Lögberg - 17.09.1908, Blaðsíða 4

' >v*
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 17. SEPTEMBER 1908.
erg
er gefið út hvern fimtudag af The Lögberg
Printing 8t Publishing C«.. (löggilt). að Cor.
William Ave. og Nena St., Winnipeg. Man. —
Kostar $2.00 um árið (á fslandi 6 kr.). Borg-
ist fyrirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Lögberg
Printing & Publishing Co., (Incorporated), at
Cor. William Ave. & Nena St.. Winnipeg,
Man. — Subscriptjon price $2.00 per year. pay-
abi in advauce. Single copies 5 ceuts.
S BJÖRNSSON, Edltor.
J. A. BLÖND kL, Bus. Manager
Auglý»intiar. — Smáauglýsingar ií eitt
skifti 25 cent fyrir 1 þinl. A staerri auglýsing-
um um lengri tfma, afslíttur eftir samningi.
llústaðaskil’ti kaupeuda verður að til-
kynna skrifiega og geta urn fyrverandi bustað
jafnframt.
Utanáskrift til afgreiðslustofu blaðsins er:
The LÖ'IJÍERG PRTG. & PUBL. Co.
Wfnnlpeg, Man.
P, O. Box I 36.
TELEPHONE 22 I.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Editor Lögberg,
P. O. Box’lOO. Winnipeo. Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaði ógild nema hann sé skuldlaus þegar
hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld
við blaðið. flytur vistferlum án þess að til-
kynna. heimilisskiftin, þá er það fyrir ddm*
stólunum álitin sýnileg sönnun fyrir prettvís-
egum tilgangi.
Ræða
Sir Wilfrid Lauriers í Sorel, Que,
5. Þ. tn. ’
fNiöurlJ
Báru bcendur fyrir brjósti.
svo mikiS Ijósblik leiftrar um hana
aö allur heimurinn hlýtur að sjá
hana. Vér höfum gert hana að
einu atkvæðamesta landinu, sem il
er í hlutfalli við fólksfjölda. Nú
mæna hinar heimsþjóðirnar, sem
eldri eru, á þessa nýju stjörnu
jarðríkis, þar sem frámför, frelsi
og menning á aðsetur. (lófaklapp,).
Stjórnin á lof skilið.
Enginn getur neitað því, sem
ræðir þetta mál alvarlega, að Laur-
ier-stjórnin hefir að sinu leyti stutt
að þessum framförum. Vér höf-
um glætt framfarirnar hvervetna,
og það mikið. Lítum t. a. m. á
! samningana við Frakka og Japana.
Eftir að vér höfðum aukið við-
J skiftaþoíið, fýsti oss að hafa Vald
til að gera verzlunarsamninga við
Jerlendar þjóðir til þess að eiga vis
j írjálsari og hagkvæmari vöruvið-
skifti á afurðum lands vors. Ef
mefna skyldi land er vér kysum
jfremur að eiga verzlunarviðskifti
við en önnur lönd, þá var það
Igámla föðurland vort Frakkland.
Bretastjórn veitti okkur þessi einka
réttindi, og var þá skjótt farið að
gangast fyrir að gera samninginn
við Frakka og það gerðu þeir em-
bættisbræður mínir Fielding og
Brodeur.
Conservatívar segja að vér höf-
um ekkí þarna komið neinu meira
til vegar, en vér höfum þegar feng-
iö áður. Sir Charles Tupper hepn-
|aðist að gera samning við Frakka,
“öll löggjöf vor hefir stefnt að og án þess að mig langi til að
því eð tryggja velgengni Canada,1 varpa skugga á dýrðarljóma and-
að sjá um að erfiðismennirnir1 stæðinga vorra, býst eg við, að
fengju svo mikinn arð af vinnu þeir hljóti að játa það, með réttu,
sinni, sem mögulegt væri, og vér að með þeim samningi var eigi séð
höfum sutt að heill og hamingju nærri eins vel fyrir hagsmunum
þjóðfélagsins yfir höfuð að tala. Canada eins og samningi þeim,
Þó tillit sé tekið til forsjónarinnar sem nú er milli landanna.
