Lögberg - 07.07.1904, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. Júlí 1904.
Sögbeig
cor. William Ave.[& Nena St.
eSIinntpcg, Jílnn.
M. PAÚLSON.Editor.
J A. BLOXDAL. Bus.Managcr,
UTANÁSKRIFT :
The LðQBERG PRINTING íi PUBI.Co.
P. O, Box 130., tVlnnipeg, .Man.
Svikaloforð afturhalds-
manna.
,,Svíki maður þig einu sinni
þá gerir hann rangt; svíki
hann þig c8ru sinni þá ger-
ir hann rétt. “
Fyrir nokkuru síöan haföi blaö-
i5 ,,Telegram“ þaö eftir Gimli-
þingmanninum þegar hann var
jiýkominn heim úr pólitískum
le'öangri um Islendinga-bygöina
viö Winnipeg-vatn, aö þar yröi
, .þjóöeign járnbrauta“ aöal m41iö
viö næstu Domir.ion-kosningar.
En þetta var ekki álitiö hafandi
eftir, því aö ,,Telegram“ er ó-
áreiðanlegt blaö í meira lagi, og
auk þess sagan ótrúleg í mesta
máta.
Þaö var loforö afturhaldsflokks-
ins um þjóöeign járnbrauta, sem
kom honum til valdahér í fylkinu
-áriö 1899. Allir vita um efnd-
irnar á því loforöi. Þaö er kunn-
ugra en svo, aö þaö þurfl að end-
urtakast, hvernig afturhaldsmenn
hafa látiö fylkið komast í hendur
járnbrauta í staö þess aö láta
járnbrautirnar komast í hendur
fylkisins.
Viö þeim svikum frá hendi aft-
urhaldsflokksins mátti búast, því
þaö hefir frá upphafi vega veriö
aðferö hans í járnbrautarmálum
hér í Canada að gera vel viö járn-
brautarfélögin upp á kostnaö
landsins.
En þaö er nokkuö ótrúlegt, aö
afturhaldsflokkurinn sé svo ó-
skammfeilinn aö ætlaséraö reynal
aö slá ryki í augu kjósenda nú j
eftir jafn fá ár meö sama svika-;
loforöinu.
Og enn þá ótrúlegra er þaö þó,
aö íslendingar viö Winnipeg-vatn
séu búnir svo aö gleyma svikun-
um um árið, aö þeir hafi nú, þeg-
ar þingmaöurinn var á ferðinni,
tekiö þessa svikaloforðs-endur-
tekning meö þökkum.
Lögberg benti lesendum sínum
á þaö um kosningarnar 1899, aö
leiötogutn afturhaldsflokksins
kæmi ekki til hugar aö efna lof-
oröin, sem þá var hampaö fram-
an í menn, um þjóöeign járn-
brauta. Og þaö reyndist þá,eins
og endrarnær, satt sem blaöiö
sagöi
En í þetta sinn hefir ,,Tele-
gram“ sjálfsagt sagt satt; þaö er
auðséö á síöustu ,,Hkr. “ Þar
er því haldiö fram, aö R. L. Bor-
den hafi lýst yfir því, aö framtíð-
arstefna flokks hans yrði þjóðeign
járnbrauta. Og má af þvímarka,
aö ritstjórinn hafi haldið hinu
sama aö fólki í leiöangri hans
um Nýja ísland.
Þetta er nákvæmlega það sama
sem haldið var fram í Manitoba
1899 til aö Ijúga út atkvæði meö.
Og efndirnar mundu veröa ná-
kvæmlega hinar sömu nú og þá
ef svo ólíklega tækist til, aö R.
L. Borden og flokkur hans kæm-
ist til valda. Um þaö getur Lög-
berg fullvissað lesendur sína.
Hiö sanna er, aö Mr. Borden
hefir aldrei gert neina slíka yfir-
lýsingu. Hann hefir sagt ótal
margt á móti Grand Trunk Paci-
fic járnbrautarfyrirtækinu sem
flest hefir gengið í þá átt að
tryggja flokk hans liöveizlu Can.
Pac. jarnbrautarfélagsins viö næstu
1 kosningar, enda er þaö þegar
I komiö í ljós á ýmsan hátt, aö
1 hann á liös aö vænta úr þeirri átt.
