Lögberg - 07.03.1901, Blaðsíða 2

2
LOGBERO, FlMTTJDAGIlfN 7. MARZ 1901.
berg svaraði því þannig: ,,Það eru al-
þýðuskólarnir“.
Danir leggja mikið fé fram til að
menta bðrnin, en vér litið, mjög líti*.
Vér leggjum fram 40—50 aura á mann,
Nokkur orð nm bimað
Islands.
Efíir Pál Bhiem.
III.
Eg hef þegar farið nokkurum orð-
um um, hver nauðsyn beri til að vern'Ia
búnaðinn fyrir öllu því illu, er siðmenn-
ing i fylgir og samskiftum við aðrar
þjiðir. En nú skulum vér ræða um,
hveruig íslendingar eigi að færa gér sið-
menninguna réttilega í nyt. og verður
þáfyrstað athuga þekkinguna; því að ve™ minni en i Danmörku,—það er að
komnir a jafnháftstig í búnaði. Fejl- búnings og að gera þær kröfur, sem landi
og lýð eru fyrir beztu
„Heilbrigðir þurfa ekki læknis við *,
segir máltækið. Margir íslendingar
hafa hingað til varla fundið til þess, aö
þeim væri verulega áfátt í oeinu. En
en Danir kr. 5,25. eins og eg hef skýrt vonandi fer hann aðminka. þessi kín-
■ verski sjálfbirgingsandi hjá mörgum
Islendingum. Það er ekki hægt að
byrgja augu sín
segja, ef vér viljum jafnast við Dan',—
að þær þyrftu að vera talsvert hærri.
Þær mega a!is eigi vera lægri, ogBúnað-
aifólag íslands hlýtur að gera alvarleg-
ar kröfurum. að fjárframlög til búnaðar-
fræðslu veiði aukin mjög nikið á næstu
árum.
Hér er eigi rúm til þess, að taka
þetta til fullkominnar athugunar; en
samt vil eg koma með nokkurar bend-
ingar um, i hverja átt mór virðist vér
eigum að halda.
Vér verðum þá sérstaklega að gá að
því, hvar skórinn k eppir mest, og ber
þess þá fyrstað geta aðef Búnaðarfélag
íslands á að koma að fuJlmn notum. þá
þaif það að hafa vísindalega mentaðan
ráðunaut. Búnaðarfélagið þarf að vera
sambandsliður milli búnaðarins í útlönd-
um og búnaðarins hér á landi. Það
þarf að hafa vakandi auga á f’amfðrum
annara landa í búnaði og stuðla til þess
að vér getum tekið upp allar góðar nýj
ungar i búnaði erlendis, hvort sem er
smjðrgerð, fóðiun búfjár, kynbótum
húsdýra, meðferð á afui ðum búsins, <
s. frv. Svo þarf að Jeiðbeina mönnum
þessu efni og búa búnaðarmálefni undir
búnaðarþing félagsins. BúnaðarféJagið
getur ekki fullnægtþessu, nema það hafi
á að skipa vísindalega mentuðum ráðu
naut, sem geti eingöngu gefið sig rið
búm.ðarmálum. Fyrir því þarf Búnað
arfélagið um fram alt að fá fé til þessa.
Enn fremur verður að geta þess, að
hér er mjög tilfinnanlegur skortur á vel
mentuðum búfræðingum. Búnaðar
skólarnir hafa gert mjög mikiö gagn, og
ef þeir eru dæmdir með sanngirni, þá
hafa þeir að öllum líkinduro unnið full
komlega það ætlunarverk, sem við hefur
mátt búast. Sérstaklega hefur Ólafs
dalsskólinn verið einhver hin þarfasta
stofnun á þessu landi. Búfræðingarni
frá þeim skóla hafa verið verkstjórar og
staðið fyrir jarðabótum, sem annars
hefðu varið ógorðar á þessu landi. En
það hefur verið heimtað langt of mikið
| af búfræðingunum. Af því að engum
öðrum hefur verið á að skipa, hefúr ver
iðheimtaðaf þeim að standa fyrirhin
um vandasömustu verkum.. Það hefur
verið heímtað, að þeir gerðu hinat
vandasömustu mælingar, þó að þeir
hefðu eigi einu sinni þau verkfæri. sem
etu skilyrði fyrir því, að mælingarnar
g‘ti verið áreiðanJegar. Þaðhefur verið
heimtað af þeim. að þeir væru kennatav
búnaði og fiskiveiðunt.h | við búnaðarskóla, þó að þeir hefðu að
Hér á landi er veitt til fræðslu f bún-j eins gengið á búnaðarskólann. Það er
aði samkvæmt fjárlögunum fyrir 1900 og eins og ef ætlast væri til, að barnið úr
þe tkingin er vald.