sýnir árangurinn af starfinu, að ' Þeir herrar Fielding og Brodeur
vér höfum gert vel. gengust fyrir samningsgerðinni al-
Vér byrjuðum á því að endur- gerlega óháð brezku stjórninni.
bæta tolllögin. Því næst urðum Það sést á eftirfarandi símskeyti,
vér ásáttir um að styrkja gufu-'sem eg fékk frá Sir Edward Grey.
skipafélög til milliferða milli Can-' Þar farast honum svo orð: “Það
ada og Englands og Frakkfends og hefir verið svo fyrir mælt, að slíkir
Mexico og Vestur India. Vér studd verzlunarviðskiftasamningar, milli
um að þv, að ráðist væri í að koma Hans Hátignar og erlends ríkis,
á nýjum samgöngum og að járn- skyldu vera gerðir með umsjá
brautir væru ibygðar. Vér létum ' fulltrúa Hans Hátignar fyrir rétti
grafa skipgengia skurði. Vér lét- hjá hinni erlendu þjóð. Eg held
um gera umbætur á skipaleiðinni samt, að eigi sé nauðsynlegt að
um St. Lawrence fljótið, og fyrir' fylg^ja þessum fyrirmælum hér al-
skemstu hefir veriö sýnt fram á Veg bókstaflega, því að þessi á-
það, að embættisbróðir muinn, Hon kvæði í lögunum voru gerð i því
Mr. Brodeur er búinn að láta gera 'skyni að girða fyrir það, að nýlend
svo við alla skipaleiðina löngu eftir Urnar gerðu samninga óháðar og
St. Lfewrence fljóti, að skipum er án vitundar stjórnar Hans Há-
þar jafn óhult að fara og um tignar. Val erlenda samningsaðil-
hverja aðra skipaieið sem á má ans, viðskiftaþjóðarinnar, byggist
Oenda að farin sé á sjó eða vatni. 1 auðvitað á hagsmunum nýlendunn-
Canada þriðja x röðinni. |ar er k>'s hann- eins °S hér
stendur á nú, þá er það augsýni-
Eg er upp með mér yfir því að lega viðurkvæmi!egra, að Sir Wil-
geta sagt yður, a» árangurinn af frid Laurier Qg ráSgjafarnir j
öllu þessu starfi, sem vér höfum n „
Canada, seu latmr um það, að gera
unnið fyrir Canada er sá, að nú er ,
J • samnmginn. Ef samnmgarmr kom
þetta land þriðja mestia verzlunar- . , , „ - . , , «■ v ,•
1 ast a í Faris, þa ber yður að undir-
land í heimi..
land í röðinni
f jölda.
Þriðja verðlunar-
miðað við fólks-
skrifa þá ásamt með samningsger-
anda fyrir Canada hönd, er veitt
verður full heimild til þessa.” —
Belgia stendur þar fremst. Þar Þessar leiðbeiningar voru Hon.
eru íbúar 7,168.816 og verzlunar- R Lister> fulltrúa Bretastjórnar,
viðskifti, sem koma á hvern mann g-efnar.
$178.27. Stórbretaland er annað í
röðinni. Fólksfjöldi þar er 44,100,-1 Samningurinn við Japan.
230 og verzlunarviðskifti á mann ' Mefc þyi að airikisstjórnin brezka
$118.28. Canada er þriðja í röðinni. hefir veitt QSS þetta frel.si) ætti af.
