Lögberg - 10.02.1898, Blaðsíða 5

LÖOBERG, FIMMTUDAGINN 10 FEBRUAR 1898.
0
fólkinu úti á landsbyggðinni á ís-
landi yfir höfuð, eins og víða annars-
staðar, að menn tali ekki nema um
hið allra nauðsyulegasta; Jjvert á
móti er allt epaug og sjerhver orð-
heppni vel þegið. Strax og hópur af
Islendingum er saman kominn, kom-
nat menn gjarnan f langar og harðar
kappræður.
íalendingarinn er almennt ekki
pað sem menn kalla bóndalegur.
Hann & ekki f eigu sinni hiua pung-
lamalegu naspjusemi bænda vorra (á
I>yzkalandi) og heldur ekki hina tak-
mörkuðu og barnalegu k&tfnu peirra.
Hann er viðkvæmur að geðslagi, til-
tinninganæmur og móttækilegur fyrir
sjerhver fihrif; hann vill lfita taka til-
lit til sfn, og polir illa bæði mótb&rur
og fikúrur. Jeg hef jafnvel sjeð (fsl.)
karlmenn grfita af geðshræringu. En
fifeafa orrabrfð og skammayrði hef jeg
aldrei veriö viðstaddur.
íslendingar eru góðir viö börn,
og peir eru einnig góðir við húsdyr
sfn. Útlendingur, sem reyndi að
sparka nærgöngulum hundi burt frfi
sjer, mundi falla mjög 1 áliti peirra
sstn viðstaddir væru, og hundurinn
sjfilfur mundi ekki skilja, hvað að
gengi. Húsd^rin hafa ekki lært að
pekkja manninn öðruvfsi en sem
vin sinn.
Útlendingurinn, sem kemur eins
jg vinur landsbúanna og fær skjól f
búsum peirra eða kofum, gæti varla
óskað sjer að karakter fólksins eða
umgengni væri pægilegri en maður
nú fi dögum mætir hvervetna. Jeg
pekki ekki elskulegra fólk en fslend-
ingareru. Jeg pekki að eins eina
pjóð, sem jafna mfi við fslendinga
hvað snertir ffna, pægilega kurteisi,
nefnilega ítali. Menntun peirra
lýsir sjer 1 framgöngu peirra, í um-
gengni peirra og viðmóti langt um
meir slfiandi en f pekkingu peirra.
I>að kom fyrir optar en einu sinni, að
P egar bóndi eða sóknarprestur hafði
fylgt mjer f gegnum hin dimmu göng
>nn f hina pröngu, ffitæklegu stofu,
og eptir að hann hafði boðið mjer stól
og sfðan spurt mig spurninga, svarað
og frætt eins og maður sem kunni sig
f heiminum—duttu mjer ósjfilfrfitt f
hug eptirfylgjandi orð, sem íslands
mesta ljóðsk&ld helgaði minningu
d&ins vinar sius:
Hvað eptir annað tók jeg eptir,
sð pegar bóndinn var ekki hjfi okkur
inni f stofunni, p& hjelt hann til f
næsta herbergi & meðan við vorum fi
h® hans—til pess að gestir hans gætu
»tfð n&ð til hans ef peir pyrftu.
Maður hafði pað fi meðvitundinni
hjfi flestum bændum, að pað voru ekki
peningarnir, sem útveguðu manni par
P»gilega meðfarð. Á ýmsura bæjum,
t* d. Kalraannstungu, Barkarstöð
um, Grundarfirði og Reykjahlfð fanti
niaður, að maður var iijéí veluppöldu
fólki, sam umgekkst gesti sfna hreint
og ópvingað, eins og peir væru jafn-
ingjar, og sem, pr&tt fyrir öll pægi-
legheitin, aldrei tók sjer stöðu eins
og pað stæði fyrir neðan gestina. Á
prestssetrunum Stóranúpi, Breiðabóls-
stað, Reykholti, Staðarbakka, Grenj-
aðarstað, Akureyri og hjá kaupmanna-
fólkinu fi Eyrarbakka og f Olafsvfk,
vorum við f hinu göfugasta gestrisnis-
loptslagi. Húsr&ðendurnir hugsuðu
um gesti sína með hinni hjartanleg-
ustu umhyggju, sinntu engu öðru, og
pað fin pess að lfita pfi í hinu minnsta
merkja.hvaða urnsvif og ópægindi hin
óvænta heimsókn hlaut að olla peim.