,,Blindur er bóklaus maður1', segir
mlltækið. Ef íslendinga vantar bók-
ltga þekkingu, þá eru þeir eins ósjálf-
b arga og blindir menn. Þó að þeir séu
ekki líkamlega blindir, þá eru þeir and-
lega blindir, og þeir sem þekkja, hversu
ekaðvænlegt það er, að vera líkamlega
blindur, ættu að gera sér í hugarlund,
að það er ekki betra að vera andlega
blindur, og að það ererfitt »ð leiða bJind-
an lýð. Það varðar mest til allra orða,
að undirstaðan rétt sé futidin. En und-
irstaðan verður eigi fundin nema með
þekkingu.
Vérskuluranú bera dálítið saman,'
hvað gert er til að efla búnaðai þekkingu
hér á landi og hjá samþegnum vorum i
Danmöiku.
Skulum vér athuga hin bel2tu fjár-
framlög í Danmörku, eins os þau eru í
fjárlögúnum fyrir fjárhagsárið 1900—
1901. í lögunum er veitt fyrir árið:
1. Til landbúnaðarháskól-
ans.................. kr. 842,821
2. Til landbúnaðarskóla
og lýðháskóla........
íl. Til fyrirlestra f búnað-
arfélögum um búnað-
armálefni............
4, Til mjólkurfræðslu
6. Til búnaðarkenslu
handa húsmðnnum....
6. Tit landbúnaðartáðu-
nauta...............
7. Til gróðrartilrauna
ráðunauta þar.......
8. Til ráðunauts f efna-
fræði...............
9. Til 8mjörsýninga....
10. Tíl sýningar í Óðinsvé
(helmingur).........
11. Til annarra sýninga
12. Til að gefa út ættar-
tölubækur búfjár....
18. Til líffærafræðslu-
stöðvar (biologisk
etationf...............
og
— 821,500
— 6,900
— 18,000
— 2,000
— 61,182
— 63,415
— 8,000
— 86,000
— 60,000
— 241,000
— 10,000
— 24 881
Kr. 1,168,800
í raun réttri er reitt talsvert meira
til b'únaðarfræð-lu f Danmörku; en það
er samíyinnað öðrum fjárveitingum. Eg
▼et'ð að ætla, að þessar fjárhæðir séu
■vo miklar, að fjárframlögin séu að
minsta kosti 100—200 þus. kr. 1,20 á
hvern þaun manil, erlifir á búnaði (land
1901 um árið 19,X):
1. Til búnaðarskóla......
2. Til mjólkurfræðslu....
8. Til gróðrartilrauna.....
4. Til búnaðarrits_________
b. Styrkurtil dýralækninga
náms...................
6. Styrkur til búnaðarnáms.
7. Til fiakiveiðarannsókna..
fi. Til ranníókna á fóður
jurtum................
kr.
10.000
2,000
2,000
240
1,200
500
800
— 1,000
Kr. 17,740
Hér á lán'di koma því á hvern þann.
er á búnaði lifif, tæpir30 aurar. Ef fjár-
framlögin væru el'i.'9 ; Danmörku, þá
ættuþauað vera72 fi*ús. kr. Efþessi
fjárhæð væri lögð til búnao;vrfræðslu hér
4 landi, þá væri eitthvað hægt að gera í
þessu efni.
