Lögberg - 05.07.1906, Blaðsíða 4

LOGBERG flMTUDAGINN 5 . JÚLÍ 1906
Jpgbag
er geflB út hvem fimtudng a£ The
Iiögberg Printing & Publishing Co.,
(löggilt), að Cor. William Ave og
Nena St., Winnipeg, Man. — Kostar
$2.00 um árið (á lslandi 6 kr.)
Borglst fyrirfram. Einstök nr. 5 cts.
Published every Thursday by The
Lögberg Printing and Publishing Co.
(Xncorporated), at Cor.Wllliam Aye.
& Nena St„ Winnipeg, Man. — Sub-
scription price $2.00 per year, pa>-
able in advance. Single copies 5 cts.
S. BJÖRXSSON, Editor.
M. PAULSON, Bus. Manager. •
Auglýslngar. — Smáauglýsingar I
eitt skifti 25 cent fyrir 1 þml.. A
stærri auglýsingum um lengri tima,
aísláttur eftir samningi.
Bústaðaskiftl kaupenda verður að
tilkynna skriflega og geta um fyr-
verajidi bústað jafnframt.
Utanáskrift til afgreiðslust. blaðs-
ins er:
The LÖGBERG PRTG. & PUBL. Co.
p. O. Box. 136, Winnipeg, Man.
Telephone 221.
Utanáskrift til ritstjörans er:
Editor Lögberg,
P. O. Box 136. Winnipeg, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ögild nema hann
sé skuldlaus þegar hann segir upp.—
Ef kaupandi, sem er 1 skuld við
blaðið, tlytur vistferlum án þess að
tllkynna heimllisskiítln, þá er það
fyrir dömstólunum álitin sýnileg
sönnun fyrir prettvisiegum tilgangi.
Atkvœöagreiöslan 28. Júní.
ast. Að múgur iðnaðarmanna með
fullar 'hendur fjár streymi hingað
strax og þessi nýja rafumagns
stofnun er komin á fót, er æskileg
en algerlega ósönnuð getgáta.
Frumv. um eftirlitsnefnd í borg-
armálum fékk og góðan bvr við
þessa atkvæðagreiðslu. Með stað-
festing þess frumvarps er nú á-
kveðið, að fimm manna nefnd
skuli eftirleiðis vera kostuð af
bænum, til að líta eftir aðal vel-
ferðarmálum hans, í stað þess að
áður liafa nefndir í borgarstjórn-
inni haft það í aukagetu. Það er
ætlast til að þessir fimm menn séu
valdir til árs í senn, um leið og
lx>rgarstjórinn, og eiga þeir sæti í
bæjarstjórninni.
Frumv. til umbóta á skólalög-
unum var áþekt mörgum fleiri, er
samþykt hafa verið á undanfar-
inni tíð. Það var þess eðlis, að
verja skvldi tvö hundruð þúsund
dollars til skólabygginga og í hag-
an.legan aðbúnað og ýmsar aörar
umbætur til skólanna hér í bæn-
um. Hversu gott fylgi það frum-
varp fékk sýnir glögt hve vakandi
og áhugafullir borgarbúar eru fyr-
ir því, að hlynna að uppfræðingu
barnanna og unglinganna.
Öll þessi lög, sem samþykt voru
má eflaust telja íbúunum til hags-
muna sitt á hvern veg.
þau samt brot af hinni fyrstu hug- j
mynd þeirra manna, 9em hrundu j
þessu bráðnjauðsýnlega yelferðar-
máli á stað, og á meðan að það
brot er til, þá lifir hugmyndin, en
ef það eyðilegðist og ekker kæmi í
staðinn, þá væri hugmyndin dauö
og alt málið um leið. Einnig á
þes«i nefnd að reyna að komast í
samband við auðmenn þessa lands
og vita hvort ekki værí hægt að fá
þá til að styrkja fyrirtækið með fé-
gjöfum. Var í því sambandi minst
á Mr. Carnegie, sem einmitt um
þetta leyti kvað vera að gefa ein-
hvern part af auð sínum til slíkra
stofnana.
„Sameiningin" og ' „Börnin“
veröa gefin út á sama hátt og ver-
ið hefir. Ritstjórarnir þeir sömu
og ráðsmaðurinn hinn sami.
