Lögberg - 07.03.1901, Blaðsíða 4

4
LÖGBBRG, riMTDlXAGINN ?. MA.R.2 LÖQl
LÖGBERG.
ftt bvero flmtndne af THK LOOBERO
HINTWG L FUBM8HING OO-. ad 3W
lgts Ave , WlnolpeR, Man —> Kocter $2(H» om Ario
6 Tsh B'lJ 6 kr.J. BorglHt fjiirfram. Uastdk nr 6c.
PnbIV«hei every ThufHdny by THE LÖGBERG
PRINTING b PIÍBL18HING CO., llrcorporHted.. *t
20i* Elgln Ave., Wlunlpeg, Man — Scrbecrlption prtoe
fx. 00 per year. payabia In advanoe. Singfecoplee bc
Ritatfóri (£ditor): Sigtr. Jónasson.
Bu8Íne88 Manager: M. PaulsON.
4L’C*L\ 8INGAR: Smé-auglíslngar í eltt akifti
fyrlr 30 orð eda 1 þtnl. dálkaiengdar, TB ote nm
ménnðlnn. A «t»rr1 au^týsingnm om lengrl
tím», aftláttur efllr aammngl.
BUSTAD A-8FIFTI kacpenda verénr að tllkynna
skrlflega 6g geta om fyrverandi búetad JaftofTam
^ CTta&áakripttllafgreldalmrtrofbbladalÐBert
fhe’ logberg Printlng & Publlthing Co.
P. O.Box 120»
Wlnntpeg .Man.
Utanáakrlpfttll rttatjdrane er i
Edller LAgberg,
P *0. Boa 1202,
Wlnnlpeg, Man.
—— íamkvflemt landaiögum er nppsflgn kaupnnda á
h' f*16gUd,nema hannel skaldlana, þegar hann eeg
, opp.—Ef kaupandl^em er í skuld vlá bladk)flyto
viv rerlain, ón þena uð tilkynna helmilasklptln, þá er
r*. fyrlr dómstdlunum élltin sýnileg eAnnum fyrl'
pMttvíeum tilgangl.
— FIMTUPAOINN, 7. MARZ 1901.—
Járnbr.-samningar fylkis-
stjórnarinnar for-
dæmdir.
Vér höfam í síðustu tvoimur
númerum Lögljergs minst nokkuð
á járnbrauta-samninga þá, er Mr.
Roblin hefur gert fyrir hönd fylk-
isins, sem jámbrautamála-fulltrúi
þess og forssetisráðgjafi, og í siðasta
blaði birtum vér þýðingu af áliti
Mr. H. M. Howell’s, nafntogaðs lög-
fræðinga hér í bænum, uiu ábyrgð-
ina, er stjórn og þing hleypi fylk-
inu í ef samningarnir verða stað-
festir með lögum, álit, sem sýnir, að
fylkið fær í rauninni htið sem ekk-
ert í aðra hönd á móti hinni voða-
legu ábyrgðar-súpn, sem því verði
hleypt i með samningunum. Vér
gátum þess einnig í siðasta blaði
voru, að fjöldi annara merkra manna
hér i bænum hefði atbugoð samn-
iugana nákvœmlega og komist að
þeirri niðurstöðu, að þeir v®ri ó-
hæfilegir, og lofuðum að birta álit
þeirra, eða ljósa útdrætti úr þvi, i
þessu blaði. þetta loforð skulum
vér ná leitast við að efna, og um
Ieið tska fram, að fjöldi merkra
manna til og frá át um fylkið er nú
eionig farinn að láta til sfn heyra i
blöðunum um þessa glæfralegu og
einhliða járnbrauta-samninga,
fordæma þá þvinær undantekning-
arlaust.—Vér byrjum þá með því að
Hrta þýðirigu af opuu brófi til for-
sieti.ráðgjafa Roblins, sem 17 af
hygnustu og æfðustu „bu8Íness“-
mönnuni VVinnipeg-bæjar sömdu og
rituðn undir á fundi. er þeir héldu á
skrifstofu Mr. J. H. Brocks, á Main
stræti hér í bænum, þri,'judaginn
19. f. m. Bráfið hljöðar sem fylgir:
„ Winnipeg, 19. febr. 1901.