Vel getur verið, að ýmsum þyki
þetta of mikil fjárframlög; en það er þá
»ama sem að halda því fram, að búnað-
U.r hér á landi eigi og hljóti að standa á
lægra stigi en lijá samþegnum vorum í
Dantsaörku. En hvers vegna eígum vér
«.ð vertt hinir aumustu þegnar í hinu
danska ríki að undanskildum Eskimó-
nm? Og gstur nokkur maður búist við
því, að vér getum lyft atvinnuvegum
þessa lands á hærra stig, ef vér viljum
ekki taka á oss viðlíka byrðar að tiltölu
eius og samþegnar vorir? yér verðum
einhvern tíma að læra að skilja það, að
vér getum ekki fundið nýjar siðmenn-
in^rarleiðir. Vúr getum ekki farið nein-
»r aðrar leiðir en hinn þrönga og bratta
etíg, sem samþegnar vorir hafa farið á
undaii os*'
Daníi' leggja til búnaðarfræðslu
meiva en einá miljón kr. En getur nokk-
ur maður ímynCÍað sér, að vér þurfum
tiltölulega. minna? Dað vita þó allir, að
emábúskapur er tiltölulega dýrari en
atórbúskapur.
Pétur Jónsson, alþingisfijaður á
Gautlöndum, hefur sagt mér frá því, að
hann hafi f vetur átt tal við vin okkar
Íslendinga, P. Fejlberg i Söborg, um
búnað Dana og spurt hann um það, hver
yæri ástæðan til þess, að Pauir vœru
frá f Lögfræðingi 4. árg. Vér höfum,
eins og eðlilegt, er mjög fétæklegar bók-
mentir í búfræði. Vér erum mjög af-
skektir og skamt á veg komnir í sið- Jafnvel þeir. sem hafa verið alveg blind-
menningu. Þess vegna fer því svo fjarri,1 ir, eru að fá skímu. Menn játa nú að
að fjárframlög til fræðslu i búnaði megi smjörinu sé áfátt, þvi «ð menn geta ekki
annað. En getur nokkur imyndnð sér,
að brauðgjörðin sé betri eða matreiðsla
yfirleitt. Matreiðsla er að ýmsu leyti
að breytast; en fvrir vanþekkingu og
vankunnáttu er hætta á, að bveytingin
sé eigi h'dl fyrir heilsu lýð ins. Það er
kvartað um þetta í Noregi, og hér er
engu siður ástæða til þess. En þá er að
auka þekkinguna og kunnáttuna; menn
eru farnir að sjá nauðsynina á þessu f
öðrum löndum, og þess vevna eru hús
stjórnarskólarnir þar í miklum vexti og
viðgangi.
Þaðer áriðandi, að hússtjórnarskól
arnir verði i léttu lagi. Meðan almenn-
ingur er sem alha fáfróðastur, er hættan
mest. Þá er mestsózt eftir prjálinu. Þó
að stúlka kunni ekki að gera við sokk,
bæta bót eða sauma barnsskyrtu, þá er
aðaláhuginn hennar stund"m að fá til-
sögn í vandasömusti hannyrðum, að
sauma rósir í blaðasliður o. s. frv. Hitt
skiftir síður máli, hvernig rósin er.
Hið sama kemur auðvitað fram á
hússtjórnarskólanum. Það verður prjál-
ið, sem mest verður sózt eftir. Fyrir því
þarf að gæta þess, að skólinn stefni að
hagfeldu markmiði. Það, sem verður
aðalatriðiö, er, að stúDur geti lært að
búa til á bczta hátt þann mat, sem heim-
ilin þarfnast mest. Það skiftir ekki
litlu, að fólk hafi bolt og gott brauð að
nærast á. Það skiftir ekki litl.u, að fólk
gsti lært að nota síldina á sem beztan
hátt. að harðfiskurinn verði vel vei kað-
ur, að þjóðinni lærist að leggja niður
heilsuspillandi kaifidrykkjui- o. s. frv.
