Lögberg - 08.11.1906, Blaðsíða 4

LOGBERG FIMTUDAGINN 8. NÓVEMBER 1906
(*»}/!* •
er KefiB út hvern fimtuda* af Xhe
Lö/berg PrintlnK * Publlshlng Co.,
(lö'gllt). a5 Cor. Willlam Ave og
Nena St.( Winnipeg Man — Koetar
<2 00 um étrið (& íslandi 6 k •)
Borgist fyrlrfram. Einstök nr. 5 cts.
Published every Thursday by Tbe
Lögberg Prlntlng and Publishlng Co.
Uncorp'orated). at Cor.Wllllam Ave.
* Nena St.. Winnipeg, Man. — Sub
scrlption price »2.00 per year pay-
able in advance. Single copiea 5
S. BJöRNSSON, Editor.
M. PAULSON, Bus. Manager.
Auglýsingar. 1“imáauglýsingar I
eitt skifti 2» cent fyrlr 1 þml.. a
stærrl auglýsingum um lengri tima,
afsláttur eítir samnlngi.
Bústaðaskifti kaupenda veröur aö
tllkynna skriflega og geta um fyr-
verandi bústaö jafnframt.
Utanáskrlft til afgreiöslust. blaös-
Ins er:
The LÖGBERG PRTG. & PCBL. Co.
P. O. Box. 136, Winnipeg, Man.
Teleplione 221.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Editor Lögberg,
p. O. Box 136. Wlnnlpeg, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ógild nema hann
gé skuldlaus þegar hann segir UPP-
Ef kaupandi, sem er 1 skuld viö
blaðið, flytur vistferlum án þess aö
tilkynna heimilisskiftin, þá er þaö
fyrir dómstólunum á,litin sýniieg
gönnun fyrir prettvlslegum tllgangl.
lega kunni aö vera aö orSi kveöiS
annars staðar.
En jafnvel þó benda megi þann-
ig á einstaka dökkan blett, innan
um fjölda margt annaS, sem er
nytsamt, uppbyggilegt og vel sagt,
i einhverju bláði, sýnist oss ekkert
vit í því, að kvteða upp þann
sleggjudóm, að blaðatrtenskan þar
sé svo óprúðmannleg, ill og herfi-
leg, að annað eins hafi aldrei sézt
meðal Islendinga.
Hver sem slíkt segir, veit að
hann fer með öfgar einar, ef hann
hefir kynt- sér blaðamensku Vest-
ur-íslendinga í liðnum tíma, þegar
róstusainast var. Þegar hrakyrða-
og skamma-lopinn í vikublöðunum
íslenzku var teygöur svo vikum,
mánuðum og jafnvel árum skifti.
heldur litur hann á misfellurnar
eingöngu. Hann lítur á olt verk-
iö í héild sinni og kveður dóm sinn
ttpp að öllu athugu. Þetta virðist
oss hinn heíðraða höf. ritsjórnar-
greinarinnar í Brbl. ekki hafa gert.
Oss finst hann hafa horft á þann
blettinn einan, er hann þóttist
dökkastan sjá á blaði voru og
kveðið upp dóm sinn yfir því, með
hann að eins fyrir augum. Vér
segjum þetta alls ekki í þeirri
veru; að vér séum að mælast til
neinna skófna hjá hinum heiðr.
„tekið það gilt“, að nokkru leyti
að minsta kosti.
Annars hefði Lögberg sjálft
gert viðeigandi athugasemdir.
Hve mikil vörn sé í þeirri grein,
séra Jóni til handa, um það eru
mjög skiftar skoðanir, og ekki
allir á sama máli og ritstj. Brbl.
En hvort óhugur hans á þeirri
grein og það, að hann skipar
henni skör lægra, en árásargrein
Hkr. á séra J. Bj., kann að vera
sprottiö af því, að Hkr. greinin |
Heimskringla, ætti ekki fremur
áð þurfa að vanta í hópinn.
Og hvað bróðurlega samvinnu
milli ritstjóranna hér í bæ, snertir,
þá er Lögberg ekkert á móti henni,
þar sem henni verður við komið,
þvi að gott vill það blað eiga við
alla, sem enga áreitni sýna því að
ósekju.
Aukakosningarnar.
