Lögberg - 20.01.1910, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. JANÚAR 1910.
3
Suðurför viðskiftaráða-
nautsins.
Þá er eg kom frá Svíþjóö sem
íyr var ritaö, varð eg aö dvelja
nokkra daga í Kaupmannahöfn
fyrir þá sök, aö ýmsir menn leit-
nöu fræöslu til mín. Þar á meöal
var maður einn aö nafni Peter
Andersen. Hann á félagsskap við
íslenzkan mann, Chr. Nielsen að
nafni, þann er verzlun átti í
Kirkjustræti (\ næsta húsi viö
SkjaldbreiðJ. Hyggja þeir á að
veröa nokkurs konar milligöngu-
menn fyrir íslenzka verzlun í
Hamborg. Eg læt þessa getið, ef
vera kynni að landstjórnin vildi
láta menn vita um þaö til hvatn-
ingar eöa varnaðar. Þess vil eg
og geta, að bæöi þessir menn og
Thomsen, kaupraföismaöur Þ'jóö-
verja ætla sér aö fá niöursett flutn
ingsgjald frá Hamborg tit Kaup-
mannahafnar fþeir nefna það
‘ ‘Geninenigangs f ragt” J. — Þjetta
m'ætti vel veröa stundar hagur, ef
fram gengi. En i raun réttri er
það að vinna móti beinu sambandi
milli Íslands og Hamborgar, sem
þingið veitti fé til og ætlaöi að
veröa skyldi liður í þeirri festi, er
knýta skyldi ísland í eðlileg við-
skiftasambönd við önnur lönd.
Hygg eg að stjórn landsins þurfi
hér til að gæta og finna mótleik
nokkurn, svo að eigi saki upptek-
in sambönd vor við Þýzkaland.
Mun eg hafa gætur á, hvað fram
fer í þessu, og láta jafnskjótt uppi
við stjórnina, ef eg verð nokkurs
var, er máli megi skifta.
Þessir menn, er fyr nefndi eg,
sýndu mér n í ð g re i n um ísland,
er staðið liafði í Hamburger-
Fremdenblatt. Hún var útdráttur
úr grein einni, er staðið hafði í
Norsk Sjöfartstidende og eg hafði
svarað þar. Eigi veit eg, hvernig
hún er þangað komin; en næst
mér væri að lialda, að einhver
danskur maður hefði komið henni
á framfæri. Eg mun grenslast eft
ir því áður en eg kem til Ham-
borgar. Tulinius kom og að máli
við mig um þessa grein og taldi
hana mundti spilla þar tiitrú til
íslendinga. Eg reit síðan svar og
sendi blaðinu frá Berlin, en eigi
veit eg.enn, hvort iblaðið hefir tek-
ið hana. Ef svo er eigi, mun eg
nú bráðlega gera gangskör a,ð
því, að reka af oss það illmæli.
Svo þótti mér og öðrum sem
hætta mætti stafa af þvi, að eitt fg
lag hefði í hendi sér alla steinolíu-
verzlun á íslandi. Eg spurðist því
nokkuð fyrir um það mál í Kaup-
mannahöfn, en fékk eigi svo nána
vitneskju, um það, að eg geti að
sinni gefið áreiðanlega skýrslu um
málið. Eg mun rannsaka það ít-
arlega nú, er eg hefi lokið ítalíu-
ferð mínni. Þess vw eg þó geta,
að til mín kom í Kaupmannahöfn
formaðurinn fyrir Skandinavisk-
Amerikansk Petroleumsselskab, og
kvaðst ætla sér að keppa við fé-
lag það, er selur olíu heima. Eg
réð honum til að auglýsa þetta í
blöðtim heima og hét honum að
Játa hans getið i skýrslu, minni.
