Lögberg - 07.03.1901, Blaðsíða 6

6
LÖGBEKO, FJMTUDAGINN 7. MAR2 ÍÖÖI
Bréf frá Dtah.
Spar.ish Fork, tJtah, 20. feb. 1901.
H&ttvirti ritstjítri L^ghergs.
H dðu tilvaldar þakkir fyrir A'da-
inóta-blaCið pitt, sein fit kom 15 f. m.
J>a1 var p'yóiiegH fir garfti gert,—
fr 'iðlegt, nmrgb’eytt og skemtilegt
St'iu verð eg að jéti, að mér hefði
llkvð f>að betur, ef það hefði baft
in it að halda délitið meira utu al—
lsli zk efni, en það hafði. Hefði
in 5r térstaklega fnndist vel við eig»,
að grta íslands oj? íslendintra f hinni
einkar-frrtðlegu ritgjörð um „helztu
viðbttrði rdtj&ndu a!darinnar“. Eg
hefð! viljað, að þar hefði verið getið
um hinn þýðingarmesta, farsælasta,
og íalecdÍDgum f heild sinni blessun-
arrfkssta viðburð 4 19. öldinni—j4,
meira að segja sfðan ísland bygðist
—nefnilega Vestnrheims-ferðir lsnda
rorra 1 sfðastliðia 30 4r, þvf það er
4n efa annfilsverður viðburður I sögu
fijóðir vorrar, og a.un bafa hirtar
blessunarrfkustu affeiðiagar bæði fyr
ir » d« og óborna—fyrir oss og niðja
v tra hér, en f>ó séistaklega fyrir ís
land og Islendinga heima. Eg hef
4ður fitskýrt þetta efni cokkuð nA-
kvsemar f rseðu, sem eg flatti 4 ís'-
degi fyrir minai Vestui-Ísleödiuíía,
og sem prentuð var f „Hkr.“ 1899.
Eg hélt þar fram þessari skoðun, og
•g hika ekki við að halda henni fram
eunf>4, hvernig svo sem „I>jóðólfi“
vorum og föðurl nds-vtn tm 4 Is'andt
kann að lfka f>að. Eg sannfrerist »
betur og betur ura sannleiksgildi
þestarar stsðbsefiiagar minnar, að
ekkert hafi blessunarrik ra skeð f við-
burðasögu íslands og hinnar íslenzku
þjóðar, en Vesturheims.ferðirnar. I>®r
haf» veitt hundruðum, jé þfisundum,
»f fóJki voru mancdéð, raenningu,
auð og yjdi bér f f>',ssari heimsfnegu
VesturAlfu, og gæti eg bezt trfiað,
sð 99 af hverju f>vf hundraði, rem
vestur hefur flutt, fion'st, sð |>eir fAi
•ldrei fulJþakkað drotui f>4 nAð, að
haatt lét f>4 lifa 4 seinnihluta 19. ald
srinnar og verða verkfre/i f hendi
haus til að leggja byrningarstein und
ir hið mesta f amfara- og happastig,
sem þjófin steig með byrjun Amer-
fku-ferðsnns, undir hinar blessunar.
rfku framtfð, sem hver skynsaaur
maður getur téð að muci liggjt fyrir
niðjum vorum hór 4 pessari „fimbul.
»torð“. Hver skynsamur maður, sem
með atbygii vill skygnast fram í ó-
komna tfmann, hlýtur að sjA og sann-
frerast um, að petta er satt—h'ýtur
að sjá og viöurkenna hvað mikið vér
höfum grrett við þessar vesturheiras-
ferðir, brePi andlega og lfkamlega.