Þær eru nú ekki alls fyrir löngu
bar hól á ritst. Brbl., en hin fremur I ffengnar um garð þrennar. Aftur-
höfundi. Það er langt - langt frá það gagnstæða.um þáð skulum vér | haldsblöðin klöppuðu lofi i lófa þeg-
ekki dæma. Þó svo hefði verið,var ar Mr. Amyot féli við kosnmgarn-
slíkt ekki nema mannlegur breisk-jar í Quebec-fylki. En höfðu aftur-
. | haldsblöðin mikla ástæðu til að
liggur fyrir að svara!fa&na? Komst maður af þeirra
spurningum. sem hinn \ fl°hki að ? Ónei, það var hvorld
höf. Brbl.
því, en sannmælis viljum vér láta
oss unna engu að síður og mun
það enginn lá oss.
Oss kemur samt sem áður eigi ;
leiki.
Næst

Thc DOMINION BANk
SF.LKIKK ÍTIBdlÐ.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóðsdeildin.
Tekið við innlögum, frá $i.oo að upphæð
og þar yfir. Hæstu vextir borgaðir. Við-
skiftum bænda og annarra sveitamanna
sérstakur gaumur gefinn. Bréfleg innlegg
og úttektir afgreiddar. Óskað eftir bréta-
iðskiftum.
til hugar að halda því fram að | tveimur . _ , , , ,, „ ,
... . T i i_i 1 i r T>rU\ fYrmnonnnar! atturhalds- eða íramsoknarmaður,
bláþráðalítill og óslitinn lengst af. Igreintn i Logb., sem Brbl. hneyksl- heiðr. hof. Brbl. gretnartnnar . .
ast á sé lýtalaus. Það er fjarri; beinir til Lögbergs. Hann spyr: | sem vann i þessan kosningu, það
Og var
Stóradóminum áfrýjað.
Það er íariö aö hausta. Mani-
tobaveturinn „harður og grimm-
ur“ er genginn í garð, og nú er
allra veðra von. Það eru líka
hálf-kaldranalegar kveðjur, sem
sumum blaðamönnunum hér vestra
berast núna fyrstu vetrardagana,
úr tveimur áttum aðallega, og þó
undarlegt megi virðast, standa
hvössustu næðingsstrokurnar und-
an fortjöldum hinna kennimann-
legu tjaldbúða, eða fyrir víst önn-
ur þeirra að minsta kost’i. Þ.aðan
anda þau ströngu „stóradómsá-
kvæði“, að blaðamenska Væstur-
ís.endinga hafi aldrei verri eða
herfilegri verið en á þessum síð-
ustu tímum.
Fyrst fer Vínland á stað. Það
gerir samanburð á blöðum vorum
beggja megin hafsins, og lýsir á-
nægju sinni yfir því, hve blöðin á
íslandi séu að verða hvít og hrein,
en getur þess um leið, hve vest-
anblöðin séu að verða svört og ó-
þrifaleg. Farast blaðinu meðal
annars orð á þann veg, að rithátt-
ur hér hafi aldrei verið jafn ó-
prúður og nú.
Það væri mikið mein, ef hér
væri alt mælt af fullum sannind-
um, og gildum gögnum stutt, en
við Þau verður ekki vart hjá V'ín-
landi. Þessum dómi er kastað
fram svona yfirleitt og út í loftið,
enda var það vandaminst.
Heimild blaðsins til slíks kemur
oss eigi til hugar að neita, með þvi
að það virðist hafa fundið hjá sér
ástæðu til þess að flytja þessar á-
kúrur. En eftir að hafa hreyft því
máli getur blaðið trautt búist við
öðru, en að blöðin, sem það atyrð-
ir, taki sér sama myndugleika, til
að athuga rithátt Vínlands, og
benda því á þá agnúa, sem á hon-
um má finna.
Það er heldur ekkert erfitt.
Játað skal það, að Vínland hefir
um hríð ritað margt vel og stilli-
lega, en þó vildi svo til á næstliðn-
um vetri, að stillingin fór út um
þúfur, og töluvert slettist tipp á
prúðmannlega ritháttinn þess, þeg-
ar það lýsti yfir því, að Isafold
hefði flutt stolnu greinina,sem það
taldi upphaflega tekna frá sér.