Ibuatalan er 6,800,000 og verzlun- leigingin af þyí óefag að verga ^
arviðskifti á mann $88.07.
að vér yrðum enn hollari þegnar al-
Hvernig var afstöðu Canada hátt- ríkisins en áður, og svipað mun
að 1897? Hún var atkvæðalaus Japönum fara, ríkinu með forn-
nýlenda. Frakkar höfðu gleymt menninguna, er á hefir komið svo
henni, og hin önnur ríki heimsins undarlega mikið nýtízkusnið á sið-
veittu því tæpast eftirtekt að hún ari árum. Fyrir tveim árum var
var til. En nú er hún glæsilegasti samningur gerður við það riki.
gimsteinninn í brezku krónunni. Vér hyggjum að hann verði oss til
Vér höfum skipað Canada, þar sem mikilla hagsmuna. Vér sendum
Japönum landbúnaðarafurðir vor-
ar og fáum fyrir silki og annan
varning.
Töluvert hefir kveðið að inn-
fluthingi J.ajpana hingað eftir að
1 samningurinn var gerður, og hefir
það valdið nokkurri óánægju. And-
[ stæðingarnir kröfðust þess, að
| samningurinn væri numinn úr
gildi. En ’það var Bretastjórn, sem
hafði gert hann.
I I stað þess að æskja þess að
samningurinn væri upphafinn, eins
og andstæðingarnir kröfðust, send-
um vér Mr. Lemieux til Japan, og
■ rak hann erindi sitt svo, að allir
hlutaðeigendur máttu vel við una.
iHann fékk bætt úr því sem að var,
kom í veg fyrir ógilding samnings-
ins og trvgði oss þá velvild, sem
[ vér höfðum áður átt að fagna af
hendi Japana.
Mesta stórvirkið.
Mesta stórvirkið, sem eftir oss
. liggur, og framkvæmdavænlegast
Canada, er bygging Grand Trunk
Pacific brautarinnar, stórvirkið,
sem hefir svo mikla þýðingu fyrir
' landið á ókomnum tíma, og við
það vona eg að nafn mitt verði rið
ið. Eftir því sem vér heyrum
fleira af þessari hraut, því betur
j sjáum vér hvaða hag Canada hefir
|af henni. Satt að segja er hagur-
1 inn af brautinni þegar farinn að
koma í ljós, með því að nú Þegar
er farið að flytja kornafurðir Vest-
urlandsins með henni. Innan
j tveggja ára á braut þessi að liggja
I óslitin frá Moncton til Winnipeg.
jog koma víðlendunum norðuf frá í
i samgöngutengsl, héruðunum við-
: áttumiklu þar sem jeftirkomandi
kynslóðir fá numið land, og aflað
j sér lífsuppeldis. Eg segi yður það
I í mestu einlægni, að mig langar til
j að sigra í næstu kosningum til þess
að fá þessu mikla verki lokið, og
þegar það er fullgert þá skal eg
1 með ánægju taka mér í munn
þessi orð spámannsins forðum:
J“Herra, lát þú nú þjón þinn i
1 friði fara.”
Hversvegna réttmætt er að styrkja
stjórnina.
Spurt er að þvi, hvað vér höfum
gert siðan 1904, er sýni, að rétt-
mætt sé að landslýðurinn haldi á-
fram að treysta oss. Meiri tíma
mundi þurfa til þess að reyna að
gera grein fyrir réttmæti allrar lög-
gjafar vorrar, en nú er tóm til. Eg
ætla því að eins' að nefna þrenn
j mikilvæg lög, sem ein fyrir sig
sýna, að réttmætt er að treysta oss.
Hœkkun fjárveitinga til fylkjanna.
Hið fyrsta er hækkun fjárveit-
ingar sambandsstjórnarinnar til
jfylkjanna. Þegar fylkjasamband-
í ið komst á, afsöluðu fylkin sér
j skatt- og toll-tekjum sínum í hend-
j ur sambandsstjórninni gegn því,
jað þau fengju fjárveitingu af þess-
um tekjum, eftir fólksfjölda. En
jeftir því sem alt Iandið blómgaðist
jmeir, eftir þvi varð fylkjunum aug
| sýnna, að þessi f járveiting kom
j ekki rétt niður, og var oft sett út á
iþessa tilhögun.