Málið um fastan þingstað fékk
ekki góðan byr.
Var það álit hér um bil allra, að
enn væru þingin ekki svo umfangs
mikil, að söfnuðunum væri ofvax-
ið að taka á móti þeim. Og þar eð
alment er álitið, að þingin séu
til svo mikillar uppbyggingar, ekki
sízt fyrir þá söfnuði, sem þau eru
hjá, þótti óráðlegt að breyta nokk-
uð til frá því, sem tíðkast hefir að
undanförnu. Nefnd var sett til
að hafa málið til meðferðar ti!
næsta þings.
Aikvæðagreiðslan um bæjarlaga
viðauka frumvörpin 28. f. m. fór
.á þessa leið:
Með strætisvagnferðum á
sunnudögum greiddu ,2891 atkv.
en, 1647 á móti.
Með eftirlitsnefnd í bæjarmál-
um greiddu 3517 atkv. en 852 á
tnóti.
Með hreifiaflsstofnun greiddu
.2382 atkv. en 382 á móti.
Með vi-ðaukaumbót á skólalög-
unum greiddu 2390 atkv. en 323
á móti.
Öll þessi lög má telja samþykt
með mjög eindregnum meiri hluta.
Mestar umræður hafa orðið um
strætisvagnaferðirnar á sunnudög-
um. Þær hafa sætt mikilli mót-
spyrnii, að þessu, en nú munu
margir fagna þeim, og enginn efi
er á því að fyrsta sunnudaginn
sem vagnarnir renna verður margt
um manninn á ferðinni með þeim.
Hvað hreyfiafls stofnanina
•snertir þá á húr. !ar:gt í land, þar
íi.l hún verör.r sjáJf aröberandi
fyrir bæinn. Með, þcssu lagafyrir-
mæli hefir bærir.n samþykt bvgg-
íngu slíkrar stofnunar fyrir eigin
reikr.ing er kosti nær hálfa fjórðu
miljón. Bærinn á r.ð byggja og
•starfrækja Jæssa stofnun og selja
raíurmagn bcim, cr vilja og þurfa
á sem sanngjörnustu verði, bæði
til vélareksturs og lýsingar. Eins
og kunnugt er hefir strætisvagna-
vagnafélagið hér í bænum yfirráð
rafurmagns bess, er nú er notað
hér í Winnipeg. Þó að þessi
direyfiaflsstofnun bæjarins geti
eigi tekið til strafa fyr en eftir æði
langan tima, eru mikil líkindi ti.l
t>ess að strætisvagnafélagið lækki
verð á rafurmagni meira en það
Viefir gert, til að +:eppa rið þessa
fyrirhuguðu stofnun og reyna að
trvggja sér viðskiftavini eftir-
leiðis, þegar hin stofnunin fer að
físa á legg. Er slíkt beinn gróði
íyrir bæinn strax og það verður,
Þessi lög eru því nauðsyn.leg til
að auka samkepnina,1 en hve ó-
dýrt bærinn mun geta selt sitt
rafurmagn er enn ósannað. Aukið
rafurmagn í bænum, trvggir aft-
tir á móti iðnaðinn’ hér eftirleiðis.
En þrátt fvrir það, mæla líkurnar
býsna fast fram með því, að iðn-
aðurinn vaxi hér mest megnis með
bænum sjálfum, 'um leið og hann
.stækkar og fólkið fjölgar og aúðg-
Kirkjuþingiö á Mountain.
Eftir fréttaritara Lögb.
II.
Laugardaginn 23. Júní flutti
! séra Kristinn K. Olafsson fýrir-
lestur og kallaði hann „Sókn og
vörn“. \'oru þa Shugleiðingar um
ýmsar af þeim mótbárum, sem
’andstæðingar kristindómsins setja
fram, sínu máli til sönnunar. Fanst
fyrirlesaranum þær varmr hverfa
sem dögg fyrir sólu, þegar kristin-
dómurinn kastar ljósi sínu á þær.
Því miður er ekki hægt að gefa
neitt sýnishorn úr fvrirlestri þess-
um, en almennu lofsorði var á
hann lokið og það að maklegleik-
um. Kirkjan var, eins og við
hinn fyrri fvrirlestur, troðfull' af
tilheyrendum, er ánægðir héldu
heim til sín eftir að hann var úti.
