árafjölda. Hinn litli styngur Ettu var pví afsakanlegur með útliti Katrinar. Á meðan fólk petta var pannig að skiptast á samkvæmis-góðgæti, pá bættist I hópinn maður, er var útlærður í slíkum sökum, sem sje Claude de Chauxville. Hann brosti sinu vanalega, kærleikslausa brosi til peirra allra, en pegar hann beygði sig yfir hönd Ettu, pá var andlit hans alvörugefið. Hann ljet ekki f ljósi neina undrun yfir, að hitta Paul og Ettu parna, pó látbragð hans bæri með sjer að svo væri. E>að sást ekkert merki til, að pessum fundi peirra bæri saman eptir fyrirfram gerðu ráði, pannig, að hann hefði notað greifafrúna sem ljett og saklaust vorkfæri til pess. „Og pjer ætlið vafalaust til Tver?“ sagði hann nærri strax við Ettu. „Já“, sagði hún, og augu hennar urðu flóttaleg sem snöggvast. E>að er undarlegt, hvernig lltt pekkt landafræðislegt nafn getur prengt sjer svo inn í huga vorn, að vjer gleymum pví aldrei. Maria drottning sló á einn streng mannlegs eðlis pegar hún hjelt pví fram, að orðið „Calais“ væri grafið á hjarta sitt. Ettu fannst að orðið „Tver“ vera ritað með stóru letri hvert sem hún sneri sjer, pví að sam- vizkan horfir gegnum gler og sjer pað, sem á pað er ritað, breiðá sig yfir allt útsýnið. 255 „Jeg held jeg sje ekki ein &f peim“, sagði Etta, og pað fór hrollur um h&na. Hún stóð & fætur fremur skyndilega og gekk pvert yfir stofugólfið, og pað skrjáfaði mikið f silkikjólnum hennar. „Látið hana hætta pessu!“ hvfslaði hún að Steinmetz um leið og hún gekk fram hjá honum. XXI. KAPÍTULI. 6BUNAÐA HÓSIÐ. Greifafrú Lanovitch og Katrfn sátu saman í hinni of lburðarmiklu stázstofu, sem vissi fram að Ensku bryggju og Neva-fljótinu. Hinum tvöföldu gluggum var vandlega lokað, og á rúðunum f innri gluggunum var pykk hjela. Sólin var rjett að sfga niður f flóaua, sem liggja meðfram botninum á Finnlands-firðinum, og lýsti upp hina snjópöktu borg með rósrauðum ljóma, sem prengdi sjer inn í stofuna, par sem hinar tvær konur s&tu. Katrín var óróleg, og færöi sig úr einum stólu- um & annan, frá arninum að gluggannm, og pað var svo mikil ókyrð á henni, að pað hefði reynt & taugar allra, sem ckki voru eins dauðfflislegir og greifa- frúin var. „Kæra barnið mitt!“ hrópaði greifafrúin með letilegum viðbjóð, „við goturn okki farið til Thorg

x

Lögberg

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.