Lögberg - 11.07.1901, Page 3

LOGBKltO, FIMTUOAGINN 11. JÚLf 1001.
3
Ur bréíl fi á Argylc-bygð.
28. júní 1901.
----„Tíðin er hin allra bezta, sem
hugsast getur, fyrir allan jarðargróða,
og hveitið og aðrar sáðtegundir í ökrun-
um eru á kapphlaupi að geta þól nast
hinum heztu uppskeruvonum bænda.
Að eins mœtti láta sér hugsast, að nú
væri alt það komið niður af vætu fyrir
sumarið, sem þyrfti fyrir hveitivöxtinn,
þó nú færi að taka fyrir rigningar.—
Ifeil8ufar manna er hið bezta alment,
og ekkert það til'hér vestua, sem hamlað
gæti friði og ánœgju fólksins.
Menn nota sér í bezta næði sína
vanalegu sumarhvíld, fram að sumar-
plægingu og heyslættinum, til þess að
lesa hlöðin og skapa sér hugmyndir um
þau málefni, sem þau hafa meðferðis, og
nú t. d. má nefna orðabókarmálið. Virð-
ist all mörgum, að það mál muni verða
m ð öllu óframkvæmanlegt vegna kostn-
aðarins, og ekki bráðnauðsynlegt sein
stendur.
„Stundum verður fávizkan í dag að
vizku á morgun". Þetta sannmæli má
með heztu ástæðu heimfæra til greinar-
innar sem birtist í 14 blaði Lögbergs þ.
á. með fyrirsögninni: „Þrefaltþakklæti
til Heimskr."
Þrátt fyrir ,,hundssporin‘‘,sem ,,Hkr.‘
og einstakir áköfustu fylgismenn henn-
ar þóttust finna í gegnum ofannefnda
grein, þá er þó enginn eíi á því lengur,
að efni hennar hafi rakið sig eftir næm-
ustu tilfinníngum og bezta athrgli útgef
enda blaðsins, að þvi er virðast má af
einstökum ,,Hkr.‘'-blöðum, sem siðan
hafa útgefin verið, enda telur Lögberg
það tilfelli „ferlegasta viðburðinn á
þessari—og ef til vill á síðustu öld—að
blaðið sé farið að ræða siðferði íslenzku
þjóðarinnar". Þessi áttabreyting á
siglingu ,,Hkr.‘‘ út frá „eyjunni hans
gamla Sams'1 inn á kjölfur annara heið
arlegra islenzkra blaða, þeirra, sem láta
sér mest um varða, að flytja öll þau sann-
ieikans-málefni, sem efla heiður og vel-
gengni lesenda sinna. andlega og verk-
lega—vekur aðsjálfsögðu fögnuðí brjóst-
umallra þeirraaf lesendum blaðsins, sem
ekki hafa oftrú á því. að hið illa í heim-
inum ,,sé nauðsynlegt til sigurs hins
góða." En í því efni má vísa ti> ofan-
nefndrar Lögbergs-greinar.
Hverjum fiokknum "Hkr.‘‘ fylgir í
pólitísku málunum, hvort heldur hún er
framsóknar eða afturhaldsmegin, fer
vitanlega eftir hugsunarástandi ritstjór-
ans. I þeim málum verka tvö gagnstæð
öfi—eins og í öllum málum—sem lang-
almennust í pólilík eruþessi: eigingirni,
með sínum margvíslegu annmörkum á
aðra hlið, en þjóðarkærleikur og djúp-
hygni á hina. En hvernig sem þeim )
málum kann að líða í hlaðastjórninni
okkar Islendinga í þessu landi framvegis.
þá væri gott að meiri líkur væri til, að
hlaðið "Heimskringla" beiti heiðailegri
meðulum í flokksbardaganum við næstu
kosningar, en hún hefur gert að undan-
förnu, þar sem kristilegt siðferði virðist
nú loksins vera komið að fæðingu hjá
ritstjórninni.
