Lögberg - 09.08.1906, Blaðsíða 3

LÖGBERG.FIMTUDAGINN 9. ÁGÚST 1906
£
Kolamaun og gull heimsins.
Ööru hvoru hafa ýmsir borið
kvíöboga fyrir því, aö mjög mundi
kolamagn Bretlands vera til þurð-
ar gengið. Var þvi um hrið sú
stefna ráðandi þar, að það bæri að
fara varlegar en áðurí að flytja kol
burt úr landinu. Eigi alls fyrir
löngu var nefnd kjörin til þess af
stjórninni, að rannsaka þetta mál
og var hún eindregið á þeirri
skoðun, að engin hætta væri á
kolaskorti þar fyrst um sinn.
Fyrir skemstu hafa nú þýzkir
sérfræðingar rannsakað og metið
kolaauðugustu héruð heimsins, og
koma nýbyrtar skýrslur þeirra
fyllilega saman við álit áður-
nefndrar nefndar, að þvi er Bret-
land snertir.
Er það ætlan þessara mats-
manna að enn sé til á Bretlandi
nægilegur kolaforði um 400 ár,
eða 193 biljónir kolatonna. í
Þýzkalandi telja þeir 280 bi.lj.
tonna, í Belgíu 23 bilj., í Frakk-
landi 19 bilj., í Austurríki 17 bilj.,
í Rússlandi 40 bilj., og á megin-
landi Norður Ameríku 681 bilj.
Hve mikið af síðastnetndri upp-
hæð tilheyrir Canada er eigi frá
skýrt. í þessu landr eru enn
feikimiklir kolanámar, sem aldrei
hefir verið snert við enn til þessa
dags, svo eigi er auðið að dæma
um hve auðugir þeir eru. Sömu-
leiðis eru kolanámar í Síberíu og
Kína, órannsakaðir allviða, en
en bæði þau lönd eru talin mjög
kolaauðug. Er því ekki sjáanlegt
enn sem komið er, að heim þenna
muni eldsneyti skorta fyrst um
sinn, og mjög er það líklegt, að
áður en kolamagn það, sem nú er
til, verður til þurðar gengið, muni
einhver ný eldsneytistegund verða
fundin upp, er komið geti i stað
kolanna; það er ekki netna eðlileg
hugmynd og samkvæm framþróun
heimsins og vaxandi þroska
mannsandans. Vatnsaflið og raf-
urmagnið eru þegar á ýmsum stöð
um búin að takmarka kalanotkun
eigi all lítið.
Fyrir fáum árum voru siT'skon-
ar kvíðbogi borinn af eigi allfáum
fyrir þvv, að gullmagn heimsins
væri því nær á heljarþröminni. —
Árið 1895, þegar mest gekk á út
af þessu, nam guilíramleiðs’an
198,763,000 dollurum. Þrátt fyrir
það þó þessi víðtæki ótti við guil-
skortinn drægi úr guunami í Sttð-
ur-Afríku, þar lém mest er talið
til af rauða málminum, varð þó
gttllframleiösla heimsins í liitt hið
fyrir 346.892,200 dollara.
Um lífiö í frOnskum fanganý-
lendtim.
Dreyftismálið hefir dregið at-
hvgli manna á ný, að lífi frakk-
nesku fanganna, í nýlendum þeim,
er stjórnin hefir ákveðið stórsek-
ttm mönnum ti.1 vistar. í franska
tímaritinu ,.La Revue“ hefir ný-
lega verið skýrt frá ýtnsitm atrið-
ttm úr lífi fanganna í Nýju Cale-
xloníu.
Líf fanga þessara er í fylsta
tnáta reglubundið. P'rá því liaiin
kemur til fanganýlendunnar og
þangað til hann deyr eða er náð-
aður, klæðir hann sig, vinnur, etur
og drekkxtr jafnan sama tíma í
hverjum sólarhring. Honutn er að
eins leyft, ef han-n er sér.lega þæg-
ttr, að ganga um dálítinn tíma á
hverjum sunnudegi eftir messu,
en hana eru allir fangar skvldugir
aö sækja. Uppi í landinu i þessari
litlu nýlendu, er fanginn látinn
hreyfa sig þessa litlu stund í sól-
arhringnum inni i fangagarðinum.