Verið getur, aðeinhver segi, að þetta
komi Búnaðarfélaginu ekkert við. En
hver á þá að hugsa um það? Búnaðar-
félag Noregs hefur marga hússtjórnar-
skóla, Það er meir en lítilsvert fyrir
búnaðinn, að hússtjórnin sé í góðu lagi.
Þess vegna verður það að vera eitt
af hlutverkum Búnaðarfélagsins, að
sinna slíkum skólum.
Garðyrkja er á mjög lágu stigi, að
minsta kosti á Noiður- og Austurlandi
Það hlýtur að verða eitt af hlutverkum
Búnaðai félags Islands, að fákomið á lót
kenslu i garðyrkju.
Skógana er búið að fara með hér á
landi að miklu leyti; það hlýtur að vei ða
eitt af hlutverkurn Búnaðarfélags Is-
lands, að taka það mál til rækilegrar
íhugunar. Fo'feður vorir hafa íúið
hlíðarnar og dalina að skógi; vér verð-
um að byrja á því aðklæða liindið sftur
Það skiftir ekki litlu fyrir þetta land, að
hóndinn geti ræktað svo mikinn skóg,
að hann hafi stuðning af honum til eldi
viðar og nægan raftvið í útihús auk
þess sem það er alls ekki óhugsandi, að
vér getum með vaxandi þekkingu og
reynslu fengið við til húsagjörðar al-
ment, auk þess sem skógurinn veitir
skjól og bætir loftslag landsins.
Margt fleira mætti um þet'a ræða,
en mönnum mun nú víst þykja nóg um
skólana og kröfurnar um þekkingu
manna. Sný egmér því a? sýninguuum.
Eins og áður er tekið fram, verja
Danir meira en 300 þús. kr. til sýninga á
ári. Það er auðséð, að sýningarnar eru
aðallega til að þessað kennaeldri mönn
unum og sýna þeim með Ijósum dæmum,
hvernig búnaðurinn getur verið
Búnaðarfélag Suðuramt-ins hefur
einu sinni veitt fé t'l sýninga. Fyrsta
árið, sem eg var sýslumaður í Rangár-
vallasýslu, lét það halda sýningar
eitthvað aunað en hina ven julegu sveita-
su ''u. Þetta sýna hátíðirnar, s< m sveita-
menn eru farnir að halda hér og livar.
Það er meimð um þær, að menn hafa
þar ekJ-ert reirlulegt hlutverk. Þetrar
til lengdar lætur, verður þar líti'"' atinað
að hafa en meir og minna vel til fundið
framfaragum, sem verður jafnvel til
þess að auka enn þá meira kínverskan
fyrir sannleikanum. sjálfbirgingsanda hjá lýðnum
Hér er að ræða um þörf þjóðarinnar,'
barnaskólanum g» ti veriðbarnakennari
stúdentinn gæti verið keunari við latínn-
skólann o. s frv. Þetta þykir alstaðar
óhafandi. En hérá landi hefur þó þetta
verið heimtað af búfræðingunum og það
þó að skólarnir hafi átt við öiðug kjöi
að búa. Piltar, sem á þá hafa gengið.
hafa verið illa undirbúnir, og bóklega
námið á skólunum verið næ6ta litið.
Það er tilfinnanlegur skortur á bú-
fræðingum, sem hafa fengið frekari
fræðslu en þá, sem búnaðai skólarnir
veita og geta veitt. Það verður ekki
bætt úr þessnm skorti, nema búfræðing-
arnir geti fengið sér freka'i fræðslu, og
þetta verður nú sem stendur einungis á
þann hátt, að menn geti fengið ríflegan
styrk til þess, að leita sér frekari bú-
fi æðismentunar erlendis. Það er nú
einu 8inni svo í lífinu, að þeir sem eru
efnaðastir hafa ekki að sjálfsögðu beztar
gái'pr, hæfileika, áhuga og iðjusemi.
Það er alloft svo, að þessa verður a''
leita hjá fátækum piltum. Ef landið á
að geta notið þeirra, þá verður landið að
veita þeim styrk 11 þess, ftð afia sér
méntunarinnar. Hér ræður sama lög-
mál og í búskapnum. Bóndi f»r ekki á-
gætan og arðmikinn grip, ef hann tímir
ekki að verja neinu tii uppeidisins.