Hinir mörgu, sem við kouium til í
Reykjavík, fóru með okkur, konuna
mfna og mig, eins og við værum
gamlir kunningjar peirra, og voru
eins ástúðlegir við okkur eins og
frekast mfitti verða. En syslumaður-
inn A Arnarholti og hin fistúðlega
systir hans tóku pó öllum fram: Þau
syndu okkur svo fína alúð, sem aldrei
varð nærgöngul pó hún aldrei rjen-
aði, að af henni spratt hin pægileg-
asta vinfitta sem próast getur undir
paki sannarlega óspilltra og frj&lsra
manna.
Maður getur gefið peim, sem hef-
ur f hyggju að ferðast til íslands,
petta rfið: I>ú skalt uragangast sjer-
hvern, pó hann sje f hinni fátækleg-
ustu vaðmfilstreyju, eins og hann
væri gentlemaður, Og p& mun allt
ganga vel fyrir pjer. Vissar umkvart-
anir hafa heyrst um óvingjarnlega
meðferð og svik f viðskiptum, og get
jeg ekki skyrt petta fi annan h&tt
en pann, að peir ferðamenn, sem
um slfkt kvarta, hafi umgengist
fbúa landsins annaðhvort eins og
peir stæðu peim neðar „von oben
herab“ eins og heiroskt bændafólk,
eða pfi bl&tt fifram eins og vinnufólk
8Ítt; íslendingurinn lætur engan
bjóða sjer hvorugt; hann er eins og
hljóðfæri raeð ffnum strengjum, og
hið marg-umtalaða góðlyndi hans
hefur sfn takmörk. Hverjum peim,
sem ekki getur skilið eptir heima hjfi
sjer allan stjettamuninn er hann hef-
ur vanist, og sem hneykslast fi að
takmarkalfnan milli pjónsins og jafn
ingjans hverfur fi íslandi, ræð jeg til
að stfga ekki fæti fi pessa höfðingja-
lyðveldis grund“.
*
* #
Vjer ætlum enga aðra athuga-
semd að gera við pað, sem Hensler
segir, en pá, að hann veit lfklega ekki
að eitt biaðið f höfuðstað íslands,
„Dagskrfi“, hefur f ritstjórnargrein
haldið pvf fram, að landsmenn ættu
að sjfilfsögðu að skipta ósanngjarn-
lega við útlenda ferðamenn fi íslandi,
setja peim hvað eina margfalt dyrara
en innlendum mönnum, með öðrum
orðum:flfi ogjfleka útlenda ferðamenn!
Hvernig gkyldi ritstj. „Dagakrfir“
pykja, ef aðrar pjóðir beittu pesssri
aðferð við hann pegar hann ferðast f
útlöndum? Vjer höfum ekki sjeð, að
blöðin á í-sl. hafi gefið ,.D.skrá“ neina
ofanfgjöf fyrir ofannefndar kenningar.
Vjer vonum pó, að pau sjeu „Dag-
skrá“ ekki samdóma f pessu efni, eða
sampykki fláningar kenningu blaðsins
með pögninni.— Ritstj. Lögbergs.
J. W. CARTMELL, M. D.
GLENBORO MAN.,
pakkar íslendingum fyrrir undanfarin póð vi8
sklpti, og óskar að geta veriS þeim til þjenustu
framvegis.
Hann selur f lyfjabúS sinni allskona
„Patenf* meSul og ýmsan annan varning, sem
venjulega er seldur á slikum stöSum.
Islendrngur, Mr. Sölvi Anderson, vinnur
apóthekinu. Hann er bæSi fús og vel fæSa
úlka fyrtr ySur allt sem þjer æskið.
HOUCH & CAMPBELL
Mfilafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Molntyre Blook, Main S
Wiitnipkg, Man.
Northern
PACIFIC
RAILVVAY
GETA SELT TICKET
Til vesturs
£Til Kooteney p'ássins,Viotoría;Van-
oouver, Seattle, Tacoma, Portland, eg
8Hmtengist trans-Pacific lfnum til
Japan og Kfna, og strandferða og
skemmtiskipum til Alaska. Einnig
fljótasta og bezta ferð til San Francisoo
og annara Californiu staða. Pullman
ferða Tourist oars alla leið til San
Francisoo. Fer frá St. Paul fi hverj-
um miðvikudegi. I>eir sem fara frfi
Manitoba ættu að leggja & stað sama
dag. Sjorstakur afsláttur (exoursion
rates) fi farseðlum ailt firið um kring.
Til sudurs
Hin ágæta braut til Minneapolis,
St.. Paul, Chicago, St. Lousis o. s, frv.