Til forsætisráðgjafa R P. Roblíns,
Winnipeg.
Vér undirskrifaðir hðfum komið
saman i þvi augnamiði að athuga saran-
ingana, er Dýlega hafa verið gerðir milli
Manitoba-stjórnarinnar og Northern
Pacific og Canadian Northern járn-
brauta-félaganna, leyfum oss virðingar-
fylst að benda stjórn yðar á vissar mót-
bárur gegn samningunum sem vér álit-
ura að séu banbeenar, nema samningun-
um sé breytt þannig, að þeim (mótbár-
unum) sé rutt ár vegi, og ef þessar
breytingar eru ekki gerðar, þá biðjum
vér yður að taka alt málefnið tii íhug-
unar að nýju frá rótum.
1. —Oss virðist að samningarnir við
Northern Pacific-jírnbrautarfélagið séu
þannig ótbúnir, að hagsrauna félagsins
sé vandlega g®tt i þeim. og ef hags-
munir ibúa Manitoba-fylkis væri vernd-
aðir að sama skapi með samningunum
við Canadian Noithern járnbrautarfé-
lagið, þá mundi það ryðja úr vegi sum-
um af mótbárunum gegn samningunum
við síðarnefnt félag. Vér álítum samt
sem áður, eftir þeim upplýsingum ei vér
höfum ráð á, að verðið, sem tiltekið er
fyrir Northern Paoific-járnbrautina, sé
aít of hátt. Þegar þess er gætt, að (fylk-
isjstjórnin varði nærri einni miljón doll-
ara til að styrkja lagningu Northern
Pacific-járnbrautarkerfisins, auk þess
að gefa félaginu endastððva- og ðnnur
hlunnindi, þá álitum vér að eiuhver
gild ásteeða ætti að vera gefin fyrir því,
að borga $7,000,000 fyrir það, eem nú f
dag vasri hægt að byggja fyrir helming-
inn af þeirri upphæð, einkum þegar það
er tekið til greina, að það hefur alls ekki
verið sannað, að brautin hafi svo mikið
sem borgað starfskostnað sinn.
2. —Það sem fylgir álitum vér aug-
sýnilegustu mótbárurnar gegn eamning-
unum við C&nadian Northern-járnbr.-
félagið:
#•—Vér álítum, að þegar tillit er tek-
ið til hins örlátlega styrks, sem sam-
bands-stjórnin og Ontario stjórnin hafa
veitt félaginu, þá sé algerlega ómðgu-
legt að réttlæta, að nauðgynlegt sé, að
Manitoba ábyrgist $20,000 á míluna af
Ontario og Rainy River hluta brautar-
inn&r (290 mílnr).
4,—Það vantar algerlega í eamning-
ana ákvæði viðvikjandi því, hvernig
peningunum eem fáflt íyrirflkuldabréfin.
er fylkið ábyrgist, skuli varið. Að avo
miklu leyti sem samninginn snertir, þá
•r félagið ekki skyldugt að verja einura
einasta dollar af þessu fé ,6 miljónum og
800 þús. doll.) í brautina.
6.—Enginn mælikvarði ersettur við-
víkjandi þvi, hvernig brautin sjálf
skuli vera bygð og hvernig útbúnaður
skuli vera á henni, og hið eina skllyrði,
sem sett er 1 samningunum, er það. að
eln leet skuli hafa verið látin fara frá
Wínnipeg, yfir Ontario og Rainy River-
deild brautarinnar, til Port Arthur, áð-
ur en skuldabréfín séu afhent.
6. —Það eru engin ákvæði (( aamn-
ingunuml um. að brautin skuh' vera
skoðuð áður en skuldabréfin séu afhent.
7, —Það eru engin ákvæði f samn
Ingunum sera heimta, að brautin skuli
vera látin starfa, eftir að búið er að
kyggja hana, og það liggur engin sekt
eða missir við því'. þó brautin sé ekki
látin starfa.
8 —8kýring ættí að vera gefin við-
vikjandi þ«im $3,00" á míluna, sem veð-
bréfa skuldin er aukin um á þeim járn-
brautum félagsinfl. sem fylkið hefur þeg-
ar ábyrgst skuldabréf fyrir i$8,000 á
iniiuna), Það virðist sem það sé blát.t
Afram verið að gefa þeim herrum Mc-
Kenzie & Mann þessa upphæð—um 1
miljón doll.
