Lögberg - 07.03.1901, Blaðsíða 3

LOGBKKG, FIMTUDAGINN 7. MaK.JE 1001.
S
Úrlausn.
Herra ritstjóri Lögbergs.
Þó eg búist við, að yður og lesend-
um Lögbergs þyki nóg hafa sagt verið
um úrlestur hárra talna i blaðinu, vil eg
þó aftur biðja yður fyrir nokkur orð um
það efni, sem svar upp á grein herra
Ingimundar Leví Guðmundssonar, sem
út kom i blaði yðar 10. jan. siðastl.
Höfundur greinarinnar gefur þar
tölu, sem hann eeskir eftir að úr sé lesið.
Tala þessi er miög há, svo há, að hún
eða hennar líkar mundu aldrei koma
fyrir í reikningi. Þess vegna finst mér
það bara timaeyðsla, að vora nokkuð að
eiga við að lesa úr henni; en úr því höf-
undinn langar til að það sé gjört, og af
þvf eg kæri mig ekki um að hann í-
myndi sér. að hið franska ,,system'‘ nái
ekki út yfir tölu hans, vil eg þó lesa úr
henni,
Talan er þcssi:— 612,845.678,901,234,-
667,890,123,456,789,012 346,678,901,234.667,
890,123,466,789,012,345 678.901 234.667,890,
123. og skal lesast: — fimm hundruð og
tólf sevigintiljónir, þrjú hundruð fjöiu-
tíu og fimm quinvigintiljónir, sex hundr-
uð sjötíu og átta quaitouivigint.iljónir,
niu hundruð og ein trevigintiljón, tvö
hundruð þrjátju og fjórar duovigintilj-
ónir, fimm hundruð sextiu og sjö unvi-
gintiljónir, átta hundruð og níutiu vi-
gintiljónir, eitt hundrað tuttugu og þrjár
novendeciljónir, fjögur hundruð fimmtíu
og sex octodeciljónir, sjö hundruð átta'
tíu og níu septendeciljónir, 'ólf sedecilj-
ónir, þrjú hundruð fjörutíu og fimm quin-’
deciljónir, sex hundruð sjötiu og átta
quartourdeciljónir, níu hundruð og ein
tredeciljón, tvö hundruð þrjátfu og
fjórar duodeciljónir, fimm liundruð sex-
tiu og sjö undeciljónir, átta hundruð og
níutíu deciljónir, eitt hundrað tuttugu
og þrjár noniljónir, fjögur liundruð
fimmtfu og sex octiljónir, ejö hundruð
áttatíu og níu septiljónir, tólf sextiljón-
ir, þrjú hundruð fjörutfu og fimm quint-
iljónir, sex hundruð sjötiu og átta quadr-
iljónir, níu hundruð og ein triljón, tvö
hundruð þijátíu og fjórar biljónir, fimm
hundruð sextíu og sjö miljónir, átta
hundruð og níutiu þúsundir, eitt hundr-
sð tuttugu og þrir.
Þó herra Jngimundur Levf Guð-
mundsson vildi koma með miklu hgerri
tölu en þá. sem lesið er úr hér fyrir of-
v®ii albægt að lesa úr henni eftir
hérlendum reglum, eigi síður en eftir
Þeim, sem hann kallar „algengar evrópe-
iskar reglur“, en sem mér finst ætti
miklu fremur að kalla óalgengar. En þó
hann vildi máske eyða tíma f slíkt, á eg
a.lt of annríkt til þess, og er þetta mitt
siðasta orð í þessu sambandi.
Mr. Guðmundsson æskir eftir að fá
Rö vita. hver svarar honum, en hann
^erður að láta sér nægja að vita, að sá,
«ða sú, sem þetta skrifar, er
Barnaskólakbnnari.
Kristján frá Geytareyjum
og málvólin.
Af tilviljun bust mér f hendur
15. númer af blaflinu „Selkirkingur“,
frá 5. jan. sfðastl., og sá eg f f>vf bögu
«ftir Kristján frá Geitareyjum, mefl
dálitlum formála, er hljóðar svo:
„Kiistján frá Geitareyjum orti eftir-
fylgjandi stöku fyrir málvélina sfna,
og kveður hún hana sfflan fyrir hvern
sem vill“. Eq stakan hljóðar svona:
„H jö'-ðin t«lin herrans þar
h^lfur fjórtándi tugur var
góðra og gildra sauða.
