Lögberg - 26.09.1901, Blaðsíða 5

LOUBERG, KIMTUDAGINN 26. SEPTEMBER 1901.
5
ið breiölst út eins og landfarsótt, og
getur slíkt ein&tt leitt til þess, að
fyrirtæki kollvarpast og daglauna-
mennirnir og fjölskyldur þeirra líða
við hin skaðlegu áhrif, sem iðnaður
landsins verður fyrir. Og svo tek-
ur það oft langan tíma og mikla
örðugleika og stríð að koma öllu
aftur í lag.
* *
*
Margir óttast, að hin miklu
verksmiðju og verzlunarsaintök,
og hin óvanalega yíirgripsmiklu
viðskifti þessara síðustu tíma muni
leiða af sér eitthvert óttalegt- hrun.
Sllkt er euganveginn áreiðanlegt.
það er alls ekki fyrir að synja, að
sameining auðs og iðnaðar geti kom-
ið fyrirtækjum á fastari fót, og við-
skiftalííi landsins í meira jafnvægi.
Auðvitað má ganga út frá því vísu,
að viss fyrirtæki falli um koll, svo
sem t. d. ol'u-lands farganið í suð-
vestur Bandaríkjunum, og ýms önn-
ur samkyns fyrirtæki, sem anað er
út í í blindni. þegar mikið fó er
lagt í fyrirtæki, sem bygð eru á
nýjum uppfundningum, þá er æfin-
lega meira og minna átt á hættu.
Onnur betri uppfundning af sama
tagi getur komið fram þegar minst
varir og eyðilagt hina fyrri. Yfir
höfuð að tala virðast starfs og verzl-
unarmál landsins vera ( mjög álit-
legu hortí, og alt útlit fyrir að iðn
aður landsins sé kominn á svo góð-
an veg og fastan fót, að allir hraust
ir og iðjusamir menn geti átt at-
vinnu vissa framvegis.
* *
*
Eitt, sem bendir ótvíræðlega &
velgengnina í landinu, er verkföll-
in, sérstaklega verkfall stilgerðar-
manna í Bandaríkjunum og verk-
fall sporvegsmanna Can. Pac. járn-
brautarfélagsins í Canada. Hefði
ekki verið góðæri og hagur manna
góður yfirleitt þá hefði atíeiðingin af
verkföllum þessum leitt til vand
ræða, en á engu slíka bar til muna
og helzt alls ekki að því er séð varð.
Fleiri og fleiri lótta sór upp og ferð-
ast á sumrinu langt eða skamt.
Fólkið úr bæjunum ferðast í allar
áttir sór til skemtunar og heilsu
bótar, til sjávarsíðunnar, út á lands-
bygðina. til vina og vandamanna,
jafnvel í aðrar heimsálfur, á sýning-
ar hvar helzt sem þær eru, o. s. frv.
þetta er alt sönnun fyrir vellíðan
landi. Aldrei hefir jafn mörgu
fólki, sem vinnur við verzlun, á
verksmiðjum og á skrifstofum, verið
jafn alment gefinn eftir siðari
hluti laugardagsins og vinnutíminn
á annan hátt verið styttur, eins og
á þessu síðasta sumri. Yfir höfuð
að tala, er nú í öllum iðnaðargrein
um tilhneigingin að stytta vinnu-
tíma verkalýðsins. Auðvitað á slíkt
að miklu leyti rót sína að rekja til
samtaka vinnulýðsins, en þó alls
ekki að öllu leyti. það er að kom-
ast meira og meira inn í meðvitund
verkgefenda, að langur vinnutími
sé ekki ábatasamur, að -meiri og
úetri vinna fáist með því að hafa
vinnutfmann stuttan, samkomulag-
ið á milli verkgefenda og verkþiggj-
enda gott og vinnufólkið ánægt og
f góðu skapi. Verkgefendur eru
fai’nir að taka sér frftíma á sumrin,
og hafa þreifað á því hvað mikið
gott þeir hafa haft af því. Nú eru
?ví margir verkgefendur farnir að
gefa vinnufólki sfnu, helzt því, sem
lengi hefir verið þjónandi, frftíma á
sumrin, og það jafnvel án þess að
draga neitt af kaupi fyrir fjarveru-
tímann. Heilsusamlegar skemtanir
og leikir hefir verið almennara f
sumar heldur en ef til vill nokkuru
sinni áður, og óhætt mun að full-
yrða, að unga kynslóðin í landinu
standi framar bæði að andlegu og
líkamlegu atgerfi heldur en nokkur
undanfarandi kynslóð á þessu mikla
meginlandi. Hvar, sem litið er, sést
þess vottur, að vellíðanin í landinu
er mikil og framtíðarhorfurnar álít-
legar. — Utdráttur úr American
Monthly.
ARINBJORN S. BARDAL
Selur^líkkistur og an nast, um útfarij
Allur útbúnaður sá bezti.
