Lögberg - 06.10.1898, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG FIMMTUDAGINN G. OKTOBER 1898
Philippine-eyjarnar.
(Niðurl.)
VinnutímaDum er bagað þannicr,
að f>egar heitast er á daginn sjest
enginn við vinnu, heldur eru menn
£>á heima í hfisum sínum. E>ar er
hægt að sá á öllum tímum ársins og
geta menn f>annig fengið margar
uppskerur á ári. BöfEeluxarnir eru
brfikaðir sem vinnudyr, bæði við
plægingu og allskonar vöruflutninga.
Atlmikið af alifuglum er á eyjunum,
og eru endur par í sjerstöku uppá-
haldi. Meðfram sjávarströndinr.i finn-
ast margvíslégar dyrindis skeljar og
kórallar, og gengur pað sem verz’-
unarvara. Af útlendingum verzla
Bretar og Bandarikjamenn mest á
eyjunum.
Tagalarnir og Bisayarnir, sem áð-
ur hafa nefndir verið, lifa mest matar
á sætum kartöflum, fiski og ávöxtum.
Vanalega hafa peir vatn til drykkjar,
en pó drekka peir sig stundum
drukkna af kókó-víni. Tóbak brúka
allir, sem mun sjerstaklega koma til
af pvf, að par er tóbak ódyrara eD
nokkursstaðar annarstaðar í heimi.
t>eir eru vingjarnlegir og tiltakan-
lega gestrisnir. Helztu skemmtanir
peirra eru dansleikir og hana-at; pyk-
ir peim hið síðarnefnda hin mesta
skemmtun.
Svo telst mönnum til, að um 8
millj. eyjaske£rgja hafi tekið kapólska
trú, en fjöldi Bisayanna eru Múham-
medstrúarmenn. Upp til fjallanna
bú i negrar, og er gizkað á, að peir
sjeu leyfar hinna upprunalegu eyja-
manna. Malayar hafi flutzt pangað
síðir og flæmt negrana til fjalla.
Nokkrir negranna eru kristnir, en
flestir peira eru pó heiðnir, heimilis-
lausir flakkarar.
Á Pnilippine-eyjunum hafa Spán-
verjar reynst harðstjórar, engu síður
en á Cuba og hinum öðrum nylendum
sínum. Hafa peir kúgað eyjaskjeggja
á allan mögulegan og ómögulegan
hátt. Um slíkt bera hinar sífelldu
uppreistir meðal annars Ijósin vott.
Eptir lysÍDgunni að dæma ættu
Pbilipp'ne-eyjarnar að vera mikils
virði, ef pær tilheyrðu menntaðri pjóð
og peim væri hagkvæmlega stjórnað.
En eigi pær að verða lýðveldi og
eyjaskeggjar að stjórna sjer sjálfir,
jafn óuppl/stir og villtir ein og peir
eru, pá verða pær hvorki peim sjálfum
nje öðrum mikils virði. Höfuðborgin
Manila kvað vera einkar fögur, með
250,000 íbúa, og höfnin ein af allra
fallegustu höfnum meimsins.
Eyjamðnn vilja undir engum
kringumstæðum tilheyra Spánverjum
framvegis, og er slíkt ekki undarlegt;
en hitt er öllum óskiljanlegra, að peir
skuli, eptir pví sem sagt er, slá hend-
inni á mó i pví að verða skjólstæð-
iogar Bandarikjamanna. X>að er sagt,
að Aguinaldo, foringi uppreisnar-
manna, vilji verða einvaldsherra yfir
eyjunum, og nú sjeu sendimenn á
leiðinni frá honum til Washington,
sem eigi að reyna að komast að ein-
hverskonar samningum við MeKinley
forseta, en ólíklegt er, að ferð sú beri
mikinn ávöxt. Jeg spái pví, að ef
Philippine-eyjarnar komast undir
stjórn Jónatans, pá eigi pær fagra og
mikla framtíð fyrir höndum.
Sv. SÍMONAKSO-ST.
Veik móíyir.
Hkilsa iiknnar bilaði þegak iiúq
VAK Aö IIJÓKRA SÍNU DKVJANDI
BABNI.
Hún pjáðist af ákafri kvöl 1 síðunni—
og vinir hennar ættu ekki von a
að henni mundi nokkurntfma
batna.