Óþrifa kindur fjórtán fann;
,farið þið með f>ær‘. sagði hann,
,út f eillfan dauða‘.“
Mr. Geiti hefur auðvitað ort þessa
ljómardi bögu eflir stóra fundinn,
sem haldinn var 1 „Tja!dböðint>i“
h'nn 18 des. sfðastl. I>á vsr gengið
til atkvseða um, hvort Tjaldbúðar-
söfn. getti að sendr Mr. Bjarna I>ór
srinssyni kall (sem presti), og greiddu
eitt hundrað tuttugu og sex atkvssði
með B. I>, en fjórtán á móti Anm-
ingja karlinn hann K G, hefur mis-
reiknafl dálftið þar sem hann segir:
„hálfur fjórtándi tugur var“, eða þá afl
hann hpfur haft (eins og sumir fleiri)
ógeð á tölunni þrettán, álitifl það ó*
heilla tölu, en þessum hálfa tug til
verðugs (van)heiflurs m&tti geta pess,
afl hann gekk ekki inn í söfouflinn
fyrr en næsta sunnudag á eftir. Anð-
vitað gerir pað og annað eins ekkert
t 1 fyrir pvf fólki, sem tekur hifl ranga
ng illa frsm yfir hið rétta og gófl*.
D«r fjórtán „óf>rifakindur“, sem
skáldifl talar um, eru auflvitafl þe r
fjórtán“, sem greiddu atkvasfli sfn á
móti Mr. B. D. En sá fagri hugsun-
arháttur bjá skáldinu, að láta prest
sinn segja vifl sig og sflra safnaðar-
limi ffoa: „Farifl pið mefl pessa
fjórt&n (sem ekki vilja hafa mig fyrir
p-est) til helvltis! Jasja, fólk, farið
pið pá að vinna pað verk, sem klerk-
nr ykkar hefur sagt ykkur afl gera.
Svo framarlega sem ykkur pykir
nokkuð til prests ykkar koma, þá
hlyðifl honum, jafnvel pó petta sé
nsumast forsvar> nlegt verk. Ef svo
kynni afl vera, afl málvélin pfn, K'.
minn, sé orðin proytt á afl kveða altaf
HÖmu böguna, pó gófl sé, pá kem eg
hérna mefl aflra stöku, er eg heyrfli
fyrir skömrru. Taktu pór svo bessa-
leyfi Og láttu málvélina pfna kveða
hana nótt og dag, svo lengi setn
nokkur vill heyra, Stakan hljóðar
svona:—
HjÖrðin, sem prestinn hefur,
hart dcemdan tukth\js-mann\
um siðferði sú ei gefur—
sjálf pafl ei meta kann—
aeru og sannan sóma,
sem er pó prýðin mest;
hreint lff og hjartafl fróma
hssfir pó hverjum prest.
Áskorun.
Herra ritstjóri Lögbergs.
í tilefni af biéfksfla peim, sem
birtist f slðustu útv/áfu blafls yflar, vil
eg biflja yflur að gjöra svo vel og
veita pesaura líuum rúm f Lögbergi.
Fyrst skora eg á brófritarann afl
koma fram úr fylgsnum sfnum og
lofa Hlmenningi afl ejá h 'er hann er,
um leið og hann lætur slmenoing
hryra til sín um atriði er hann raeðir
og hið opinbera varðsr.
A'inað, að sanna með órækum
fönnum p»ð, sem hann segir um mig
sem op:nbersn embættismann, bæði
„Provircial ConveyaEcsr44 og „Polio«
Msgiftrate'4. Dað varðar slmCTning
miklu, ef einn eður an ar opirber
en bættismaður er ófssr afl gegna
stöflu sioni.
I>riBj», að tilgreina pá „betri
conservative8“ sem álfta þafl, „að Mr.
B. L. Baldwinson hafi aldrei gjört
annað eins axarskaft“ eins og það, að
útnefna mig sem lögregludómara.