Hinn 3. Nóvember hóf eg suð-
urför mina. Eg lagði leiðina suð-
ur um Dresden og Miinchen. I
þeim borgum og yfir höfuð á
Þýzkalandi sunnanverðu er matur
afardýr, kjöt og fiskur. Mætti
vafalaust selja þangað ísienzkar
afurðir með mikLutn hagnaði, ef
eigi væri flutningsgjald mjög hátt
á járnibrautum. Þó er Dresden
undanþegin þeim meinbug, því að
skip ganga upp Saxelfi alla leið
þangað, og mætti- vel láta þau
flytja bæði kjöt og ull og aðra
vöru, sem geyma má. Eg drep að
eins á þetta hér, en mun senda
grejnilega skýrslu am þessa hluti
óðara en eg hefi fengið næði til
að vinna úr því efni, sem eg hefi
sáfnað mér á leiðinni. — Síðan
hélt eg suður um Brennerskarð
yfir Alpafjöll og kom til Verona.
Þar virtist mér lítil viðskiftavon
og hélt þaðan til MiLano. Sú borg
er ein af stærstu borgum ítalíu og
hygg eg þar mætti takast margvís-
leg viðskifti við þá borg. Eg nefni
í svip ull frá okkur og silki þaðan.
Þar eru feikimiklar tóvinnuvélar
og dúkagerð mikil úr ull. Þær
gefa 5—6 franka fyrir .ullartví-
pundið (vesturheimsk ull og tyrk-
nesk) og mundu að líkindum
gjalda 5 fr. fyrir tvípund af góðri
íslenzkri ull. Þaðan hélt eg svo
til Genua. Þar hafði eg rnikla
hjálp af dönskimi manni, er Valde
mar Jenssen heitir og búið hefir
tvö ár þar í grendinni. Hann fór
með mér um bæinn og var túh<ur
ininn, því eg mátti eigi mæU it-
alska tungu og eigi skilja lands-
menn latinu. En eg skil svo mik-
ið í málinu. er eg heyri það, aö eg
má vel greina, hvort hrekklaust er
túlkað. Það sé eg með vissu á þvi
er okkur var sagt, að mikla og
arðvænlega verzlun megum v:ö
reka við Genua og nágrennið þar,
bæði með hesta, kjöt og fisk og
allskonar og nálega allar íslenzkar
vörur. Til varúðar og san.anburö
ar fékk eg svo til ungan mann að
spyrjast fyrir um verðl«g á vor-
um, og hygg eg því, að áreiö.uilegt
sé verðlagið, því að honuu. ber að
mestu saman við okkur Tenssen.
Nú er það alkunna, að rnjög
margir ferðamenn sækja til Róma
borgar og er því mikið um akstur
þar. Þótti mér þvx réttast að sjá
þar með eigin augum, hversu til
hagaði, og fór því þangað. Tel
eg engin tvímæli á, að þar væri
íslenzkir hestar ágæt vara. Og
yfir höfuð var verðlag þar hið
sama sem á Norður-ítalíu. Mat-
væli öll mundu og eiga þar góðan
markað.
/
Þessa bráðabirgðaskýrslu rita
eg í Basel á norðurleið. Mun eg
leita hér fræðslu um verðlag á
samskonar vörum senx vér flytj-
um út, og síðan fá vitneskj.u um
farmgjald á járnbrautum. En
samfast og ítarlegt yfirlit yfir alla
þessa hluti þarf eg enn nokkurn
tima til að semja og fylla upp í
þar sem enn vantar vitneskju.
Þá er eg kem til Hamborgar
mun eg sernja ítarlega skýrslu um
ítaliuför mína og mun þá mega
bera saman við skýrslu mína úr
Noregi og sjá, hvert helzt beri að
beina verzlunarstrauinmun. Vona
eg að geta sent þennan ritling
ineð næstu ferð.
Basel (i SvissJ 2/12 1909,
Bjarni Jónsson,
(irá Vogi.j
Heiinili viðskiftaráðunapts, Bj.
Jónssonar frá Vogi er að sinni, —
líklega vetrarlangt; — Jungferm-
stieg 25, Hantburg. — ísafold.
Heiw.ilið.
Flesta langar til að eignast gott
heimili. Máttarstoðirnar, sem það
verður að hvíla á, eru kærleiki og
velvildarhugur heimilismanna sím
á milli, er sé svo ríkur, að engrar
eigingimi eða sérplægni geti orðið
þar vart.