Eptir blaðinu Enterprise, Bridgewater NS'
Mr. og Mrs. James A. Diehl, sem
búa hálfa aðra mflu frá Bridgevrater
eru f miklu áliti hjá stórum hóp af
vinum peirra. Mrs. Diehl er nýbúin
að gegnum ganga örðug veikindi, er
hún skyrði frjettaritara blaðsin Enter-
prise frá nylega eins og hjer fer á
eptir: »Jeg missti heilsuna vorið
1896. Auk pess sem jeg purfti að
sinna húsverkum mínum purfti jeg að
hjúkra veiku barni mínu, bæði nótt
og dag. Af umhugsaninni um að
reyna að bjarga lifi barnsins veitti
jeg ekki eptirtekt, að preyta vökur
og áhyggjur vóru að eiðileggja krapta
mína. Eptir langar pjáningar dó
barnið, og pá fyrst fann jeg hvað
hellsu minni leið. Stuttu par á eptir
fjekk jeg stingi í aðra öxlina er hjeld-
ust í prjár vikur en færðust pá ofan í
hægri síðuna og staðnæmdust par.
Kvölin í sfðunni fór smá versnandi
og eptir nokkra daga varð jeg svo að
jeg komst ekki úr rúminu. í viðbót
við mfnar fíkams pjáningar varð jeg
hálf sinnis veik og jeg varð hald lítil.
Vinir mínir voru hálf hræddir um
mig. Jeg var pannig f rúminu í
nokkrar vikur, sjálfri fannst mjer pað
vera heill manns aldur. £>að er ó
mögulegt að lysa hversu mikið jeg
tók út pann tíma. Jeg var stöðugt
undir umsjón góðs læknis, og sagði
hann að veikindl mín væri sú versta
tegund af blóðleysi og fluggigt sem
hann hefði nokkurn tíma pekkt.
Hann gat samt sem áður, eptir nokkr-
ar vikur, komið mjer á fætur; og
nokkru seinna var jeg orðin svo að
jeg gat gert nokkuð af húsverkum
mínum. Samt var jeg langt frá pvf
að vera jafngóð. Jeg hafði mjög
slæma matarlist og kvölin sat alltaf
föst í sfðunni og leitaði upp að hjart-
anu og lungunum, og flaug um pau
rjett eins og hnífur væri rekinn í
gegnum mig. Jeg purfti stöðugt að
vera að bera á mig croton olíu og
brenDa mig á brjóstið með spansflugu
plástri, og par ofan í hafði jeg slæmt
kvef. Vinir mínir töldu mig frá, par
eð jeg mundi hafa tæringu, og jeg
átti ekki, sjálf, von á að stingirnir í
gegnutn hjartað mundu pegar minnst
varði gera útaf við mig. í gegnum
alla legu mína hafði mjer aldrei dott-
ið í hug að brúka öDnur meðöl en
pau, sem læknirinn gaf mjer. En
pað vildi svo til að pegar jeg var að
líta yfir blaðið Enterprise einu si'nni
varð mjer litið á frásögu um tilfelli,
par sem Dr. Willlams Pink Pills hefðu
læknað veikindi er lýktust mínum að
nokkru leyti. Jeg las greinina hvað
eptir annað, og pótt jeg reyndi til að
hugsa ekkert framar um pað, kom
pað stöðugt í huga minn aptur. Jeg
spurði pví læknirinn á eDdanum hvort
hann hjeldi að pessar pillur myndu
hjálpa mjer nokkuð. Hann leit
snöggvast framan í mig og sagði svo.
„Máske pað sje rjettast að pú reyi ir
pær. Jeg held pær verki svo furðu
gegnir í sumum tilfellum, og pó pær
lægni pig ekki, pá gera pær að
minnsta kosti ekkert illt“. E>etta
svar opnaði mjer dyrnar til lífsins
aptur, pví hefði hann sagt ,,nei“ hefði
mjer aldrei 'dottið í hug að brúka
pillurnar. Degar jeg var búin úr
tveimur öskjum var jeg orðin ofur-
lítið skárri. Jeg fjekk betri matar-
list, stingiruir í gegnum brjóstið og
hjartað rainnkuðu og kvefið batnaði.
Jeg hjelt áfram að brúka pillurnar
par til jeg var búin úr sex öskjum
meir, og í stuttu máli sagt var jeg pá
orðin jafngóð; masarlistin var góð,
kvölin horfin, og jeg gat gert öll hús
verk mín án pess að taka nokkuð
nærri mjer. Jeg hef verið vel frísk
alltaf síðan og er vissum að Dr.
Williams Pink Pills frelsuðu líf mitt
og gáfu mig aptur heimili minu. Jeg
er ætið reiðubúin til að gefa peim
lofsorð og í hjarta mínu bið jeg guð
að blessa pann, sem hefur fundið
pær upp.
