Lögberg - 09.12.1897, Blaðsíða 3

LÖGBERG PTMMTTTDAGINN 9 DESEMBER 1S37
3
Canada ostnr og smjör.
Slðastliðinn m&nuð var haldin
synÍDg mikil 1 London á Englandi á
afurðum mjólkurbúa ýmsra landa, og
fengu canadiskir ostar hæstu verð-
laun hvervetna. C>ar voru hinar
ýmsu ostategundir, sem nú eru búnar
til fyrir aðal markaði heimsins tilbún-
ar í Can»da, og par voru ostar af öll-
um stærðum og |>yD£?(T frá Canada.
l>eim var hlaðið upp eins og keilu,
og var sá stærsti neðst og vigtaði ^
ton (1000 pund), en hinn efsti vigtaði
að eins 1 pund.—Canada stóð sig
ekki eins vel hvað snerti gæði á
smjOri, þvt pó par væri mikið af af-
brajrðs smjöri frá Canada, pá var pað
ekki talið bezt. Pað er erfitt að sjá,
hvers vegna Canada-menn ættu ekki
að geta tekið öðrum frara hvað snert-
ir smjörgerð, eins og f ostagerð, pvi
hjer eru öll skilyrði fyrir hendi til að
búa til hið bezta smjör, sem hægt er
að búa til í beiminum, og er orsökin
pví sjálfsagt, að minni rækt hefur eun
verið lögð við smjörgerðiua. En
petta ætti bráðlega að lagast, pvl nú
eru komnir upp margir afbragðs skól-
ar hjer í landi, par sem hin allra fuli-
komnasta smjörgerðar-aðferð o. s. frv.
er kennd.—Danskt smjör hefur hing-
að til haft bezt orð á sjer á Eoglandi
fyrir gæði, og selst par afbragðs ve),
en 1 sumar er leið rannsökuðu Eug-
lendingar heilbrigðis ástand mjólkur-
búa kúnna par, vatnið,sem pær drekka,
meðferð á mjólkinni og allt, sem að
smjörgerð Dana lýtur,og kom pað pá
upp úr köfunum, að hreinlætið er
ekki eins mikið og pað ætti að vera á
mörgum dönskum mjólkurbúum, og
hefur pað mikið spillt fyrir döusku
8mjöri á Englandi. Dað ætti pví að
vera auðvelt fyrir Canada menn að
jafnast við Dani hvað smjörgerð
snertir, og pað er vonandi að eins lít-
ið ttma-spursmál pangað til Canada-
smjör stendur fremst á heimsmarkað
inum eins og Canada-ostar nú pegar
gera.—I>að væri æskilegt, að íslend-
ingar hjer I landi færi að stunda meir
að búa til osta og smjör af beztu teg-
undum en peir hafa gert að undan-
förnu, pó peim óneitanlega sje að
fara mjög fram f smjörgerð.
Kal'fl-birgðir.
Allir sem kaupa kaffi hafa vafa-
laust tekið eptir pvt, að pað hefur
verið .ódýrara nokkra hina sfðustu
mánuði en átt hefur sjer stað sfðast-
liðin 15 ár, og pykir vafalaust fróð-
legtað vita, hvemig á pessu lága
verði stendur og hvert lfkur eru til að
pað haldist til lengdar. Vjer setjum
pvf hjer fyrir neðan ágrip af grein,
sem nýlega kom út f verzlunarmála-
blaðinu „The New York Journal of
Commerce14. Blaðið segir:
ALMANAKID
fyrir árið
1898
er nú nýkomíð úr prentsmiðjunui,
og verður í þessari viku sent til út-
sölumanna þess,, víðsvegar út um
byggðir Islendinga.
VERD: 10 CENTS.
Olafur S. Thorof.irsson
P. 0. Box 585
Winnipeg, Man.