Á eynni Nou aftur á móti er þetm
Ieyft að ganga lausum nefndan
tíma utan við fangahúsið.er stend-
ttr á ströndinni. Fangarnir njóta
þar ýmsra hlunninda, sem frjálsir
tnenn væru. Þeir mega reykja, ef
þeir geta keypt sér tóbak, veiða
fisk, ef þeir geta útvegað sér á-
höldin til þess, og lesa eða skemta
sér á annan hátt eins og þeim
sjálfum sýnist. En auðvitað stend-
ttr þetta leyfi ekki nerna litla stund
á hverjum sunnudegi.
Þegar skip nálgast þessa fanga-
vistarey áðurenfnda daga,sjá skip-
verjar fleiri hundruð manna, er
reika meðfram ströndinni, eða
Þar undir trjánum. En
gæzlumenn eru þó að nafninu til
mitt á meðat þeirra, en oft virðast
gæzlumennirnir miklu niðursokkn-
ari í að lesa blöð og bækur i for-
sælu trjánna þar á ströndinni, en
að líta eftir föngunum.
Að eins örmjótt sund skilur ey
þessa frá meginlandinu, en samt
er lítt fært að komast þar yfir á
sundi fyrir nokkurn mann. Að
minsta kosti hefir tæpast einum af
hundraði tekist það á næstliðnum
fjörutíu árum, því að þúsundum
saman liggja hinir gráðugu há-
karlar þarna inni i sundinu, undir
spegilsléttum vatnsfletinum, og
eru þ’ar til taks að hremma hvern
þann, er vogar sér út í vatnið um-
hverfis eyna.
Dyrnar á svefnherbergjum
fanganna eru opnaðar strax og
birtir af degi. Sofa fangarnir ætíð
i fötunum,og rísa þeir strax á fæt-
ur og morgunklukkunum er
hringt.
Ekki er hægt að segja, að of
miklum tíma sé sé varið til þess
að þvo sér þar á morgnana. Fang-
arnir ausa vatni í andlit sér og
dýfa höndunum ofan í stórar
vatnsskálar, það er tatið nægja.
Án þess að hafa smakkað nokkurn
matarbita fara þeir svo á stað til
vinntt sinnar með verkfærin á öxl-
inni.
Fangarnir eru undir umsjón her
manna þegar þeir ganga að vinnu.
Hermennirnir ganga á eftir þeim
með hlaðnar marghleypur, reiðu-
búnir að skjóta þann, er mótþróa
sýnir, eða gerir sig líklegan ti.l að
strjúka burtu.
Einna mest ber á því fyrst á
morgnana, þegar fangarnir leggja
á stað til vinnunnar, hve hryggi-
legt vonleysis og hörmungalíf það
er, sem þeir eiga þarna.
Þegar skuggarnir grúfa yfir
dalbotninum rétt um birtingarleyt-
ið, en fyrstu sólargeislarnir ertt
farnir að roða fjallatindana fyrir
ofan, er hinum löngu halarófum
af föngttm hleypt út úr náttstað
sínttm.
Það er eitthvað araugalegt að
sjá þá löngu og döpru lest manna
með bogin bök af miskunnarlausrt
stritvinnu, streyma í morgunmóð-
unni og hálfbirtunni frá fangahús-
unum skamt fyrir utan bæinn Nu-
mea, inn til þeirrar borgar. Götur
bæjarins, þar sem íbúarnir eru
flestir í fastasvefni svo snemma að
morgninum, enduróma af hrópuni
hermannanna, ópum fanganna og
endalausu glamri þungstígra sekt-
armanna og vopnaskrölti böðla
I þeirra .
I öllttm fanganýlendunum er
fyrsta morgunganga fánganna lík
þesstt. Þaö er sannköllttð pislar-
ganga, þar sem dauðinn venjuleg-
ast er eina lausnartakmarkið fyrir
hina ógæfusömu.
