Lögberg - 18.07.1901, Blaðsíða 6

6
LÖUBERU, FIMTUDAGINN 18 JÚLf 1901
Uin manntjónið í Vest-
mannaeyjum
s'vrifar alkunnur sjómaður þaðan úr
Eyjunum:
„Þennan dag, sem slysið yildi til,
var biíðu veður, dauður sjór og logn
fra m yfir hádegi; þá bvesti nokkuð fljött
A austan og gerðist nokkuðúfinnsjór, en
ekki svo, að ekki væri vel fært hverju
mátulega blöðnu opnu skipi, enda komu
3 öunur skip með góðu um sama leyti
undan Eyjafjöllum. Orsakir þessa stór-
gorða mannskaða voru fyrst og fremst
hið alþekta átumein í íslenzkri sjómenn-
sku. tkeytingarluvs ofhleðsla, 28 menn, yfir
20 fjár og talsvert af öðrum flutningi,
þarámeðal timbur í árar, á mjög litl-
um áttæringi. Liklega næstum dæma-
laust, að farið hafi verið með slikan
farm milli lands og eyja, og það eina
hina lengstu leið, 4—ö mílur. Annað:
tkkifarið venjulegaleið frá Fjöllumtil Eyjv
heldur mikið til djúps og langt fyrir
sunnan Bjarnarey, þar sem hættast er
við ágjöf og leiðin lengri. Prid]a'.ofnnkið
mglt hlöðrtu »kipi, —og loks fjórða: Ur-
r æðulry»i eg ftctmeka að fleyja ekki ú< (létta
á skipinu'), þegar ágjöfin fór að koma
með alvöru suður af Bjarnarey og heim
1 lóann, svo 2 menn höfðu naumast við
að ausa á stundum, en allur farangur
þyngdist mikið, og loksins sökk skipið
eftir dálítið ólag f landsuður af Kletts-
nefi. Margir menn í landi horfðu á
þennan voða atburð. Var þegar brugðið
við og farið á tveimur áttæringum, er
voru til taks á tíoti, út þangað sem slys-
ið varð, en til þess gekk ait að hálf
klukkustund, svo alt var um seinan,
J.ví áiangurinn varð sem kunnugt er‘‘.
Um síðari skiptapann segir sami höf-
uudurinn :
„Þennan dag Í20 maí) reru allmargir
bátar snemma um morguninn með lóðir
austur fyrir eyjarnar í göðu sjóveðri og
litlum kalda við landsuður, Þegar kom
fram á morguninn, hvesti allmikið á
sunnan (úr hafi) og rótaði í brimi. Elestir
bátar fóru heim á tímabilinu mill kl. 7
og 8j f. h.: var þá harðasta stórstraums-
útfall, sem ýfði sjóinn svo mikið, að
hann var alls ekki skipgengur f verstu
straumálunum fyrir opið skip. Bátur
sásemfórst var og hinn seinasti af þeim,
er sigldu heim sunnan við Bjarnarey,
lileypti þegar undan ólögunum, er hann
kom á móts við vestra Haganefið á
Bjarnarey, á eftir öðrum báti er kominn
var 2—300 faðma á undan,—því að halda
bcint vestur yfir Álinn og heim Flóann
var enginn vegur,—en fókk þegar ein 3
öiög (bárur), sem fyltu hann og kæfðu
alt með sama, þótt hann væri lítið fisk-
aður og notaði lýsi. Magnús heitinn var
övanur formensku og stjórn, en að öðru
leyti góður sjómaður. Erþað ekki óhugs-
andi, uð betur hefði mátt stýra, en það
er vandi með stórsjó á móti áköfum
straumi, að fara hefði mátt nær eynni,
þvf þar voru minni ólætfn, og að betur
hefði mátt nota lýsið. láta það dreifaat
úr ýlum að framan frá bátnum, í stað
þess að ausa því út með sjónum aftan
til, eins og sumir gera; en um þesshátt-
ar er varlega dæmandi fyrir fjarstadda.
Slysið sást úr landi, en ekki var að
liugsa til að bjarga neinu, því alt var
horfið eftir nokkur augnabfik.