Lftum sröggvast yfir sögu vora bér
__25 tíl 30 Ar. Gretum að hvað
margir muni hafn kt mið að heiman &
J>essu tlmsbili; gretum að hvað tala
tslendings 1 Ameriku er bá nfi
(20 000?) Hugleiðum hvernig mik.
il irieiripartur þeirra hefur verið fcú-
inn »ð ^fnurn, m<,-li, montan og menn.
iogu, og berum það sfðan saman við
kjör þeirra nfi. Mun ekki n«e- sanni
afð fátækir lacdar, sem að heiman
kom blésnsuðir fyir fium érum.skifti
þfisuudum, en sera nfi eiga góðHr og
lffvænlegar bfiiarðir bér f Amerfku,
sern ern mörg hundruð þfisurd doll.
virði í sjálfu sér, fyrir utan bv^ging-
ar, jarðyrkju-verkfreri, kvikfénað og
peningaeigQ, setn alt f beild sinni
skiftir miljónum. Gretum ennfremur
að öllum hinum fslonzku iðnaðar,
verziunar og einbrettismönnum vor 4
mePal, og að öllum peim sem gengið
h<fa mentaveginu, se n einlregt er að
frerast f vöxt. — Leggjum þett' 4
metaskélar heilbrigðrar skynsemi;
verðleggjum þetta alt sannffjarnlegH
og hlutdrregnislaust. Spyrjum sfðan
sjAlfa o>s, fyrst oss Vestur-lsleodingi,
og sfðsn alla fslenzka ,,t>jóðólfa“ 4
íslandi, eða bvar i heimi sem eru,
hvo-t að uokkrar líkur séu til, að h»g
ir vorir og íramtfðarhorfur niðja
vorra vreri Ifkt þvf sem nfi er, vrerum
vár enn 4 íslandi—með öðrum orðum,
ef þessar Vesturheims-ferðir hefðu
aldrei komið fyrir. Nei, drengir góð-
irl Margur þeirra, sem hér i Amer-
fku lifir nft við góð kjör, mundi h*f»
orðið að lfða sult og skort h«ima, og
gott ef hano hefði ekki verið kominn
f gröfina, kominn t þ4 gröf, sem ls.
lands ha'lreri, diepsóttir, éþjtu og
óbliða náttfirunnar hafa lagt þfisund.
ir manna f 4 umliðnum ö'.durn.
Engir skyldu nú samt taka orð
mfn svo, að pg meini, að ekkert geti
amað að manni hér f Amerfku, eða að
bfiu sé himiarfki, sá’Staklegr fyrir
fátreka íslendinga. Heilbrigð skyn-
■smi og nokkurn veginn rétt trfi get-
ur bezt sannfrert mann um, að himna.
ríki er ekki til 4 vorri jörð, og að
allsstaðar f h>'imiuum—þessum tára
dal—er eitthvað afi; sorgir, sjfikdón:-
ar og fátrekt 4 sér hvervetna st»ð, o/
allsstaðar 4 hnettinum deyja menn,
hvort sem landið, er mann bfta J,
haitir Island eða Amerfka, Dtð virð-
ist þvf ganga he'msiu nrest, að tfna
til öll slys, sem fyrir koma, f hvaða
mynd sem eru, f jafnstóru landi og
Amerfka er, og draga sfðau f>4 álykt.
an þar af, að það sé landinu að kenna-
Úr hv«rju skyldi nresta gryla vesði
smfðuð, t’l að frela fólk frá að flytja
til Vesturheims?
Jreja, herra ritstjóri, eg býst við
að eg sé kominn fit frá efoinu. Eg
retlaði bara að tala um Aldamóta.
blaðið við f>ig; en þegar eg kom að
þessum viðburða-ktfla, f>4 slreddist
þeasi athugasemd inn f hjá mér,Ifklega
fyrir f>4 sorglegu orsök, að eg hafði
nýlega lesið ,,I>jóPólfs“-bréfið, í Lög-
bergi, sem breði eg og aðrir álftum,
eins og Lögberg, bina mestu lyga-
og 8 IvirðingR-dellu. Kunnum vér
f>vf Lögbergi sórstakar þakkir fy-ir,
bvað f>»ð hefur drengilega tekið ofan
f lurgi"n 4 öllum þessum náungum,
fyrr og síðar, sem stfe't eru að semja
n'ðrit um Vesturheim og Vestu -
íslei d nga.
