Lögberg - 18.07.1901, Blaðsíða 5

LOQBKltU, KIMTUDAUINN 18. JÚLÍ l'JOl.
5
viS Mr. Clinton, sem rak fasteigna-
verzlun hér í bænum. Mr. Clinton
þekti ekki undangengna sögu Lin-
dals, þegar hann glæptist til að taka
hann í félag við sig, eu brátt fór Mr.
Clinton að frétta ýmislegt ófagurt
um undangengin ferii Lindals, og
leizt þá ekki & blikuna. þegar Mr.
Clinton fór að heyra þessar sögur
um Lindal, hafði hann all-nákvæm-
ar gætur á félaga sínum, og þótt
honum fyndist sumt atferli Lindals
all tortryggilegt, þá náði hann ekki
í neinar beinar sannanir fyrir óráð-
vendni hjá honum. Svo leið tím-
inn fram að 21. jiiní. þann dag
hittist svo á, að einn skiftavinur
þeirra félaga (Clintons og Lindals)
kom inn á skriístofuna, á mefan
Mr. Clinton var úti, og borgaði Lin-
dal $145, og gaf Lindal honum
kvittun félagsins fyrir upphæðinni.
Mr. Clinton kom inn á skrifstofuna
einmitt þegar Lindal var að taka á
móti peningunum, svo hann fekk
að vita upphæðina. Lindal sagði
Mr. Clinton þá, að hann ætlaði með
peningana beina leið á banka og
l®ggja þar inn í reikning
þei rra félaga. Lindal gat þess um
leið, að hann ætlaði til Selkirk dag-
inn eftir (laugardag) 1 einhverjum
landvorzlunar-erindum, og bað
Clinton að hitta sig á skrifstofunni
á tilteknum tíma á mánudags-
morgun. En í stað þess að fara til
Selkirk á laugardaginn, fór Lindal
með járnbrautarlest suður til Banda-
ríkja. þegar Lindal kom ekki á
skrifstofuna á tilteknum tíma á
mánudag, fór Mr. Clinton að gruna
að alt væri ekki með feldu; hann
fór því á bankann, og fekk að vita
þar, að Lindal hefði ekki lagt neina
peninga inn eftir að hann veitti
móttöku þessum $145. Síðanhefur
Mr. Clinton uppgötvað, að Lindal
hafði stungið í vasa sinn um $55,
sem hann hafði veitt móttöku í fé-
lagsnafni, svo Lindal hefur eftir
þessu stolið úr sjálfs s(ns hendi, á
tveggja mánaða tíma, um $200, sem
Mr. Clinton auðvitað tapar, auk
þess að Lindal hafði ekki borgað
sinn hlut af kostnaðinum við skrif-
stofuna o. s. frv.
þegar Mr. Clinton þóttist viss
um að Lindal væri strokinn, fór
hann tii dómsmáladeildarinnar og
krafðist þess, að hún tæki mdlið að
sér, léti leita Lindal uppi og flytja
hann til Winnipeg, svo málið yrði
prófað. Deildin vísaði Mr. Clinton
þá til yfirmanns lögregi jliðsins hér
í Winnipeg, og lagði hann fram
hina lögboðnu kæru fyrir honum.
En þegar til kom neitaði dómsmftla- ^
deildin að eiga við málið og baiði^
því við, að kostnaðurinn yrði svo
mikill. í millitíðinni hafði Lindal
farið til Chicago, og með sinni vana-
legu ósvífni hafði hann fariö þar til
ungra manna kristil. félagsins og
beðið það að útvega sér atvinnu.
En eins og eðlilegt var vildi félagið
fá einhver skýrteini fyrir hvers-
konar maður Lindal væri, og vísaði
hann þá til blaðsins „Telegram,"
hér ( bænuir, sem hann hafði haft
ýms mök við. En þegar ungra
manna félagið í Chicago skrifaði
„Teiegram," var komið í hámæli
hvernig Lindal hafði skilið við hér,
og má þvl nærri geta hvernig svar-
ið var—auk þess sem Lindal mun
hafa farist svipað við „Telegram"
eins og við Mr. Clinton og ýmsa
aðra hér í fylkinu, er hann hafði
átt viðskifti við.