Allskonar gigt, visnun, höfuð-
verkur, taugaveiklan og allskonar
veikindi er stafa af óhreinu blóði, svo
sem kyrtlaceiki langvarandi heima-
komu o. s. frv. láta undan Dr. Willi-
ams Pink Pills, ef pær eru reyndar
til hlytar. I>ær gefa fölum og veiklu-
legnm kinnum aptur sinn heilbrigðis-
roða og hressa við allan líkamann.
Fæst hjá öllum lyfsölum eða sent með
pósti fvrir 50c. askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50. Dr. Williams Medicine
Co., Brockville Ont.
CATARRH LÆKNAST EKKI
meö útvortis-meðötum, því þau n<i ekki aö upp-
tökum veikinnar. Catarrh er í blóðinu og allri
Kkamsbyggingunni, og ef hann skal læknast
verðjg að taka meðölin inn. Ilalí’s Catarrh
Cure er til inntöku og verkar beint a blóðið og
slímhimnurnar. Ilalt’s Catarrh Cure er ekkert
skottulæknismeðal. pað er upphaflega eptir
forskript eins hins bezta læknis vestan hafs og
er þvf reglulcgt læknislyf. pað er saman sett
af beztu styrkaukningar- og blóðhreinsunar-
meöölum, sem þekkt eru, og verkar læinlínis tí
slimhimnurnar. pað er hin nakvæma samsetn-
ing þessara tveggja efna, sem afrekar hinar
undraverðu tækningar á Catarrh. Skrifa eptir
vitnisbnrðum og upplýsingum sem veitast ó-
keypis af eigendunum.
F. J. Cheney & Co., Toledo, O.
K-TSelt í öllum lyfjabúðum, 7ÖC.
Ilall’s Family Pills eru þær beztu.
Assurance Co.
lætur almenning hjer með vita að
Mr.W. H. ROOKE
hefur verið eettur „Special“-agen
yrir hönd fjelagsins hjer í bænum og
út í landsbyggðunum.
A. McDonald, J. H. Brock,
Presideiit. Man. Director
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunarg-jaldið er $10,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er samfara.
HEIMILISRJETTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sínar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá inuanríkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda sííkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni í Winni-
peg og á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vesturlandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, og allir, sem
á pessum skrifstofura vinna, veita ranflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögum. All-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins í
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins í Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum 1 Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
í reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndfr ekra af bezta landi,sem
hægt er að fátil leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ymsum
öðrum fjelögum og einstaklingum.
Gamalmenni og aðrir,
seri* pjást af gigt og taugaveiklan
ættu að fá sjer eitt af hinum ágætu
Dk. Owbn’s Electric beltum Dau
eru áreiðanlega fullkomnus u raf-
mrgnsbeltin, sem búin eru tu. Það
er hægt að tempra krapt peirra, og
leiða rafurmagnsstraumiun í gegnum
ltkamann hvar sem er. Margir ís-
lendingar hafa reynt pau og heppnast
ágætlega.
Deir, sem panta vilja belti eða
fá nánari uppiysingar beltunum við-
víkjandi, snúi sjer til
B. T. Björnson,
Box 585 Winnipeg, MAN.
Anyone sendlng a sketch and description may
qulckly ascertain our opinion free whether an
invention is probably patentable. Communica-
tionsstrictlyconfldential. Handbookon Patentfl
Bent free. Oldest apency for securing patents.
Patents taken tnroueh Munn & Co. receive
speclal notice, without charge, in the
Scientífic Rmcrican.
A handsomely illustrated weekly. Largest cir-
culation of any scientiflc journal. Terms, $3 a
year; four months, fl. Sold by all newsdealers.
IVIUNN &Co.36,Broadwa»New York
Branch Offlce, G25 F St^ Washington, D. C.
258
XIII. KAPÍTULl.
„iivíta-hersveitin“ leggur af stað til strídsins.
