Lögberg - 29.08.1901, Blaðsíða 6

Lögberg - 29.08.1901, Blaðsíða 6
6 LOQBERG, FIMTUDAGINN 29 ÁGÚST 1901 SVAR til Lárvsar Gnðmundxsonar, JVest Duluth. (sbr. Heimskr. 8. f>. m.) I>sÖ gettir nö, ef til tíII, rkift Bkjðunnm, hvort vert sé sfl virfla Lfir- us f>ennan svars efla ekki, f>ar Bem hann ræflst & mig, saklausan við sig, m ifl sm&nyrðum, útörsnúningum og ranjjrfserslun) & grein minni 1 Lögbergi 25. f. m., &n f>ess hann f>6 skilji n >kkurt atriði m&lains réttilega. En til f>ess afl *yoa lesendum t>laðsins, Lögb., virðin>»u mína fyrir hr. L. G. ræð rg af að segja fáein orð. Kg sk*l nö ekki m»ða lesend- urna með f>ví að syna f>eim fram & hvað bugsunarf>r&ður höf. er afk&ra- legur & grein hans f Hkr. 8. {>. m. t>að mundi verða of langt m&l, og „spilla fyrir rúmi“ þeirra greina, þem eiga við skap hr. L. G. Aðeins m& svo mikið segja, «ð flffstir póstar greinarinnar syoa ekkert anoað en barnalæti og ór&ðsbull. Hver murdi t. d. l&ta sig varða (I sam- bandi við f>etta m&lefoi okkar G. S.) um p& gullhamra, sem L. G. gefur O. S. Thorgeirssyai, um rith&tt Sigtr. JóaxBsouar, um pillurnar, sem höf. segÍBt bafa gefið Skafta Arasyni, um réttl&ta dóma vinar hans, Snæbjarnar s&i. Ó'afssonar, o. 8. frv. Að L&rus pessi Guðmundsson sé þyrill og marklítill skaffinnur, vona eg að allir fullskyr.samir menn geti séðafpessari umtöluðu grein hans, o t pað læt eg méc nægja. Herra L G. pykist mikill snill- ingur f peirri ment aC „geta iesið milli lína,“ en hitt, að geta lesið lín- urnar sj&lfar og hafa eignast vit til pcss að skilja orðin, sem f peim standa, m& virðast að liggi langt fyrir utan alla mentasögu mannsins. Hr. L. G. veit ekki, aö aðal &herzla séra Hafst. Péturssonar er, samkvæmt ritdómi hans (um landofimssögu B. Jónssos- ar), að s/na Guflmund Símonarron sem einn af fremstu „stuflningsmönn- um að framfaram&lum nylenduonar,“ og pvf til sönnucar aegir ritdómarinn að G. S. hafi verið „fyrsti maður f bygðinni, sem keypti preskivél.*4 Útaf pessu fyrirliggjandi efni lét eg—að pvf er snertir framfara- m&lin—afleins duga að setja p& grein, sem L. G. dregur fram I grein sinni, til pess að sýna fram &, að prnskivólar- eign einstakra manna geti engu raóti heyrt undir almenn framfaram&l bygðarinnar. Og til sönnunar pvf lét eg duga, pað,sem stendur f seinni hluta greinarinnar, um okur G, S. & presking sinni & næstl. hausti, ftn pess að koma fram með nokkurar sög- ur um pað atriði; pær tini eg fram s'ðar, ef eg parf að svara G. S. sj&lf- um, fisamt fleiru, sem snertir afatöðu hans gagnvart framfaram&lum bygð- arinnar yfirleitt. Að hér eða nokkur staðar annar staðar f grein minni 25. f. m. sé um „mótsögn“ að ræða, hlýtur að vera pvf um að kenna, að krókavegir ridd- aranna f höfði L. G hafa tekið rarga reiti, og snúið taflinu. Greinin er svo rétt hugsuð eftir fyrirliggjandi efni, að paö er tóm r&ðalrysis hótfyndni sð hafa nokkuð út & hana afl setja. Væri umvöndun L. G. til mfn, um sæmilegan rith&tt, sprottin af sönnum kærleik til peirra m&lefoa, sem byggjast & hreinum sannleik, p& væri ekki einasta vel yfirað l&ta, beld- ur pakkarvert að f& að heyra aðvaran- ir góðra manna um pað efni I blöð- u íum, en pegar f sömu &minniogar greininni koma fram svo Ijótar og ómannúðlegar meiningar, að hverein asti maður verður að sj&, að hér ligg- ur einhver hulinn hefndarhugur höf- undarins & bak við orðin, sem gerir greinina að pvf, sem L.G. kallar „hrak og ósóma,“ p& fara hinar góflu bend- ingar um heiðarlegan rith&tt að verða ærið notalitlar til eftirbreytni, og 1 kj ast hræsni f hæsta veldi. Sannast að segja liggur mér í léttu rúmi, hvort L. G telur