1897 var fundur haldinn og var
j þar krafist hækkunar á f járveiting-
junum til fylkýanna; en. enginn á-
, rangur varð af þeirri kröfu. Því
j næst var annad1 fundur haldinn eigi
lalls fyrir löngu og mættu þar allir
j'tjórnarformenn fylkjanna, og
stýrði Gouin, stjórnarformaður í
j Quebec, samninga viðleitninni.
Hann sneri máli sínu til mín, með
því að eg var formaður sambands-
! ráðaneytisins, og sýndi mér ályktun
fundarins, en á þeim fundi höfðu
fulltrúar setið frá öllum fylkjunum.
Vér urðum ásáttir um að kröfur
fundarins væru réttmætar, og féll-
umst á að hækka fjárveitinguna til
fylkjanna, og miða hana við fólks-
fjölda eftir manntali tiunda hvert
ár. Þetta var i samræmi við stefnu
vora, þá sem sé, að gera alt sem í
voru valdi stóð til að auka ein-
drægni fylkjanna á milli og efla
velvild þeirra á sambandinu.
Stœkkun Manitoba-fylkis.
Annað starfið, sem vér höfum
tekist á hendur er stækkun Manito-
ba, Ontario og Quebec fylkja.
Manitoba var minst allra fylkj-
I anna. Nú hefir það fylki fengið
víöáttumikla Jandsviðbót, óbygðra
héraða og nær norður að Hudson-
flóa. Við Quebec-fylki hefir svip-
uðu landflæmi verið bætt, Ungava-
héraðinu.
Hvert fylkið um sig krafðist
landsviðbótar og vér töldum kröf-
ur þeirra réttar og tókum þær til
greina. Eftir þessa breytinngu á
y.ndamærunum verður Quebec
stærsta fylkið í sambandinu, og
getur haldið áfram að vera máttar-
viður í fylkjasambandinu. Eg er
borgari í Quebecfylki, enn eg get
fullvissað hin fylkin um það, að
þau hafa engu að kviða, þó að
Quebec hlotnaðist þessi réttarvið-
urkenning. Enn fremur vil eg
skýra yður frá því, Quebecborgur-
um, að mig langar ekkert til að
þér berið ægisihjálm yfir hinuin
fylkjabúunum, né heldur að þeir
beri ægishjálm yfir yður ('lófa-
klappj. Vér verðutn að fá rétt
vorn viðurkendan hér, og þeir sinn
rétt, og stjórn vor mun keppa að
Iþví, að sjá um að hver og einn nái
: rétti sínum i öllum greinum.
Ellistyrktar-lögin.
Enn er eitt mál, sem mig langar
j til að minnast á. Fylkisbúar hér
I munu láta sig það nokkru skifta,
þó lítið sé af þvi að segja enn í
| reyndinni. Það eru lögin um elli-
I styrk.
Oss langar alla til að draga eitt-
Ihvað sarnan til elliáranna, og að
látum börnum vorum eitthvað eftir,
| f 7
1 þegar vér föllum frá. Eg er þess
! fullvís, að marga af tilheyrendum
mínum langar innilega til að vera
| svo efnum búnir, ef þeir ná sex-
tugsaldri, að geta þá hætt að vinna
j og ‘hvílt sig síðustu æfiárin. Það
I höfðum vér fyrir augum, er vér
Isömdum Þessi lög. Þar er svo fyr-
1 ir mælt, að þeim manni, sem hraust
! ur er og vinnugefinn, og byrjar á
1 því tvítugur að leggja i sjóð 25
jcent á viku og heldur þti áfram
þa,ngaið til ha(nn ér sextugur —•
I skuli þegar hann hefir náð þeim
Jaldri fái á hverju ári eftir það $120
frá Dominion-stjórninni á meðan
ihann lifir.