Mikið og göfugt lífisstarf er
það, að lcggja fram krafta sína til
þess að heimilið geti orðið fögur
fyrirmynd, til þess að það geti orð
ið friðarheimkynni og fýsilegur
dvalai'sta&iir allri f jölpkyldunni,
þar sem hún sé ánægð og vilji
helzt vera öllum stundum. Heim-
ilið er ofurlhill heimur út af fyrir
sig, og ef ekkert ilt eða ljótt á
þar griðland, verður það bjartur
og unaðslegur heimur.
Það er oss öllutn kunnugt, að
þaui frækom, er sáð var í sálir
vorar í föðurhúsum,lifa þar lengst
og’hafa oft orðið oss freistinga-
vari síðarmeir á lífsleiðinni. Fyr-
ir því er afarmikil nauðsyn á, þeg
ar heimili er istofnað. að það sé
gott lxeimili. Sá maður má ham-
ingjusamur heita, er litið getur
aftur til bemsku áranna er hann
dvaldi í föðurhúsum og sagt við
sjálfan sig með fullri sannfæring:
Eg ólst upp á góðui og ánægjulegu
heimili.”
Til heimilis er stofnað af karli
og konu. Þá ríður á, að samvinn
an geti orðið sem bezt og alúðleg-
ust. Það ríður á, að isamvinnan
eflist að alúðleik me'ð árafjölda,
og að börnin verði alin upp til að
taka þátt i henni að sinu leyti.
Heimilislánið er komið undir
því, að samvinnan sé góð og sam-
úðin innileg. Húsfreyjan má ekki
telja það eftir sér, að leggja á sig
töLuvert ómak til að gera heimilið
ánægjulegt manni sínum, er hann
kemur þreyttur heim til að njóta
hvíldar og hressingar eftir hita og
þunga dagisins.
Daglegu störfin eru oft og tið-
um mjög erfið, og margar þraut-
ir við að striða. Fyrir því þurfa
menn að kosta kapps um að temja
sér þolinmæði og umburðarlyndi.
Það er mikils um vert, að geta
lært slikt, og ávextirnir af þvi
verða.jafnan hinir fegurstu.
Alt sem er önnirlegt cg ónydis-
legt verður að þoka af því heimili
þar er foreldrarnir vinna samhent
og samúðarrik og ibera hugglöö
byrði lífsins sameiginlega. Ef
þau gera það, þá bera þau rétt-
inæta virðing og óbrigðult traust
hvort til annars, en það eru þau
bönd er tryggast tengja hverja fjöl
skyddu saman og vænlegust eru til
•uppeldis öflugrar og nýtrar þjóð-
ar. Það veröur að gæta og við-
halda góðu heimilunum og bæta
þau^ sem lakari eru; sjálfstæði og
þjóðarheill byggist á heilbrigðu
heimilislífi; þaðan spretta heillir
cg vanheillir bæði einstaklinga og
þjóða.
Óhóf og eyðslusemi eru þær
ytri ástæður sem að jafnaði er.ui
skjótastar til að kollvarpa hverju
heimili. Fyrir þvi verður bæði
húsfreyja og húsbóndi að leita
lags um að sneiða hjá þeim skerj-
um.
Eigi er um það eitt að hugsa,
að afla sem mests fjár. Það rið-
ur eins mikið á aö gæta fengins
fjár, og fara vel meö lítil efni og
reyna að láta þau, hrökkva til. að
bæta úr þörfunum. Erfiðleikar
lífsins kenna mönnum slíkt allra
bezt. Við þvi verða flestir heimil-
isfeður og mæður að vera búin,
en ef samvinnan er eins og hún á
að vera og vonin um betri tíma
nógu rík, þá rætiist hún venjulega.
Stórmikið gott mundi af því leiða
ef fjölskyldur, eigi síður karlar en
konur á hverju himili létu sér
skijast það, að starfsemi, þreyta
og hvild er nátengt eðli alls lífs og
er undirrót ánægju og vellíöunar.