Auk þessa þarf að vera íullkomnari
búnaðarkensla í landinu sjálfu. Bú-
fræðingarnir þurfa að fá frekari fræðslu
en þeir eiga nú kost á, og þess vegna
þarf nauðsynlega að stofna búnaðar-
skóla. auk þeiira, sem nú eru, til þess að
veita slíka fræðslu. V ð búnaðarskóla
þá, sem nú eru, gengur ekki helmingur
námstimans til bóklegs eða réttara sagt
andlegs náms. Það er ekki þörf á að
stofna nýjan sveitabúnaðarskóla, en það
er þörf á frekari andlegri fræðslu, og því
þarf slikur skóli að vera þar, sem hieg-
ast er að fullnægja siíkri þörf. Eðlileg-
ast virðist, að þessi skóli væri í Reykja-
vík svo að hægt væri að nota hina
beztu kenslukrafta þar, og að söfnin þar
gætu orðid skólanum að gagni.
Það virðist vera eitt af hlutverkum
Búnaðaxfélags Islands, að taka þessi at-
yjði til rækilegrar íhugunar og undir-
í
sýslunni. En svo datt botninn úr því.
Sýslunefndin liélt þá sýningunum áf am
tvö ár, svo að þær voru þar alls 8 ár
Þá var þeim hætt, enda var þá feogin
full reynsla fyrir því, að þær voru
omögulegar, ef svo mætti að orði kveða,
Það, sem vai ð þeim aðallega að fjörlesti,
var vanþekkingin. Menn höfðu ekki
næga þekkingu þi 1 að dæma uin búfóð
eftir ákveðnum reglum. Sýningaruar i
Itangárvallasýslu sýna því alls eigi, að
sýningar séu hér á landi ómögulegar,
reldur að eins, að það þarf að setja
aekkinguna þar i öndvegi eins og ann-
arsstaðar. Það verður að vera hlutverk
Búnaðarfélags íslands að koma þessu í
gott lag, því að 6ýningarnar eru mjög
mikilsverðar fyrir landslýðinn. En í
sambandi við sýningaruar þurfa að vera
bændafundir
Eins og nú er ástatt, hafa bændur
ekki næga þekkingu til þess að halda
fróðlega búnaðarfundi, og þeir hafa ekki
þekkingu til að dæma búfé. Þess vegna
þarf Búnaðarfélagið að senda fróða
menn á sýningarnar og fundi þeirra tii
þess, að halda fyririestra urn búnaðar-
mál, og til þess að dæma um sýningar-
gi-ipina samkvæmt réttum reglum, er
séu í fullkominni saml .væmni við ksnn.
ingar vísindaroannanna.
Menn eru farnir að finna til þess, að
nauðsynlegt er að koma saman og heyra
og það er hlutverk Búna''arlélagsins að
ajá um að henni verði fullnægt á rétian
hátt. Það veiður að fá sér fullnægjandi
vitneskiu um það, hvernig sýningar eru
i öðrum löudum, og ákveða svo með
hliðsjón á þeim, hvernig sýningar eigi
að vera hér á landi, semja reglur um
það, hvernig eigi að dænia um giipi á
sýningunum, útvega fróða dóinendur,
senda menn, sem haldi fj’rirlestra fyrir
bændum um búnaöarmálefni. leggi
verkefni fj-rir búnaðarfundina og hati
yíirleitt umsjón með sýningunum.
Eg vonast til þess að menn hafi tek-
ið eftir upphæðinni. sem Da'úr veita til
að gefa út ættartöluba-kur hesta og kvik-
fjár. Þassi styrkur er 10 þús. kr. Eftir
sama mælikvarða ætt.i að veita til þessa
hér á landi 6n0 kr. á ári. Þetta er bend-
ing um það, hveisu Danir meta fróð-
leikinn og þekkinguna ínikils. Eg get
ekki sagt, hversu mikið þeir veita til
bóka og styrktar búnaðai fræðsln á
þjnnan hátt. En eg gæti imyndað mér,
að það væri alls yfir af ríkissjóði o s.
frv. um 50 þús kr. og væri það þá til-
tölulega hér á landi um 3 XX) kr. Auð-
vitað þui fum vér vegna mannfæðar til-
tölulega talsvert meira fé til bókaútgáfu.