Á eftir fyrirlestrinum var liald-
ið bandalagsþing og voru þessir
embættismenn kosnir fyrir næsta
ár:
Forseti, séra K. K. Olafsson;
Ritari Mr. Benson;
Féhirðir, Miss Högnason.
Skólamálið var á þessu þingi
rætt mjög ítarlega frá ýmsum
hliðum og áhuginn fyrir því máli
virtist vera að lifna mjög mikið.
Komst nefnd sú, er í það mál var
| sett á þinginu,að þeirri niðurstöðu
I að því væri ekki borgið með því
i fyrirkomulagi sem nú er. Áleit,
■ að ef máli því ætti að verða nokk-
' uð framgengt, og hin upprunalega
í hngmynd kirkjufél., um 9érstakan
skóla fyrir íslendinga í þessu
! landi, ætti nokkurn tíma að fá
| framgang, yrði nú á þessu ári að
vinna meira að þeirri hugmynd en
gert hefir verið hin siðustu árin.
Var þvi kosin enn ein nefnd í það I
mál, svo nú eru fjórar standandi
nefndir í því. Þessi nýja nefnd á,
auk ýmsra annara framkvæmda í
málinu, að undirbúa fyrir næsta
: kirkjuþing ákvarðanir um form
skólans, stað þann, sem hann ætti |
að byggjast á, hvernig hin ^yrir-
hugaða bygging skuli vera o .fl.
Samþykt var að halda áfram,
eins og að undanförnu, hinum
tveimur kennaraembættum. við
Wesley College í Winnipeg og
við Gust. Ad. CoLlege í St. Peter,
því þó að þau geri ekki eins mikið i
gagn, eins og æskilegt væri, þá eru
Úrsögn séra Odds V. Gíslason-
ar vr kirkjufélaginu, út af ályktan
frá kirkjuþinginu, sem haldið var
i Argyle-bygð 1903, um lækninga-
aðferð hans og se mlegið hefir vf-
ir fiá þingi til þings, var nú
loksins útkljáð. Úrsögnin var tek-
in til greina, eftir tillögu nefndar
þeirrar, er tal átti við séra Odd
um þetta mál, því við þá nefnd
hafði hann ítrekað ósk sina um, að
úrsögn hans væri tekin til greina.
Þingið var mjög hlynt séra Oddi,
og bróðurhugur til hans ko mfram
hjá öllum, sem í þvi máli töluðu.
Var viðurkent með þingsamþykt,
að samkvæmt guðs orði hefði ver-
ið farið ónærgætnislega að við
séra Odd í þessu máli, og að
þingið tæki innilega hluttekning í
raunum hans, út af fráfalli hins
duglega og efnilega tengdasonar
lians, Kjartans Stefánssonar, sem
druknaði í Winnipegvatni nú rétt
fyrir skömmu. Fanst mönnum við
eiga, að sýna hinum raunamædda
ö.ldungi í verkinu, að hendin fylgdi
með hinum hlýja hug til hans, og
tóku menn sig því saman og söfn-
uðu ofurlitlu fé þar á staðnum,
sem gjöf til hans frá þinginu og
gestum þeim, sem þá voru við-
staddir. Kom inn við þá söfnun
liðugir sextíu dallarar, og verður
honum afhent það eins fljótt og
hægt er. Eflaust þvkir almenningi
vænt. 1111, hve sómasamlega og vel
þetta mál var útkljáð, af þinginu.
Á sunnudaginn þann 24. Júní,
var messað í flestöllum íslenzku
bygðunum umhverfis Mountain
af prestum þeim, sem á þinginu
sátu. Á eftir messu í kirkjunni á
Mountain var trúarsamtalsfundur,
og var umræðuefjiið um „helgi-
hald“. Tóku þátt í þeim umræð-
um alknargir leikmenn, fleiri en
venjulega á þeim fundum, og sýn-
ir það, að áhugi leikmanna er að
lifna fyrir málefnum kirkjunnar.
Samtalið var uppbyggilegt fyrir
þá, sem heyrðu og alt fór fram
með ró og spekt.
Um inngöngu í kirkjufélagið
beiddi einn söfnuður, „Kristnes-
söfnuður”, í Sask., og var beiðni
hans samþykt í einu hljóði.