Það er sitt hvaö að fara vel
með efni, eða vera sinkur eða nirf
ill, og nauðsynleigt er að fara vel
með efni til þess að heimilið geti
orðið varanlegur dvalarstaður fjöl
skyldu hverri, og hún þurfi ekki
að vera upp á aðra komin, heldur
sé efnalega sjálfstæð. Þetta, að
gæta fengins fjár er að mörgu
leyti hlutverk konunnar á heimil-
inu.
Húsbóndans er það, að vinna
fyrir fjölskyldu sinni með dugn-
aöi og samvizkusemi, leggja til
heimilisins, en konunnar að fara
vel með það.
En nú er það eigi öllum gefið.
að vera hagsýnum, ert þó n:
glæða hagsýni manna á ýmsan hátt
bæði sparnað í meðferð fæðis og
klæðis, en jafnframt því er mikið
undir því komið um etnalega vel-
gengni á hverju heimili, að
tí’inaniuim sé vel varið, og að störf-
in sé bundin nákvæmri reglu.
Sparnaðurinn er undir áliti kom-
inn. Það er ekki heppilegt að
spara eyririnn en eyða krónuniii.
Með öðrum orðum, sparsemin
verður að vera hyggileg, en ekki
(ihyggileg.
Húsbónda og húsmóður má vel
nefna vættir heimilisins, og góðu
heimilin eru aftur vættir þjóð-
anna. En húsmæðrunum á að
bera sæmdin af að vera lífið og
sálin á heimilunum. Hvað sem um
störf húsmæðra er að segja, að
öðru leyti, þá verður því aldrei
neitað, að heimilisstörf þeirra eru
svo mikill, að þau eru undirstaði
undir efnalegri og siðferðislegri
hamingju hverrar þjóðar. Heim-
ilið er starfsvið lúvsmóðurinnar,
og það er starfsvið, sem konan get
ur verið upp með sér af að hafa
öðlast. Á því starfsviði getur
hún beitt öllu þreki sínu, sérstöku
hæfileikum og kærleika. Konur
mega vera glaðar yfir því, að al-
menningur er að isannfærast- bet-
ur og betur um það, hve staöa
þeirra fkvennannaj er mikilvæg,
og að nauðsynin á því, að hafa
þær með í ráðum um ýms félags-
mál, er að verða síbrýnni og enn-
fremur að æ meiri og rneiri rækt
er farið að leggja við uppeldi
þeirra og menning, til þess að þær
verði hæfar til að gegna lífstsarfi
sínu.
Og sjálfar verða þær að gera
sitt til að glæða meövitundina uin
þá þörf, í ahnennings huga, svo
að enn bjartara geti oröiö yfir
heimilunum víðsvegar út um lönd-
in, heldur en nú er.
Húsmóðirin þarf vitanlega að
kunna öll algeng heimilisstörf,
þegar hún giftir sig, hvort sem
hún þarf að gera þau sjálf, eð 1
ekki. Sömuleiðis allar algengar
heilbrigðisreglur.
Það er ekki einhlítt að kenna
væntanlegu Iuismæðrumim að búa
til mat; ungar stúlkur verða að
öðlast hollar leiðbeiningar, er miða
i þá átt. að gera þær færar um að
istjórna heimili.
AS sjálfsögðu þarf að kenn..
ungum stúlkum aö fara með þaf.
sem til húss er lagt, og afla þeim
nauðsynlegrar mentunar til munr.s
og Liandar; en eigi er það nægi-
íegt; það þarf að glæða í
brjóstum þeirra ást og velvild til
heimilisins. Kenna þeim að láta
sér þykja vænt um þaö; gera
þeim vistina þar ánægjulega, og
sýna þeinx fram á hve mikilvægt
og göfugt og stór-þarflegt til al-
mennra þjóðþrifa hlutverk kon-
unnar getur verið á heimilinu,
þar sem stjómin innanhúss, blær
heimilisbragsins og bama-uppeld-
ið hvílir mjög svo mikiö á 'henn-
ar herðum.
Því miður, sem hver kona er
íallin til að taka þátt í félagsmál-
um, þvi sjálfsagöara er henni að
glæða hjá sér áhuga fyrir hinum
mikilvægu störfum á lieimilinu.