Dvf sé þafl sannleikur, sem ritari bróf-
k.flans fer með, pá ætti'að vera mjög
þægilegt og auðvelt &ð lagfæra þetta
„ax«rskaft“.
Hinu öðru í greininni álít eg
ekki svarandi, og ennað hitt, að til*
gangurinn, sem rennur f gegnum alla
greinina, er svo auðskilinn hverjum
manni, sem les hana, að eg finn enga
ástæðu til að amast við þessum göf-
uga manni mefl, afl láta slfk meðul
helga hans starf f þessu efni.
Staddur f Selkirk, 21 febr. 1901.
B B. Olson.
HETRNARLEY8I LÆKNAST EKKI
við innHpýtingar eða pesskonar, þvf 4að
nær ekki i upptökin. ÞaA er aðeins eitt,
s»m lærnar heyrn>irleyHÍ, og i>að er meðal
er verkar á alla líkamshygginguna. Það
Bt«far af æaing í nlí nhimnunuin er ollir
bó’g'i í eyrnnpípunum. Þegar þær bó'gna
kemur auða fyrir eyrun eða heyrnin forl-
ast. og ef J>rr lokast t>á fer heyrnin.
ekki hægt að lækna það sem orsakar bólg.
una os pfpunum komið S sama lag. Þi fæBt
ekbi heyrnin aftur. Níu af tíu slíknm
tilfellum ors ikast af Catarrh, sem ekki er
annað en æsing i 'slimhimnurum.
Véi'skul'un gefa $100 fyrii hyirt ein-
asta heyinarleysis lilfelli (ei stafar af
catarrh), sem (ÍALL’S CATARRH CURE
læknar ekki. Skrifið efti'- bæklingi gefins.
F. J. Cheney &Co, Toledo, O.
Selt í öllum lyfjnbúðum á 76c.
Hall's Family Pills eru bextar.
Dr. O. BJOK3VSON,
8 18 ELGIN AVE., WINNIPEQ.
Ætíð heima kl. i til 2.80 e. m. o kl, 7
til 8.80 h. m.
Telefón 11SB,
Dr. T. H. Laugheed,
GLENBORO. MAN.
Hefnr ætíð á reiðuin hðnduir. allakonai
meðöLEINKALEYr IS-MEÐÖL.8KRIF
FÆRt, 8KOLABÆKUR. SKRAUT
MUNI og VEGGJAPAFPIR, Veið
lágt.
Dr. Dalgleish,
TANNLÆKNIR
kunneerir hér með, að hann hefur sett
nfður verð á tilbúniin tönnnm (set of
teeth), en )>ó meö því sailyði að borvað sé
út 1 bönd. Hann er sá eini hér S bœnum,
sem dregur út tennur kvalalaust, fyllir
tennur uppá nýjasts og vandsðista máta,
og ábyrgist alt sitt verk.
416 Main Street, NJclntyre Block.
BEZTU
FOTOGRAFS
í Winaipcg eru búnar til hjá
w
ELFORD
COR.'MAIN STR'
&.PACIFIC AVE'
W innipegr.
íslendingura til hægðarauka
hefur hann ráðið til sín Mr.
Benidikt Ólafsson, mynda-
smið. Verð mjög sanngjaint.
ARIN8J0RN S. BARDAL
Selur'lfkkistur og annast um útfarn
Ailur útbúnaður sá beiti.
Enn fremur selur hann ai ,<-kons
minnisvarða cg legsteina.
Heimili: á horninu á Teiy
Ross ave. og Nena str. *UÖ.
PANADIAN . .
^ .... PACIFII
PACIFIC R’Y.
THE QUICKESTand
BEST KOUTE
. . . to the . . .
EAST
AND
WEST
No Change of.Cars to
TORONTO
MONTREAL
VANCOUYER
and SEATTLE
TOURISÍ SLEEPING CARS
to . . .
BOSTON, MONTREAL. TOR-
ONTO. VANCOUVER
AND SEATTLE.
Excursion rates to
CALIFORNIA. China
Japan, Astralia,
Around the World
For full particulars consult ne&res'
C. P. R. agent or
C. E. McPHERSON,
G. P. A., Whtnipjm.
Wm. Stitt.