,.GimIa og nýja öldin“, fyrsta
litgjörðin f Aldimót»-blaðinu, er é.
gret's ritverk, og hið sama vil eg f
stuttu méli segjs um „Viðb >rði 19.
aldarinnar“, og „Vöxt Ba^daríkj
anna“. Detta eru alt mjög merk’-
legar og frreðaDdi ritgjörPir, sem eg
vil ráðleggja sem flesturn að lesa með
atbygli og eftirtekt, og s ðan, J>eg»r
peir eru bfinir að J>ví, »ð syngjn hin
yndislegu kvæði, „Ald»i hvöt“ og „Úr
sögu íslands“, cftir skáldin Matlhfas
og Sigurð.
JA, haf f>ökk fyrir alt sem A'da-
móta blaðið flntti oss. I>*ð var f raun
og veru alt ljómandi gott, og breði
ritstj. og fitgefer dur verðskulda að
minsta ki'Sti þakkir fyrir }>é hugul-
semi til kanpenda og lesetda blaPs-
ins, aö láta [>4 fá f>að.
óska eg svo að Löuborg megi
sera lengst lifa, til að halda uppi
heiðri og sóma Vestur-íslendinga, en
kenna löndum vorum heima 4 Fióni,
og sérstaklega „ÞjóPólfs '-manninum,
f>>nn veg, sem f>eir eiga að ganga
Afram til dygða og ráðvendni.
E. H. Johsson.
Mrs. Winslow’s Soothing Syrup.
F.r ffumHlt og ’eynt heli*abótMrlyt eem » melrn en 60
úr h rar vend brnkad af miluóii' m m » dra handa
bórnuin heirra a taiint >kUMkeióina. \>*ó fferlr barn-
1< róieet, mýkir UimhoMíd, dregnr ar bolgo, eydir
snida, Iteknar upp|>embu, er pw .il-ígt á brugd og
be/ta bekning við mdurgangl Selt i >flum lyfjabúo-
am í heunl. <!5 centn tluekan. Uidjfd arn Mrn. Win
•low’a Soothiug Syrup Beztu medalid er m»dur
get» fengid haudu bóruum á tanntöktununum.
MEKM*.
W W. MoQueen, M D..C.M ,
Physician & Surgeon.
Afgreiðslustofa vflr State Bank.
TAMÆKMR
J. F. MoQueen,
Dentiat.
Afgreiðalustofa yflr Stvts Bank.
DÝRALÆU' IR.
0. F. Elliott, D.V 3.,
Dýralsknir rikiains.
I.ækaar sllskonar sj íkdéma 4 skepnum
Sannejarnt rsrö.
LTFSALI.
H. E. Close,
(Prófgenginn lyfsali).
Allakonar lyf og Patent msfðl. Ritfðug
Ac.—Lækaiaforskriftum nákvsmur gaum
urge n,
DK- J. E. KOSS,
TANNLÆKNIR.
Hefnr orð 4 sér fyrir að vera með þein
beztu i bænum,
Telefoij 1044. 842 Ma'n 9t
OLE SIMONSON,
mrelirmeð slnu nýja
Seandioavian Ifotel
718 Maim Stbkkt.
Freði tl.00 4 dag.
60 YEAR8*
EXPERIENCE
Tradc Marks
Oesiqns
COPYRIOHTS Ac.
Anyone eendlnji n aketch and descrlption mmy
oulckly aecortaln our opinlon free whether na
ínvoufcíon is probnbiy patentnble. Commanlœ*
tions Rt.rlctly confldentlal. Handbook on Patente
acnt freo 'ldeat affency for securtnffpatenta.
Pateuta . >iken thro’iffh Munn A Co. reoeir#
tpetinl notice, wltbnur chnrge, In tbe
Scisnflfic Hmerican.
A bamtsonieJy llliiRtraled weekly. Larireat eir-
culation of uny Bdcntiflc joumal. Terma. #3 a
voar: four inonthB, $1. Sold byall newadeaiera.
íiluNN & Co.36,B'o,dw,',New York
Braucb Offioe. (!3u B HU. Wadiliiaton, U C.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum seotionum með jafnri tölu.sem tilheyrasambandsstiórn-
inni f Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
beimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki Áður tekið,eða sett
til sfðu af stjðrninni til viðartekju eða einhvers annars
INNRITUN.