Hver sem hefir kyné sér það rit-
smíði, sem þ-rungið er af sam-
tvinnuðum klúrgerðum illyrð.um,
gætur eigi lititS svo á, að því bláði
ætti að þurfa að blöskra, þó frek-
þá deilt um fleira en
landsmál. Vér vitum ekki betur,
en þar væri barist, sókt og varist,
í persónulegunt málum með svó ó
eudanlega svæsnum biturvrðutn
og bríxlum, að það mun flestum
enn of minnisstætt, til þess frek-
ar þurfi frá því að skýra. Og þeir
voru ekkert sérlega fáir, sem
beittu sér þá á vígvellinum, miklu
fleiri en. nú eiga þar heima.
vandlætingasemi að vér getum
ið skammagrein Vínlands, — og
ekki heldur siðustu róstur Winni-
peg-blaöanna, saman við þann lát-
lausa fúkyrðastrattm, sem áður er
á minst.
Fn ekki er alt búið enn.
Litlu síöar ett Vínlandsgreinin
kom út, liafa Breiðablik upp orð
sín til íslenzku blaðamannanna hér
vestra. Taka þau t sama streng og
Vínland, en ákveðnara þó.
Er þar svo að orði komist, „að
oft hafi blaðamenska hér fyrir vest
an verið slæm, en aldrei herfilegri
en á síðustu tíð.“ Finst blaðtnu
hrottaskapur og illdeilur í blaða-
greinum hafa keyrt svo fram úr
hófi, á þessum síðustu og verstu
tímum, að naumast séu dæmi til
annars eins „með vorri deilu-
gjörnu þjóð“, og er ekki
trútt um, að.ýmsutn finnist þetta
einkennilegt minnísleysi.
Beina „Blikin“ þessum leiftur-
skeytum sínum í þrjár áttir aðal-
lega, og er „Sam.“, Hkr. og Lög-
bergi send sín sendingin hverju.
Hversu hin blöðin fSam. og
Flkr.J taka þessari kveðju, vitum
vér eigi, enda látum vér oss það
litlu skifta, — jafnvel þótt vér
hefðum getað búist við nokkru
mildari dómi um ,,Sam.“ úr þess-
ari átt, en raun varð á, — en fyrir
Logberg er oss skylt að svara, og
ætlum vér ekki að leiða það hjá
oss.
Það sem Breiðablik finna því til
foráttu er grein ein, aðsend, út af
missíónarhússmálinu, þar sem til-
raun er gerð af utankirkjumanni,
til að halda svörum uppi fyrir séra
J. B., gegn árásum þeim er Hkr.
flutti þá fyrir skemstu.
Það er sýnilegast vegna þeirrar
greinar einnar. sem Lögberg hefir
orðið hluttakandi í stóradómsá-
kvæðinu (með Sam. og Hkr.J um
epn herfilegri blaðarnensku en áð-
ur hafi sézt hér í landi.
En nú leyfum vér oss hér með,
„allra undirgefnast“. að áfrýja
þeim dómi, vegna þess.sem nú skal
greina.
Þegar rætt er um blaðamensku
eða blaðstjórn. sérstaklega ís-
lenzkra vikublaða, eins og hér
stendur á, og fella á dóm um það
starf, þá kemur til greina meira en
einn hundraðasti éða þúsundasti
hluti af starfinu.
Sanngjarn dómari einblínir ekki
á þann hluta verksins, er hann á að
dæma um, sem sjálegastur er. Eigi
því. En um leið og vér gerum þá I „Hvernig fer Lögberg að neita j var maður, sem er tafinn algerlega
vfirlvsingu, skulum vér skvra frá öðrum þegar þeir senda ósæmileg- ohaður þetm tlokkum baðum. Htns
. því hverjar orsakir leiddu til þess I ar blaðagreinir hér eftir?“ vegar þóttt morgura það ekkert o-
Vér ætlum áð neita þeim öld- j sennilegt, þó Mr. Amyot felli, þar
ung’is af sömu ástæðu, sem j sem hann var kunnur að Þvt, að
þeim hefir svo þráfaldlega verið j vera eigi eins frjálslega sinnaöur i
neitað áður af blaðinu, eins 0g i tollmálum og megmþorri kjósenda
hinn hei’ðr. ritstj. Brbl. hefir sjálf-|hans heimtaði. Það reið bagga-
ur kannast við að gert hafi verið. \taxuunn. Kjósendurnir höínuðu
I hinu umrædda máli stóð svo honum einmitt af þetrn sok og
.......... ........ _ að maðurinn sem1 en&r‘ annari- En alhr sjá að slíkt
hor-1 áliti. Blöðin hafa harist um þ*u,eft-! reit greinina, bað sjálfur afsökun- er engtnn stgur íyrir afturhalds-
ir Því, sem hæfilegleikar ritstjor- i ar a rithætti sinum.
að hún var birt þar.