Asst. Gen. Pass. Agt.

CAVEATS, TRADE MARKSf
COPYRICHTS ANO DESICNS.
Send jour bnainoM dlrect io Wanhinffton,
■avei time, ooiti 1#-m, hetter leniee,
Kj offlM doN to U. B. Patent Gfflce. TREE prsHffJfi
■rj CTMBlimtlona mada. Atty'a not due until potest i'
1« wcurad. PKRðONAL ATTENTION OlVEN -lt YEARP
AOTUAL EIÍERLENCS. Book Rcw to obtain
•to-, Mrrt finao. Patvuta tirocured throaoh E O Sltnore
rocrivo apeolal notloe, vrithovt cheurgc, ln thc
INVENTIVf ACE
‘ mouthly—EUventh yeai ‘ev-ne, $1. a jear
Late ot C. A. Snow A Co,
918 F St., N. W.,
jWASHINQTON, O. C.
INVtN I
1 | iliustrnted monthly—Elevt
E. G. SIGGERS

mi $aul
^linneapolb, Julnth
og til st»ða
Anetur og Snriur.
Sclíiw
‘Jpokenc
^ueimi
BortUnl)
(Ealifomis
Chttut
JUmím
JUtmbik*
#reat jBritain,
durope,
. . . Jtfrica.
Fargjsld með brautnm í Manitobs %
cent á míluna. 1 000 milna farseðla bæk-
ur fyrir 2% cent á míluna, til sðlu hjá ðli-
um agentum,
Nýjar l«s»ir frá hafl til hafs, „North
Cost Limited", bertu lesiir í Ameríku,
hafa verið settar íj gang, og ern kvf tvær
lestir á hverjum uegi bæði auetur og
vestur.
J, T. McKENNEY,
City Passenger Agent, Winnipeg.
H. 8WINFORD,
Gen. Agent, Winnipeg.
CHA8. 8. FEE,
G. P. &T. A., 8t..Paul.
Saman drextn d etlun frá Wpeg.
MAIN LINE.
Morris, Emerson, St. Paul, Chicago,
og allra stuða suður, austur, vestur
Fer daglega ...........1 4f e.m.
Kemur daglega..........I.3O e.m.
PORTAGEBRANCH
Portage la Prairie og stadir hér á milli:
Fer manud miðvd fö tud, .4.80 e.m
Kemur:—manud, miövd, fost:... Il 5O f m
P la P—frriðjud, fimtud, laugard: lo 38 í b%
MORRIS-BRANDON BRANCH
Morrís, Brandon; ogstiSaa milli|
Fer Mánud, Midvd og Köstud.. io.43 f.m.
Kemur pridjud. Fimt d Laugd. .4 3o ti œ>
CHAS 8 FEE,
G P and T A,
St Paul
H SWfNFORD,
Oencral Ageni
WnBÍpc
17
ör hún þekti nófli til rorra til þess, »8 akilja, afl
það vsr hægt sfl halda henni 1 fangelsi, sam rfkia
vitni, samkvæmt lögum,er & þennan hátt veröa órétt-
lát gagnvart mörgum.
,.Hana núl Hana nú!“ sagði hann. „Grátifl
ekki! Dór hafið ekkert afl óttast. Er er ekki em.
GættismaOur, og pór skulufl ekki verfla lokufl inni (
fangrelsi. Ejjf )ofa yður pví, en eg vil að þér segið
wér alt, sem pór vitið um pntta málefni. Heyrifl mijy
nú, þorifl pér ekki afl treysta mór?“
„J&—herra miun—op ætla—afl treysta yflur“,
svarafli hún háif óttaslegiu, ojj þurkaði t&rin sf sér.