1 En viðvíkjandi þjóðeign járn-
brauta hefir hann ekkert annaö
sagt en þaö, aö komist hann til
valda þá skuli hann láta Grand
Trunk Pacific járnbrautina veröa
þjóðareign—ef þjóöin æski þess.
Og á þessum orðum mannsins
getur ekkert verið að byggja því
aö þau koma í bága við aörar yfir-
j lýsingar hans.
Hinsvegar er það á vitund
manna, hvað Mr. Borden mundi
gera í Grand Trunk Pacific mál-
inu ef hann kæmist til valda.
Hann mundi enga Grand
Trunk Pacific járnbraut
láta byggja. Fyrir því berst
afturhaldsflokkurinn, meðC.P.R.
og C.N.R. félögin aö baki sér.
Manitoba-menn eru búnir of
oft aö brenna sig á því aö glæp-
ast á kosningaloforöum aftur-
haldsflokksins.
Kosningaloforö eru æfinlega
viðbjóðsleg og fyrirlitleg, ekki sízt
þegar vitanlega er tilgangurinn aö
veiða meö þeim atkvæöi ogsvíkja
þau síðan eins og sagan sýnir -að
er gildandi regla afturhaldsflokks-
ins. Og þaö er ekki síður fyrir-
litlegt aö láta leiðast hvaö eftir
annaö af slíkum svikaloforöum.
Þaö sem á aö ráöa atkvæöum
manna viö kosningar er starf
| stjórnanna; ekki hvaö þær lofa
j aö gera heldur hvaö þær gera.
Hvernig Laurier-stjórnin hefir
reynst Canada síðan hún kom til
valda og hvernig afturhaldsmenn
reyndust Canada meöan þeir sátu
aö völdum.
Þaö á aö ráða atkvæöum manna
viö næstu kosningar.
Ný sálmasöngsbók.
Eftir Gunnst. Eyjólfsson.
íslenzk sálinasöngsbók
meS fjórum röciduvi.
Bjarni þorsteinsson,
prestur á Siglufirði hcfir
búiö undir prentun. —
Rcykjavík, /poj.
(Niðurl.)
Eftir þessu verður aö skoða
verk séra Bjarna. Við aö líta
yfir breytingar þær, sem hann
hefir gert, þá sér maður fljótt, að
þaö, sem hefir vakað fyrir honum
með raddbreytingum sínum, er
aðallega þaö aö fá betri söngþráð
í raddirnar, gera þær sönghæfari
og ljúfari viöfangs en áður. Og
honum tekst þetta mjög misjafnt.
Þaö er enginn vafi á því, að hann
hefir umbætt raddir víða, og skal
eg nefna slík lög sem nr. 13, 39,
169 og fleiri. Svo eru á víð og
dreif ágæt tilþrif, sem sýna, aö
maðurinn getur gert vel ef hann
gætir aö sér og vandar sig. En
samt er þaö sannast, aö eftir að
hafa veitt honum alla tilslökun
sem má, þá er ekki annaö hægt
aö segja en þaö, aö hann hefir
innleitt svo margar villur í bók-
ina, aö villur þær, sem voru í bók
J. H., nærri hverfa í samanburði
viö þær. Eg skal tilnefna nokk-
ura staði: Þriöji takt í nr. 37 ’).
Fimtándi takt í nr. 42 2). Tólfti
og þrettándi takt í nr. 47 3) (þögn-
in á milli hendinganna leiðréttir
ekki villuna). Tuttugasti og
þriöji og tuttugasti og fjóröi takt
í nr. 504), og alt þaö lag hefir
versnað við breytingar hans.
Tuttugasti og sjöundi takt í nr.
ioos). Nítjándi og tuttugasti
1) Opnar oktövor milli alto og bassa.
2) Opnir kvintar á milli soprano og
BASSA.
3) Opnir kvintar á milli soprano og
BASSA.