—Skandinaven.
Vinsamleg bending.
Eigi vil eg illmæla þér, Helga
Jónsson. Vel get eg skilið harma
þina, og ekki meinti eg að meiða
þig með grein minni. En rang-
lega slettir þú til mín i Ixigbergi
13. Janúar síðastl. Þú neitar ekki
staðhæfing minni, að Páli heitnum
syni þinum hafi verið slept á af-
rétt í Winnipeg. 'Að þú hafir fund
ið til af þvi að verða að skilja
hann svo við þig, var eðlilegt, en
það gagnaði Páli ekkert, né
breytti kjörum hans í neinu. Sann
leikur er sannleikur, hvað sem
hver líður fyrir hann. Sjálfsagt
hafa kringumstæðu.r gert þenna
skiLnað' pkkar óbjákvæmilegan.
Margs mætti hér geta er sýndi, að
vinir þeir er þú trúðir fyrir hon-
um, reynd'ust honum ekki vinir,
hv’orki seint né snemma, og sízt
er honum lá mest á og íeiddist út
í það er ef til vill hefir hjálpað
til að stytta honurn aldur — fyr-
ir eðlis þrekleysi eða ístöðuleysi,
eins og þú drepur á. En þá varð
hann fjarri mér og mínum áhrif-
um. Aftur á móti vortt það tnínar—
ekki þínar hendur, er þerðu angist
arsvitann af andliti hans, þegar
hann lagöist hér i taugaveiki.
Mitt hús — okkar Sigfúsar B.
Benedictsonar, sent stóð hontun
opið þegar hann kom út af sjúkra
húsimn, en hvorki þitt né þeirra
vina, sent þú hafðir valið honum
og beöið fyrir hann. — Okkar
hús, sem æfinlega stóð honum
opiö þegar hann var peningalaus
og vinnulaus og átti hvergi höfði
sínu að aö halla. Sigfús B. Bene-
diktsson er engi óreglumað'tvr; af
honum eða á mínu heimili gat Páll
því ekkert þess konar lært. Aft-
ur gerði S. B. Benedicstson hon-
um ásamt nokkrum öðrum mönn-
um þann mesta greiða, sem hægt
er að gera manni — ef þú veizt
ekki í hverju hann var innifalmn,
vita ntargir það, og þú getur feng-
ið að vita það ef þú vilt — þó eg
Páls heitins vegna hreyfi því ekki
'ótilneydd. Þá hafði hann þó lát-
ið ferma sig að tiTmælum þmum,
og var aldrei eftir þaS undir áhrif
um míns heimilis eða hjá okkur.
nema þegar hann liafði hvorki
fæði né húsaskjól annarsstaðar.
Mér er nauöugt að þurfa aö gera
þesisa yfirlýsingu, og enn nauS-
ugra að þurfa að fara lengra. En
haldir þú betra að gera það, get-
urðu fengið það, þó að eg vilji
gjarnan hlífa minningu munaöar-
lausa drengsins.
Urn bréfaviðskifti þeirra Páls
heitins og S. B. B. er mér að
mestu ókunnugt Þó hygg er að
S. B. B. hafi veriö einn af þeim
fáu, sem geröu honum stundirnar
bærilegar, þegar flestir vinir og
ættingjar gleyindu honum. En
bréf þatt, sem Jveim fóru á milli
gengti öll i gegn um hendur
enskra rnanna og voru rituð á
ensku, — tnanna, isem Páll heitinn
þá var háðtir. og geta þvi tæplega
hafa verið hættuleg. Hvað þeirra
liefir farið á milli, eftir að Páll
hettinn varð sjálfráðttr, veit eg
ekki.
Skoðun min er enn sem fyr, að
hefði Páll átt gott heimili, sem
hefði fleytt honum yfir unglings-
árin — en ekki þurft að hrekjast
stað úr stað, verða fyrir ýmsurn á-
hrifum — væri hann enn lifandi.
Og betra mannsefni, að því er gáf-
ttr snertir, hefi eg ekki þekt á
hans reki.