Þessi fæðing væri aðvisu góðoggleði-
leg, ef nokkur von væri til þess að fóstrið
næði að dafna—en því miður er von sú
veik, og er það einkum vegna þess að
svo .virðist, eftir nýmeðteknu blaði
„Hkr.“ frá20. þ. m. að dæma, aðÓlafur
Torfason hafi tekið burð þenna til fóst-
urs um einhvern óákveðinn tíma. En
það þykir kunnugra en frá þiufi að
skýra, aðlakara fóstur var naumast hægc
að hugsa sér fyrir siðferðislega nýgræð
inga. Maðurinn segist vera gamall, og
býst við því að tilvera sín sé bráðum á
enda. Það virðist syo—fyrir sjónum
okkar kaupenda blaðsíns—að útvalning
fósturföðursins hafi ekkert annað þýtt
en tilraun til fósturmorðs. Krakxinn
hafi orðið þröskuldur á voginum til heið-
arlegrar blaðstjórnar, en kringlunga
brostið kjark til þess að vinna á hon-
um eins hreinle 'a og Ólafur hefur gert
með greininni, í áminstu seinasta blaði
„Hkr."—Þetta er slæmt. . .? En hugg-
un er það fyiir náungana, að hvort-
tveggja, bæði fóstrinn (.Ólafur gamli) og
hræsnisafkvæmið hennar „Hkr," verði
dysjað samkvæmt hinni miklu dóma-
dags reglugjörð, sem Ólafur allra mildi-
legast hefur útgefið þann 25. maí anno
19ol. og sem auglýst er í makalausa
blaðinu „Heimskririglu" þann 20. þ. m.
Kaupandi „Hkb."
Póstfluíniiigur.
LoKUÐUM TILBOÐUM, Stíluíum
til Postmaster General verður veitt
móttaka f Ottarva til hádegis, föstu-
daginu 26. Júlí Dæstkomandi, um
flutninaf á póstflutningi Qans Hátigrn
ar, með fjögra ára samning, á milli
Selkirk og Winnipeg, um Lower Fort
Garry, St. Andrews North, St. An-
diews, Parkdale, Middle Churoh og
Kildonan, frá fyrsta September næst-
komandi.
Prentaðar skýrslur um frekari
npplysingar um ásigkomulag pessa
fyriihugaða saranings, eru til sýnis,
og eyðublöð fyrir tilboðin fáanleg á
pósthúsunum í Winnipeg og Selkirk
og öllum pósthúsunum þar á milli,
og á skrifstofu þesssri.
W. W. McLEOD,
Fost Office Inspector.
Post Öffice Insp. Offioe,
Winnipeg, 14. Júnf ’IOOI.
A/lir^—
Vilja Spara Peninga.
Þegar tið þurfið skó (>á komið og
verzlið við okkur. Við höfum alls
k<>nar skófatnað ogverðiö hjá oKk
ur er lægra en nokkursstaðar
bænnm. — Við höfum íslenzkan
verzlunarþjón. Spyrjið eftir Mr,
Gillis,
The Kilgour Bimer Go„
Cor. Main &. James St.
WINNIPEG.
,,EIMREIDIN“,
fjölbreyttasta og skemtilegasta
tímaritiðáíslenzku. Ritgjörðir, mynd-
ir, sögur, kvæði. Verð 40 cts. hvert
hefti. Fæst hjá H. S. B&rd&l, S.
Bergmann, o. fl.
HATTAB, FATHADDR, BUXUR, SKOH
HJÁ . .
Odyr Eldividur.
TAMRAC...............$425
JACK PINE............ 4-00
Sparið yður peninga og kanpið elili-
við yðar að
A.W. Iicimor.
Telefón 1069. 82tí Elgin Ave
Núívikunni höfum við fengið miklar birgðir af nýmóðins höttum, sem við
bjóðum skiftaviuum vwum fyrir eins lágt verð eírs og n'ikkur getur seit fyrir
ENN ritEMXJK,
$16 «0 Phorey-fötin góðu á eil>a Í8 75 < g S 0. Það borgar sig fyrir yður að kpma og
sboða ulfatn ðfna á $3.75 npp í $15. Eða |>á ensku „Union" hi xurnar á $l.f5—að
eins lítið eítir nf þeim...... OGt Shorey buxurnar á $2.75, sem satt
að segja eru ódýrari en nekkuð annað á markaðinum.
/ LAUGARDAGIN N veiða S50pcr af reimuðum Oxford-skóra lá'nir'ara
Á lym $> .10 i auf, bkcbiMaia og kaupið.