4) ’ Opnir kvintar milli tenor og bassa. I
5) KVINTAR á milli alto og tenor.
takt í nr. 143 6). Tólfti og þrett-
ándi takt í nr. 1447). Fimtándi
! og sextándi takt í nr. 1468), og
samkyns villur eru á víö og dreif
og þýöir ekki aö týna fleira til af
þeim. Tónbil þau, Sem eg mint-
ist á áöur aö þyrftu sérstaka meö-
ferð, svo sem septimu og nonu
harmoníur eru oft gálauslega
meðhöndluö, ýmist enginn undir-
búningur eöa þá aö uppleysing
(resolution) þeirra er röng; aðrar
vægari villur, t. d. lokuö tónbil,
eöa kvintar og oktövurí
mótsettri hreyfingu, minn-
ist eg ekki á, því þaö er alt krökt
af þeim, og víða alveg ástæöu-
laust; og aftur á öörum stööum
sér maður, að þó raddirnar séu
gallalausar þá eru þær óliðlega
leiddar, t. d. þriðji takt í laginu
nr. 2, þar sem allar raddir hlaupa
á stigum í sömu átt; þessháttar
kemur víöa fyrir. Slík raddsetn-
ing, sem höf. hefir viö lagið nr.
34 (Guðs son var gripinn hönd-
um),er of margbrotin fyrir íslend-
inga á því stígi sem þeir standa
nú; einnig er fjóröa rödd í niður-
lagi á nr. 47 ósyngjandi, hún er á
ofmikilli stökk-hreyfingu til þess
hún geti talist sönghæf. C a -
d e n z a r hans eru sumstaðar al-
j veg rangir, og skal eg nefna þessa:
I Niöurlagiö á nr. 47 (I dag þá há-
tíð höldum vér). Niðurlagið á
nr. 88«(Sá frjáls viö lögmál fædd-
ur er), Plagal Cadenze í gegn um
s íb-dominantinn. Endir á fyrri
helming nr. 168 (Sólin upprunnin
er) sömuleiöis. Önnur og fjórða
hending í nr. 162 ber það meö
sér, að þær eiga að raddsetjast í
a-moll, en hann setur á þær Pla-
gal Cadenze gegn um sub-domin-
antinn eins og áöur. Og dragi
einhver efa á aö þetta sé rétt, þá
svara eg því þannig, að s á C a-
denze, sem fellur eöli-
1 e g a s t v i ð s o 1 o-r ö d d d i n a,
er réttastur. Eg hefi tekið
þaö fram áöur, aö öll tónafræðin
stefnir aö því takmarki aö gera
alt sem eðlilegast og auöveldast
fyrir mannsröddina, en ekki aö
innleiöa neina sérvizku — síst í
kirkjusöng. Bókin auglýsir höf.
fremur sem mann meö takmark-
aðri þekkingu og skort á dóm-
greind, heldur en þaö, aö hann sé
sá mikli íslands söngfræöingur,
sem ,,Eimreiðin“ og önnur rit
hafa látið í Ijósi aö hann væri.
Má þó verá, aö sumt af villum
bókarinnar sé aö kenna prentar-
anum; eg veit af eigin reynslu, aö
það er ekki gaman aö því aö trúa
öðrum fyrir útgáfu nótnabóka.
Hér hefi eg að eins drepiö á
fátt af mörgu, og læt staðar num-
iö. Svo eru á víö og dreif villur
af annarri tegund, sem heyra und-
ir söngform (Doctrine of Form in
Music). Og þó margur muni
segja, aö lítill vandi sé með söng-
form, þar sem hendingar skipi
fyrir, þá veröur þó alt af aö gæta
þess, aö form sönglaganna
samsvari formi textanna,
og að jafnvægi hendinga
sé ekki ruglaö. Heilbrigö
skynsemi mun segja hverjum
manni, aö þetta sé rétt, og þó
viröist þeim víða ekki fylgt í ís-
lenzkum lögum. Sumstaðar er
trockiskt söngform sett á
j a m b i s k a texta, eöa j a m -
biskt söngform á trockiska
texta, og hendingum víöa hrund-
iö úr jafnvægi. Eg man eftir
þessum stöðum: ,,Vertu hjá mér
halla tekur degi“ (formvilla í
þriöju og fjóröu hendingu);
6) Opnar oktövur í milli soprano og
tenor, og opnir kviNtar á milli alto og
tenor.
7) Tvöfaldir kvintar á milli alto og
BASSA.
8) Oktövur á milli soprano og bassa.
,,Drottinn send oss nú anda
þinn“*); ,,í dag þá hátíö höldum
vér“; ,,Guö Jehóva þig göfgum
vér“ (formvilla í sjöttu hendingu);
,,Vor guö oss lýsa lát þitt orð“,
o. fl. lög. Svo eru sumir textarn-
ir svo böggulslega ortir, aö ekki
er viölit aö láta falla saman á-
herzlu í söng viö áherzlu oröa (sjá
nr. 113, og fleiri staöi). Þaö
ættu aö vera nógu mörg skáld á
Islandi nú til þess að hægt væri
aö fá gallalausa texta í eina bók.