Menn moiga skrifa sig fyrir landinu 4 peirri landskrifstofu, sem
nrest liggur landinu, sem tekið nr. Vfeð leyfi innanrfkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins f Winnipeg, geta menn gefið öði-
um umboð til f>ess að skrifa sig fyrir landi. Inuritunargjildið er IIC,
og hafi landið 4ður verið tekið f>arf að borga 15 eða fram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er samfara.
I
HETMILISRÉTTARSKYLDUR
Samkvremt nfi gildandi lögum verða meno að uppíylia heimiiis-
i rjettarskyldur sfnar með 3 Ara Abfið og yrking landsins, og mé land
neminn ekki vera lengur fré landina en6' mánuði 4 4ri hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanrfkis-ráðherranom, ella fyrirgerir hann rjetri sín
um til landsins.
BEIÐNI UM KIGNARBRÉF
retti að vera gerð strax eptir að 8 árin eru liðin, aunaðhvort hjá nm«ta.
umboðsmanni eða hjá J>eim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið 4 landmu. 8ex mánuðum áður verður maður f>ó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsraanninum f Ottaws f>að, sð
bann retli sier að biðja um eignarriettiun. Biðji maður umboðsmaiin
f>ann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til f>ess að taka
af sjor ómak, f>4 verður hann um leið að afhendaslfkum uraboðam. $5.
LEIÐBKININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, 4 innflytjeoda skrifstofunni f Winni-
peg r 4 öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui andsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, og sllir.sem
4 pessum skrifstofum vinna, veitamnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og bjálp til J>ess að ná f iönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögum AJI-
ar slfkar reglugjörðir geta peir fengiík par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan j4rnbra’iitarl>eltisu.s I
British Columbia, með J>vl að snfia sjer brjefloga til ritara innanrfkis-
deildarinnar f Ottawa, innflytjenda-uinboðsmannsins 1 Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum f Manitoba eða NorÖ-
vesturlandinu.
JAMKS A. SMART,
Deputy Miniater of the luterior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta fengið gefins, og &tt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
bregt •’r að fátil leigu eða kaups hjá jArnbrautarfjelögum og ýrosum
j öðrtim félögum og eipstaklingum.
".6
elni, og tisr.n kolnst að þeirn niðurstöðu, að f>a8
væri betra fyiir sig, sö hugsa einungis um bið sór-
staka augnamið sitt f bráðina. Hanu tók pvi til
tnáls og sagði:
„Eg hef heyrt sagt, að f>ér hafið séð ungbarnið,
eem tekið var burt fir grafreitoum hérna“.
„Já, herra minn“, svaraði hfin, en svo staiði
bfid & bann, og var augsýnilega skelkað fitaf spurn-
íngu hans.
„Segið mér alla söguna utn f>etta“, sagði Mr.
M .tchel f laðandi róro. „Segið mér alt sem f>ér vitið
um petta m&lefni“.
Hfin horfði & hann mreðuleg og hugsandi, en
8vo Ysrð hann forviða pegar hfin fór að gráta, snögg-
lega, og ssgði:
„ó, setjið mig ekki f fangelsil Eg sirbreni yð-
ur, *ð fara ekki með mig 1 fangelsi! Móðir mln
mundi svelta, ef J>ér bélduð mór spertri inni f
fangeisi!“
„Stfilka mln góð“, sagði Mr. Mitohel sefandi,
„hvað eruð f>ér að segja? Hvað hafið pér gcrt fyrir
yður? Hvf skylduð f>ér vera sett 1 fangelsi?“
Hfia reyndi að krefa niður grát sinD, og loks
beyrði hsnn að hfin sagði, milli grát-hviðanna:
„Eru ekki—er ekki—rant að—setja—vit—vitni
i—faDgelsi ?"