Þetta er algerlega nýtt lagafyr-
J mæli. Það er varla hægt að kalla
1 þetta á-byrgð, því að ábyrgðarfé-
I iögin greiða ekki erfingjunum
í þannig. Þessi lög eru til að
jtryggja yður sjálfum lífsuppeldi á
I gamalsaldri, og þér getið engu tap-
að, því að ef þér látist áður en þér
j náið sextugsaldri, þá verður erf-
| ingjum yðar fengið í hendur það
J fé, sem afhent hefir verið stjórn-
inní með 3 prct. vöxtum. Eg tel
I þessi lög mjög mikilvæg, því að
þau munu reynast einkar styrkvæn-
I Ieg þeim, sem vilja búa. í haginn
fyrir sig til elliáranna. Enginn sá
maður, sem lagt hefir hjá sér nægi-
lega mikið fé, samkvæmt lögum
þessum, til að fá 200 dollara styrk
á ári, þarf að kvíða. því, að hann
verði neinum til þyngsla í ellinni.
Bardagaaðferð andstœðinganna.
Bardagaaðferð andstæðinganna
Iýsti Sir Wilfrid á þessa leið;
Andstæðingarnir hafa aðallega
J legið á því lúalaginu síðan um síð-
ustu kosningar, að grafa upp og
I hampa framan í ajmenning smá-
j misfellum á stjórnarfarinu. Mig
I langar til að benda íbúum Canada
1 á, að vér höfum aldrei komist svo
j langt niður á við, að vér höfum
I gripið til þeirrar bardaga-aðferð-
! ar. Oss langar alls ekki til þess,
1 að valda jafnvel ósönnum stjórnar-
1 hneykslum, en vegna þess, að oss
eru kunnug efni andstæðinganna,
þá furða eg mig ekki á stefnunni
sem þeir hafa tekið. Oss er öllum
j kunnugt hvaða vopnum conserva-
tívar beita, en eg get sagt þeim
j co'nservatívu það, að þeir komast
j aldrei inn í fyrirheitna landið með
þessu móti ('lófaklappj.
| Mér er óhætt að segja andstæð-
ingunum það, að ef fáeinar svart-
ar kindur hafa ranglast inn i hjörð
vora, þá teljum vér það skyldu
vora að skilja þær frá sjálfir.
Andstæðingarnir hafa ráðist á
sjómála-stjórnardeildina, og reynt
að búp, til Ihneyksli er jhún væri
völd að. En vér skipuðum Cass-
els dómara til að rannsaka þetta.
1 Brodeur vinur minn er maður heið-
arlegur og vandaður. Hann er
maður, sem Canadaibúar mega
miklast af, og Cassels dómari hefir
sýnt fram á það, fyrir fáum dög-
um við rannsóknina, að heiður
Brodeurs er öldungis óskertur af
þessum málum. (XófaklappJ.
Það vill verða s\o, í umfangs-
miklum starfskerfum, eins og vort
er, þar sem verkamenn skifta þús-
undum og fé tugum miljóna, að
þar megi finna menn, sem ekki eru
að öllu leyti eins og þeir ættu að
vera. Oss ber að vísa þeirn úr vist-
inni, og vér skulum gera það.
Enn er ekki tími til að segja hve
nær kosningarnar verði háðar, en
þegar að þvi kemur, þá mælist eg
til að þér dæmið gerðir vorar rétt-
látlega, og eg er þess fullvis, að í-
búar Canada munu komast að raun
um, að vér höfum gert skyldu
vora.
Gott samkomulag milli bjóðflokk-
anna.
Sir Wilfrid lauk ræðu sinni í
Sorel með Þessum orðum:
Eg hlýt að þakka yður, tilheyr-
endur, af insta grunni hjarta míns,
fyrir þær ástúðlegu viðtökur, er eg
hefi hér átt að fagna, og þakklæti
það, sem kom fram í ávarpinu til
mín, sérstaklega viðvíkjandi tilraun
um mínum til að koma á góðu sam-
komulagi og samhug meðal þjóð-
flokkanna hér í landi. Sé það
nokkuð, sem eg get miklast af, þá
er það að hafa hepnast að koma á
friði og velvild milli þeirra marg-
víslegu flokka, sem í þjóðfélagi
voru eru. I æðum minum rennur
sama blóðið og í æðum yðar’, íbúar
Quebec-fylkis. En eg hefi aldrei
skorað á landa mína að veita mér
fylgi fyrir þá sök. En eg ímynda
mér að eg hafi rétt til að mælast
til þess, að þér vísið mér ekki á
bug af því að eg er af sama bergi
brotinn og þér.