Verð á Brasilíu-kaffi er nú hjer-
um bil eins lágt eins og pað hefur
nokkurn tíma verið sfðan byrjað var
að verzla með pað. 1 desember .nán
uði 1882 seldist kaffi, sem átti að af-
hendast f febrúarmánuði næst á eptir,
á 5.24 cts. (um 5^ cts.) pundið. Sið
an hefur verðið á Brasilíu-kaffi veiið
frá 6 og sjö áttundu ots. til 19 cents
pundið, panga'' til nú f ár. I>etta ár
hefur verðið verið að lækka smátt og
smátt, pangað til 9. f. m. (nóv.) að
pað var auglýst á verzlunar-samkund-
unni (f New York) að vera $4 45 til
$4.60 hundrað pucdin. W. H. Crosr-
man & Brother (f New York), sem
álitið er að pekki manna bezt al't, er
snertir kaffi verzlunina, segja: „Verð-
lækkunin á rót sína að rekja til pcss,
að fratnleiðslan er langtum meiri en
eyðslan. Kaffi pað sem fengist hefur
af trjánum í ár, bæði f Rio og Sant-
oi, er að gæðum jafnt hinu bezta,
sem fengist hefur f 12 til 15 ár. Með-
al uppskeran (af hverju trje) er Ifka
meiri en átt hefur sjer stað að undan-
förnu, nema árin 1881 til ’82 og 1882
til ’83, sem voru afbragðs ár. I>essi
mikla meðaltalsuppskera í ár er óræk
sönnun fyrir, að hún er af ungum, en
ekki götnlum trjám. Gömlu kaffi-
trjen voru orðin svo ljeleg, að allt
kaffi sem talið var fyrir ofan nr. 7
seldist fyrir mjög hátt verð árin 1893,
1894, 1895 og 1896, og par af leiddi
hinn mikli mismunur, sem gerður var
á verði hinna ýmsu tegunda á kaffi
verzlunar-samkundunni árið sem leið.
Eptir pví kaffi sem komið hefur á
markaðinn fram að pessum degi, pá
getur enginn álitið uppskeruna af
Santos-kaffi í ár minni en 5^ til 5^
milljón sekki, og uppskeruna af Rio-
kaffi 4 til 4| millj. sekki. Eptir á-
ætlunum frá tveimur kaupmönnum í
Santos, verður kaffi uppskeran f pvf
fylki um 6 millj. sekkir. Einn af
kaupmöunum pessum gerði pá áæt!-
un, að ef talinn væri með uppskeran
sem fæst í maf og júní næstkomandi,
pá sje óhætt að telja að kalfi-uppsker-
an á einu ári verði ekki minni en 6
millj. sekkir f Santos. Aætlanir hafa
verið gerðar um, að næsta kaffi-upp-
skera f Santos verði ekki minni en 6|
milljón sekkir og í Rio 4 millj. sekkir
Og hvað pessa uppskeru frekar snert-
ir, pá er pess að gæta, að mikið af
kaffi-trjánum, sem gefa nú af sjer á-
vöxt, eru ný, og mikið af trján. ber
ávöxt f fyrsta sinn 1 vor, svo pessi
áætlun er alls ekki ósanngjörn. Af
pessu leiðir vafalaust, að kaffi verður
f lágu verði f langan tíma bjereptir“
Afslattur gefinn a
Laugardogum
- í BÓÐ —
v"ið höfum nýlega fengið mikið
af
Nyjum haust-vorum
og erum sannfærðir um pað, að
yður mun geðjast vel að ýmsum
breytingum, sem gerðar voru
pegar ráðsmannaskiptin urðu.
Á laugardögum verður gefinn
sjerstakur afsláttur af ýmsu, og
ráðum vjer lyður að lesa auglýs-
ingar okkar vandlega.
Mr. Th. Oddson, sem hefur unnið
hjá okkur að undanförnu, tekur
með ánægju á móti öllutn okkar
gömlu íslenzku skiptavinum og
biður pá einnig, sem ekki hafa
verzlað við okkur að undanförnu,
að koma og vita hvernig peim
geðjast að vörunum og verðinu.
Við vitum að eini vegurinn til
pess að halda í verzlun manna, er
sá, að reynast peim vel.
Til kjósendanna í
..WARD 4..
I WINNIPEC-BÆ>
Eptir tilmælura raargra
kjósenda í 4. kjördeild, hef eg
látið tilleiðast að gefa kost á
mjer sem fulltrúa-efni fyrir
nefnda kjördeild við næstu
bæjarstjórnar- kosningar, og
leyfi mjer þessvegna vinsam-
lega að biðja fslenzka kjós-
endur um fylgi sittog atkvæði.
Vegna þess hvað tfminn er
orðinn naumur, býst eg ekki
við að geta sjeð nema fáa
kjósendur sjálfur og vona að
menn misvirði það ekki und-
ir kringumstæðunum.
Virðingarfyllst,
Edward D. Martin.
Gamalmemii ogaðrir
’uup pjást af gigt og taugaveiklan
ættu að fá sjer eitt af hinum ágætu
Dk. Owen’s Electbic beltum. I>au
eru áreiðanlega fullkomnustu raf-
mrgnsbeltin, sem búin eru til. t>að
er hægt að tempra krapt peirra, og
leiða'rafurinagnsstraumiun í gegnum
Ifkamann bvar sem er. Margir ls-
lendingar hafa reynt pau og heppnast
ágætlega.
Menn geta pví sjálfir fengið að
vita hjá peim hvernig pau reynast.