Búna''arfélagið hefur þegar tekið að sér
útgáfu búnaðarritsins, en það þarf með
tímanum að gera kröfur til þe-s að lagt
verði mikið meira f<5 fram til þess að efla
búnaðarfræðslu í l indinu með útgáfnm
á hentugum búnaðarbókum fyrir bænd-
ur um meðferð á sauðfé, kúm og hross-
um, mjólk og ððrum afutðum búsins, um
garðrækt, túm ækt, skógrækt o. s. frv.
Það er margt fleira. sem Búnaðar-
félagið þarf að takast á hendnr, að því
er snertir búnaOarfræðslu, ef vér eignm
að komast á jafnhátt stig sem Danir i
búnaði. Það þyrfti að stuí'la til þess að
búsáliðld bænda bötnuðu og til þess að
fundin yrðu upp hentug verkfæri eða
útlend verkfæri lögnð eftir þörfum okk
ar. Það þyrfti á sinum tíma að stuðla
til þess. að hér á landi yiði stofnað bún-
aðarsafn o. íi. En það er ekki ástæða
til þess að fara frekar út í þetta að sinni
Vér viljum snúa huga vorum nð þvi að
athuga ýmsar verklegar framkvæmdir,
Sem Búnaðarfélagið þyrfti að sinna.
—tsnfvld, 24. nóv. 19)0,
^Turner’sMuscHousef
PÍANOS,
ORGANS,
Saumavélar og at t.ira« 'útiudi
Meiri H gðiraf MÚ-UK en hi
nokkrum öðrum.
N erri ný t Píanó til sölu fyiir
t:
$185.01. M i-ta kj ír'iaup.
Skrifið et'tir verðsk á.
Cor. Porta e Ave & Carro St.. Wlriqipeg
u
Til Nyja Islaml.n.
Ein8 oa' nndarifarna vetur hef £g
& hendi fdlksfþ.tnine'R ft milli Wi->ni-
Ferðura
á þessft
k'. 1 e.h
„ 8 '.h
„ 8 f h.
„ (5 e.b.
8 f.h.
9 f h.
8 '.h
8 f.h
12 A h.
\nv o»c can casily earr a WATCH CHAI‘1
»nf| ('hnrm, orold plated nlc*k«*l,or
'llvpr Wafch Rlncr arú a fiO-plece
» by splliní/our cHrbratecl Perfume- You can
r^tthe above presents almolntely rr**e if you com-
ply with the offer we Reníi to everyone tnking a<ivan-
tnge of thi8 adverticemcnt. Scnd nnme and address
(» o monev) and we will send 12 packofi’ea of Perfume
to peil nf lOc. each: when pold send us $1.20and we will
gerd vou a Watch-Chain ard Charm, a beantlful
GoldFinlshed Rlng and onr 5fi-piece Tea Set offer.
OT.OBE PEBPtnUB CO„
65 Court ftt.» Dei»t 8. P.. ltrooklyn, N. V
TRJAVIDAR-VERZLDN
& GIMLI.
p“ff og f.le dinerafljrtts.
v-rðiir fyrst um sinn háttaÖ
l«ið:
NORÐUR.
h rft Wir n peg hvem s'inruid
„ Relkirk „ mámi I. „
« Gimli „ priðjud. „
Ke nur til íslend flj. „ f
8UÐUR
Frá í-il flj ti hv>*rn fimt'idig kl
„ H"»iii, „
„ Gm!t „ fö'tildifir „
„ Selkirk laugardv „
Kemur til Wpeg. „
Upphitaftur sleðj 0^ ali„r útbört_
nður hmn hezti. M'. Kristján Sig-
valdason, sem h«fur slmennintrs orð
ft sér fyrir dngnað og aðjrætni, keyrir
sleðann o? mnn eins og að uridin-
förnu lAta sér ant um aft gera ferða.
fölki ferðina sem pæpiletrasta. Ná-
kvæmari npp y.inyar fft.t hjft Mr.