Innleitt var á þessu þingi nýtt
mál, um sérstakt hátíðarhald á
hinu 25. ársþingi kirkjufélagsins.
Var bent á ýmislegt er þá ætti ve!
tal<a
við að gert yrði, og var eitt af þingtímann höfðu verið að
þvi, að á því þingi ætti kirkjufé-J saman ræðuna, og sem ekki var
lagið að senda sinn fyrsta kristni- faægt að flytja á minna en tuttugu
boða út á meðal heiðingja. Nefnd
var sett i málið til næsta þings.
Samþykt var aö Þiggja tilboð
Tjaldbúðarsafnaðar í Winnipeg
um að hafa þar næsta kirkjuþing.
Yms önnur mál voru rædd á
þinginu, og fær almenningur tæki-
fær að lesa um þau og alt, sem
fram fór, í riti því, er gefið verður
út innan skamms.
Þinginu var slitið kl, 2. e.
þann 26. Júní.
Mánudaginn 23. Júní var hald-
inn samsöngur í samkomuhúsi
Mountain-búa og var honum
stjórnað af séra Hans Thorgrím-
sen. Engum, sem nokkuð þektu
til úti á landsbygðinni, getur víst
blandast hugur um, hve nærri því
ókljúfandi verk það hlýtur að hafa
verið, að æfa fólkið til þessa sam-
söngs. Um fimtíu manns tóku þátt
í söngnum, og þegar hugsað er
um hve strjálbygt er og svo ýmsa
nvnutum; nú urðu þeir óviðbúnir
að sjóða hana niður í fimm min-
útnaræðu. Svo byrjuðu þeir hver
af öðrum og alt voru það þrum-
andi ræður, sem þeir fluttu, og
hvískur gekk um mann frá manni
ailir væru þeir hinir snjöllustu
ræðumenn, sem komið hefðu þar
á staðinn. Þegar allir voru búnir
1 að halda þær ræður, sem þá lang-
h. aði til, héldu menn heim til Gard-
ar og biðu manna þar kræsingar
af ýmsu tagi. Mjög mikla skemt1
“ 1 un höfðu menn að þessu „Picnic“,
þó tíminn væri stuttur sem maður
gat verið, því. þegar var farið að
rökkva og menn áttu eftir að fara
til baka til Mountain. Alt var gert
sem hægt var til að skemta manni
og alt var það af beztu tegund
sem framreitt var til næringar.
Fyrirhöfnin fyrir þessu var mikil
en þeir sem fyrir þessu stóðu víl-
uðu ekki þess konar fyrir sér.
Glaðir í bragði 0g djarfmann-
legir voru hinir karlmannlegu
aðra örðugleika, gengur það undr- , . , . ,,, , , ,
, . bændur og lunar blomlegu bænda-

um næst, hve vel fólkið var æft.1
FlestöLl lögin, er sungin voru,
fóru prýðis vel og sum á gætlega
Eitt af þeim lögum, sem bezt voru
sungin, heitir Lofgjörð, og er eft-
ir herra Sigfús Einarsson
Reykjavík. Lagið er tilkomumik
ið og fagurt, en um leið vanda-
samt. Hreif það tilheyrendurna
svo, að flokkurinn varð að syngja
! það tvisvar. Húsið er stórt, en
sarnt var það ekki nógu stórt, því
suinir gátu ekki fengið sæti. Og
munu þar liafa verið um fjögur f
hundruð manns, og sannarlega átti
söngflokkurinn, og sá, sem hann
æfði, það skilið, að honum væri
sómi sýndur, því líklega hefir
ekki í nokkurri íslenzkri bygð ver-
ið hafður annars eins samsöngur.
Meðan á þinginu stóð kom heim- !
boð frá Gardar-söfnuði til allra
gesta og erindsreka um að koma
einhvern dag þangað suður og
taka þátt í hátiðarhaldi þar á
staðnum. Kom mönnum saman um
að taka heimboði því á þriðjifdag-
im., eftir miðjan dag. Voru því
menn til staðar, er þingi var slitið
með fjölda af hestum og vögnum
til að flytja fólkið þangað suður.