Hinn 12. þ. m. ritaði Mr. Clin-
ton all-langt bréf, um þetta efni,
sem birtist næsta dag(síðastl. laug-
ardag) í blaðinu „Manitoba Morning
Free Press," hér 1 bænum. Hann
skýrir þar frá málavöxtum og vafn-
ingum dómsmáladeildarinnar og ráð-
gjafa þeirra i Roblin-stjórninni, cr
hann fór til í sambandi við þetta
mál. Hann gefur fyllilega í skyn,
að Roblin-stjórnin hafi hindrað að
Lindal væri tekinn fastur í Chicago,
fluttur hingað og m&lið rannsakað,
sökum þess, að hann var eitt af hin-
um pólitísku verkfærum afturhalds-
flokksins, enda mun meiri sannleik-
ur en skáldskapur í þessu, Mr.
Clinton segir í bréfinu, að hann hafi
farið til stjórnarinnar í annað sinn
viðvíkjandi þessu máli og þá talað
við þrjá af r&ðgjöfunum, og að eina
ástæðan, sem þeir hati gefið fyrir
því að vilja ekki láta eyða fó í að
ná Lindal trá Chicago, hafi verið sú,
að dómsmálaráðgjafi Campbell væri
ekki heitua (hann er nú í London á
Englandi). Eins og eðlilegt er, á-
lítur Mr. Clinton þetta hlægilega
viðbáru, því samkvæmt henni mætti
hver sem er stela, ræna og drýgja
hverskyns aðra glæpi, og hlaupa
síðan suður i Bandaríki, án þess til-
raun væri gerð til að ná honum og
hegna, á meðan Campbell er í burtu
oghvenær sem hann er fjarverandi!
það virðist lítill vafi á, að Roblin-
stjórnin er hór að halda hlífðar-
skildi yfir einu af hinum skitnu
tólum sinum. Spursmálið er, hvað
lengi fylkisbúar þoia jafn svívirði-
legt ranglæti og hór hefur átt sór
stað. þetta er ekki hin fyrsta sví-
virðing af þessu tagi, sem Roblin-
stjórnin hefur aðhafst. Hún er
orðin alræmd fyrir að vera bófa-
skjól, og varla um að tala að ná
rótti 8Ínum hjá fiokkstólum hennar,
sem einhver völd hafa.
Mr. Clinton tekur fram—og
þykir það jafn-hlægilegt og það er
viðbjóðslegt—að allir fylkis-ráðgjaf-
arnir, sem liann hafi talað við, liafi
afneitað Lindal að öðru en því, að
þeir þektu hann fyrir annan. Mr.
Clinton segir eins og er, að þeir hafi
þekt Lindal mikiu betur en það.
þeir eru auðsjáanlega ekki upp með
sér af kunningskap sfnum við „há-
karliun".
Og hvað gerir ísl. Roblin-mál-
gagnið „Hkr.“ í þessu m&li? Stein-
þegir! Hvar er nú vandlætinga-
semi þess alræmda hræsnismálgagns?
Eða máske „Hkr.‘‘ álíti það ekki tii-
tökumál þó afturhaldsmaður steli?
það er svo alvanalegt og þeir þykj-
ast hafa nokkurskonar einkaleyfi
til þess! En ef maður úr frj ílslynda
flokknum gerði sig sékan í ein-
hverri smá yfirsjón, mundi „Kringl-
an“ ganga af göflunum.
Vottorð.
Nú reisa sig kornstanga höfuðin hátt,
en hærra þó bændanna vonir sér lyfta.
Þeir sækja til Baldur úr sérhverri átt,
því sérlega gott er við Kristján að skifta.
Hann sjálfur nr bóndi og séður á flest,
af sjálfsreynd um jarðyrkjuverkfæri
dæmir.
Har.n vill ekki þurfa að berja í brest,
en brestina sinum af markaði flæmir,
Og bóndinn, sem kemur og bindara þarf,
hann bendir á Deering, „Eg verkið hans
þekki“,
það borgar sig, karl minn, við korn-
skurðar starf
að kaupa þau áhöld, sera svikja menn
ekki.
Eg átti MeCormick og segi þér satt,
að sáryrði bitur lét „stúkarinn" hlaupa,
því McCormiei færra af bindunum batt,
eg brallaði honum, en Dcering vil kaupa.
Eg hveitiband Deering't hið traustr sta tel
og tek það ef falt er á markaði þínum.
Og sláttuvél Dtering't mér vafalaust vel,
hún vinnur af prýði hjá nágrannamin-
um.
Og Gray's er hið þýðasta Buggy á braut
og brunar sem eimvagn þó folald það
dragi,
en traust eins og klettur i torfæru þraut,
með töfrandi fegurð og nýjasta lag.