Hór koma enn einu sinni tvær stór-
ar bendingar til sjómanna, að skella
ekki lengur skolleyrum við því, að stofna
styrktarsjóði handa ekkjum og börnum
druknaðra sjómanua, og að islenzk sjó-
menska og formenska er næsta athoga
verð“.—FjallA 8-júní 1901.
Sputniiiírar og Svör.
Spurning.-1 - Eg vil grafa skuið
eftir patti af landi mínu, eða eftir
þvf öllu. M4 ep; grafa fkurðinn eftir
línu (ekki v-galínu), sem mæld h-fur
verið mjlli lands mfns og nágramia
mfns.? 2.—Er ekki sá nájjranni, setn 4
latd að nefndri lfnu, skyid igjur til að
taka þáít í kostnaðinum við að grafa
skurðinn, með pví hann hefúr nrt »f
honum eins ofr eg? 3 —Getur Defnd-
ur Dágrauni minn baonað mér &ð
gp-afa skurðinn eftir greirdri lfnu?
Svar: 1—Spyrjar.di má grafa
skurðinn meðfram iínunni, en hann
má ekki láta hann ganga neitt upp á
land nátjranna síns, nema með leyfi
hans, og ekki flegja úr skurðinum
upp 4 lsnd hans. 2.—Nágraninn er
ekki sky’dugur tilað taka þátt 1 kost-
nafinum við skurðinr. 3.—Nágranr-
inn getur ekki bannað að grafa skurð.
inn, ef hann gengur ekki neitt upp á
iand hans—er grafinn eingöngu 4
landeign spyrjarda við lfnuna milii
landanna.—Ritstj. Lögb. •
Kvalir bapnsins.
MéÐIR LITI.O STÚLKUSÍNAR ÓTTAÐIKT
AÐ IIÚN MUNDI ALDRKI FÁ HEILS-
UNA AFTUR.
Hún fékk fyrst gigt og svo riðu. Hún
gat engá björg fér veitt og varð
pví að þjöna henni f>ví nær eics
og h.ítvoðung.
Eftir blaðinu ,,Sun“, Orangevillo, Ont,
Á meðal hinna mikilsvirtu fbúa
Orangeville bæjar er Mrs. Marehall,
sem heima 4 í suotru smábý3Í á First
street. 1 nokkur ár hefur 12 ára
gömui dóttir hennar, Mamie, pjáðst
nt gigt, ásamt hinum óttalega siúk-
dóm — riðu. í s&mtali við f; éttsrit-
ara blaðsius „Sun“, fóruit Mrs Mar
shall pannig orð nm veikindi dóttur
sinnar og beilsubót hennar að lokuir:
—„Degar Mamie var átta áragömul,11
sagði Mis. Maishall, “pá veiktist hún
af gigt og tók mjög mikið út með
pvf, og prátt fyrir pað, að hún var
stunduö af góðum iækni, pá gat henni
ekki batnað. E>&ð, sem geiði ástand
hennir ennpá aumkvuuarverðara, var,
að hún varð yfirfallin af riðu og gaf
eg hér um bií upp a!la von um að hún
kæmist nokkurntfma aftur til heiisu.
AUir útlimir hennar kiptast til á
f tnsa vegu eÍDS og með krampaflog-
um; hún gat naumast haldið á d>sk
og varð að líta eftir honni pvf nær
eirs og hvítvoðung. X>egar Mamie
v&r í pessu ástandi ráðlagði nágranni
minn, sem sjáifur hafði biúkað Dr.
William’s Pink Piils og haft gott af
pvf, mér &ð reyna þær við Mamie.