Bnn fremur selur hann ai’ skona
minnisvarða cg legsteina.
Heimili: á horninu á Telephon*
Jfáib
húsmum
fallega, góða, ódýra hjá okkur. Yið
höfum alt af öllu og lítinn tilkostn.
svo við getum selt ódýrt og boðið
yður betri kjör en nokkur annar.
Komið og látíð olrkur vita hvers
þér þarfnist og svo skulum við tala
um verðið.
Lewls Bros,
I 80 PRINCESS ST
WINNIPEG.
,,Our Vouclier** er bezta
hveitimjöbð. Milton Milling Co. á
byrgist hvern poka. Sé ekki gott
hveitið þegar farið er að reyna það,
já má skila pokanum, þó búið sé aö
opna hann, og fá aftur verðið. Reyn-
ið petta góða hveitimjöl, ,,Our
Voucher“.
Ak Aá jös Jðk. 4fe. Jtb Jtk. Jlh. Jtb Æt jHs jM
SMiss Bain’s
Ross ave, og Nena str.
306.
Hilliuery
Nýir Haust Hattar
Trimmed’ hattar frá $1.25 og upp
hattar endurpuntaðir moð gamla
puntinu ef þarf.
Plókahattar fyrir haustið
Strúts fjaðrir hreinsaðar, litaðar
og krullaðar.
454 Main Str,
Eldur! v Eldur!
RAUDA BÚDIN í ELDI
$10,000 VIRDI AF VORUM SKEMMDAR
AF VATNI.
Verða allar að seljast á stuttum tíma, með
hvaða verði sem fæst um sýninguna.
Okkar vörur eru FATAEFNI og FATNAÐUR.
Ált á að seljast.
Komið nú þegar,
Þeir sém fyrst koma verða fyrst afgreiddir og geta valið úr.
M. J. Chouinard,
318 Main St.
RAUDA BUDIN.
„EIMREIDIN“,
fjölbreyttaata og skemtilegasta
tlmaritið á fslenzku. Ritgjörðir, mynd-
ir, sögur, kvæði. Verð 40 ots. hvert
hefti. Fæst hjá H. S. Bardal, S.
Bergmann, o. fl.
LONDON ™ CANADIAN
LOAN — AGENCY CO. m
Peningar lánaðir gegn veði í ræktuöum bújöröum, með þægilegum
skilmálum,
Ráðsmaður: Virðingarmaður:
Geo. J Maulson, S. Chrístopl\erson,
195 Lombard St., Grund P. O.
WINNIPEG. MANITOBA.
Trust & Loan Gompany
OF CANADA,
X.ÖGGILT MED KONUNGLEGU BK.JEFI 1845.
HOFUDSTOI.L: 7,300,000.
Félag þetta hefur rekið starf sitt S Canada I hálfa öld, og í Manitoba I
sextán ár.
Peningar lánaðir, gegn veði I bújöiðum og bæjarléðum, með lægstu
vöxtum sem nú gerast og með hinum þægilegustu kjörum. Margir af
bændunum í íslenzku nýlenðunum eru viðskiftamenn félagsins og þeirra
viðskifti hafa æflnlega reynzt vel. •
Umsóknir um lán mega vera stíUðar til The Tbust & Loan Comi-ant
of Canada, og sendnr tii starfstofu þess, 216 Pohtage Ave„ Winnipeg,
eða til virðingai manna þess út um landið :
FRED. AXFOKD,
GLENBORO.
FllANK SCHULTZ,
BALDUR.
J. B. GOWANLOCK,
CYPRESS RIVER.
J. FITZ KOY HALL,
BELMONT.
' »tt : rrrrrrrr
rrrrrrrn.

m
#
*
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
Allir. sem hafa reynt
GLADSTONE FLOUR.
segja að það sé hið bezta á markaðnum.
Reynið það.
Farið eigi á mis við þau gæði.
Avalt til sölu i búð Á. Fridrikssonar.
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
###########################
415
reiðanlegar fréttir af öllu, sem þar gerðist. t>að beit
einhvernveginn á mig, að hún mundi einhvern tíma
verða upp á hjálp mfna komin. Sá tfmi kom loks-
ins. Eitt kveld var eg staddur hjá Samúel sleipa í
herbergi hans, og heyrði einhvern hávaða niðri I hús-
inu. Eg lagði eyrun við, og þóttist viss um, að ein-
hver óvanaleg hreyfiDg væri I herbergi Lilian. Eg
hljóp inn aftur og fékk mór kertaljós, og þó það gæfi
daufa birtu, sá eg mann lilaupa ofan stigann með
böggul I fanginu. Eg fíýtti mér á eftir honum.
Hann gekk hratt eftir diinmum götunum, en eghafði
stöðugt auga á honum. Loksins kom hann að göml-
nm kirkjugarði og klifraði með örðugleikum yfir
girðinguna. I>á uppgötvaði eg hvað hann var að
hafast að. Hann bafði stolið barninu hennar Lilfan.