Það er ekki rétt sem Breiðablik
segja, er þau gefa í skyn að Lögb.
hafi tekið greinina til að hefna sín
á Hkr. Fyrir hvað þurfti bláðið
Lögb. að koma fram hefndum?
j Ágreiningsmál blaðanna eru póli-
Vér erum eigi haldnir'af þeirrijtísk mál, og ekkert annað að voru sérstaklega á,
Slíkt er svo ^ uienn, heldur þvert á móti.
nema einustnm á tuttugu arum,
svo óþarft er áð ætla. að sú aðferð
greiði skammagreinum aðgang að
blaðinu svo mein verði að, enda
kæmi þá fleira til álita.
I annan stað spvr ritstj. Brbl.:
„Hvernig fer Lögberg að vanda
um við nokkurn fyrir ósæmilegan
rithátt ?“ (eftirleiðisj
anna leyfðu, og oss að minsta kosti j fátítt, að varla kemur það
er ókunnugt um, að Lögberg eigi
þar nokkra skuld að greiða, e’ða
hafi átt sín óhefnt fyrir nokkurt
slíkt atriði um þær mundir. Eigi
er oss heklur kunnugt um, að r’it-
stjórar þeirra blaða séu nokkrir
hatursmenn. Og hafa þeir víst
enga minstu löngun til að ganga
milli bols og höfuðs hver á öðrum,
jafnvel ekki í óeiginlegri merk-
ingu. Hafa því Brbl. borið fram
þá staðhæfingu, áð Lögberg hafi
tekið áðurnefnda grein vegna
þess, að það hafi ekki getað stað-
ist freistinguna, til að koma fram
heíndum við Hkr. og ritstjóra
hennar, öldúngis án nokkurrar
réttar heimildar. En þetta er eins
og gengur. „Það verður á fyrir
varamönnunum.“
En þar eð máls hefir nú verið
vakið á þessu á annað borð, skul-
um vér skýra frá einu aðalorsök-
inni til þess að Lögb. birti grein-
ina. Það er ekkert launungarmál.
Lögberg ann rétti ogt ritfrelsi.
Nú hafði komið fram hrottaleg á-
rás í Hkr. á hendur séra J. Bj., og
leit Lögb. svo á, þótt það mál
snerti einstakan mann, en ekki
blaðið sjálft, áð rétt væri að veita
móttöku vörnum fyrir hann, ,ef
þær bærust. Mun ænginn rétt-
hyggjandi maður lá blaðinu það,
með því að sá maður hafði verið
smánarlega atyrtur, sem langkær-
astur er öllum beztu mönnumþjóð-
ar vorrar hér vestra. Beið nú Lögb.
eftir því að þeir mennirnir, er sár-
ast ætti að taka til hans, einhverj-
ir stéttarbræðra hans og margra
ára samverkamenn tækju til máls,
og bæru fram varnir fyrir hann á
elliárum hans. En þegar enginn
l>eirra virtist finna köllun hjá sér
til þess, éða dirfast þess, áleit
blaðið réttast að veita leikmönn-
um leyfi til að svara, ef þeir æsktu
þess. — Það stóð heldur ekki á
því. Þær komu, fleiri en rúm
fengu, greinarnar um það mál
gegn Hkr., og ein með þieim fyrstu
var „óskapagreinin“, sem ritstj.
Brbl. kallar.
Eins og vér gátum um hér að
framan, duldist oss eigi gallarntr
á þeirri grein, og hefði oss aldrei
dottið í hug að taka hana í biaðið,
hefði höfundur hennar eigi sjálfur
læðið fólk afsökunar á smekkleys-
unum. Það gerði hann mjög
greinilega, og munu margir hafa
£yr;r En vegna þess að afturhalds-
i blöðin hafa haldið Þvi fram svo
sterklega, að þessi kosning óháöa
flokksmannsins í Quebec-fylkt væri
stórkostlegur hnekkir fyrir Lauri-
er-stjórnina, þá er gaman aö benda
þeim á aukakosningarnar síðustu í
North Bruce kjördæminu í Ontario-
fylki og kosninguna næstliðinn
miðvikudag í Shelburne og Queens
Nótur innkallaBar fyrir bændur fyrir
vanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög.
skólahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kjörum.