Eg hafði margsinnis heyrt látið mjög
vel af pillum pessum, en mér hafði
aidrei hugsast pað, að pær myndi
bæta litlu stúlkunni minni nú afréð
eg samt &ð gefa henni pær. Áður
en hún var búin úr tvennum öskjum
gat eg séð talsverða breyting til
batnaðar, og pegar hún var búin úr
fimm öskjum var bæði gigtin og rið-
an horfin, og nú er hún eins lífleg,
hraust og heilbrigð eins og nokkur
unglingur á hennar aldri. Nokkur
tfmi er nú liðinn síðan hún hætti að
brúka piilurnar, en enginn vottur
veikinnar komið í ljós. Fg heid aér
sé pvf óhætt að gera mér von um pað
að Dr. William’s Pink Pills hafi ekki
einungis komið barninu mfnu til
heilsu heldur gefið pví varauJegan
bata.“
Gigt, riða og alls konar blóð- og
tauga sjúkdómur láta fljótt undau
D*. Williams’ Pink Piils, og lækning
sú, sem pær veita, er varanleg, vegna
pess að pær mynda efnisrfkt, rautt
blóð, styrkja taugarnar og komsst
pBHDÍg fyrir upptök veikinnar. Pil'-
ur pessar eru seldar í öllum lyfjabúð.
um eða eru sendar kostnaðarlaust með
pósti á 50 cents askjaD, eða sex öskj-
ur á $2 50, með pvf &ð skrifa Dr.
vVilliam&’ Medicine Co , Biockville,
Ont.
Ohio-ríki. Tol©do-bœ, >
Lncas County $
Frank J. Cheney ei< fefltír, ao hann »é oldri eigand-
inn a<3 verzluninni, «em þekt er med nafninu F. J.
Cheney & Co í borginni Teledo í ádornefndn connty
og riki, og ad þessi verzlun borgl EITT HUNDRAD
DOLLARA fyrfr bvort elnasta Kntarrh tllfeUi er eigi
læknast med bví ad brúka Halis Catarrh Cnre.
FrANK. J. CHHNEY.
Undirskrifad og eídfest frammi fyrir mér 6. des.
1896. A. W G eas'm,
[L. S.] Notíiry Fubllc.
HallaC-.ttairh Cuie er teki'i inn eg verkor beinlínis
á blódid og ^iímhimnnrnar í líkamanrm. Skrifid
eftir geflna vottordum.
F- J. Chency & Co.. Toiedo, O.
Sfllt í óllum iyfjabúdum á 75 c.
Halls Famiiy Pilis eru J>ter beztu.
róstflutningur.
LoKUÐUM TILBOÐUM, stfluðum
til Postmaster General, verður veitt
móttaka f Ott&wa til hídegis, föstu-
d’.ginu 26. Júlí næstkomandi, um
flutning á póstflutningi Hans Hátign-
ar, með fjögra ára samning, á milli
Selkirk og Winnipeg, um LowerFort
G&rry, St Andrews Nortb, St. An-
drews, Parkdale, Middlo Church og
Kildonan, frá fyrsía Septe*mber næst-
komardi.
Prentaðar sk/rsiur um frekari
upplysingar um ásigkomulag pessa
fyrirhugaða samnings, eru til synis,
og eyðublöð fyrir tiiboðin fáanieg á
pósthúsunum í Winnipeg og Selkirk
og öllura pósthúsunum par á milli,
og á skrifstofu pessari.
W. W. McLEOD,
Fost Office Inspector.
Post Office Insp Office,
Winnipog, 14. Júní ’1901.
Mar^et Square, Winnipeg,
Eitt af beztu veitingahúsum bæjarinf
Máltfðir seldar á 25 cents hver. $1.00 á
dag fyrir fæöi og gott herbergi, Billiard
stofa og sérlega vönduð vínföug og vindl
ar. Ókeypis keyrsla að og frá járnbrauta-
stöðvunum.
JOHN BÁÍRD Eigandi.
I.<GKKIR.
W W. McQueen, M D.,C.M ,
Physician & Surgeon.
Afgreiðslustofa yíir State Bank.
TBiLÆKNIR.
J. F. McQueen,
Dentist.
Afgreiðslustofa yfir Stvte Bank.
—-----------------------S
»ÝKALÆK> IR.
0. F. Elliott, D.V.S.,
Dýralæknir ríkisins.
I.æknar allskonar sjdkdóma á skepnum
Sanngjarnt verð.
LYFSALI.
H. E. Close,
(Prófgenginn lyfsali).
Allskonar lyf og Patent meföl. Kitföng
&c.—Læknisforskriftum nákvæmur gaum
ur gefinn.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLÆ.KNIR.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs.