Svo mögnuð er ilska sumra þeirra
conservatívu, að aðal-málgagn
þeirra í Quebec, L’Evenement, hét
á Erakkana liér í fylki og skoraði
á þá að greiða atkvæði gegn mér
sakir þess, að eg væri koniinn af
’sama þjóðflokki og þér. ('Áheyr-
endur: SmánarlegtJ. Það blað
segir svo: , 1 • 1 ■ v,-, . jj JjjjfdJ f "
• “V’ér höfum ætíð haldið þvi fram,
að það væri giftuleysi að hafa
franskan stjórnnarformann í
landi, þar sem meiri hlutinn er
enskur og prótestantar. Enskur
stjórnarformaður, ér þyrfti á fylgi
frakkneska hópsins að halda til að
vera við völd, mundi mundi ávalt
virða réttindi vor meir og verja
einnkahlunnindi vor kröftugar, en
franskur stjórnarformaður gæti, er
hlyti og væri neyddur til að byggja
á góðvilja hinna ensku til þess að
halda völdum.“ — “Já, er það ekki
smánarlegt, að franskir Canadabú-
ar einangri sig í hóp? Slíkt hjal
er ekki þjóðrækni sú, sem vér höf-
um til að bera. Oss er alls ekki
í mun, að drotna yfir hinum fylkj-
unum. Það eina, sem vér krefj-
umst, er-
jafnrétti öllum til handa,
er forsjónin heíir beint til þessa
hluta Ameríku. Englendingar og
Frakkar eru nú gengnir i bandalag
vegna þess að hjá hvorumtveggja
kemur þjóðernis-mismunurínn ekki
til greina og markmiðið sem flokk-
ur vor stefnir að, tekur út yfir all-
an þjóðernis mismun.
Eg ætla að lýsa því yfir, að þó
að vinir mínir, sem af enskum kyn-
stofni eru komnir, séu ef til vill
ekki jafnkærir mér eins og Frakk-
arnir, þá tel eg þá alla samlendinga
mína hér.
Eg skora á yður, Richelieu-dal-
búa, að fylgja sömu stefnunni, sem
sagan sýnir að þér hafið fylgt. Á
umliðnum tíma börðus*: forfeður
yðar fyrir því að vernda réttindi
vor. Sömu baráttunni verður nú
að halda áfram. Eg heiti á yður
að styðja þann flokk í næstu kosn-
ingum, eins og fyrrum, sem fylgir
sér að því að veita öllum jafnrétti
The DOMINION BANk
SELKIKK CTIBDIÐ.
Alls konar bankastörf af hendi Ieyst.
Sparisjóðsdeildin.
TekiP við innlögum, frá $1.00 að upphæð
og þar yfir Hæstu vextir borgaðir fjórum
sinnumáári. Viöskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinn.
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
skólahéruð og einstakiinga með hagfeldum
kj irum.
J. GRlSDALE,
hankastjórf,
og frelsi. Eg legg að yður að vera
við kosningunum búnir, hvort sem
þær bera að höndum 1908 eða 1910,
Jþví að hvenær sem þær verða mun
Jstefna vor jafnan óbreytt í þessu
efni.”
Þegar Sir Wilfrid hafði lokið
Jþessari snildarlegu ræðu, kvað við
ánægju- og fagnaðaróp svo mikil,
að sjaldan hefir önnur eins glað-
J værðarháreysti heyrst á fransk-
canadiskum fundi.
Forsetakosning á síðasta kirkju-
þingi m. fl.