Þegar til vinnunnar er komið
byrjar hver fanginn tyrtr sig þar j
sem hann hætti kveldið fyrir, og j
fáum sekúndum eftir að komið er j
á verkstöðina, eru allir farnir að j
vinna af miklu kappi. Þögn er
þar stranglega fyrirskipuð. Ett
þegar óhjákvæmilegt er fyrir fang j
ann að segja eitthvað, spyrja sig j
fyrir um verkið eða annað þvi
líkt, er hann ámintur um að tala í |
hálfum hljóðttm.
Á meða.1 verkamannanna ráfa í
vopnaðir hermenn frarn og aftttr.
Stjórna þeir verkinu og segja
fvrir utn það. Smávægilegustu
mótmælum eða aðfinningum af
fanganna hendi, er refsað harð-
lega. Léttasta refsingin er sú, að
fanginn er byrgður inni í þröngum
klefa, „upp á brauð og vatn“, í
einn eða tvo daga, en lengja má
þantt tima eftir atvikum upp t sex- j
tíu daga, og séu fangarnir þá j
látnir sitja í kolniðamyrkri við áð-
ur nefndan ,,kost“.
Svo ill sem betrunarhússvinnan
hlýtur að vera bæði i Frakklandi
og öðrum rikjum, þar sem fang-
arnir fást við .létta handvinnu
innan fjögra veggja, þá er það líf,
sem frönsku nýlendufangarnir J
eiga við að !: ia tntkittn. mun verra j
og ómannúðlegra. Þó að þeir séu ^
við útivinnu, .•>: l-es» að g.eta, að j
þur pínast ;. b-cn.tan lt sólarhita
l eitustu lan la á hnettinum. vtð
n>;ög harða vin > 1, stungnir og
kvaldir af óteljav’i skorkvikittd-
um, unz þeir loksins vanmegnast
undir „hita og þttnga dagsins“ og
falla í valinn, að afloknu hinú sorg
lega dags- eða lífsstarfi sínu.
Um fiskiveiðaeftirlitiO við
ísland.
Eftir Bjarna Sœmundsson
kennara við Rvikur mentaskóla.
Hinn góðkunni kommandör í sjó-
liði Dana, R. Hammer, hefir nýlega
ritað bækling urn fiskiveiða-eftirlit-
ið við Island og Færeyja þStations-
skibens Tilsyn med Fiskerierne un-
der Island og Færöerne) gefinn út
af sjóliðsráðaneytinu danksa. Mest-
ur hluti bæklingsins er um störf
varðskipsins við ísland og að ýmsu
leyti frcðlegur. Hann skiftist í
nokkra kafla.
Fyrst var stutt lýsing á fiskiveið-
unum við ísland, fiskiveiðum Islend-
inga og annara þegna Danakonungs
og fiskiveiðum utanríkisþjóða. Urn
fyrra atriðið er eðlilega fátt sagt,
sem Islendingum er eigi fullkunnugt,
en mjög er rétt hermt frá flestu
eða öllu. Höf. furðar eðlilega á því
að þorskanet skuli ekki vera brúkuð
nema í kringum Reykjanesskaganu
og á því, hve fimlega norskum síld-
veiðendum tekst að fullnægja ísl.
Iögum um nótveiðar í landhelgi, með
tilstyrk greiðvikinna landa, og setur
skílningsauka sýnishorn af einum
hinna frægu kaupsamninga rnilli
Norðmanna og íslendinga, en telur
þetta atriði þó minna vert síðau
ntenn fóru alm. að veiða sildina úti
á hafi.
Hann nefnir sem dæmi þess.hvaða
ábata megi hafa af skarkolaVeiðum
inni á fjörðum, að danskur fiski-
maður (Thomsen frá Skagenj hafi
árið sem leið veitt 53,600 skarkola
á 87 róðrardögum og fengið fyrir
þá 1700 kr. Hann brúkar lagnet og
hefir 1 vélarbát til veiðanna. Höf.
fer ýmsum viðurkenningðarorðum
um þær framfarir, sem orðið hafa
á fiskiveiðum vorum á síðasta ára-
tug, og einkum í þilskipaveiðunum,
en býst þó ekki í bráðina við neinni
fjölgun i þilskipaflotanum vegna
fólksfæðarinnar, og segtr oss ekki
Itafa vanist þeim aga, sem nauðsyn-
legur sé á skipum. Hins vegar býst
ltann við að vélabátarnir verði bát-
veiðunum til þrifa.