Eg horfði á hann afklæða bárnið úr einu flfkinni, sem
það var í, og skilja psð sfðan eftir alls nakið f gras-
inu. Eg stóð upp við vegginn f skugga af húsi rótt
við rimlagirðinguna þegar hann stökk aftur fram á
götuna, og flýtti sér upp í bæ. Eg ímyndaði mér að
þetta væri faðir barnsins, og að þetta væri fyrsta
spor hans til þess að yfirgefa vesalings Lilian. Eg
réði mér ekki af reiði, og laumaðist á eftir ho.ium, ó-
ráðinn f því, hvort eg ætti að drepa hann eða ekki.
pegar hugsanir þessar voru að brjótast um f höfðinu
a mér, þá gekk maðurinn inn í birtuna af rafmagns-
ljósinu á Chatham Square, og þá sá eg fiaman í hann
og kannaðist við andiitið. Eg segist hafa kannast
yið andlitið, vegna þess eg þekti manninn. Petta
>ar Matthew Mora hinu cldri.'<
418
honnm. Hvort eg sló hann eitt högg eða mörg
högg, það veit eg ekki og fæ aldrei að vita, enda
stendur slíkt á sama. Ef til vill hefir fyrsta höggið
riðið honum að fullu. Strax eftir að hann var hættur
að brjótast um fór eg og leitaði I bréfaskúflu hana.
Eg fann þar erfðaskrána, og sá óðara, að hún gat 1
vissu tilfelli orðið mjög öflugt vopn f hendi minni.
Eg gat notað hana til þess að hræða fé út úr Mora
yngri ef hann ekki yrði grunaður um glæp þennan.
þetta minnir mig á röndóttu fötin. Eg fór f þau
utanyfir mfn eigin föt, en fór úr þeim aftur þegar eg
kom inn f húsið til þ93a að láta ekki blóð fara á þiu.
Aður en eg fór, klæddi eg mig í þau aftur, því þá
var eg búinn að fá að vita, hvernig á þvl stóð, að
v&rðmaðurinn hleypti mér fram hjá, og eg vonaði,
að hann sæi mig aftur þegar eg færi."
„Eg skil það. Þér vilduð koma grun á Mora
yngri. Þess vegna hafið þér getið þess til, þegar
við áttum tal um málið, að sonurinn mundi hafa
framið glæpinn?’*
Nei, þetta er ekki að öllu leyti rótt tilgetið. Á
þessu stigi málsins var eg auðvitað einungis að hugsa
um að verja sjálfan mig. Eg stjórnaðist algerlega
af glæpatilhneigiugum mfnum, og hafi nokkuð gott
verið til f mé-, þá gerði það þó ekkert vart við sig.
En eftir á hafði eg allg enga löngun til að láta Mora
yngri lenda í neinum vanda. Það var enda ónauð-
synlegt méc til hjálpar. Og dauði haus hefði bakað
Lilian mikla sorg."
411
„8lfkt verður ölduagis ónauðsynlegt.*1
„Móðir yðar bað mig fyrir ýms bréf og skjöl, og
aagði mór, að þar gæti eg séð hver faðir yðar væri.
Vesalings konan, hún hafir verið búin að gleymaþvf,
sð til þess að láta yður ekki geta fengið að vita hver
faðir yðar væri, hafði hún gert öllum öðrum það ó.
mögulegt jafnframt með þvf að ónýta öll skjölin
Eg fór yfir þau við fyrstu heutugleika, og aá eg þá,
að nafn hans hafði verið klipt úr alls staðar þar, sem
það hafði verið skrifað."
„Veslingurinn hún móðir mfnl Hún eltkaði mig
þó að minsta kosti, hvað mikið sem hún hefir syndg-
að við það að fæða mig f heiminn. En nú ætla eg
að segja yður frá glæp mfnum, og þá ætla eg að
byrja með þvf að gera yður forviða. Eg hef elsk&ð
Lilian Vale í mörg ár.“ ^
„Þór elskað Lilian Vale?“ hrópaði Mitchel.
„Einkennilegt!-'
, Já, og það meira en þér getið ímyndað yður.
Eg hef elskað hana sfðan hún var barn. Eg elskaði
hana þá, og eg elskaði hana ennþá heitara eftir að
hún varð gjafvaxta stúlka. Eu þó eg elskaði hans
heitt og innilega, þá gerði eg mór aldrei neina von
um hana.“
„Hvernig stóð á þvf? Gátuð þér ekki náð ást
hennar?“
„Vel mögulegt! Slfkt reyndi eg aldrei. Þér
hafið gleymt hvað þér heyrðuð mig brýna fyrir fólki
i fyrirlestrum mfuum, eða ræðum réttara sagt. I-