Eina brautin sein hefur borðstofu og
Pullman-svefnvagna.
Til austurs
Lægsta fargjaldtil allra staðai aust-
ir Canada og Bandaríkjnnum 1 gegn-
im St. Paul og Chioago eða vatna-
eið frfi Duluth. Menn geta baldið
tanslaust fifram eða geta fengið að
tansa 1 stórbæjunura ef peir vilja.
Til gamla landsins
Farseðlar soldir með öllum gufu-
skipalfnum, sem fara frfi Montrefll,
Boston, New York og Philadelphia
til Nerðuráifunnar. Einnig til Suður
Ameríku og Ástralíu.
Skrifið eða talið við agenta North-
ern Paoific jfirnbrautarfjelagsins, eða
skrifið til
H. SWINFORD,
Gbnkral Agknt,
WINNIPEG, MAN
UPPBODS-SALA
Við höldum stórkostlega uppboðssölu seinni
partinn á bverjum laugardegi 1 pessum m&nuði
(Janúar). Petta er pað bezta tækifævi se:n ykk-
ur hefur nokkurntfma boðist til að fá vörur með
pví verði, sem ykkur bezt lfkar.
íhugið petta: $18,000 00 virði af peim beztu
vörutn, sem til eru f N. Dakota, verða seldar við
opinbert uppboð.
ALLIR ÆTTU AD KOMA.
Prívat-sala fer fram & hverjum degi vikunnar.
K I^.
KEI
I.\
Sá er gefur beztu kaupin.
MILTON, - N. DAKOTA.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MED0L, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o. s. fr.-.
Menn geta ntí eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, þegar þeir vilja fá meððl
Munið eptir að gefa ntímerið af meðalinu.
TANNLÆKNIR,
M. C. CLARK,
er fluttur á hornið á
MAINST- OG BANATYNE AVE.
*%*******%***
§ É
I N0KKUR |
* *
|0RD UM
1 BRAUD.
%
%
*
*
*
*
*
*
*
% W. J. Boyd.
*
Afel Bezta „Ice Cream" og Mc;
Pastrv í bænum. Komið (ty
Ífc og reynið. jfe
vif- \ly yjy ste yJy yjy yiy yfc \fc-
Líkar ykkur gott brauðog
smjðr? Ef þjer haöð smjör-
ið og viljið fá ykkur veru-
lega gott brauð — betra
brauð en þjer fáið vanalega
hjá btíðarmðnnum eða
bökurum—þá ætt.uð þjerað
ná í einhvern þeirra manna
er keira tít brauð vort, eöa
skilja eptir strætisnafn og
núme- ykkar að 870 eða
579 Main Street.
ULLARKAMBAR...
Norskir að ætt og uppruna
fást fyrir eitn dollar ($1) sð
- 131 Higgins st. Winnipeg
!
o |
; Futurc comrort for ptcsr.nt £
| sccmíag cconcmy, frut feuy the. %
| scwmgmacíihiewílRanestA!)- <
l listcá rc”utaUon, tfiat guar- i
> antecs you íov.g anci satiafac-
| tory scrvice. JA & jA jfr o4
iiiíiffiwl ír\e-5
mmm

m
T
: ITS PiNCH TENSION
. , AND , ,
TENSION INDICATOR,
(devíces for rcgulatíng and
showing tíic exact tensíon) are
& fcv/ of the featurcs that
emphasize the high grade
character of thc whíte.
Send for our eíegant H. T.
cataíog.
White Sewing Machine Co.,
CLEVELAND, 0.
Til sölu hjá
W. Crundy & Co.,
Winnipeg, Man
40»
„Viljið pjer ekki sitja? Jeg hef svo margt að
tala við yður. Við höfum par að auki nógan tfma
Bú. Maðurinn yðar og hinn pfzki vinur hans eru
tnargar mflur í burtu hjeðan. Jeg fór fram hjfi
Miss Delafield úti í skógi. Hún er ekki orðin vel
fim & skfðunum ennpfi. t>að tekur hana hálfa
klukkustund að komast hingað fi peim.“
Etta beit sig f varirnar um leið og hún leit fi
stólinn. Hún settist samt á hann, og dró að sjer
fellingarnar & hinum rfkmannlega kjól sfnum.
„Jeg var mjög heppinn, að hitta yður heima eiu-
samla“, sagði Chauxville.
„J&, pjer segið pað“, sagði Etta kuldalega.
Chauxville hallaði sjer upp að arinhillunni, og
korfði niöur & Ettu hugsandi.