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
527 Maiw St.
Dr. O. BJORNSON,
0 18 ELGIN AVE-, WINNIPEG.
Ætíð heima kl. 1 til 2.30 e. m. o kl. 7
til 8.80 ■». m.
Telefón 1156,
Dr. T. H. Laugheed
GLENBORO, MAN.
Hefur ætíö á reiðum höndutr. allskonai
meðöl.EIN K AL EYl IS-MEðÖL, SKRIE-
FÆRI, SKOLABÆKUR, SKRAUT-
MUNI og VEGGJ APAPPIR, Veið
lágt.
Stranehen & Haire,
PARK RIVER. - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o s.frv.
t30T Menn geta nú eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, þegar þeir vilja fá meðöl
Muniö eptir að gefa númerið á glasinu.
Dr. Dalgleish,
TANNLÆKNIR
kunngerir hér með, að hann hefur sett
niður verð á tilbúium tönnnm (set of
teeth), en þó með því sailyrði að borgað sé
út S hönd. Hann er sá oini hér í bænum,
sem dregur út tennur kvalalaust, fyllir
tennur uppá nýjasta og vandaðasta máta,
og ábyrgist alt sitt verk.
416 IVlclntyre Block, Main Street,
Dp. M. HaUdopsson,
Stranahan & Hamre lyfjabúð,
Park River, — . Dal^ota
Er að hiíta á hverjum miðvikud,
í Grafton, N. D„ frá kl.5—6 e. m.
Lystigarðiuum
ásamt veitingaskálannm þar,
heíir vei ið slegið opnum fyrir
almenningi, yfir snmarið.
Qanadiaa Paeific Rail’y
Are prepared, with the
Öpening of —
=~— Navigation
MAY 5th.
To offer the Travelling Public
Hollöaijl..
Via RfltpQ
öreat Lakes R0100
Steamers
“ALBERTA“
“ATHABASCA”
“MANITOBA”
Will leave Fort William for Owen
Sound every
TUESDAY
FRIDAY and
SUNDAY
Connections made at Owen Sound for
TORONTO, HAMILTON,
MONTREAL
NEW^YORK
AND ALL P0INT5 EAST
For full information apply to
wm. STITT, C. E. mcPHERSOH
Asst. Gen. Pass. Agent. Gen. Pass, Agt
WINNIPEG.
„EIMREIDIN“,
fjölbreyttasta og skemtilegasta
tíinaritið á Islenzku. Ritgjörðir, mynd-
ir, sögur, kvæði. Verð 40 cts. hvert
hefti. Fæst hjá H. S. B&rdal, S.
Bergmann, o. fl.
292
„f>að var ails ekki lítið!“ sagði Milchel. „En
segið mér nú hvernig það atvikaðist, að |>ér kyntust
manninum yðar?“
„Ó, yður laDgar œest tii að heyra um f>að atriði ?“
sagði Liiian. „Jæja, úr f>ví eg er nú byrjuð á f>ess-
ari sögu, f>á mætti eg eins vel segja yður alt satnan
eins og f>að er. Eg kyntist honum á öðru árinu, sem
eg var aðal-persóua í leikflokknum. Eg söng um
f>ær mundir í Bowery, einum af pessum stöðurn sem
tilheyrendunum er ieyft af drckka inni f leikhúsinu.
Dar var áhorfeDda kleii, sem sneri fram að leiksvið-
inu sjálfu, og kvö’.d eitt fleygði ungur maðurnokkur,
er var í klefanum, blómum til mín. Ejr tók blómin
UPP’ °g fleygði kossi tii gefandans af fingri mínum í
hugsunarleysi. I>anDÍg byrjaði kunningsskapur
okkar.“
Æ! hve tnargir af sorgarlcikjum lifsins byrja
ekki með kossi!