I>eir, sem panta vilja belti eða
fá nánari upplýsingar beltunum við
vfkjandi, snúi sjer til
B. T. Björnson,
Box 368 Winnipeg, Man.
Til kjósendamia í
t>ar sem sá tími er f nánd, sem
menn á hverju ári útvelji hæfa og
viðeigandi menn, til pess að starfa í
stjórnarnefrid pessa bæjar, fyrir sitt
kjördæmi, pá viljum við grfpa petta
tækifæri, til pess að draga athygli
yðar að peim manni, sem með sinni
löngu veru f bænum og áhuga peitn
sem hann liefur sýutfyrir einu og sjer
hverju velferðarmáli peasa bæjar, ætti
að eiga sjálfsagt fylgi yðar og aðstoð
við næstu bæjarraðskosningar.
Mr. William Small er vel
pekktur í Winnipeg sem ópreytandi
mótstöðumaður alls ranglætis og
ópreytandi m< ðhaldsmaður sparsemi
og dugnaðar f stjórnarstörfum bæjar-
ins. Við hikum pvf ekkert við að
færa nafu hans fram fyrir kjósend-
urna f „Ward 4 ‘, vissir um að kosn-
ing hans pýðir—að svo miklu leyti
sem hann getur að gert —áhugasama
og heiðvirða lúkning starfa hans; að
auki, að við pá höfntn f bæjarráðinu
mann, sem er fær um að framkvæma
allt, sem honum ber s"im umboðsmað-
ur ykkar, y'kkur til sóma og bænum
til hagnaðar. -
Gleymið pvf ekki, að f næstu tvö
ár verður varið stórfje frá bæjarstjórn-
arinnar hendi fyrir allskonar er.dur-
bætur í bænnro, og svo til pess að út-
búa vatnsleiðslu fyrir bæinn. D.tð er
pess vegna skylda fyrir hvern kjós
anda, að vita hvað hver umsækjandi
álítur voðvíkjandi pessu stærsta vel-
ferðarmáli bæjarins, áður en hanrt
lofar aðstoð sinni og fylgi við í hönd-
farandi kosniogar.
Við álftuin að umboðsmaður ykk-
ar f bæjarstjórninni ætt.i að ver rnað-
ur, sem væri útvalinn af ykkur sjálf-
um, en ekki sá, sem væri útvalinn af
peim er hefðu sjerstakan hagnað af
kosningu hans.
JACOB BYE, .
bettur umboðsmHÖur.
0. Stephensen, M. D„
526 Ross ave , Ilann er aS finna heima kl.
8—10 f. m. Kl. i2—2 e. m. og eptir kl. 7 á
kveldin.
The Selkirk Tradíng Co.
SELKIRK, MAN.
€. €. LEE, rádsmadur.
Um leið og vjer grfpnm petta tækifæri til að pakka yöur fyrir göm-
ul og góð viðskipti, leyfum vjer oss að ininna yður & að vjer höfum pær
mestu vörubirgðir fyrir haustið og veturinn, sem vjer höfuin nokkurn
tfma liaft.
I. M. Cleghorn, M. D„
JÞað hefur ætfð verið markmið vort að hafa ekkCTt aiina®
en vönduðustu og beztu vörur, pvi pótt pær kostí ofur-
litið meira en pær óvönduðu, álltum vjer að pær verði ætíð ^il mUlia
ódyrari á endanum.
LÆKNIR, og YFIR8ETUMAÐUR, Et-
Uefur keypt lyfjibúSina á Baldur og hefur
þvl sjálfur umsjon á öllum meðölum, sem hann
setur frá sjer.
EEIZABETH 8T.
BALDUR, - - MAN.
P. 8. Isfenzkur túlkur við hendina hve
nær sem þörf gerist.
I>að eru pvi vinsamleg tilmæli vor að pjer komið við hjá okkur
pegar pjer eruð hjer á ferð, og ef pjer pá kaupið otthvað skulum vjer
ábyrgjast að pjer verðið vel ánægðir með pað, bæði hvuð verð og vöru-
gæði snertir.
Bdlnlnu*g;, Bí. Dalc.
299
pvf hann hafði ekki pá gáfu, að tala menn yfir á
sitt mál.
„I>etta er porpið“, hjelt hann áfram eptir litla
pögn. „l>arna er fólkið, sem treystir pvf að við
hjálpum pví í baráttu pess gegn hra.ðilegu ofurefli. V
Jeg vonaði—að pú mundir hafa áhuga fyrir kjör-
um pess“.
Hún horfði einkennilega niður á litlu timbur-
kofana, sem voru hálfir í kafi I fönn, og strompana,
sem reykurinn pyrlaðist upp úr, og á daufu ijósin,
sem skinu út um hina tjaldlausu glugga.