9. —Það eru alls engin ákvæði i
samningunum um, að tak-i brautina af
félaginu.eða selja hana fylkinu til hags-
muna hvernig »vo sem Canadian Nortli
ern félagið vanrækir eða svikst um að
nppfylla ákvæði samninganna. Fólagið
getur gert eins og því þóknast. Ibúar
fylkisins verða að borga reikninginn.
10. —Fylkinu befur ekki i samning-
unum verið gefið neitt vald yfir ráðs-
menskunni við starf brautarinnar. Það
hefði verið hægt að gera þetta á þann
hátt, að veðsetja stjórninni og fá henni i
hendur meir en helming af hlutabi éfum
félaesins, svo að stjórnin gæti ráðið
hverjir yiðu f stjórnarnefnd bess.
11. —Það eru engin ákvæði i samn-
ingnum viðvíkjandi þvi, að stjórnin hafi
vald yfir flutningsgjaldi á brautinni frá
Manitoba til staða i Ontario, sem l'ggja
milli Port Arthur og austurtakmarka
Manitoba, né heldur yfir flutningi frá
þessum stöðum i Ontario fylki til Mani-
toba. Þetta atriði er þó mjAg þýðingar-
mikið fyrir íbúa Manitoba-fylkis, sem
munu'vilja selja afurðir finar til náraa-
og timburhðggs-skálanna eða þorpanua
( Ontario. Þetta atriði snertir einnig
verð á timbri, með þv( alls engar reglur
eru um flutuingsgjald á timbri eða við
frá Rainy River-héraðinu til Manitoba;
fylkið hefur heldur ekki Deitt vald yfir
flutningsgjaldi eftir vetrarleiðinni til
Dulnth. Réttindi fylkisins, að hafa
vald yfir flutningsgjaldi á brautinni,
hverfa eða hætta eftir 80 ár. en ábyrgð
fylkisins, bæði hvað snertir höfuðstól,
vöxtu og eftirgjald heldur áfram það
sem eftir er af hinum 990 ámm (í 9*19 ár).
Með þvi að setja inn i samninginn orðin:
‘með því skilyrði samt, að Aðnr en nokk-
urt flutningsgjald er þannig ákveðið,
skal félagið hafa rétt til að koma fram
með mótmæli og hagsmunir þess teknir
til greina1, hefur stjórnin gert það að
grundvallarreglu við að ákveða flutn-
ingsgiald, að það skuli vezða þannig, að
það skaði ekki hagsmuni hlutabréfa-
eigenda i félaginu, og að hin almennu
hlutabréf, sem ef til vill nemi mörgum
óþörfum miljónum, geti álitist að eiga
heimtingu á hlutdeild i gróða félaesins;
og þannig hefur stjórnin svift fylkið þvi
algerða valdi yfir flutningsgjaldi, sem
hún (stjómin) þykist hafa fengið með
samningunim.
12. —Það prn engin Akvæði um, að
framfylgja flutningsgjalds-ski ánni.þegar
stjórnin er búin að ákveða gjaldið að
öðru en því, að í’einu og einu tilfelli í
sennmásnúa sér til King's Bench rétt-
arins og fara fram á, eð hann neyði fé-
lagið til að fram’ylgja skránni i því sér-
etaka tilfelli. Það hefur reynet svo á
Bandarikja-járnbrantum, að eamskonar
ákvæði eru cagnslnus i raun og veru.
Það ættu að vei a ákvæði í samningunum
eem gæfu stjórninni vald til að taka
brautina af félaginu, ef það svikist um
að uppfylla ssmning sinn hvað flutn*
ingegjald snertir.
18.—Xkvæðið um 8 centa farþega-
flutníngsgjald á m'luna i Manitoba fela
i ranninni engin hlunnindí i sér, með
því Northern Pacifio og Can. Paoific
járnbrautafélögin setja tkki liærra gjald
nn það nú. Það eru engin ákvæði í
samningnnuin sem g<-ra félaginu að
<kyldu, að setja einungis 8 ctsá milunn
á brautinni fyrir faiþeca fiá stöðum i
Manitoba til staða i Ontario.