J GRISDALE,
bankastjórl.
ið til þess að fólkinu hefir gramist
það stórum, og ekki sízt þeim
mönnum, er hann hefir verið máls-
vari fyrir á þinginu, kjósendum
hans i Nova Scotia, og einmitt það
er eðlileg orsök til þessa stórkost-
lega sigurs hans, við aukakosning-
una síðustu.
Það hefir sýnt sig fyr, að ekki
verður gengið milli bols og höfuðs
á Laurier-stjórninni með staðlaus-
um hrakspám, sem eru þeim mun
aulalegri, og því ver til fundnar,
þar eð þeim er kastað fram, eia-
ínittumþað leyti, sem hún er að
vinna hvern sigurinn á fætur öðr-
um.
-------o-------
Til svars þeirri spurnmgu skul- kjördæminu í Nova Scotia.
um vér gcta þess, að Lögberg í Etns og áður hefir verið
treystir sér til að vanda um ófagr-
an eða óprúðan rithátt eftirleiðis,
alveg á sama hátt og prestarnir
prédika fyrir lýðnum, vitandi vel
að þeir eru ekki alfullkomnir eða
óskeikulir sjálfir og jafnvel eins
breiskir og ýmsir áheyrendanna,
sem þeir eru að beina inn á réttar
brautir.
Þá kemur síðast til álita blaða-
mannafélags - hugmyndin, sem
Breiðablik drepa á.
Vér getum sagt l>aö strax, að
vér erum ekki andvígir henni, ef
hugsanlegt væri að hún gæti þrif-
ist hér „með vorri deilugjörnu
þjóð.“
En þó allir ritstjórarnir hér í
Winnipeg kæmu sér saman um að
ganga í slíkt félag, virðist oss, eft-
ir atvikum, vandséður árangurinn
af því, þegar til framkvæmda
kemur.
Eigi er það heldur neitt hvatn-
ingar dæmi éða tilefni, til að gera
scr miklar vonir um þetta félag
hér vestra, hver árangur hefir orð-
ið af eina félaginu þess eölis, sem
oss Islendingum er kunnugast,
Blaðamannafélaginu á Islandi.
Eini árangurinn af starfi þess er
stafsetningarsamkomulagið, ef
samkomulag má heita, þar eð
fæst blöðin fylgja sömu stafsetn-
ingarreglunni algerlega. En aldrei
hefir það félag borið þá ávexti að
verða mætti það skammabindindis-
félag, enda sýna pólitísku erjurn-
ar heima og andatrúarrósturnar á
þessum síðasta vetri, glögt dæmi
hins gagnstæða. Er félagi'ð nú
sama sem eða alveg dautt, að því
er oss er frekast kunnugt.
Verði samt sem áður hægt að
koma á félagsskap, er til umbóta
horfi í blaðamensku hér vestra, og
ritstj. Brbl. eða einhver annar
geti bent á aðferð til þess, er
Breiðablik, Heimir og Sameintng-
in megi vel við una, vomtmst vér
frá
skýrt, þykjast * afturhaldsmenn
m,jög voldugir i Ontaricb-fylkinu,
enda hafa þeir nokkuð haft til sins
máls þar. En þrátt fyrir það þó
þeir þykist hafa kosn’ingarnar i
liendi sér í hinttm ýmsu kjördæm-
um þess fylkis, þá unnu þó fram-
sóknarmenn NorthBruce kjördæm-
ið þar á þessum síðustu og verstu
dögum. Má tæpast telja sigurinn
við þá aukakosning neitt sérlegt
hnignunarmark fyrir Laurier-
stjórnina, þar sem hún sækir þing-
menn sína mitt inn í herbvtðir óvin-
anna, inn í fvlkið þar sem aft-
urhaldsmenn eru fjölmennastir í
öllu ríkinu,og i það kjördæmið,þar
sem andstæ'ðingaflokkurinn hafði
við næstu kosningar á undan, mik-
inn meiri hluta atkvæða.