Eftir litla stuod var húu búin &B jafna sig, og byrj-
aði sögu sfna eins og fylgir:
„Kvöld eitt f vikunni sem leið var og &fl vinna
aukaverk héi heima, ojf reyndi ait hvað ejf gat afl
Ijúka vifl pafl, pví móflir mfn purfti penintfanna vifl
tyrir meflul. Hún hefur fengifl vondan hósta, En
var svo preytt, að eg g&t ekki saumað og vaið
pvf afl leggja mig útaf um klukkau nfu. En eg gat
ekki sofið vel, þvf annað veififl hayrði eg afl móðir
rafn var afl hósta, og þá fór eg afl hugsa um verkifl,
sem eg hafði ekki lokifl vifl, og reyndi þ& aö fara á
fætur og halda áfram viö það. En eg var lfka svo
d&uflsyfjufl, að mér var það alveg ómögulegt. Eftir
langan tfma heyrfli eg afl klukkan sló tólf, og þá
vissi eg, sö ef ,eg ætti að geta lokifl vifl verkifl, pá
yrfli eg afl fara á fætur, hvað sem svefninum liði. Eg
J>Vi ofsn úr jújpiuu og datt fiöt á gólt Ö. Eg
U
IV. KAPÍTULI.
SAMÓBL HIN2C SLEIPI.
Tilfinningar Mr. Mitohel’s voru maigvfslegar
þegar hann fór burt úr leiguherbergja-húsinu. Hann
áleit, afl houum heffli orflifl talsvert ágengt f rann.
sökn þeirri, er hann haffli hyrjað á, og fanst, afl Mr.
Barnes mundi hafa verifl upp mefl sér, ef hann hefði
verifl f hsnssporum; en samt var hann óánægBur
mefl sjálfan sig. Degar hann mintist aufls sfns og
hins skrautlega heimilis stns f vesturhluta borgarinn-
ar, og bar petta saman vifl pá iniklu fátækt og vol-
æfli, sem hana hafði verið sjónarvottur að, pá gerði
petta hanu óánægflan mefl sjálfan sig.
Hann fór beina leifl til jarflarfara-umsjónar-
manns nokkurs og skipaöi fyrir um greftrun barnsins
heunar Mrs. Griðins, og sendi sfflan nógar birgöit af
mat og pessháttar til hsrbergja hennar; en samt sem
áflur gat hann ekki varist þeirri hugsun, &ö petta
▼æri einungis lftill hluti af þvt sem hinir rlku gætu
gert fyrir hina fátæku.
Dar næst fór Mr. Mitohel til Apollo Hall. Hann
áleit, a& hann mundi fá alt annafl afl hugsa nm þar,
þvf pað var staflurinn, sem Mr. Mora binn yngri
*t»öb»ffli afl ha-.H be(ði v«riO uóttiua or íaflij Uan<
„Degar eg er frtsk og með fullum kröftum, gej
eg unnifl mér inn 75 ets á dag á saumastofunni, en
oftast vinn eg mér einungis inn 50 ots, og eg get
máske uunifl mér inn 25 ots f viflbót mcð þvt, afl
▼inna aukreitis, eftir vanalegau vinnutfma'*, svaraði
stúlkan.
Mr. Mitohel horffli reifluglega f áttina ti! sauma-
stofunnar, þvl honum gramdist mjög vifl eigacd t
stofunnar, sem hafði sett hoaum tvo dollara fyrir
eina klukkustund af tfma stúlkunnar,er hauu borgafli
þvflfkt smánarkaup fyrir heilt dagsverk.
„Hvafl marga klukkutfma vinnifl pér á dag?-'
spurfli Mitohel þar næst.
„Hér um bil tfu klukkutlma, en stundum samt
lengur, þegar eg er þreytt og get ekki lokifl daga-
verki mfnu á hinum vanalega tfma“, svaraði stúlkau.
„Hvafl meinið pér mefl aukreitis-vinnu? ‘ spurfli
Mr. Mitchel.
„Hann (eigandinn) lofar okkur stundum að fara
heim mefl verkefni, til þess að vinna afl pvt á kvöld-
in, og h»nn borgar okkur hálft verö fyrir pá vioou“%
svaraði Rebekka.
„Hvað segifl þér? Vinnifl þér tíu klukkutima á
dag sem skylduverk, og svo borgar hann yfur ein-
ungis hálft kaup fyrir yfirtfma“, sagfli Mitohsl. „Hv(
skyldufl pér fá minna kaup fyrir kvöldvinnu, en fyris
vinnu afl degi til?“
„Nú, sjáið pér til“, sagfli stúlkan, „h*nn segir,
>ð pegar vifl víi.duto á kt öldln, pegar sugu okkif