Lögberg - 06.11.1902, Síða 2

2
LÖGBERG, 6. NÓVBMBER 1902.
Kaíli úr III. þætti „Eiríks
súgu Hau8Sonar.“
Eftir J. Maonús Bjaknason-
t>'ð var einn dag að Hendrik sagði
mér, að J>að ætti að reisa etóra hlöðu
& búgarði r.okkurum, skamt frá Lún-
enburg-, og átti að efna til mikillar
veizlu, eins og siður var í Nýja Skot
landi við slik tækifæri. Fjölda manns
var boðið, og var Hendrik einn af
J>eim. H*nn vildi endilega að eg
færi með sér, og var J>að útfallið að
eg fór með houum. Pegar við kom-
um tii búgarðsins var par fyrir fjöidi
mikill af fólki — kailar og konur.
Uunu karlmennirnir að J>vl að reisa
hlöðuna, en kvenfólkið vann að mat-
reiðslu. Tién voru J>egar telgd og
grindin lá í fjórum hlutum á gruDd-
inni. Ásar, bitar og sperrur—alt var
til. I>að var að eins eftir að reisa
hlöíuna. „Jó-hív ó!“ sögðu menn-
irnir, og upp komu hliðarnar. „Jó-
hfv-ó!“ sögðu mennirnir, og upp kornu
gaflarnir. „Jó-hív-ó-hæ-só!‘ sögðu
mennirnir,og upp komu bitar, sperrur
og langbönd. „Bang, beng, bing,
bang!“ sögðu hamrarnir, og súðin var
negld, og spónninn var negldur fi
pakið, og gólfið var lagt, dyr og vind-
augu sett ft, og hlaðan öli klædd.
„Bang, beng, bÍDg, bang!“ sögðu
hamrarnir óaflfitanlega. t>ar var mað-
ur við mann. Hlaðan var pakin
mönnum, svo pað sfist varla í tréverk-
ið fyrir peim. Og fi undrunarlega
stuttum tíma var hlaðan fullgjörð;
var hún pó yfir prj&tíu og fimm filnir
fi lengd og tiltölulega breið. Svo
voru borð sett upp, eftir endilaDgri
hlöðinni; par fittu karlmennirnir að
snæða, eD kvenfólkið i aðal íveru-
húsinu. Að pví búnu fitti að danea
til dags. Nóg var borið á borðin, og
pað ekki af versta taginu: nóg og
gott og vel bakað kjöt af selspikuð-
um fimm vetra gömlum uxa, nóg af
alls konar garðávöxtum, svo vel mat-
reiddum, að maður fékk — svo að
segja—pvi meiri matarlyst sem mað-
ur borðaði meir af peim; par voru yfir
prjfitlu tegundir af bezta brauði, á-
samt ymislegum aldinum, kryddmeti
og dtykkjum. En fifergt vín hefði
enginn fengið, pó manns líf hefði leg-
ið við. I>ó karlmennirnir væru marg-
ir, komust peir samt allir að borfun-
um i hlöðunni í einu. Við endann &
stærsta borðinu sat maður, sem mér
pótti nokkuð einkennilegur. Hann
var í langröndóttri treyju, með silki-
klút hnyttan um hfilsinn, og var hnút-
urinn aftan fi hfilsinum. Hann hafði
„pfifagauks-nef“ (ef eg mfi svo að orði
kveða), og rödd, sem var eins og suð-
andi firniður fi vordag—mjúk og nokk-
uð há. Hann var eini maðurinn, sem
nokkuð virtist hafa til að segja yfir
borðum. Hann lét dæluna ganga
uppihaldslaust, en borðaði um leið af
mesta kappi. I>að var eins og hann
stæði alt af fi öndinni, en tæki pað pó
ekki neitt nærri sér. Allir, sem í
hlöðunni voru, hlyddu fi hann með
mestu eftirtekt. Hendrik sagði mér,
að pessi maður hefði verið 1 burtu frá
Lúnenburg um mörg fir, en væri ný-
kominn par i nfigrennið aftur, og
pætti allmikill á lofti.
„Eg skal borða eins og íslend
ingur,“ sagði maðurion með pfifa-
gauks nefið, pegar hann var n/seztur
1 öndvegis-sætið.
„Nei, hefirðu séð íslendÍDga?“
sagði einhver.