mig klaufdýr ir eð hornum og klaufum eða mann með viti. I>afl gerir engan mun fyrir mig. Biðir erum við lft- ilsh&ttar kunnugir almenningi f gegn- um blöðin Hkr. og Lögb., og pau m&lefni, sem við höfum framfylgt, og er mjög trúlegt, að pað mætti nægja leseodum blaðanna til pess að skapa sér sj&lfstæða meiningu um andlega hæfileika beggja okkar &n nokkurra nýrra skýringf. Að síðustu vil eg lftta pess getið L. G. til athugunar (pó hann hafi m&- ske beyrt pess getið af umtali lesandi manna), að m&lefni petta milli okkar Guðm. Sfmonarsonar er risið út af f&- orðu vottorði, sem eg gaf f blaðinu Lögbergi 20 Júuf f sumar. Var vottorð petta svo bl&tt ftfram og ó- meiðandi fyrir alla menn sem hugsast gat. Kemur svo einn af mfnum 20 &ra gömlum vinum, G. S., fram í Hkr. 11. f. m. með espandi meiringar til mfn um vitleysu og ósannsögli, og reynir að gera vottorð mitt að einni hotnlausri vitlevsu. Eg svaraði f Lögbergi með peirri grein, sem L. G. gefur mér áminningar fyrir f Hkr. 8 p. m. Þetta er nú gangur m&lsins,herra L&rus, og að öðru leyti en pvf, sem eg bef sagt hér að framan, finn eg enga köllun hjft mér til pess að skrift- ast út af nokkuru einasta orði, sem f Bvari mfnu f Lögb. 25. f. m. stendur, og pft allra sfst fyrir manni, sem mefl réttu hefir ftunnið sér viðauks-nafnið hræsnari, eftir framkomu hans f pessu m&li. Vilji menn pekkja manninn að fleiri eiginleikum, p& hefir pessi sami Lftrus Guðmundsson gert sig sansan ið mesta ranglæti f kröfum sfnura við Skafta Arason. Allur gangur pess aifils er kunnur hér um slóðir. Hvort heldur pað er harms eða huggunarsaga fyrir L&rus Guðmunds- son, pft vil eg skjóta pvf hér inn'f, að allar lfkur benda til pess, að kunr. ingsskapur okkar Guðm. Sfmonarson- ar h»ldi ftfrara hinn sami og hann &ð- ur var. Brú, 16. Ágúst 1901. JÓN Ólafsbon. VARIÐ YDUR Á CATARRH smirsl- um sem kvikasilfur er f, af þn að kvika- silfrið sljófgar áreiðanlefa tilflnninguna cg eyðileggur alla likamshygginguna ^eyar þaö fer i gegnnm slfmhimnnna. Slik meðul tkildi enginn nota nema sam- kvæmt læknis r&ði, þvi það tjón, sem þau orsaka, er tiu sinnum meira en gagnið semþangera. Hall’i Catarrh Cure. sera F. J. Cheney & Co., Toledo, Chio, býr til, er ékki blandað kvikasilfri, og það erinn vortis meðal, hefir því bein áhrif fi blóðið og slímhimnuna. Þegar i>ér kaupið Hall’s Catarrh Cure, þfi fullvissið yður um að |>ér ffiið i>að ósvikið. Það er notað sem innvortis meðal og F. J. Cheney&Co, Toledo, býr til. ,.„M , Seltf lyfjabuðum fyrir 75 c. Halls r’amily Pills eru |»ier beztu. BEZTi Malað f nýjustu og beztu mylnu. Hinir beztu bakarar í nýja bakaríinu okltar breyta hinu bezta mjöli í beztu brauð, sem við getum afhent yður fi hverjum morgni Takið eftir: Þetta er ekki brauð gömlu bakaranna búið til upp fi gamla mósinn, heldur með nýrri aðferð, og er því fram- úrskarandi gott. W. J. BOYD. Allir^- VHja Spara Peninga. Þegar þið þurflð skó þfi komiö og verzliö við okkur. Við höfum alls konar skófatnað ogverðið hjfi okk ur er lægra en nokkursstaðar bænnm, — Við höfum íslenzkan verzlunarþjón. Spyrjið eftir Mr, Gillis, Tbe Kilgour Rimer Co„ Cor. Main & James St. WINNIPEG. ARINBJORN S. BARDAL Belur'likkistur og annast. um útfarii Allur útbúnaður sfi bezti. Een fremur selur kann ai >kona minnisvarða cg legsteina. Heimili: fi horninu fi Te« J^Df Ross ave. og Nena str, «íUo. SÉHSTÖK TILHREINSUNABSALA ÞESSA VIKU. Dér getið valið úr 300 buxum úr fronch og engrlish wo>st<d Vesti úr englisb og scotch tw eds. Buxur frá $3.75 til $5 50 virð:. Þér megið velja úr peim pessa viku fyrir $2.25. 