Réttlátari mtvniui dómar almenn-
ings verða um persónuleg afskifti
okkar af Páli, en þinir, og rétt-
látastir þeirra, er bezt til þektu.
Við það sætti eg mig.
Viröingarfylst,
M. J. Benediotson.
Dr. Sofia Herzog.
Dr. Sofia ÍTerzog frá Brasoría
\ Texas er sögð eina konan, sem
gefur sig við sáralækningum á
járnbrautuin í Bandaríkjunum.
Þessum vandasanta og rnerki-
íega starfa hefir hún gegnt við St.
Eouis, Brownsville & Mexico jám
brautina um möng ár, eða síöan
sú braut var lögð fyrst. Auk þess
fasta læknisembættis hefir hún
gegnt öðrum læknisstörfum.
Eins og geftir aö skilja, hefir
Dr. Herzog oft þurit að istunda
sjúklinga hættulega særða, er stór-
fengileg jánibrautarslys hafa orð
ið. Hefir hún öðlast mikið lof
fyrir það hve vel henni hafi oft
tekist.
Fædd er hún í Wien í Austur-
ríki og kom ti! Bandaríkjanna .á.r-
ið 1886. Hún nam læknisfræöi
jtar í landi, bæði meðalalækningar
og handlækningar og eftir að hún
hafði lokið prtófi stundaði hún
lækningar fyrst upp á eigin spýt-
ur i Bandarikjunum eitthvað í níu
ár. Siðan fluttist hún til Brazor-
ia og hefir átt þar aðsetur 'síðan.
Svo vildi til, er verið var að
byggja St. Louis, Brownsville og
Mexico brautina, að Dr. Herzog
var kvödd til að lækna verkamann
nokk.ttrn, er skaðast hafði við
brautarlagninguna. Henni tókst
svo myndarlega lækningin, aö hún
var til kvödd aftur siðar, er nýtt
slys vildi til, og svo hvað af hverju
unz til hennar var allra helzt leit-
að er starfsmenn brautarinnar
meiddust. Iaxks var hún ráðin til
aö taka að sér sáralæknis embætt-
ið þar við brautina og heldur því
enn.
Lækning á höggorma-
biti.
Það er rúmlega eitt ár síðan
læknirintt Dr. Calmette var sendur
til IndlancLs, af stéttarbræðrum
hans við Pasteur stofnunina í
Paris. Markmið farar hans var
að reyna að affh lyfja til lækning-
ar á hcggormabiti, einkum lyf til
lækningar á biti gleraugna slöng-
unnar. Nú er Dr. Calmette kom-
inn heim aftur. Honum hefir tek-
ist að ná í lyf .það, er hann var
sendur til að afla. í þvi er meðal
annans eitur úr gleraugnaslöng-
unni. Lyfið er nokkurs kona:
blóðvatn (serum), og er því dælt
inn í líkama þess, er orðið hefir
fyrir höggormsT)itinu. Kváðu læk i
ingar með þvi hafa gefist mjög
vel. Dr. Calmette þakkar sér það
þó e'gi, að hafa fundið upp lyfið.
Hatin segir að læknar á Indlandi
hafi verið búnir að finna það upp
áöur og hafi notaö þati uni langan
tíma til aö lækna höggormabit.
En indversku læknarnir viðhafa
grimmilega aðferð til að afla sér
eitursins.
Þegar þeitn hefir hepnast að ná
í lifandi gleraugnaislöngu láta þeir
liana ofan í leirker og hjá henni
bananas ávöxt. Síöan er látið
þungt lok ofan á leirpottinn og
hann settur yfir eld. Höggonnur-
inn tekur þá að kveljast voðalega,
og bítur hvað eftir anuað í kvöl-
unum utan uin bananas ávöxtinn
og spýtist þá eitriö inn í hann (á-
vöxtitin). Þegar höggonnurinn
er daitður er ávöxturinn mulinn í
smátt og duft af höniim gefið
þeim, er orðið hefir fyrir högg-
ormsbiti. Dr. Cahnette hugnaði
eigi þessi grimdarfulla meðferð á
skepnunum. Hann drepur högg-
ormana, tekur brott eiturlcrtlaina
út úr hausn.um og tæmir úr þeim
eiturvökvann, er hann notar siðati
í lyf sitt.