„Hvað ætlast pú til að jeg geri?“ spurði hún
með undarlegri rödd.
Hann leit á hana hálf undrandi. Honum fannst
ef til vill, að kona ætti ekki að purfa að spyrja slíkr-
ar spurningar.
„Það er löng saga að segja frá pvf“, svaraði
hann. „Jeg ætla aö segja pjer hana einhvern tíma
seinna. Þú eit preytt núna, eptir ferðina“.
Hann dró handlegginn að sjer, utan af mitti
hennar, og pau stóðu parna hvert við hliðina á öðru.
Bæði voru sjer pess meðvitandi, að pað var komið
eitthvert sandurlyndi á milli peirta. Þau voru ekki
hin sötnu gagnvart hvert öðru eins og pau höfðu
verið í London. I>að var eins og loptslagið á Rúss-
landi hefði haft einhver óheilla-áhrif á pau.
Etta sneri sjcr frá honum og seitist á lágan stól,
sem stóð rjett fyrir framan eldinn. Hún hafði tekið
loöskinna-klæðin af sjer og pau, lágu í rfkmannlegri
306
huganum, og pað var eins og hún drykki hana með
augunum, eins og pyrstur maður teygar mikinn, sæt-
an svaladrykk. Meðvitund hennar um, að eiga víð-
áttumikið land, gat ekki verið eins róleg eins og
peirra, sem taka pað I arf.
„Og hvat er Thors?“ spurði hún.
Paul rjetti út handlegginn, og benti í áttina
pangað með mögruro, skjálftalausum vísifingri.
„Thors liggur parna hinumegin“, svaraði hann.
Þetta var annar af pc-ssum litlu viðburðum, sem
menn gleyma að eins til hálfs. Sumir af peim, sem
voru parna I stofunni, minntust hins bendandi fing-
urs hans löogu seinna.
„Manni finnst maður vera smár, pegar maður
horfir yfir pessi flæmi“, sagði Etta og sneri sjer frá
glugganum og að morgunverðar-borðinu — „tilfinn-
ing, sem aldrei er pægileg1.
„Vitið pið pað“, sagði Etta eptir dálitla pögn,
„að rojer pykir líklegt, að mjer fari að pykja mjög
vænt nm Osterno með tfmanum, en jeg vildi að kast-
alinn væri nær hinurn menntaða heimi“.
Það var auðsjeð á svip Pauls, að honum pótti
vænt um. Það var skrítinn svipur á andliti Stein-
metz. M»gga tautaði eitthvað um að pað, hvar
maður væri, hefði lítil áhrif á sælu manns, og svo var
petta mál lagt á billuna, eins og heppiiegast var.
Strax og morgunverðinum var lokið, fór Stein-
metz sína leið úr borðstofunni.
„Jæja nú“, ságð Paul við Ettu, „á jeg að sýna
pjer pennan gamla bústað, ykkur Möggu báðum?“
295
Svo bar Paul ökumanninn inn í sleðann og ijet
hann f sætið, sem hann sjálfur hafði setið í. Það
korri viðbjóðssvjpur á andlit Ettu ýfir pessu, en hún
hafði pó ekki á móti pví.
„Þegar yður verður kalt, skal jeg keyra hest-
ana“, kallaði Magga á eptir Paul um leið og hann
lokaði hurðinni. „Mjer pætti bara gaman að pvf“.
Þannig stóð á, að pessi eini sleði var á fleygi-
ferð yfir Tver sljettuna í pessu veðri.
Paul tók taumana f báðar hendur með peirri
stillingu og sjálfstrausti, sem kemuraf mikilli æfingu
að fara með hesta, notaði báðar hendur við keyrsluna
og rjetti pær út, alveg eins og rússneskir ökumenn
eru vanir að gera. Því maður verður að haga sjer
eptir kringumstæðum, og fingralausir vettlingar eru
ekki vel lagaðir til að halda á taumum eptir listar-
inn&r reglum.
Þessi nýji ökumaður vissi, að pað voru 20 milur
til næstu stöðva; að hestarnir kynnu að uppgefast,
eða verða fastir í snjóskafli, pegar niinnst vonuiu
varði. Hann vissi, að ef slíkt kæmi fyrir, pá væri
mjög hætt við, að pau öll fjögur kynnu að frjósa í
hel, pó pau ættu að eins eptir nokknr mílur til
manna h’býla. Eu hann hafði margsinnis áður stað-
ið augliti til auglitis við hinn sama mögulegleika £
pessu víðáttumikla landi, par sem mannslífið er ekki
metið mikils. Hann var pvf alls ekki smeikur, held-
ur pótti fremur vænt ura, að berjast við hin sterkn
öil náttúrunnar, eius og ætti að eiga sjer stuð með