200 pör af hinum víðfrægu Dillas skóm fyrir karlmenn $1 85 virði pessa viku fyrir $1.00 75 pör ftf hneptum eða reimuðum kvenskóm úr geitarskinni með glj&- leðurtftm $2 25 virði, pessa viku & einungis $1 35. Föt úr Irisb Serge, vkstin tv hnept $10 50 virði. Til pess að verða af með pau bjóðum við pau fyrir $6 75. Tlio firoat West filetliing fio., 577 Main Street, WINNIPEG. REGLUR VID LANDTÖKU Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn- inni f Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu- feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki &ður tekið,eða sett til sfðu af stjóminni til viðartekju eða einhvers annars, INNRITUN. Menn meiga skrifa sig fyrir landinu & peirri landskrifstofu, som næst liggur landinu, Bem tekið er. Með leyfi innanrfkis-r&ðherraDB, eða Jnnflutninga-umboðsmannsÍDB í Winnipeg, geta menn gefið öðr- um umboð til pesa að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C, og hafi landiö &ður verið tekið parf að borga $5 eða $J/' ‘fram fyrir sjerstakan kostnað, sem pví er samfara. HEIMILISRÉTTARSKYLDUR. Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla beimilis- rjettarskyldur sfnar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land- neminn ekki vera lengur fr& landinu on 6 mánuði & &ri hverju, án sjer- staks leyfis fr& innanríkis-r&ðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín- um til landsins. BEIÐNI UM EIGNARBRÉF ætti að vera gecð strax eptir að 8 ftrin eru liðin, annaóhvort hj& næsta umboðsmanni efla hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn- ið hefur verið & landmu. 8ex m&nuðum ftður verður maður pó að hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum f Ottawa pað, að hann ætli sier að biflja um eign&rrjettinn. Biðji rnaður umboðsmann pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka af sjer ómak, pá veröur hann um leið að afhenda slfkum umboðam. $5. LEIÐBEININGAR. Nýkomnir innflytjendur f&, & innflytjenda skrifstofunni f Winni- peg r & öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð- vestui.andsin, leiflbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogallir,sem & pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðarlaust, leið- beiningar og hj&lp til pess að ti& 1 lönd sem peim eru geðfeld; enn fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og n&malögum All- ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn fengið reglugjörðina um stjórnarlönd inn&n j&rnbrautarbeltisins 1 British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanrfkis- deildarinnar f Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins I Winnipeg eða til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum f Manitoba eða Norð- vesturlandinu. JAMES A. SMART, Deputy Minister of the Interlor. N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengiö gefins, og &tt er við í reglugjörðinni hjer að ofan, p& eru púsnndir ekra af bezta landi,sem hægt er að f& til leigu eða kaups hj& jftrnbrautarfjolögum og ýmaum andsölu félögum og einstaklingum. 364 Hreggja státkubörn. önnur peiira var stór, og feit, og blómleg; hún leit stóru augunum sfnum upp & konurnar létt eins og hún væri að spyrja, hversvegns hún hefði veriö vskin, pví hún var auðsj&anlega glaðvakandi. Hin var lftil, og föl, og sofandi, með snoan hmdlegginn innanundir reifunum, en hinn 1& afllaus utan & peim og x&st pvf. Litlu fingurnir hennar ýtrist rétlu úr sér og færðust hver fr& öðrum eða drógust saman i ofurlftinn hnefa— pað var sann- arlega ekki filitlegt vopn til pess að berjast fyrir líf- inu nceð. I>e si ósj&lfr&ða hreifing & hendinni var alt og sumt, sem bar vott um pað, að hún hafði