Skruppu menn fyrst heim til sín
til að fá sér ofurlítinn bita, því að
sulturinn var farinn að gera vart
við sig hjá æði mörgum. Eftir
litla stund var svo haldið á stað,
hver vagninn á eftir öðrum í afar-
langri halarófu; hlátur og gaman-
hjal flaug nú frá einum vagninum
til annars, því gleðin hafði nú sezt
í öndvegi, rýmt burtu alvörunni
og stjórnvizkunni, sem ríkti í
hugum manna rneðan á þingi stóð;
og ekki hefði verið til neins að
vitna í „Roberts Rule of Order“,
því gárungarnir hefðu að eins
hlegið að þeim.
Ferðin gekk fljótt og vel þó
vegir væru ekki hinir beztu, því
mjög míkið regn hafði fallið með-
an á þinginu stóð. En er á hátíð-
isstaðinn kom var gestunum fagn-
að með fánum á stöngum og lúðra
slætti eins og heilsað er upp á
Bandaríkjaforsetann, er hann heim
sækir þegna sína. Fjöldi fólks var
saman kominn og er menn héldu
að flestir mundu vera komnir,voru
lúðrar þeyttir og allir gengu út í
skógarrjóður, þar sem hinir frægu
ræðuskörungar áttu að tala fvrir
lýðnum. Forsetinn gat um, að þar ;
eð svo marga langaði til að halda
ræður yrði að takmarka tímann og
gaf því hverjum fimm mínútur tii ^
að flytia sina ræðu. Þetta var ó-,
heppilegt fyrir þá, sem allan)
dætrur og mæður þeirra léku við
hvern sinn fingur.
Viðtökurnar á Mountain voru
sömuleiðis hinar beztu. Allir voru
boðnir og búnir til að gera mönn-
1 um til þægðar alt sem hægt var.
En tíminn var þar ekki notaður
til skemtunar, heldur til að ráða
fram úr hinum erfiðu málum, er
fyrir k.þinginu lágu. Sum húsin
tóku á móti þrem til fjórum er-
indsrekum en enginn var það, setn
kvartaði undan átroðníngnum.
Gestir voru ekki mjög margir á
þessu þingi. — Mig langar til að
geta um tvær íslenzkar konur,sem
voru staddar á Mountain meðan á
því stóö, þær Mrs. J. Johnson og
þinginu með nokkurri kænsku, en
þó meira af illgirni. Þeir voru
ragir að koma fram með beinar á-
kærur viðvíkjandi nefndu atriði,
en létu sér nægja dylgjur og slett-
ur út af því, nær sem þeir sáu sér
færi.
Löptu síðan svívirðilegustu
pólitísku saurblöðin upp þaö á-
leitnasta, sem þau komust yfir af
slettum þessum og krydduðu þær
með' klækilegum staðhæfingum,
sem engum óvitlausum manni
mundi koma til hugar að reyna að
sanna. Svo sem eins og þar sem
„sú nýafturgengna", segir á þá
leið, að einmitt fyrir tengdirnar
við Sifton hafi Burrows viðar-
höggsrétt á þessu landi.
Auðvitað er það vorkun þó að
dálítið slái út í fyrir þessum aum-
ingja, sem trautt er búin. að
ná sér eftir áfallið, en hvað öflug
sem hún verður og hvað vel setn
Roblin mjólkar næst, getur hún
aldrei sannað þetta.
Því að í fyrsta lagi hefir verið
sýnt fram á það, í Ottavvaþinginu,
að Mr. Burrows hafði viðarhöggs-
rétt hér í Canada löngu áður en
Mr. Sifton fór að gefa sig viö
stjórnmálum, eins og flestallir i-
búar Canada munu og vita að und-
antekinni „þeirri nýuppvöktu.“ —
I öðru lagi . að þessi sami Mr.
Burrows fékk viðarhöggsleyfi hjá
conservatívu sambandsstjórninni í
Ottawa fyrir ekki neitt. Minna
var það. I þriðja lagi: hafa hon-
um engin kostaboð verið gerð
með þetta viðarhöggsleyfi. Þar
hefir öðrum viðarsölumönnum, eða
þeim, sem ná vildu í réttinn til að
höggva við á löndunum, verið gert
jafnhátt undir höfði og honum,
því það er birt opinberlega, þegar
slík sala er í nánd. I fjórða lagi:
hefir það verið sannað með fram-
Mrs. G. Holm, systur frá Chicago. J lögðum skírteinum í þinginu, að
Þær sátu flesta daga á þingi og
höfðu mestu ánægju af. Óskuðu
að þær hefðu oftar tækifæri til að
vera með íslendingum. Báðar
þessar konur eru mörgum íslend-
ingum kunnar; hús Mr. Mrs. J.