„Hefeg?“ ssgði maðurina með
pfifagauks-nefið; „jfi, marga tugi af
peim—jafnvel hundruð. Eg sfi pá
oft við gullnámuna 1 Tangier—og
vann með peim. I>eir fittu heima
uppi ft Mooselands hftlsum. Nú eru
peir allir farnir—eg held norður til
Húdsons-flóa. I>að er of heitt hér fyr-
ir pfi. I>eir tala skrítið mál: I>eir
segja „«*/<!,“ pegar peir jfita, og
„nef“, pegar peir neita; peir kalla
stúlkurnar „stelkaíi og piltana
„drinka“. JÞegar peir segja: „blessa
manskja," pft er go.t f peim, en segi
peir: „anda-tjanda';‘ eða, „vltis-niti,"
pft hefir maður giJda fistæðn til að
lftta hvert hár rlsa fi höfði sér.“
Hendrik Tromp ytti nú olnbog-
»num í mig.______
„Eo éta peir mikið?“ sagði ein-
hver.
„I>eir eru alveg óseðjandi,“ sagði
maðurinn með pfifagauks-nefið; „peir
éta alt—hrátt og soðið. En peir ffi
hér ekki alt, sem peir höfðu til að éta
fi íslandi, til dæmis: Islands-mosa
(fjallagrös). Norður á Islandi vex
mikið af peim mosa—peir purka hann
par, mala hann svo, og búa til brauð
úr honum, og stundum búa peir til
graut úr honum. I>egar peir komu fi
Mooselands-hfilsa, sftu peir að fi hlyn-
viðnum óx fipekkur mosi.—En pið
vitið, að sft mosi er notaður hér til að
lita úr, og er alveg óætur. íslend-
ingarnir urðu glaðir við, pegar peir
sáu mosann fi hlynviðnum; peir tíndu
fulla poka og settu upp stóra potta
og fyltu pá með vatn og blynviðar-
moaa. Nú sauð og vall lengi í pott-
unum. „Seint vill pað soðoa,“ sögðu
kellingarnar. Og allan liðlangan
daginn sauð í pott'unum. „Seigt er
pað enn,“ sögðu kellingarnar. Og
alla liðlanga nóttiaa sauð 1 pottunum,
en hlynviðar-mosinn varð æ pví seig-
ari sem lengur var soðið. „t>að soðn-
ar ekki að eilífu,“ sögðu kellingarn-
sr og hentu út pottunum með öllu,
sem 1 peim var.“
Nú hlógu allir, sem við borðií)
voru, nema eg og Idendrik.
„Er pað myndarlegt fólk?“ S8gði
einhver.
„t>að er stórt og hrikalegt íólk,“
sagði maðurinn með pfifagauks-nefið;
„karlmennirnir eru risar að vexti,
kellingarnar digrar, eins og síróps-
fimur, en stúlkurnar—pær mega heita
fríðar; hfirið er eins og lysigull fi lit-
inn, og kinnarnar eins og rauðar rósir
í snjónum, Já, pær mega heita fríð-
ar; að minsta kosti áleit Benjamín
Ford pað einusinni. Benjamín bjó
yzt út fi skaganum við Spry Bay.
Hann pótti ekki ganga i augun fi
stúlkunum, pví pað hafði hlaupið of-
vöxtur í nefið fi honum, strax fi unga
aldri, og svo var hann rangeygður fi
öðru auga. En hár var hann og prek-
ina—var sex fet og pverhönd fi hæð,
fi sokkaleistunum —og burða-maður
góður. „Dú eignast aldrei konu,
Ben minn,“ sagði móðir hans. „Eign-
ast eg ekki?-‘ sagði Ben; „við skulum
sjfi tll“. „Ekki nema að pú getir
krækt f einhverja fslenzku stúlkuna,
sem er fi Mooseland’-hfilsum,“ sagði
móðir hans. „Kona er kona, hverrar
pjóðar, sem hún er,“ sagði Ben. Hann
tók skakka Grftna sinn, setti hann 1
aktyin, kastaði hfilfri slldar-tunnu
upp t kerruna og 6k alt hvað af tók
upp á Mooselands-hftlsa. „Síldar-
hftlftunnan skal vera túlkur minn,“
sagði Ben og gekk inn í eitt húsið og
setti sfldar hfilftunnuna niður við
rúmstokkinn, pvf hjfi íslendingum er
svefnherbergið, setustofan, borðsalur-
inn, búrið og eldhúsið eitt og hið
sima. Jfi, niður við rúmstokkinn
setti hann sfldar-hálftunnuna. „Hún
skal vera mér túlkur,“ sagði Ben.