OLE SIMONSON,
mælirmeft sfnu n/ja
Sfatuiinavian Hotel
718 Mai* Stkkkt,
Fæfti $1.00 á dag.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum sectiomim meft jafnri tölu, sem t.ilheyrasamhandsstjórn-
inni f Manitoba og Norftvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feftur og karlmenn 18 ára gamlir efta eldri, tekift sjer 190 ekrur fyrir
heimilisrjet.tarland, þaft er aft segja, sje landift ekki áftur tekiö,eða sett
til gfftu af stjórninni til viöartekju eða einhvers annara.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á þeirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekift er. Með leyfi innanrfkis-ráftherrans,
efta innflutninga-umboftsmannsins í Winnipeg, geta menn gefift öðr-
um umboft til þess aft skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C,
og hafi landift áftur verift tekift þarf aft borga $5 eða $>/' fram fyrir
sjerstakan kostnaft, sem því er s&mfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verfta menn aft uppfylla heimilis-
riettarskyldur sínar meft 3 ára ábúft og yrkiag landsins, og má land
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 máuufti á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-r&öherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sin-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti aft vera gerft strax eptir aft 3 ftrin eru liftin, anuaðhvort hjá næsta
umboftsmanni eða hjá þeim sem sendur er til þess aft skofta hvað unn-
ift hefur verift & landinu. 8ex mánuöum áftur verftur maftur þó að
hafa kunngert Dominion Lands umboftsmanninum í Ottawa þaft, að
bann ætli sjer aft biftja um eignarrjettinn. Biftji maður umboftsmann
þann, sem kemur til aft skofta laudíft, um eignarrjett, til þess aft taka
af sjer ómak, þá verftur hann um leift aft afhendasííkum umboftam. $6.
LEIÐBEININGAR.
Nfkomnir innflytjendur fá, & innflytjen la skrifstofunni f Winni-
peg y á Öllum Domiií'on Lands skrifsto/um inuan Mauitoba og Norf-
vestui.andsin, leiftbeiningar um þaft hvar iöud eru ótekin, og allir.sem
& þessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, teift-
beiningar og hjálp til þess aft ná í lönd sern þeim eru geðfeld; enn
fremur allaAippl/singar viðvfkjandi timbur, kola og námalöguro Ail-
ar slíkar reglugjörðir geta þeir fengiö þar gefins, einnig geta menn
fengift reglugjörftina ura stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins 1
Britisb Columbia, meft þvf aö snúa sjer brjeflega til ritara innanrikis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboftsmanasins í Winnipeg efta
til oinhvcrra af Dominion Lands umboösmönnum f Manitoba efta Norö-
vesturlandiuu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interi<>i.»
N. B.___Auk lands þess, sem menn geta íengið gefins, og átt er vift
reglugjörftinni hjer að ofan, þ& eru þúsnndir ekra af bezta UaJi.som
hægt <-r aft fátil íeigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og /msura
öðrum félögnm og emstaklingum.
ARÍN3J3RN S. BAROAL
8«lur lfkkistur og annast um útfaiir
Allur útbúnaður sá hezti.
Enn fremur selur hann &i. skonar
minnisvarða cg legsteina.
Heimili: á horuinu á
Koss ave. og Nena str, 3Q6.
FRAM og
AFTUR...
sérstakir prisar á farbréfum
til itaða
SUDUR, AUSTUR, VESTUR
Ferðamanna (Tourist) vagnar
til California á hverjum
-miðvilcudegi.
SUMARSTÁDIR
DETR01T LAKES, Mim.,
Veiðistöðvar, bátaferðir, bað-
staðir. veitingahús, ete,—Fnrgj.
fram og aftur $|0 gildandi í 5
daga—(Þar með vera á hóteli í 3
daga. — Farseðlar gildandi í 30
daga að eins $10.80.
Á fundinum sem Epworth
League heldur í San Francisco, frA
frá 18.—31. Júlí 1901, íást farseðlar
fram og aftur fyrir $50. Til sölu
frá 6. Júlí til 13. Ymsum leiðum
úr aS velja
Hafsk i pa- farbréf til endi marka
heimsins fást hjá oss.
r Lestir komaos? fara frá CanatEan
Northern vagustöðvunum eiua og hér
segir:
Fer frá Winnipeg daglega 1.45 p. m.
Kemurtil „ „ 1.30 p. m.
Eftir nánari upplýsingum gecið hór
leitað til næsta Canadiau Northern
; agents eða skrifað
CHAS. S. FEE,
G. P. & T. A„ St.jPaul.J [
H. SWINFORD,
Gen. Agent, Winnipeg.
281
álitift var að v»ri kon8 hins unga Mora, hafði svo
skyndilega flutt burt úr.
„Eigið þér hér heima?“ sagði Mitchel, og var
að reyna að láta sem hann hefði engan óvanalegan
áhuga fyrir spurningunni.
„Eg átti heima I þessu húsi fyrir nokkru, en eg
hef flutt burtúr því,“ sagði stúlkan.
„Hvað er langt siðan þér ílutteft burt úr þvl?“
Bpurfti Mitchel.