Eg get ekki fundið, aö séra
Bjarni hafi breytt formi á nokk-
uru lagi. Hann haföi þó jafn-
mikinn rétt til aö gera það, eins
og aö breyta röddum.
Aftan víð bókina eru fróölegar
skýringar um uppruna laganna,
Og mun víðast rétt. Þó segir
hann um lagiö ,,Viö freistingum
gæt þín, “ að höfundur þess sé ó-
kunnur, en það lag er eftir G. F.
Handel, þann sem samdi ,,Mess-
ías, “ heimsfrægt tónskáld, dáinn
1759-
I bókinni eru sex lög sem menn
vita með vissu, aö eru eftir Is-
lendinga. Þrjú eru gallalaus og
þrjú gölluð—formvilla í einu og
harmonískar villur í tveimur.
Þaö mun margur spyrja, hvaða
þýðingu hafi aö rita um bók þessa.
Hún er komin á prent meö sín-
um kostum og ókostum, og hún
verður notuö viö guðsþjónustur,
því ekki er kostur á annarri.
Dómar um hana hafa helzt þýö-
ingu fyrir seinni tíðina, þegar aö
því kemur aö þarf að prenta hana
upp aftur. Bendingar þær, sem
nú eru gefnar, geta oröiö til þess,
aö sá eða þeir, sem aö því staría,
vandi sig betur. Lúterska kirkj-
an þarf ekki aö bera neinn kinn-
roöa fyrir kirkjusöng sinn. Hann
stendur jafnfætis ei ekki framar
en söngur hinna reformeruðu
kirkjudeildanna, sem sannast bezt
á því, aö þær hafa fengið nieira
til láns hjá henni en hún hjáþeim.
En þá væri líka mjög gott, úr því
kirkjan á góö lög, aö þeir menn,
sem búa þau í hendurnar á söfn-
uðunum, hafi svo mikla þekkingu
og andlegt víösýni, að hægt sé aö
sýna útlendum söngfræðingum
verk þeirra án þess aö þurfa aö
óttast álit þeirra. íslandi væri
nú óhætt aö fara aö eignast einn
söngfræöing, og alþing hefir varið
margri krónu ver en þó það hefði
kostaö séra Bjarna nokkur ár viö
söngskóla í útlöndum til þess hon-
um gæfist kostur á aö fullkomna
sig í íþrótt sinni.
Icetandic River, Man.
*) Oft hefi eg heyrt ósöngfróða menn
tala um það, hvað þeim þætti óviðfeldnar
þessar löngu þagnir við hverja hendingu,
og langur dráttur á fyrsta atkvæði í hverri
hendingu í þvf lagi. Það er með söng eins
og annað, að „lögmálsins verk eru skrifuð i
mannanna hugskot. “ Ósöngfróðir menn
finna oft hvaö er rétt eða rangt í sönglög-
um þó þeir geti ekki útlistað það fyrir öðr-
um.
John A. McCall,
forseti New York Life fél.
Kæri herra!
New York Life félaginu til
veröugs sóma læt eg þess hér meö
getið, að hr.C. Ólalsson, umboös-
maöur félagsins, hefir lyrir nokk-
uru síöan afhent mér $2,000.00,
fulla borgun á dánarkröfu eítir
manninn minn sál.Ólaf T.Björns-
son, er dó 13. Maí síðastl. Þessa
tryggingu tók Ólafur sál. hinn 14.
Nóv. síðastl. og haföi því tilheyrt
New York Life aö eins sex mán-
uöi. Slík skilvísi ætti að vera ó-
mótstæöileg hvöt fyrir alla menn
og konur, aö taka lífsábyrgð í
góöum félögum. Svo þakka eg
New York Life fél. fyrir fljót og
rétt skil.
Yðar einlæg,
Mrs. O. T. Björnsson.
KIRK} UÞINGIÐ.
Næst fór fram kosning embættismanna, og hlutu þessir kosn-
ingu:
Séra Jón Bjarnason var endurkosinn forseti í einu hljóöi.
Séra N. S. Thorláksson var endurkosinn varaf. í einu hljóöi.
Séra Björn B. Jónsson var endurkosinn skrifari í einu hljóöi.