Hörundskvilli laeknaSur þegar
blóðíð læknaðist
nteð tilstyrk Dr. IVilliams' Pink
Pills, — hitnt ttnduriiXnnAy’a
styrkingarlxfi.
Sjúkdómur sá, sem læknar kalla
“Eczema", er hörundskvilli, og
ertt einkenni hans litlar, rauðar,
vatniskendar bólur eða tipphlatip,
sem hjaðna niö:.r, en eftir verðttr
hreistur, sem strjúka má af með
hendinni. Sjúklinginn klæjar á-
kaflega í útbrotimi og |x)lir engin
föt eöa umbúöir um þau.
Sjúkdómurinn orsakast af spiltu
blóði og læknast ekki, nema blcVð-
ið sé læknað. Dr. Williams' Pink
Pills ltafa oft læknað "Eczema",
vegtta þess að |)ær eru^eina nieðal-
ið. sem hefir tullkomin áhrif á
blóðið. Mrs. Cltas. Davidson, frá
Amherst, X. S.. er ein þeirra, er
pillur þessar hafa læknað. Hentti
farast orð á þessa leið: — “Eg
þjáöist ákaflega af hörundskvilla
þeitu, setu eczema heitir, og hend-
ur ínínar vortt illa farnar. h’g
freistaði margra ráða en alt koni
fyrir ekki. Mér var ráðlagt að
reyna Dr. Williams' Pink Pills, og
hafði aö eins notað þær ttm nokkra
dag þegar sýkin hvarf, og hendur
ntínar urSu a'gerlega heilar. Eg
er mjög þakklát fyrir þá lækning.
■sem pillur þessar hafa veitt inér,
og vil ráða öðrútn að reyna þær,
ef þeir þjást af sjúkdómi þess-
uin.”
Dr. Williams’ Pink Pills hafa
reynst mörgum eins \)g Mrs. Dav-
idson, ekki einasta við bólu útörot
unt, þrálátri heimakonui, kirtla-
veiki og öðruni sjúkdómunt, sem
orsakast af spiltu blóði. Þrer
lækna þessa sjúkdónta vegtta þess,
að þær hreinsa öll óhrein efni úr
blóðinu, og gera það rautt. ríku-
legt og heilsnsatnlegt. Píllurnar
eru seldar hjá öllum lyfsölunt fvr-
ir 50C. askjan, eða sex öskjttr fyr-
ir $2.50, eða sendar meö pósti frá
The Dr. Williams’ Medicine Co.,
Brockville, Ont.
W. J.Sharman,
7
266 Portage Ave.
WINNIPEG
Talsimi 127‘2
Allarltegundir af áfengi
Akavíti, flaskan $i
keyptur er kassinn
Punch (Löitens) h. $ .25
ef kejptur er kassinn (12 fl.) $13
26G Portage Ave.
Ábyrgst. ;: Löggilt.
Hveiti, Hafrar, Bygg, Flax.
Til islenzkra bænda. skiftavina votra.
áFhc^rain ©rotncrs, ®ram i£o.,
er félag bændanna sem koma vilja korn-
tegundum sínum á heimsmarkaðinn, meO
sem atlra minstum tilkestnaði
Starfsemi vor.
Árslok Nýir Greiddur Seldar
30. júní. hluth. höfuðstóll. kornteg.
1907 653 *n,i95 2jmilj.bus.
1908 io79 »46,942 5
1909 4624 175,000 7J*
Hlutabréf vor eru $25 00 hvert.
Vér önnumst flokkun og seljum
viö allra hæsta veröi. Sendiö
oss, nú korn yöar og hjálpiö
bændafélaginu í baráttu þess til
frjálsrar kornsölu. Vér borgum
nokkuö fyrirfram þegar vér höf-
um fengiö farmskrána Sendiö
korniö og skrifiö eítir upplýsing-
um til bændafélagsins.
The Grain Growers
Grain Co. Ltd.
Winnipeg, Man.