Bóndi lfi í rúminu, með hendurnar
fyrir aftan hnakkann, og hafði uppi I
sér grfðar-stóra tóbaks-tölu, sem hann
var að jóðla fi. Tvær kel'ingar stóðu
við hitunarvélina, en bóndadóttirin
sat út 1 horni. Hún mfitti beita frið.
„Detta kalla eg góðan JtveDkost,“
sagði Ben og bar upp bónorðið, fyrst
við karl, svo við kellingarnar, og sfð-
ast við stúlkuna sjftlfa. En enginn
skildi. J>fi var sent 1 næsta hús eftir
túlk, og á meðan var- Ben lfitinn
drekka prjft bolla af lútsterku te-
vatni og éta fulla merkur skál af blfi
barja sósu með. „Góð er bláberja
sósan hjft lslendingunum*11 sagði Ben;
„en tevatnið —pað er nógu sterkt til
að drepa sjö vetra uxa.“ Svo kom
túlkurinu, en túlkurinn skildi ekki
hvað Bon vildi. Svo var sent eftir
öðrum túlk, en pað fór fi sömu leið:
hann skildi ekki heldur. „llt er að
deyja rfiðalaus,“ sagði Bsn. Hann
beati á hjartað fi sér, tók svo stúlkuna
í fang sér og kysti hana. „Viti nokk-
ur hér meinbugi fi,“ sagði Ben, „pá
segi hann nH til og pegi sfðan.“ Nú
purfti ekki & túlk að halda: kellíng-
arnar orguðu, og stúlkan æpti, en
karlinn—hann re s upp af rúmÍDu, tók
tóbaks töluna út úr sér og stakk he"ni
í vcstis-vasanu. Svo gekk hann. að
Ben, tók annarri hendinni í treyju-
kragann(fi Bsn),en,hinni í aðra buxna-
skfilmina að aftan, og kastaði Ben fi
höfuðið út um gluggann, og fylgdi
gluggkistan með. „Hæ!“ sögðj
kellingarnar. MeiddistBen? Já, Ben
meiddist. Hann gekk úr lið um b&ð-
ar axlirnar og nefbrotnaði að auk.
Svo fór karl út um gluggann og kell-
ingarnar fi eftir. Kari tók með báð-
um höndum um hægri hönd Bens,
setti annan fótinn f handarkrikann fi
honum og kipti í liðinn; og hið sama
gerði karl við vinstri höud Bens—
kipti í liðinn. „Hjú!“ sögðu kelling-
arnar. Svo'tók hann Ben og kastaði
honum upp í kerruna, og lét síldar-
hfilftunnuna fylgja með; par næst
keyrði hann Grfina fi stað. „Ard!‘
sögðu kellingarnar. En Gráni nam‘
ekki staðar fyrr en hann var kominn
með kerruna, sfldar-hfilftunnuna og
Ben út fi skagann við Spry Bay. Deg-
ar Ben heyrði íslendinga nefnda, eftir
pað, pfi nfifölnaði hann æfinlega í
framan.“
„Deir eru pá heljarmenni, pessir
íslendingar,“ sagði einhver. En
Hendrik rak olnbogann svo fast í slð-
una á mér, að mig sfirkendi til.
„Deir eru tröll,“ sagði maðurinn
með pftfagauks-ncfið; „eg skal segja
ykkur aðra sögu, sem sannar pað.
Hún e* svona: Dað var einu sinni kom-
ið með nyjan steðja upp fi Moose-ár-
nfimur. Steðjinn vóg prjú hundruð
og tuttugu pund. Dað komu margir
menn saman til að reyna afl sitt fi
steðjanum. Sumir gerðu honum ekki
grasbít, nokkurir lyftu honum fáa
pumlunga frá jörðu, fáir einir tóku
hann upp fi kné sér, og tveir hífu
hann upp fi bringu. Dfi kom Donald
Archibald par að. Hann er yfir sex
fet fi hæð, og eins og príhöfðaður purs
til að sjfi—svo eru sxlahnúturnar stór
ar fi honum. Donald gekk að steðj
anum, glotti út f annað munnvikið og
ranghvolfdi 1 sér augunum; hann setfi
lófana undír hornin fi steðjanum, hóf
hann upp að höku, rétti svo út hand-
leggina og lét steðjan detta. „Detta
kemur frfi herðunum,“ sagði Donald
og glot'i út í annað munnvikið— pað
var ætið út f vinstra munnvikið, sem
hann glotti, hann Donald— Dona’d
Archibald. í pessu kom Islendingur
par að; hann bar fjórar skeppur
(ibushel) af kaitöflum á bakinu—kart-
öflur, sem hann ætlaði að selja. Hann
fleygði frfi sér kartötiu-pokunum—
peir voru tveir—og hljóp að steðjan-
um og tók um hornin á honum.