Séra Rúnólfur Marteinsson var endurkosinn varaskrifari í e.hl.
Jón A. Blöndal var endurkosinn féhiröir í einu hljóöi.
J. J. Vopni var kosinn varaféhirðir í einu hljóöi.
Magnús Paulson stakk upp á og Friöjón Friöriksson studdi,
aö vikiö sé frá dagskrá og málið um inntöku safnaöa í kirkjufélagið
tekiö fvrir. Uppástungan var samþykt.
Kjörbréfanefndinni falið aö íhuga beiöni ísafoldar- og Hóla-
safnaöa um inntöku í kirkjufélagiö.
Samþykt var, að í stað þess aö lesnar séu upp fundarreglur,
eins og ákveðið er meö dagskrá þingsins, ^sé þeimi síöar útbýtt
prentuðum meöal þingmanna. £4 ' j'
l iTil þess aö íhuga ársskýrslu forsetci og raða málum á dagskrá
voru kosnir Friðrik J. Bergmann og Jóh. H. Frost.
Samkvæmt uppástungu írá séra H. B. Thorgrimsen, studdri
af Christjáni P. Paulson, skoraöi þingið í einu hljóði á séra Rúnólf
Marteinsson aö birta í ,,Sameiningunni“ prédikun þá, er hann
flutti við þingsetninguna.
Loks var sungiö versiö nr. 401 í sálmab. og var svo fundi
slitið kl. 4.30 síöd.
þRIÐJI FUNDUR—(kl. 8 e. h. sama dag).
Fyrst^var sunginn sáimurinn nr. 398.
Fjarverandi voru: Joseph Myres,JsSveinbjörn Johnson, Karl
Albertsson og Gunnl. E. Gunnlaugsson. ■ ■-
Fundur þessi var helgaður umræöum um efniö: , ,Kröfur safn-
aðanna til presta sinna. “ Séra Jón Bjarnason hóf umræöurnar.
Auk hans tóku þátt í umræðunum: Friöjón Friðriksson, séra Rún-
ólfur Marteinsson, Jón Einarsson, Skafti A. Sigvaldason, Tómas
Halldórsson, séra H. B. Thorgrímssen, Magnús Paulson, séra Friö-
rik Hallgrímsson og kand. theol. Kristinn K. Ólafsson.
Þegar klukkan var oröin hálfellefu voru sungin versin nr. 643
og fundi slitiö.
FJÓRÐI FUNDUR—(kl. 9 f. h. 25. Júní).
Fyrst var sunginn sálmurinn nr. 231, séra Björn B. Jónsson
als kafla í ritningunni og flutti bæn.
Allir á fundi nema J. A. Blöndal og Karl Albertsson.
Gjörðabók frá 1., 2. og 3. fundi lesin og samþykt.
Skrifari lagði fram ársskýrslu sína þannig hljóðandi:
(Skýrslan sérprentuö. Verður síöar birt í Lögb.)
Skrifari geröi grein fyrir, aö hann heföi eins og honum var
faliö í fyrra-sent ávarp frá kirkjufél. til Gen. Council, og aö G. C.
heföi kosiö mann, Dr. L. A. johnston í St. Paul, til aö mæta á
þessu þingi fyrir hönd Gen. Council.
Skrifari geröi einnig grein fyrir samningum þeim, er gerður
haföi verið um afslátt áfargjaldi kirkjuþingsmanna.
Skrifari las einnig upp bréf frá G. S. Hailer í Cuba í Nebr. og
færöi þinginu $9.00 gjöf frá honum í missíónarsjóöinn. Þingið
tók kveöju og gjöf hr. Hallers meö þakklæti cg fól skrifaranum aö
senda honum þökk og blessunarósk.
M. Paulsort stakk upp á og séra^Pétur Hjálmsson studdi, aö
stud. theol. Guðmundi Einarssyni frá Kaupmannahöfn sé veitt
málírelsi í þinginu. Samþ.
Friöjón Friðriksson lagöi fram álit ‘kjörbréfanefndar viövíkj-
andi inntöku safnaöa í kirkjufél. og hljóöar þaö svo:
Herra forseti!