Um framtið hvalaveiðanna hér er
höf. nokkuð efablandinn, og þvkir
ilt, því landið hafi töluverðan arð
af þeim. Vill hann álíta, af því
hvernig yeiðunum ltefir háttað 1901
—1903 að meira veiðist tiltölulega
af smáum hvölum en áður og að
hvalirnir fjarlægist landið. En þrjú
ár eru of stuttur tírni til að álykta
af í því tilliti og höf. hefir víst ekki
verið kunnugt um veiðarnar 2 síð-
ustu ár, einkum í fyrra, þegar ó-
vanalega mikið veiddist af stærstu
hvölunum. Þess má og geta að aldr-
•ci mttna ntenn eftir jafnmiklu af
stórhvelum á vetrarvertíö í Grinda-
víkursjó og einu sinni í Marz í vet-
ur.
I kaflanum um veiðar utanríkis-
þjóða er margt fróðlegt. Frakk-
neskum seglskipum hefir fjölgað
síðustu árin. Þannig voru þau alls
(’rneð flutningsskipum) : 1903 148,
(T904 157 samkv. Dr. Schmidtý og
1905 c. 180. Meðalafla á skip telur
hann 300 tons (af söltuðum fiskij
Um botnvörpungana er all-langt
mál. Telst höf. svo til, að eitthvað
kringum 200 botnvörpungar stundi
veiðar hér við land, en eðlilega eru
þeir hér ekki allir í einu né jafn
margir á öllum timum ársins. Af
þeim voru árið 1904 um 150 enskir
fauk all-margra lóðaskipa), 35
þýzkir, 8 frakkneskir og nokkrir
hollenzkir og frakkrteskir. Þau skip-
in sem fara með fiskinn ísvarinn á
markaðinn fbresk og þýzk) þurfa
að hafa góða ferð og er þvt 11—12
mílna ferð ekki óalgeng nú.
Svæðin sem þeir einkum fiska á
eru: Faxaflói sunnanverður (í rá
Apríllokum til ársloka), Eldeyjar-
grunn, í Jan. og Febr., Selvogs-
grunnið fstundum í landhelgi),Vest-
ntannaeyja-sjórinn, einkum grunnið
SV af eyjunum, og (\ landhelgi)
fyrir innan eyjarnar; svæðið frá
Dyrhólaey til Hjörleifshöfða (að
jafnaði í landhelgi), grunnið út af
Ingólfshöfða, Lónsvik og á síðustu
árum meir og meir svæðið frá
Látrabjargi að Aðalvík, 2—4 milur
undan landi, en, eins og kunnugt er,
oft inni á fjörðunum vestari. Svo
CANADA NORÐVESTURLANDIÐ
REGLCR VI» LANDIðKD.
Aí öllum aectlonum me8 Jafnrt tölu. sem tllheyra aambandaatjórntanl,
I Manttoba. Saskatchewan ogr Alberta. nema 8 og 26. geta fjölskylduhöfuB
og karlmenn 18 ara eöa eldrt, teklö sér 160 ekrur fyrtr helmlUsréttarland.
Þaö er aö aegrja, sé landtö ekkl áður teklð, eða sett tll stöu af stjðrnlnnt
tU vlöartekju eöa einhvers annars.
LVNRITLJX.
Menn me*a skrlfa sl* fyrtr Iandtnu 1 þetrri landskrifstofu, sem naal
Uggur landlnu. sem tektö er. MeO leyfl lnnanrtklsrAöherrans, eöa lnnflutn-
lngg umboösmannslns t Wlnntpej, eða naesta Domlnton landsumboösmanm^
geta. menn geftð öörum umboö til þesa að skrifa tlg fyrir landt. Innrltnnar-*
grjaldlð er U0.00.
UELMTI.ISRÉn'TAH-SKVLDCR.
Samkvasmt nflgtldandi Iðgum, veröa Iandnemar að uppfylla ti-tsilltsn
réttar-skyldur stnar & etnhvem af þetm vegum. sem fram eru tekntr t eft-
lrfylgjandt tölullöum, nefnllega:
*■—ð-B bUa 1 landtnu og yrkja þaö aö mlnsta kostl t sex mánuöt M
hverju árl t þrjö ár.