Einhver, sem ekki vill láta kom-
ast upp’ hver hann er, hefir lagt út
á ritvöllinn í Hkr. þ. 3. þ. m., me?5
langan samsetning uin það, hvern-
ig forsetakosningin gekk til á síð-
asta kirkjuþingi. En af því höf-
undur ,sá virðist hafa fremur óá-
reiðanlegt minni, eða þá litlar mæt-
ur á að segja satt, þá virðist ekki
úr vegi að lofa almenningi að vita
hvernig forsetakosningin gekk til.
Séra Jón Bjarnason var í forseta
sæti þegar komið var að þvi að
kjósa embættismenn til næsta árs.
Skýrði hann þá frá, að næst lægi
fyrir embættismannakosning og,
samkvæmt venju, ökyldi forsetinn
kosinn fyrst. Var þá séra Jón til-
nefndur til endurkosningar, af séra
H. B. Thorgrímsen. Undir eins
og séra Hans hafði tekið sæti sitt,
stoð Loftur Jörundsson upp og til-
nefndi séra Björn B. Jónsson fyrir
forseta. Var þá auðséð, að séra
Jón átti ekki að ná endurkosningu
án mótmæla eins og venja hafði
verið. Lét hann þess þá getið, að
! hann væri lielzt að hugsa um afi
j taka ekki kosningu. Séra Hans
skoraði fastlega á hann að taka
kosningu; kvað viðsjár svo miklar
’ með mönnum nú, að séra Jón mætti
I með engu móti leggja niður em-
j bætti sitt, þar eð bann væri öllum
mönnum fremur fær um, sökum
reynslu og yfirburða, að hafa aðal-
,stjórn kirkjufélagsins á hendi.
| Þessu var mótmælt af Elis Thor-
J waldson. Kvað hann fólk út um
j sveitir óánægt með stjórn séra Jóns
og áieit gott að skift væri um
! forseta. Næst tók séra Pétur
j Hjálmsson til mák og talaði í lík-
um anda og séra Hans hafði gert;
1 sagði að séra Jón mætti ómögulega
| skorast undan að taka endurkosn-
ingu, ef það væri vilji þingsins,
j sem hann teldi sjálfsagt að væri.
] Stóð þá Eiríkur Bergmann upp og
kvað það vera óhæfu mikla, að
ætla að þrengja séra Jóni til að
j vera forseti áfram; áleit bezt aö
skifta um 0g sagöist vonast eftir,
aö séra Jón stæöi við það sem hann
hefði sagt, að hann væri ekki í
j kjöri. Um þetta leyti stóð séra
Björn á fætur og talaði örfá orð.
j Lét þess getið, að svo lengi sem
j nafn séra Jóns væri fyrir þinginu 1
sambandi við kosning til forseta-
jembætisins, þá væri sitt nafn það
ekki.
Af þessu var auðsætt, að séra
j Björn var ófáanlegur til að vera í
kjöritgegn séra Jóni. Þetta voru
jvonbrigði fyrir séra Friðrik og
hans menn. Nú var um það að
[gera, að fá séra Jón til að neita al-
veg að vera í kjöri; annars var al-
veg ómögulegt að komast hjá, að
hann yrði forseti áfram.
Stóð þá Elis kaupm. Thorwald-
son upp í annað sinn og hélt langa
ræðu. fFyrri ræða hans var stuttj.
Skoraði hann fastlega á séra Jón
að vera ekki í kjöri. Líkti honum
við Roosevelt forseta Bandaríkj-
anna. Flokksmenn Roosevelts
1 hefðu reynt að( fá hann til að vera
í kjöri um forseta-embættið á ný,
L
i
IIARÐVöRU-KAUPM enn
538 SÆ A insr ST. - TALS. 3=30
Smíðatól og klippur skerpt, alt gert á
okkar eigin verksmiðju og ábyrgst.
Við sendum eftir munum og sendum þá
aftur sama daginn.—Talsímið 339
eftir sendisveini okkar.
Vinsœlasta hattabúðin
WINNIPEG,
Einka uinboðsm. fyrir McKibbin hattana
!mm
364 Main St. WINNIPEG.