verið ón&ðuð með pví að rffa hana upp úr litla rúminu sfnu. Mrs. Van Cortlandt beygði sig áfram til pess sð skoða börnin og leit m_jög fthyggjufull & pau til skift- is. Hverja litlu stúlkuna &tti hún nú að veljasér? I>að var mjög pýðingarmikið augn&blik fyrir litlu munaðarleysingjana. Hún tók ofurhægt um litlu hendina, sem stöðugt var & iði, & sofaodi barn- inu, og óðar 1& hún hreyfingarlaus f hendi konunnar. Hjarta hennar varð snortið af pvf, að pað leit út eius og værð færðist yfir barnið við pað, að hendur peirra gnertust. Svo varö henni litiö & litiafiogurinn og vifl pað slóst bjartað f henni barðara. Hann var ein- kernilega boginn. Hún mundi eftir manni, scm hafði svona fingur. Blóðið atökk út i kinnar hennar p-;gar hún hugsaði til pess, að petsi litli fæðicg.r- lýti & barninu gæti paldið v« kacdi fyrir henni cndur- 369 að hann ætti neitt erindi venju framar. Enginn vott- ur pess s&st heldur, pegar peir heilsuðust, hann og Mitohel, afl peir hefði nokkurntfma &ður sést. Hann gekk til Mrs. Van Cortlandt, hneigði sig mikið, og sagði: „Kæra vinkona, eg vona pér misvirðið ekki við mig hvað laugt er sfðan eg hef heimsótt yður. Eg er hræddur um, að pað sé nú br&ðum orðinn m&naður sfðan?-‘ „Fimm vikur, ofursti,“ svaraði konan, hlæjandi. „Eg er hrædd um yður finnist tfminn lfða fljótt við störf yðar og skemtanir. Við hérna, einar tvær 1 pcssu stóra húsi kveld eftir kveld, höldum n&kvæm- ari reikning yfir pað, hvað oft viair okkar koma, er ekki svo, Perdlta?“ Ofurstinn gladdist af að heyra, að hún hefði h ildið reikningyfir pað í hjarta sfnu, hvað langt var liðið fr& pvf hann hafði komifl. „Jú, auðvitað, móðir mfn,“ sagði Perdíta, og færði sig nær peim. „Við pr&um yður æfinlega, ofursti, pegar langt lfður & milli pe3s, að pér heim- sækið okkur.“ „Svo yður er einnig ftnægja f pví að eg komi héc?“ Dað varekki laust við óstyrk f rödd ofurst- ans, og hann &tti fult f fangi mefl að hafa stjórn & sér. Hann d&ðist að fegurð stúlkunnar og furöaði sig stórum & pví, að hann hafði ekki veitt pví eftir- tekt fyrri. „J&, pvf megið pór trúa! Okkur or sannarloga 368 „J&, víst geri eg pað,“ sagði Mrs. Mitoliel. „Eina og pér vitið, Mrs. Van Cortlandt, p& er Rose ekki dóttir okkar. Dað er nokkur munur, finst yður ekki? Maður getur farið með sitt eigið barn eins og manni sýnist, en að annast um uppeldi barns annarrar konu; að vera í endalausri óvissu um pað, hvort meöferðin & barninu muni vera eins góð og ef pað hefði verið hj& móðurinni sj&lfir, sllkt gerir vandann enn p& til- finnanlogri. En inn 1 petta getið pér auðvitað varla sett yður vegna pess, að pór hafið uppalið yðar eigi6 barn. Og pvílfka dótturl'* Um leið og hún sagði sfðustu orðin brosti bún og leit með vingjarnlegri aö- aðd&un & PerJftu. I>að var ekki laust við, aö Mrs. Van Cortlandt brigði við orðÍD, en hún lét ekki & pvl bera; hún var búinað f& margra ára æfing í pvf að geyma leyndar- m&l sitt. Áður en hún fékk tfma til að svara, var henni sagt, að Paytou ofursti væri kominn, og stóð húu & fætur til pess að taka & móti honum. Hún furðaði sig & pví með sj&lfri sér, að hannskyldi koma I sitt hús einmitt petta kveld. Gat pá koma hana staðið í nokkuru leyndardómsfullu sambandi við hugsanir hennar um kveldið? Hún ftræddi ekki að hugsa sér neitt svar upp & p& spurning. Ofurstinn kom inn með h&tfðlegri atilling og fullkomnu valdi yfir tilfinningum sfnum eina og við m&tti búast af manni, sem búinn var að sj& jafn mik- ið af heiminum og var auk pess herforingi. Ekkort i íramkomu haus oða l&tbragði bar pess uokkurn vott,

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.