En þó er enn ótalinn hinn stór-
feldi sigur fjármálaráðgjafans,Mr.
Fieldings, er endurkosinn var við
attkakosninguna í Shelburne og
Queens kjörd. í Nova Scot'ia fylki
31. Okt. síðastliðinn. Við þá kosn-
ingu greiddu atkvæði yfir fjögur
þúsund manns, og hafð'i Mr.Field-
ing eitt þúsund og sextán at-
kvæði fram yfir gagnsækjanda
sinn, dr. Weldon, og er þetta einn
hinn frægasfi sigur frjálslynda
flokksins við aukakosningar, enda
var fylgið við Mr. Fielding svo á-
kveðið, að gagnsækjandi hans fékk
á ýmsutn kjörstöðum ekki eitt
éinasta atkvæði.
Þessi mikli sigur er réttmæt upp-
reisn Mr. Fielding t'il handa, fyrir
þá ósvífnu árás, sem hafin hefir
verið gegn honum, &em alment er
viðurkendur að vera einhver hinn
langmerkasti stjórnmálamaður í
Canada á siðari árum, og ef til vill
unnið landi og lýð meira gagn, en
flestir hinna ráðgjafanna á þeim
tíu árutn, sem hans hefir enn notið
við. Þetta er lýðum ljóst víðast
hvar um alt ríkið, og hefir þvi upp-
þot það, sem mótstöðumenn hans
Jil að pólitísku blöðin, Lögberg og hafa verið að reyna að vekja, orð
Eftirtektaverö yfirlýsing,
I kosninga svikamálinu í Lon-
don, Ont., hefir e’inn frjálslyndi
flokksmaðurinn, George C. Gibb-
ons, gert þá yfirlýsing fyrir rétti,
sem skýrir það hvernig kosninga-
brellur þær i Hymans málinu, sem
komið hafa í ljós, að því er lib-
erala þar snertir, séu undir-
komnar.
Kveður Gibbons svo að orði, að
sér hafi alls ekki geðjast að því,
hversu að var farið, og telst hafa
verið því mótfallinn, er ýmstr
flokksnautar sínir hafi haldið fram
í þessu efni.
Hann benti á það, að fyrir nokk-
urum árum síðar hefðu liberal-
ar í London, Ont., há5 kosn-
ingar baráttu sína, með svo heið-
arlegu móti, að eigi mundu dæmi
finnast, nema til annars eins í öllu
ríkinu. En þrátt fyrir það hefði
þingmenskunni þá verið stolið frá
Hyman ráðgjafa af andstæðingum
hans. Við næstu aðal kosningar
þar á eftir hafi farið á sömu leið.
Andstæðingarnir hafi ekki fremur
unnað Jtonum þingmannssætisins
í það skifti, og stolið því aftur.
Þá hafi ýmsum fylgismönnum
frjálslyndaflokksins farið að renna
í skap, og hallast að þ.ví, að ekki
stoðaði annað, þegar afturhalds-
flokkurinn færi svo ódrengilega
að, en að berjast með sömu vopn-
um og hann. Og sú væri aðal or-
sökin til þess, sem bert hefði orðið
um framsóknarmenn við kosninga-
ináls rannsóknirnar í London.
Sjálfur taldist Mr. Gibbons hafa
verið og vera enn andvígur slíkri
aðferð, og mundu nítján af hverj-
um tuttugu flokksbræðra sinna þar
eystra vera sömu skóðunar, enda
þótt nokkrir hefðu síðar gripið til
ósæmilegra meðala til að styðja
Hyman til kosningar.
Kvað Gibbons sér e'igi blandast
hugur um,að í þetta sinn hefði Mr.
Hyman hlotið kosningu með stór-
miklum ’meiri hluta, þó engra
vopna hefði veri,ð neytt í bardag-
anum, nema heiðarlegra, og hefði
því sú kosning getað verið hrein
og blettlaus að öllu leyti.
Yfirlýsing þessi sýnir aðallega
tvent. Hún sýnir, hve gjörspill-
andi áhrif svik og ranglæt'i hafa á
þjóðina. Hún sýnir hve margleik-
m svik afturhaldsmanna hafa étið
um s’ig ,og valdið Þvi, að ýmsir
meðal andstæðinga þeirra hafa eigi