Og Cockshutt er plógur sem vinnur það
verk,
er vandaðast sé eg, já afbragðliið mesta;
og öll eru verkfærin eindæma sterk,
en útlitið smekklegt og verðið hið bezta.
Þeir eiga þau, Jóbannes, Andrés og
Björn,
og álitið þeirra kýs margur að heyra,
þeimer ekki skrök eða skrumsaga gjörn,
þeir skoða þau afbragð, og hvað þarf
svo meira ?
Aboylebúi.
Rat Portaoe Lumöer Go.,
Telepli. 1372.
LIMITED.
1x0 — Cull-Sidinjf, ódyr.
Komid o^sjáid e3a skriiiO
Jno. M. Chisholm,
Manager.
(lyrlr Dick, Banning fc Co.)
Gladstone &
Higgin Str.,
BEZTU--—
FOTOGrRAFS
í Winnipeg eru búnar til hjá
w:
ELFORD
COR.'MAIN STR'
&IPACIFIC AVE'
Winnipegr.
Islendingum til hægðarauka
hefur hann ráðið til sín Mr.
Benidikt Ólafsson, mynda-
smið, Verð mjög sanngjarnt.

:■

T3ayley’s ij
■
■
%
FT' l
I c)air. ::
\ Alla sýningarvikuna höf-
::
|. um við
■
j! Winnipeg
j: Souvenirs
13
■
:• til sölu, alt mcð afslætti.
■:
Veitið okkur þá á- |
nægju að koma með
kunningja yðar og
skoða.
í
i Bayley’s Fair. I
I________ i
;■■»_• ■■■'^■■*r
^hiiiiiiI—bbi11 'smme>m
kemti=
vika
almennings.
Aldrei hefur neitt líkt verið vandað
til sýningar í Vestur-Canada eins og
reynt er að vanda til Winnipeg sýning-
arinnar í sumar.
Veðrelðar
AUskonar
Leikir.
t Flugelda útbúnaður þetta ár verðnr
miklu betri en nokkru sinni áður. Það
lítur út fyrir að gripa- akuryrkju- og ið-
naðarsýningin verði mjög góð.
Fróðleikur,
Gróði,
Skcmtun,
Verðlaunaskrú, prógram og allar
upplýsingar fúst hjá
F. W. Thompson, W.He ubach
PKESIDENT, GEn’l MANAGER,
WINNIFEG.
UPPLAG OKKAR AF
SVEFNHERBERGtS
HUSBUNAD!
hefur aldrei verið meira en nú,
Það sem við höfum nú i birc’i er
hið bezta og ervitt að mæta því
hvað verð snertir. Vér höfum
einnig ýmislegt úr Golden Oak og
og hvítu enamel fyrir svo lágt
verð, að allir kaupa það. Allskon-
ar Dressers og Stands með ýirsu
nýju sniði. Komið og sjáið og
spyrjið eftir verði.
Lewis Bros.,
I 80 PRINCESS ST.
295
Eftir þessi orð sá hann Lilian í nýrri mynd. Ný
hlið & lyndisfari hennar kom 1 ljós. Hún sneri &
móti honum, b&uð honum birginn og hrópaði:
„Svo petta er það, sem f>ér eruð að fiska eftir?
Dér ilítið að pér séuð slyngur, eða er ekki svo? En
þér getið ekki leikið á mig. Ef pór hafið fundið
ungbarn, pá mun yður verða erfitt að sanna að eg
eigi það. Eg endurtek það, að eg & ekkert barn.“
„Setjum 8vo að foreldrarnir hafi yfirgefið barnið,
sem eg er að tala um?-‘ sagði Mitehel.
„Hvaða mismun gerir pað?“ sagði Lilian. „Pess-
háttar kemur fyrir & hverjum degi ársins. Hvað
s&nnar pað?*‘
„En setjum svo að ungbarnið hafi fundist i graf-
reit?“ sagði Mitchel.
„í grafreit?“ &t hún eftir honum, og glenti upp
augun undr&ndi.
„J&, í grafreit,“ sagði Mitchel. „Dað er undar-
legur staður til að skilja bam eftir í, eða er ekki svo?“
„Eg skyldi nú segja þaö,“ sagði Lilian. „En
hvernig stóð & að barnið var f>ar?“
„Eg skal segja yður söguna eins og hún er,“
Bagði Mitchel. „Barnið fanst í grafreit og var ekki
1 neinum fötum. Var allsnakið, eins og f>ér skiljið.“
„Veslings elskulegi litli aumingina,“ sagði hún
bllðlega.