Eitthvað í orftum eða látbragði Mitchel’s h'ytur
að hafa vakið athygli stúlkunnar, þvf I st&ðinn fyrir
að svara spurningu hans, horfði hún á hann með al-
vörugefni 1 nökkur augnablik og sagði síðan:
„Hversvegna viljið þór fá &ð vita það?“
Mr. Mitchel óttaðist, að stúlkan væri farin að
gruna sig, og áleit því bezt að sýna snarræöi og gefa
henni engan tíma til að vera við ntinu óvæntu bú-
in. Þess vegna svaraði hann tafarlaust og aagði:
„Vegna þess, að mig langar til aft vita hvar þér
eigið heima nú, Mrs. Morton!“
Dessi orft hans höfðu auðsjáanlega mikil áhrif á
stúlkuna, og hún starði á hann, raeð óttasvip máluft-
um á andlitið.
„Hveinig vissuð þér—vissuð þér að og er gift?“
ssgði hún stamandi.
„Nú! þér játið þft, að pér séuð Mrs. Morton?“
fagfti Mr. Mitchel.
„Nei!“ hrópiði stúlkan, sem náði aftur va’di
yfir sjálfii Eér. „Eg játa aö eg or giít, úr þvf þér
virðist vita það. En nafn mitt er ekki Morton.“
288
I dag, og^þór eruð enn hepnari ef hún skyldi verða
þannig á sig komin & morgun, að hún geti komið að
fiuna yftur. En þetta er alt annað en að sogja yður
sögu mína, eða er ekki svo?“
„Já! Dað er alt annað“ sagði Mitohel.
„Hvar á eg aö byrja?-1 sagði Lilian.
„Á byrjuninni,“ sagði Mitchel.
„Jæja þá, eg fæddist I þenna heim einn góftan
veðurdsg—“, byrjafti bún og hló lettan hlátur, on
hún hætti strax aö hlæja, því Mitchel tók fram I fyr-
ir honni og sagði:
„Ilvenær og hvar var þ .ð?“
„Drottinn einn veit það,“ svaraði hún, „og h&nn
segir engum það. Aft minsta kosti hef eg aldrei
fengiö að vita það. Eg hef reynt alt hvaft eg gat aft
komast að þessu, en mér hefur ekki tekist þaft. Eg
held að fóstra mln viti eitthvað um þaft, en hún peg-
ir yfir því. Alt, sam eg hef getað haft út úr henni,
er þetta: ,Fólki þínu var ekki svo ant um þig aö þaö
vildi sjá um þig, svo þú þarft ekki að kæra þig neitt
um þaft‘.“
„Þór hafið þá aldrei þekt hvorki föður yftar né
móftit?1 sagfti Mitchel.
„Nei, eg hef aldrei séft svo mikið aem húft eða
h&r af hvorugu þeirra,“ sagfti Lilian. „Eg býst þess
vegna við, að eg megi eins vel hlaupa yfir þaun part
af söguun'! og fara að segja þaft sem eg veit eitt-
hvað um. Fyrsta æfisögu-atriði mitt, sem eg man
eftir, skeði þegar og var sex ára gömul.“
277
Mr. Milchel áleit þetta gott tækifæri &ð leika á
stúlkuua, til að reyna hana. Hana grunaði vafa-
laust ckkert um hið sanna augnamið hans með aft
koma. Hann svarafti rpurningu hennar þess vegna
og sagfti:
„Ó, nei! En eg hef séft ljósmynd af yftur, mynd,
sem vinur minn Mr. Mora hefur.“
Mr. Mitchel h&fði ekkert ann&ð upp úr þ^ssari
tilraun sinni en þ»ð, aft hún virtist sanna, aft stúlkan
þekti ekki nafnift. Detta virtist mjög líklegt sökum
þess, aft hversu vel sem minn anDars geta duiið
hugsanir sínar og tiifinningar, þá er öllu fólki þann.
ig varift, aft þaö hefur ekki algerlega fult vald yfir
sjálfu sér þegar eitthvaft kemur alveg flatt upp á
þaft. Stúlkan sagði bl&tt áfram:
„Mr. Mora? Hvaða m&ftur er hann? Eg hef
aldrei áftur heyit hans getið Ef hann hefur ljós-
mynd af mér, þá er yður óhætt aft setja llf yðar I
veö fyrir þvl, aft eg hef ekki gefift honum hana.
Hann hlytur að hafa keypt myndina, fuglinn sá. Ea
myndir &f mér eru llka alstaðar."
„Hafift þér aldrei fyc heyrt Mora-nafnift?“ sagfti
Mitchel, sem virtist ófús á að láta sannfærast um
hlut, sem þó sýudist viss.
„I.átum okkur sjá,“ sagði gtúlkan og hugsa^i
sig um. „Mora! Nafniðkemur mér samt kunnug-
lega fyrir. Mora! Mora! Hvar bef eg heyrt þetta
iiafn? Ó.heiiagi frelsan! Nú, þetta er nafn gamla
mannsins, sem sonurinn drap uýlega, eða er ekki
8VO?“