„/Stígðu níðrl steðjanum, Donald,“
sagði íslendingurinn (hann kunni
ekki enskuna mfilfræðfslega), „stlgðu
niðrl steðjanum,1‘ sagði hann, „og
haltu öllum höndum um allar axlirn-
ar & mig.“ Þft stökk Donald upp fi
steðjann og studdi höndunum fi axlirn-
ar fi Islendingnum. „Upp!“ sagði
íslendingurinn og hóf um leiÖ steðj-
an og manninn upp fyrir höfuð og
kastaði hvorutveggja aftur fyrir sig.
Donald lá fjóra faðma fyrir aftaD
hann, og steðjinn lítið eitt nær. „Detta
kemur og svo frfi herðunum,“ sagði
Donald. Hann stóð upp, hristi sig,
ranghvoúdi f sér augunum og gekk
burt. Glotti hann pfi? Nei, ekki
hann Donald Archibald. Hann rang-
hvolfdi bara í sér augunum og gekk
sinn veg.“
„Sterkir eru peir víst,“ sagði ein-
hver, „en eru peir rfiðvandir?-1
„Rfiðvendnin sjfilf,“ sagði maður
inn með pftfagauks nefið; „einusinui
keypti Íílendingur eitt pund af te hjfi
Taylor kaupmanni á Corbsck.
Skömmu s'ð-.r kom íslendingurinn
aftur, rétti hendina fram fi búðarborð.
ið og sagði: „Detta fitt pú, herra
kaupmaður, pað hefir lont með í te-
inu, í ógftti.“ „Hv*-hva-hva-hvað!“
sagði Taylor kaupmaður; hann stam-
aði ætið 'ógurlega og gat aldrei vanið
S'g af pví — hanu stamaði æfinlega
nema pegar hann blótaði og nefndi
peuÍDga. „Hva-hva-hva-hvað er pað?‘.
sagði hann. „Dað eru högl—högl úr
blyi—rjúpnahögl,“ sagði íslendingur-
inn. „Ln-la-la-láttu pau í kaggann
parna,“ sagði Taylor kaupmaður.
„Fyrst skulu pau fara & metaskálina,41
aagði ísle'.diugurinn. Taylor stam-
; aði, og stauiaði óttalega, en höglin
fóru fi mctiskálina, prátt fyrir alt.
„Tvö lóð gild,“ sagði íslendingurinn,
Taylor stamaði enn óttalegar. „Tvö
lóð af te,“ sagði íslendingurinn, „tvö
lóð, og p u gi!d.“ Taylor sortnaði
fyrir augum og vóg út, í einhverju
ofboði, fitiH löð af te. „Nei, tvö lóð,“
s»gði íslendingurinn, „bara tvö lóð
gild, og ekki vitund meira.“ Og með
sfn tvö lóð gild af te fór hann, en
Taylor 'ézk högl SÍn aft.ur, Dað btr
ekki á pvf, að högl væru í teinu hans
Taylors eftir pað—alls ekki. Dað er
ekki nóg með pað, að íslendingar séu
sjftlfir ráðvandir, heldur vita peir líka
hvernig peir eiga að fsra að pví, að
gera aðra rfiðvanda. Nei, pað voru
aldrei högl í teinu hans Taylors kaup-
manns eftir pað.“
(Framh )
Vi ð höfum ekki.hækkað verð 4 tóbaki okkar. g 'Amher reyk- tóbak, Bobs Currency og Fair Play munntóbak, er af sömu stærð og seld með sama verði og áður. Einnig böfum við fram- lengt tfmann sem við tökum við „snowshoe tags“ til 1. Jan, 1904. THE EMPIRE TOBACCO CO. Ltd.

ÖLLTJM
BODID
sem eru að hugsa um að fá sér
húsbúnað, að skoða hvað við
höfum og grenzlast um verð.
Nybúnir að fá ljómandi falleg
Parlor sets f premur og fimm
stj kkjum.
Komið sjálf og sjfiið.