14.—Versta atriðið ( öllum samning-
unum eru ákvæðiu i 11. grein hans, þar
sem fylkið er á undan öðrura gert á-
byrgðarfult fyrir eftirgjaldi og vöxtum
Jeigu eftir Northern Pacifio-brautina og
vöxtum af skuldabréfum þeim, sem
nefnd eru i samningunum), ertil samans
nemur sex hundrnð þvHsund doll. (W00,-
'KX)) á ári. Fylkið væri nógu illa leikið,
þó það stæði einungis i ábyrgð fyrir
þessu svo framarlega að fálagið borgaði
það ekki, og ef fylkið skyldi verða að
borga þetta fé, þá ætti það að hafa veð i
brautinni fyrir þvi. með þeim ákvæðum,
að það gæti tekið brautina undir sig ef
það fé. sem fylkið þannig yrði að greiða,
væri ekki endurborgað því innan sann
gjarnfl tíma.
15.—Ákvæðið i samningunum, að gróði
og tap ■ á öllu brauta-kerfinu) skuli ein-
ungis jafnað annaðhvort ár, og að tap.
sem verður, sknli ekkl flutt áfram, er ó-
sanngjarnt gagnvart ibúura Manitoha-
fylkis, vegna þess, að það er búist við
tapi, á hvaða járnbraut sem er. sem
sjálfsögðum hlut hin fyrstu Ar hennar.
og ef fylkið skyldi verða að borga þettH
tap. þá er ekkert ákvæði um að því
skuli endurgoldið féð sfðar, 8annleik
urinn er, að það eru ákvæði í samning-
unum í gagnstæða átt.
16 —Það eru heldur ekki nein á-
kvæði í samnipgunum um það.að ef járn-
brauta-kerfið borgar sig ekki, þá geti
stjórnin tekið það af félaginu, til þess
hð vemda fylkið frá gjaldþroti og eyði-
leggingu.
17. —Það eru engar takmarkanir
gerðar A starfskostnHÖi brautakerfisins,
sem, samkvæmt þvi som samninguiiun
er orðaður, skal innibinda 1 sér allar um-
bætur og fnllkomnun A brautakerfinu,
en af því leiðir, að félagið má eyða
hvaða afcangi sem kann að verða fram
yfir vanalegan starfskostnað til umbóta
brautinni sjálfri og útbúnaði á henni,
og skilja fylkinu eftir að borga alla
reikningana, eftirgjald og vöxtu af
skuldabréfuuum. Hvl skyldi félagið
fara ððruvisi að? Þetta mundi gera
fylkið gjaldþrota.
18. —Ákvmiðid um yflrskoðun reikn-
inga félagsins eftir að búið er að borga
peningana út, og að skjóta megi spura-
málum þeim viðvikjandi til dómara þar
á eftir. er i rauninni einkis virði, og eng-
in bót i þvi innifalin. Hvernig stendur
á, að félagið útnefnir sjálft reikninga-
yfirskoðuDarmann sinn? .lafnvel þó fé-
lagið útnefndi engnn yfirskoðunarmann,
hefur stjó nin ekkert vald til að útnefna
hann.
19. —Ákvæðið um vetrarveg til Du-
luth er einkis virði, vegna þess, að eng-
inn timi er ákveðinn, hvenær samband
skuli komast á þangað.
20. —Ekkert ákvæði er um það 1
samningunum, að fylklð skuli hafa vald
yfir fluiningsgjaldi á vörum sem fara í
gegnum það (through husiness), ef fé-
lagið skyldi lencja brautir sínar (t. d.
austur fyrir Port Aithur eða veetur að
hafi). Ekkert það er i samningunum gem
hindrar félagið frá hö tiytja vðrur o. s.
frv. í gegnum það svæði, er fylkið A-
byrgist skuldabréf þess á. svo lágt. að
það sknðist á flutningnum, en það tap
mnndi lenda á fylkinu.
21. —Samningurinn þegir algerlega
um það, hvað eigi að Jverða af landi þvi
sera forkólfuin félagsins og hinum ýmsu
félögum, er þeir hafa myndað, hefu
verið veitt; og samningurinn þegir einn
ig um það, hvað eigi að verí'a af pen-
ingagjöfnm þ«im, sem fylkjastjórnir
og samband-stjói nin hafa veitt þeim, é-
samt árlegum fjArstyrk til þeirra. Þetta
hefí'i 8*jórnin átt að ná í fyrir fylkið.