„Hinn ungi maður kom siðan á bakvið tjöldin
og fór að tala við mig,“ hélt Lilian áfram. „Hann
kom pangað aftur næsta kvöid og færði mér brjóst-
sykur, og pá lofaði eg honum að fylgja mér heim,
Eftir pað fórum við smátt og smátt að vorða beztu
vinir, og siðan—stðsn fór eg að fá ást á houum. E>r
skal segja yður pið, &ð eg elskaði hann svo mikið,
að eg fekk höfuðverk af að hugsa um pað. Dví mér
fanst ætið að eg vera ekk> nógu göð handa honum.
Detta var pegar hann vac ekki bjá mé-. En svo var
hann vaour að koma aftur og vera mér góður, cg
297
skjátlast i pvt, að beudla hana við þetta útburðar-
mál. En einmitt í pessum svifunum tók hún eftir,
að hann hélt á vssaklút hennar t hendinni, og s&gði:
„Nú, er petta ekki vasaklúturinn minn?-‘
„Er pað evo?“ sagði Mitchel og rétti henni klút-
inn.
„Já, cg á klútinn,“ sagði Lilian. „Sjáið til,
þarna er merkið mitt t horninu á honum. Eg merki
alt, sem eg á, með dal lilju.“
Dessi orð hennar komu Mr. Mitchel til að A-
kveða sig. Hann komst að peirri úiðurstöðu, að rótt
væri, að gera slðustu og mestu prófunina, einkum
með þvt að lestin var að nálgast stöðvar, sern, ef pau
færu af henni við þær og ni?ur á strætið, J>á væri
einungis örskamt til pess staðar, sem hann gæti kom-
ið fyrirætlan sinni fram.
„Ó, en eftirá að hyggja,“ sagði Mitchel, „inig
langar til að fara af lestinni hér. Viljið pér korna
roeð nsér? Eg skal ekki tefja yður nema fáar mtn-
útur, og síðan getura við haldið samtali okkar áfram.
Mig langar til að skýra fyrir yður, áður en við skilj-
um, hvers vegna eg ímyndaði mér að pór ættuð
barn.“
Ilún sampykti að fara moð honum, svo pau urðu
samferða til byggingarinnar, sem Metropolitan fund-
inna barna-félagið hc-fur aðsetur sitt f. Dað hittist
svo á, að Payton ofursti kom út úr húsinu létt þcgar
pau ,voru að fara inn { það. Hann stanzaði til að
taia við Mitchel, en hanu horfði stöðugt á Liliau,
296
„Nú, pað cr einmitt spurningin,“ sagði Mitchel.
„Við álítum, að maðurinn hafi verið faðir barnsins.“
„Það er 6mögulegt!“ hrópaði Lilian. „Enginn
faðir gæti verið pvílík ófreskja, að gera það. Eg
þori &ð veðja um, að einhver hefur stolið pessu ung-
barni, og vissi síðan ekki hvað hann átti að gera við
það.“
„Nei!“ sagði Mitchel. „Ef svo hefði verið, pá
hefði sá hinn sami skilið barnið eftir einhverstaðar
par sem pað hefði fundist. Ea maðurinn, sem lét
barnið í grafreitinn, vildi að pað dæi. Dað er á-
stæðan fyrir að eg segi, að það hafi verið fað>r barns.
ins, sem vildi losa3t við það.“
„Eq hví skyldi nokkur faðir vilja drepa eigið
barn sitt?“ sagði Lilian.
„Ef til vill sökum pess, að hann hafði ekki gifst
móður pess,“ sagði Mitcheb
Það fór hrollur um Lilian, en hún þagði. Orð
Mitohel’s vöktu augsynilega ópægilegar hugsanir
hjá henni, en samt hafíi látbragð bennar verið pann-
ig, alt&f á meðan á pessari samræðu stóð, að haanivar
sannfærður um, að hún var sér ekki neinnar sektar
moðvitandi í sambandi við útburð ungbarusins. Og
með pví haDn áleit þctta svo, gcrði pað málefnið enn
fióknarx. Þvi ef hún var saklaus í pessu efni, hvern-
ig gat hún pá hafa sampyktsvo viljuglega, að barn
hennar skyldi hverfa? Detta kom honum næstum
til að trúa pvf, að hún hefði sagt honurn sannloikann
og að honum hefði, pegar alt kotu til alls, oí úl vill