SáDkti Lúkasar messa var nú liðin og komið
fram að Marteins-messu—tímanum, sem uxunum var
s nalað til slátrunar—pegar JJvíta-hergveitin var til
að leggja af slað í leiðangur sinn. Látúns-lúðrarnir
gullu fcátt, bæði frá turninum og frá hlið kastalanr,
en hertrumburnar drundu skemmtilega pegar liðið
safDaðist saman í ytri Atastala-garðinum. Alleyne
horfði úr glugga vopnabúrsins niður yfir hina ein-
kennilegu sjón— hringana af gulleitu, blaktandi
ljós', raðir af harðlegum, skeggjuðum andlitum, hira
skjóiu glampa af vopnunum og hin holdlitlu höfuð
hestanna. Fremst stóðu bogamennirnir í tíföldum
röðum, en ntan við pá voru nokkrir undirforingjar,
sem gengu fram og aptur meðfram röðunum, sögðu
fyrir með stuttnm setningum, eða fuDilu að með hörð-
nm orðnm. Fyrir aptan bogaskyttumar var hinn
litli flokkur af stálklæddu riddaraliði, er hjelt spjót-
um sfnum upprjettum, og hangdu langar, mjóar veif-
nr niður eptir eikarsköptum spjótanna. Riddaraliðið
var bvo hreifingarlaust, að maður hefði getað álit.ið,að
pað ' ær stálk'æddar myr.dastyttur, ef sumir hestarn-
ir hefðu ekki stundum krapsað snögglega með fót-
liruun rf ópolinmæði, eða keðjutaumarnir glanirað
við liálsbrynju hestanna, pegar peir rykktu upp
258
launum sínum. Verið pjer sælir, og guð sje með
yður!“ Að svo mæltu rjetti hún út hina hvítu, nettu
hönd sína, en pegar hann beygði höfuð sitt niður og
ætlaði að kyssa höndina, pá strauk Maude frá honnm
og skildi hina sömu, grænu andlits-skylu sína eptir í
hinni útrjettu hönd hans, er veslings Pjetur Terlake
hafði áraDgurslaust beðið hana um. Aptur heyrðust
hin dimtnrödduðu hróp í garðinum, og Alleyne
heyrði glamra í hinni miklu hurð kastalahliðsins peg-
ar verið var að vinda hana upp. Hann kyssti hina
grænu skylu, stakk henni í barm sinn og hljóp síðan
allt hvað fætur toguðu niður í garðinn, til pess að
taka pláss sitt I berfylkÍDgunni.
Dagurinn var runninn, kaldur og hráslagalegur,
áður en búið var að bera bið heita, kryddaða öl í
kring handa hermönnunum og hinar síðustu kveðjur
voru um garð gengnar. Kaldur vindur bljes frá
sjónum yfir landið og götóttir skyflókar liðu hratt
yfir loptið. Dorpsbúarnir í Christchurch stóðu f
pjettum hnöppum við brúna, sem lá yfir Avon-ána,
og vafði kvennfólkið sjölum afnum fast að sjer, en
karlmennirnir kræktu úlpum sínum að sjer upp að
höku á meðan herfylkingin færðist niður eptir hin-
um bugðótta stfg, er lá frá kastalanum niður að
brúnni, og glumdi í hinum harða, frosna stfg af fóta-
taki hestanna og mannanna. Fremstur var merkis-
berinn, Símon Svarti, og reið hann holdlitlum, cn
kraptalegum, steÍDgráum hesti, sero var eins harður,
seigur og hcrvanur og Sfmon sjálfur. Næst honurn
255
hvernig liðinu pá var fylktí kastala-garðmum, alveg
eins og nú, og að móðii mín hjelt á mjer í fanginu
við pennan sama glugga, svo jeg gæti sjeð pessa
sjón“.
„Guð gefi, að pjer fáið að sjá pá alla koma heim
heila á núfi áður en næsta ár er liðlð“, sagði Alleyne.
Hún hristi höfuðið og sneri sjer að bonum, og
sá hann pfi, að kinnar hennar voru kafrjóðar en augu
hennar tindruðu í birtunni af lampanum. „Ó, jeg
hata sjálfa mig fyrir að jeg skuli vera kvennmaður!“
hrópaði hún og stappaði niður öðrum netta feitinum
sínum. „Ilvað get jeg gert, sem nokkurt gagn er I?
Hjer verð jeg að sitja, skrafa, sauma og spinna, og
spinna, sauma og skrafa. Dað verður alltaf sima,
leiðinlega hringsólið, og engin frægð að pví loknu.
Og nú ætlið pjer líka að fara, pjer, sem einn gátuð
flutt fcuga minn upp yfir saumaskapinn og snælduna.
Hvað get jeg gert? Jeg er ekki meira virði en
brotm boginn parna.“
„Djer eruð mjer svo mikils virði“, hrópaði hann
og rjeði sjer ekki lengnr af heitri ástiíðn, „að allt
annað i veröldinni er mjer sama sem ekki neitt. í>jer
eruð hjarta mitt, líf mitt og mín eina hugsun. Ó,
Maude, jeg get ekki lifað án yðar, jeg get ekki yfir-
gefið yður án pess að skyra yður frá ást minni. All-
ir hlutir hafa breyzt í augum mínum síðan jeg hef
kynnst yður. Jeg er fátækur, stend lágt í lífinu og
er ekki verður yðar; en ef djúp og mikil ást getur
vegið upp á uióti slíkum göllum, pá getur ást mío