*—Ef faölr (eöa móötr, ef faölrtnn er látlnn) étnhverrar persónu. sens
heflr rétt ttl að skrifa slg fyrlr heimlllsréttarlandt, byr t bfljörð t nágrenni
vlð landiö, sem þvfllk persðna heflr skrlfað slg fyrtr sem hetmlllaréttnr-
landl, þá getur persðnan fullnægt fyrlrmælum laganna, að þvt er ábúö *
landlnu snertlr áöur en afsalsbréf er veltt fyrlr þvt, á þann hátt að hafsi
helmlH hjá fööur stnum eöa móöur.
S.—Bf landneml heflr fengtö afsalsbréf fyrlr fyrri hetmHlsréttar-bðtJörtl
slnal eða sktrtelnt fyrtr að afsalsJbréflð veröi geflð flt, er sé undlrrttaö t
samræml vtð fyrtrmælt Dominton laganna, og heflr skrtfað stg fyrtr stöart
hetmlllsréttar-böjörö, þá getur hann fullnægt fyrlrmælum laganna, aö þvf
eru vms minni svæði einkum norð- ’ er anertir ábúð á landlnu (síðari helmtltsréttar-böjörölnnl) áöur en afsala-
j .J , . . ! bréf sé geflö flt, á þann hátt að búa á fyrri helmtllsréttar-Jörölnnl, ef stöart
j an lands og norðaustan, sem kunn- ^ hetmtltsréttar-Jörötn er t nánd vtð fyrri helmtllsréttar-Jörötna.
ugri skipstjórar leita á öðru hvoru
og oft inn á fjörðum i landhelgi.
4.—Ef landnemlnn býr aö staöaldri á böjðrö, sem hann heflr keypt,
, TT„, , ,. , .„ teklð I erfðtr o. s. frv.) t nánd viö heimlltsréttarlaad það, er hann heflr
I Hof. getur þess um sudveioarnar ; fyrlr, Þá getur hann fullnægt fyrirmælum laganna. að því «*
, úti á hafi, að þær hafi á siSasta j ábúð á helmlltsréttar-jðrölnnt snerttr, á þann hátt að búa á téört etgnar-
sumri stundað iii norsk skip (23 JörC slnnl <keirl>tu landi «• *• trv->-
gptfuskip, 3 skip með olíuvél og 85
seglskip), 3 bresk og 4 þýzk gufu-
’ skip
ií Stavanger til Th. Tuliniusar, er
’ höf. birtir, var afli NorSmanna i
I tninsta lagi 120,000 tunnur. Falck
j gerir ráð fyrir, að hver tunna hafi,
t þegar fram í sótti selst á 20 kr. eða
! allur aflinn að frádregnu flutnings-
gjaldi hafi selst á 2 miljónir kr.
Útflutningsgjaldið af þessari síld
hefur numið c. 20,800' kr. 2 snyrpi-
j nótarskip öfluðu yfir 4,500 tunnur
BEIÐNl UM EIGXARBRftF.
cýsbópcii," frá TT„Irb ' *ttt aö vera gerö atrax eftlr að þrjú ártn eru tlöln, annaö hvort hjá
camKvæmt snyrsiu ira 1 au-K umboðsmannl e8a hJ4 inapector, aem aendur er ttl Þeea að skoða hvaö 4
landlnu heflr verlð unnlö. Sex mánuðum áöur veröur maöur þó að bafw
kuangert Domlnton lands umboðsmannlnum t Otttawa þaö, aö hann aetli
sér aö blðja um etgnarréttlnn.
LEIDBEININGAR.
Nýkomntr tnnflytjendur fá á Innflytjenda-skrlfstofunnt f Wlnnlpeg, og 4
öllum Domlnlon landskrtfstofum Innan Manltoba, Saskatchewan og Alberta,
lelðbetnlngar um þaö hvar lönd eru ótekln, og alllr, sem á þessum skrif-
stofum vtnna velta lnnflytjendum, kostnaöarlaust, lelðbelnlngar og hjálp ttl
þess aö ná t lðnd sem þelm eru geöfeld; enn fremur allar upplýslngar vlö-
vtkjandl tlmbur, kola og náma lögum. Allar slíkar regtugerðlr geta þetr
fenglö þar geflns; einnlg geta rrenn fengið reglugerðlna um stjðmarlönd
og mannshluturinn komst upp i 600 Innan Járnbrautarbeltlslns t Brltish Columbla, meö þvl aö snúa sér bréflegæ
tll rltara lnnanrtklsdelldarinnar 1 Ottawa, lnnflytjenda-umboðsmannslns I
Wlnnlpeg. eöa ttl elnhverra af Ðomlnion lands umboðsmðnnunum t Manl-
toba, Saskatchewan og Alberta.