Við, sem livaddir vorum til að íhuga umsóku ísafoldar-safnaðar, að Dongola,
Assa., og Hóla-safnaðar, að Tantallon, Assa., um inngöngu í kirkjufélagið, mælum
með, að þeim söfnuðum sé veitt innganga I (é!agið.“Þessir söfnuðir hafa samþykt
safnaðarlög þau, sem kirkjufélagið hefir mælt með fyrir söfnuði þá, seru því tilheyra,
og umsókn þessara safnaða er í alla staði formleg og samkvæmt reglum kirkjufélagsins.
Líka mælum við með að erindsreka þeim, sem ísafoldar-söfnuður hefir sent á þetta
þing, Kristjáni Gíslasyni, sé nú þegar veitt þingréttindi.
k Kirkjuþingi í Winnipeg, 25. Júní 1904.
B. J. Brandson, >r. Fkidriksson.
Nefndarálitiö var samþykt.
Séra F. J. Bergmann lagði fram skýrslu nefndarinnar, sem
• sett4var til aö íhuga ársskýrslu forseta og raða málum á dagskrá,
svonljóðandi:
Herra forseti !
Við, sem kosnir vorum til að yfirfara ársskýrslu forseta,|höfum vandlega yfir
hana farið og raðað öllum þeim aðal-málum, sem þar eru fram tekin, á dagskrá
kirkjuþingsins, og fylgir hún nefndaráliti þessu. Finnum við sérstaka ástæðu fyrir
kirkjuþingið til að tjá forseta kirkjufélagsins, og trúboða þess, séra Pétri Hjálmssyni
þakklæti tyrir starf þeirra á árinu, og vonum, að þeir eigi enn báðir mikið eftir óunn-
i5 fyrir kirkjuféiagið, hvor í sínu lagi. Einnig álítum við þinginu skylt að láta ánægju
sína í ljós yfir því, að kirkjufélagi voru hefir þegar bæzt nýr starfsbróðir efnilegur,
þar sem séra Friðrik Hallgrímsson er, og ekki síður yfir því, að oss græöist enn nýr
samverkamaður annar úr eigin hópi vorum nú á kirkjuþingi.þar sem kandidatKristinn
K. Ólafsson er. Við vonum fastlega, að árangur verði af tilraun þeirri, er forseti
kirkjufélagsins hefir gert, með að fá séra Sigtrygg Guðlaugsson hingað vestur, því enn
er»brýn þörf og augljós aukinna starfskrafta fyrir kirkjufélag vort.
Við ráðum til, að hugleiðingarnar í ársskýrslu forseta um hið almenna prests-
dæmi kristinna manna og starfsemi leikmanna verði á þann hátt til greina teknar, að
þau efni verði til umræðu tekin á trúmálaíundum þeim, er væntanlega verða haldnir
í söfnuðunum á komanda ári.
k kirkjuþingi í Winnipeg, Jónsmessudag 1904.
Fr. J. Bergmann, J. H. Frost.
DAGSKRÁ:
1. Samband séra Odds V. Gíslasonar 6. Sameiningin og Kennarina.
við kirkjufélagið. 7. Skólamálið.
2. Missíónarmálið meðal Ísj.í þessu landi. 8. Breyting á tíma fyrir þing bandalaga
3. Missíón meöal heiðingja. og sunnudagsskóla.
4. Fjárhagur kirkjufélagsins. 9. Gjörðabók kirkjuþings.
5. Trúmálafundir. 10. Sameiginlegt guðsþjónustuform.
Þingið samþykti í einu hljóöi tillögu nefndarinnar.
Fyrsta mál á dagskrá, um samband séra Odds V. Gíslasonar
viS kirkjufélagiS, tekið fyrir.
Forseti las upp svo hljóöandi bréf frá séra Oddi V. Gíslasyni:
Til forseta Hins ev. lút. kirkjufélags Islendinga í Vesturheimi, sem setur þing 24.
Júní þ. á. í Winnipeg.
Á 19. ársþingi kirkjufélagsins, höldnu í Argyle-bygð 18.—24. Júní 1903, var Iagt
fram á 7. fundi, 22. Júní, nefndarálit í málinu um afstöðu séra Odds V. Gíslasonar til
kirkjufélagsins,—séra Fr. J. Bergmann formaður nefndarinnar—og var nefndarálitið
samþykt svo hljóðandi:
1.... að séra Oddur Ieggi niður trúboðsstarfsemi sína í kirkjufélaginu, þar sem
hún gæti ekki með nokkuru móti samrímst því, að gefa sig við heimulegum vís-
indum svonefndum. (Framh. á 6. bls.)