22. —Ekkert það er í samningunum
sem bindur félacið til að koma upp hin-
n n nauðsynlega endastöðva-útbúnaði
Og kornhlððum (Elevators) i Poit Arth-
ur. Ef félagið skyldi færast undan að
eyða peningum sinum í að koma þessu
upp, þá yrði stjórnin að byggja það á.
sinn kostnað, til þess að ekki kæmist
stífla i alla flutningana; og ef stjórnin
yrði að borga fyrir að koma þessu upp —
það mundi að líkindum kosta eina milj.
dollara—þA er ekkert ákvæði í samn-
ingunum um, að upphæðin skyldi nokk-
urn tíma verða endurborgðuð.
23. —Ef félagið skyldi koma upp
endastöðva-útbúnaði og kornhlöðum, þá
vantar i samningana ákvæði um, hvaða
gjald það megi setja fyrir notkun þess-
ara hluta.
24. —Xkvæðið um, að fylkið skuli
mega kaupa brautakerfið fyrir ,sann-
gjarnt vlrðingarverð þess sem starfandi
fyrirtækis' (at its fair value as a going
concern), inniheldur enga hagsmuni.
Ef samningurinn er staðfestur af
þinginu eins og hann hefur verið gerð-
ur. þá þýðir það að voru áliti svo stór-
kostlega beina skatta, að það mun hafa
mjög alvarleg áhrif á hag sérhvers ibúa
fylkisins, en verð allra fasteigna og
verðmætra trygginga mun falla, og öll
von um þjóðeign járnbrauta úti um ó*
ákveðinn tima.
Wm Robinson A Macdonald
(kapttíinn), (fyrv. borgstj ),
A. J. Andrewh J. Arbuthnot
(f. borg.stj.), (núv borg.stj.),
A. M. Nanton, G.A.Muttleburv
E. D. Martin, K.H.Fessbnden,
Wm. Scotx, E.F.Hutchingb,
A.M.Fraser, W.R.Mulock, -
J. H. Brock, T. I Robinson,
Alex Rkid, 8. Walkf.ii,
Henry Fkv,‘‘
* *
•
Eins og vér höfuin áður skýrt
frá, hiifa tnargir aðrir mjög máls-
metandi menn í fylkinu latiö til s!n
heyra í blöðunum um járnbrauta-
samninga fylkisstjórnarinnar og for-
dæmt þá, auk þess aö sumir hinna
17 roanna er rituðu undir opna
brófiö til Mr. Roblins, sem prentað
er hér að ofan, hafa ýmist ritaS sór-
*t;ik bróf í blööin eöa gefið frétta
riturum þeirra álit sitt urn samn-
ingana f samtali. þannig hefur
fyrrum borgarstjóri Alfred J. And-
rews ritaÖ þr já löng hréf I blöðin um
þetta mál og sýnt fram á þaÖ rueð
Ijósum rökum, aö snmningarnir séu
afar-hættulegir og geti eyöilagt
fylkið, ef þeir yr<‘u samþyktir. í
síðasta bréfi sínu stingur Mr. Andr-
ews upp á, að kjósendur í fylkinu
séu latnir greiöa atkvæði um þetta
mikilsvaröandi málefni áöur en
fi'ekar só aðgert 1 því, Og
rj
eru orflin þreytt, þá getum við ekki saumað eina vel,
Við fáum einungii ódýrasta verkofnið til að fara
heim með".
. Mr. Mitobel gat engín orð fundið, til að l&ta I
Ijósi tilfinningar stnar, Hin t<kmarkalaus% slngirni,
sem kom frsm 1 þessari villandi róksemdafærslu
Gyðingsins, fjárgræðgi mannsins, sem sveik veslinga
vinnufólkið sitt þannig, gerði hann alveg forviðe.