„Jeg var svo óheppiun—jæja, að óvingast við
Pnnzinn við bjarndyraveiðarnar um daginn“, sagði
hann eptir nokkra pógn. „Okkur kom ekki alveg
*kman um veiðisiðina. Haun áleit, að jeg hefði fitt
skjóta. Jegskaut ekki; jeg var ekki til að gera
Pað. £>aö lítur út fyrir að prinziun filiti, að hann hafi
verið 1 llfshættu. I>að var taugaóstyrkur fi honum
' fum fi honum“.
„Djer eruð ekki ætfð listam&ður i ósanniudum
yðar“, greip Etta fram f. „Jeg veitekkertum penn-
aQ atburð, sem pjer eigið við, en pegar pjer eruð að
p& ættuð pjer að reyua að gæta samkvæmn-
lnnar. Jeg er viss um, að pað hefur ekki verið neinn
^augaóstyrkur fi Paul—ekkertfum fi honum“.
Cbauxville brosti rólega. Haun vaj: búinu að
413
5. aprfl—ætla jeg að voga öllu fi eitt spil. I>ví
fólkið er eins og spil. I>að or rouge or notr (rautt
eða svart)—maður veit aldrei hver lituriun kemur
upp. Við vitum að eins, að par er ekki um neinn
priðja lit að gera, engin miðlan“.
Etta hlnstaði & hann, og gat varla dulið geðs-
hræringu sfna. Hann hafði loks gefið henni rnikil-
væga upplysingu—nefnt ákveðinn dag.
Á fimmtudaginn munu bændurnir s^na sig“,
hjelt Chauxville fifram. „t>jer vitið eÍDS vel og jeg
—eins vel og prinz Pavlo veit pað, pr&lt fyrir hið
rólega andlit hans—að allt landið er eins og eldfjall,
sem getur byrjað að gjósa hvaða augnablik sem er.
En pað afl, sem heldur lyðnum í skefjum, er sterkt;
pess vegna eru gosin aldrei stór—nokkrar drunur
& einum stað, eldglampar fi öðrum og ónota-biti alls-
staðar! En öllu pessu er haldið í skefjum á pann
h&tt, að s&mgöngurnar eru pvfnær eng&r og Iftt
mögulegar. I>að m& virðast undarlegt, en pað er
samt satt, að rússneska rfkið stendur enn vegna pess,
að pað er ekki búið að taka upp tveggja oenta burð-
argjald. I>egar hið mikla hrun kemur, p& verða pað
framfarir friðartfmanna, en ekki vopnin, sem koma
pvf af stað. Teiknið verður póstgöngur um landið:
F&ni byltingarinnar verður frfmerki. Um allt petta
land eru milljónir manna, sem bfða og brenna f
skinninu að rísa upp og sundurmola h&rðstjórnina.
En pað, sem heldur peim f skefjum, er sfi einfakli
sannleikur, að pær eru dreifðar um vlðfittumikið land
406
XXXIII. KAPÍTULI.
XKTIÐ DRKGIÐ SiMAN.
Næstu daga eptir að Paul hafði farið til porps-
ins, eins og skyrt var frfi f sfðasta kapftula, sfiu pær
Etta og M»gga pfi Paul og Steinmetz sjaldau, pvl
peir fóru út fi hverjum degi strax eptir morgunverð,
og komu ekki til baka til kastal&ns fyr eu dimmt
var orðið fi kveldin.
„Gengur nokkuð að?“ spurði Magga Steinmets
að kveldi hins annars dags.
Steinmetz var nykominn inn í hina miklu st&z-
stofu, klæddur fyrir miðdagsverð—holdugur, rólegur
og mjög hreinlegur. Þau voru einsömul f stofunni.
„Ekki neitt, kæra, unga fröken mín—ennpfi“,
svaraði hann, gekk til hennar og neri hinum breiðu
lófum sfnum saman hægt og mjúklega.
Magga var að lesa enskt dagblað. Hún fletti
pví í sundur fin pess að taka eptir hinurn stóru,
svörtu klessum, sem póststjórnin hafði sett fi víssr
kafla í blaðinu, til pess að peir yrðu ólæsilegir, fiður
en hún afhenti viðtakandanum pað. I>að var nú
ekkert nynæmi fyrir hana framar, að sjfi handaverk
blaða-umsjónarmanns rússnesku stjórnarinnar & blöð-
um og tfmaritum setn Paul fjekk frá Englandi.
„Jeg spyr að pvf vegna pess“, sagði Msgga,