þ W. W. CORY,
Deputy Mlntster of tha Interior.
kr. fyrir hér um bil 3 mánuði. Til
j samanburðar má geta þess, aö héS-
an gengu alls um 38 skip á síldveið-
ar þetta sama sumar og öfluðu eitt-
, hvað um 18,000 tunnur. Mikið meg-
unt vér keppa enn!
bringusýslu og Vestmanneyjum.Aft- varðskipsins til að frumsemja hana,
í síðari hluta bæklingsins og víðar ur á tnóti þykir honum fiskimenn | þvi hann má bezt vita, hvað almenn-
ingur getur helzt gert varðskipinu
til aðstoSar og um leið sjálfum sér
til gagns.
—Lögrétta.
------0------
Verndun barnanna.
þar sem það á viS, getur höf. um bera sig of lítiS upp við varðskipiS
'öll hin helztu fiskiveiðalög vor er sjálft, þegar þeir eiga kost á aS ná
I snerta útlendinga og gerir við sum til þess; á þvi er enginn túlkur,
j af þeim ýmsar athugasemdir, sem fiskimönnum til hjálpar. Eins telur
j rúmiS leyfir eigi aS fara hér frekar hann þaS mikils um vert og tnikla
út í, en þær eru þess verSar aS lög- hjálp feins og þaS lika er), aS
gjafar vorir kynni sér þær og taki fiskimenn sjálfir kæra stundum skip
til ihugunar. Hann skýrir einnig frá fyúr landhelgisbrot og tilgreina um
störfum varðskipsins og hvernig lciS nafn, númer og staS skipsins Fljótandi meSul, sem auglýst er
eftirlitinu með hinunt útlendu fiski- svo nákvæmlega að dóm má byggjaja® Bekni maga- og iSrasjúkdóma
skipum er hagaS, sýnir fram á erfið- á siSar, ef skipið næst í tima. | sumarveiki, hafa öll aS geyma
' leikana, sem eitt skip á viS að J Höf. segirþað mikla töf fyrir . ópíum og eru því hætttlleg. Þeg-
stríða, þar sem strandlengjan er j varSskipiS, hve langt er oft til dóm- jar móðirin gefur barninu stnu inn
^ svo feikna löng, og þegar nóttina ara. þcgár brotlegt skip hefir verið , Baby s Own Tablets hefir hún
! fer að lengja, verður alt eftirlit enn tekið, einkum þegar um seglskip er JvottorS efnafræSings stjórnarinn-
1 erfiðara, þvi „nóttin hylur fjölda a® ræða. Telur hann þaS því mjögtar fyfif sér í því, aS þær ekki
synda“ botnvörpunganna eigi siSur mikilsveröan létti, ef dómari gæti innihaldi minstu vitund af ópíum
en annara. Hann telur þó mikla bót veriS með varðskipinu, svo gera e®a neinum skaSlegum efnum. —
að hinum ströngu botnvörpulögum mætti tafarlaust út um máliö, eink- j Hyggin móðir kann að meta það,
og segir, sem satt er, að það sé ekki um þegar svo stendur á, að afli er 'aö engin ástæða er til aS óttast
spaug fyrir menn að vera teknir ekki gérður upptækur og ekki þarf Babv’s Own Tablets. Inntökur
fastir. fluttir til næsta yfirvalds, aí* flytja. hann til lands. Virðist ntér gefnar viS og við hjálpa til aS
j dærndir í háar sektir og til að rnissa sn tillaga góö, svo framarlega sent J halda barninu heilbrigðu og lækna
, afla °g veiðarfæri. Ferðin hingað hún kernur ekki í bága viö almennar ! fljótt og vel alla hina bráðu barna
til lands ónýt og ágóðinn horfinn. j réttarfarsreglur, og vert væri, að sjúkdónta. seni koma aS óvörum.