Nfi skildi Mr, M tch^l hvernig f öUu 14 Stfiiks
f>essi vifsi e’tthvað um tnálið, ou var ekki sjálf sek 1
telltní mmgiörð. Höo hafðj síð glrepiou ilrýgðan,
81
mér? Eg f>ótt’st viss um, aö sg yrði lokuð inni f
fangebi, og látin sitja f>ar pangað til f>eir fyndu
manninn og eg vssri bfiin að k&nnast við, að h&no
vreri maðurinn. Svo fékk eg aðra hogmyod, sem
nrerri frysti blóðið f reðum mór. Setjum svo að eng-
ion fyndi ungbarnið? D4 drei f>að! Dað mundi
svelta f bel! Og yrði mér f>4 ekki kent um J>að?
Hefði eg ekki hjá'ptð manuiuum til að drepa barnið
með f>vf, að aegja ekki frá f>vf, aem eg vissi? Eins
og f>ér sjáið pá leit fit fyrir, að eg yrði að fara f
fangebt hvernig setn veltis*; en eg ásetti xrér að
hindra að barnið dei. Eg bjð mér þess vegna til
erindi og fór til herbergj i okkar, f J>ví skyni að
fleygja mat til barnsins, en f>4 sá eg f>að hvergi. Og
pegar eg hugsaði um pað, að b>rnið hefði skriðið
■vo langt burtu, að eg geti ekki fleygt mat til pess,
f>4 v&rð mér ilt og eg misti allan métt. Eg varð svo
hrredd, &ð eg hneig 4 knéa niður 4 gólfið og atuddi
mig upp við glugirakiat ina, og grót. Svo leit eg
app, eftir nokura stuud, og f>4 hoppaöi hjartað upp 1
brjó'ti mér, pvf par kom barnið skrfðandi fit 4 bak-
við legstein. Eg kallaði til veslings litla elskulega
aumingjans, og J>4 staDzaði hfin og leit upp til mfn
og brosti. Dað var eins og hfin visssi, að eg sstlaði
mér að hjilpa hoani. Svo tók eg nokkuð af brauði
og bleytti pað 1 mjólk, og lét pað detta niður & jörð-
ina. Dér hefðuð 4tt að sjá litls aumingjann koma
beioa leið pangað, sem brauðið 14, og brátt v&r hfin
búin að J>v{ upp í hendurnar, ofór s»o að sjftga
80
„Eg sat uppi f>að sem eftir var nreturinnar og
saumaði, par til morgunvorðartími var komion“,
sagði stúlkan. „Við höfðum brauð og rojólk 1 morg-
unmatinn, man eg, og pegar eg var bftin að borða,
gekk eg yfir að glugganum, til f>ess að verka akorp-
urnar af diskunum, og þá beyrði eg ungbarn vera að
gráta. Hljóðið virtiat nfi svo nálregt mér, að eg leit
niður, og eg rrerri raisti diskaaa úr höndunum, eg
varð svo forviða og hrædd, pví (>ar sá eg petta litla
ungbarn, abbeit, vera að akrfða um f grasinu“.
„En pvf urðuð pór hrredd?“ sagði Mr. Mitohel.
„Eg vissi strax, &ð maðurinn hefði skilið ung-
barnið eft'r og að eg hafði séð hann gera pað, og eg
var hrndd við að J>að kreraist upp og að eg yrði tsk-
in föst, af þvf eg vissi um f>að. Og eins og pér sjáiö,
pá vinnum við nfi bara fyrir pvf sem við þurfum til
*ð lifa 4, og hvernig etti mófiii mfn að komast af, ef
hfiu hefði mig ekki til að hjilpa sór?“
„Ea eg hef heyrt, að pér hefðuð fleygt mat fit
til barns D8“, sagði Mr Mitohel.
„Eg mátti til að gera J>aösagði Rebekka.
„Eg var óróleg alian dagion og var »8 hugsa um
það, aem skeð hafði; og eg v»r að brjóta heilanu um,
hvoit barnið mu' di finnast og hvort lögreglupjónar
uiundu koma og rpyrja mig spurninga, Mór fan»t
p»ð avo lfklogt, af f>ví að herbergin okkar liggja rétt
ftt að grafreitnum. Og eg vissi, að ef þeir spyrðu
mig um hrað og vissi um petta, pA raundi eg glappa
öllu asmau fit fir mér, og hvernifj mundi þ& £ars f^ríj