Valdason, 605 R.i«t ave., Winnij
Þaðan léfrjrur sl„ðinn *f stað klnkkan
1 ft hverjnm sunnndegi, Komi sleð.
inn einhverra orsaka vegna ekki til
Winnipejr, pi verða menn að fara
með anstur hrautinni til Selkirk slðari
bluta siinnud ps oe verður pA gleð-
inn til staðar ft jftrnbrautarstöfvunum
E,st Selkirk.
É / hef einnifir ft h >ndi pöst-
flutninjr ft milli Selkirk otr Wmnip«0'
og get flutt bæði fölk og flntninfii með
peim s'eða. Pö«t irinn fer frft húð Mr
G. Olafssonar U. 2 e a. & hverjum
’ÚQihelfiiiim deyri.
Goo"c S. Dickinson,
Ski.kikk, - . . Man
OLSON BROS.
Selja nú eld við jnfn.rt.iyrt o,r nokkrir
aðiir viðamal-r í bmnuiii. T l d»mis
selja peir h..ztH ,.Pme» ft $4.5Q Dir
O’ður 1 13 75, eftiríriBðutD, fyrir borg.
nn út I hö' d. ”
Olson Bros.. G12 Elffin Avc
Dar eð marfiir hér f grerd hafa
mælst td pess ið mijr, að pg h fði
t-jávið til sölu, p4 hef eg dú afr&ðið,
að hafa hér ft G mli & næsta vori ow
ftfrani nsegar birgðir af allskonar við,
hefluðum og öhefluðum, er eg mun
selja við svo væcru verði.sem hæ0t er
eftir krÍDgumstæðum. Æskilegt væri
að peir, sem viö pyrftu mjög snemma
▼orsiis, létu mig sem fyrst vita,
hvaða „sortir“ peir einknm pyrftu.
Gimli, 2Q. jan 1901
S. C. THORARENSEN.
I. M. Clfighopn. M D.
LACKVTR. og VFTRURTUM AF»UH. Ri<
' Jciur keypt lyfjabftfiina á Baldur og helui
þvi sjálfur unusjón á öllum meðölum, lem hanr
aetur frá sjer.
EEIZABETH 8T.
BALDUR, - * MAN
P, 8. Islenzknr túlkur við hendÍDa hve
nær gem bftrf flp«r igt,.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLÆKNIR.
Tennur fyiltar og uregnar Ut 4n sftra
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fyiia tönt> »1,00
.Tíaij. .
Odyr Eldividur.
hAMRAC............S4 OO
JACK PINE......... 3 75
Bp-rið yður peninga og ka piö eldi-
vid yðar að
Telefóa 1(69.
A. W. Roimor.
326 Elgin Ave,
„EIMREIDIN".
fjölbreyttasta opr skemtileg'asta
tímaritið ft tslenzku Ritjfjörðir, mynd-
ir, sögrur, kvæði. Verð 40 ets. hvert
h«fti. Fæat hjft H. S. Bardal, S.
Perfirmann. n fl.
Stranahan k Hanipe,
PARK RIVER, - N. OAK
->ELJA ALLSKONAR MEDÖL. BTEKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMU.VI, o s.frv
jar Menn geta nú eins og ftðnr skrifaö
okkur & íslenzkn, begar seir vilja fá meMl
viumð eptir að gefi Diímeriö á glusinu.
Phycisian & Surgeon.
Ótskrifaður frá Queens háskólanum 1 Kingstoa,
og Toronto háskólnnuir < Canada.
S-rifstofa í HOTEL GILLESPIE,
CKYKTAL. K, D.
Rr. M. Halldorsson,
Stranahan & HamreJyfJabtíB,
Park River, — . Dal^eta
Er að hitta á hverjum miðvikud.
i Grafton, N. D,, frft kI.5—6 e,