Johnson hefir ætið staðið opið fyr-
ir öllum ísl'endingum sem til Chic-
ago hafa komið og hefir hin ís-
lenzka gestrisni ætið verið þar
húsráðandi. Eg man eftir að þeg-
ar eg heimsótti þau hjónin á
heimssýningunni, voru svo margir
gestir þar, að þau urðu að ganga
úr rúmúm sínum og liggja á gólf-
inu. Ekki mátti visa neinum burtu,
sem að húsum þeirra bar,hve tnik-
iý sem að krefti. Það sama veit
að hefir verið hjá Mr. og Mrs.
Holm. Þær systur eru nú á leið
norður til Winnipeg, að heim-
sækja bróður sinn,* Mr. J. Klem-
ens. Læt eg hér staðar numið og
bið hlutaðeigeindur velvirðingar á
máli mínu.
—-----o------
Viðarhöggsleyfi og verð á þeim
Flatir fóru J>eir enn sem fyrri,
conservatívu kapparnir, í siðustu
umræðunum, sem urðu út af að-
drót tunum þeirra í garð innanrík-
isdeildarinnar, að því er snerti
viðarhöggsleyfið á ýmsum stjórn-
arlöndunum. Meöfl.1 annars fanst
afturhaldshetjunum það óumræði-
lega mikilvægt ákæruefni að Mr.
T. A. Burrows, ríkisþingsmaður
fyrir Dauphin kjördæmið hér í
fylkinu, skyldi skjddi hafa fengið
viðarhöggsrétt á rúmum fjögur
hundruð ferhtrningsmilur af landi
stjórnarinnar. Glósuðu þeir mik-
ið um, að Mr. Burrows hefði þar
hlotið að njóta þess, að hann er
tengdabróðir Siftons, fyrverandi
ínnanríkismálaráðgjáfa í Ottawa.
Conservatívar fluttu þetta mál í
Mr. Burrows hefir fengið þann
viðarhöggsrétt, sem hann hlaut,
frá núverandi stjórn í Ottawa,sak-
ir þess að hann bauð meira í hann
en aðrir. :
Mr. Burrows hefir nú viðar-
höggsrétt á 425.25 ferhyrnings-
milum af landi, en þó hafa tveir
aðrir viðarsölumenn hér í Canada
yfirráð yfir trjáhöggi á enn stærra
svæði, þeir M. J. D. McArthur og
McDonald & Frith félagið, er
hvorir um sig hafa yfirráð yfir
meir en 495,000 ferhyrningsmílum
til viðarhöggs.
Þá er og rétt að sýna fram á
það, hve ósanngjarnt er að halda
því fram, að Mr. Burrowws hafi
verið ívilnað öðrum fremur þar,
sem han ngreiðir töluvert hærra
fyrir viðarhöggsrétt sinn en nokk-
ur annar af hinum stærri viðar-
sölumönnum, er fengið hafa trjá-
viðarhöggsrétt hjá stjórninni, að
einum einasta undanteknum. Af
ferh. mílu hverri greiðir Mr.Burr-
ows samkvæmt skýrslu innanríkis-
máladeildarinnar, $114.66. Sá er
hæst greiddi fvrir slíkt leyfi var
Mr. Thois. Mackie, $130.00 fyrir
ferh. mílu. Hann hefir leyfi á
liðugum 200 ferh. mílum. Allir
hinir stærri viðarsalarnir greiða
stjórninni töluvert minna fyrir
rétt sinn, og viljum vér benda á
þá helztu til samanburðar.
McDonald & Frith $93.14
hverja ferh. mílu.
Peter McArthur $62.73 í
Wm. Robinson $37.50;
J. D. McArthur ..26.70;
J. M. Stewart $11.57;
More &• Sanderson $5.75.
Þetta þjóöeignarán Mr. Burr-
ows er því hreinasíi heilaspuni eða
meinloka í andstæöingaflokkinum,
sem hann vonandi leggur á hyll-
una eftir að vera búinn að gera
sig hlægilegan í að klifa á henai
nokkrum sinnum.
fyrir
,1