|Sé varðskipiö því oft á þeim stöð- hún væri tekin til íhugunar. jMrs. G. Hamlin, St.Adolphe, Que,
1 um. sern fiskiskipin eru tiöast á og i Eg ltygg, aö þessi bæklingur hafi segir: ,.Eg hefi notaö Baby’s
sökudólgununt ekki lilíft, þá haldj/ einkum verið gefinn út til þess að Own Tablets viö niöurgangi og
óttinn fyrir hegningunni flestmn frá ^æra dönskum löggjöfum heim sann- iöraveiki og tnér hafa reynst þær
landhelgi; en undir eins og það inn um þaö, aö full þörf hafis,verið óhult og áreiöanlegt meöal.“ —
vitnast, að varöskipiö sé fariö frá a því, aö smíðað væri sérstakt varð- Seldar hjá öllum lyfsölum, eöa
landinu, sé hún ofurseld ófyrirleitn- : skiP fyrir ísland, en hann er þess sendar beina leið meö pósti fyrir
ttm botnvörpu-skipstjórum. Aleö *vcl verður, að íslenzkir löggjafar, ; 25C. askjan, ef skrifað er til „The
þessu vill hann sýna frarn á hve sýslumenn og aðrir, er hlut eiga aö Dr.Williatns’ Medicine Co., Brock
ónógt eftirlitið hefir veriö, eins og tnali, kynni sér hann. Og höf. á ville, Ont." Hafiö ætíö viö hend-
ltann líka tekur það réttilega fram þakkir skilið fyrir hann.
að sérstaklega væri þörf á auknu : Fyrst vér nú höfum fengið sér-
eítirliti með síldveiðaskipunum stakt varðskip, þá er, mikiö í það
tioröan lands á sumrin. 1 j varið, að samvinna geti oröið sem
„Til þess að nokkurt verulegt liö mest milli þess og landsmanna,
verði í eftirlitinu, veröur skipiö að þeirra er hlut eiga að máli. Eg ef-
ina þessar Tablets.
Gott cftirdcnni.
Dugnaðarbóndinn er bezta eft-
irdætni. Hann veit að vel getur
vera á sífeldri ferð, en við það eyð- ast ekki um, aö fóringjar skipsins svo fariö aö þurkurinn standi ekki
ist alt of mikið af kolum,“ segir og skipshöfnin yfirleitt vilji gera j nema einn dag um sláttinn, og
höf.: hann telur þaö því heppilega sina skyldu eftir mætti og láta sem færir sér því daginn vel í nyt.
Þannig ættu allir að fara aö.
Harðlífi, niðurgangur og kólera
ákvöröun, aö kolaeyðslan hafi »\eriS mést gott af störfum skipsins leiSa,
takmörkuð, en litið á þaö frá ís- og þá er það ekki síður skylda vor,
lenzku sjónarmiði, rnunu fáir verða að stoöa skipið eftir föngum, og cg I geta komið þegar minst vartr.
hinurn háttvirta höf. samdóma. i tel víst, að allir, sent hlut eiga að ! Chanlberlain’s Colic, Cholera og
Hann minnist einnig á samvinn-J tnáli, vilji gera það. En alþýöa get-J Diarrhoea Remedy, sem er bezta
una milli varSskipsins og xslenzkra ur oft verið í vafa um, hvaö helzt j meðaliö við þessum sjúkdómi
valdsmanna og fiskimanna og legg- megi gera til gagns og væri því full i ætti jafnan að hafa við hendina,
ur mikla áherzlu á, aö hún verði þörf á þvi, að prentuð væri leið-
sem mest; segir einnig, að hún fari ( beining og útbýtt meðal fiskimanna,
i vöxt og sé orðin góS milli þess og og ætti þá bezt við, að stjórnin hlut-
sumra sýslumanna, einkum í Gull- aðist til um það og fengi foringja
af því bráöra aögeröa þarf við,og
öll töf getur haft dauöann í för
meö sér. Fæst hjá öllum lyfsölum.
---------o------