Lewis
Bfos.,
180 Princess 5t.
W. SBawlf,
hefir flutt vínsölubúð!sína frá Princess
til 613 Main str. og vonar að viðskifta-
menn sínir heimsæki sig par. Hann
eins og áður. Teleíón lfíll.
-«=-1 Tlie Blne Slure
á MÓTI
PÓSTHÚSINU.
Afl peninganna
. sést bezt pega'r J>ér berið verðið
okkar saman við verðið annarstað-
ar. Vér kanpum fyrir pcninga út í
liönd og látum yður hafa liaguaðinn.
Fatnaður.
handa karlmönnum og yfirhafnir.
Haustklæðnaðurkarlm. 7,50virði á $5.00
„Businese11 manna klreðnaður 10.00
virði á....................$7.50
Okkaf ,,Leader“ klæðnaður er þó
allra beztur á.............$10.00
Vér höfum hin fallegustu skradd-
arasaumuð föt, „Perfection" að-
öllu leyti, v.erð frá 18.00 niður í.$12,00
Haust yfirhafnir sem kosta $12-
14.00 fyrir......................$10.00
Haust yfirhafnir 15-16.00 fyrir... .$13 00
Haust yfirhafnir 17-18.00 fvrir... .$15.00
Hver af þessum yfirhöfnum er ágæt til
vetrarhrúkunar, ef þér hafið einn af
loðkrögunum okkar sérskildu.
Drengjaföt.
Allir vita að vér höfum ávalt betra efni
í þeim en aðrir.
Drengja Reefers, fallegasta gerð,
verðið frá $5.50 niður í...... $2.75
Drengjabuxur stakar, verðið frá .. 60c.
Loðkápur.
Þar erum vér öllum fremri.
KVENNA
Siberian seal jakkar$24 virði fyrir $18.00
Rock Wallaby jakkar 26 00 virði á $19.00
Black Bulgarian Lamb jnkkar $29
virði á............... ....$21.60
Black Austrian Lamb jakkar $30
virði ^......................$22 00
Black Astracan jakkar 32.00 virði á $25.00
Tasmania Coon jakkar $35 virði á $20.00
Magnificent Coon jakkar frá..$35 00
High Class Blue Coon jakkar frá. $45.00
Jakkar úr Gray Persian Lamb, Black
Persian Lamb, Canadian Otter, South
Seal, o. fl. Alfóðraðir capes, Caper-
ines, Stormkragar, Ruffs, Boas og
Muffs af öllum tegundum og fyrir það
yerð, sem þér verðiðhissa á. KOMIÐ
og SKOÐlÐ.
Karlmanná-loðkápur.
Loðfóðraðar yfirhafnir $42 virði á $35.00
Samskonar 60.00 virði.......$50.00
Sérstaklega fínar frá.......$60.00
Margar tíeiri tegundir. Komið eða skrifið
Kápur úr Gray eða Brown Goat.. .$14 00
Moskva Sheap kápur $20 virði og
Australian Bear kápur frá..$15.00
Cape Buffalo kápur..........$16.00
RussianBuffalo kápur 28.50 virði á $22.00
Black Bulgarian Lamb kápur35.00
virði á...................$26.00
TasmaniaCoon kápur 37,00 virði á $28.95
Racoon kápurfrá.............$45.00
Vér höfum fjölbreyttastar
og beztar Coon-kápur af öll-
um í vesturlandinu. Komið
til vor áður en þór kaupið
annarstaðar, þess mun yður
ekki yöra.
Sérstök Kjörkaup á
Húfum, Loðkrögum, Loðfeldum af ýmsum tegundum 4>Q
verð frá.....................tpO»
THE BLUE STORE,
452 MAIN ST„ WINNIPEG.
Chevrier & Son.
gRUÐ ÞÉR A Ð BYGGJA?
EDDY’S ógegnkvæmi byggingapappír er sá bezti. Hann er mikið
sterkari og þykkaiien nokkur annar (tjöru eða bygginga) pappír. Vind-
ur fer ekki í gegnutn hann, heldur kulda úti og hita inni, engin ólykt
að honum, dregur ekki raka í sig, og spillir engu sem hann liggur við.
Hann er mikið notaður, ekki eingöngu til að klæða hús með, heldur
einnig til að fððra með frystihús, kælingarhús, mjðlkurhús, smjörgerð-
arhús og önnur hús þar sem þarf jafnan hita, og forðast þarf raka.
Skrifið agentum vorum:
Tees & Persse, Winnipeg, eftir synishornum.
TkEJ. Eddy Co. Ud., Iliill.