„Það hafði verið að skrfða um meðal legstein-
anna í fleiri dsga, &ður en pað fanst,“ sagði Mitchel.
„En hvernig stóð &, að (>að var f>arna?“ spurði
Lilian.
298
sem færði sig hœversklega burt og stóð kyr nokkuð
frá f>eim.
„Jæja, Mitchel,“ sagði Payton, „hvernig vegnar
yður með hinar fögru hugmyndir yðar um réttlssti?
Hafið f>ér fundið nokkurn enn, sem yður er samdóma
um f>au efni?“
„Eg hef ekki verið að leita að neinum meðmæi-
anda skoðana minna,“ sagði Mitchel. „Eg hef verið
I hverfaferð, ofursti.“
„Verið I hverfaferð?“ &t Payton eftir Mitohel.
„Eg vona, að f>ér séuð ekki mjög lyktnæmur. En,
heyrið mér, f>ér funduð J>ó ekki stúlkuna f>& arna t
hverfunum?“ bætti hann við og leit með aðd&un &
Lilian.
„Eg fann hana einmitt f>ar,“ sagði Mitchel. »ER
sé, að J>ér eruð ekki of gamall til &ð taka eftir fallegu
andliti!“
„Of gamall?“ endurtók Payton. „Eg held varla,
herra minn. En mér virðist f>að, sem f>ér segið,
nndravert. Funduð hana í hverfunum, segið pét?
Jæja, jæja! Hve fagurt blóm er hún ekki til J>ess,
að hafa sprottið meðal illgresis.“
„Það er satt, ofursti,“ sagði Mitchel; „en eins
og f>ér vitið, J>& feykir vinduriun st jndum fræi hinna
fcgurstu blómstra 1 hinn fúlasta jarðveg, og samt
festir þetta fræ f>ar ef til vill rætur, þróast og blómst-
ur ksnn að vaxa f>ar aftar.“
„Vafalaust!“ sagði Payton ofursti. „Eu f>að er
mjög hirðulaus garðyrkjumaður, sem lætur gott fræ
fjúka burt.“
291
um ( að&l-borginni og talaði við hann, og sagði hon-
um alla r&öagjörð mlna. Eg bauð honum fjórð&part
af f>vl, sem eg ynni mér inn, fyrir að útvega mér góð
pl&ss sem leikkona, og petta v&rð að samningi milll
okkar. Hann lét búa til pessar ljómandi litmyndir
af mér. Hafið f>ér ekki sóð f>ær?“
„J&, eg hef séð f>ær!“ sagði Mitchel. „Var J>að
hann, sem gaf yður n&fnið Dal-liljanf'‘
„Nei!“ sagði hún. „t>að var mín eigin hug-
mynd. Sj&ið f>ér til, eg var kölluð ,Lilian litla' &
meðan eg lék Evu, en nú, pegar eg &tti að verða að-
al-persóna i leikflokknum, f>& vildi eg hafa mitt fulla
nafn. Mér fanst Lilian Vale einhvern veginn hvers-
dagslegt, svo mér datt fyrst I hug að bæta stafmnn
,e‘ aftan viö, til að leggja meiri áherzlu & nafnið og
gera úr f>ví Vallee. I>& flaug mér snögglega annað
I hug, og eg skrifaði f>að strax niður: ,Miss Lilian
Vale—The Lily ot the Valley (Dal-liljan). Danu.
ig kom eg að bæði Lily og Vallee, eins og f>ér sjáið,
en nafnið varð miklu fallegra.“
„Þér segið, að f>etta hafi skeð f>egar f>ér voruð
einungis tólf ára gömul?‘ sagði Mitchel.
„Já!“ ssgði Lilian. „Það virðist eios og J>h8
hafi skeð fyrir tugum ára sfðan! En J>að er okki nent
þvllíkt! Eg er einungis liðugra sex-án áranú. Jæja,
eios og eg sagði áðan, f>á gerði eg mikla lukku fr&
byrjnn, og br&tt var eg farin að f& 30 dollara um
•’ikuna 1 iíoteery-leikhúsinu, og meira f>egar leik-
flokkurinn ferðaðist um landið. Þetta v&r ekki svo
litið, eða finst yður f>að ekki?“