Og hið undarlcgasta af ðllu var, að stúlkan kvartaði
ekki undan meðferðinni, heldur tók possum kjðrum
eins og einhverju sjálfsðgðu, hlut, sem ekki væri
neitt um að prefa. En lltum samt á ástard hennarl
Hán vann tíu klukkutlma á dag fyrir penn&n þræl.
rekandi herra, og vann einuogis fyrir nægilegu
kaupi til að horga hinura ágjarna búseig&nda fyrir
skýlið yfir höfuðið á sér, þvl móðirin og systirin
þræluðu á sama hátt fyrir f»Öi og klæðum banda
þeim þremur.
„Hvað heitir maðurinn, sem þér vinnið hjá?"
spurði Mitchel eftir litla þögn.
„Herman Polaski", svaraði stúlkan.
„Polaski ?•' át Mitchel eftir henni. „En það er
nafu yðar. Er hann nokkuð skyldur yður?-‘
„Já, herra minn; hann er fððurbróðir miso“,
svaraði stúlkan.
Föðurbróðir hennar! Þessi óskðp tóku engu
tsli. Mr. Mitchel þagði og var að hugBa, »vo stúlk-
Ui hélt áfram að rausa og sagði:
„Herman fððurbróðir raiiiu or xnjög v»on við
bii
ohel á legstein, aem stóð 1 skugga trésins, er var þar
nálægt; en þótt vel gnti svo farið, að einkver, sem
fram hjá gengi, veitti honum eftirtekt, þá steig bann
hiklaust upp á gluggastokkinn og stðkk niður 1 graf-
reitinn. Hann hafði ekki leitað lengi áður hann
fanu blett, þar sem grassvðrðurinn hafði verið rifinn
upp og troðinn niður aftur. Hann reif moldina upp
með hðndunum og fann brátt nokkuð, sem hann dró
upp úr holunni, hólt upp og athugaði vandlega. Það
var ungbarnsnáttkjóll, og sá hann eitthvað það á
hooum, sem hann vonaði að væri nafn eða fanga.
mark. En 1 stað þess, að svo væri, sá hann að þetta
var ofurlitið blómstur, sem saumað var f kjólinu
með silki.
Svo gekk Mr, Mitchel aftur að búsinu, klifraf i
inn um gluggann, sýndi Rebekku fund sinn og
spurði:
„Hvað kallið þér þetta blómstur?1'
Qún svaraði alveg hiklaust og sagði;
,,Þetta er dal.lilja
„Dal-lilja“, taut&ði Mr. Mitchel fyrir munni sór.
„Og dalurinu var dalur saugga dauðans“, hugsaði
hann með sér um leið og hann kvaddi Rebekku oo
fðr burt.
7«
byat við að eg hafi meitt mig dálltið, þvl eg varð
glaðvakandi við þetta. Svo fanst mér, aö eg vers
að kafna—það var svo kæfandi heitt I herberginu—
svo eg fór út að glugganum og &i,daði að mór feraka
loftinu. Dannig akeði það, að eg sá hann".
„Hvern sáuð þér? ‘ spurði Mitohel með nokk-
urri ákefð.
„Karlmann", svaraði hún. „Fyrat gat eg ekki
áttað mig A, hvað hann var að gera, Hann var eina
og að læðsat um, og hann bafði bðggul 1 fanginu.
Hann kom býsna nærri glugganum, þvl hann gekk
nálægt húsveggnum, en hann beygði höfutið niður,
þegar eg a4 hann fyrst, og svo sneri hann bakinu að
mór á eftir. Það var lfka dimt, þvf loftið var mjög
akýað. Jæja, hann gekk dálftið burt, yfir að trénu,
aem þói sj&ið þarna, og avo beygði hann aig niður og
fór eitthvað að eiga vif böggulinn. Eg. s&, að hann
var að taka utan af einhverju, en eg gat ekki aéð
hvað það var, vegna þess, að hanD lagði það á bak.
viö legstoinino. Svo létti hann aig upp eitt augua-
blik, og einmitt f sömu avifunum dió skyinfrá tung).
inu, sem þ& skein í beiði, og eg sá andlit hans eins
greinilega og orðið gat“.
„Þektuð þér hann?“ sagði Mitchel.
„Nei, en mér gengur vel að muna andlití“
aagði Rebekka.
„Þér meinið, að þór munduð þekkja hann aft-
ur?“ sagði Mitcbel.
„Já, bvar sem vaeril“ sagði liún. „Eg akyldj